အာဏာအလႊဲအေျပာင္း မလုပ္ရေသးေသာ္လည္း လာမည့္ အစုိးရသစ္အတြက္ ေ၀ဖန္ ေစာေၾကာမႈေတြက စတင္ေနၿပီ။ အဓိကက အန္အယ္လ္ဒီ အစိုးရသည္ အမ်ားျပည္သူတုိ႔၏ ႀကီးမားေသာ လုိအင္ဆႏၵမ်ားကုိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္ပါမည္လား ဟူေသာအခ်က္ျဖစ္၏။ ဤတြင္ မလုိလားေသာ စိတ္အခံျဖင့္ ေ၀ဖန္သူအခ်ဳိ႕က လက္ရွိအစုိးရ မေျဖရွင္းႏုိင္ခဲ့သည့္ ေျမာက္ျမားလွစြာေသာ ျပႆနာတုိ႔ကို လာမည့္အစိုးရက ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မည္ဟု အားကုိး ယုံၾကည္ရေလာက္ေအာင္ ၎တုိ႔၌ မည္သုိ႔ေသာ တန္ခုိးဣဒိ္ၶပါဒ္မ်ဳိး ရွိသနည္းဟု ေမးေငါ့ ေျပာဆုိလ်က္ရွိၿပီး ေထာက္ခံသူ၊ လုိလားသူတုိ႔ကမူ ရင္ဆုိင္ရမည့္ ျပႆနာမ်ားသည္ ႀကီးမားေလးလံလြန္းသည္၊ ဒါကုိ ဘယ္လိုမ်ား ေျဖရွင္းႏုိင္ပါ့မလဲဟု စုိးရိမ္ပူပန္ေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ အဲသည္လုိ ပူပန္ေလာက္စရာ ႀကီးမားသည့္ ျမန္မာျပည္၏ ျပႆနာမ်ား၊ သုိ႔မဟုတ္ လာမည့္ အစိုးရ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းရမည့္ ကိစၥရပ္မ်ားက အဘယ္တုိ႔နည္း။ ျပႆ     နာက စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏုိင္ငံေရး စသည့္ နယ္ပယ္စုံ၌ ရွိေနသည္။ ပထမ က႑ႏွစ္ခုကုိ ေပါင္းစပ္ကာ လူမႈ-စီးပြား နယ္ပယ္ဟု စဥ္းစားလွ်င္ အဲသည္ေအာက္မွာ ဆင္းရဲ-ခ်မ္းသာ ကြာဟမႈျပႆနာ ရွိသည္။ သန္းႏွင့္ခ်ီေသာ ျပည္သူတုိ႔ ဆင္းရဲတြင္း၌ နစ္မြန္းလ်က္ရွိၿပီး လက္တဆုပ္စာ လူတစုသည္ မတန္တဆ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀လ်က္ ရွိသည္။ အေၾကာင္းရင္းခံက ယခင္ေခတ္မ်ားက က်င့္သုံးခဲ့သည့္ အာဏာျဖင့္ စီးပြားရွာေသာ အက်င့္ဆုိးေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ယင္းေၾကာင့္ ဥစၥာ-အာဏာသမားတုိ႔က သူတပါးေျမယာကုိ မတရား သိမ္းပုိက္ျခင္း အပါအ၀င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း အႏုိင္က်င့္ ႀကီးစိုးမႈ ျပႆနာေတြ ေပၚေပါက္လာသည္။ ထို႔ေနာက္ အဆုိပါ မတရားေသာ အာဏာ-စီးပြားစနစ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚသည့္ အဂတိလုိက္စားမႈ၊ အာဏာအလြဲသုံးမႈ ျပႆနာ၊ ယင္းတုိ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္၍ တရားဥပေဒစုိးမုိးေရး ခၽြတ္ၿခံဳက်မႈ ျပႆနာ၊....စသည္ စသည္မ်ား ရွိေနသည္။ ႏုိင္ငံေရးနယ္ပယ္တြင္ မၿပီးဆုံးေသးသည့္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၊ ထို႔ေနာက္ ပစ္ခတ္တုိက္ခုိက္ရေသာ အဆင့္ထိ ေရာက္ရွိေစသည့္ အေျခခံ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာမ်ားကို ညႇိႏႈိင္း အေျဖရွာေရးတုိ႔အျပင္ ႏုိင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ မတူညီမႈေၾကာင့္ ဖမ္းဆီး အေရးယူခံရသည့္ ကိစၥရပ္မ်ားလည္း ရွိေနသည္။ ထုိ႔ျပင္ စီးပြားေရး၊ ႏုိင္ငံေရးတုိ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္ ျဖစ္ေပၚသည့္ ႏုိင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးဆုိင္ရာ ျပႆနာမ်ားလည္း ရွိေသးသည္။ ဥပမာ ျမစ္ဆုံကိစၥ၊ နယ္စပ္ေဒသရွိ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ စသည္။ အေသးစိတ္ေတြ ေျပာလွ်င္ မနည္းမေနာ။ ဥပမာ အဂတိလုိက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရးကို ဘယ္လိုလုပ္မည္လဲ။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး ယႏၲရား အဆင့္ဆင့္မွာ အဂတိေတြျဖင့္ ခ်ိတ္တြယ္ ဆက္စပ္လ်က္ ရွိေနရာ သြားရွင္းလွ်င္ တႏြယ္ငင္တစင္ပါ ျဖစ္ကုန္မည္။ တခ်ဳိ႕ တုိင္းျပည္မ်ားမွာ ေအာက္ကကိစၥရွင္းရင္း အထက္က ပုဂ္ၢိဳလ္ေတြပါ အမႈထဲပါလာကာ ထြက္ေျပး တိမ္းေရွာင္ၾကတာမ်ဳိး၊ အဂတိလိုက္စားမႈ တုိက္ဖ်က္ေရး ဥကၠ႒ကုိယ္တုိင္ကို အေရးယူရတာမ်ဳိးေတြ ရွိသည္။ သည္မွာေရာ အဲဒါမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာလွ်င္ ဘယ္လုိ လုပ္မည္လဲ၊ စသျဖင့္ ေျပာၾက ဆုိၾကသည္။ အဲသည္ေတာ့ အားလုံးရွင္းမလား၊ ဘယ္သူဘယ္၀ါကိုေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိး ေထာက္ကာ ခ်န္ထား၊ ဆုိတာမ်ဳိး လုပ္မလား၊ အဲသလုိ ရွင္းတ၀က္ မရွင္းတ၀က္ လုပ္တာမ်ဳိးေကာ ျဖစ္ႏုိင္မလား စသျဖင့္ ေ၀ဖန္ၾကသည္။ ကမၻာ့ဂႏၳ၀င္ထဲမွာေတာ့ အဲသည္လို အားလုံး ၿငိတြယ္ခ်ိတ္ဆက္ေနသည့္ အ႐ႈပ္ထုပ္၊ အညစ္အေၾကးထုပ္ႀကီးမ်ဳိးကို ရွင္းလင္းသည့္ နည္းလမ္းတခုရွိသည္။ ဂရိ ဒ႑ာရီတြင္ ဘုရင္ ေအာဂ်ီးယပ္(စ)၌ ဧရာမ ႏြားၿခံႏွင့္ ႏြားတင္းကုပ္မ်ားရွိသည္။ သူ႔ႏြားၿခံ၌ ႏြားေကာင္ေရ ေထာင္ခ်ီရွိသည္။ အဲဒါေတြကို အစာေကၽြး၊ ေရတုိက္ထားေသာ္လည္း အညစ္အေၾကးမ်ားကို ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ လုံးလုံး ရွင္းလင္းသုတ္သင္ျခင္း မျပဳသျဖင့္ ႏြားၿခံတခုလုံး ႏြားေခ်း၊ ႏြားက်င္ငယ္ေရ အေဟာင္းအသစ္ေတြႏွင့္ ႏြားစာအႂကြင္းအက်န္ေတြ ေရာေပါင္းၿပီး အညစ္အေၾကး အေဆာက္အအုံႀကီးျဖစ္ကာ ၀င္မရ ထြက္မရေအာင္ ျဖစ္ေနသည္။ အဲဒါႀကီးကို ရွင္းလင္းေပးရန္ လူစြမ္းေကာင္း ဟာက်ဴလီအား အပ္သည့္အခါ ဟာက်ဴလီက ဦးစြာ ႏြားၿခံ ဟုိဘက္ထိပ္ သည္ဘက္ထိပ္ အကာအရံမ်ားကို ၿဖိဳဖ်က္ပစ္သည္။ ၿပီးလွ်င္ မလွမ္းမကမ္းရွိ ျမစ္ႏွစ္စင္းမွ ေရကို တူးေျမာင္းေဖာက္၍ သြယ္ကာ ႏြားၿခံတြင္း ဒလေဟာ စီးဆင္းေစသည္။ ႏြားေတြ စားက်က္သို႔ ထုတ္ထားသျဖင့္ မေသမေက်။ သို႔ေသာ္ ႏြားၿခံေရာ တၿခံလုံးရွိ အမႈိက္သ႐ုိက္မ်ားပါ ရွင္းေျပာင္သြားသည္။ အဲဒါကို ေအာဂ်ီယပ္(စ) ႏြားၿခံကုိ ဟာက်ဴလီ ရွင္းလင္းေသာနည္းဟု ေခၚေ၀ၚၾကသည္။ ယခုလည္း အဲသည္လုိ ရွင္းမည္ဆိုလွ်င္ အဂတိ အညစ္အေၾကးေတြေရာ၊ အဂတိလုိက္စားသူေတြပါ အားလုံး ရွင္းသြား ေျပာင္သြားႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ အဲဒါဆိုလွ်င္ အမ်ဳိးသားရင္ၾကားေစ့ေရး၊ အေဟာင္းအသစ္မ်ား သင့္ျမတ္ေရးတြင္ ထိခုိက္သြားႏုိင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လက္ရွိ အေျခအေနအရ လာမည့္အစိုးရ ရင္ဆုိင္ရမည့္ ျပႆနာက သင့္ျမတ္ေရးႏွင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို ဘယ္လိုခ်ိန္ဆ ေဆာင္ရြက္ၾကမည္လဲ ဆုိတာပဲ ျဖစ္သည္။ “ခ်ိန္ဆ” ရမည္။ သင့္ျမတ္ေရးကို အေလးေပးကာ လုိအပ္တာထက္ ညႇာတာမည္၊ အထူးအခြင့္အေရးေတြ ေပးမည္ဆုိလွ်င္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ေအာင္ျမင္မည္မဟုတ္။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို အေလးထားကာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရး ယႏၲရားထဲက အမႈိက္သ႐ုိက္ေတြ အားလုံး ရွင္းမည္ဆုိလွ်င္ သင့္ျမတ္ေရးကို ထိခုိက္မည္။ အဲသည္ေတာ့ ရွင္းတန္တာရွင္း၊ ေရွာင္တန္တာေရွာင္ကာ ျဖတ္သန္းရမည့္ သေဘာျဖစ္သည္။ အမႈိက္သ႐ုိက္ ရွင္းရင္းက ဆူးေျငာင့္ခလုတ္ကို နင္းမိလွ်င္ အႏၲရာယ္ ျဖစ္ႏုိင္သည္ မဟုတ္လား။ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာလွ်င္ေတာ့ ဒါသည္ အကူးအေျပာင္း၊ သို႔မဟုတ္ အေျပာင္းအလဲမ်ားမွာ ႀကံဳရတတ္သည့္ ျပႆနာ  သို႔မဟုတ္ အႏၲရာယ္တခု ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ဒါကုိ ေရွာင္လႊဲ၍မရ။ ေနာက္တြန္႔ေန၍လည္း မျဖစ္။ တ႐ုတ္ျပည္မွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို မဖ်က္ဘဲ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္မွ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးစနစ္သုိ႔ စမ္းသပ္ ေျပာင္းလဲခဲ့သည့္ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ ေျပာခဲ့ေသာ စကားတခု ရွိသည္။ ေရေအာက္ ေက်ာက္တုံးေတြ စမ္း၍ နင္းကာ ျမစ္ကို ျဖတ္သန္းျခင္း ဟူေသာ စကား။ အသြင္ကူးေျပာင္းျခင္းဟူသည္ မလြယ္ကူ။ ယခင္ အေတြ႔အႀကံဳ မရွိခဲ့ေသာ အလုပ္ကုိ လုပ္ရတာ ျဖစ္သည္။ အႏၲရာယ္ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ မလုပ္လွ်င္လည္း မျဖစ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သတိ၀ီရိယထားကာ တလွမ္းခ်င္း လွမ္းရလိမ့္မည္ဟူေသာ အဓိပၸာယ္။ ယခုလည္း အာဏာရွင္စနစ္မွ ဒီမုိကေရစီသုိ႔ ကူးေျပာင္းမည့္ က်ေနာ္တို႔၏ေရွ႕မွာ ျမစ္တစင္း ရွိေနၿပီ။ ျမစ္က ဘယ္ေလာက္ ေရစီးသန္မည္ မသိ။ ေရက ဘယ္နားမွာတိမ္၍ ဘယ္ေနရာတြင္ ႐ုတ္တရက္ ေခ်ာက္တခုလုိ နက္႐ႈိင္းသြားမည္မသိ။ ျမစ္ထဲမွာ ေက်ာက္တုံး ေက်ာက္ခဲေတြလည္း အျပည့္အႏွက္ ရွိေနသည္။ ဒါေတြကို စမ္း၍ နင္းရလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ေက်ာက္တုံးဆုိတာက တခုလုံး ေရညႇိေတြဖုံးလ်က္၊ တက္နင္းလွ်င္ ေျခေခ်ာ္က်ေအာင္ ေခ်ာေနတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ ထက္ရွေသာ ေဇာင္းေတြေၾကာင့္ ခလုတ္တုိက္မိလွ်င္ ေျခေထာက္အက္သြား ကြဲသြား ပဲ့ရြဲ႕သြားတာမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ႏုိင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တဘက္ကမ္းမွာ လွပေသာ အနာဂတ္ ရွိေနသည္။ သည္ဘက္မွာက ခါးသီးေသာ အတိတ္။ သည္အတိတ္ကို စြန္႔ခြာကာ အႏၲရာယ္ေပးႏုိင္ေသာ ေက်ာက္တုံး ေက်ာက္ခဲမ်ားကို ေျခနင္းတုံးမ်ားအျဖစ္ အသုံးျပဳလ်က္ မသိကၽြမ္းေသးေသာ ျမစ္ကို သတိ ၀ီရိယျဖင့္ ျဖတ္သန္းၾကရေပလိမ့္မည္။ ေဖျမင့္ ၂၇၊ ၁၂၊ ၂၀၁၅ (ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္၊ အတြဲ - ၂၊ အမွတ္ - ၆၆၊ ေဖျမင့္ ေဆာင္းပါးကို ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ေဖာ္ျပသည္)