ေႏြရာသီ၏ အပူဒဏ္ကို ခံရင္း ၿငိမ္သက္ေနခဲ့ရသည့္ ေက်ာင္းမ်ားသည္ ေမလ၏ မိုးေရစက္မ်ားႏွင့္အတူ လႈပ္ရွားအသက္ဝင္လာေပေတာ့မည္။ ျပကၡဒိန္ႏွစ္တႏွစ္၏ ေမလသည္ ပညာေရးေလာကသားတို႔၏ ရင္ခုန္စရာလည္းေကာင္းေသာလ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေမလတြင္ ပညာေရးဝန္ထမ္းမ်ား၏ ရာထူးတိုး အေျပာင္းအေရႊ႕မ်ား ေၾကညာသည့္အတြက္ ပညာေရးဝန္ထမ္းမ်ားအေနႏွင့္ ရင္တခုန္ခုန္ႏွင့္ ေမၽွာ္ၾကရသည္။ ထို႔အတူ ေက်ာင္းအဆင့္တိုး တင္ထားသည့္ ေက်ာင္းမ်ားမွာလည္း အဆင့္တိုး ေအာ္ဒါမ်ား ထြက္သည့္အတြက္ ပညာေရးေလာကတြင္ အဆင့္တိုးသည့္ ေက်ာင္းမ်ားအတြက္ ရယ္ရေမာရ ေျပာစရာမ်ား ျဖစ္ေနသည္။ အေၾကာင္းႏွင့္အက်ိဳးသည္ ဒြန္တြဲေနသည့္အတြက္ ရယ္စရာေနာက္က ပါလာသည့္ ေမာစရာေလးမ်ားလည္း ရိွပါသည္။ ၂၀၁၈-၂၀၁၉ ပညာသင္ႏွစ္အတြက္ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ တရားဝင္ခြင့္ျပဳသည့္ အဆင့္တိုး ေက်ာင္းအေရအတြက္မွာ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာႏွင့္ဆိုလၽွင္ အေျခခံပညာေက်ာင္းေပါင္း ၆၃၈၆ ေက်ာင္း အဆင့္တိုးျမႇင့္ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ေပးခဲ့ပါသည္။ အ.ထ.က (ခြဲ) မွ အ.ထ.က အျဖစ္ ၃၁၅ ေက်ာင္း၊ အ.လ.က မွ အ.ထ.က (ခဲြ) အျဖစ္ ၅၈၆ ေက်ာင္း၊ အ.လ.က (ခြဲ) မွ အ.လ.က အျဖစ္ ၂၀၀၉ ေက်ာင္း၊ မူလြန္မွ အ.လ.က (ခြဲ) အျဖစ္ ၁၀၇၆ ေက်ာင္း၊ အ.မ.က မွ မူလြန္အျဖစ္ ၁၀၀၈ ေက်ာင္း၊ အ.မ.က(ခြဲ) မွ အ.မ.က အျဖစ္ ၈၆၄ ေက်ာင္း၊ ကအက၊ အ.မ.က(ခဲြ) အျဖစ္ ၅၂၈ ေက်ာင္း အသီးသီး အဆင့္တိုးျမႇင့္ ဖြင့္လွစ္ေပးခဲ့ပါသည္။ ေက်ာင္းအဆင့္တိုးပါသည့္ ေက်ာင္းမ်ားရိွ ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးမ်ားအေနျဖင့္ အခ်ိဳ႕က မိမိေနရာတြင္ ဆက္ေနႏိုင္သည့္ ဆရာႀကီးမ်ားရိွသလို အခ်ိဳ႕ဆရာႀကီးမ်ားမွာလည္း ေက်ာင္းႏွင့္အတူ အဆင့္လိုက္မတိုးႏိုင္သည့္အတြက္ မိမိ၏ လက္ရိွေနရာကို ဖယ္ေပးၾကရေတာ့မည္။ ဥပမာ… အ.လ.က (ခြဲ) ေက်ာင္းမ်ားရိွ မူအုပ္မ်ားသည္ မိမိေက်ာင္း အ.လ.က ေက်ာင္းအျဖစ္ အဆင့္တိုးသြားသည့္အတြက္ မိမိေနရာတြင္ လယ္အုပ္တေယာက္ ေရာက္လာေတာ့မည္။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ သက္ဆိုင္ရာ မူအုပ္သည္ အေျပာင္းအေရႊ႕ ေလၽွာက္လႊာတင္ၿပီး ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ေနရာဖယ္ေပးဖို႔ ျပင္ဆင္ၾကရပါသည္။ မိမိလက္ထက္တြင္ မိမိေက်ာင္းကို အဆင့္တိုးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ႏိုင္၍ ဝမ္းသာမိသလို မိမိအေနျဖင့္ အျခား မည္သည့္ေက်ာင္းကို ေရာက္မည္ မသိေသးသည့္အတြက္ ရင္ေမာၾကရသည္။ ဌာနဆိုင္ရာ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားအရ ထိုကဲ့သို႔ ေနရာဖယ္ေပးရသည့္ ဝန္ထမ္းကို လည္းေကာင္း၊ ေျပာင္းေရႊ႕လိုေသာေက်ာင္း၌ ေနရာရိွ၊ မရိွ စိစစ္၍ ရိွလၽွင္ ဦးစားေပးအစီအစဥ္ျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ေပးရၿမဲ ျဖစ္ပါသည္။ ေတာင္းဆိုသူဘက္ကလည္း လစ္လပ္ေနရာ ရိွ၊ မရိွ စံုစမ္းၿပီးမွသာ ေတာင္းဆိုၾကသည္။ အ.လ.က (ခြဲ) အျဖစ္မွ အ.လ.က အျဖစ္သို႔ အဆင့္တိုးသြားသည့္ ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွ အမည္မေဖာ္လိုသူ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးတဦးကလည္း ေနရာဖယ္ေပးရမႈအေပၚတြင္ ၎၏အျမင္ကို ေျပာရာတြင္ “ေက်ာင္းအဆင့္တိုးတဲ့အတြက္ ကိုယ့္ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈအေပၚမွာ ေက်နပ္မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနရာဖယ္ေပးဖို႔အတြက္ လစ္လပ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းေနရာေတြကို က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ေတာင္းရာမွာ ၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ ခ႐ိုင္႐ံုးေတြက မ်က္ႏွာလိုက္တာမ်ိဳးေတြ ရိွပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔က ေနရာတေနရာအတြက္ ေငြေၾကးနဲ႔ လုရမလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ တကယ့္ကို မျဖစ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လုပ္သက္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ တန္းစီၿပီး မၽွမၽွတတ ခန္႔ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပိုေကာင္းတာေပါ့ေလ။ အခုေတာ့ ဘယ္ေနရာေရာက္မလဲ မေျပာတတ္ေသးပါဘူး” ဟု ၎၏ အေျပာင္းအေရႊ႕အတြက္ အားမလိုအားမရႏွင့္ ေျပာပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ၿမိဳ႕နယ္၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရိွသူမ်ားႏွင့္ အလြန္းသင့္ၾကသူမ်ားက ျပႆနာ မဟုတ္ေသာ္လည္း ႐ံုးႏွင့္ အလြန္းမသင့္ၾကသူမ်ားအေနျဖင့္ မိမိလိုခ်င္သည့္ေနရာ ရရန္ အခက္အခဲ ရိွၾကသည္။ ပိုင္ရာဆိုင္ရာမ်ား၏ လုပ္ပိ္ုင္ခြင့္သည္ ေနရာတိုင္းတြင္ အေရးပါ အရာေရာက္လြန္းျခင္းေၾကာင့္ မဟုတ္မခံ မမွန္မလုပ္ သမားမ်ားအတြက္ နစ္နာရမႈသည္ ထင္သာျမင္သာ မရိွလွ။ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ပင္ ခံၾကရသည့္ သေဘာပင္။ လူသည္ အမွားမကင္းဟု ဆိုေသာ္လည္း အမွားမ်ားေနသည့္ ေနရာတြင္ အမွန္သမားမ်ား ေနရာမရ ျဖစ္ရျခင္းသည္ စိတ္ပ်က္စရာပင္။ အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္ ကေလးမ်ား ေခ်ာင္းကူး ေျမာင္းကူး ေက်ာင္းတက္ၾကရသည့္အတြက္ ကူးတို႔ေလွနစ္ျမဳပ္ၿပီး အခ်ိန္မတန္ဘဲ ေႂကြလြင့္ခဲ့ရသည့္ ကေလးမ်ားသည္ မိမိတို႔ေဒသတြင္ မူလတန္း/မူလြန္အဆင့္သာရွိၿပီး အလယ္တန္း သို႔မဟုတ္ အထက္တန္းပညာကို ဆက္သင္ႏိုင္ရန္ မိမိတို႔ႏွင့္နီးစပ္ရာ အထက္တန္း၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းမ်ားကို သြားေရာက္ ပညာသင္ယူရသည့္အတြက္ ျမစ္၊ ေခ်ာင္း ေပါမ်ားသည့္ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီးကဲ့သို႔ ေဒသမ်ားတြင္ ကူးတို႔ေလွ နစ္ျမဳပ္၍ ကေလးမ်ား၏အသက္ ဆုံး႐ံႈးခဲ့ၾကရသည္။ ဤအခ်က္မ်ားကို ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနမွ ေျဖရွင္းရာတြင္ ေက်ာင္းမ်ား အဆင့္ျမႇင့္ေပးျခင္းလည္း တခုပါဝင္သည္။ ဤသို႔ ေျဖရွင္းေပးမႈတို႔သည္ ေဒသခံတို႔အတြက္ ဝမ္းေျမာက္စရာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္၊ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မွ ယခုပညာသင္ႏွစ္တြင္ မူလြန္ေက်ာင္းမွ အ.လ.က(ခြဲ)အျဖစ္သို႔ အဆင့္တိုးလာသည့္ (ယခု အ.လ.က(ခဲြ) ေအာင္ေျမကုန္း) ေက်ာင္း၏ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးျဖစ္သူ ဦးဇာနည္ေမာင္က ေက်ာင္းအဆင့္တိုးမႈအေပၚ သူ၏အျမင္ကို ယခုလို ေျပာျပပါသည္။ “ေက်ာင္းအဆင့္တိုးတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ က်ေနာ္ ဝမ္းသာပါတယ္။ က်ေနာ့္ ေက်ာင္းကေနၿပီး ဒီႏွစ္ ေျခာက္တန္းေအာင္တဲ့ ကေလးေတြ ေခ်ာင္းကူးၿပီး တျခားမွာ ေက်ာင္းသြားတက္စရာ မလိုေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့ အေဝးမွာ ေက်ာင္းသြားမတက္ႏိုင္လို႔ ၆ တန္းေအာင္ၿပီး ေက်ာင္းထြက္ရမယ့္ ကေလးေတြလည္း ပညာဆက္သင္ႏိုင္ေတာ့မယ္။ အဲဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ က်ေနာ္ ေပ်ာ္ပါတယ္။ တဖက္ကလည္း ေက်ာင္းအဆင့္ တိုးလာတဲ့အေပၚမွာ က်ေနာ္တုိ႔ေက်ာင္းရဲ႕ စာသင္ခန္း လိုအပ္ခ်က္ေတြ၊ စာေရးခံု လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ သင္ၾကားမယ့္ ဆရာ၊ ဆရာမ လိုအပ္ခ်က္ေတြအတြက္ေတာ့ ဖိအားတခုလို ခံစားရပါတယ္။ ဌာနက တရားဝင္ခြင့္ျပဳေပးမွာက ၾကာဦးမွာေလ။ ေလာေလာဆယ္ ေက်ာင္းဖြင့္တာနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ သင္ၾကားေရး လုပ္ႏိုင္ေအာင္အတြက္ ေက်ာင္းသားမိဘေတြနဲ႔ တိုင္ပင္ၿပီး စာသင္ေဆာင္နဲ႔ စာေရးခံုေတြ ထပ္လုပ္ဖို႔ တိုင္ပင္ထားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ အေျပာင္းအေရႊ႕ ေအာ္ဒါေတြထြက္ရင္ ဝန္ထမ္းေတြ ထပ္က်လာဖို႔လည္း ဆုေတာင္းပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ စာသင္ေဆာင္ မရိွတာက အဆင္ေျပေအာင္ တေနရာမွာ သင္လို႔ရေသးတယ္ေလ။ ဥပမာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတို႔လို ေနရာမ်ိဳးေပါ့။ သင္ၾကားမယ့္ဆရာ မရိွတာက်ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး အခက္ႀကံဳရပါတယ္။ အျပင္ကသင္ႏိုင္မယ့္ ဆရာ၊ ဆရာမ ငွားဖို႔ ဆိုတာကလည္း ေငြေၾကးကအစ အခက္အခဲရိွေတာ့ ေက်ာင္းသားမိဘေတြအေပၚ ဘူးေလးရာဖ႐ံုဆင့္ ဆိုသလို မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ အ.လ.က(ခြဲ) ျဖစ္တာကို ဝမ္းသာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အ.လ.က(ခြဲ) ေက်ာင္းတေက်ာင္းရဲ႕ အဂၤါရပ္နဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ ေက်ာင္းသားမိဘေတြဘက္က ေငြဆယ္သိန္းေလာက္ အကုန္အက်ခံႏိုင္မွ လုပ္လို႔ရမယ့္ သေဘာပါပဲ” ဟု ေက်ာင္းအဆင့္တိုးျခင္းအေပၚ ၎၏အျမင္ကို ေျပာျပပါသည္။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထေက်ာင္းအျဖစ္မွ အ.မ.က(ခြဲ) အျဖစ္ တိုးျမႇင့္ဖြင့္လွစ္ခြင့္ရေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ ဆရာတဦးကလည္း မိမိတို႔အေနျဖင့္ ကိုယ္ထူကိုယ္ထအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့စဥ္ကပင္ ယခု အ.မ.က(ခြဲ) ျဖစ္လာသည့္အထိ အခက္အခဲမ်ားရွိခဲ့ၿပီး ေက်ာင္းသားအင္အားမွအစ သတ္မွတ္ခ်က္ျပည့္မီေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ေက်းရြာရိွ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ားကို သေဘာေပါက္ေအာင္ မနည္း စည္း႐ံုးရေၾကာင္း ယခုလို ေျပာျပပါသည္။ “က်ေနာ္တို႔ရြာမွာက အထက္တန္းေက်ာင္း ရိွပါတယ္။ အိမ္ေျခ ၅၀၀ ေက်ာ္ေလာက္ရိွတဲ့ ရြာတရြာမွာ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားဦးေရက တေထာင္ေက်ာ္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ မူလတန္းအဆင့္မွာ အတန္းတတန္းမွာ ေက်ာင္းသား ၈၀ ေက်ာ္တယ္။ မူလတန္းအဆင့္အားလံုးဆိုရင္ ေက်ာင္းသား ၄၀၀ ေက်ာ္ ၅၀၀ နီးပါးေလာက္ ျဖစ္တယ္။ စာသင္ခန္းကလည္း အခက္အခဲရိွေတာ့ က်ေနာ္တို႔ေက်းရြာအေနနဲ႔ အ.မ.က ေက်ာင္းတေက်ာင္းေလာက္ ရွိသင့္ၿပီေပါ့ေနာ္။ က်ေနာ့္ေဒသက အျခား အိမ္ေျခ ၅၀၀ ေက်ာ္တဲ့ ရြာေတြမွာက ရြာတိုင္းမွာ အထက္တန္းေက်ာင္းတေက်ာင္း၊ မူလတန္းေက်ာင္းတေက်ာင္း ရိွၾကတယ္။ အဲဒီလိုအပ္ခ်က္ကို ျဖည့္ဖို႔အတြက္ က်ေနာ္တို႔ အခုလို အ.မ.က(ခြဲ) အဆင့္ရေအာင္ ႀကိဳးစားလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တဆင့္ျဖစ္တဲ့ အ.မ.ကေက်ာင္း ျဖစ္ေအာင္လည္း ဆက္ႀကိဳးစားသြားမွာပါ။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထေက်ာင္းအျဖစ္ စလုပ္ကတည္းက ေက်ာင္းသားမိဘေတြကို စည္း႐ံုးရတာေပါ့။ အ.မ.က(ခြဲ) ေလၽွာက္ခြင့္ရေအာင္ ေက်ာင္းသားအင္အား ျပည့္မီဖို႔ လိုတယ္ေလ။ တခ်ဳိ႕မိဘေတြက သေဘာေပါက္ၾကေပမယ့္ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ မနည္းေျပာရတယ္။ ကိုယ္ထူကိုယ္ထေက်ာင္းမွာ ဆရာအင္အားလည္း မျပည့္စံုဘူး၊ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦက အစ အခက္အခဲရိွေတာ့ ကိုယ့္သားသမီးကို ပိုေကာင္းမယ့္ေနရာ ပိုလိုခ်င္ၾကတာလည္း သဘာဝက်ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာတို႔ ဒီလိုအပ္ခ်က္ေတြ ျဖည့္ဆည္းရင္း ႀကိဳးစားမွ ဌာနက တရားဝင္ ခြင့္ျပဳတဲ့ အ.မ.ကေက်ာင္း ျဖစ္လာမယ္ ဆိုတာေတြကို မိဘေတြကို သေဘာေပါက္ေအာင္ ရွင္းျပရပါတယ္။ ေနာက္တခုက ေက်ာင္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေငြေၾကးအတြက္လည္း က်ေနာ္တို႔ စိုက္ထုတ္သံုးစြဲရတာ မ်ားပါတယ္။ ဒီႏွစ္ အ.မ.က(ခြဲ) ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ႏွစ္ဆိုရင္ေတာ့ အေျခအေနက ကိုယ္ထူကိုယ္ထ ေက်ာင္းထက္ေတာ့ လုပ္ရကိုင္ရ အဆင္ေျပမွာပါ” လို႔ ေျပာပါတယ္။ ေက်ာင္းအဆင့္တိုးရာတြင္ ေဒသႏွင့္ ေက်ာင္း လိုက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္မႈ မရိွသည့္ အခ်က္မ်ားကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ဆိုလိုသည္မွာ ေဒသသည္ မူလြန္အဆင့္ေလာက္သာ ျဖစ္သင့္ၿပီး အ.လ.က အဆင့္ ျဖစ္လာသည့္အခါ အလယ္တန္းေက်ာင္းတေက်ာင္း၏ အဂၤါရပ္မ်ားႏွင့္အညီ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းသည္ မေရာင္ရာ ဆီလူးေပးသည့္ အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိဳ႕ေက်ာင္းမ်ားသည္ ေက်ာင္းသားဦးေရအားျဖင့္ နည္းလြန္းေသာ္လည္း မူလြန္၊ အ.လ.က(ခြဲ) ျဖစ္ေနသည္မ်ား ရိွပါသည္။ ထို႔အတူ ေက်ာင္းသားအင္အားႏွင့္ ေဒသ အေျခအေနအရ လိုအပ္မႈရိွေသာ္လည္း ရိွသင့္သည့္ အဆင့္မရိွသည့္ ေက်ာင္းမ်ိဳးလည္း ရိွေပသည္။ ဤအခ်က္သည္ သက္ဆိုင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္႐ံုး၏ စိစစ္ေဆာင္ရြက္မႈ အားနည္းခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆႏိုင္သည္။ ေက်ာင္းအဆင့္တိုးမ်ားကို သက္ဆိုင္ရာ ပညာသင္ႏွစ္၏ စက္တင္ဘာလေလာက္တြင္ တင္ၾကရပါသည္။ ေက်ာင္းအဆင့္တိုး တင္ၾကရာတြင္ သက္ဆိုင္ရာ ေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီးမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားမိဘမ်ား တိုင္ပင္၍ မိမိတို႔ ေက်ာင္းအဆင့္တိုးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ စုစည္းမႈ ယူၾကရသည္။ စုစည္းမႈယူသည္ဟု ဆိုရာတြင္ လိုအပ္မည့္ ေငြေရးေၾကးေရးကို ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ စုေဝးတိုင္ပင္ၾကသည့္သေဘာ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔၏ သားသမီးမ်ား၊ တပည့္မ်ား အိုးမကြာ အိမ္မကြာ ပညာဆည္းပူးႏိုင္ရန္အတြက္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္မႈတခုပင္ ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းအဆင့္တိုး တင္ရာတြင္ ေငြေၾကးအားျဖင့္ တသိန္းခြဲဝန္းက်င္ ကုန္က်သည္ဟု သိရပါသည္။ လိုအပ္သည့္ စာရြက္စာတမ္း အမႈတြဲကို မိတၱဴ ၅ ေစာင္ဆြဲ၍ အဆင့္ဆင့္ ပို႔ရသည္။ ဤေနရာတြင္ ေက်ာင္းအဆင့္တိုးအတြက္ အမႈတြဲ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ ကုန္က်စရိတ္သည္ မ်ားလြန္းပါသည္။ ဌာနဆိုင္ရာ ဆိုသူမ်ားထံမွ ေထာက္ခံခ်က္ အဆင့္ဆင့္ ယူၾကရ၍ဟု လိုင္းကိုင္စာေရးမ်ားက ေျပာေလ့ရိွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းအဆင့္မ်ား တိုးျမႇင့္ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ျခင္းေၾကာင့္ အမႈတြဲ လုပ္စားမ်ားလည္း အလုပ္ျဖစ္ၾကလိမ့္မည္ဟု ယူဆရသည္။ ပန္းသီႀကိဳး(ရေသ့ေတာင္)