ဖရီးထရိတ္က အလုပ္သမားေတြအတြက္ ဘာေၾကာင့္ အလုပ္မျဖစ္တာလဲ
DVB
·
December 21, 2016
(စတိဗ္ကင္းက သမား႐ိုးက် စီးပြားေရးသီအုိရီတြင္ရိွသည့္ ခိ်ဳ႕ယြင္းခ်က္မ်ားႏွင့္ သမၼတ ထရမ့္အေနျဖင့္ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ပစ္ရန္ ဘာေတြလုပ္ႏိုင္မွာလဲ ဆိုသည္ကို ရွင္းျပထားပါသည္။)
သမား႐ိုးက် စီးပြားေရးသီအုိရီအရဆိုလ်ွင္ လြတ္လပ္စြာ ကုန္သြယ္ေရး (Free Trade) သည္ ဖံြ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံမ်ားေရာ၊ ဖံြ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံမ်ားအတြက္ပါ အတူတကြ အႏုိင္ရသည့္ ေျဖရွင္းခ်က္ျဖစ္သည္။ ထိုသီအုိရီကို ကမာၻရြာျပဳမႈကို ေထာက္ခံသူမ်ား (Globalists) က အေမရိကန္မ်ားအား နက္ဖ္တာ (NAFTA) တြင္ လက္ခံေအာင္ ျပဳလုပ္လိုက္ၾကၿပီး တ႐ုတ္ျပည္အား ကမာၻ႔ကုန္သြယ္ေရးအဖဲြ႔ (WTO) သို႔ ဝင္လာႏိုင္ေစခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေတြ႔တြင္ ထင္သလို ျဖစ္မလာခဲ့ေပ။
ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလုပ္အကိုင္ ဆံုး႐ံႈးသြားသည့္ သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာ အေမရိကန္ အလုပ္သမားမ်ား (ဝစ္ကြန္ဆင္၊ အုိဟိုင္းယုိးႏွင့္ မစ္ခ်ီဂန္ျပည္နယ္မ်ားတြင္ ေနထိုင္ၾကသူမ်ား) က ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအတြင္း ဖရီးထရိတ္ အယူအဆကို ပထမဦးဆံုး ဆန္႔က်င္သည့္ သမၼတေလာင္းတေယာက္ျဖစ္သူ ေဒၚနယ္ထရမ့္ကို မဲေပးခဲ့ၾကေလသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ ဖရီးထရိတ္က အလုပ္မျဖစ္သလဲ၊ သမၼတ ေဒၚနယ္ထရမ့္အေနျဖင့္ ပင္လယ္ရပ္ျခားသို႔ လံုးဝနီးပါး ေရာက္သြားၿပီျဖစ္သည့္ အေမရိကန္ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ျပန္လာေစရန္ ဘာေတြလုပ္ကိုင္ႏိုင္မည္လဲ။
ေခတ္ၿပိဳင္ေဘာဂေဗဒဘာသာရပ္အေနျဖင့္ အဆိုပါေမးခြန္းမ်ားကို ေျဖၾကားႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔ျဖစ္၍ အက္ပို႔တိုင္းမ္စ္ (Epoch Times) မွ “အမွားမ်ားကို ဖြင့္ခ်လိုက္တဲ့ စီးပြားေရး” (Debunking Economics) စာအုပ္ကို ေရးသားသူလည္းျဖစ္၊ လန္ဒန္ ကင္းစတန္းတကၠသိုလ္မွ ကထိကလည္းျဖစ္သူ စတိဗ္ကင္းအား ေတြ႔ဆံုၿပီး ထရမ့္အေနျဖင့္ အေမရိကန္ ထုတ္လုပ္ေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို မည္သုိ႔ ျပန္လည္ရွင္သန္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္မည္ဆုိသည္ကို ရွင္းလင္းျပရန္ အင္တာဗ်ဴးခဲ့ပါသည္။
Epoch Times: ဖရီးထရိတ္က သူတို႔ေၾကာ္ျငာထားသလို ဘာေၾကာင့္ အလုပ္မျဖစ္ရတာလဲ။
Steve Keen: သမား႐ိုးက် သီအိုရီရဲ႕ အစျပဳခ်က္က ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ တခုခုကို အထူးျပဳၿပီး စြမ္းေဆာင္ရည္ကို ျမင့္မားေအာင္လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာပဲ ျဖစ္တယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ တ႐ုတ္ျပည္အေနနဲ႔ ထုတ္လုပ္မႈလုပ္ငန္း ႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ သံမဏိနဲ႔ ခ်ည္ထည္မွာ အေမရိကန္ထက္ လံုးဝ ပိုေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၿပိဳင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အလမ္းသာမႈမွာေတာ့ ႏိႈင္းယွဥ္ခ်က္အရ သံမဏိက ခ်ည္ထည္ထုတ္လုပ္ေရးထက္ ပိုျမင့္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ သမား႐ိုးက် သီအိုရီအရဆိုရင္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက ခ်ည္ထည္ေတြ ထုတ္လုပ္သင့္ၿပီး တ႐ုတ္က သံမဏိေတြ ထုတ္လုပ္သင့္တယ္။ ဒါက သက္ဆိုင္ရာက႑ေတြမွာလည္း စြမ္းေဆာင္ရည္ ျမင့္တက္လာေစမွာ ျဖစ္ၿပီး ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးကလည္း ဖရီးထရိတ္မရိွတဲ့ အေျခအေနထက္ ပိုမိုၿပီး ထုတ္လုပ္ႏိုင္ၾကလိမ့္မယ္။
အဲဒီမွာ အႏိုင္ရသူေတြနဲ႔ ႐ံႈးနိမ့္သူေတြ ရိွလာလိမ့္မယ္ဆုိတာ ဝန္ခံတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာရိွတဲ့ ခ်ည္ထည္လုပ္ငန္းေတြ အႏိုင္ရမွာျဖစ္ေပမယ့္ သံမဏိလုပ္ငန္းေတြ နစ္နာဆံုး႐ံႈးလိမ့္မယ္။ သီအုိရီအရက အႏိုင္ရသူေတြက ဆံုး႐ံႈးနစ္နာသူေတြကို ေထာက္ပံ့ေၾကးေပးရမွာျဖစ္ၿပီး ၿခံဳၿပီးတြက္ရင္ အားလံုးအတြက္ ပိုရမယ္။
ဂႏၴဝင္ ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ ေဒးဗစ္ရိီကာဒို (၁၇၇၂-၁၈၂၃) ကေတာင္ ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းတခုတည္းက အလုပ္ေတြ ဆံုး႐ံႈးသြားၾကတဲ့ အလုပ္သမားေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဝိုင္နဲ႔ အဝတ္အထည္ေတြအေၾကာင္း ေျပာခဲ့ပါေသးတယ္။ ေခတ္သစ္ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္ေတြ အလိုအရဆိုရင္ ဆံုး႐ံႈးသြားတဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းက အလုပ္သမားေတြဟာ အႏိုင္ရတဲ့ စက္မႈလုပ္ငန္းမွာ အလုပ္ရႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာၾကမွာပါ။
ဒါက အျပည့္အဝ အလုပ္ေပးႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆတာပဲျဖစ္လို႔ အလုပ္လိုခ်င္သူတိုင္း အလုပ္ရႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အစစ္အမွန္မဟုတ္တဲ့ ကမာၻေပ့ါ။ ေနာက္တခ်က္က စက္မႈလုပ္ငန္းတခုကေန ေနာက္တခုဆိီကို သယံဇာတအင္အားစုေတြကို ေရႊ႕ႏုိင္ ေျပာင္းႏိုင္တယ္လို႔ ယူဆထားခ်က္ပဲ ျဖစ္တယ္။ အလုပ္သမားေတြကေတာ့ အသစ္ျပန္ေလ့က်င့္ သင္ၾကားရမွာ၊ ခ်ည္ထည္လုပ္ငန္းက အလုပ္သမားကို သံမဏိလုပ္ငန္းမွာ ျပန္ေလ့က်င့္ေပးလို႔ ရႏိုင္တယ္။ အခိ်န္ေပးရလိမ့္မယ္ဆိုေပမယ့္ လုပ္လို႔ရႏိုင္ပါတယ္။
ကေန႔ တ႐ုတ္ျပည္က ပစၥည္းအေတာ္မ်ားမ်ား အားလံုးလိုလုိ ထုတ္လုပ္ႏုိင္ေနတာကို ခဏထားလိုက္ပါဦး။ မျဖစ္ႏိုင္တာက ခ်ည္ငင္စက္ကုိ သံမဏိခ်က္တဲ့ မီးဖိုႀကီးအျဖစ္ကို ေျပာင္းဖို႔က မျဖစ္ႏိုင္္ဘူး။ အဲဒီေတာ့ စက္႐ံုပ်က္ေတြ စုပံုလာေရာ။ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ကိစၥမွာဆုိရင္ အေမရိကန္က သံမဏိစက္႐ံုက ခ်ည္ငင္စက္႐ံုေတြ ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။ ဒါဆုိေတာ့ စက္႐ံုပ်က္ ျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီေတာ့ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာရိွတဲ့ ႐ုပ္ဝတၳဳသယံဇာတေတြ လံုးဝဥႆုံ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တာမိ်ဳးပဲ ရမယ္။
ဒါမွမဟုတ္ အဲဒီအရင္းအႏွီးေတြကို အလုပ္သမားေစ်းေပါတဲ့ တ႐ုတ္တုိ႔၊ မကၠဆီကိုတုိ႔ကုိ ေရႊ႕။ အဲလိုနဲ႔ ခင္ဗ်ားရလာမွာက လူတန္းစားဝင္ေငြ ျပန္လည္ခဲြေဝမႈ။ ဖံြ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံက အလုပ္သမားေတြက ဆံုး႐ံႈးမယ္။ အဲဒီတိုင္းျပည္က အရင္းရွင္ကေတာ့ အျမတ္ရမယ္။ ဖံြ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံက အရင္းရွင္ေတြက စက္႐ံုေတြကိုေရာ အလုပ္သမားေတြကိုပါ ပိုင္ဆိုင္တုန္းပဲ။ ဒါေပမယ့္ တျခားတိုင္းျပည္မွာ လုပ္ခနိမ့္တဲ့ အလုပ္သမားေတြ။ ေနာက္ၿပီး သူတုိ႔ရဲ႕ ထုတ္ကုန္ပစၥည္းေတြကို အေမရိကန္ေစ်းကြက္ကို ျပန္ပို႔မယ္။ ေရာင္းေစ်းက အရင္လိုပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကုန္က်စရိတ္က နိမ့္တယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီအရင္းရွင္ႀကီးေတြက အကိ်ဳးအျမတ္ရတယ္။ အလုပ္သမားလူတန္းစားကေတာ့ သူတို႔အသံုးစရိတ္အတြက္ အေႂကြးေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ ႐ုန္းကန္ေနရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔မွာ ဝင္ေငြမွ မရိွေတာ့တာကိုး။
ဖံြ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံက အလုပ္သမားေတြလည္း အက်ိဳးအျမတ္ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကိစၥက ဖံြ႔ၿဖိဳးၿပီးႏိုင္ငံက ဥစၥာဓနကို ဖံြ႔ၿဖိဳးဆဲႏိုင္ငံဆီကို လဲႊေျပာင္းလိုက္တာပဲ။
Epoch Times: အေနာက္ႏိုင္ငံ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းေတြက ဘယ္လိုနဲ႔ ဒီလိုျဖစ္ခြင့္ျပဳလိုက္တာလဲ။
Mr. Keen: တြန္းအားကေတာ့ အျမတ္အစြန္းေပါ့ဗ်ာ။ ျပႆနာက ကုမၸဏီေတြ၊ ဒါမွမဟုတ္ အစိုးရေတြက သူတို႔ရဲ႕ေလာဘကို သတ္ႏိုင္မလားဆိုတာပဲ။ အလုပ္သမားေတြ ဘာစဥ္းစားေနသလဲဆိုတာကို ခင္ဗ်ား ဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆုိရင္ ခင္ဗ်ား ေလာဘသတ္မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ ဒီမုိကေရစီစနစ္မွာ အဲဒီမွာ ပိြဳင့္ပဲဗ်။ အလုပ္သမားေတြက ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းေၾကာင့္ သူတို႔အလုပ္ေတြ ဆံုး႐ံႈးတယ္။ သူတို႔မွာ ၾကားလိုက္ရရင္ ႐ိုးအီေနတဲ့ မစားရဝခမန္း နတ္သမီးပံုျပင္ေတြ။ ဒါေတြကို သူတုိ႔ မခံစားခ်င္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ရဲ႕ ယိုယြင္းလာေနတဲ့ လမ္းေတြ၊ စက္႐ံုေတြ၊ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္မဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြ၊ နိမ့္က်တဲ့ ဝင္ေငြခဲြေဝမႈေတြ ၾကည့္ၿပီး “ခင္ဗ်ား သိမယ္။ က်ဳပ္ ဒါေတြကို ဆန္႔က်င္ၿပီး မဲေပးမယ္” လို႔ ေျပာၾကတာဗ်။
ဒါေၾကာင့္ တကမာၻလံုးမွာ က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေနရတာက ထရမ့္တို႔၊ ဘရီဇစ္တို႔ (Brexit - ၿဗိတိန္ အီးယူမွ ထြက္ခြာျခင္း) ေပါ့။ ဒါေတြက ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းနဲ႔ ဖိုင္နန္ရွယ္လိုက္ေဇးရွင္း (စီးပြားေရးဆန္လြန္းျခင္း) ကို ေတာ္လွန္ဆန္႔က်င္မႈေတြပဲ။ လံုးဝ ဆံုး႐ံႈးနစ္နာသူေတြကေတာ့ ပထမကမာၻက အလုပ္သမားလူတန္းစားပဲ။ အႏိုင္ရလိုက္သူေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ ေကာ္ပိုေရးရွင္းႀကီးေတြေပါ့။
Epoch Times: အေနာက္ႏိုင္ငံအစိုးရေတြက အလုပ္အကိုင္ ဆံုး႐ံႈးသြားတဲ့သူေတြကို လူမႈဖူလံုေရးေတြ တိုးခ်ဲ႕ေပးရင္းနဲ႔ ဖံုးကြယ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ထရမ့္ကို ေရြးခ်ယ္လိုက္တာကို ၾကည့္ရင္ အလုပ္သမားေတြက ဒါေတြကို ဆက္လက္ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနပံု မရဘူး။
Mr. Keen: ဟုတ္တယ္။ လူသားေတြက လူ႔အဖဲြ႔အစည္းကို အက်ိဳးျပဳရင္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလးစား တန္ဖိုးထားတယ္။ တကယ္လို႔ ခင္ဗ်ားဟာ လူသားတေယာက္ျဖစ္ၿပီး အသက္ရွင္ဖို႔ ေပးစာကမ္းစာနဲ႔ ေနထုိင္ရတယ္ဆုိရင္ တဦးခ်င္းအေနနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မွာမဟုတ္ဘူး၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလးစားတန္ဖိုးထားမႈကလည္း လံုးဝက်ဆင္းသြားမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားမွာ အလုပ္တခုရိွၿပီး လူ႔အသိုင္းအဝန္းကိုလည္း ေက်းဇူးျပဳႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တန္ဖိုးထား ေလးစားမႈလည္း ရိွလာမွာပဲ။
ဒီလူမႈဖူလံုေရးအစီအစဥ္ေတြဟာ မလည္ပတ္ေတာ့တဲ့ စက္႐ံုဧရိယာက လူေတြကို ေပးတာျဖစ္ၿပီး သူတုိ႔ကို မခံခ်ိမခံသာနဲ႔ ေဒါသထြက္ေစတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေလးစား တန္ဖိုးထားမႈကို အေစာ္ကားခံရလို႔ ဒီေျဖရွင္းခ်က္ေတြအေပၚ သူတို႔ မေပ်ာ္ပိုက္ၾကဘူး။
ထရမ့္က ဘာေၾကာင့္ ဆဲြေဆာင္ႏိုင္တာလဲဆိုတာ ဒါေၾကာင့္ပဲ။ သူတို႔က ထရမ့္ ႏိုင္ငံေရးအရ မွန္တာ၊ မွားတာေတြ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ထရမ့္က လက္ပစ္ဗံုးနဲ႔ တူတာကုိ သူတုိ႔က သေဘာက်ၾကတာ။ သူတို႔က လူသားလက္ပစ္ဗံုးနဲ႔ ဝါရွင္တန္ကို ပစ္ခဲြၾကတာေလ။
Epoch Times: ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါဆို ထရမ့္အေနနဲ႔ လုပ္ငန္းစဥ္ကို ဘယ္လို ေျပာင္းျပန္လွန္ႏိုင္မလဲ။
Mr. Keen: အေမရိကအေနနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႕ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းေတြအားလံုုး ႏိုင္ငံျပင္ပကို ေရႊ႕ေျပာင္းခဲ့ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ဒီလုပ္ငန္းစဥ္ကို ေျပာင္းျပန္လွန္ဖို႔က ေတာ္ေတာ္ခက္မယ္။ ခင္ဗ်ားအေနနဲ႔ စက္မႈလုပ္ငန္းရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြကိုသာ ဆံုး႐ံႈးတာ မဟုတ္ေသးဘူး။ ကြၽမ္းက်င္မႈ အေျခခံကိုလည္း ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရတယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ အင္ဂ်င္နီယာေတြ၊ ဒီဇိုင္နာေတြ မရိွေတာ့ဘူး။ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ႏွစ္စဥ္ ဗားရွင္းအသစ္ တည္ေဆာက္ရတယ္။ အခုေတာ့ အားလံုးမရိွေတာ့ဘူးေပါ့။
သူလုပ္ႏိုင္တဲ့ ဘ႑ာေရးမ်က္ႏွာစာကေတာ့ အေျခခံအေဆာက္အဦေတြမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ပဲ။ တကယ္လို႔ သူေျပာခဲ့သလို ႀကီးမားတဲ့ အစီအမံျဖစ္တဲ့ “အေမရိကတြင္ လုပ္သည္” (made-in-America policy) ေပၚလစီကို ခိုင္ခိုင္မာမာဆုပ္ကိုင္ၿပီး လုပ္မယ္ဆုိရင္ စက္မႈျပန္လည္ထူေထာင္ေရး ျဖစ္ေပၚလာဖို႔ ဘ႑ာေရးအေထာက္အပံ့ ရလိမ့္မယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ျဖစ္လာႏိုင္ေျခရွိတဲ့ လိုေငြျပမႈကို စိတ္မပူဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔လက္ထဲမွာ ကမာၻ႔အရန္ေငြေၾကးရိွတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဖက္ဒရယ္ (Federal reserve bank) ဗဟိုဘဏ္က ေနၿပီးေတာ့လည္း လိုအပ္သေလာက္ေငြကို ႐ိုက္ထုတ္ႏိုင္တယ္။
အဲဒီေနာက္ အေျခခံအေဆာက္အဦေတြအတြက္ အစိတ္အပိုင္းေတြကို ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာပဲ ထုတ္လုပ္ၿပီဆိုရင္ ကုန္သြယ္ေရး အခြန္အေကာက္တံတိုင္းေတာင္ မလိုအပ္ဘူး။ က်ေနာ့္အျမင္အရေတာ့ ဒါဟာ WTO စည္းမ်ဥ္းေတြအရ ကုန္သြယ္ေရး အတားအဆီး မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါက ထရမ့္အေနနဲ႔ WTO နဲ႔ ပထမဆံုး အျငင္းပြားရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။
ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆိုေတာ့ အစိုးရရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ရိွတယ္။ ပစၥည္းအစိတ္အပိုင္းေတြဟာ ႏိုင္ငံတြင္းမွာ ထုတ္လုပ္ထားတာ ျဖစ္ရမယ္။ ေငြပင္ေငြရင္းေတြ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ လိုမယ္။ အလုပ္သမားေတြကိုလည္း အလုပ္အတြက္ ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးဖို႔ လိုမယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အေျခခံအေဆာက္အဦေတြ တည္ေဆာက္ရင္းက ထုတ္လုပ္ေရးတက္လာၿပီး တိုးတက္မႈ ထပ္ရလာမယ္။
Epoch Times: အခြန္အေကာက္ ကိစၥက ဘယ္လုိလုပ္မလဲ။
Mr. Keen: အဲဒါေတာ့ ေအးေအးၿငိ္မ္းၿငိမ္းနဲ႔ ၿပီးသြားမယ္မထင္ဘူး။ အေမရိကန္ ကုမၸဏီေတြရဲ႕ တံု႔ျပန္ခ်က္ေတြ ရိွလိမ့္မယ္။ ထရမ့္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ကစားတတ္တယ္။ အခုေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ ဗ်ဴ႐ိုကရက္ေတြ၊ ေကာ္ပိုရိတ္ ေနာက္ကြယ္က လူေတြနဲ႔ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးရေတာ့မွာေပါ့။
ထရမ့္က WTO နဲ႔ ေဆာင္ရြက္တဲ့ကိစၥေတြအေပၚမွာ ထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားမႈေတြ ရိွလိမ့္မယ္။ ဒီႀကိဳးစားမႈေတြ ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္မယ္၊ မေအာင္ျမင္ဘူး ဆိုတာ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလိမ့္မယ္။
Epoch Times: စက္႐ုပ္လုပ္သားေတြ ကိစၥကေကာဗ်ာ။ အဲဒါက လုပ္ငန္းေတြ ႏိုင္ငံတြင္း ျပန္ေရႊ႕ဖို႔ဆိုတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္တခုလံုးကို အဓိပၸာယ္မဲ့ ျဖစ္သြားေအာင္ လုပ္ပစ္မယ္ထင္လား။
Mr. Keen: ထုတ္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ပင္လယ္ရပ္ျခားေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔ ႏိႈးဆြခဲ့တာက ေစ်းေပါတဲ့ လုပ္အားပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔မွာ ပိုပိုေကာင္းလာတဲ့ စက္႐ုပ္ေတြ ရိွလာေနတယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ စက္ေတြ ရႏိုင္တယ္။ ခင္ဗ်ားမွာ စည္းပတ္လမ္းမိ်ဳးစံုအတြက္ ျပန္လည္ ေလ့က်င့္ေပးႏိုင္တယ္။
ေနာက္ၿပီး အခုေခတ္စားလာေနတဲ့ (3-D printing turning up) သရီးဒီ ပရင့္တင္း တန္းနင္းအပ္ ရိွမယ္။ ဒါေတြက ေစ်းခ်ိဳတဲ့ လုပ္အားမလိုဘဲ ျပည္တြင္းမွာ ကုန္ပစၥည္းေတြ ထုတ္လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ပါ။ ဒါ့အျပင္ ဒါက လံုးဝလုပ္အားသံုးစရာ မလိုဘဲ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးကို လုပ္ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္လည္း ျဖစ္တယ္။
ေကာင္းေကာင္းလည္ပတ္ေနတဲ့ လူ႔အဖဲြ႔အစည္းတရပ္မွာ ဒါက ျပႆနာမျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေခတ္သစ္ဂႏၴဝင္အရင္းရွင္စနစ္မွာ ျပႆနာက အလုပ္သမားေတြအေနနဲ႔ အလုပ္ဆံုး႐ႈံးသြားရတာပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ တခုတည္းေသာဝင္ေငြရလမ္းက လုပ္အားချဖစ္လို႔ပါ။ တကယ္လို႔ လုပ္အားခအတြက္ မလိုအပ္ဘူးဆိုရင္ ခင္ဗ်ားမွာ ဝင္ေငြလည္း ရိွေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အရင္းရွင္စနစ္လြန္ေခတ္ရဲ႕ ဝင္ေငြစနစ္ကို စဥ္းစားသံုးသပ္ဖို႔ လိုလိမ့္မယ္။ ထရမ့္က လက္ယာသမားျဖစ္ေပမယ့္ အစိုးရေသးေသးကို ေထာက္ခံတဲ့ အယူအဆရိွသူ မဟုတ္ဘူး။
သမား႐ိုးက် ေဘာဂေဗဒသီအိုရီက ခင္ဗ်ားကို အဲဒီလို စဥ္းစားခိုင္းမွာပဲ။ အစိုးရ အရြယ္အစားကို တတ္ႏိုင္သမ်ွ ေလ်ွာ့ခ်ဖို႔ေပါ့။ ထရမ့္ကေတာ့ အဲဒီလို စဥ္းစားလိမ့္မယ္ မထင္ဘူး။ သူက သူရဲ႕အယူအဆအတိုင္း ပိုၿပီး လက္ေတြ႔က်လိမ့္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ရဲထြန္း (သီေပါ)
Epoch Times |မွ Valentin Schmid, ၏ Why Free Trade Doesn’t Work for the Workers ကို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျပန္ဆိုပါသည္။
