“ေအးခ်မ္းသာယာစည္...ေဟ့--နဂါးနီတန္ခိုးနဲ႔ … အမ်ိဳးဂုဏ္တက္ေစမည္..” ဆိုတဲ့ “နဂါးနီ” သီခ်င္းကို ဒီေန႔ေခတ္ လူငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားအထိ ၾကားဖူးၾကပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီသီခ်င္းဟာ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းရဲ႕ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးအတြက္ ေရးစပ္ခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္အျဖစ္ သိသူရွိသလို မသိသူေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။ နဂါးနီသီခ်င္းအေၾကာင္း မေျပာမီ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းအေၾကာင္း အနည္းငယ္ ေျပာၾကည့္ရေအာင္။ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းရယ္လို႔ ျဖစ္တည္လာဖို႔ အစက ကိုသိန္းေဖနဲ႔ ကိုထြန္းေအးတို႔ ႏွစ္ေယာက္ အိႏၵိယႏိုင္ငံ ေရာက္ေနစဥ္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ Lift book club ထုတ္ လက္ဝဲစာအုပ္ေတြကို ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ဝယ္ဖတ္လို႔ရတာကေန စတာပဲ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တို႔ႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလို စာအုပ္အသင္း ရွိရင္ေကာင္းမယ္လို႔ အႀကံရၿပီး စဥ္စားမိရာက အစျပဳခဲ့တာ။ ကိုထြန္းေအး ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အဂၤလန္ မက္ထရစ္စာေမးပြဲေျဖဖို႔ အိမ္ကယူလာတဲ့ ပိုက္ဆံ ၅ဝဝ က်ပ္နဲ႔ သခင္ႏုကလည္း ဇနီးျဖစ္သူ မျမရီဆီက ယူလာတဲ့ က်ပ္ေငြ ၅ဝဝ တို႔ေပါင္းၿပီး နဂါးနီစာအုပ္တိုက္ကို တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတာ။ တည္ေထာင္စမွာ အသင္းဥကၠ႒အျဖစ္ ၿမိဳ႕မဆရာဟိန္၊ အတြင္းေရးမႉး ကိုထြန္းေရႊ၊ တြဲဘက္အတြင္းေရးမႉးက သခင္ထိန္ဝင္း၊ ေငြထိန္းက သခင္ခ်စ္၊ စာအုပ္ေရြးခ်ယ္ေရးက သခင္ႏုနဲ႔ သခင္သန္းထြန္း၊ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးမႉးက သခင္စိုးေပါ့။ တည္ေထာင္တဲ့ခုႏွစ္က ၁၉၃၇ ခု ႏိုဝင္ဘာ (၄) ရက္ေန႔ပါ။ စာအုပ္အသင္း တည္ေနရာက အမွတ္ (၁၅ဝ) စေကာ့ေစ်း (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်း) မွာ။ သူတို႔ေႂကြးေၾကာ္သံက… “တလ ၁ဝ(ဲပဲ)တန္ေသာ့နဲ႔ ကမၻာ့ဘဏ္တိုက္ႀကီးကို ဖြင့္ေလာ့” “နဂါးနီတန္ခိုးႏွင့္ အမ်ိဳးဂုဏ္တက္ေစအံ့” ပါပဲ။ ဒီမွာ ေျပာရဦးမယ္။ “နဂါးနီ” ဆိုတဲ့နာမည္က ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳေပးတာ။ ကိုထြန္းေအးနဲ႔ ကိုႏုက ႏွစ္ေယာက္စလုံး စေနသားေတြျဖစ္လို႔ စေနနံ နဂါးကို စေနျဖစ္တဲ့ ‘နီ” ဆိုတာ ထပ္ေပါင္းထည့္ၿပီး “နဂါးနီလို႔ ေပးလိုက္သတဲ့။ ေဗဒင္ကိန္းခန္းနဲ႔ တြက္ခ်က္ေပးဟန္ပါပဲ။ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြကေတာ့ သခင္ႏုတို႔လက္ရာပါ။ ဒီေႂကြးေၾကာ္သံနဲ႔ ေၾကညာခ်က္ေတြက ျမန္မာေတြၾကားထဲ အေတာ္ပ်ံ႔ႏွံ႔သြားခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ စာအုပ္အသင္း ေၾကာ္ျငာနဲ႔ စာအုပ္ေၾကာ္ျငာအတြက္ (၁ဝ) မ်က္ႏွာရွိ မင္နီနဲ႔ ႐ိုက္ႏွိပ္ထားတဲ့ စာအုပ္ငယ္ေလးပါ ႐ိုက္ႏွိပ္ျဖန္႔ခ်ိတယ္။ အဲ့ဒီစာအုပ္ငယ္ထဲမွာ သူတို႔အသင္းရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္အျဖစ္….. ၁။ ဝါဒစစ္၊ ဝါဒမွန္ကို သေဘာေပါက္ၿပီး စနစ္က်ေစရန္အတြက္ အစီစဥ္ရွိရန္။ ၂။ လက္ေရြးစဥ္ ႏိုင္ငံေရး ဗိုလ္မႉး စစ္ကဲမ်ား ေပၚေစရန္။ ၃။ နယ္ခ်ဲ႔စနစ္ကို အျခားတဖက္မွ တိုက္ေနသူတို႔၏ ေျခလွမ္း အင္အား စသည္တို႔ကို ခ်င့္ခ်ိန္ရန္။ တို႔ပါပဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ၿပီးေတာ့ သူတို႔လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေဖာ္ျပတယ္။ အတိုခ်ဳပ္ကေတာ့။ ျမန္မာျပည္ လြတ္လပ္ေရးကို အျမန္ဆုံး ပို႔ေဆာင္ေပးမယ့္စာေတြ ျဖစ္ဖို႔။ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲအတြက္ ႏိုင္ငံေရးပရိယာယ္ပါတဲ့ စာေတြ၊ တကမၻာလုံး လြတ္လပ္ေရးအတြက္ လႈပ္ရွားမႈပုံရိပ္ေတြ၊ လြတ္လပ္ေရးကို အေထာက္ကူျဖစ္ေစမယ့္ ျပဇာတ္၊ ဝတၳဳ၊ အတၳဳပၸတၱိစာေတြ ထုတ္ေဝလုပ္ေဆာင္သြားမယ့္ အေၾကာင္းေတြ ပါရွိတယ္။ ပထမဆုံးထုတ္တဲ့ စာအုပ္က သိန္းေဖ(သိန္းေဖျမင့္) ရဲ႕ “ဦးလြန္း၊ မ်ိဳးခ်စ္အာဇာနည္ႏွင့္ သူပုန္စာေရးဆရာႀကီး” ျဖစ္တယ္။ ေၾကာ္ျငာစာအုပ္ငယ္ထဲမွာေတာ့ ေဖေဖာ္ဝါရီထုတ္မယ့္ စာအုပ္စာရင္းနဲ႔ အေၾကာင္းအရာညႊန္းဆိုတဲ့ စာေလးေတြနဲ႔ပါ။ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ “ဦးအုန္းခိုင္ (ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာ) ရဲ႕ “ျမန္မာႏိုင္ငံေရးရာဇဝင္”။ မတ္လမွာ ေမာင္ႏုေရး “မယားဆိုးလင္ႏွင့္ အျခားျပဇာတ္မ်ား။ ဧၿပီလမွာ ေမာင္စိုးေရး “ဆင္းရဲသားဝါဒ” စသျဖင့္ ထည့္သြင္း ေၾကာ္ျငာထားတယ္။ စာအုပ္ေစ်းႏႈန္းကိုေတာ့ အသင္းဝင္ (၁ဝ) ပဲ။ အသင္းသားမဟုတ္ ၂ က်ပ္တဲ့။ စာအုပ္တိိုက္ေထာင္ၿပီး စာအုပ္ေတြျဖန္႔မယ္လို႔ ေၾကညာထားေပမယ့္ စာအုပ္အသင္းဖြင့္ပြဲက အခုထိ မလုပ္ရေသးဘူး။ ဒီအတြက္ တျပည္လုံးပ်ံ႔ႏွံ႔ေအာင္လုပ္ဖို႔ သီခ်င္းစပ္ဖို႔လိုေတာ့ နဂါးနီရဲ႕ သေဘာထားပါေအာင္ သခင္ႏုေရးတဲ့ "လူမြဲတို႔ထြက္ရပ္လမ္း” ထဲက စာသားေတြ ေရြးထုတ္ၿပီး သခင္အုန္းခင္ (ဗမာ့ေခတ္ဦးအုန္းခင္) တို႔နဲ႔အတူ ဆရာဦးဘခ်ိဳဆီ သြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳက ၾကည့္ျမင္တိုင္မွာေနတဲ့ သခင္ပုန္းဆိုင္ (ေရႊတိုင္ညြန္႔) ဆီလႊတ္ၿပီး သီခ်င္းေရးခိုင္းလုိက္တယ္။ ဖြင့္ပြဲနီးသည္အထိ သီခ်င္းက မၿပီးေသး။ သုံးလေလာက္ၾကာမွ ေရးၿပီးသတဲ့။ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္ထဲ နဂါးနီစာအုပ္အသင္း ဖြင့္ပြဲကို ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမမွာ က်င္းပေတာ့ နဂါးနီသီခ်င္းကို မင္းသားႀကီး ခင္ေမာင္ရင္က သီဆိုၿပီး မင္းသမီးႀကီး သီတာခင္ေထြးရဲ႕ အကနဲ႔ တင္ဆက္ခဲ့တာ။ ပရိသတ္ေတြ ႏွစ္ေထာင္းအားရျဖစ္လို႔။ ဖြင့္ပြဲက ျပန္ထြက္လာသူတိုင္း နဂါးနီတန္ခိုးနဲ႔ အမ်ိဳးဂုဏ္တက္ေစမည္ဆိုတဲ့ စာသားကို ႏႈတ္တိုက္ရြရြ ရြတ္ဆိုခဲ့ၾကတယ္လို႔ သိမီသူေတြရဲ႕ မွတ္တမ္းကလည္း အထင္ကရရွိခဲ့ရဲ႕။ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့သီခ်င္း ျဖစ္ေလေတာ့ ၿဗိတိသွ်ဘားမား ကုမၸဏီက ဓာတ္ျပားအျဖစ္ ျဖန္႔ခ်ိရာက နဂါးနီသီခ်င္းဟာ တျပည္လုံး ပ်ံ႔ႏံွ႔သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ တၿပိဳင္တည္း ဒီသီခ်င္းနဲ႔အတူ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းကလည္း အသင္းဝင္ေတြတိုးလို႔ တႏွစ္အတြင္း အသင္းဝင္ေပါင္း ၃ဝဝဝ ေက်ာ္အထိ ေရာက္ရွိၿပီး ၁၉၄၁ ခုႏွစ္အတြင္း ၅ဝဝဝ ေက်ာ္အထိ ရွိခဲ့တယ္။ စတင္တည္ေထာင္ခ်ိန္ကေန ၁၉၄၁ စစ္တြင္းကာလအထိ စာအုပ္ေပါင္း (၇၁) အုပ္ ထုတ္ေဝခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နဂါးနီသီခ်င္းနဲ႔ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းဟာ ဒဂၤါးျပားရဲ႕ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလို ခြဲျခားမရႏိုင္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။ မင္းသုဝဏ္ရဲ႕ ပန္းႏွင့္ပင္စည္။ တင္ႏိုင္တိုးရဲ႕ နဂါးနီတို႔မွ အခ်က္လက္အခ်ိဳ႕ ယူပါတယ္။ ဆရာေ႒း