ျမန္မာနိုင္ငံမွာ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ ဘယ္ေလာက္႐ွိေနျပီလဲ
DVB
·
November 4, 2011
ခုတေလာ ျပည္တြင္းမွာ အေျပာမ်ားေနတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ပါ။ မီဒီယာေတြ ဘယ္ေလာက္ လြတ္လပ္ျပီလဲ ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အားလံုး တညီတညြတ္တည္းေျပာၾကတာကေတာ့ အရင္စစ္အစိုးရ လက္ထက္တုန္းကနဲ့စာရင္ အပတ္စဥ္ထုတ္ ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္ေတြမွာ သတင္း၊ ေဆာင္းပါးေတြ ပိုျပီး ေရးသား ေဖာ္ျပခြင့္ရလာတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဒါကလည္း မွန္ပါတယ္။ အသိသာဆံုး ကိစၥကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အင္တာဗ်ဴးေတြ ေဖာ္ျပခြင့္ရလာတာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ေရး ေဆာင္းပါး ေဖာ္ျပခြင့္ရတာ၊ ဓာတ္ပံုေတြကို ေဖာ္ျပခြင့္ ရလာတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတြက္လည္း အရင္ကနဲ့စာရင္ ျပည္သူေတြဟာ တေစာင္ က်ပ္ ၅ဝဝ အထက္ ေဈးၾကီးေပးဝယ္ရတဲ့ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြကို ပိုျပီး ဝယ္ယူ ဖတ္႐ႈလာၾကတာလည္း အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ျပည္တြင္းက မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ အေတာ္ခရီးေရာက္ေနျပီလားလို့ ေမးစရာ ႐ွိေနပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္အေၾကာင္းေျပာရင္ အေတာ္က်ယ္ျပန့္ပါတယ္။ ပံုနွိပ္မီဒီယာ အေၾကာင္းတင္မက အျခား အေၾကာင္းအရာေတြကိုပါ ေျပာမွ ျပည့္စံုပါလိမ့္မယ္။ မီဒီယာထဲမွာ အေရးအၾကီးဆံုးကေတာ့ ႐ုပ္သံမီဒီယာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္႐ွိ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ႐ုပ္သံ ထုတ္လုပ္၊ ထုတ္လြွႊင့္ခြင့္လုပ္ငန္းကို အစိုးရပိုင္ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကား၊ စစ္တပ္ပိုင္ ျမဝတီ၊ အစိုးရနဲ့ နီးစပ္တဲ့ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး ဦးေက်ာ္ဆန္းရဲ့သားပိုင္ mrtv- 4 နဲ့ ေ႐ြွႊသံလြင္ ဦးေက်ာ္ဝင္းပိုင္ Skynet တို့ပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒီ႐ုပ္သံလုပ္ငန္းအားလံုးဟာ အစိုးရကို ပံ့ပိုးတဲ့ သတင္းေတြကလဲြရင္ အျခားသတင္းေတြ ေဖာ္ျပေလ့မ႐ွိဘဲ ေဖ်ာ္ေျဖေရးနဲ့ အားကစားလိုင္း ေတြေလာက္သာ ထုတ္လြွႊင့္ပါတယ္။ ဒီလို ႐ုပ္သံလိုင္း ထုတ္လုပ္ ထုတ္လြွႊင့္ခြင့္နဲ့ ပတ္သက္ရင္ နုိင္ငံသားေတြကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ မေပးသလို ေနာင္ ေပးလာမယ့္ အလားအလာေတြလည္း လံုးဝ မျမင္ မေတြ့ရေသးပါဘူး။
ေရဒီယို ထုတ္လုပ္ခြင့္ ထုတ္လြွႊင့္ခြင့္လည္း အလားတူပါပဲ။ အစိုးရ စစ္တပ္နဲ့ အစိုးရက လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ သူေဌးၾကီးေတြရဲ့ အသံလြွႊင့္လုပ္ငန္းေတြသာ ႐ွိျပီး သာမန္ျပည္သူေတြ လုပ္ကိုင္ခြင့္ကိုေတာ့ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ကန့္သတ္ထားပါတယ္။ ဒါကို ေနာင္ ဖြင့္ေပးမလား ဆိုတာလည္း လံုးဝ မေသခ်ာပါဘူး။
ေနာက္တခ်က္ လူေျပာမ်ားတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့ သတင္းစာ ထုတ္ေဝခြင့္ပါ။ ဒါကိုလည္း အစိုးရက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထား႐ုံမက ေနာင္ ခြင့္ျပုမယ္ မျပုဘူး။ ဘယ္သူေတြကို ဘယ္လို ခြင့္ျပုမလဲ ဆိုတာကိုလည္း မယ္မယ္ရရ မသိနုိင္ေသးပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနအရ ေန့စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြ ထုတ္ေဝခြင့္ျပုဖို့ဆိုတာ ေဝးလို့ အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြ ထုတ္ေဝခြင့္ကိုေတာင္ ပိတ္ပင္ထားလို့ အခက္အခဲ ေတြ့သူေတြလည္း ေတြ့ေနၾကပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ျပီးခဲ့တဲ့ ၃ လေလာက္ကတည္းက နိုင္ငံေရးအသားေပး သတင္းဂ်ာနယ္တေစာင္ ထုတ္ေဝဖို့ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ႐ွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုရင္ ဂ်ာနယ္ထုတ္ေဝခြင့္တင္ထားတာ ျပန္ၾကားေရးကလည္း ခြင့္မျပု၊ ၾကားထဲမွာ ေငြကလည္း သိန္းရာခ်ီကုန္နဲ့ အေတာ္ကို အခက္အခဲ ေတြ့ေနပါတယ္။
ဒီအတြက္ အျခား အစိုးရက ခြင့္ျပုျပီးသား သတင္းဂ်ာနယ္ ထုတ္ေဝခြင့္ လက္မွတ္ တေစာင္ေစာင္ကို ဝယ္ယူဖို့ၾကိုးစားရာမွာလည္း အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျပည္သူေတြကို ႐ွင္းျပဖို့ လိုလာပါတယ္။ အရင္စစ္အစိုးရနဲ့ လက္႐ွိ အစိုးရက ထုတ္ေဝခြင့္နဲ့ ပတ္သက္ျပီး က်င့္သံုးေနပံုကေတာ့ ဂ်ာနယ္ထုတ္ဖို့ ေလွ်ာက္လာသူေတြကို ထုတ္ခြင့္ျပုတဲ့သူေတြကို ခြင့္ျပုမယ္၊ ခြင့္မျပုခ်င္ရင္လည္း ရတယ္ဆိုတဲ့ မူက်င့္သံုးေနမႈပါပဲ။ ေနာက္ အေရးၾကီးတာ တခ်က္က ခြင့္ျပုတဲ့ ဂ်ာနယ္ အမ်ိုးအစားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္႐ွိ အေနအထားမွာေတာ့ သတင္းဂ်ာနယ္ အျဖစ္ ခြင့္ျပုထားတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြကသာလွ်င္ နုိင္ငံေရးဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရးသားေဖာ္ျပခြင့္ျပုျပီး အျခား အနုပညာ၊ သုတ၊ ရသ၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ အားကစား၊ မႈခင္း၊ ဘာသာေရးလို အမ်ိုးအစားေတြကေတာ့ နုိင္ငံေရးနဲ့ ပတ္သက္တာ လံုးဝ ေဖာ္ျပခြင့္ မ႐ွိပါဘူး။
ေျပာရရင္ လက္႐ွိ ျပည္သူေတြ စိတ္ဝင္စားေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သတင္းလိုမ်ိုး လံုးဝ ေဖာ္ျပခြင့္ မ႐ွိပါဘူး။ အစိုးရဟာ အဲဒီေလာက္အထိ တင္းက်ပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာပါ။ ဒါက ထုတ္ေဝခြင့္ တမ်ိုးတည္းကို ေျပာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုတ္ေဝခြင့္ရျပီး စာေပစိစစ္ေရးက ကန့္သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာမ်ိုးေတြကေတာ့ လက္႐ွိ အခ်ိန္အထိ ပံုစံ အမ်ိုးမ်ိုး နဲ့ ဆိုးဆုိး႐ြား႐ြား ႐ွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ တခု ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္ဗီြဒီယို လုပ္ငန္းနဲ့ ပတ္သက္တဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဒါရိုက္တာ ေမာင္မ်ိုးမင္းရဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္အရ ဆိုရင္ ႐ုပ္႐ွင္၊ ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ေရးမွာလည္း လြတ္လပ္ခြင့္ အေတာ္ေလးကို ဆိပ္သုဥ္းေနတာ ေတြ့နိုင္ပါတယ္။ ႐ုပ္႐ွင္ရိုက္မယ္ဆိုရင္ ဇာတ္လမ္းကို ၾကိုျပီးတင္ျပရတာ၊ ရိုက္မယ့္ ဒါရိုက္တာ၊ မင္းသား၊ မင္းသမီးက အစ တင္ျပျပီး ခြင့္ျပုခ်က္ရမွ ရိုက္ရတာ၊ ရိုက္ျပီးရင္လည္း အဆင့္ဆင့္ ျပန္တင္ျပရတာ၊ ခြင့္ျပုခ်က္ မရဘဲ ပိတ္ပင္ခံရရင္ ေငြေရးေၾကးေရးကအစ လုပ္ကိုင္ထားသမွ်ေတြအားလံုး ဆံုးရံႈးရတာ စတာေတြ ေျပာဆိုထားပါတယ္။
ဒီေန့လို အစိုးရက ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းေျပာ၊ မီဒီယာကို စတုတၳမ႑ိုင္ဆိုျပီးတင္စားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာကို ႐ုပ္႐ွင္ဗီြဒီယိုေလာကမွာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ လံုးလံုး ဆိတ္သုဥ္းေနတာကို ျပတဲ့ အင္တာဗ်ဴးတခု ျဖစ္ပါတယ္။
ေျပာရရင္ အေနာက္နိုင္ငံေတြမွာ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ ၁ဝဝ ရာခိုင္နႈန္း ႐ွိတယ္ဆိုရင္ ျမန္မာမီဒီယာေလာက လြတ္လပ္ခြင့္ဟာ ၅ ရာခိုင္နႈန္းကေန ၁ဝ ရာခိုင္နႈန္းအထိ ၾကားေလာက္ပဲ ႐ွိျပီး ဒီထက္ မပိုပါဘူး။ အပတ္စဥ္ထုတ္ ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္ေတြမွာ နည္းနည္းပါးပါး ေရးသားခြင့္ရလာတာကလဲြရင္ က်န္တဲ့ အလြန္က်ယ္ျပန့္တဲ့ မီဒီယာ နယ္ပယ္ေတြ အတြက္ကေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္ လံုးလံုး မ႐ွိေသးပါဘူး။
ျပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာ ၃ဝ ရက္ ေနျပည္ေတာ္မွာ လြွႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ တခုနဲ့ မီဒီယာေတြ ေတြ့ဆံုပဲြမွာ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ သူရဦးေအးျမင့္က ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတခြန္း႐ွိပါတယ္။ မီဒီယာေတြ မလြတ္လပ္ဘဲနဲ့ ဒီမိုကေရစီလည္း မ႐ွိနိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ စကား ျဖစ္ပါတယ္။ လက္႐ွိ အေျခအေန ျပည္တြင္းမွာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ လံုးဝနီးပါး မ႐ွိေသးတာမို့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာလည္း ဘယ္ကိုမွ ခရီး မေရာက္ေသးပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အားလံုး တညီတညြတ္တည္းေျပာၾကတာကေတာ့ အရင္စစ္အစိုးရ လက္ထက္တုန္းကနဲ့စာရင္ အပတ္စဥ္ထုတ္ ပုဂၢလိက သတင္းဂ်ာနယ္ေတြမွာ သတင္း၊ ေဆာင္းပါးေတြ ပိုျပီး ေရးသား ေဖာ္ျပခြင့္ရလာတယ္ ဆိုတာပါပဲ။ ဒါကလည္း မွန္ပါတယ္။ အသိသာဆံုး ကိစၥကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အင္တာဗ်ဴးေတြ ေဖာ္ျပခြင့္ရလာတာ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ေရး ေဆာင္းပါး ေဖာ္ျပခြင့္ရတာ၊ ဓာတ္ပံုေတြကို ေဖာ္ျပခြင့္ ရလာတာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတြက္လည္း အရင္ကနဲ့စာရင္ ျပည္သူေတြဟာ တေစာင္ က်ပ္ ၅ဝဝ အထက္ ေဈးၾကီးေပးဝယ္ရတဲ့ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြကို ပိုျပီး ဝယ္ယူ ဖတ္႐ႈလာၾကတာလည္း အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ ျပည္တြင္းက မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ အေတာ္ခရီးေရာက္ေနျပီလားလို့ ေမးစရာ ႐ွိေနပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္အေၾကာင္းေျပာရင္ အေတာ္က်ယ္ျပန့္ပါတယ္။ ပံုနွိပ္မီဒီယာ အေၾကာင္းတင္မက အျခား အေၾကာင္းအရာေတြကိုပါ ေျပာမွ ျပည့္စံုပါလိမ့္မယ္။ မီဒီယာထဲမွာ အေရးအၾကီးဆံုးကေတာ့ ႐ုပ္သံမီဒီယာ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္႐ွိ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ႐ုပ္သံ ထုတ္လုပ္၊ ထုတ္လြွႊင့္ခြင့္လုပ္ငန္းကို အစိုးရပိုင္ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကား၊ စစ္တပ္ပိုင္ ျမဝတီ၊ အစိုးရနဲ့ နီးစပ္တဲ့ ျပန္ၾကားေရးဝန္ၾကီး ဦးေက်ာ္ဆန္းရဲ့သားပိုင္ mrtv- 4 နဲ့ ေ႐ြွႊသံလြင္ ဦးေက်ာ္ဝင္းပိုင္ Skynet တို့ပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
ဒီ႐ုပ္သံလုပ္ငန္းအားလံုးဟာ အစိုးရကို ပံ့ပိုးတဲ့ သတင္းေတြကလဲြရင္ အျခားသတင္းေတြ ေဖာ္ျပေလ့မ႐ွိဘဲ ေဖ်ာ္ေျဖေရးနဲ့ အားကစားလိုင္း ေတြေလာက္သာ ထုတ္လြွႊင့္ပါတယ္။ ဒီလို ႐ုပ္သံလိုင္း ထုတ္လုပ္ ထုတ္လြွႊင့္ခြင့္နဲ့ ပတ္သက္ရင္ နုိင္ငံသားေတြကို လုပ္ကိုင္ခြင့္ မေပးသလို ေနာင္ ေပးလာမယ့္ အလားအလာေတြလည္း လံုးဝ မျမင္ မေတြ့ရေသးပါဘူး။
ေရဒီယို ထုတ္လုပ္ခြင့္ ထုတ္လြွႊင့္ခြင့္လည္း အလားတူပါပဲ။ အစိုးရ စစ္တပ္နဲ့ အစိုးရက လုပ္ခိုင္းထားတဲ့ သူေဌးၾကီးေတြရဲ့ အသံလြွႊင့္လုပ္ငန္းေတြသာ ႐ွိျပီး သာမန္ျပည္သူေတြ လုပ္ကိုင္ခြင့္ကိုေတာ့ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ကန့္သတ္ထားပါတယ္။ ဒါကို ေနာင္ ဖြင့္ေပးမလား ဆိုတာလည္း လံုးဝ မေသခ်ာပါဘူး။
ေနာက္တခ်က္ လူေျပာမ်ားတဲ့ ကိစၥတခုကေတာ့ သတင္းစာ ထုတ္ေဝခြင့္ပါ။ ဒါကိုလည္း အစိုးရက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထား႐ုံမက ေနာင္ ခြင့္ျပုမယ္ မျပုဘူး။ ဘယ္သူေတြကို ဘယ္လို ခြင့္ျပုမလဲ ဆိုတာကိုလည္း မယ္မယ္ရရ မသိနုိင္ေသးပါဘူး။ ေလာေလာဆယ္ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျခအေနအရ ေန့စဥ္ထုတ္ သတင္းစာေတြ ထုတ္ေဝခြင့္ျပုဖို့ဆိုတာ ေဝးလို့ အပတ္စဥ္ထုတ္ သတင္းဂ်ာနယ္ေတြ ထုတ္ေဝခြင့္ကိုေတာင္ ပိတ္ပင္ထားလို့ အခက္အခဲ ေတြ့သူေတြလည္း ေတြ့ေနၾကပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ ျပီးခဲ့တဲ့ ၃ လေလာက္ကတည္းက နိုင္ငံေရးအသားေပး သတင္းဂ်ာနယ္တေစာင္ ထုတ္ေဝဖို့ ျပင္ဆင္ေနတဲ့ ႐ွမ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီက ေခါင္းေဆာင္ေတြဆိုရင္ ဂ်ာနယ္ထုတ္ေဝခြင့္တင္ထားတာ ျပန္ၾကားေရးကလည္း ခြင့္မျပု၊ ၾကားထဲမွာ ေငြကလည္း သိန္းရာခ်ီကုန္နဲ့ အေတာ္ကို အခက္အခဲ ေတြ့ေနပါတယ္။
ဒီအတြက္ အျခား အစိုးရက ခြင့္ျပုျပီးသား သတင္းဂ်ာနယ္ ထုတ္ေဝခြင့္ လက္မွတ္ တေစာင္ေစာင္ကို ဝယ္ယူဖို့ၾကိုးစားရာမွာလည္း အဆင္မေျပ ျဖစ္ေနရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ျပည္သူေတြကို ႐ွင္းျပဖို့ လိုလာပါတယ္။ အရင္စစ္အစိုးရနဲ့ လက္႐ွိ အစိုးရက ထုတ္ေဝခြင့္နဲ့ ပတ္သက္ျပီး က်င့္သံုးေနပံုကေတာ့ ဂ်ာနယ္ထုတ္ဖို့ ေလွ်ာက္လာသူေတြကို ထုတ္ခြင့္ျပုတဲ့သူေတြကို ခြင့္ျပုမယ္၊ ခြင့္မျပုခ်င္ရင္လည္း ရတယ္ဆိုတဲ့ မူက်င့္သံုးေနမႈပါပဲ။ ေနာက္ အေရးၾကီးတာ တခ်က္က ခြင့္ျပုတဲ့ ဂ်ာနယ္ အမ်ိုးအစားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္႐ွိ အေနအထားမွာေတာ့ သတင္းဂ်ာနယ္ အျဖစ္ ခြင့္ျပုထားတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြကသာလွ်င္ နုိင္ငံေရးဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေရးသားေဖာ္ျပခြင့္ျပုျပီး အျခား အနုပညာ၊ သုတ၊ ရသ၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရး၊ အားကစား၊ မႈခင္း၊ ဘာသာေရးလို အမ်ိုးအစားေတြကေတာ့ နုိင္ငံေရးနဲ့ ပတ္သက္တာ လံုးဝ ေဖာ္ျပခြင့္ မ႐ွိပါဘူး။
ေျပာရရင္ လက္႐ွိ ျပည္သူေတြ စိတ္ဝင္စားေနတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သတင္းလိုမ်ိုး လံုးဝ ေဖာ္ျပခြင့္ မ႐ွိပါဘူး။ အစိုးရဟာ အဲဒီေလာက္အထိ တင္းက်ပ္ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာပါ။ ဒါက ထုတ္ေဝခြင့္ တမ်ိုးတည္းကို ေျပာေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုတ္ေဝခြင့္ရျပီး စာေပစိစစ္ေရးက ကန့္သတ္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္တာမ်ိုးေတြကေတာ့ လက္႐ွိ အခ်ိန္အထိ ပံုစံ အမ်ိုးမ်ိုး နဲ့ ဆိုးဆုိး႐ြား႐ြား ႐ွိေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေနာက္ထပ္ တခု ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ ဒါကေတာ့ ႐ုပ္႐ွင္ဗီြဒီယို လုပ္ငန္းနဲ့ ပတ္သက္တဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ အပတ္က အပတ္စဥ္ ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာ ေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ဒါရိုက္တာ ေမာင္မ်ိုးမင္းရဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္အရ ဆိုရင္ ႐ုပ္႐ွင္၊ ဗီဒီယို ထုတ္လုပ္ေရးမွာလည္း လြတ္လပ္ခြင့္ အေတာ္ေလးကို ဆိပ္သုဥ္းေနတာ ေတြ့နိုင္ပါတယ္။ ႐ုပ္႐ွင္ရိုက္မယ္ဆိုရင္ ဇာတ္လမ္းကို ၾကိုျပီးတင္ျပရတာ၊ ရိုက္မယ့္ ဒါရိုက္တာ၊ မင္းသား၊ မင္းသမီးက အစ တင္ျပျပီး ခြင့္ျပုခ်က္ရမွ ရိုက္ရတာ၊ ရိုက္ျပီးရင္လည္း အဆင့္ဆင့္ ျပန္တင္ျပရတာ၊ ခြင့္ျပုခ်က္ မရဘဲ ပိတ္ပင္ခံရရင္ ေငြေရးေၾကးေရးကအစ လုပ္ကိုင္ထားသမွ်ေတြအားလံုး ဆံုးရံႈးရတာ စတာေတြ ေျပာဆိုထားပါတယ္။
ဒီေန့လို အစိုးရက ဒီမိုကေရစီအေၾကာင္းေျပာ၊ မီဒီယာကို စတုတၳမ႑ိုင္ဆိုျပီးတင္စားေနတဲ့ အခ်ိန္မွာကို ႐ုပ္႐ွင္ဗီြဒီယိုေလာကမွာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ လံုးလံုး ဆိတ္သုဥ္းေနတာကို ျပတဲ့ အင္တာဗ်ဴးတခု ျဖစ္ပါတယ္။
ေျပာရရင္ အေနာက္နိုင္ငံေတြမွာ မီဒီယာ လြတ္လပ္ခြင့္ ၁ဝဝ ရာခိုင္နႈန္း ႐ွိတယ္ဆိုရင္ ျမန္မာမီဒီယာေလာက လြတ္လပ္ခြင့္ဟာ ၅ ရာခိုင္နႈန္းကေန ၁ဝ ရာခိုင္နႈန္းအထိ ၾကားေလာက္ပဲ ႐ွိျပီး ဒီထက္ မပိုပါဘူး။ အပတ္စဥ္ထုတ္ ပုဂၢလိက ဂ်ာနယ္ေတြမွာ နည္းနည္းပါးပါး ေရးသားခြင့္ရလာတာကလဲြရင္ က်န္တဲ့ အလြန္က်ယ္ျပန့္တဲ့ မီဒီယာ နယ္ပယ္ေတြ အတြက္ကေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္ လံုးလံုး မ႐ွိေသးပါဘူး။
ျပီးခဲ့တဲ့ ေအာက္တိုဘာ ၃ဝ ရက္ ေနျပည္ေတာ္မွာ လြွႊတ္ေတာ္ေကာ္မတီ တခုနဲ့ မီဒီယာေတြ ေတြ့ဆံုပဲြမွာ ေကာ္မတီ ဥကၠ႒ သူရဦးေအးျမင့္က ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတခြန္း႐ွိပါတယ္။ မီဒီယာေတြ မလြတ္လပ္ဘဲနဲ့ ဒီမိုကေရစီလည္း မ႐ွိနိုင္ဘူး ဆိုတဲ့ စကား ျဖစ္ပါတယ္။ လက္႐ွိ အေျခအေန ျပည္တြင္းမွာ မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ လံုးဝနီးပါး မ႐ွိေသးတာမို့ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာလည္း ဘယ္ကိုမွ ခရီး မေရာက္ေသးပါေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။
