အေမရိကန္ ဒစ္ပလိုေမစီမွာ ၾကီးမားတဲ့ မွတ္ေက်ာက္တခု (စမ္းသပ္မႈ) ကေတာ့ ျမန္မာျပည္နဲ့ ဆက္ဆံေရးပါပဲ။ မနွစ္တုန္းက ျမန္မာျပည္ကို က်ေနာ္ ၂ ေခါက္ေရာက္သြားပါတယ္။ ေသခ်ာေအာင္ ထပ္ေျပာရရင္ ျမန္မာျပည္အတြက္ သြားရမယ့္ခရီးက အေတာ္အလွမ္းေ၀းပါေသးတယ္။ အထူးသျဖင့္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကို အဆံုးသတ္ျပီး လူနည္းစု တုိင္းရင္းသားအုပ္စုေတြနဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ရင္ၾကားေစ့ေရးအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ေတြက အေျမာက္အျမား ႐ွိေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ျမန္မာသမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ့ အစိုးရအဖြဲ့ထဲက သူ့အဖြဲ့သားေတြကို ၾကည့္ရတာကေတာ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ရိုးရိုးသားသား လုပ္ေနတယ္လုိ့ က်ေနာ္ ယံုၾကည္ပါတယ္၊ အမွန္တကယ္ တုိးတက္မႈေတြကိုလည္း သူတို့ လုပ္ေဆာင္ေနပါတယ္။ [caption id="attachment_32374" align="alignright" width="300" caption="အေမရိကန္ အထက္လြွႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂၽြန္မက္ကိန္းနွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္"][/caption] လြန္ခဲ့တဲ့ နွစ္ေတြတုန္းက က်ေနာ့္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားကိုပဲ ျပန္ေကာက္ခ်င္ပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရက ဒီမုိကေရစီ အေျပာင္းအလဲ၊ စီးပြားေရးအေျပာင္းအလဲေတြကို အေျပာမဟုတ္ လက္ေတြ့ျပလာရင္ အေမရိကန္ဘက္ကလည္း ထိုက္ထုိက္တန္တန္ တံု့ျပန္သင့္တယ္လို့ က်ေနာ္ေျပာခဲ့ပါတယ္။  ဒီလိုနည္းနဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ အားေကာင္းလာမယ္၊ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြအတြက္ အက်ဳိး႐ွိလာမယ္၊ ဆက္ဆံေရးလည္း တုိးတက္လာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးက်င္းပသြားတဲ့ ေ႐ြးေကာက္ပြဲအလြန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ့ အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီအဖြဲ့ခ်ဳပ္ (အန္အယ္လ္ဒီ) တို့ လြွႊတ္ေတာ္ထဲကို ေရာက္သြားကုန္ၾကျပီျဖစ္လို့ အခု အခ်ိန္ကေတာ့ အေမရိကန္ရဲ့ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ့မႈေတြကို ဆုိင္းငံ့ထားရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ပါပဲ။ တခုေတာ့ ႐ွိပါတယ္။ လက္နက္ေတြကို ပိတ္ပင္တဲ့ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ့မႈ၊ ဒီမုိကေရစီကို ကဖ်က္ယဖ်က္လုပ္တဲ့၊ လူ့အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြကို အားေပးတဲ့၊ တုိင္းျပည္ရဲ့ သယံဇာတေတြကို အဓမၼလုယက္ေနတဲ့ လူပုဂိၢုလ္ေတြနဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ပစ္မွတ္ထားတဲ့ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆုိ့မႈေတြကုိေတာ့ ဆက္ထားရပါဦးမယ္။ ဆုိလိုတာက ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို့မႈေတြကို အလံုးစံု ျပန္႐ုပ္ဖုိ့မဟုတ္ဘဲ ဆုိင္းငံ့ထားရံုေလးကို ဆုိလိုတာပါ။ ဒီကေန ေနာက္ထပ္တဆင့္ ေျဖေလွ်ာ့မႈေတြကေတာ့ ျမန္မာျပည္က တုိးတက္မႈေတြ အေပၚမွာပဲ မူတည္ပါလိမ့္မယ္။ ဒီေနရာမွာ ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ၾကမယ့္ အေမရိကန္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြအေနနဲ့ လူမႈေရးအရ တာ၀န္ခံမႈ႐ွိေစမယ့္ စံခ်ိန္စံနႈန္းေတြအတုိင္း မျဖစ္မေန လုိက္နာရမယ့္ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းေတြ (standards of corporate social responsibility) ေတာ့ ခ်မွတ္ထားဖို့ လိုအပ္ပါတယ္။ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈေတြနဲ့ပတ္သက္လို့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ခ်ထားေပးတဲ့ အမွားနဲ့ အမွန္လမ္းေၾကာင္း ၂ ရပ္႐ွိပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ဆုိတာ ျမန္မာျပည္ရဲ့ ပုဂၢလိကက႑ကို အားေကာင္း ေမာင္းသန္ျဖစ္လာေအာင္ အေထာက္အပံ့ျဖစ္ေစရမယ္၊ ေနာက္ဆံုးမွာ စီးပြားေရးနဲ့ အရပ္သား အစိုးရအေပၚ စစ္တပ္က ထိန္းခ်ဳပ္ထားမႈေတြကို ေလ်ာ့က်သြားေစရမယ္။ ဒါက မွန္ကန္တဲ့ အပိုင္းပါ။ မမွန္ကန္တဲ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ဆုိတာကေတာ့ ဒါနဲ့ ေျပာင္းျပန္ပါ။ လူတစုေကာင္းစားေရးလုပ္တဲ့ အစိုးရသစ္တရပ္ကို ႐ွင္သန္အားေကာင္းေစျပီး ျမန္မာျပည္ရဲ့ ဖြံ့ျဖိုးတုိးတက္ေရးကို ဆယ္စုနွစ္ေတြ ေနွာင့္ေနွးေစမယ့္ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ေတြကို ဆုိလိုပါတယ္။ ဒီလိုအေၾကာင္းေတြကို ေထာက္ျပီး အခုလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာ အေမရိကန္ ကုမၸဏီေတြ အေနနဲ့ ျမန္မာစစ္တပ္က ျခယ္လွယ္ထားဆဲျဖစ္တဲ့ နိုင္ငံပုိင္ကုမၸဏီေတြနဲ့ စီးပြားေရးလုပ္သင့္တယ္လို့ က်ေနာ့္အေနနဲ့ မယံုၾကည္ပါဘူး။ သူတို့ကို ဒီလို လုပ္ခြင့္လည္း မေပးသင့္ပါဘူး။ အေမရိကန္ စီးပြားေရးသမားေတြအေနနဲ့ ထုတ္လုပ္မႈစရိတ္ေတြ ေလ်ာ့က်ေအာင္ အလုပ္သမားေတြရဲ့လုပ္အားခနဲ့ ရပုိင္ခြင့္ေတြကို အျမီးျဖတ္၊ ေခါင္းျဖတ္လုပ္တဲ့ ကိစၥမ်ဳိးမွာ အာ႐ွ ကုမၸဏီေတြနဲ့ ယွဥ္ျပိုင္နိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဥေရာပ ကုမၸဏီနဲ့ေတာင္ မလြယ္ပါဘူး။ ဒီကိစၥကို သြားမစမ္းတာက ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တာ၀န္ခံမႈ႐ွိတဲ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ ေတြကို လိုလားတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုနဲ့ တသားတည္း ရပ္တည္ၾကဖို့ ေကာင္းပါတယ္။ စံခ်ိန္မီ အလုပ္သမားအခြင့္အေရး၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးစံခ်ိန္စံနႈန္း၊ လူ့အခြင့္အေရး၊ နုိ္္င္ငံ့အခ်ဳပ္အျခာ အာဏာဆုိတာေတြကို တန္ဖိုးထားရင္း အေမရိကန္စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြရဲ့ အမွတ္လကၡဏာကို အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ မွတ္ေက်ာက္တင္ၾကဖို့ လိုပါတယ္။ အေမရိကန္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ျမန္မာျပည္မွာ စီးပြားေရးလုပ္ရတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ ကိုယ္နိႈက္က ျမန္မာျပည္မွာ ကမၻာ့စံခ်ိန္မီ လူမႈေရးအရ တာ၀န္ခံမႈ႐ွိတဲ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြ ေပၚေပါက္လာဖို့ ဆုိတာမ်ဳိးျဖစ္သင့္ပါတယ္။ ေနာင္မွာ အေမရိကန္နဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို့က  အေမရိကန္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြရဲ့ စံခ်ိန္စံညြန္းေတြကို ကိုင္ျပီး တျခား စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြလည္း လိုက္နာလာေအာင္၊ လုိက္ပါလာေအာင္ ဖိအားေပးတဲ့ေနရာမွာ အသံုးျပုနိုင္ဖို့ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ့ ျမန္မာျပည္မွာ ေနာင္အခါ ေပၚေပါက္လာေတာ့မယ့္ ဥပေဒသစ္ေတြရဲ့ေရခံေျမခံေတြ ျဖစ္လာနုိင္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြအားလံုးအတြက္ စိန္ေခၚမႈေတြလည္း အေျမာက္အျမား႐ွိေနတယ္ဆုိတာ အထူးေျပာဖို့ေတာင္ မလိုပါဘူး။ က်ေနာ္တို့ အားလံုးၾကားမွာ နုိင္ငံေရးအရ ရန္ျဖစ္တမ္း ကစားေနၾကတာေတြကို ေဘးခ်ိတ္ျပီး အေမရိကန္ရဲ့အေရးၾကီးတဲ့ အမ်ဳိးသားလံုျခံုေရး အက်ဳိးစီးပြားအတြက္ တဖက္နဲ့ တဖက္ အျပစ္ဖို့ေနရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီလိုလုပ္နုိင္လိမ့္မယ္လို့လည္း က်ေနာ္ ယံုၾကည္ထားပါတယ္။ အေမရိကန္ ေန၀င္ခ်ိန္ ဆုိျပီး ၾကိုတင္နိမိ္တ္ဖတ္ေနၾကတာေတြကလည္း တကယ္တမ္း မမွန္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေျပာနုိင္သလဲဆုိရင္ အေမရိကန္ ပါ၀ါကို တင္ပို့တဲ့ေနရာမွာ အရင္အတုိင္း ထိန္းထားနိုင္ဖုိ့ ၾကိုးစားေနတဲ့ တခ်ိန္တည္းမွာ အာ႐ွတေက်ာ့မွာေတာ့ အေမရိကန္ပါ၀ါအေပၚ နွစ္လုိမႈက  က်ဆင္းသြားတယ္ ရယ္လို့ မ႐ွိပါဘူး။ [caption id="attachment_32375" align="alignleft" width="300" caption="အေမရိကန္ အထက္လြွႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂၽြန္မက္ကိန္းနွင့္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္"][/caption] ဥပမာ ျမန္မာျပည္ကို ေနာက္ဆံုးတေခါက္သြားခဲ့တုန္းက သမၼတနဲ့ ေတြ့ပါတယ္။ အစိုးရအဖြဲ့၀င္ ၀န္ၾကီးေတြအားလံုးနီးပါး အစံုအလင္႐ွိပါတယ္။ သမၼတနဲ့ ေတြ့ျပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ ၀န္ၾကီးေတြနဲ့ တေယာက္ခ်င္း လက္ဆြဲနႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ဒီလို နႈတ္ဆက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ၀န္ၾကီးတေယာက္ရဲ့ အလွည့္မွာ သူက  “Fort Leavenworth, 1982” လို့ ေျပာပါတယ္။ ေနာက္တေယာက္ကလည္း “Fort Benning, 1987” လို့ ေျပာျပန္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ တေယာက္ျပီး တေယာက္ေျပာေနတာကို ၾကားရေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္ထဲမွာ “ေအာ္… လက္စသတ္ေတာ့ ဒီပုဂိၢုလ္ေတြက အေမရိကန္နဲ့ ျမန္မာအစိုးရတို့ အၾကားမွာ ဆက္ဆံေရး မျပတ္ေတာက္ခင္ အေစာပိုင္းနွစ္ေတြအတြင္းမွာ အေမရိကန္အစိုးရက စီစဥ္ခဲ့တဲ့ military exchange programs ေတြမွာ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ စစ္အရာ႐ွိေတြေဟာင္းေတြ ပါလားလို့ သိလာရပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ နွစ္ေတြအတြင္းမွာ ၂ နုိင္ငံၾကားမွာ ဘယ္လိုပဲ အဆင္မေျပတဲ့ အေျခအေနေတြြ ႐ွိခဲ့တဲ့ တုိင္ေအာင္ အခုအခ်ိန္အထိ သူတို့ တေတြ အေမရိကန္ကို တသသ ျဖစ္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ့ နီးနီးကပ္ကပ္ ဆက္ဆံေရးထူေထာင္ဖို့ သူတို့တေတြ အာသီသ႐ွိ ေနၾကတုန္းပါပဲ။ (ယခုစာစုမွာ အေမရိကန္ နုိင္ငံျခားေရးေပၚလစီတြင္ ဩဇာၾကီးသည့္ အထက္လြွႊတ္ေတာ္အမတ္ ဂၽြန္မက္ကိန္း (John McCain) ေရးသည့္ Why Asia Wants America  ေဆာင္းပါးမွ ျမန္မာျပည္နွင့္ ဆုိင္ေသာ အပိုင္းကို ေကာက္နႈတ္ေဖာ္ျပလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။)