၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုေအာက္ က်င္းပခဲ့ေသာ ဒုတိယအႀကိမ္ပါတီစံု ဒီမုိကေရစီ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ျပည္သူတရပ္လံုး ေမွ်ာ္လင့္ေနသည့္အတိုင္း အန္အယ္လ္ဒီပါတီက မဲအမ်ားဆံုး၊ ကိုယ္စား လွယ္အမ်ားဆံုးျဖင့္ ျမန္မာ့ေရြးေကာက္ပြဲသမုိင္းတြင္ မႀကံဳဖူးေအာင္ အနုိင္ရ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ေလသည္။ ထုိေအာင္ပြဲနွင့္အတူ အနိုင္ရပါတီမွာေကာ ေရြးေကာက္ခံ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားတြင္ပါ  တာဝန္ယူၾကရေတာ့မည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ သို႔မဟုတ္ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားအေနျဖင့္ သူတို႔၏ အေနအထားမွန္ကို နားလည္သေဘာေပါက္လွ်င္ သူတို႔ထမ္းေဆာင္ရမည့္ တုိင္းျပည္တာဝန္ အဘယ္မွ်ႀကီးမားေၾကာင္း သေဘာေပါက္ၾကေပမည္။ ထိုတာဝန္ကို ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ရမွာကိုလည္း အေလးအနက္ စဥ္းစားၾကရေပလိမ့္မည္။ စင္စစ္အားျဖင့္ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆိုသည္မွာ နုိင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ျပည္သူက သူတုိ႔ကိုယ္စား ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ေပးလိုက္ေသာ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ျဖစ္သည္။ တစ္နည္းေျပာရလွ်င္ ျပည္သူက ထိုအမတ္မ်ားကို လစာေပးၿပီး ခုိင္းလုိက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူတို႔ကို ဒီမိုကေရစီနုိင္ငံမ်ား၌ Public Servant ျပည္သူ႔အေစခံ၊ တစ္နည္း “ျပည့္ေစခံ” မ်ားဟု သတ္မွတ္ထား၏။ ထိုလႊတ္ေတာ္အမတ္ေခၚ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ လူထုအထက္တြင္မရွိ၊ လူထုကို မခိုင္းရ အနိုင္မက်င့္ရ၊ အမိန္႔မေပးရ၊ ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ျခင္းမျပဳရပဲ လူထုလိုအပ္သမွ် တရားဥပေဒအရ ခုိင္းသမွ်ကို လုပ္ေဆာင္ေပးရမည့္သူမ်ားျဖစ္သည္။ အစိုးရဆိုတာဘာလဲ။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆိုတာ ဘာလဲဆိုေသာ တကယ့္အမွန္တရားနွင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္၏ အနက္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို နားလည္သေဘာေပါက္လွ်င္၊ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာေပလိမ့္မည္။ ထိုဒီမိုကေရစီစံကို ဆရာႀကီးသခင္ဘေသာင္းက “ဒီိမိုကေရစီဆိုတာ” စာအုပ္တြင္ ဤသို႔ ေရးထားပါသည္။ ျပည့္ေစခံေရြးပြဲ “ဒီမိုကေရစီတြင္ ျပည့္ေစခံေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ နိုင္ငံတည္ ဥပေဒျပဳလုပ္ျခင္းေနာက္ အေရးအႀကီးဆံုး အလုပ္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီကို သေဘာမေပါက္ၾကေသးေသာ သူမ်ားက ျပည့္ေစခံေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္ျခင္းကို အေရးႀကီးသည္ဟု မထင္ၾက။ တခ်ိဳ႕က ျပည့္ေစခံ ေရြးေကာက္ပြဲကို အမတ္ေရြးပြဲဟု ေခၚၾကသည္။ အမတ္ဆိုေသာ စကားမွာ သက္ဦးဆံပိုင္မင္းမ်ားေခတ္မွ ဆင္းသက္လာေသာ စကားျဖစ္သျဖင့္ နားေယာင္စရာ စကားျဖစ္သည္။ သက္ဦးဆံပိုင္မင္းမ်ားနွင့္ နယ္ခ်ဲ႕အစိုးရမ်ားေခတ္တြင္ အမတ္ဆို သည္မွာ မင္းမ်ား၊ အစိုးရမ်ား၏ အလိုေတာ္ကို လုိက္နာေဆာင္ရြက္ရေသာ မင္း၏ အတိုင္ပင္ခံမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဒီိမိုကေရစီနုိင္ငံမ်ားတြင္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ( ျပည္သူ႔) ကိုယ္စားလွယ္ေရြးပြဲဟု ေခၚၾကသည္။ ထိုျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္မ်ားမွာ နိုင္ငံသားမ်ားက မဲျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္လႊဲအပ္ေပးမွသာ ျဖစ္လာနိုင္သည္။ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ ထို႔ေၾကာင့္ နိုင္ငံသားမ်ားမွာ ထိုကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ဖန္ဆင္းလိုက္ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုကိုယ္စားလွယ္မ်ားသည္ နုိင္ငံသားမ်ား ျပဳလုပ္ခ်င္ေသာ အလုပ္မ်ားကို သူတို႔၏ ကိုယ္စား ျပဳလုပ္ၾကရမည္။ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ဦးေရမွာ နိုင္ငံအႀကီးအငယ္လုိက္၍ အနည္းအမ်ားရွိသည္။ ထိုသူ တို႔သည္ နုိင္ငံသားမ်ား၏ ကိုယ္စားအားလံုးလိုက္နာၾကဖို႔ စည္းကမ္းမ်ားကို သတ္မွတ္ၾကရသည္။ သူတို႔က နုိင္ငံသားတို႔ ကိုယ္စားသတ္မွတ္ေပးေသာ စည္းကမ္းမ်ားကို ဥပေဒဟုေခၚသည္။ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္တို႔ ျပဳလုပ္ေသာ ဥပေဒကို အားလံုးက လုိက္နာၾကရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ လိုက္နာၾကရသနည္းဟုမူ မိမိတို႔ ကိုယ္စားလွယ္က ျပဳလုပ္ေသာ ဥပေဒသည္ မိမိတို႔ ကိုယ္တုိင္ ျပဳေသာ ဥပေဒပင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ ဥပေဒ အရမ္းမလုပ္နုိင္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္တို႔၏ အဓိကအလုပ္မွာ ဥပေဒျပဳျခင္းျဖစ္သျဖင့္ သူတို႔အဖြဲ႔ကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔ဟု ေခၚသည္။ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔သည္ ဥပေဒကို အရမ္းမလုပ္နုိင္။ နိုင္ငံတည္ဥပေဒတြင္ သတ္မွတ္ေပးထားေသာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားအတုိင္းသာ လုပ္နိုင္သည္။ ဥပမာ နိုင္ငံတည္ဥပေဒတြင္ မည္သူကိုမွ် အရမ္းမသတ္ရဟု ပါရွိေနသျဖင့္ နုိ္င္ငံသားတို႔၏ အသက္ကို အရမ္းသတ္ခ်င္သတ္နုိ္င္သည္ဆိုေသာ ဥပေဒမ်ိဳးမလုပ္နိုင္။ ထိုနည္းတူပင္ နုိင္ငံတည္ဥပေဒတြင္ မည္သူ႔ကိုမွ် အရမ္းဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေနွာင္ျခင္း မျပဳရဟု ပါရွိသျဖင့္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေနွာင္ခ်င္သူကို အရမ္းဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေနွာင္မည္ဆိုေသာ ဥပေဒမ်ိဳးလည္း မလုပ္နိုင္။ ထိုမွတစ္ပါး နုိ္င္ငံတည္ဥပေဒတြင္ သတ္မွတ္ထားသည့္ လူတို႔၏ ပိုင္ေရးပိုင္ခြင့္မ်ားကို ထိခိုက္ ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ ဥပေဒမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း မလုပ္နိုင္။ နိုုင္ငံတည္ဥပေဒက လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ ေပးထားသျဖင့္ ထိုလြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ကို ပိတ္ပင္ေသာ ဥပေဒမ်ိဳးလည္း မလုပ္နုိင္။ အခ်ဳပ္တြင္ နိုင္ငံသားအားလံုးက နိုင္ငံတည္ဥပေဒတြင္ အတိအလင္း သတ္မွတ္၍ ေပးထားေသာ ေရးပိုင္ခြင့္မ်ားကို ထိခိုက္ေစမည့္ ဥပေဒမွန္လွ်င္ ဘာမွမလုပ္ပိုင္နုိင္။ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔၏ အာဏာမွာ နုိင္ငံသားတို႔က နုိင္ငံတည္ဥပေဒအရ သတ္မွတ္ေပးထားသည္ထက္ မပိုနိုင္။” ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံမ်ားရွိ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားမွာ ဤကဲ့သို႔ေသာ အမတ္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေရြးျခင္းမွာ ျပည္သူထံ အလုပ္ေလွ်ာက္ျခင္းနွင့္ တူေလသည္။ ထိုသို႔ အလုပ္ေလွ်ာက္၍ ျပည္သူက ေရြးခ်ယ္လိုက္လွ်င္ ထိုလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္သည္ ျပည္သူ၏ အခိုင္းအေစ ျဖစ္သြားေတာ့သည္။ တစ္နည္း ျပည္သူအတြက္ အလုပ္လုပ္ေပးရသည့္ အလုပ္သမားျဖစ္သြားျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲနွင့္ ပတ္သတ္၍လည္း ဆရာႀကီးက ဤကဲ့သို႔ ေရးထားျပန္ပါသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ျပည့္ေစခံေရြးျခင္း ဥပေဒျပဳမည့္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေရြးၿပီးေနာက္ ႏုိင္ငံကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ ေစာင့္ထိန္းဖို႔ (ဝါ) အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ ျပည့္ေစခံမ်ားကို ခန္႔ရသည္။ အခ်ိဳ႕ ဒီမိုကေရစီနုိင္ငံတြင္ နိုင္ငံကို ေစာင့္ထိန္းဖို႔အတြက္ သမၼတ ေခၚ ျပည့္ေစခံခ်ဳပ္တစ္ေယာက္နွင့္ လက္ေထာက္ျပည့္ေစခံခ်ဳပ္တစ္ေယာက္ကုိ နိုင္ငံသားတို႔က တိုက္႐ုိက္ မဲေပးၿပီး ခန္႔ထားသည္။ အခ်ိဳ႕ ဒီမိုကေရစီနုိင္ငံတြင္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ (ဥပေဒျပဳ) အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအား သူတို႔ဟာသူတို႔ ႀကိဳက္ရာ ျပည္ေစခံခ်ဳပ္နွင့္ အေဖာ္တစ္စုကို ခန္႔နုိ္င္ဖို႔ အာဏာကို မူလေရြးေကာက္စဥ္ ကတည္းက လႊဲအပ္ေပးထားသည္။ တုိင္းသူျပည္သားတို႔ကသာ အာဏာကိုပိုင္သည္ မည္သို႔ပင္ ျပည့္ေစခံခ်ဳပ္ကို ေရြးေကာက္သည္ျဖစ္ေစ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို  ပိုင္သူမ်ားမွာ သူလို ကိုယ္လို နုိင္ငံသူနိုင္ငံသားမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ျပည့္ေစခံခ်ဳပ္နွင့္တကြ ျပည့္ေစခံအဖြဲ႔ (ဝါ) ဝန္ႀကီးအဖြဲ႔သည္ အာဏာရွင္မ်ား မဟုတ္။ နိုင္ငံသူနုိင္ငံသားတို႔၏ အေစခံမ်ားသာ ျဖစ္သည္။ ဒီိမိုကေရစီမဟုတ္ေသာ နိုင္ငံ (ဝါ) ဒီမိုကေရစီမစစ္ေသာ နိုင္ငံမ်ားတြင္ ျပည္ေစခံတို႔က မိမိကိုယ္ကုိ မိမိတို႔ အာဏာရွင္မ်ားကဲ့သို႔ သေဘာထားတတ္ၾကသည္။ နိုင္ငံသူ နုိင္ငံသားတို႔ကလည္း မသိနားမလည္ျခင္းေၾကာင့္ ျပည္ေစခံတို႔ကိုပင္ အာဏာရွင္မ်ား၊ မင္းမ်ားဟု ထင္ေနတတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ နိုင္ငံတစ္ခုခုတြင္ ဒီမိုကေရစီရွိသည္ မရွိသည္ကို သိလိုလွ်င္ နုိ္င္ငံေစာင့္ထိန္းမႈအဖြဲ႔ (ဝါ) အစိုးရအဖြဲ႔ (ဝါ) ဝန္ႀကီးမ်ားအဖြဲ႔သည္ ျပည့္ေစခံ က်င့္- က်င့္မက်င့္ ကို ၾကည့္ရသည္။ ျပည့္ေစခံသည္ ရန္သူမ်ိဳးငါးပါး၌မပါ အခ်ဳပ္တြင္ ဒီမိုကေရစီဝါဒအရဆိုလုွ်င္ အစိုးရ (ဝါ) နုိင္ငံေစာင့္ထိန္းမႈအဖြဲ႔သည္ နုိ္င္ငံသူ နုိင္ငံသားတို႔၏ အေစခံအဖြဲ႔ (ဝါ) ျပည့္ေစခံအဖြဲ႔သာ ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ နုိင္ငံသူနုိင္ငံသားတု႔ိသည္သာလွ်င္ နုိ္င္ငံ၏ သခင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဤကား တိတိက်က် မွန္ကန္ေသာ စကားေပတည္း။ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံက ျပည့္ေစခံခ်ဳပ္ကို သမၼတဟုေခၚသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ ကမာၻဦးသူတို႔ မဲျဖင့္ တင္ေျမႇာက္ၾကေသာ (ဝါ) သမုတိၾကေသာ(ဝါ) သမုတ္ၾကေသာ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ သမၼတကို အဂၤလိပ္ လို “ၿပီစီဒင္” ဟုေခၚသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ ဥကၠ႒ျဖစ္သည္။ အသင္းဥကၠ႒နွင့္ အဓိပၸာယ္ေရာ စကားလံုးေရာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီနုိင္ငံက သမၼတတို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္ကို မိမိတို႔ ရွင္ဘုရင္ကဲ့သို႔ အာဏာရွင္ကဲ့သို႔ မမွတ္ၾက။ ျပည့္ေစခံခ်ဳပ္ဟူ၍သာ ဟုတ္မွန္သည့္အတုိင္း မွတ္ၾကသည္။ ဒီမိုကေရစီနိုင္ငံက သမၼတမ်ားသည္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ျပည္ေစခံဟု မွတ္ယူရသည္ကို အင္မတိအင္မတန္ ဂုဏ္ယူၾကသည္။ ျပည့္ေစခံ လုပ္ရသည့္ အရသာကိုလည္း မ်ားစြာ နွစ္ၿခိဳက္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔တို႔ကို နုိင္ငံသူနုိင္ငံသားတို႔က ရန္သူမ်ိဳးငါးပါးအပါအဝင္ဟု မမွတ္ၾကဘဲ ခ်စ္ခင္ၾကည္ညိဳၾကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲသည္ အေရးအႀကီးဆံုးအလုပ္ ဒီမိုကေရစီနုိင္ငံမ်ားတြင္ နုိင္ငံသူနုိင္ငံသားတု႔ိသည္ မိမိတို႔၏ လူ႔ဘဝ၊ လူ႔ဇာတိ၊ လူ႔အျဖစ္ကို မိမိတို႔ အသက္ပမာ တန္ဖိုးထားၾက၊ ျမတ္နုိးၾကသည္။ ထိုနည္းတူ မိမိတို႔ အာဏာကို လႊဲေပးပြဲျဖစ္ေသာ သမၼတ ေရြးပြဲ၊ ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ေရြးပြဲမ်ားကိုလည္း အေရးအႀကီးဆံုး အလုပ္ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ မိမိတို႔၏ မဲကိုလည္း မိမိတို႔ ေပးလိုသူကိုသာ လြတ္လပ္စြာေပး၍ အဂတိေလးပါးလုိက္စား၍ မဲေပးျခင္းကို မိမိတို႔ဘဝကို မိမိတို႔ ေရာင္းစားေသာ အလုပ္ကဲ့သို႔ စက္ဆုပ္ရြံရွာၾကသည္။” ေရြးေကာက္ပြဲနွင့္ ပတ္သက္၍ ယခုကဲ့သို႔ ဆရာႀကီးသခင္ဘေသာင္းေရးသား ညႊန္ျပ ထားခဲ့သည္ကို ယေန႔လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ား၊ ပါတီစံုဒီမိုကေရစီစနစ္အေပၚ အေလးအနက္ ထားေသာ နုိင္ငံေရးသမားမ်ား၊ လႊတ္ေတာ္နိုင္ငံေရးကို ေလးေလးနက္နက္ ယံုၾကည္သူမ်ားသည္ စနစ္တက် လိုက္နာဖို႔ သင့္ေပသည္။ ထက္ျမက္