ျပည္သူအခ်စ္ဆံုးႏွင့္ အားအကိုးဆံုး ေခါင္းေဆာင္ဆိုလၽွင္ ယခုအခ်ိန္အထိ စံထားၿပီး အၿမဲတေစ ၫႊန္ျပေလ့ရွိသူမွာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ရဲရင့္ျပတ္သားေသာ ေခါင္းေဆာင္၊ လူထုတိုက္ပြဲျဖစ္ျဖစ္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲျဖစ္ျဖစ္ ရဲရင့္စြာ ပါဝင္ဆင္ႏႊဲသူ ျဖစ္သည္။ လူထုနာမွာစိုးလို႔ က်ဳပ္တေယာက္တည္း တိုက္မယ္ဆိုေသာ လူထုမပါသည့္ တိုက္ပြဲမ်ိဳးကို တိုက္ေလ့မရွိေသာ ေခါင္းေဆာင္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လူထုေခါင္းေဆာင္တေယာက္၊ ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္လာခဲ့ေလသည္။ သူတို႔ေခတ္ကလည္း ေခါင္းေဆာင္ဆုိသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တေယာက္တည္းသာမဟုတ္ သခင္ႏု၊ သခင္ဗဟိန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုး၊ ဦးဘေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္သိန္းေဖ(သိန္းေဖျမင့္) စေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ ယခုအခ်ိန္တြင္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား ေျခရာမနင္းႏိုင္ေလာက္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အာဇာနည္တဦးအျဖစ္ အသက္ေပးသြားသည္အထိ သူ၏ ကိုယ္က်င့္တရား၊ သူ၏စြန္႔လႊတ္မႈ၊ သူ၏ ေလာဘကင္းမႈ၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္သာ အၿမဲၾကည့္ၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ၏ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္၊ အျပစ္အနာအဆာကို မည္သူမၽွ ရွာမရ၊ မည္သူမၽွ ေျပာမရသည္မွာလည္း သူ၏ စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံမႈမ်ားတြင္ အျပစ္အနာအဆာမရွိ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ တေန႔ကထုတ္ေသာ ျမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္သတင္းစာတြင္ ေအာင္ျမင့္ဦး(မဟာဝိဇၨာ) က ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ေရးထားေလသည္။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔မွ ဗိုလ္ကြန္းေဇာ္တေယာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေၾကာင္း သီခ်င္းဖ်က္ဆိုသည့္အေၾကာင္း ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းေအာင္ ေရးထားသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သေဘာထားႀကီးမႈကိုလည္း မွတ္သားလိုက္ရပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ဌာနခ်ဳပ္မွာ ယခု မင္းကြန္းဝိပႆနာရိပ္သာေနရာတြင္ ရွိသည္။ ဗိုလ္ကြန္းေဇာ္မွာ မဂၤလာဒံုဗိုလ္သင္တန္း တတိယပတ္ ေက်ာင္းဆင္းလည္း ျဖစ္သည္။ တေန႔ ဗိုလ္ကြန္းေဇာ္ ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္လာသည္။ သူက သီခ်င္းမ်ားကို ဖ်က္၍ ဆိုေလ့ရွိသူ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို က်န္ရဲေဘာ္မ်ားက- "ေဟ့ ကြန္းေဇာ္၊ ဌာနခ်ဳပ္ထဲ ေရာက္ေနၿပီကြ။ မင္း သီခ်င္းေတာ္ေလာက္ၿပီ ထင္တယ္။" "အိုး ဘယ္သူ႔ကို ေႏွာင့္ယွက္တာ မွတ္လို႔ကြာ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အပ်င္းေျပဆိုတာပဲ။" "မဟုတ္ဘူးကြ၊ ငမိုး ေရာက္ေနတယ္လို႔ ေျပာသံၾကားတယ္ကြ။" (ငမိုးဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို သူ႔ရဲေဘာ္ေတြက ခ်စ္စႏိုးေခၚတဲ့ အမည္ ျဖစ္ပါတယ္။) "ဟား ဟား ဟား တျခားနည္းနဲ႔ လွည့္ခ်င္ရင္လွည့္ပါ ငါ့လူရာ။ ဒီနည္းနဲ႔ေတာ့ ကြန္းေဇာ္ကို မရဘူး ေမာင္ရင္ေရ၊ ဘာရမလဲဆို ျဖစ္ေအာင္ကို ဆိုလိုက္ဦးမယ္ကြာ။" "ငါတို႔ဗမာျပည္ဝယ္ မိဘအေပါင္းကရယ္၊ အို ဘာတဲ့ ဘာတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဗမာျပည္ဝယ္ အမိအဖအေပါင္းကရယ္ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းလို လူမိုက္ကေလးေတြ ေမြးရမယ္။ ေၾသာ္… ခြစာေလးေတြ မ်ားမ်ား ေမြးရမယ္ ဟယ္ အယ္။" ဗိုလ္ကြန္းေဇာ္ဟာ ေတာ္ေတာ္အရသာေတြ႔ေနဟန္ တူပါတယ္။ အဲဒီအပိုဒ္ကိုပဲ ထပ္ခါတလဲလဲ အျပန္ျပန္ သီဆိုေနပါတယ္။ အဲဒီလို ဆိုေနခ်ိန္မွာပဲ အသံတသံ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ကြန္းေဇာ္ကို ဌာနခ်ဳပ္သို႔ ေရာက္ေနေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက “ကြန္းေဇာ္” လို႔ ေခၚလိုက္ေသာအသံ ျဖစ္ေလသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သီခ်င္းဆိုသူမွာ ဗိုလ္ကြန္းေဇာ္ ဟုတ္၊ မဟုတ္ ေမးၿပီး ဗိုလ္ကြန္းေဇာ္က ဟုတ္ပါသည္ဟု တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ေျဖလိုက္၏။ ထိုအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဗိုလ္ကြန္းေဇာ္ကို- “ေအး ဆိုစရာသီခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္ဟ၊ ငါ့သီခ်င္းကိုမွ မင္း ဖ်က္ဆိုတာ အေရးမႀကီးဘူးကြာ။ အေျခာက္တိုက္ ငါ့မွာ လူမိုက္ျဖစ္ရတာေတာ့ နာသေဟ့ ဟား ဟား ဟား။” ဟု ေျပာလိုက္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ သေဘာထားႀကီး၊ မာန္မာနကင္းမႈသည္ ေခါင္းေဆာင္ပီသမႈကို ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ အဆက္ဆက္က ထိပ္သီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ထိုကဲ့သို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးရွိလၽွင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ကို ေရာက္ရွိခဲ့မည္ မထင္ေပ။ ဆရာေအာင္ျမင့္ဦး(မဟာဝိဇၨာ) မွတ္တမ္းတင္ ေရးသားထားေသာ ထိုအျဖစ္မ်ိဳးကဲ့သို႔ပင္ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ ႐ုပ္ပံုလႊာထဲမွာလည္း ‘ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ အ႐ိုင္း’ ဆိုေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္း သူ၏ထိေတြ႔မႈကို ေရးသားခဲ့ရာတြင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သေဘာထားမွာ တပံုစံတည္း ေတြ႔ရွိရေလသည္။ ဆရာတာရာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ပြင့္လင္းမႈ၊ ဟန္မေဆာင္မႈ၊ သူ႔ရင္ထဲရွိသမၽွကို မဖံုးကြယ္ဘဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာတတ္မႈတို႔ကို အ႐ိုင္းဆန္သည္ဟုဆိုကာ သူ႔ထက္ အသက္ ၄ ႏွစ္ႀကီးသည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ‘ေအာင္ဆန္း သို႔မဟုတ္ အ႐ိုင္း’ ဟု ေရးလိုက္သည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ “ေဌးၿမိဳင္က ငါ့ကို အ႐ိုင္းလို႔ ဆိုတယ္ကြာ။ ငါ ဒီေလာက္မ႐ိုင္းပါဘူးကြ” ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ပံုႏွင့္ တူညီေနေသာေၾကာင့္ သူ႔ကို ေဝဖန္သူ၊ သူ႔အေၾကာင္း ေျပာဆိုသူမ်ားအေပၚ မေက်နပ္မႈ၊ ေဒါသျဖစ္မႈမ်ား မရွိေၾကာင္း သိသာပါသည္။ ၁၉၄၃ ခုႏွစ္က ကရင္-ဗမာ အဓိက႐ုဏ္းမ်ားျဖစ္ၿပီး ကရင္မ်ားက ဗမာကိုသတ္၊ ဗမာမ်ားက ကရင္ကိုသတ္ႏွင့္ စည္းလံုးညီၫြတ္မႈ ၿပိဳကြဲေနသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက နည္းနည္းမွ မႏွစ္ၿမိဳ႕ခဲ့ေပ။ ထို႔အတြက္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ ေစာစံဖိုးသင္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ရန္ကုန္သို႔ ဖိတ္ေခၚလိုက္၏။ ဗမာစစ္သားမ်ားက ကရင္မ်ားကို သတ္ျဖတ္ျခင္း၊ ကရင္ရြာမ်ားကို မီး႐ိႈ႕ျခင္းမ်ားကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ေျပာျပရန္လည္း သူ စဥ္းစားလာခဲ့သည္။ သူ႔ရင္ထဲမွ ခံစားခ်က္မ်ားကို ရန္ကုန္သို႔ေရာက္လၽွင္ ဖြင့္အန္ျပမည့္အခြင့္အေရး ရမည္ဟုလည္း သူ စဥ္းစားခဲ့၏။ ထိုအေၾကာင္းကို ၁၉၄၉ ခုႏွစ္က ေနးရွင္းသတင္းစာတြင္ ဇန္နဝါရီလမွာ ေဖေဖာ္ဝါရီလအထိ ေန႔စဥ္ ေမာင္ေမာင္ ဆိုေသာ ကေလာင္ျဖင့္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က ေရးသားခဲ့ဖူးပါသည္။ "က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ရန္သူပဲ။" "က်ဳပ္နာမည္က ေစာစံဖိုးသင္ပါ။ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ပဲ။ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕ ရန္သူလည္း ျဖစ္တယ္။" ဤစကားမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ပထမဆံုးေတြ႔စဥ္က ပဋိသႏၶာရစကားအျဖစ္ ေစာစံဖိုးသင္ ေျပာလိုက္ေသာစကား ျဖစ္ပါသည္။ ထိုစကားေျပာဖို႔ သူ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေလ့က်င့္ခဲ့၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ေတြ႔လၽွင္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ေသာ စကားမ်ားကို မေျပာဘဲ ေရွာင္ဖို႔လည္း သူ စဥ္းစားထားသည္။ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး မိတ္ေဆြရင္းမ်ားသဖြယ္လည္း သူ ဟန္ေဆာင္မျပခ်င္ေပ။ သူ ေတြ႔မည္။ ဤလူသည္ သူ႔ရန္သူ ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသူ ေဒါသပုန္ထေအာင္ ေျပာဆိုရမည္။ ထိုသူ ေဒါသထြက္ေအာင္ ဆြေပးရမည္။ ထို႔အတြက္ ေစာစံဖိုးသင္သည္ သူ ယံုၾကည္သည့္အတိုင္း အခိုင္အမာရပ္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေျပာဆိုခဲ့ပါသည္။     သို႔ေသာ္ သူထင္သလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွာ ေဒါသူပုန္ထမလာသလို စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ တံု႔ျပန္ျခင္းလည္း မရွိခဲ့ေပ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သိမ္ေမြ႔စြာၿပံဳး၍ သူ႔ကို ဧည့္ခံၿပီးေနာက္ အားရပါးရ ရယ္ေမာလိုက္ပါသည္။ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနမွာ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္အျပည့္ျဖင့္ မိတ္ေဆြျဖစ္ဖို႔ကို အခြင့္သာေနပါေတာ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ကရင္ေခါင္းေဆာင္၏မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ေနၿပီးေနာက္ သူ႔လက္ကို ဆန္႔ထုတ္ၿပီး ကရင္ေခါင္းေဆာင္ကို ႀကိဳဆိုလိုက္၏။ “ရဲရင့္တဲ့ရန္သူဟာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းပဲဗ်” ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ေျပာလိုက္သည္။ ေစာစံဖိုးသင္သည္ ဘာစကားမွ ျပန္မေျပာႏိုင္ဘဲ မွင္တက္မိေနပါေတာ့သည္။ သူက ဗမာစစ္သားမ်ား၏ လူမဆန္မႈ၊ ႐ိုင္းစိုင္းမႈ စသည္တို႔ကို ေျပာဆိုသလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား ေစာင္းပါးရိပ္ျခည္ျဖင့္ ရန္စ စကားေျပာဖို႔ စိတ္ကူးထား၏။ ထိုသို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေဒါသထြက္ေအာင္ ရန္စလိုက္ၿပီး သူ ေက်နပ္သြားမည္ဟု ထင္သည္။ သို႔ေသာ္ သူ ရန္မစျဖစ္ေတာ့။ သူ ရန္လိုေနသည့္သူက သူ႔ကိုၿပံဳး၍ ႏႈတ္ဆက္ေနသည္။ ထိုသူက ေႏြးေထြးစြာ ႏွစ္လိုဖြယ္ ႀကိဳဆိုပါသည္။ ထိုလူက “ခင္ဗ်ားက အရင္ကေတာ့ က်ေနာ္႔ရန္သူေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက ပြင့္လင္းၿပီး အေၾကာက္အလန္႔ မရွိဘူး။ ဒါကို သိပ္သေဘာက်တယ္။ ဒါဟာ အလြန္ရွားပါးတဲ့ အရည္အခ်င္းပဲ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားက က်ေနာ္႔မိတ္ေဆြ ျဖစ္သြားၿပီ” ဟု ထေျပာလိုက္ပါသည္။ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ ပါတီေခါင္းေဆာင္၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားၾကားတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလို ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳးကို က်ေနာ္တုိ႔ လိုအပ္လ်က္ ရွိပါသည္။ ထက္ျမက္