ျမန္မာစာေပေလာကမွာ ဘာသာျပန္စာေပေတြကို အဂၤလိပ္ဘာသာကသာ အမ်ားဆံုး တိုက္ရိုက္ျပန္ဆိုေလ့ရွိၿပီး တျခား ဘာသာေတြကေန ျပန္ဆုိတာေတြ နည္းပါတယ္။ အဲဒီလုိ တျခားဘာသာေတြကေန ဘာသာျပန္ဆုိသူ နည္းပါးတဲ့ အထဲကမွ ဂ်ပန္စာေပလက္ရာေကာင္းေတြနဲ႔ ျမန္မာစာဖတ္ပရိတ္သတ္ကုိ အမ်ားဆံုး မိတ္ဆက္ေပးခဲ့သူကေတာ့ ဆရာရဲျမလြင္ပါ။ ဂ်ပန္စာေပလက္ရာေကာင္းေတြထဲက ဆရာရဲျမလြင္ ပထမဆံုး မိတ္ဆက္ေပးခဲ့တဲ့စာအုပ္ကေတာ့ ေဘာ့က်န္ ပါ။ ဆရာရဲျမလြင္ဟာ ဂ်ပန္စာေရးဆရာ နာစူမဲ့ေဆာဆဲကီရဲ႕ ေဘာ့က်န္စာအုပ္ကို ပထမဆံုးဘာသာျပန္ၿပီး စာေရးဆရာအျဖစ္ နာမည္ရလာတာပါ။ ဒီစာအုပ္ဟာ ရိုးသားတဲ့ လူသားဆန္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ဟာ ရႈပ္ေထြးတဲ့ေလာကႀကီးနဲ႔ ေတြ႕ၾကံဳရပံုေတြကို ေရးသားထားတဲ့စာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဘာ့က်န္ဟာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာ စာအုပ္အျဖစ္သာမကပဲ ရုပ္ရွင္အျဖစ္လည္း ေအာင္ျမင္တဲ့ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဘာ့က်န္ဘာသာျပန္စာအုပ္နဲ႔ပဲ ဆရာရဲျမလြင္ဟာ အမ်ိဳးသားစာေပဆုကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ေဘာ့က်န္ဟာ ဘယ္အခ်ိန္ဖတ္ဖတ္ စာေပအရသာအသစ္ တမ်ဳိးမ်ိဳးကို ေပးစြမ္းႏုိင္တဲ့အတြက္ ျမန္မာစာဖတ္ပရိတ္သတ္ေတြ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၾကတာျဖစ္တယ္လုိ႔ ဘာသာျပန္ဆရာက ေျပာပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမွာလည္း ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ၾကာတဲ့အထိ ေအာင္ျမင္ခဲ့ရတာဟာ စာေပအဆင့္အတန္းနဲ႕ဆုိင္တယ္လုိ႔ ဆရာရဲျမင္လြင္က ေျပာပါတယ္။ မူရင္းစာေရးဆရာ နာစူမဲ့ေဆာဆဲကီသာ မရွိရင္ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရဲ႕စာေပအဆင့္အတန္းဟာ အခုေလာက္ထိျမင့္မွာ မဟုတ္ပဲ သူဟာ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံရဲ႕ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းျဖစ္တယ္လုိ႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ စာအုပ္တစ္အုပ္ကလည္း စာအုပ္အျဖစ္သာမကဘဲ ရုပ္ရွင္အျဖစ္နဲ႔ပါ ထင္ရွားေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ ဗမာ့ေစာင္း စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းက ျမန္မာလူမ်ိဳးနဲ႔ ရုပ္ခ်င္းတူၿပီး ျမန္မာ့ေစာင္းကုိလည္း ကြ်မ္းက်င္စြာ တီးခတ္ႏိုင္တဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားတစ္ေယာက္ပါ၀င္တဲ့ ဂ်ပန္စစ္တပ္တစ္စုကို ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႕ၿပီး ေရးသားထားပါ။ စစ္အတြင္းမွာ ေသဆံုးခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားေတြကို ေကာင္းမြန္စြာ သၿဂိဳလ္ဖို႔အတြက္ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းအျဖစ္ ေျပာင္းလဲၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ခ်န္ေနခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္စစ္သားတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေရးသားထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာရဲျမလြင္ဟာ ဒီစာအုပ္ကို ဇာတ္လမ္းရုိက္ကူးထားတဲ့ Burmese Harp ကို ျမန္မာႏုိင္ငံမွာျပဖုိ႕ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူးလုိ႕ ေျပာပါတယ္။ “ အရင္တုန္းက ဆရာဂ်ပန္သံရံုးမွာ အလုပ္လုပ္တုန္းက Burmese Harp ကိုျပဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာတုိ႔ ဗမာျပည္ဗုဒၶဘာသာက ေထရဝါဒဆုိေတာ့ ဘုန္းႀကီးေတြေစာင္းတီးတာတုိ႔ ၾကက္တူေရြး ပခံုးေပၚတင္ၿပီး ေလွ်ာက္သြားတာ တုိ႔ကို ခြင့္မျပဳဘူး။ ခြင့္မျပဳေတာ့ ျပခြင့္မရဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာ့ေစာင္းဆုိတဲ့ ဝတၳဳက်ေတာ့ တစ္ကမာၻလံုးက ႀကိဳက္တယ္။ ႀကိဳက္လြန္းအားႀကီးလို႕ သူ႕ကိုယူနက္စကိုက ဆုေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတို႕အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ျပဌာန္းစာအုပ္ အျဖစ္ ဖတ္ခဲ့ရေတာ့ ဂ်ပန္တုိင္းက ဒီစာအုပ္အေၾကာင္းကိုသိတယ္ “ ဆရာရဲျမလြင္ဟာ ဒီရုပ္ရွင္ကို ျမန္မာျပည္သူေတြကို အရမ္းၾကည့္ေစခ်င္ေပမယ့္ မေအာင္ျမင္တဲ့အတြက္ ရုပ္ရွင္လုိပဲ ဇာတ္ရုပ္ ဇာတ္ကြက္ေတြပါတဲ့ ရုပ္ျပစာအုပ္ကို ထုတ္ေဝျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ မသင့္ေတာ္တဲ့အတြက္ အခန္းေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ဆင္ဆာျဖတ္ျပီးမွ ထုတ္ေဝခြင့္ရခဲ့တဲ့ စာအုပ္ကေတာ့ ဂ်ပန္စာေရးဆရာ မူရကာမိဟာရုကီ ရဲ႕ Norwegian Wood ကုိ ဘာသာျပန္ထားတဲ့ ေနာ္ေဝျပည္မွစံုေတာၿမိဳင္ ဆုိတဲ့စာအုပ္ပါ။ ဒီစာအုပ္ကုိ ဆရာရဲျမလြင္က ဂ်ပန္ဘာသာကေန တုိက္ရုိက္ျပန္ဆုိခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ တျခားစာေရးဆရာတစ္ဦးက အဂၤလိပ္ဘာသာကေန တဆင့္ျပန္ဆုိၿပီး ထုတ္ေဝထားပါေသးတယ္။ ဆရာရဲျမလြင္ဟာ ေဆာဆဲကီရဲ႕ စာေပလက္ရာေတြကုိသာ ဘာသာျပန္ေတာ့မယ္လို႔ ရည္မွန္းခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းမွာ တျခားစာေရးဆရာေတြရဲ႕ စာအုပ္ေတြကိုလည္း ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ၿပီး ဘာသာျပန္ျဖစ္ခဲ့တယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ “ဆရာ ပထမဆံုး ျပန္ျဖစ္တာက ေဘာ့က်န္။ ၿပီးေတာ့ မဟူရာႏွလံုးသား။ ဂ်ပန္စာေပမွာ နာစူမဲ့ေဆာဆဲကီရယ္ ေဘာ့က်န္ရယ္ မဟူရာႏွလံုးသားရယ္ မရွိရင္ မျပည့္စံုဘူးတဲ့။ ေနာက္တစ္ခု တုိက်ိဳတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ဘဝ။ ဆရာကေတာ့ တတ္ႏုိင္ရင္ လက္လွမ္းမီသေလာက္ ဒီစာေရးဆရာႀကီးရဲ႕စာအုပ္ေတြကုိ ဘာသာျပန္သြားမယ္လုိ႕ စိတ္ကူးထားတယ္” ေနာက္ထပ္ျပန္ျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ေတြလည္းရွိၿပီး ဘာသာျပန္ေနတုန္းစာအုပ္ေတြလည္း ရွိတယ္လုိ႔ ေျပာပါတယ္။ ထူးျခားတဲ့စာအုပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း ဆရာရဲျမလြင္က ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ စာအုပ္ဆုိင္မွာထက္ ေထာင္ထဲမွာ နာမည္ႀကီးတဲ့စာအုပ္ကေတာ့ ေျပးေလဦးေတာ့ အလကားမတ္တင္းလူ ဆုိတဲ့စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အလြန္ဆုိးရြားတဲ့ဘဝမွာ က်င္လည္ရေပမယ့္ ႏွလံုးသားျဖဴစင္ၿပီး ဒုကၡေတြကို ရင္ဆုိင္ခဲ့ရပံုအေၾကာင္း ေရးဖြဲ႔ထားတာပါ။ ေနာက္တစ္အုပ္ကေတာ့ စုပံုခ်စ္နဲ႔ကြ်န္ေတာ္ ဆုိတဲ့စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ “ဒီစာအုပ္က ဘယ္လုိေရးျဖစ္လဲဆုိေတာ့ ေျခမစံု လက္မစံု ကြ်န္ေတာ့ဘဝ အေတြ႕အႀကံဳ ဆိုတဲ့ ဂ်ပန္စာအုပ္ေလးကို ဘာသာျပန္ၿပီးေတာ့ စုပံုခ်စ္ရဲ႕အေမက ဆရာေရးတဲ့ စာအုပ္က က်မသမီးေလးကုိလာၿပီးေရးေနသလုိပဲ က်မတုိ႕အိမ္လာလည္ပါဦး ဆုိၿပီး ဆရာသြားလည္ရင္းနဲ႔ ဒီကေလးမေလးအေၾကာင္းကို ဆရာေရးတယ္။ သူလည္းအခုဟာ ေအာင္ျမင္ေနပါၿပီ။ မိဘနဲ႔သားသမီးအၾကား စစ္မွန္တဲ့ေမတၱာတရားကုိျပၿပီး မွန္ကန္တဲ့ဆံုးမနည္းနဲ႔ ဆံုးမသင့္ေၾကာင္း ေရးသားထားတဲ့ ရက္ ၂၀၀ စစ္ပြဲကလည္း ထူးျခားတဲ့စာအုပ္ျဖစ္တယ္လို႕ ေျပာပါတယ္။ ဆရာရဲျမလြင္ရဲ႕စာအုပ္ေတြ ျပန္ျပီး ထုတ္ေဝဖုိ႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးလည္း “ဆရာ႔စာေပအေပၚ တကယ္တန္ဖုိးထားတဲ့သူေတြ ထုတ္ေဝသူေတြနဲ႔ ဆရာေတြ႔ခ်င္တယ္။ ဆရာတို႔ တုိင္းျပည္မွာ အႏုပညာတန္ဖိုးျမင့္လာဖုိ႔ လုိေသးတယ္။ အခုဆုိရင္ အႏုပညာတန္ဖုိးက က်သြားျပီ။ အႏုပညာတန္ဖိုး ျမင့္လာဖုိ႔ ဆုိရင္ ႏုိင္ငံျခားက ဘာသာျပန္ထားတဲ့စာအုပ္ေတြ မ်ားမ်ားထြက္ဖုိ႔ လိုတယ္။” ဘာသာျပန္စာေပဆုိတာ ျမန္မာစာေပကို လွလာေအာင္ တန္ဆာဆင္ေပးတဲ့အရာ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ လူငယ္ေတြ အေနနဲ႔ ဘာသာျပန္စာေပေတြကို မ်ားမ်ားဖတ္ၿပီး ကိုယ္ကုိတုိင္လည္း ဘာသာျပန္ႏုိင္ေအာင္ ျမန္မာဘာသာကေန ႏုိင္ငံျခား ဘာသာေတြကုိ ျပန္ႏုိင္ေအာင္ႀကိဳးစားၾကပါလို႕ ဆရာရဲျမလြင္က အႀကံေပးပါတယ္။