'ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာလွ်င္ေတြ႔ ေသေသာသူ ၾကာလွ်င္ေမ့' ဤကား ဗမာလူမ်ဳိးတုိ႔ ေျပာေနက် ဆုိ႐ိုးစကားပင္ ျဖစ္သည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆုိ႐ိုးစကားလည္း ျဖစ္ပါ၏။ အထူးသျဖင့္ အခ်ိန္ကာလ ၾကာျမင့္လာေသာ္ ေသေသာသူအား တျဖည္းျဖည္း ေမ့ေလ်ာ့ကာ ေနာက္ဆံုး လံုးလံုး သတိမရေတာ့ေသာ အေျခအေန ျဖစ္လာတတ္သည္။ ဤသို႔လွ်င္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာ ဆုိ႐ိုးစကားႏွင့္ပတ္သက္၍ ႁခြင္းခ်က္ေတာ့ ရွိေနပါသည္။ ယင္းႁခြင္းခ်က္ကား လြန္ခဲ့ေသာ ၄၈ ႏွစ္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ စေနေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဗမာ့သမုိင္းတြင္ အလြန္အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ၿပီး မည္သို႔မွ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္၍ မရႏုိင္သည့္ အစြန္းအထင္း၊ အမည္းကြက္ႀကီး (သို႔မဟုတ္) ႏုိင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးျဖစ္ရာမွ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ အေပါင္းပါ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အတံုးအ႐ုံးႏွင့္ ေရတိမ္နစ္ က်ဆုံးခဲ့ျခင္းသည္ အခ်ိန္ကာလ မည္မွ်ပင္ ၾကာျမင့္ေစကာမူ ေမ့ေပ်ာက္၍ မရႏုိင္သည့္ ႁခြင္းခ်က္ျဖစ္သည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသတည္း။ အထူးသျဖင့္ ၁၉-၇-၁၉၄၇ ေန႔က ျဖစ္ရပ္ႏွင့္တကြ ယင္းျဖစ္ရပ္မတုိင္မီ တစ္လအတြင္းက ျဖစ္ရပ္မ်ားကို အနီးကပ္သိရွိခဲ့ရသူ ကြၽန္ေတာ့္အဖို႔ မေမ့ႏုိင္႐ုံမက ျပင္းစြာ နာၾကည္း ေၾကကြဲျခင္း၊ ယူက်ံဳးမရျဖစ္ျခင္း၊ ေျဖမဆည္ႏုိင္ေအာင္ ပူေဆြးဝမ္းနည္းျခင္း စေသာ စိတ္လႈပ္ရွားမႈဒဏ္ကို ႏွစ္စဥ္ ဇူလိုင္လ နီးကပ္လာတုိင္း အလူးအလဲ ခံစားရတတ္ပါသည္။ ဘာေၾကာင့္ ဤသို႔ဆုိရေၾကာင္းကိုလည္း ယခု ဆက္လက္ေဖာ္ျပလတၱံ႔ေသာ အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ားက အေျဖေပးႏိုင္လိမ့္မည္ ထင္ပါသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လဆန္းတြင္ 'ဘီအိုေအ' ေခၚ ၿဗိိတိသွ် စစ္တပ္ပင္မ လက္နက္ခဲယမ္း သိုေလွာင္ေရးတပ္မွ ဘရင္းဂန္း၊ ေတာ္မီဂန္း၊ စတင္းဂန္း စေသာ ေမာင္းျပန္လက္နက္မ်ားႏွင့္တကြ ခဲယမ္းက်ည္ဆန္ အေျမာက္အျမားကို ပစၥည္းထုတ္ ပံုစံတုမ်ားျဖင့္ မသမာသူတစ္စုက ထုတ္ယူသြားေၾကာင္းကို Special Branch ေခၚ ရဲတပ္ဖြဲ႔ဌာနခ်ဳပ္၏ 'သတင္းတပ္ဖြဲ႔' က သတင္းရသျဖင့္ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးမွတစ္ဆင့္ အစိုးရအဖြဲ႔ထံ သတင္းပို႔ အစီရင္ခံခဲ့ပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းသည္ ႏုိင္ငံျခားခရီး ထြက္ေန၍ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ ဦးျမက ေခတၱျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ယူေနပါသည္။ ေဖာ္ျပပါ လက္နက္ခဲယမ္းမ်ား လိမ္လည္ထုတ္သြားျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစိုးရအဖြဲ႔က လိုအပ္သလို ေဆာင္ရြက္ရန္ ေခတၱျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးအား တာဝန္ေပးလိုက္ပါသည္။ ဝန္ႀကီးဦးျမလည္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနက တုိက္႐ိုက္ကြပ္ကဲေသာ (ေနာက္ပိုင္း ျပည္ေထာင္စုစစ္ရဲတပ္ UMP ျဖစ္လာသည္။) ေသာင္းက်န္းမႈ ႏွိမ္နင္းေရးတပ္မွ တပ္စိတ္တစ္စိတ္ကို လက္နက္ခဲယမ္း အျပည့္အစံု (ေမာင္းျပန္ေသနတ္မ်ား အပါအဝင္) ႏွင့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ ႐ုံးခန္း အျပင္ဘက္တြင္ လံုၿခံဳေရးတာဝန္မ်ား ခ်ထားလုိက္သည္။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ သေဘာထားကို သိထားသူ ဝန္ႀကီးဦးျမသည္ လက္နက္ကိုင္တပ္စိတ္ လံုၿခံဳေရးအေစာင့္ ခ်ထားျခင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား လံုးဝ အသိမေပးခဲ့ေခ်။ ထို႔ျပင္ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလည္း ႏွစ္ေယာက္ခ်င္းေတြ႔၍ ႐ုံးခန္းအျပင္ဘက္၌ လံုၿခံဳေရးတပ္စိတ္ ခ်ထားေၾကာင္းကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား မေျပာရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း အလိုက္သိစြာႏွင့္ပင္ ဦးျမအား ကတိေပးၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အား မေျပာဘဲ ေနလုိက္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ တစ္ေန႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႐ုံးဘက္လာၿပီး ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းဘက္ တံခါးေပါက္မွ ႐ုံးခန္းသို႔အဝင္တြင္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးဌာနဘက္သို႔ ခ်ဳိးေကြ႔သည့္ ေထာင့္နား၌ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ကိုင္ ရဲေဘာ္သံုးေလးဦးကုိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က လွမ္းျမင္သြားပါသည္။ ခ်က္ခ်င္း ဘာမွမေျပာဘဲ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္ ႐ုံးခန္းတြင္းသို႔ ေရာက္ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ့္အား ႏွစ္ေယာက္ခ်င္း ေခၚေမးပါသည္။ 'ေဟ့ေကာင္၊ ငါ့႐ုံးခန္းေရွ႕က လက္နက္ကိုင္ရဲေဘာ္ေတြက ဘာလုပ္တာလဲ' 'ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးက လိုအပ္တယ္ထင္လို႔ လံုၿခံဳေရး အေစာင့္ခ်ထားတာပါ' ကြၽန္ေတာ္က ရွင္းျပသည္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သေဘာက်ဟန္မတူပါ။ 'မလိုပါဘူးကြာ။ ငါ့ကို ဘယ္သူကမွလည္း လုပ္ႀကံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ငါကလည္း မစိုးရိမ္ပါဘူး။ ငါ့႐ံုးခန္းေရွ႕မွာ လက္နက္ကိုင္ရဲေဘာ္ေတြ ခ်ထားတာကို ငါမျမင္ခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ ခုခ်က္ခ်င္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး ဦးျမဆီ သြားၿပီး ငါကညႊန္ၾကားတယ္လို႔ေျပာ။ ငါ့႐ံုးခန္းေရွ႕က လက္နက္ကိုင္ရဲေဘာ္ေတြကို ခ်က္ခ်င္းျပန္႐ုပ္ခိုင္းလုိက္။ ကဲ မင္း အခုပဲ သြားေျပာေပေတာ့' ဗိုလ္ခ်ဳပ္က တိက်ျပတ္သားစြာ ေျပာသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနသို႔ အျမန္သြားေရာက္၍ ဝန္ႀကီး ေပ်ာ္ဘြယ္ဦးျမအား ဗိုလ္ခ်ဳပ္က အမိန္႔ေပးလိုက္ပံုကို ေျပာျပလိုက္ပါသည္။ ဝန္ႀကီးဦးျမသည္ အလြန္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားပံု ရပါသည္။ 'ခက္ေတာ့တာပဲကြာ၊ ငါတို႔က လံုၿခံဳေရးအတြက္ လိုအပ္တယ္ထင္လို႔ လက္နက္ကိုင္တပ္စိတ္ ခ်ေပးတာကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ျမင္သြားတာ ဆိုးတာပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ၊ သူ႔အမိန္႔ကိုလည္း တို႔က မနာခံလို႔မျဖစ္ဘူး၊ ငါေတာ့ စိတ္မေကာင္းပါဘူးကြာ' ဤသို႔ ညည္းညဴရင္းႏွင့္ပင္ ဝန္ႀကီးဦးျမသည္ သက္ဆုိင္ရာသို႔ တယ္လီဖုန္းဆက္၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္႐ံုးခန္းအေရွ႕မွ လက္နက္ကိုင္ လုံၿခံဳေရးတပ္စိတ္ကို ခ်က္ခ်င္း႐ုပ္သိမ္းရန္ အမိန္႔ေပးလိုက္ရပါေတာ့သည္။ ထိုေန႔ညေနဘက္ ႐ံုးမွ အိမ္သို႔အျပန္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ စကားမ်ားမ်ားမေျပာဘဲ တစ္စံုတစ္ခုကို စဥ္းစားေနဟန္ျဖင့္ ၿငိမ္ေနရင္းမွ ႐ုတ္တရက္ ေကာက္ကာငင္ကာ ကြၽန္ေတာ့္အား ေမးခြန္းထုတ္ပါသည္။ 'ေဟ့ တို႔အိမ္မွာေနတဲ့ ရဲေဘာ္ေတြမွာ လက္နက္ရွိသလား' 'မရွိပါဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သူတုိ႔က ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ေတြဆုိေတာ့ တရားဝင္ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ မဟုတ္တဲ့အတြက္ လက္နက္မရွိၾကပါဘူး' ကြၽန္ေတာ္က အမွန္အတုိင္း ေျပာလိုက္ပါသည္။ သည္ေတာ့မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ သူ၏စိတ္ထဲ ျဖစ္ေပၚခံစားမိပံုကို ေျပာပါသည္။ 'ငါကိုယ္တုိင္ကေတာ့ ေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး။ ဘယ္သူကမွလည္း ငါ့ကို လုပ္ႀကံမယ္မထင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ကြာ အိမ္မွာရွိတဲ့ ကေလးေတြအတြက္ေတာ့ ငါစိုးရိမ္သလို ျဖစ္မိတယ္။ ဒီေတာ့ လိုလိုမည္မည္ေပါ့ကြာ။ သက္ဆုိင္ရာကို ဒီေန႔ပဲ မင္းကိုယ္တုိင္သြားၿပီး ငါကခိုင္းတယ္လုိ႔ေျပာ။ သင့္ေတာ္မယ့္ လက္နက္နည္းနည္းပါးပါး ထုတ္ယူၿပီး အိမ္ကရဲေဘာ္ေတြကို ေပးထားလိုက္ ဒါပဲ' ဤသို႔ အမိန္႔ေပးသျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း အိမ္ျပန္ေရာက္ေသာအခါ သက္ဆုိင္ရာႏွင့္ ဆက္သြယ္ အစီအစဥ္လုပ္ၿပီး ေတာ္မီဂန္းတစ္လက္၊ စတင္းဂန္းတစ္လက္၊ ေျခာက္လံုးျပဴး ႏွစ္လက္တုိ႔ကို က်ည္ဆန္မ်ားႏွင့္တကြ ထုတ္ယူကာ တာဝါလိန္းလမ္း ဗုိလ္ခ်ဳပ္အိမ္တြင္ေနေသာ ရဲေဘာ္မ်ားအား ေပးထားလုိက္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီး ျဖစ္ပြားခဲ့သည္မွာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ စေနေန႔ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔ ဝန္ႀကီးမ်ား (ကက္ဘိနက္) အစည္းအေဝးပြဲ က်င္းပေနခုိက္ မသမာသူ လူသတ္သမားအဖြဲ႔က ဝင္ေရာက္လုပ္ႀကံ ပစ္ခတ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ ယင္းဝန္ႀကီးအစည္းအေဝးသည္ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ စေနေန႔တြင္ က်င္းပရန္မဟုတ္ဘဲ 'ဇူလိုင္ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔' တြင္ လုပ္ရမည္ျဖစ္သည္။ ဤေနရာတြင္ အစိုးရအဖဲြဲ႔ဝင္ ၀န္ႀကီးမ်ား အစည္းအေဝးအေၾကာင္း အနည္းငယ္ရွင္းရန္ လိုေပလိမ့္မည္။ ၁၉၄၆ ခု၊ စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ေန႔က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အစိုးရအဖြဲ႔အာဏာကို လက္ခံရယူၿပီးခ်ိန္မွစ၍ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးကို အပတ္စဥ္ စေနေန႔ နံနက္ ၁ဝ နာရီ က်င္းပေနက်ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္က ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဘုရင္ခံက တုိက္႐ိုက္ခန္႔အပ္ထားေသာ ဝန္ႀကီးတစ္ဦးျဖစ္ေနရာ သူသည္လည္း အပတ္စဥ္ စေနေန႔တုိင္း က်င္းပေသာ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးသို႔ တက္ရသည္။ သို႔ရာတြင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရတုိ႔ သေဘာတူခ်ဳပ္ဆုိေသာ 'ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္'ကို ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တုိ႔က သေဘာမတူဘဲ ကန္႔ကြက္ၾကသျဖင့္ ဗမာျပည္ ျပန္ေရာက္လာေသာအခါ ဦးေစာႏွင့္ သခင္ဗစိန္တုိ႔သည္ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ ဝန္ႀကီးအျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္သြားၾကရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတုိ႔ႏွစ္ဦးသည္ ေနာက္ပိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္ေသာ အစိုးရအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးမ်ားသို႔ မတက္ၾကေတာ့ေခ်။ ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွ ျပန္လာၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အပတ္စဥ္ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ (ကက္ဘိနက္) အစည္းအေဝးကို စေနေန႔ မလုပ္ေတာ့ဘဲ ဗုဒၶဟူးေန႔က်င္းပရန္ ေျပာင္းေရႊ႕သတ္မွတ္လိုက္သည္။ ယင္းအေၾကာင္းကို ဂဠဳန္ဦးေစာက မသိ။ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးသည္ စေနေန႔ ၁ဝ နာရီ က်င္းပၿမဲ က်င္းပေနသည္ဟု ထင္မွတ္ေနသည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ၏ တတိယေျမာက္ အစည္းအေဝးကို ဇူလိုင္လ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ က်င္းပရန္ သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္႐ုံမက အစည္းအေဝး ဖိတ္စာမ်ားကို ဝန္ႀကီးအသီးသီးထံ ျဖန္႔ေဝထားၿပီး ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဇူလိုင္ ၁၆ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္၏ ဆပ္ေကာ္မတီတစ္ခုျဖစ္ေသာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲေရးေကာ္မတီ အစည္းအေဝးက်င္းပရန္ ႀကိဳတင္သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္ေနသည္။ အစည္းအေဝး ႏွစ္ခုတိုက္ေနေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထံ သတင္းပို႔ တင္ျပေသာအခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က- 'လႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ အစည္းအေဝးက အေရးႀကီးတယ္၊ လူႀကီးေတြလည္း ပါေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအစည္းအေဝးကို ဒီတိုင္းပဲထား၊ ကက္ဘိနက္အစည္းအေဝးကိုေတာ့ စေနေန႔ ေျပာင္းလုပ္လိုက္၊ ဝန္ႀကီးေတြဆီလည္း ဖိတ္စာသစ္ ႐ိုက္ၿပီးေပးလိုက္' ဟု အမိန္႔ေပးလိုက္ရာ 'မေမ႔ႏိုင္ေသာ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔' တြင္ အစိုးရအဖြဲ႔ အစည္းအေဝး က်င္းပျဖစ္သြားကာ ႏိုင္ငံေတာ္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးလည္း ျဖစ္ပြားခဲ့ရပါေတာ့သည္။ ဤသည္တို႔ကား ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လဆန္းက အမွန္တကယ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မ်ားျဖစ္ရာ ေနာက္ပုိင္း ျပန္လည္သံုးသပ္ၾကည့္ေသာအခါ အလြန္ဝမ္းနည္း ယူက်ံဳးမရ ျဖစ္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကံၾကမၼာ၏လွည့္စားမႈ သို႔မဟုတ္ အလွည့္အေျပာင္းမ်ားကို ေတြ႔ရပါသည္။ ပထမအခ်က္အေနျဖင့္ အကယ္၍သာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ၏႐ံုးခန္းေရွ႕မွ လက္နက္ကိုင္ လံုၿခံဳေရးတပ္စိတ္ကို ႐ုပ္သိမ္းရန္ အမိန္႔မေပးခဲ့လွ်င္။ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ေန႔က်ေတာ့ လူသတ္သမားအဖြဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔အား လုပ္ႀကံရန္ လာေသာအခါ လံုၿခံဳေရးတပ္စိတ္ႏွင့္ တိုက္ပြဲျဖစ္႐ံုသာ ရွိမည္။ လုပ္ႀကံမႈႀကီးေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္။ တုိက္ပြဲျဖစ္လွ်င္ လုံၿခံဳေရးတပ္စိတ္က လူအင္အား၊ လက္နက္အင္အား ပိုေကာင္းသျဖင့္ လူသတ္သမားအဖြဲ႔အား တစ္ေယာက္မက်န္ သုတ္သင္ေခ်မႈန္းပစ္ႏုိင္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။ အကယ္၍သာ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲေရး ေကာ္မတီက ဇူလိုင္ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ အစည္းအေဝးက်င္းပရန္ ခ်ိန္းမထားခဲ့လွ်င္ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ (ကက္ဘိနက္) အစည္းအေဝးကို ခါတိုင္း အပတ္စဥ္ က်င္းပေနက် ဗုဒၶဟူးေန႔ (ဇူလိုင္ ၁၆) တြင္ က်င္းပျဖစ္မည္။ ဗုဒၶဟူးေန႔တုိင္း က်င္းပေသာ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးအေၾကာင္း မသိသူ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ သူ၏ လူသတ္သမားအဖြဲ႔အား ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ စေနေန႔တြင္ လႊတ္မည္ျဖစ္သည္။ သို႔ျဖစ္လွ်င္ ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝးမရွိ၍ လုပ္ႀကံမႈႀကီး ျဖစ္ပြားမည္မဟုတ္ေခ်။ အကယ္၍သာ လူသတ္သမားအဖြဲ႔သည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အား အတြင္းဝန္႐ံုးတြင္ မလုပ္ႀကံဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ေနအိမ္ (ဗဟန္း တာဝါလိန္း ယခု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပတိုက္တည္ရွိရာ) တြင္ လာေရာက္လုပ္ႀကံပါက သူတို႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရွိရာ အိမ္အေပၚထပ္သို႔ပင္ တက္ႏိုင္မည္မဟုတ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အမိန္႔ျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ လက္နက္တပ္ဆင္ေပးထားေသာ အိမ္ရွိ ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲျဖစ္မည္။ ယင္းသို႔ တိုက္ပြဲျဖစ္လွ်င္ အိမ္မွ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားသည္ ဘီဒီေအတပ္မေတာ္ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး တပ္သားရဲေဘာ္မ်ားျဖစ္၍ လက္နက္ကိုင္တြယ္မႈ ကြၽမ္းက်င္သည့္အျပင္ တုိက္ပြဲအေတြ႔အႀကံဳလည္း ရွိေသာေၾကာင့္ လူသတ္အဖြဲ႔အား အလြယ္တကူပင္ တြန္းလွန္ တုိက္ခိုက္ပစ္ႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ လူသတ္အဖြဲ႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္သို႔မလာဘဲ လက္နက္ကိုင္အေစာင့္မရွိေသာ အတြင္းဝန္႐ံုးသို႔ သြားေရာက္ လုပ္ႀကံခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း လုပ္ႀကံမႈႀကီး ျဖစ္ေျမာက္ခဲ့ရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခမ်ာ ဖခင္တို႔၏ ႀကီးမားေသာ ေမတၱာအဟုန္ေၾကာင့္ လူမမည္ ရင္ေသြးငယ္မ်ားအတြက္ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ကာ 'လိုလိုမည္မည္ေပါ့ကြာ' ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္အား အိမ္မွ ရဲေဘာ္မ်ားအား လက္နက္တပ္ဆင္ခိုင္းခဲ့သည္။ သူ႔ကိုယ္သူအတြက္ေတာ့ လံုးဝမစိုးရိမ္ဘဲ 'ငါက ေသရမွာလည္း မေၾကာက္ဘူး၊ ဘယ္သူမွလည္း ငါ့ကို လုပ္ႀကံမွာမဟုတ္ပါဘူး' ဟု ေျပာခဲ့ရွာသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္က်ေတာ့ သူထင္သလို မျဖစ္ခဲ့။ သူခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ ရင္ေသြးငယ္မ်ား ဘာမွမျဖစ္ဘဲ သူကိုယ္တိုင္သာ (၁၉-၇-၁၉၄၇) ေန႔က မ႐ႈမလွ 'ေရတိမ္နစ္' က်ဆံုးခဲ့ရရွာသည္။ ကံတရားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္တကြ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံသားအားလံုးကို ဒဏ္ခတ္လိုက္သလို ျပက္ရယ္ျပဳ လွည့္စားလုိက္ျခင္းေပလား။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား၏ အဆံုးအမအရ ကံ၊ ကံ၏အက်ဳိးကို ယံုၾကည္ရမည္ဟု ျပန္ျပထားပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သို႔မွ မေမ့ႏိုင္ေသာ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္ စေနေန႔က ျဖစ္ရပ္အေၾကာင္း ျပန္ေျပာသတိရမိတုိင္း- 'သတၱဝါမွန္သမွ် ကံစီမံ ဖန္တီးရာသာ လိုက္နာ နာခံေနၾကရသည္ပါကလား' ဟူေသာ အဂၤုတၱရနိကယ္ အဘိဏႇသုတ္ေတာ္လာ တရားေတာ္သေဘာအတုိင္း ဆင္ျခင္ႏွလံုးသြင္း၍ သံေဝဂဉာဏ္ ပြားမ်ားၾကရန္သာ ရွိပါေတာ့သတည္း။ တကၠသိုလ္ေနဝင္း MOI ၀က္ဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။