သမၼတအိုဘားမား မိန့္ခြန္းအၾကို ေကာက္နုတ္ခ်က္မ်ား
DVB
·
November 19, 2012
၁၉ နုိ၀င္ဘာ ၂၀၁၂ တနလၤာေန့ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္မွာ ေျပာၾကားမွာ သမၼတအိုဘားမား မိန့္ခြန္းအၾကို ေကာက္နုတ္ခ်က္ကုိ အိမ္ျဖူေတာ္သတင္းဌာနက ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုအေနနဲ့ လူသားေတြရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကို ယုံၾကည္တဲ့အတြက္ က်ေနာ္ဒီကို လာခဲ့တာလို့ပဲ ေျပာပါရေစ။
ျပီးခဲ့တဲ့ ဆယ္စုနွစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်ေနာ္တုိ့ ၂ နုိင္ငံဟာ သူစိမ္းျပင္ျပင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန့မွာေတာ့၊ ဒီနုိင္ငံရဲ့ ျပည္သူေတြျဖစ္တဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ့အားလုံးကို က်ေနာ္တို့ အျမဲယံုၾကည္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာပါဆုိတာကို က်ေနာ္ေျပာနိုင္ပါျပီ။ က်ေနာ္တုိ့အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးသလို၊ ခင္ဗ်ားတုိ့အားလုံးရဲ့ သတၱိေတြကိုလည္း က်ေနာ္တုိ့ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ခဲ့ရျပီးပါျပီ။
တနဂၤေနြေန့ေတြမွာ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ့ မိသားစုေတြကို ၀တ္စုံျဖူေတြ ၀တ္ျပီး သြားေတြ့အားေပးၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တက္ၾကြလႈပ္႐ွားသူေတြ၊ လမ္းမထက္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာဆနၵျပခဲ့ၾကတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ၊ က်ေနာ္တုိ့ေတြ့ခဲ့ရပါတယ္။
ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္း ဒဏ္ခံရသူေတြကို ကူညီဖို့ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့ သာမန္ျပည္သူေတြရဲ့ အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အသံ၊ လြတ္လပ္ျခင္းသီခ်င္းေတြကို သီက်ဴးေနတဲ့ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ဂီတသမားေတြရဲ့ အသံ၊ အားလုံးကိုလည္း က်ေနာ္တုိ့ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
ျပည္ပမွာေရာက္႐ွိေနျပီး အမိေျမနဲ့ မိသားစုထံ အျမဲတမ္းတ ဆက္သြယ္ခ်င္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ၊ ျပည္ပေရာက္အင္အားစုေတြ အေၾကာင္းလည္း က်ေနာ္တုိ့ သိခဲ့ရပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့အံ့မခန္း ဂုဏ္သိကၡာၾကီးမားမႈကိုလည္း က်ေနာ္တုိ့ ေလးစားအားက်ခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ယံုၾကည္ခ်က္နွလုံးသားခိုင္ျမဲသူေတြကို ဘယ္လိုမွ အက်ဥ္းခ်ထားလို့ မရနုိင္ဘူးဆုိတာ သက္ေသျပခဲ့တာပါ။
သမၼတရာထူးလက္ခံခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ကမာၻေပၚမွာ႐ွိေနတဲ့ ျခိမ္းေျခာက္အုပ္စုိးေနတဲ့ အစိုးရေတြဆီကို က်ေနာ္ သ၀ဏ္လြွႊာစကား ပါးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ - “တင္းက်ပ္တဲ့လက္သီးေတြကို ေျဖလိုက္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တို့ဘက္ကလည္း လက္ကမ္းပါမယ္” ဆုိတဲ့ စကားပါပဲ။
ျပီးခဲ့တဲ့ ၁ နွစ္ခဲြေက်ာ္ ကာလအတြင္းမွာပဲ၊ အေျပာင္းအလဲေတြဟာ အ႐ွိန္အဟုန္နဲ့ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္စုနွစ္ ၅ ခုၾကာ၊ အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ့ အုပ္စုိးခဲ့သူေတြဟာ သူတုိ့ရဲ့ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြကို ေျဖေလ်ာ့လာခဲ့ပါျပီ။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္မွာ ေျပာင္းလဲမႈလိုလားတဲ့ ဆနၵေတြနဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္တခု ဆုံဆည္းေပၚထြက္လာခဲ့ပါျပီ။ အခုဆုိရင္၊ အရပ္သားအစိုးရတခုနဲ့ အတူ၊ ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ဟာလည္း အင္အားယူေပၚထြက္လာေနပါျပီ။
တခ်ိန္က တရားမ၀င္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမ်ိုးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ့ခ်ဳပ္ ဆုိလွ်င္လည္း၊ ေ႐ြးေကာက္ပဲြ၀င္ေရာက္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ လြွႊတ္ေတာ္အမတ္တဦး ျဖစ္ေနပါျပီ။ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလည္း ရာနဲ့ခ်ီျပီ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သလို၊ အဓမၼလုပ္အားေစခုိင္းမႈေတြကို တားဆီးမႈေတြ႐ွိေနပါျပီ။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ့ေတြနဲ့ ပဏာမအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြ လုပ္နုိင္ခဲ့သလို၊ ပိုျပီးပြင့္လင္းတဲ့ စီးပြားေရးအတြက္ ဥပေဒအသစ္ေတြလည္း ေပၚလာေနပါျပီ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေန့မွာ က်ေနာ္အေနနဲ့ ေပးခဲ့တဲ့ကတိအတုိင္း၊ မိတ္ေဆြအျဖစ္လက္ကမ္းဖုိ့ ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ အခုဆုိရင္၊ ရန္ကုန္ျမုိ့မွာ အေမရိကန္ သံအမတ္ၾကီးလည္း ႐ွိေနပါျပီ။ ပိတ္ဆုိ့ဒဏ္ခတ္မႈေတြလည္း ေလွ်ာ့ခ်ထားျပီးပါျပီ။
ျမန္မာနုိင္ငံမွာ စီးပြားေရးျပန္လည္ နာလန္ထူနုိင္ျပီး၊ ျပည္သူေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြေပၚလာေအာင္ က်ေနာ္တုိ့ ကူညီပါ့မယ္။ ဒါဟာ တကမာၻလုံးဖြံ့ျဖိုးဖို့အတြက္ အင္အားတရပ္လည္းျဖစ္ေစရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီခရီးဟာ အခုမွ အစပဲ႐ွိေသးျပီး၊ ေ႐ွ့ဆက္အမ်ားၾကီးသြားရဦးမွာပါ။ လူမႈအသိုင္းအ၀ုိင္းရဲ့ ထိပ္ပိုင္းကေန၊ ဆင္းသက္လာတဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြဟာ အေျခခံမွာ႐ွိေနတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းမႈေတြနဲ့ တထပ္တည္း႐ွိဖို့လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ့ အခုျမင္ေနရတဲ့ တုိးတက္မႈ ေရာင္ျခည္မီးပြားေလးေတြ၊ ျငိမ္းမသြားေစေရးနဲ့ ဒီမီးပြားေလးေတြဟာ ျမန္မာျပည္သူတရပ္လုံးအတြက္၊ ေ႐ွ့ေဆာင္လမ္းျပ ဓူ၀ံၾကယ္ၾကီးလို ျဖစ္သြားေစဖို့ လိုပါတယ္။
အဖိနွိပ္ခံရမႈေတြအစား အားလုံးစုံ႐ုံးပိုင္ခြင့္ကို အျပည့္အ၀ေလးစားလိုက္နာရပါမယ္။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန့္သတ္မႈေတြအစား သတင္းဆင္ဆာ ျဖတ္ေတာက္မႈေတြကို ဆက္ျပီး ဖယ္႐ွားသြားရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလမ္းစဥ္အတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္သြားရင္၊ တုိးတက္မႈေတြ ေတြ့လာမွာပါ။ ျမစ္ဆုံေရကာတာစီမံကိန္းမွာဆုိရင္၊ ကန့္ကြက္ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံကို လ်စ္လ်ဴမ႐ႈဘဲ၊ ေလးစားလိုက္နာခဲ့တာကို ေတြ့ခဲ့ရပါျပီ။ မတရားအသင္းလို့ ေၾကညာမႈေတြမ႐ွိေတာ့ဘဲ နုိင္ငံေရးပါတီေတြကိုလည္း လႈပ္႐ွားလုပ္ေဆာင္ခြင့္ေတြ ေပးလာေနပါျပီ။
လြွႊတ္ေတာ္ေ႐ြးေကာက္ပဲြေတြတုန္းကဆုိရင္၊ မဲဆနၵ႐ွင္တဦးက “က်ေနာ့္အဘိုးအဘြားေတြ၊ တခ်ိန္လုံးေစာင့္ဆုိင္းခဲ့ျပီး၊ မေတြ့သြားတဲ့ ဒီအခြင့္အေရးပါပဲ” လို့ ေျပာခဲ့တာ ၾကားရပါတယ္။
ဒီလိုမဲဆနၵ႐ွင္ေတြရဲ့ လြတ္လပ္မႈကို ကာကြယ္ဖို့အတြက္ အာဏာ႐ွိသူေတြအေနနဲ့ သေဘာထားၾကီးၾကီး ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ဖုိ့လိုပါတယ္။ ဒါဟာ အေမရိကန္နုိင္ငံေရးစနစ္ရဲ့ ပုံစံပါပဲ။ အေမရိကန္မွာ ကမာၻေပၚမွာ အင္အားအၾကီးဆုံး စစ္တပ္႐ွိေပမယ့္၊ ဒီစစ္တပ္ဟာ အရပ္သားအစိုးရရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို နာခံရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ့ကိုယ္တိုင္ဟာ သမၼတ နုိင္ငံေတာ္စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ဆုိေပမယ့္ က်ေနာ္ရဲ့ ဆနၵတုိင္းကို ကြန္ဂရက္လြွႊတ္ေတာ္မွာ အတင္းအက်ပ္ အတည္ျပုခုိင္းလို့မရပါဘူး။ နုိင္ငံေတာ္ရဲ့ တရားသူၾကီးေတြကို က်ေနာ္က ခန့္အပ္ရတာဆုိေပမယ့္၊ သူတုိ့ရဲ့ တရားစီရင္ေရးမွာ က်ေနာ္၀င္ပါလို့မရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အေမရိကန္မွာ ဆင္းရဲတဲ့ ကေလးငယ္ေလးကေန၊ သမၼတအထိ အားလုံးဟာ ဥပေဒေအာက္မွာ တညီတညာတည္းျဖစ္ေနလို့ပါပဲ။
ဒီလိုနည္းလမ္းနဲ့ပဲ ကိုယ္ေရာက္ခ်င္တဲ့အနာဂတ္ကို ေရာက္ေအာင္သြားနုိင္မွာပါ။ အဲဒီအနာဂတ္မွာဆုိရင္၊ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတေယာက္ ႐ွိေနတယ္ဆုိရင္ေတာင္ မ်ားလြန္းလွျပီလို့ ဆုိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဥပေဒဟာလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ အထက္မွာ႐ွိေနျပီး၊ ဘယ္ကေလးသူငယ္ကိုမွလည္း စစ္သားအျဖစ္ ခုိင္းစားတာမ်ိုးမ႐ွိသလို၊ ဘယ္အမ်ိုးသမီးကိုမွလည္း မတရားေခါင္းပုံျဖတ္တာ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ နုိင္ငံေတာ္ရဲ့ လုံျခုံေရးကို အရပ္သားထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ႐ွိတဲ့ စစ္တပ္က ကာကြယ္ေပးထားျပီး၊ ျပည္သူလူထုက ေ႐ြးခ်ယ္ေပးလိုက္တဲ့ သူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္႐ွိေစမယ့္၊ ဖဲြ့စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတရပ္လည္း ႐ွိေနမယ့္အနာဂတ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီခရီးလမ္းကို ေရာက္ေအာင္သြားဖို့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက အဆင့္တုိင္းမွာ ကူညီသြားပါမယ္။ လူထုလူတန္းစားအဖဲြ့အစည္းေတြ အားေကာင္းလာေစဖုိ့ အကူအညီေတြ၊ ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိျပီး လူ့အခြင့္အေရးေလးစားတဲ့ စစ္တပ္တရပ္ျဖစ္လာေစဖို့၊ ဒါ့အျပင္ စီးပြားေရးဖြံ့ျဖိုးမႈေတြနဲ့ အတူ၊ ဒီမုိကေရစီလမ္းစဥ္ဆီကို ေ႐ွ့တုိးလုပ္ေဆာင္လာနုိင္ေရး၊ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္သြားဖို့ က်ေနာ္တုိ့ ကူညီသြားမွာပါ။
နိုင္ငံသားဆိုတာကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုဖို့ ဘယ္နိုင္ငံမဆို အျပင္းအထန္ ၾကိုးစားခဲ့ၾကရပါတယ္။ အေမရိကန္နိုင္ငံမွာလည္း ဒီျပဿနာနဲ့ ပတ္သက္ျပီး အၾကီးအက်ယ္ ေဆြးေနြးျငင္းခံုခဲ့ရတာပါ။ အခုထိလည္း ဆက္ျပီး ျငင္းခံုရဆဲပါ။ ဒါေပမယ့္ အဓိကအေျခခံအခ်က္ေတြကေတာ့ တကမာၻလံုးအတြက္ အတူတူပါပဲ။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ အျခိမ္းေျခာက္မခံရဘဲ ေနထိုင္နိုင္ခြင့္ ႐ွိဖို့ လိုပါတယ္။ မိသားစုေတြ ေဘးရန္ကင္းကင္း ေနနိုင္ဖို့ လိုပါတယ္။ သူတို့ ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ေနလို့ ဒါမွမဟုတ္ သူတို့ ဘယ္ေနရာကေန ေရာက္လာလို့ ဆိုျပီး သူတို့အိမ္ေတြ မီး႐ႈိ့ခံရတာမ်ိုး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ကိုယ့္နိုင္ငံသားေတြကပဲ ကိုယ့္ရဲ့နိုင္ငံ ညီညြတ္မႈကို လုပ္နုိင္တာပါ။ ျမန္မာနုိင္ငံသားေတြဟာ မတူကဲြျပားမႈဆုိတာကို အားနည္းခ်က္တရပ္အေနနဲ့ မဟုတ္ဘဲ၊ အင္အားအျဖစ္ အသုံးခ်နုိင္လိမ့္မယ္လို့ က်ေနာ္အခုိင္အမာ ယုံၾကည္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ နိုင္ငံ၊ က်ေနာ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲတဲ့ ဘ၀အေတြ့အၾကုံေတြကို က်ေနာ္ ေျပာျပေနတာပါ။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုဟာ ခရစ္ယာန္ေတြ၊ ဂ်ဴးေတြ၊ မြတ္စလင္၊ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ၊ ဟိနၵူဘာသာ၀င္ေတြနဲ့ ဘာသာ အယူ၀ါဒမ႐ွိသူေတြ အတူေနၾကတဲ့ နုိင္ငံပါ။ က်ေနာ္တို့ နိုင္ငံဟာ ဘာသာစကားမ်ိုးစံုနဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမ်ိုးစံု ထြန္းကားတဲ့ နုိင္ငံပါ။ က်ေနာ္တို့မွာ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့ ခါးသီးမႈေတြ ႐ွိခဲ့ေပမယ့္ လူသားေတြဟာ အမုန္းတရားေတြကို အသည္းနွလံုးထဲကေန ဖယ္႐ွားနိုင္စြမ္း ႐ွိတယ္၊ ဘာသာနဲ့ လူမ်ိုးဆိုတဲ့ က႑ျခားထားတဲ့ လိုင္းေတြကလည္း ေမွးမွိန္သြားနိုင္ပါတယ္ ဆိုတာကို သမိုင္းကျပေနပါတယ္။ တကယ္တမ္း ဘာက်န္ေနသလဲဆိုေတာ့ ရိုးသားတဲ့ အမွန္တရား ပါပဲ။ အေမရိကန္နိုင္ငံမွာ ကြဲျပားမႈေတြ အမ်ားၾကီး ႐ွိေပမယ့္ က်ေနာ္္တို့ဟာ တစိတ္တည္း တ၀မ္းတည္း လူမ်ိုး တမ်ိုးတည္းပါ။ ကာလၾကာလာတာနဲ့ အမွ် ဒီအမွန္တရားကေန က်ေနာ္္တို့ နိုင္ငံကို အင္အားျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို့ဟာ ဖြဲ့စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို က်ေနာ္တုိ့ ကိုင္စြဲထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ မူ၀ါဒေတြ အတိုင္း ျဖည့္ျပီး ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ အင္အားအၾကီးဆံုး နုိင္ငံၾကီးရဲ့ သမၼတ တဦးအေနနဲ့ ဒီကေန့ ခင္ဗ်ားတို့ေ႐ွ့မွာ က်ေနာ္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနပါျပီ။ က်ေနာ္ဟာ အရင္တုန္းက မဲေပးခြင့္မ႐ွိတဲ့ သူတဦးရဲ့ အမ်ိုးအနြယ္တဦးပါ။ ဒီ နိုင္ငံ နယ္နိမိတ္အတြင္း ႐ွိသမွ် လူသားေတြဟာ ဒီနိုင္ငံရဲ့ သမိုင္းအစိတ္အပိုင္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီနုိင္ငံမွာလည္း မတူကြဲျပားမႈေတြကို ေက်ာ္လြွႊားနိုင္မယ္လို့ က်ေနာ့္ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ယံုၾကည္ပါတယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ ဆယ္စုနွစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ က်ေနာ္တုိ့ ၂ နုိင္ငံဟာ သူစိမ္းျပင္ျပင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန့မွာေတာ့၊ ဒီနုိင္ငံရဲ့ ျပည္သူေတြျဖစ္တဲ့ ခင္ဗ်ားတုိ့အားလုံးကို က်ေနာ္တို့ အျမဲယံုၾကည္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့တာပါဆုိတာကို က်ေနာ္ေျပာနိုင္ပါျပီ။ က်ေနာ္တုိ့အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြေပးသလို၊ ခင္ဗ်ားတုိ့အားလုံးရဲ့ သတၱိေတြကိုလည္း က်ေနာ္တုိ့ မ်က္၀ါးထင္ထင္ ျမင္ခဲ့ရျပီးပါျပီ။
တနဂၤေနြေန့ေတြမွာ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ့ မိသားစုေတြကို ၀တ္စုံျဖူေတြ ၀တ္ျပီး သြားေတြ့အားေပးၾကတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တက္ၾကြလႈပ္႐ွားသူေတြ၊ လမ္းမထက္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာဆနၵျပခဲ့ၾကတဲ့ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေတြ၊ က်ေနာ္တုိ့ေတြ့ခဲ့ရပါတယ္။
ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္း ဒဏ္ခံရသူေတြကို ကူညီဖို့ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့ သာမန္ျပည္သူေတြရဲ့ အေၾကာင္း၊ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ အသံ၊ လြတ္လပ္ျခင္းသီခ်င္းေတြကို သီက်ဴးေနတဲ့ ဟစ္ပ္ေဟာ့ပ္ဂီတသမားေတြရဲ့ အသံ၊ အားလုံးကိုလည္း က်ေနာ္တုိ့ၾကားခဲ့ရပါတယ္။
ျပည္ပမွာေရာက္႐ွိေနျပီး အမိေျမနဲ့ မိသားစုထံ အျမဲတမ္းတ ဆက္သြယ္ခ်င္ေနတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ၊ ျပည္ပေရာက္အင္အားစုေတြ အေၾကာင္းလည္း က်ေနာ္တုိ့ သိခဲ့ရပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့အံ့မခန္း ဂုဏ္သိကၡာၾကီးမားမႈကိုလည္း က်ေနာ္တုိ့ ေလးစားအားက်ခဲ့ရပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ယံုၾကည္ခ်က္နွလုံးသားခိုင္ျမဲသူေတြကို ဘယ္လိုမွ အက်ဥ္းခ်ထားလို့ မရနုိင္ဘူးဆုိတာ သက္ေသျပခဲ့တာပါ။
သမၼတရာထူးလက္ခံခဲ့တဲ့ အခ်ိန္တုန္းက ကမာၻေပၚမွာ႐ွိေနတဲ့ ျခိမ္းေျခာက္အုပ္စုိးေနတဲ့ အစိုးရေတြဆီကို က်ေနာ္ သ၀ဏ္လြွႊာစကား ပါးခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ - “တင္းက်ပ္တဲ့လက္သီးေတြကို ေျဖလိုက္မယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တို့ဘက္ကလည္း လက္ကမ္းပါမယ္” ဆုိတဲ့ စကားပါပဲ။
ျပီးခဲ့တဲ့ ၁ နွစ္ခဲြေက်ာ္ ကာလအတြင္းမွာပဲ၊ အေျပာင္းအလဲေတြဟာ အ႐ွိန္အဟုန္နဲ့ ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဆယ္စုနွစ္ ၅ ခုၾကာ၊ အာဏာ႐ွင္စနစ္နဲ့ အုပ္စုိးခဲ့သူေတြဟာ သူတုိ့ရဲ့ခ်ဳပ္ကိုင္မႈေတြကို ေျဖေလ်ာ့လာခဲ့ပါျပီ။ သမၼတဦးသိန္းစိန္ရဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္မွာ ေျပာင္းလဲမႈလိုလားတဲ့ ဆနၵေတြနဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္တခု ဆုံဆည္းေပၚထြက္လာခဲ့ပါျပီ။ အခုဆုိရင္၊ အရပ္သားအစိုးရတခုနဲ့ အတူ၊ ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ဟာလည္း အင္အားယူေပၚထြက္လာေနပါျပီ။
တခ်ိန္က တရားမ၀င္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အမ်ိုးသားဒီမုိကေရစီအဖဲြ့ခ်ဳပ္ ဆုိလွ်င္လည္း၊ ေ႐ြးေကာက္ပဲြ၀င္ေရာက္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုယ္တုိင္ေတာင္ လြွႊတ္ေတာ္အမတ္တဦး ျဖစ္ေနပါျပီ။ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြလည္း ရာနဲ့ခ်ီျပီ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့သလို၊ အဓမၼလုပ္အားေစခုိင္းမႈေတြကို တားဆီးမႈေတြ႐ွိေနပါျပီ။ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ့ေတြနဲ့ ပဏာမအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြ လုပ္နုိင္ခဲ့သလို၊ ပိုျပီးပြင့္လင္းတဲ့ စီးပြားေရးအတြက္ ဥပေဒအသစ္ေတြလည္း ေပၚလာေနပါျပီ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီေန့မွာ က်ေနာ္အေနနဲ့ ေပးခဲ့တဲ့ကတိအတုိင္း၊ မိတ္ေဆြအျဖစ္လက္ကမ္းဖုိ့ ေရာက္လာခဲ့တာပါ။ အခုဆုိရင္၊ ရန္ကုန္ျမုိ့မွာ အေမရိကန္ သံအမတ္ၾကီးလည္း ႐ွိေနပါျပီ။ ပိတ္ဆုိ့ဒဏ္ခတ္မႈေတြလည္း ေလွ်ာ့ခ်ထားျပီးပါျပီ။
ျမန္မာနုိင္ငံမွာ စီးပြားေရးျပန္လည္ နာလန္ထူနုိင္ျပီး၊ ျပည္သူေတြအတြက္ အခြင့္အလမ္းေတြေပၚလာေအာင္ က်ေနာ္တုိ့ ကူညီပါ့မယ္။ ဒါဟာ တကမာၻလုံးဖြံ့ျဖိုးဖို့အတြက္ အင္အားတရပ္လည္းျဖစ္ေစရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ဒီခရီးဟာ အခုမွ အစပဲ႐ွိေသးျပီး၊ ေ႐ွ့ဆက္အမ်ားၾကီးသြားရဦးမွာပါ။ လူမႈအသိုင္းအ၀ုိင္းရဲ့ ထိပ္ပိုင္းကေန၊ ဆင္းသက္လာတဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြဟာ အေျခခံမွာ႐ွိေနတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ ေမွ်ာ္မွန္းမႈေတြနဲ့ တထပ္တည္း႐ွိဖို့လိုပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ့ အခုျမင္ေနရတဲ့ တုိးတက္မႈ ေရာင္ျခည္မီးပြားေလးေတြ၊ ျငိမ္းမသြားေစေရးနဲ့ ဒီမီးပြားေလးေတြဟာ ျမန္မာျပည္သူတရပ္လုံးအတြက္၊ ေ႐ွ့ေဆာင္လမ္းျပ ဓူ၀ံၾကယ္ၾကီးလို ျဖစ္သြားေစဖို့ လိုပါတယ္။
အဖိနွိပ္ခံရမႈေတြအစား အားလုံးစုံ႐ုံးပိုင္ခြင့္ကို အျပည့္အ၀ေလးစားလိုက္နာရပါမယ္။ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ကန့္သတ္မႈေတြအစား သတင္းဆင္ဆာ ျဖတ္ေတာက္မႈေတြကို ဆက္ျပီး ဖယ္႐ွားသြားရပါလိမ့္မယ္။ ဒီလမ္းစဥ္အတိုင္း ဆက္ေလွ်ာက္သြားရင္၊ တုိးတက္မႈေတြ ေတြ့လာမွာပါ။ ျမစ္ဆုံေရကာတာစီမံကိန္းမွာဆုိရင္၊ ကန့္ကြက္ၾကတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ့ အသံကို လ်စ္လ်ဴမ႐ႈဘဲ၊ ေလးစားလိုက္နာခဲ့တာကို ေတြ့ခဲ့ရပါျပီ။ မတရားအသင္းလို့ ေၾကညာမႈေတြမ႐ွိေတာ့ဘဲ နုိင္ငံေရးပါတီေတြကိုလည္း လႈပ္႐ွားလုပ္ေဆာင္ခြင့္ေတြ ေပးလာေနပါျပီ။
လြွႊတ္ေတာ္ေ႐ြးေကာက္ပဲြေတြတုန္းကဆုိရင္၊ မဲဆနၵ႐ွင္တဦးက “က်ေနာ့္အဘိုးအဘြားေတြ၊ တခ်ိန္လုံးေစာင့္ဆုိင္းခဲ့ျပီး၊ မေတြ့သြားတဲ့ ဒီအခြင့္အေရးပါပဲ” လို့ ေျပာခဲ့တာ ၾကားရပါတယ္။
ဒီလိုမဲဆနၵ႐ွင္ေတြရဲ့ လြတ္လပ္မႈကို ကာကြယ္ဖို့အတြက္ အာဏာ႐ွိသူေတြအေနနဲ့ သေဘာထားၾကီးၾကီး ထိန္းခ်ဳပ္နုိင္ဖုိ့လိုပါတယ္။ ဒါဟာ အေမရိကန္နုိင္ငံေရးစနစ္ရဲ့ ပုံစံပါပဲ။ အေမရိကန္မွာ ကမာၻေပၚမွာ အင္အားအၾကီးဆုံး စစ္တပ္႐ွိေပမယ့္၊ ဒီစစ္တပ္ဟာ အရပ္သားအစိုးရရဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္မႈကို နာခံရပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ့ကိုယ္တိုင္ဟာ သမၼတ နုိင္ငံေတာ္စစ္ေသနာပတိခ်ဳပ္ ဆုိေပမယ့္ က်ေနာ္ရဲ့ ဆနၵတုိင္းကို ကြန္ဂရက္လြွႊတ္ေတာ္မွာ အတင္းအက်ပ္ အတည္ျပုခုိင္းလို့မရပါဘူး။ နုိင္ငံေတာ္ရဲ့ တရားသူၾကီးေတြကို က်ေနာ္က ခန့္အပ္ရတာဆုိေပမယ့္၊ သူတုိ့ရဲ့ တရားစီရင္ေရးမွာ က်ေနာ္၀င္ပါလို့မရပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ အေမရိကန္မွာ ဆင္းရဲတဲ့ ကေလးငယ္ေလးကေန၊ သမၼတအထိ အားလုံးဟာ ဥပေဒေအာက္မွာ တညီတညာတည္းျဖစ္ေနလို့ပါပဲ။
ဒီလိုနည္းလမ္းနဲ့ပဲ ကိုယ္ေရာက္ခ်င္တဲ့အနာဂတ္ကို ေရာက္ေအာင္သြားနုိင္မွာပါ။ အဲဒီအနာဂတ္မွာဆုိရင္၊ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတေယာက္ ႐ွိေနတယ္ဆုိရင္ေတာင္ မ်ားလြန္းလွျပီလို့ ဆုိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဥပေဒဟာလည္း ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ့ အထက္မွာ႐ွိေနျပီး၊ ဘယ္ကေလးသူငယ္ကိုမွလည္း စစ္သားအျဖစ္ ခုိင္းစားတာမ်ိုးမ႐ွိသလို၊ ဘယ္အမ်ိုးသမီးကိုမွလည္း မတရားေခါင္းပုံျဖတ္တာ မ႐ွိေတာ့ပါဘူး။ နုိင္ငံေတာ္ရဲ့ လုံျခုံေရးကို အရပ္သားထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ႐ွိတဲ့ စစ္တပ္က ကာကြယ္ေပးထားျပီး၊ ျပည္သူလူထုက ေ႐ြးခ်ယ္ေပးလိုက္တဲ့ သူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္႐ွိေစမယ့္၊ ဖဲြ့စည္းပုံအေျခခံဥပေဒတရပ္လည္း ႐ွိေနမယ့္အနာဂတ္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီခရီးလမ္းကို ေရာက္ေအာင္သြားဖို့ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက အဆင့္တုိင္းမွာ ကူညီသြားပါမယ္။ လူထုလူတန္းစားအဖဲြ့အစည္းေတြ အားေကာင္းလာေစဖုိ့ အကူအညီေတြ၊ ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိျပီး လူ့အခြင့္အေရးေလးစားတဲ့ စစ္တပ္တရပ္ျဖစ္လာေစဖို့၊ ဒါ့အျပင္ စီးပြားေရးဖြံ့ျဖိုးမႈေတြနဲ့ အတူ၊ ဒီမုိကေရစီလမ္းစဥ္ဆီကို ေ႐ွ့တုိးလုပ္ေဆာင္လာနုိင္ေရး၊ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္သြားဖို့ က်ေနာ္တုိ့ ကူညီသြားမွာပါ။
နိုင္ငံသားဆိုတာကို အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုဖို့ ဘယ္နိုင္ငံမဆို အျပင္းအထန္ ၾကိုးစားခဲ့ၾကရပါတယ္။ အေမရိကန္နိုင္ငံမွာလည္း ဒီျပဿနာနဲ့ ပတ္သက္ျပီး အၾကီးအက်ယ္ ေဆြးေနြးျငင္းခံုခဲ့ရတာပါ။ အခုထိလည္း ဆက္ျပီး ျငင္းခံုရဆဲပါ။ ဒါေပမယ့္ အဓိကအေျခခံအခ်က္ေတြကေတာ့ တကမာၻလံုးအတြက္ အတူတူပါပဲ။ ဘယ္သူျဖစ္ျဖစ္ အျခိမ္းေျခာက္မခံရဘဲ ေနထိုင္နိုင္ခြင့္ ႐ွိဖို့ လိုပါတယ္။ မိသားစုေတြ ေဘးရန္ကင္းကင္း ေနနိုင္ဖို့ လိုပါတယ္။ သူတို့ ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ေနလို့ ဒါမွမဟုတ္ သူတို့ ဘယ္ေနရာကေန ေရာက္လာလို့ ဆိုျပီး သူတို့အိမ္ေတြ မီး႐ႈိ့ခံရတာမ်ိုး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ကိုယ့္နိုင္ငံသားေတြကပဲ ကိုယ့္ရဲ့နိုင္ငံ ညီညြတ္မႈကို လုပ္နုိင္တာပါ။ ျမန္မာနုိင္ငံသားေတြဟာ မတူကဲြျပားမႈဆုိတာကို အားနည္းခ်က္တရပ္အေနနဲ့ မဟုတ္ဘဲ၊ အင္အားအျဖစ္ အသုံးခ်နုိင္လိမ့္မယ္လို့ က်ေနာ္အခုိင္အမာ ယုံၾကည္ပါတယ္။
က်ေနာ့္ နိုင္ငံ၊ က်ေနာ္ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲတဲ့ ဘ၀အေတြ့အၾကုံေတြကို က်ေနာ္ ေျပာျပေနတာပါ။ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုဟာ ခရစ္ယာန္ေတြ၊ ဂ်ဴးေတြ၊ မြတ္စလင္၊ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြ၊ ဟိနၵူဘာသာ၀င္ေတြနဲ့ ဘာသာ အယူ၀ါဒမ႐ွိသူေတြ အတူေနၾကတဲ့ နုိင္ငံပါ။ က်ေနာ္တို့ နိုင္ငံဟာ ဘာသာစကားမ်ိုးစံုနဲ့ ယဥ္ေက်းမႈမ်ိုးစံု ထြန္းကားတဲ့ နုိင္ငံပါ။ က်ေနာ္တို့မွာ ျပည္တြင္းစစ္ရဲ့ ခါးသီးမႈေတြ ႐ွိခဲ့ေပမယ့္ လူသားေတြဟာ အမုန္းတရားေတြကို အသည္းနွလံုးထဲကေန ဖယ္႐ွားနိုင္စြမ္း ႐ွိတယ္၊ ဘာသာနဲ့ လူမ်ိုးဆိုတဲ့ က႑ျခားထားတဲ့ လိုင္းေတြကလည္း ေမွးမွိန္သြားနိုင္ပါတယ္ ဆိုတာကို သမိုင္းကျပေနပါတယ္။ တကယ္တမ္း ဘာက်န္ေနသလဲဆိုေတာ့ ရိုးသားတဲ့ အမွန္တရား ပါပဲ။ အေမရိကန္နိုင္ငံမွာ ကြဲျပားမႈေတြ အမ်ားၾကီး ႐ွိေပမယ့္ က်ေနာ္္တို့ဟာ တစိတ္တည္း တ၀မ္းတည္း လူမ်ိုး တမ်ိုးတည္းပါ။ ကာလၾကာလာတာနဲ့ အမွ် ဒီအမွန္တရားကေန က်ေနာ္္တို့ နိုင္ငံကို အင္အားျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။
က်ေနာ္တို့ဟာ ဖြဲ့စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို က်ေနာ္တုိ့ ကိုင္စြဲထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီ မူ၀ါဒေတြ အတိုင္း ျဖည့္ျပီး ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာ အင္အားအၾကီးဆံုး နုိင္ငံၾကီးရဲ့ သမၼတ တဦးအေနနဲ့ ဒီကေန့ ခင္ဗ်ားတို့ေ႐ွ့မွာ က်ေနာ္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ေနပါျပီ။ က်ေနာ္ဟာ အရင္တုန္းက မဲေပးခြင့္မ႐ွိတဲ့ သူတဦးရဲ့ အမ်ိုးအနြယ္တဦးပါ။ ဒီ နိုင္ငံ နယ္နိမိတ္အတြင္း ႐ွိသမွ် လူသားေတြဟာ ဒီနိုင္ငံရဲ့ သမိုင္းအစိတ္အပိုင္း ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီနုိင္ငံမွာလည္း မတူကြဲျပားမႈေတြကို ေက်ာ္လြွႊားနိုင္မယ္လို့ က်ေနာ့္ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ယံုၾကည္ပါတယ္။
