ဓာတုေဗဒပညာရပ္နယ္ပယ္မွာ လစ္တမတ္စကၠဴ (Litmus Paper) ဆိုတာ ေပ်ာ္ရည္တခုထဲမွာ ပါဝင္တဲ့ pH တန္ဖိုးကို တိုင္းတာရာမွာ အသံုးျပဳေလ့ရွိပါတယ္။ လစ္တမတ္စကၠဴဟာ အက္ဆစ္ဓာတ္ Acidity (အခ်ဥ္ဓာတ္) နဲ႔ ထိေတြ႔မယ္ဆိုရင္ အနီေရာင္ ေျပာင္းသြားပါတယ္။ အငန္ဓာတ္ (Alkalinity) နဲ႔ ထိေတြ႔ရင္ေတာ့ အျပာေရာင္ ေျပာင္းသြားတဲ့ ဂုဏ္သတၱိ ရွိပါတယ္။ pH 7 ေအာက္ငယ္တဲ့ တန္ဖိုးေတြဟာ အက္ဆစ္ဓာတ္၊ အခ်ဥ္ဓာတ္ ပါဝင္မႈကို ေဖာ္ျပၿပီး pH 7 ထက္ႀကီးတဲ့ တန္ဖိုးေတြကေတာ့ အငန္ဓာတ္ပါဝင္မႈရွိတဲ့ သေကၤတသေဘာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေဆာင္းပါးမွာေတာ့ စာေရးသူအေနနဲ႔ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကိစၥကို ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ လစ္တမတ္စကၠဴ စမ္းသပ္ပြဲလို႔ တင္စားခ်င္ပါတယ္။ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ တႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ ေတာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ အႏိုင္ရခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ပါတီ အန္အယ္လ္ဒီကို အာဏာလႊဲေပးဖို႔ ေျဗာင္ျငင္းဆိုၿပီးတဲ့ေနာက္ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕စိတ္တိုင္းက် ၁၈ ႏွစ္ၾကာေအာင္ ေရးဆြဲၿပီးမွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို အမ်ားျပည္သူေတြက လက္မခံဘဲ ျပင္ဆင္ခ်င္ၾကတာ ကမာၻသိ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတြက္ေၾကာင့္လည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ လႊတ္ေတာ္တြင္းဝင္ၿပီး ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္မယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားရပ္တည္ခ်က္နဲ႔ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္ေရာက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားျပည္သူလူထုကို ကိုယ္စားမျပဳတဲ့ ဒီ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ႐ိုး႐ိုးသားသားနဲ႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျပင္ဆင္ခ်င္သူေတြဟာ ျပည္သူအမ်ားစုအက်ဳိးကို လိုလားသူေတြ ျဖစ္သလို ဒီဥပေဒကို မျပင္ႏိုင္ေအာင္ တားဆီးေနသူေတြ၊ အခ်ိန္ဆြဲေနသူေတြဟာ ဥပေဒအထက္က အခြင့္ထူးခံလူနည္းစု ျပည္သူေတြဘက္က ရပ္တည္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ေရးကိစၥဟာ မိဘျပည္သူအမ်ားစုဘက္မွာ ဘယ္သူေတြ ပါဝင္သလဲ၊ မပါဝင္ဘူးလဲဆိုတာ ခြဲျခားေပးမယ့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ လစ္တမတ္စကၠဴစမ္းသပ္ခံပြဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးစကေန ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ မွားယြင္းတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္နဲ႔ ညံ့ဖ်င္းတဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမႈေတြေအာက္မွာ အရည္အေသြးဆိုတာေတြဟာ ပ႐ုတ္လံုးမ်ားလိုပဲ က႑ေပါင္းစံုမွာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် လံုးပါးပါးလာရင္း အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ထိ က်ဆင္းဆုတ္ယုတ္ခဲ့ရတာပါ။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအရည္အေသြး၊ ပညာေရးအရည္အေသြး၊ က်န္းမာေရးအရည္အေသြး၊ စာရိတၱ အရည္အေသြး၊ စီးပြားစြမ္းေဆာင္မႈ အရည္အေသြး စတဲ့ နယ္စံု က႑စံုမွာ နိမ့္ေလွ်ာ ထိုးဆင္းသြားခဲ့တာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ဟာ ကမာၻမွာ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအနည္းဆံုးႏိုင္ငံအဆင့္ ေရာက္ၿပီး ဆင္းရဲႏံုခ်ာလို႔ ဂုဏ္ငယ္ခဲ့ၾကရတယ္ေလ။ အရည္အေသြးေတြ ဘယ္ေလာက္ထိ က်ဆင္းသြားသလဲဆိုရင္ ေနာက္ဆံုး စားကုန္ ေသာက္ကုန္ေတြမွာေတာင္ စားအုန္းဆီေတြနဲ႔ အရည္အေသြးညံ့ ေရာဆီေတြကို ပဲဆီအနံ႔ေလး ထည့္ၿပီး ေျမပဲဆီဆိုၿပီး ေရာင္းၾကတယ္။ အေရာင္တင္မႈန္႔ေတြကို အေရာင္လွေအာင္ စားသုံုးဖို႔ မသင့္ေတာ္တဲ့ ဓာတုေဆးဝါးေတြနဲ႔ဆိုးၿပီး ေရာင္းၾကတယ္၊ သားငါး၊ ပုစြန္ေတြကို အေလးခ်ိိန္ပိုေအာင္ ေရထိုး၊ ခဲသြင္း၊ အေလးခ်ိန္ ခိုးေရာင္းတယ္။ ေနာက္ဆံုး ႏြားႏို႔စစ္စစ္ေလး ေသာက္ခ်င္လို႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္သြားရင္ ႏို႔ဆီေဖ်ာ္ကို ႏြားႏို႔ဆိုၿပီး ေရာင္းရင္ေရာင္း၊ ႏြားႏို႔ထဲ ေရေရာ ေရာင္းခ်င္ ေရာင္းၾကတာေလ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ စားသံုးသူ ျပည္သူအမ်ားစုဘဝဟာ ကုန္ပစၥည္းအစစ္အမွန္ကို မသံုးစြဲရတဲ့အျပင္ အသက္အႏၲရာယ္နဲ႔ က်န္းမာေရး မလံုၿခံဳမႈဘဝေတြ ရင္ဆိုင္ေနၾကရတာပါ။ ဒါဟာ စားသံုးသူေတြျဖစ္တဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးကို ဝိသမေလာဘသား စီးပြားေရးသမား လူနည္းစုက ဗိုလ္က် အျမတ္ထုတ္ေနတာပဲ။ ဒီလို ကေမာက္ကမေတြ ျဖစ္ေနတာကို ဘာေၾကာင့္ မတားဆီးႏိုင္ရတာလဲဆိုတာ သံုးသပ္ၾကည့္လိုက္ရင္ ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ရမွာက အဲ့ဒီလို မဟုတ္ကဟုတ္က လုပ္ေနတာေတြကို ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူတားဆီးဖို႔အတြက္ မွန္ကန္ထိေရာက္တဲ့ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒေတြ ျပည့္ျပည့္စံုစံု မရွိတာရယ္၊ တာဝန္ရွိသူေတြက တာဝန္မယူ၊ တာဝန္မခံခဲ့တာရယ္၊ စစ္ေဆးအေရးယူမယ့္အဖြဲ႔ အားနည္းေနတာျဖစ္ျဖစ္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အျပည့္အဝမရွိလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ ထိေရာက္ေအာင္ တျပည္လံုးအတိုင္းအတာနဲ႔ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ အထက္က ဥပမာနဲ႔ အတူတူပါပဲ။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ မျဖစ္မေန ျပင္ဆင္သင့္တဲ့၊ ေျပာင္းလဲရမယ့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ထိထိေရာက္ေရာက္ မျပင္ဆင္ႏိုင္သေရြ႕၊ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းနဲ႔ ညီလာေအာင္ မေျပာင္းလဲႏိုင္သေရြ႕၊ အခ်ိန္ဆြဲေနသေရြ႕ မရွိဆင္းရဲသား ျပည္သူနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုဟာ အခြင့္ထူးခံလူနည္းစုရဲ႕ ဗိုလ္က်အျမတ္ထုတ္တာ၊ အႏိုင္က်င့္တာကို ဆက္ခံေနၾကရမွာပါပဲ။ မစစ္မွန္တဲ့ ေရေရာဒီမိုကေရစီႀကီးနဲ႔ ရွင္သန္ရင္း ဘဝ မလံုၿခံဳမႈမ်ားစြာေအာက္မွာ သူတို႔ဘဝေတြ ေအာက္တန္း ေနာက္တန္း ဆက္က်ေနရဦးမွာပါ။ စစ္ပြဲေတြလည္း ရပ္စဲေအာင္ မလုပ္ႏိုင္သလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဟာလည္း … အလွမ္းေဝးေနဦးမွာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံႀကီး ေခၚယူက်င္းပေနခ်ိန္အတြင္းမွာေတာင္ ထိုးစစ္ေတြဆင္ႏႊဲ၊ ေသနတ္သံေတြမစဲဘဲ အခုခ်ိန္ထိေအာင္ အေျမာက္သံ၊ ဗံုးသံေတြ ဆူညံလို႔ မိဘျပည္သူေတြက ရပ္ၾကဖို႔ ေမတၱာရပ္ခံေနတဲ့ၾကားက စစ္ပြဲေတြကို တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ႏွစ္ဘက္လံုးက သဲသဲမဲမဲ ဆင္ႏႊဲေနၾကတာ မဟုတ္လား။ တကယ္တမ္း စစ္ပြဲေတြကို အမိန္႔ေပးႏိုင္သူ၊ ညႊန္ၾကားႏိုင္သူေတြဟာ အရပ္သား ျပည္သူ႔အစိုးရရဲ႕ ညႊန္ၾကားမႈကို တျခား ဒီမိုကေရစီတိုင္းျပည္ေတြလို နာခံလိုက္နာရတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုတာ ရွိေနရင္ ျပည္တြင္းစစ္ကို တဘက္သတ္ရပ္စဲေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး အစိုးရတပ္ေတြကို လံုၿခံဳေအာင္ ထိန္းထားလိုက္႐ံုပါပဲ။ ဒီလို ေၾကညာထားပါရက္နဲ႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြဘက္က စစ္ပြဲေတြကို မရပ္ဘူးဆိုရင္ သူတို႔အလြန္ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူက ဒဏ္ခတ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဆိုတာ ႏိုင္ငံသားတိုင္းအတြက္ ဘဝလံုၿခံဳမႈ၊ ကိုယ့္ကံၾကမၼာကိုယ္ ဖန္တီးႏိုင္မႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ ညီမွ်မႈ၊ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ ရွိၿပီးေတာ့ အေျခခံလူ႔အခြင့္အေရးေတြ အာမခံ ကာကြယ္ေပးထားတဲ့ ခိုင္ခံ့တဲ့ အိမ္ႀကီးတလံုးနဲ႔ တူဖို႔လိုပါတယ္။ တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ အဲဒီတိုင္းျပည္က ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္း၊ ႏိုင္ငံေရး အသိအျမင္ အနိမ့္အျမင့္ကို ေဖာ္ျပႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လက္ရွိ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ဆိုတာႀကီးကေတာ့ ဥပေဒျပဳအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ၊ တရားစီရင္ေရးအာဏာ စတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ၃ ရပ္လံုးဟာ မူရင္းပိုင္ရွင္ဟာ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕လက္ဝယ္မွာ တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ ရွိမေနပါဘူး။ ႏုိင္ငံက ေအးခ်မ္းတည္ၿငိမ္မႈ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ မရွိေသးဘူး။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ ရွိေနေသးတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တိုင္းျပည္အတြက္ အလြန္အေရးႀကီးတဲ့ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္၊ ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္၊ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ေတြထဲမွာ ေရြးေကာက္ခံစရာမလုိဘဲ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းေသာ လႊတ္ေတာ္ထုိင္ခံုေတြမွာ တပ္မေတာ္သားအမတ္ေတြ ဝင္ထုိင္ခြင့္ ေပးထားပါတယ္။ ရပ္ေက်းၿမိဳ႕နယ္၊ ခ႐ိုင္၊ ျပည္နယ္၊ တိုင္း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ၊ တရားစီရင္ေရးဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ ရဲ၊ ‘စ’သံုးလံုး စတဲ့ တရားဥပေဒကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းအားလံုး ပါဝင္ေနတဲ့ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာန၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ နယ္စပ္လံုၿခံဳေရးဝန္ႀကီးဌာနေတြကို အရပ္သားအစိုးရေအာက္မွာ တိုက္႐ိုက္မရွိဘဲ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လက္ေအာက္မွာ ထားရွိထားျခင္းေတြဟာ ဒီမိုကေရစီစံႏႈန္းနဲ ့ လံုးလံုးႀကီး ေသြဖည္ေနပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို က်င့္သံုးတဲ့ ဘယ္တိုင္းျပည္မွာၾကည့္ၾကည့္ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူလူထုထက္ပိုၿပီး အာဏာယူမထားၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကေတာ့ တပ္မေတာ္ကို အထူးအခြင့္အေရးေတြ ေပးအပ္ထားၿပီး ျပည္သူလူထုထက္ ပိုၿပီး အာဏာေတြ ေပးအပ္ထားတာဟာ လံုးဝ မသင့္ေတာ္ပါဘူး။ အတိုက္အခံနဲ႔ ျပည္သူေတြ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေနတဲ့ၾကားက အျငင္းပြားစရာေတြ အျပည့္နဲ ့ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဇြတ္အတည္ျပဳခဲ့တာဟာ နာဂစ္မုန္တိုင္းတိုက္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္က စေရတြက္ရင္ အခုဆိုရင္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ကုန္ေတာ့မွာမို႔ ၈ ႏွစ္ ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၈ ႏွစ္တာကာလထဲမွာ လူထုအေျချပဳ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားစြာဟာ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပမွာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ဖို႔ လူထုသေဘာထားကို ပိ္ုမိုက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေကာက္ခံလို႔ မေရတြက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသပြဲေတြ ေနရာအႏွံ႔ က်င္းပခဲ့ၾကၿပီးခဲ့သလို ဥပေဒပညာရွင္မ်ားကလည္း အဲဒီဖြဲ႔စည္းပံုမွာ ျပင္ဆင္ရမယ့္ အခ်က္ ၁၅၀ ေလာက္ ရွိတယ္လို႔ အႀကံျပဳထားၿပီးသားပါ။ ထို႔အတူပဲ လႊတ္ေတာ္တြင္း လႈပ္ရွားမႈအေနနဲ႔ ဒီလို အမ်ားစုလက္မခံတဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ၈ ႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ အပါအဝင္ ျပည္သူအမ်ားစုဆႏၵနဲ႔ တရားဝင္အႏိုင္ရလို႔ အစိုးရဖြဲ႔ခဲ့တဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ အစိုးရလက္ထက္ မတိုင္ခင္ကေန ယခုခ်ိန္ထိတိုင္ေအာင္ ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္ဆင္ႏိုင္ေအာင္ ၁၀၉ ဦး ပါဝင္တဲ့အဖြဲ႔၊ ၃၂ ဦးေကာ္မတီဖြဲ႔လို႔ အခ်ိန္ေတြယူ၊ တိုင္းျပည္ဘ႑ာေတြ သံုးစြဲၿပီး ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့ၾကေပမယ့္ မည္မည္ရရ ျပင္ဆင္မႈေတြ၊ ထိထိေရာက္ေရာက္ ျပင္ဆင္မႈေတြ ဘာတခုမွ မျပင္ဆင္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီဥပေဒကို ျပင္ဆင္ဖို႔ တပ္မေတာ္သားအမတ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း သေဘာမတူဘဲ ျပင္ဆင္လို႔မရေအာင္ လုပ္ထားတာက အခန္း ၁၂ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ျခင္းမွာ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ပုဒ္မ ၄၃၆ ပါ။ အဲဒီပုဒ္မမွာ ပုဒ္မခြဲ (က) နဲ႔ (ခ) ပါဝင္တယ္။ ၄၃၆(က) ဤဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၏ အခန္း (၁) ပုဒ္မ ၁ မွ ၄၈ ထိ၊ အခန္း (၂) ပုဒ္မ ၄၉ မွ ၅၆ ထိ၊ အခန္း (၃) ပုဒ္မ ၅၉၊ ၆၀၊ အခန္း (၄) ပုဒ္မ ၇၄၊ ၁၀၉၊ ၁၄၁၊ ၁၆၁၊ အခန္း (၅) ပုဒ္မ ၂၀၀၊ ၂၀၁၊ ၂၄၈၊ ၂၇၆၊ အခန္း (၆) ပုဒ္မ ၂၉၃၊ ၂၉၄၊ ၃၀၅၊ ၃၁၄၊ ၃၂၀၊ အခန္း (၁၁) ပုဒ္မ ၄၁၀ မွ ၄၃၂ ထိ၊ အခန္း (၁၂) ပုဒ္မ ၄၃၆ တို႔ရွိ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ျပင္ဆင္လိုလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အားလံုး၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က ျပင္ဆင္ရန္ သေဘာတူလက္ခံၿပီးေနာက္ ျပည္လံုးကြ်တ္ ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပ၍ ဆႏၵမဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူအားလံုး၏ ထက္ဝက္ေက်ာ္ ဆႏၵမဲျဖင့္သာ ျပင္ဆင္ရမည္။ ၄၃၆(ခ)၊ ပုဒ္မခြဲ(က) တြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားမွအပ အျခားျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္အားလံုး၏ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္ ေထာက္ခံမဲျဖင့္သာ ျပင္ဆင္ရမည္… လို႔ ထည့္ေရးထားတယ္။ အဲဒီပုဒ္မကို ျပင္ခ်င္ရင္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ရဲ႕ ၂၀ ရာခိုင္ႏႈန္းက အဆိုျပဳရမယ္။ ၿပီးရင္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က ေထာက္ခံရဦးမယ္။ ဒါတင္မကေသးဘဲ ျပည္သူေတြက ဆႏၵခံယူရမယ္တဲ့။ ဆႏၵခံယူတဲ့အခါက်ေတာ့လည္း မဲေပးပိုင္ခြင့္ရွိသူ အားလံုးရဲ႕ ထက္ဝက္ေက်ာ္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေရးၿပီး လြန္လြန္က်ဴးက်ဴး တင္းက်ပ္ထားတာ။ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္မွဆိုေတာ့ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြကို ေရတြက္ၾကည့္လိုက္ပါ။ နယ္ေျမမတည္ၿငိမ္လို႔ဆိုၿပီး မေရြးရေသးတဲ့နယ္ေျမေတြ ရွိတယ္။ ကြယ္လြန္သြားတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ရွိတယ္။ ေနာက္တခါ အစိုးရဝန္ႀကီးျဖစ္သြားတဲ့ အမတ္ေတြေနရာ အစားထိုးရမယ္။ ဒါေပမယ့္ အျပည့္အဝ အစားထိုးမထားဘူး။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို မျပင္ဆင္ခ်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီတခ်ိဳ႕ရဲ႕ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ ရွိေသးတယ္။ အဲဒီေတာ့ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျပည့္နိုင္ဘူး။ မျပည့္ဘူးဆိုေတာ့ ဘယ္လိုမွ ျပင္လို႔မရႏိုင္ဘူး မဟုတ္လား။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ သံုးခဲ့တဲ့ ၁၉၄၇ ခုနွစ္ အေျခခံဥပေဒမွာေတာ့ အဲဒီလိုပုဒ္မမ်ားနဲ႔ လုံးဝကန္႔သတ္ထားခ်က္ မပါရွိပါ။ ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပရန္လည္း မလိုအပ္ပါ။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္အားလံုးရဲ႕ ၆၇ ရာခိုင္ႏႈန္း (သုံးပုံ ႏွစ္ပုံမဲ) က ျပင္ဆင္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျပင္ဆင္လို႔ရတယ္လို႔ ျပ႒ာန္းခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခခံဥပေဒဆိုတာ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုက လက္မခံဘူး၊ ျပည္သူလူထု အမ်ားစုႀကီးက ေျပာင္းခ်င္တယ္ဆိုရင္ အမ်ားဆႏၵနဲ႔အညီ ေျပာင္းလဲပစ္ႏိုင္ေအာင္ ေရးဆြဲ ျပ႒ာန္းသင့္တယ္။ လက္ရွိ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကေတာ့ အမ်ားျပည္သူေတြက ျပင္ဆင္သင့္ပါတယ္၊ ျပင္ဆင္ခ်င္ပါတယ္လို႔ ေတာင္းဆိုလာတာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ေနတာေတာင္ မျပင္ဆင္ႏိုင္တာၾကည့္ရင္ ဒီအေျခခံဥပေဒဟာ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုရဲ႕ဆႏၵကို မထင္ဟပ္ဘူးဆိုတာ သက္ေသျပေနတာပါပဲ။ ၈ ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္အတိုင္းအတာကာလဟာ တိုင္းျပည္တျပည္ကို အမ်ားႀကီး တိုးတက္ ေျပာင္းလဲသြားေအာင္၊ ျပည္သူေတြ ခ်မ္းသာလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဝးေဝးကို သြားၾကည့္စရာမလိုပါဘူး။ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ဝန္းက်င္ကမွ အေျပာင္းအလဲ ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံဟာ အမ်ားႀကီး တိုးတက္ႀကီးပြားလို႔ အရွိန္ရေနပါၿပီ။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ေဖာ္ေဆာင္တာ ၈ ႏွစ္ေက်ာ္ခဲ့ေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ကႀကီး ခေခြးတန္းကို မေအာင္ေသးတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလည္း အတန္းတက္ႏိုင္ေအာင္ ပုဒ္မ ၄၃၆ အပါအဝင္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျပင္ဖို႔လိုပါတယ္။ မိမိနဲ႔ လူနည္းစု ျပည္သူေကာင္းစားေရး တခုတည္း မၾကည့္ဘဲ ဆင္းရဲသား အမ်ားျပည္သူအားလံုး ေကာင္းစားႏိုင္ေအာင္ ေရေရာထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီနဲ႔တင္ ရပ္တန္႔မေနၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ တိုင္းျပည္ကို တကယ္ခ်စ္ရင္၊ ျပည္သူလူထုရဲ႕ နိမ့္ပါးေနတဲ့ ဘဝေတြကို ေထာက္ထားစာနာလို႔ အခ်ိန္မဆြဲၾကဘဲ ေရမေရာတဲ့ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ ျဖစ္ထြန္းလာဖို႔ဆိုရင္ တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြ အပါအဝင္ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ႐ိုးသားမႈ အေျခခံၿပီး အေျပာင္းအလဲကို လိုက္ပါၾကဖို႔ အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနတယ္ဆိုတာကို ျမင္ႏိုင္စြမ္းတဲ့ ပညာမ်က္စိရွိဖို႔ လိုအပ္သလို သမိုင္းေကာင္းကို ေရးထိုးဝံ့တဲ့ စိတ္သတၱိရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ သိပ္မၾကာေတာ့မယ့္ အနာဂတ္မွာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြ၊ သားသမီး ေျမးျမစ္ေတြဟာ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီ သမိုင္းျဖစ္စဥ္ေတြကို ေက်ာင္းပညာေရးမွာ သင္ၾကားၾကရေတာ့မွာပါ။ အဲဒီအခါမွာ ငါတို႔ အေဖ အေမေတြ၊ ငါတို႔ အဘိုး အဘြားေတြကေတာ့ ျပည္သူအမ်ားစုဆႏၵကို ဆန္႔က်င္လို႔ ရပ္တည္ဟန္႔တားခဲ့ၾကတယ္၊ တရြတ္တိုက္ အခ်ိန္ဆြဲခဲ့တဲ့ဘက္က ပါဝင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ဂုဏ္မယူထိုက္တဲ့ သမိုင္းဆိုးကို ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ မေရးမိၾကပါေစနဲ႔။ မင္းေကာင္းခ်စ္