(၁)

၁၉၉၂ ခု၊ နွေဦးတည။

အုတ်တွင်းမြို့နယ် စစ်​တောင်းမြစ်​ဘေး သရက်အုပ်ရွာ။

စစ်​တောင်းမြစ်မှာ နွေအခါမို့ သောင်ထွန်း​နေသည်။ သရက်အုပ်ရွာဘက်တွင် သောင်ပြင်ကျယ်ကြီးထွန်းနေပြီး မြစ်​ကြောင်းမှာ မြစ်အ​ရှေ့ဘက်ကမ်း ကုက္ကိုခွရွာ​ခြေကို ကပ်လျက်စီး​နေသည်။

ပိန်းပိတ်​အောင်​မှောင်​နေသည့် သောင်ပြင်​ပေါ်တွင် ကျ​နော်နှင့် ကိုဆန်းလင်းတို့ နှစ်​ယောက်တည်း ထိုင်လျက် စကား​ပြောကြသည်။ ကျ​နော်တို့နှင့် မလှမ်းမကမ်းတွင် မောင်လှချိုနှင့် ကိုဆန်းလင်း၏ရဲ​ဘော်တဦး တိတ်ဆိတ်စွာ ထိုင်​နေသည်။

ရွာ​​ခြေ​သောင်စပ်တွင် ကျ​နော် တာဝန်​ပေးထားသည့် လူငယ်တဦး ရှိ​နေသည်။ ကျ​နော်တို့အားလုံး သောင်ပြင်​ပေါ်တွင်  အချင်းချင်းပင် မမြင်နိုင်​လောက်​အောင် အ​မှောင်ထုက လွှမ်းမိုးထား၏။ သောင်ပုရွာမှာ ထူးထူးခြားခြား တိတ်ဆိတ်စွာ အိပ်​မောကျ​နေ​လေသည်။

ကျ​နော်က ကိုဆန်းလင်းကို အ​ခြေအ​နေအားလုံး ရှင်းပြသည်။ အုတ်တွင်းမြို့နယ် အမျိုးသားဒီမိုက​ရေစီအဖွဲ့ချုပ် ၁၉၉၀ ပြည့် ပြည်သူ့လွှတ်​တော်ကိုယ်စားလှယ် ဦးခင်​မောင်ဝင်း အ​ကြောင်း ရှင်းပြရသည်။ ကိုဆန်းလင်းက မရှင်းလင်းသည့်အချက် သိလိုသည့်အချက်များကို မေးသည်။

ပြောဆို​ဆွေး​နွေးလို့ နိဂုံးချုပ်သည့်အခါ ကိုဆန်းလင်းကို အတင့်မရဲဖို့ သတိနှင့်သွားလာဖို့ သတိ​ပေးရသည်။ ကိုဆန်းလင်းတို့နှစ်​ယောက် မြစ်တဖက်ကမ်းသို့ ပြန်ကူးသွား​သောအခါ  ညသန်း​ခေါင်​ကျော် နှစ်နာရီထိုးပြီဖြစ်သည်။

ကျ​နော်နှင့် ​မောင်လှချို၊ မောင်လင်းဦးတို့သုံးဦး သရက်အုပ်ရွာ ကမ်းပါးထိပ်တွင်ရပ်ကာ ရွာရိပ်ရွာ​ခြေကို အကဲခတ်ကြသည်။ သရက်အုပ်ရွာမှာ အ​မှောင်ထုကြီးထဲ မြုပ်ဝင်တိတ်ဆိတ် ငြိမ်သက်လျက်ပင် ရှိ​နေ​လေသည်။ အ​မှောင်ထု​အောက်မှာပင် ကျ​နော်တို့သုံး​ယောက် လူစုခွဲလိုက်ကြ၏။

(၂)

ထန်းတပင်မြို့နယ် ​တောင်​ပေါ် တိတ်ပုရွာ။

တဲ​တလုံးပေါ်တွင် ကျ​နော်နှင့်အတူ KNLA တပ်ခွဲမှူး ဗိုလ်​ကျော့​မေနှင့် ကိုဆန်းလင်းတို့ ခေါင်းချင်းဆိုင်ထိုင်ကာ စကား​ပြောကြ၏။

ကျ​နော်တို့၏စကားဝိုင်းမှာ စစ်အစိုးရက ဖမ်းဆီးထားသည့် အုတ်တွင်းမြို့နယ် NLD အမတ် ဦးခင်​မောင်ဝင်းအ​ကြောင်းက အဓိကဖြစ်၏။ ဦးခင်​မောင်ဝင်းသည် ဖမ်းဆီးခံရချိန်က အုတ်တွင်းမြို့နယ် အမျိုးသားဒီမိုက​ရေစီအဖွဲ့ချုပ် ဥက္ကဋ္ဌလည်းဖြစ်၏။ ၉၀ ပြည့်​ ရွေး​ကောက်ပွဲ အနိုင်ရ အမတ်တဦးလည်း ဖြစ်၏။ ထိုစဥ်က ကျ​နော်သည် အုတ်တွင်းမြို့နယ် NLD မြို့နယ်အလုပ်အမှု​ဆောင် ​ကော်မတီဝင်ဖြစ်သည့်အပြင် ဦးခင်​မောင်ဝင်းနှင့် အရင်းနှီးဆုံး နိုင်ငံ​ရေးလုပ်​ဖော်ကိုင်ဘက်တဦး ဖြစ်၏။ ထို့​ကြောင့် အဖမ်းခံထားရသည့် ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား ကယ်တင်​ခေါ်​ဆောင်ကာ မာနယ်ပ​လောသို့ ပို့​ဆောင်နိုင်​ရေးကိစ္စကို ကျ​နော်ကပင် တိုက်တွန်းဦး​ဆောင် ဆွေး​နွေးခဲ့၏။ ကျ​နော်တို့၏စကားဝိုင်းမှာ ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား ကယ်တင်​ခေါ်​ဆောင်နိုင်​ရေး အဓိကထား ဆွေး​နွေးကြခြင်းသာ ဖြစ်ခဲ့သည်။ ထိုစဥ်က ဒေါက်တာစိန်ဝင်း​ ခေါင်း​ဆောင်သည့် အမျိုးသားညွန့်​ပေါင်းအစိုးရအဖွဲ့ ဖွဲ့စည်းပြီး စစ်အစိုးရဆန့်ကျင်​ရေး စင်ပြိုင်အစိုးရ ထူ​ထောင်ထားကာစအချိန် ဖြစ်သည်။ ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား ဒေါက်တာစိန်ဝင်းတို့ထံ ကယ်ထုတ်ပို့​ဆောင်နိုင်​ရေးကိုစ္စကို ကိုဆန်းလင်းက အထူးစိတ်ထက်သန်​နေခဲ့၏။ သူ အတတ်နိုင်ဆုံး ကူညီမည်ဟုလည်း ကတိ​ပေး၏။

တောင်​ပေါ် တိတ်ပုရွာက​လေးသို့ လျှို့ဝှက်စွာ ခေတ္တတက်လာသူ ကျ​နော့်ကို ကိုဆန်းလင်းက ဗိုလ်ကျော့မေနှင့် မိတ်ဆက်​ပေး၏။ ကိုဆန်းလင်းမှာ ထိုအချိန်က KNU တပ်မဟာ ၂ နယ်​မြေ တောင်ငူခွင်တွင် ဗိုလ်​ကျော့​မေနှင့်တွဲကာ ကျောင်းသားတပ်မ​တော် ၂၁၀ တပ်ရင်း တပ်ရင်းမှူးအဖြစ် လက်နက်ကိုင်​တော်လှန်​ရေးအလုပ် လုပ်ကိုင်​​နေ​သောအချိန် ဖြစ်သည်။

ကျ​နော်နှင့် ကိုဆန်းလင်းက ရှစ်​လေးလုံး အရေး​တော်ပုံကာလ ဒီမိုက​ရေစီ​ရေး လှုပ်ရှားချိန်များက တောင်ငူခွင်တွင် အတူတွဲ၍ အလုပ်လုပ်ခဲ့ကြ၏။ ကျ​နော်က အုတ်တွင်းမြို့နယ် စစ်​တောင်းမြစ်​ဘေး​ကျေးရွာများကို စုစည်း စည်းရုံးပြီး ကိုဆန်းလင်းက တောင်ငူ ရွှေဆံ​တော်ဘုရား ကုန်း​တော်​ပေါ်တွင် သပိတ်တပ်ဦး​ခေါင်း​ဆောင်တဦး ဖြစ်၏။ စစ်တပ်က အာဏာသိမ်းသည့်ညတွင် ကိုဆန်းလင်းက လက်နက်ကိုင်​တော်လှန်​ရေး ဆက်လုပ်မည်ဟုဆိုကာ ထိုင်း-မြန်မာနယ်စပ်သို့ ထွက်ခွာသွားခဲ့၏။ နောင်အခါ ကျောင်းသားတပ်မ​တော် တပ်ရင်း ၂၁၀ ၏ တပ်ရင်းမှူးအဖြစ် တောင်ငူခွင် ထန်းတပင်မြို့နယ် တောင်​ပေါ်စခန်းများသို့ ရောက်လာ၏။ ကျ​နော်ကမူ အုတ်တွင်းမြို့နယ် အမျိုးသားဒီက​ရေစီအဖွဲ့ချုပ် မြို့နယ်အလုပ်အမှု​ဆောင်အဖြစ် သရက်အုပ်ရွာတွင် ရှိ​နေခဲ့စဥ် ကိုဆန်းလင်းနှင့် ပြန်လည်ဆက်သွယ်မိကြခြင်း ဖြစ်သည်။

တိတ်ပုရွာ​ဆွေး​နွေးပွဲတွင် ကျ​နော်တို့သုံးဦး လွှ​တ်တော်ကိုယ်စားလှယ် ဦးခင်​မောင်ဝင်းကို ကယ်ထုတ်ကြရန် သ​ဘောတူ ဆုံးဖြတ်ခဲ့ကြ၏။ အ​သေးစိတ်လုပ်ငန်းစဥ်များကို ကျ​နော်နှင့် ကိုဆန်းလင်းက တာဝန်ယူ​ဆောင်ရွက်ရန် သ​ဘောတူခဲ့ကြ၏။

တောင်​ပေါ် တိတ်ပုရွာက​လေးမှ ပြန်လာ​သောအခါ ကျ​နော့်မှာ လွှ​တ်​တော်ကိုယ်စားလှယ် ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား ကယ်တင်​ခေါ်​ဆောင်ကာ ထိုင်း-မြန်မာနယ်စပ် တော်လှန်​ရေးဌာနချုပ် မာနယ်ပ​လောသို့ ပို့​ဆောင်နိုင်​ရေးလုပ်ငန်းအတွက် အထူးပင် စိတ်လှုပ်ရှား​​​နေခဲ့ရ၏။

(၃)

လွှတ်​တော်ကိုယ်စားလှယ် ဦးခင်​မောင်ဝင်း ကယ်ထုတ်ဖို့ လုပ်ငန်းစဥ်တွင် ကျ​နော်နှင့် ကိုဆန်းလင်းက နယ်​မြေနှစ်ခုပိုင်းပြီး တပိုင်းစီတာဝန်ယူရန် သတ်မှတ်လိုက်ကြ၏။ ကျ​နော်က ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား ကယ်ထုတ်ပြီး ထန်းတပင် စစ်​တောင်းမြစ်ကမ်းအထိ ခေါ်​ဆောင်လာရမည်ဖြစ်ပြီး စစ်​တောင်းမြစ်ကမ်းမှတဆင့် ထန်းတပင်မြို့နယ် ကျေးရွာတချို့ကို ဖြတ်ကာ တောင်​ပေါ်​ရောက်သည်အထိ ကိုဆန်းလင်းက တာဝန်ယူရန် သ​ဘောတူခဲ့ကြပါသည်။

ထိုစဥ်က တောင်ငူ​ထောင်ထဲထည့်ထား​သော ဦးခင်​မောင်ဝင်းကို အုတ်တွင်းတရားရုံး ထုတ်သည့်အခါ ရဲများက ခရီးသည်တင်ကား တစီးစီးကို ချောဆွဲ၏။ ထိုကား​ပေါ်တွင် ရဲဒုလုံခြုံ​ရေးတဦးနှင့် အခြားရဲတဦးက လက်ထိပ်ခတ်ထား​သော ဦးခင်​မောင်ဝင်းကို တင်ကာ ထောင်ငူ​ထောင်ထဲမှတဆင့် အုတ်တွင်းတရားရုံးသို့ ရုံးထုတ်​ခေါ်လာ​လေ့ရှိ၏။ လမ်းမှတား၍စီး​သော ခရီးသည်တွေ့လျှင်မူ ကားရပ်ပြီးတင်ရန်ကို ရဲများက ခွင့်ပြုလေ့ရှိ၏။

ကျ​နော်က ယုံကြည်စိတ်ချရသူ လူငယ်နှစ်ဦးနှင့်အတူ ရုံးထုတ်ပြီးပြန်လာ​သော ဦးခင်​မောင်ဝင်းတို့၏ကားကို လမ်းတ​နေရာမှတား၍ ခရီးသည်ဟန်​ဆောင်ကာ တက်စီးကြမည် ဖြစ်သည်။ နောက်ထပ်တ​နေရာအ​ရောက်တွင် ကိုဆန်းလင်းနှင့် သူ့ရဲဘော်တဦးက ခရီးသည်ဟန်​ဆောင်ကာ ကားတက်စီးမည်။

တောင်ငူအဝင် ခ​ပေါင်းတံတားမ​ရောက်ခင် တ​နေရာတွင် ကျ​နော်တို့​ငါးယောက်က ရဲများထံမှ ​သေနတ်လုမည်။ ကားဆရာ​နေရာတွင် ကိုဆန်းလင်း ဝင်ထိုင်ကာ ကား​မောင်းမည်။ ကားဆရာနှင့် ရဲနှစ်ဦးကို ကြိုးတုပ်ကာ မျက်လုံးနှင့်ပါးစပ်များ တင်းကျပ်စွာစည်းမည်။ ခ​ပေါင်းတံတား လမ်းခွဲမှတဆင့် ထန်းတပင်မြို့ မြစ်ကူးတံတားနား ​ရောက်သည်အထိ ကိုဆန်းလင်းက ကား​မောင်းမည်။ တံတားမ​ရောက်ခင် လမ်း​ဘေး​တောအုပ်ထဲ ကားကိုထားခဲ့မည်။ ကားဆရာနှင့် ရဲနှစ်ဦးကို ကား​ပေါ်တွင် တ​နေရာစီခွဲ ကြိုးတုပ်ထားခဲ့မည်။ စစ်​တောင်းမြစ်ကမ်း အသင့်​စောင့်နေ​သောစက်​လှေဖြင့် ထန်းတပင်မြို့ဘက် ကူးမည်။ မိုးမချုပ်ခင် တောင်​ခြေ ကင်မွန်းခြုံရွာ အ​ရောက်သွားမည်။ အသင့်​စောင့်နေသော ဗိုလ်​ကျော့​မေ၏ တပ်ဖွဲ့နှင့်အတူ တောင်​ပေါ်သို့ တက်ကြမည်ဖြစ်သည်။ ကျ​နော်နှင့် လူငယ်နှစ်ဦးသည်လည်း လက်နက်ကိုင်​တော်လှန်​ရေး အပြီးအပိုင်လုပ်ရန် တောင်​ပေါ်သို့ အတူလိုက်ပါကြရန် စဥ်းစားထားခဲ့ကြပါသည်။

သည်အစီအစဥ်ကို ကျ​နော်နှင့် ကိုဆန်းလင်းတို့ တကြိမ်တည်းသာ လေ့ကျင့်ပြင်ဆင်နိုင်သည်။ ဦးခင်​မောင်ဝင်း၏ ရုံးထုတ်သည့်​နေ့များတွင် သူ့မိသားစုနှင့်အတူ တခြား​တွေ့လိုသူများက အုတ်တွင်းတရားရုံးတွင် တစုံတရာ လွတ်လပ်စွာ ဦးခင်​မောင်ဝင်းကို တွေ့လို့ရ၏။ စကား​ပြောလို့ရ၏။ ထို့ကြောင့် ကျ​နော်နှင့် ကိုဆန်းလင်းတို့ တစုံတရာ ကြိုတင်ပြီး​ ပြင်ဆင်ပြီးသောအခါ သည်တခါရုံးထုတ်လျှင် ကျ​နော်တို့၏အစီအစဥ်ကို ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား ​ပြောပြမည်။ ဦးခင်​မောင်ဝင်းက သ​ဘောတူ လက်ခံပါက နောက်တကြိမ်ရုံးထုတ်လျှင် စီစဥ်ထားသည့်အတိုင်း အ​ကောင်အထည်​ဖော်ကြရန် သ​ဘောတူ ဆုံးဖြတ်လိုက်ကြ၏။

(၄)

ကံမ​ကောင်း အ​ကြောင်းမလှသဖြင့် အုတ်တွင်းမြို့နယ် လွှတ်​တော်ကိုယ်စားလှယ် ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား ကယ်တင်​ခေါ်ထုတ်ကာ တော်လှန်​ရေးဌာချုပ်စခန်း မာနယ်ပ​လောသို့ပို့ရန် ကျ​နော်နှင့် ကိုဆန်းလင်းတို့၏ အစီအစဥ်မှာ အထမ​မြောက်ခဲ့၊ မ​အောင်မြင်ခဲ့ပါ။

သည်တခါ ရုံးထုတ်သည့်အခါ ရဲက ရုံးထုတ်ရက်မဟုတ်ဘဲ စ​နေ​နေ့ကြီး ဦးခင်​မောင်ဝင်းကို အုတ်တွင်းသို့ ခေါ်လာကြ၏။ မိသားစုကိုလည်း အ​ကြောင်းကြားခြင်းမရှိပါ။ ယင်း​နေ့တွင်ပင် ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား ထောင်ဆယ်နှစ်အမိန့်ကို တရားသူကြီးက  ဖတ်ပြခဲ့ပါသည်။ ထို့​နောက်  ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား တောင်ငူ​ထောင်အတွင်း အလျင်အမြန် ပြန်ပို့လိုက်ကြ၏။

ထိုအချိန်မှစပြီး ဦးခင်​မောင်ဝင်းအား မိသားစုမှလွဲ၍ မည်သူမျှ တွေ့ခွင့်မရ​တော့ပါ။

မတရား အဖမ်းခံထားရသည့် လွှတ်​တော်ကိုယ်စားလှယ်တဦးအား ကယ်တင်​ခေါ်​ဆောင်ကာ ဒေါက်တာစိန်ဝင်းတို့နှင့် တွေ့ဆုံ​ပေးနိုင်​ရေး ကျ​နော်နှင့် ကိုဆန်းလင်းတို့၏ အစီအစဥ်မှာ အ​ကောင်အထည်ဖော်ခွင့် မရခဲ့ကြ​တော့ပါ။     ။

ငြိမ်း​ဝေ(ကဗျာ့အိုး​ဝေ)

မှတ်ချက်။    ။ ကျောင်းသားတပ်မ​တော် ၂၁၀ တပ်ရင်းမှူး ကိုဆန်းလင်းမှာ နောင်အခါ မ​မျှော်လင့်ဘဲ ရန်သူ အဖမ်းခံရပြီး (၁၉၉၄) လျှို့ဝှက်စွာ အသတ်ခံခဲ့ရပါသည်။ လွှတ်​တော်ကိုယ်စားလှယ် ဦးခင်​မောင်ဝင်းမှာ အကျဥ်း​ထောင်အတွင်း ၁၂ နှစ်​ကျော်နေခဲ့ရပြီး ပြန်လည်လွတ်​မြောက်လာပြီး​နောက် ကျန်းမာ​ရေးချို့တဲ့လျက် ကွယ်လွန်ခဲ့ပြီဖြစ်ပါသည်။ (၂၀၁၈)