ယမန္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၉ ရက္က ကုန္သြယ္စက္မႈအသင္းခ်ဳပ္ ညီလာခံကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ က်င္းပခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီညီလာခံမွာ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ သံုးသပ္ခ်က္ေတြကို ပညာရွင္ေတြ တင္ျပသြားတာကို ၾကားရတဲ့အခါ ျမန္မာ့စီးပြားေရးအတြက္ ရင္ေလးစရာ ျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စီးပြားေရးပညာရွင္ ေဒါက္တာဦးျမင့္ရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ပါပဲ။ သူ႔သံုးသပ္ခ်က္ကို ၾကားရတဲ့အခါ မၾကားေသးခင္က ျမန္မာအစိုးရ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး သံုးသပ္ေျပာဆိုတာနဲ႔ တျခားစီ ျဖစ္ေနတာကို ၾကားရတဲ့အတြက္ လက္ရွိကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ မိုးထိေနတဲ့ၾကားမွာ ေနရတဲ့ ျပည္သူတေယာက္အျဖစ္ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္ကို ၿပံဳးမိပါတယ္။ မၾကာေသးခင္က ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီး ေျပာၾကားခဲ့ရာမွာ မၾကာမီအေတာတြင္း ျမန္မာ့စီးပြားေရးဟာ အျမန္ဆံုး တိုးတက္သြားလိမ့္မယ္။ ဂ်က္အင္ဂ်င္ တပ္လိုက္သလို အျမန္ဆံုးႏႈန္းနဲ႔ စီးပြားေရး တိုးတက္မႈရလဒ္ကို ခံစားရလိမ့္မယ္လို႔ ႂကြားသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြကေတာ့ ကုန္ေဈးႏႈန္းေတြ မိုးထိေအာင္တက္ေနတဲ့ အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္ရတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ကလည္း အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး ဆိုတဲ့ တပ္မေတာ္နဲ႔ ရင္ၾကားေစ့ေရးမူကို ခ်မွတ္ၿပီး စီးပြားေရးမူကို ခိုင္ခိုင္မာမာ မခ်မွတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ရင္ၾကားေစ့ေရးကိုလည္း ထက္ထက္သန္သန္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ေသးတာေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္မႈဟာလည္း ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရကထက္ ဘာမွ မထူးျခားလာပါဘူး။ ဒီအခ်ိန္မွာ ရခိုင္ျပႆနာလို အေမွာင့္ပေယာဂေတြကလည္း ဝင္လာ၊ အေနာက္အုပ္စုရဲ႕ ဖိအားကလည္း ပိုႀကီးလာ၊ ကုလသမဂၢကလည္း ေျခေျချမစ္ျမစ္ ေလ့လာစံုစမ္းမႈနဲ႔ ျဖစ္စဥ္အမွန္ကို နားမလည္တာေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးအေျခအေနဟာ ဆိုးသထက္ ဆိုးလာတယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီဇင္ဘာ ၉ ရက္ေန႔က ျပဳလုပ္တဲ့ ကုန္သည္စက္မႈအသင္းခ်ဳပ္ ညီလာခံမွာ ပညာရွင္ေတြရဲ႕ ေဆြးေႏြးခ်က္ထဲမွာပါတဲ့ ေဒါက္တာဦးျမင့္ရဲ႕ သံုးသပ္ခ်က္က အလြန္စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ အဲဒီမွာ ေဒါက္တာဦးျမင့္က ဘယ္လို သံုးသပ္တင္ျပသြားလဲဆိုရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အခုအတိုင္းသာ စီးပြားေရးမူဝါဒေတြကို က်င့္သံုးၿပီး လုပ္ေဆာင္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အန္အယ္လ္ဒီအစိုးရ သက္တမ္းကာလအတြင္း လာအိုႏိုင္ငံကိုေတာင္ အမီမလိုက္ႏိုင္ဘဲ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့မယ္လို႔ ေျပာသြားတာေၾကာင့္ ဝန္ႀကီးေျပာသြားတဲ့ ဂ်က္အင္ဂ်င္ႀကီး မတပ္ဆင္ရေသးတာလား၊ စက္ပ်က္သြားတာလား ဆိုတာကေတာ့ မၾကာမီ အေျဖေပၚပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေဒါက္တာဦးျမင့္က ဘယ္လိုေျပာသြားသလဲဆိုရင္… “အတိုခ်ံဳးေျပာရရင္ က်ေနာ္တုိ႔ႏိုင္ငံရဲ႕ စီးပြားေရး အေျခအေနဟာ နာမက်န္းဘူးလို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီ စီးပြားေရး နာမက်န္းမႈကို ကုသဖို႔ ဆရာဝန္နဲ႔ ေဆြးေႏြးရန္၊ ေဆးစစ္ေရာဂါရွာေဖြရန္၊ ညႊန္ထားသည့္ ေဆးေသာက္ရန္ စသျဖင့္ လိုက္ေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ သူက တိုင္းျပည္စီးပြားေရးကို သံုးသပ္ပါတယ္။ ၁၉၄၈ မွ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ႏွစ္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ဂ်ီဒီပီကို ေလ့လာရင္ ၁၉၅၀ နဲ႔ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ေတြမွာ ဂ်ီဒီပီ ကိန္းဂဏန္း ႏွစ္လံုးအထိ တိုးတက္မႈ ငါးႀကိမ္ရွိၿပီး တိုးတက္မႈ အမ်ားဆံုး ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၁၉၇၀ မွ ၁၉၉၀ ေက်ာ္အထိ ကိန္းဂဏန္း ႏွစ္လံုးေက်ာ္ခဲ့တာ မရွိဘဲ ၂၀ဝ၀ ျပည့္ႏွစ္ကေန ၂၀၁၀ အထိ ၁၁ ႏွစ္အထိ ကိန္းဂဏန္း ႏွစ္လံုးအထက္ တိုးတက္မႈ ရရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ၂၀ဝ၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ႏိုင္ငံသားတဦးခ်င္း ဂ်ီဒီပီမွာ ၁၉၃ ဒသမ ၂ ေဒၚလာသာ ရွိခဲ့ၿပီး အာဆီယံမွာ ေအာက္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ မွာ ကေမာၻဒီယားႏိုင္ငံကို အမီလိုက္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ လက္ရွိမွာ တဦးခ်င္း ဂ်ီဒီပီမွာ ၁၃၀ဝ ခန္႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ေငြေၾကးရန္ပံုေငြအဖြဲ႔ (IMF) က ၂၀၂၀-၂၀၂၁ အေရာက္မွာ တဦးခ်င္း ဂ်ီဒီပီ ၁၈၃၂ ေဒၚလာျဖစ္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းထားပါတယ္။ လာအိုႏိုင္ငံရဲ႕ ၂၀၁၅ ႏိုင္ငံသား တဦးခ်င္း ဂ်ီဒီပီမွာ ၂၁၅၉ ေဒၚလာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လာအိုမွာ ေနာင္ငါးႏွစ္မွာ ဆက္လက္တိုးတက္ဦးမွာ ျဖစ္လို႔ IMF ခန္႔မွန္းထားတဲ့အတိုင္း တိုးတက္ခဲ့ရင္ လက္ရွိ အစိုးရသက္တမ္းအတြင္းမွာ လာအိုကို အမီလိုက္ႏိုင္ဖို႔ အလားအလာ နည္းေနတယ္လို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ အဲဒီသံုးသပ္ခ်က္နဲ႔ ဘ႑ာေရးဝန္ႀကီးရဲ႕ ဂ်က္အင္ဂ်င္တပ္သလို အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ တိုးတက္မယ္ဆိုတဲ့ စကားကို ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး မိမိဘဝအသိနဲ႔ စဥ္းစားရင္ အမွန္ကို သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ေရာ ဝန္ႀကီးေတြေရာပါ ပါတီေခါင္းေဆာင္ေတြကေရာ လက္ေတြ႔နဲ႔ကင္းကြာတဲ့ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ ရွိေနတာက တိုင္းျပည္ မတိုးတက္ႏိုင္တာပါပဲ။ မ.ဆ.လ ေခတ္ကလည္း ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ တည္ေဆာက္မယ္ဆိုၿပီး ျပည္သူပိုင္သိမ္းလိုက္တာ ကြမ္းယာဆိုင္ကအစ ကုန္စံုဆိုင္အဆံုး ပုဂၢလိကပိုင္ဆိုင္တာ ဘာမွ ခြင့္မျပဳေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီကတည္းက စီးပြားေရး က်ဆင္းလာလိုက္တာ စစ္ဗိုလ္ေတြပဲ ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာလာတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးကိုပဲ ေရာက္ရွိလာပါတယ္။ ယခုလို ပညာရွင္ေတြ သံုးသပ္တာကို အေလးထားရမွာ ျဖစ္သလို လက္ေတြ႔က်တဲ့ ျပည္သူလူထုကို အက်ိဳးရွိေစမယ့္ မူဝါဒေတြ ခ်မွတ္ၿပီး စီးပြားေရးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ လုပ္ႏိုင္ရင္ေတာ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီလိုမွမဟုတ္ဘဲ ငါသိ၊ ငါတတ္၊ ငါပဲ လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔၊ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔လို ထင္ရာစိုင္းၿပီး လုပ္ေနရင္ေတာ့ ႏွာေခါင္းက်ည္ေပြ႔ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူကို အေျခမခံတဲ့ ေအာက္ေျခလူတန္းစားဘဝနဲ႔ ကင္းကြာတဲ့ အေျပာအဆို၊ အျပဳအမူေတြကို ဗိုလ္သိန္းစိန္ အစိုးရ လက္ထက္က ျပဳမူခဲ့သလို ယခုလည္း ျဖစ္လာတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ယခုလည္း ကုန္သည္စက္မႈညီလာခံမွာ အဖြင့္စကားေျပာသြားတဲ့ စီးပြားေရးနဲ႔ ကူးသန္းေရာင္းဝယ္ေရး ဒုတိယဝန္ႀကီး ဦးေအာင္ထူး မိန္႔ခြန္းကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ယခင္စစ္အစိုးရေခတ္ေတြတုန္းကနဲ႔ မထူးဘူးလို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီညီလာခံ အဖြင့္မိန္႔ခြန္းမွာ ဦးေအာင္ထူးက “သတင္းစာေတြ၊ စာနယ္ဇင္းေတြ ဖတ္တဲ့အခါမွာ က်ေနာ္ သေဘာမေပါက္တာ တခုရွိတယ္။ ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္ ကူးေျပာင္းေနၿပီ။ ဒါေပမယ့္ လူေတြက အစိုးရကိုပဲ ဘာေၾကာင့္ အျပစ္တင္ေနရတာလဲ။ ကုန္ေဈးႏႈန္းတက္တာ၊ တခုခုျဖစ္တာနဲ႔ ဟာ အစိုးရ အစိုးရ၊ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ Mind Set  က မေျပာင္းလဲဘူးဆိုတဲ့သေဘာ ျဖစ္တယ္။ ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္မွာ ေဈးကြက္ကို လႊမ္းမိုးတာ အစိုးရ မဟုတ္ဘူး။ ေဈးကြက္ကို လႊမ္းမိုးတာ ဝယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအားလို႔ ေခၚတဲ့ ေဈးကြက္အင္အားစုေတြပဲ ျဖစ္တယ္။” ကုန္ေဈးႏႈန္းတက္တာ၊ က်တာ၊ စီးပြားေရး တိုးတက္တာ၊ က်ဆင္းတာေတြဟာ အစိုးရနဲ႔မဆိုင္ဘဲ ေဈးကြက္ကို လႊမ္းမိုးထားတဲ့ ဝယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအားေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ စီးပြားေရးဒု-ဝန္ႀကီးရဲ႕ အျမင္ဟာ လူထုရဲ႕သေဘာထား မဟုတ္ဘဲ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ေတြရဲ႕ သေဘာထား၊ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြရဲ႕ အျမင္မ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနတယ္။ အေျခခံလူတန္းစားေတြနဲ႔ ကင္းကြာၿပီး အစိုးရမွာ တာဝန္မရွိဘူးလို႔ ျငင္းပယ္လိုတဲ့ အရင္ေခါက္႐ိုးက်ိဳး သေဘာထားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆိုလိုက္ရပါတယ္။ တေယာက္ကလည္း ဂ်က္အင္ဂ်င္လို အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ စီးပြားေရးတိုးတက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္မယ္လို႔ ႂကြားလိုႂကြား၊ ေနာက္တေယာက္ကလည္း စီးပြားေရး မတိုးတက္တာဟာ အစိုးရေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ ဝယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအားလို႔ ေခၚတဲ့ ေဈးကြက္အင္အားစုေတြေၾကာင့္ ျဖစ္တာလို႔ ေျပာလိုေျပာ၊ ေခါင္းေရွာင္လာတာေၾကာင့္ ဘယ္သူ႔မွာ အျပစ္ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္လိုဆံုးျဖတ္ၾကရမလဲ။ ျပည္သူလူထုက လက္ညိႇဳးထိုး အျပစ္ေျပာေနတာ မဟုတ္ဘူး။ ကုန္ေဈးႏႈန္းေတြ က်ဆင္းတာမရွိဘဲ မတန္တဆ တက္ေနတာရယ္၊ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ စားဖို႔ ခက္ခဲလြန္းေနတာေၾကာင့္ အာဏာရေနတဲ့၊ ျပည္သူကို တာဝန္ယူထားတဲ့ အစိုးရက ေျဖရွင္းေပးဖို႔၊ ေျဖရွင္းမေပးႏိုင္ရင္ အစိုးရမွာ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ ႐ိုး႐ိုးသားသား တင္ျပေနၾကတာပဲ ရွိတယ္။ ဝန္ႀကီး ေျပာသလို အစိုးရမွာ တာဝန္မရွိဘူးဆိုရင္ ဝယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအား ညီညြတ္မၽွတေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ။ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ဝယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအားကို ဖမ္းၿပီး ေထာင္ထဲ ထည့္ၾကမွာလား။ ဝယ္လိုအားနဲ႔ ေရာင္းလိုအား မမၽွေအာင္ ဘယ္သူေတြက ဖန္တီးေနသလဲ။ စားသံုးသူေတြနဲ႔ ကုန္သည္ပြဲစားေတြက ဖန္တီးေနၾကသလား။ အဲဒါကို ကုန္ေဈးႏႈန္းက်ေအာင္၊ ဝင္ေငြတိုးတက္ေအာင္ တာဝန္ယူရမွာက ဘယ္သူလဲ။ ျပည္သူကေတာ့ မိမိတို႔ ႀကံဳလာရတဲ့ အခက္အခဲေတြရွိရင္ အစိုးရကိုပဲ ရင္ဖြင့္ၾကရမယ္။ အစိုးရမွာ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ပဲ ေျပာဆိုရမွာပဲ။ လမ္းေပၚသြားရင္း လမ္းလယ္ကခ်ိဳင့္ကို နင္းမိၿပီး ေျခေထာက္က်ိဳးရင္လည္း စည္ပင္သာယာနဲ႔ အစိုးရမွာ တာဝန္ရွိတယ္လို႔ စြပ္စြဲရမွာ သဘာဝပါပဲ။ လန္ဒန္လို ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ အဲဒီလို ခ်ိဳင့္ကို နင္းမိလို႔ မိမိပိုင္ပစၥည္း ဆံုး႐ံႈးရင္ အစိုးရကို တရားစြဲတဲ့အေၾကာင္း၊ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရင္လည္း အစိုးရကို ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္းတဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားဖူးနားဝ ရွိေနပါတယ္။ အေရးႀကီးတာက တိုင္းျပည္ အာဏာရလာတဲ့ ဘယ္အစိုးရမဆို အာဏာသိမ္းလို႔ပဲ ရလာရလာ၊ လူထုက ယံုၾကည္လို႔ မဲထည့္ၿပီးလို႔ပဲ ရလာ ရလာ တိုင္းျပည္မွာ ျဖစ္ေနသမၽွ ကိစၥေတြကို ေျဖရွင္းေပးရမွာက အစိုးရပဲ ျဖစ္တယ္။ တာဝန္ယူမႈနဲ႔ တာဝန္ခံမႈ မရွိရင္ အစိုးရ လုပ္ေနတာ ရွက္စရာေကာင္းလိမ့္မယ္။ ဝန္ႀကီးလုပ္ေနတာလည္း တာဝန္မဲ့လြန္းတယ္လို႔ ေျပာရမယ္။ ေရာဂါဘယ ထူေျပာလာတယ္။ လံုေလာက္တဲ့ ေဆးဝါးကုသမႈ မရွိဘူးဆိုရင္ က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးမွာ တာဝန္ရွိတယ္။ အစိုးရမွာ တာဝန္ရွိတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးျဖစ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ မလုပ္ႏိုင္ရင္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနမွာ တာဝန္ရွိတယ္။ စစ္တပ္မွာ တာဝန္ရွိတယ္။ အဲဒီလိုပဲ အဲဒီဝန္ႀကီးဌာနေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲ့ သမၼတတို႔၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔၊ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္တို႔မွာလည္း တာဝန္ရွိတယ္လို႔ သတ္မွတ္လို႔ ရပါတယ္။ ထက္ျမက္