၁၉၆၂ စစ္အာဏာသိမ္းျခင္း - ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ - ေက်ာင္းသားေသြးေျမက်ျခင္း (ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္) (၃၀) ၁၉၆၂ စစ္အာဏာသိမ္းျခင္း အခုေတာ့ အထက္မိုးေကာင္းကင္မွာ တိမ္မည္းႀကီးေတြ ထူထပ္သထက္ ထူထပ္လို႔ လာပါၿပီ။ မၾကာခင္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ မုန္တိုင္းႀကီး တိုက္ခတ္လာေတာ့မွာမို႔ ေလကလည္း ၿငိမ္သက္သြားခဲ့ပါေတာ့တယ္။ လက္ရွိျဖစ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနဟာ သူ႔အတြက္ အေကာင္းဆံုး အခြင့္အေရး ေပးလာတာကို သိတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ  စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္ ဗုိလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ရဲ႕ ႐ံုးခန္းကို သြားခဲ့တယ္။ သူေတြ႔ခဲ့တာ ပခုကၠဴသန္းစိန္ပါ၊ ရခိုင္သန္းစိန္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီကိစၥဟာ အေရးပါတဲ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ အခ်က္အလက္ေတြ ျဖစ္ေနတာမို႔ စာဖတ္သူေတြ စဥ္းစားေတြးေတာလက္ခံႏိုင္ဖို႔ ဒီအခန္းကို ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရးျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စာေရးသူက လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ႔ ေက်းလက္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး ေကာ္ပိုေရရွင္းဌာန ARDC (Agriculture and Rural Development Corporation) ရဲ႕ စီမံကိန္းတခုျဖစ္တဲ့ ဗာဂ်ီးနီးယားေဆးရြက္ႀကီးနဲ႔ ဝါဂြမ္းဌာနရဲ႕ ခ႐ိုင္မန္ေနဂ်ာအေနနဲ႔ေရာ ပခုကၠဴခ႐ိုင္ရဲ႕ စီမံကိန္းမန္ေနဂ်ာအျဖစ္ ပခုကၠဴစီးကရက္စက္႐ံုမွာ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ကေန ၁၉၇၈ ခုႏွစ္အထိ လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက စာေရးသူဟာ ေဂါက္သီး႐ိုက္ ပံုမွန္ကစားေလ့ရွိၿပီး ပခုကၠဴေဂါက္ကလပ္ရဲ႕ အသင္းအတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒီေဂါ့က္ကလပ္ရဲ႕ အသင္းဥကၠ႒က စစ္ေထာက္လွမ္းေရးအႀကီးအကဲနဲ႔ ရန္ကုန္တိုင္းမႉးျဖစ္လာမယ့္ ပခုကၠဴၿမိဳ႕အေျခစိုက္ ေျချမန္တပ္ရင္းရဲ႕ တပ္ရင္းမႉး ဗိုလ္မႉးမ်ိဳးေအာင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးရြက္ႀကီးဖိုပိုင္ရွင္ ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိတဲ့အထဲက ဖိုပိုင္ရွင္တဦးလည္းျဖစ္၊ ၿမိဳ႕နယ္ရဲ႕ ျမဴနီစီပါယ္လူႀကီးတဦးလည္းျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ရဲ႕ တဝမ္းကြဲညီအစ္ကိုေတာ္သူ ဦးလိႈင္နဲ႔ စာေရးသူဟာ အလြန္ခင္မင္ရင္းႏွီးခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအတြက္ ဆႏၵခံယူပြဲ က်င္းပဖို႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ဟာ သူ႔ေမြးဇာတိျဖစ္တဲ့ ပခုကၠဴနဲ႔ သူတာဝန္ယူေနရတဲ့ ခ်င္းျပည္နယ္ကို လစဥ္လိုလို ေရာက္လာေလ့ရွိပါတယ္။ တခုေသာ ညေနခင္းမွာ သူဟာ ကလပ္မွာ ေဂါက္သီးလာ႐ိုက္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ္တို႔ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းနဲ႔ ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္တို႔အၾကားမွာရွိတဲ့ ယံုၾကည္ရင္းႏွီးမႈ အတိုင္းအတာ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆိုတာ သိထားဖို႔လိုတယ္။ တိုင္းျပည္ကို စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္အမ်ားစုဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ကြပ္ကဲခဲ့တဲ့ ဗမာ့ေသနပ္ကိုင္တပ္ရင္း (၄) ထြက္ေတြပဲ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာျပရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ထင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သန္းညြန္႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စန္းယု၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိန္လြင္၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ (တပ္ခြဲမႉး) တို႔ ျဖစ္ၾကတယ္။ အခုေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ျဖစ္လာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဥကၠ႒ပါ ျဖစ္လာေတာ့ သူ႔ရဲ႕တပ္ရင္းက ဗိုလ္ႀကီးသန္းစိန္ကလည္း ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဝင္နဲ႔ စစ္ေထာက္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ ျဖစ္လာရတာေပါ့။ တေန႔ေတာ့ စာေရးသူက ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းစဥ္က အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေျပာျပဖို႔ ဦးလိႈင္ကတဆင့္ ေမးျမန္းခဲ့တယ္။ တခုေသာညေနခင္းမွာ ေဂါက္သီး႐ိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္  ေဂါက္ကလပ္မွာပဲ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ အာဏာသိမ္းစဥ္က အျဖစ္အပ်က္ကို ဒီလို ျပန္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ “ေန႔လယ္ ၃ နာရီထိုးေလာက္မွာ က်ေန္ာ့႐ံုးခန္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဆီက ဖုန္းဝင္လာတယ္။ ေဟ့ သန္းစိန္ အိမ္မျပန္နဲ႔ဦး… ငါ မင္းဆီကို ညေန ၄ နာရီထိုးမွာ လာခဲ့မယ္… ရန္ကုန္ေျမပံုရွာၿပီး အသင့္ျပင္ထားလို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ေျပာတဲ့အခ်ိန္အတိုင္း ေရာက္လာၿပီး အေရးႀကီးတဲ့ ေနရာေတြျဖစ္တဲ့ ပါလီမန္၊ ဗဟိုတရား႐ံုး၊ ဝန္ႀကီးမ်ား႐ံုး၊ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ေတြရဲ႕ အိမ္ေနရာေတြ၊ သမၼတနဲ႔ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အိမ္ေတြအျပင္ အျခားအေရးႀကီးတဲ့ ေနရာဌာနေတြမွာ တပ္အင္အားေတြခ်ဖို႔ ညႊန္ၾကားခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ညႊန္ၾကားၿပီး သူ ျပန္သြားခဲ့တယ္။ သူက အဲဒီလို တပ္အင္အား ခ်တာေတြကို ဒီည ၈ နာရီမထိုးခင္မွာ ၿပီးစီးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမယ္လို႔ မွာခဲ့ေသးတယ္။ သူ ေနာက္တေခါက္ျပန္လာၿပီး အစီအစဥ္ကို အေျပာင္းအလဲ အနည္းငယ္လုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အမ်ိဳးသားဇာတ္႐ံုမွာ တ႐ုတ္ယဥ္ေက်းမႈ အကေဖ်ာ္ေျဖပြဲကို သြားၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ေနာက္တေန႔ နံနက္  ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔မွာေတာ့ စစ္အာဏာသိမ္းေၾကာင္း သတင္းေၾကညာခ်က္နဲ႔အတူ အဖြဲ႔ဝင္ ၁၆ ဦးပါတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ဥကၠ႒အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္မယ့္သတင္းကို ျမန္မာအသံလႊင့္ဌာနက ထုတ္လႊင့္ခဲ့ေတာ့တာပါပဲ”။ ဒီလိုနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဦးစီးတဲ့ အာဏာရွင္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တသိုက္ လက္တြင္းကို သက္ဆင္းလို႔ ကံၾကမၼာဆိုးႀကီးကို စတင္ေပြ႔ပိုက္ခဲ့ရေတာ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ဒီမိုကေရစီကို အေျခခံထားတဲ့ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒကို ဖ်က္သိမ္းပစ္ခဲ့တယ္။ ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ ရွိခဲ့ပါေသးတယ္။ ဦးနုဟာ သူ႔အိမ္ကေန စစ္ကားနဲ႔ ေခၚေဆာင္ခံရတဲ့ အခ်ိန္မွာ လာေခၚတဲ့ စစ္သားကို သူက ဒီလိုေမးခဲ့သတဲ့ .. “ေဟ့ .. ဒါနဲ႔ က်ဳပ္ရဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရာ ဘယ္လိုလဲ” (ဦးႏုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကို.. က်ဳပ္ရဲ႕ဗိုလ္ခ်ဳပ္လို႔ ေခၚၿပီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ဦးႏုကို ကိုႀကီးႏုလို႔ ေခၚသတဲ့)။ အဲဒီတုန္းက ဦးႏုဟာ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေမးသလား၊ တကယ္ပဲ အေျခေနမွန္ မသိရေအာင္ ညံ့ခဲ့တာလား။ စစ္တပ္က ေၾကညာၿပီးတဲ့ေနာက္ အာဏာကို လႊဲေျပာင္းယူတုန္းက ေသြးေျမမက်ေပမယ့္ ႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုးသမၼတျဖစ္သူ စဝ္ေရႊသိုက္ရဲ႕သား စိုင္းရြဲ႕ တေယာက္ကေတာ့ ညပိုင္းမွာ ပစ္သတ္ခံခဲ့ရတယ္။ သီေပါေစာ္ဘြား စဝ္ၾကာဆိုင္ကေတာ့ ဗထူးၿမိဳ႕ကို ေခၚေဆာင္သြားခံရၿပီးတဲ့ေနာက္ စစ္တပ္စခန္းတခုမွာ သတ္ျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ ၁၉၄၉ ခုမွာ တခါ အာဏာသိမ္းပြဲကို ဇာတ္တိုက္က်င့္ၿပီးသားပါ။ တရားဝင္ အာဏာသိမ္းတာက ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ တခါ၊ အခု တတိယအႀကိမ္ေျမာက္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ အာဏာသိမ္းမႈကို ဦးႏုရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို အသံုးခ်လို႔ အပိုင္သိမ္းသြားခဲ့တာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းဟာ တျခားကမာၻ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ လီနင္၊ ေမာ္စီတုံး၊ ဟိုခ်ီမင္း၊ ေန႐ူး၊ ဆူကာႏုိ စတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ မတူပါဘူး။ သူက ပထမဆံုး အာဏာကို အရင္ယူပါတယ္။ ဒုတိယအေနနဲ႔ ပါတီေထာင္လိုက္ပါတယ္။ ပါတီလမ္းစဥ္နဲ႔ မူဝါဒေတြကို တတိယအဆင့္မွ ေရးဆြဲပါတယ္။ သူ႔ရဲ ့လုပ္နည္းကိုင္နည္းက တျခားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေျပာင္းျပန္ အာဏာကို အရင္သိမ္းတာမို႔ သူ႔ကို အာဏာငမ္းဖမ္းသူလို႔ နာမည္ေပးၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ (၃၁) ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာကို သိမ္းယူခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ပါတီထူေထာင္ဖို႔ တာဝန္ဟာ ႀကီးေလးမွန္းသိတာမို႔ အဲဒီတာဝန္ကို သူ႔ရဲ႕ညာလက္႐ံုးလည္းျဖစ္၊ အာဏာသိမ္းဖို႔ အစီအစဥ္ကို တရက္ေစာၿပီး စီစဥ္ခဲ့ရတဲ့ ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ (QMG) ကို ေပးအပ္ခဲ့ၿပီး ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီလို႔ အမည္ေပး ေၾကညာၿပီး တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္မႉးႀကီးသန္းစိန္ဟာ အဲဒီအလုပ္တာဝန္ကို သူ႔အိမ္မွာ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တယ္။ ေနာင္မွာ သမၼတျဖစ္လာမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စန္းယုရဲ႕ စစ္ဘက္စိတ္ပညာအရာရွိလည္းျဖစ္တဲ့ ဦးကိုကိုေမာင္လို႔လည္း ေခၚၾကတဲ့ ဦးခ်စ္လိႈင္ဟာ ေရးဆြဲရာမွာ အဖြဲ႔ဝင္အျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့တယ္။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ကို ေရးဆြဲရာမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ထပ္အဖြဲ႔ဝင္ တေယာက္ကေတာ့ လူေသရင္ လူျပန္ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ဘုန္းႀကီး  ေတာင္တြင္းရွင္ဥကၠ႒ ျဖစ္တယ္။ ပထမပိုင္းမွာ ဦးခ်စ္လိႈင္က အဓိကေနရာမွာ ပါဝင္ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒကို ပါတီရဲ႕ ပဓာနအေတြးအေခၚအျဖစ္ အေျခခံထားခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းထံ တင္ျပတဲ့အခါ သူက အလြန္အမင္း ေဒါသထြက္ခဲ့ၿပီး ေရးထားသမၽွ အေျခခံသေဘာတရားေတြကို လႊင့္ပစ္ၿပီး ျငင္းပယ္ခဲ့တယ္။ သူက ဘာေျပာခဲ့သလဲဆိုေတာ့ .. "မာ့က္စ္ဝါဒ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ ဘာတခုမွ မလိုခ်င္ဘူး.. ငါ ဘာလုပ္မွာလဲဆိုေတာ့ ငါ့ဝါဒနဲ႔ငါလုပ္မယ္ ... ဒါပဲကြ" ။ ဒါဟာ ဗိုလ္ေနဝင္း ေစခိုင္းခဲ့တဲ့ သူ႔ပါတီရဲ႕ အေတြးအေခၚ သေဘာတရားပါပဲ။ ေရွးလူႀကီးေတြ ေျပာခဲ့ၾကသလိုပါပဲ… ဘုရင္ရဲ႕ ႏႈတ္ထြက္စကားဟာ ဥပေဒပါပဲ။ အခုလည္း ဒီေနရာမွာ အတူတူပါပဲ။ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေနဝင္းဆိုရွယ္လစ္ပါတီပဲ မဟုတ္လား။ အဲဒီေနာက္ သူတို႔အုပ္စုက ေနာက္တေခါက္ ထပ္ေရးခဲ့ၾကၿပီး ဒီတခါေတာ့ ပါတီရဲ႕ အေတြးအေခၚက သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ အညမည သေဘာတရားဆိုၿပီး ေနဝင္း ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ေၾကညာခဲ့ၿပီး စစ္အာဏာရွင္ တဦးတည္းရဲ႕ အမိန္႔အာဏာနဲ႔ ဆက္ေလၽွာက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ (၃၂) ဇူလိိုင္ ၇ ရက္ ေက်ာင္းသား ေသြးေျမက်ျခင္း (ဆဲဗင္းဂ်ဴလိုင္) တႏိုင္ငံလံုးဟာ ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ ႐ႈပ္ေထြးေနတုန္း စစ္အာဏာသိမ္းၿပီး ၄ လ အၾကာမွာ ေက်ာင္းသားဆူပူမႈ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ျဖစ္ပြားခဲ့ေတာ့တယ္။ ဇူလိုင္လ ၇ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္း ပရိဝုဏ္ကို စစ္တပ္က ဝိုင္းပတ္လိုက္ၾကတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ စစ္သားေတြဟာ ဆႏၵျပေက်ာင္းသားေတြကို ေမာင္းျပန္ေသနတ္ေတြနဲ႔ ေတြ႔တဲ့ေနရာမွာ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတာဟာ အဓိပတိလမ္းမႀကီးေပၚသာမက အေဆာင္ေတြထဲထိေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ ပစ္ခတ္ခဲ့တာမို႔ ေက်ာင္းသားေပါင္း ရာခ်ီ ေသဆံုးခဲ့ရတာဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ ပြဲဦးထြက္ လူသတ္ပြဲႀကီးပဲ ျဖစ္ေတာ့တယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ စစ္ဆင္ေရးရဲ႕ ေရွ႕တန္းမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီးစိန္လြင္နဲ႔ နည္းဗ်ဴဟာ ကြပ္ကဲေရးမႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးတို႔ဟာ သမိုင္းဝင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား အေဆာက္အဦကိုတကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢဆိုတာ တိုင္းတပါး ကၽြန္မခံလိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ေရးအတြက္ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓာတ္ေတြ ကိန္းေအာင္း သေႏၶတည္ရာ ဝမ္းၾကာတိုက္နဲ႔တူသလို ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးႏု၊ ကိုရာရွစ္၊ ကိုဘဟိန္း၊ ကိုဘေဆြနဲ႔ တျခား ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေျမာက္ျမားစြာကို ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ရာ သမိုင္းဝင္ဌာနႀကီး ေနာက္ေန႔မွာ ဒိုင္းနမိုက္နဲ႔ ေဖာက္ခြဲဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကတယ္ မဟုတ္ပါလား။ သူတို႔ဖ်က္ဆီးခဲ့ၾကတာဟာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္ အထိမ္းအမွတ္ေလးသာ က်န္ရစ္ခဲ့ေတာ့တယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက တႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္ေက်ာင္းေတြ အကုန္လံုးပိတ္လိုက္ေၾကာင္း ေရဒီယိုကေန ေၾကညာခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းေခတ္မွာ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီး ျဖစ္ပြားလာခဲ့ေတာ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦကို ဘယ္သူၿဖိဳဖ်က္ခဲ့သလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းဟာ စစ္အုပ္စုအတြင္းကေန ဒီကိစၥ ျပန္လည္ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။ အေျဖက အထက္မွာ ေရးျပခဲ့သလို အလြန္ရွင္းလင္းပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းရဲ႕ လက္ရာ ေျခရာေတြဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕ သစၥာခံေနာက္လိုက္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က သူက သမၼတအျဖစ္နဲ႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အေဆာက္အဦကို အတူတူ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး အုတ္ျမစ္ခ်ရေအာင္ ေက်ာင္းသားေတြကို ဖိတ္ေခၚခဲ့ေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြက လက္မခံခဲ့ေတာ့ပါဘူး။ ေက်ာင္းသားေတြက ေက်ာင္းသားေတြကို သတ္ခဲ့သူလည္းျဖစ္၊ ကရင္ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးႀကီးကို သတ္ခဲ့သူလည္းျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္စိန္လြင္ကို သားသတ္သမားလို႔ ေခၚေဝၚခဲ့ၾကပါတယ္။ ဗမာ့ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း (၄) မွာ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဗိုလ္မႉးႀကီးဘဝမွာ ဗိုလ္စိန္လြင္ဟာ တပ္ၾကပ္အဆင့္သာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြဟာ ပိုမိုျပင္းထန္ၿပီး အရွိန္ရေတာ့တယ္။ ရွိရွိသမၽွ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို တရားမဝင္ေၾကာင္း ေၾကညာခဲ့တယ္။ ဘဏ္လုပ္ငန္းေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားကုမၸဏီႀကီးေတြ အပါအဝင္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြ အားလံုးကို ျပည္သူပိုင္ သိမ္းခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ အမ်ားစုဟာ အဖမ္းအဆီးခံခဲ့ရတယ္။ က်ေနာ္တို႔ မႏၲေလး ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြလည္း ၂ လေလာက္ တိမ္းေရွာင္ခဲ့ၾကရတယ္။ စာေရးသူကိုယ္တိုင္လည္း အတန္းေဖာ္သူငယ္ခ်င္း ဂုဏ္ထူးဦးသိန္းႏိုင္တို႔အိမ္ရွိရာ မံုရြာတဖက္ကမ္း စလင္းႀကီးမွာရွိတဲ့ ေက်းလက္ေတာရြာပိုင္းျဖစ္တဲ့ တန္ဘူးဘက္ကို တိမ္းေရွာင္ခဲ့ရတယ္။ သူတိ႔ု့ဟာ… လအနည္းငယ္ၾကာၿပီးတဲ့ေနာက္ မိဘေတြရဲ႕ တာဝန္ခံမႈ ရယူၿပီး ေကာလိပ္ေတြကို ျပန္ဖြင့္ေပးခဲ့တယ္။ အပိုင္း (၁၆) ဆက္ရန္ ...... (The Political Turmoil In Burma ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ သမိုင္းစာစုကို ဆရာဦးဟန္ထြန္းက အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့ၿပီး မင္းေကာင္းခ်စ္မွ “ဗမာ့ႏုိင္ငံေရးကေသာင္းကနင္းမ်ား” အမည္နဲ ့ ျမန္မာဘာသာ ျပန္ဆုိေရးသားခဲ့ပါတယ္။) မင္းေကာင္းခ်စ္