၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္ ေသာၾကာေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးဟာ ၁၂ ႏွစ္ ေျမာက္ပါၿပီ။ ဒီပဲယင္းအၾကမ္းဖက္မႈႀကီးဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စည္း႐ုံးေရးခရီးစဥ္ ယာဥ္တန္းႀကီး မုံရြာၿမဳိ႕ကေန ေရဦးၿမဳိ႕ကိုအသြား ၂၀၀၃ ေမ ၃၀ ညဦးပိုင္း (၈ နာရီ အခ်ိန္ေလာက္) ဒီပဲယင္းၿမဳိ႕အဝင္ ၾကည္ရြာမွာ စနစ္တက် စီမံျပင္ဆင္ထားၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာစက္ေတြ၊ မွန္လံုကား အႀကီးႀကီးေတြနဲ႔လာၾကတဲ့ လူအုပ္ႀကီးက ႐ုိက္ႏွက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကတာပါ။ အခု ၁၂ ႏွစ္တိုင္ ႐ုိက္ႏွက္သတ္ျဖတ္သူေတြကို အေရးမယူေသး။ ဒါေပမယ့္ အ႐ုိက္ခံရသူေတြကိုေတာ့ န၀တစစ္အစိုးရက ဖမ္းဆီးၿပီး ေထာင္ခ်ထားခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ကားေမာင္းသူ ကိုေက်ာ္စိုးလင္း အကူအညီနဲ႔ ႐ုိက္ႏွက္သူေတြ လက္ကေန လြတ္ေျမာက္ခဲ့ေပမယ့္ ေရဦးအေရာက္မွာ အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ သူမကို အင္းစိန္ေထာင္မွာ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့ဲၿပီး ေနာက္ပိုင္း အက်ယ္ခ်ဳပ္ေျပာင္းလိုက္ပါတယ္။ ဒီတိုက္ခိုက္မႈႀကီးအတြင္း အန္အယ္လ္ဒီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္ေတြ၊ ၀န္းရံျပည္သူေတြ ေသေက် ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရရဲ႕ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာေတာင္ လူ ၄ ဦး ေသဆံုးၿပီး ၅၀ ေက်ာ္ ဒဏ္ရာရခဲ့တယ္လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ န၀တစစ္အစိုးရက အမႈမွန္ ေပၚေပါက္ေရး ေဖာ္ထုတ္ အေရးယူမေပးတဲ့အျပင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ဦးတင္ဦး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ကို ႏွစ္ၾကာရွည္ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ ဖမ္းဆီးထားခဲ့ပါတယ္။ ဒီပဲယင္းအၾကမ္းဖက္မႈႀကီးအတြင္း သူတို႔ကို စြမ္းအားရွင္ေတြက ႐ုိက္ႏွက္ခဲ့ေၾကာင္း ကိုယ္တိုင္အရုိက္ခံခဲ့ရသူ ေဒၚညြန္႔ညြန္႔က ေျပာပါတယ္။ ေဒၚညြန္႔ညြန္႔က “က်မတို႔ကို ႐ုိက္တဲ့သူေတြက ငါတို႔စြမ္းအားအဖြဲ႔ေတြကြ၊ လမ္းေဖာက္၊ တံတားေဆာက္ေနတာကြ။ ကုလားမယား စုၾကည္အဖြဲ႔ေတြ နားမလည္ဘူးလားဆိုၿပီး ေျပာဆို က်မတို႔ကို ႐ုိက္ႏွက္ခဲ့ပါတယ္။” လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေဒၚညြန္႔ညြန္႔ဟာ မႏၱေလးတိုင္း အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္ျဖစ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ စည္း႐ုံးေရးယာဥ္တန္းမွာ ပါ၀င္ခဲ့သူပါ။ ဒီပဲယင္းအၾကမ္းဖက္မႈ ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ သတင္းဟာ ျမန္ျပည္အႏွံ႔ ကမၻာျပန္႔သြားပါတယ္။ ၾကားရသူတိုင္း ဘ၀င္မခ်မ္း၊ မရႊင္မလန္း ျဖစ္ၾကရတယ္။ ကမၻာ႔ႏိုင္ငံအသီးသီးက ျမန္မာသံ႐ုံးေတြေရွ႕ သြားေအာ္ၾကပါေတာ့တယ္။ ဆႏၵေတြ အသီးသီးျပၾကတယ္။ အဲသည္အခ်ိန္က အခုလို ျပည္တြင္းမွာ ဆႏၵျပပြဲေတြ လုပ္ခြင့္မရွိပါ။ လုပ္ရင္ ပိုပိုၿပီး နာၾကမွာပါ။ စစ္အစိုးရေခတ္မို႔ အခုလို ဒို႔အေရးလုပ္လို႔ မရၾကပါ။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေတြေတာ့ ေရးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္ မေက်မနပ္မႈေတြဟာ ကဗ်ာေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီပဲယင္းေက်ာက္စာ ၾကယ္ေတြ အားလုံး ခ်ဳံးပြဲခ် လမင္းမ်က္လုံး...အေဖာက္ခံရတဲ့ည၊ မိစာၦမာန္ဖီ စစ္ေသြးႂကြ ေသြးစြန္းဓားေတြ အေရာင္သ မုိးခ်ဳန္းသံေတြ ကိုယ္ထင္ျပ ႏွလုံးသားေတြကို ယစ္ပူေဇာ္တဲ့ည၊ သူရဲေကာင္းေတြ ေက်ာေတြ ျဖန္႔ခင္းၾက အေမွာင္ထုကို လက္ဆင့္ကမ္းကာၾက အ႐ုိးေတြကို မီးၿမိႇဳက္ အလင္းေပးၾက အလင္းအတြက္ အသက္ေတြ ရင္းတဲ့ည။ ပန္းေတြ ေသြးနံ႔ေထာင္းေထာင္းထ စမ္းေတြ စီးရင္းခမ္းေျခာက္ရ အံႀကိတ္ရင္းနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ျပတ္တဲ့ည။ ထိုက္သူႏုိင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းမွာ စစ္အာဏာရွင္တို႔ရဲ႕ အ႐ုပ္ဆိုး အက်ည္းတန္ လုပ္ရပ္မ်ားစြာထဲက ထင္ရွားတဲ့ ေသြးစြန္းလုပ္ရပ္တခုကို ထုတ္ျပပါလို႔ ေျပာလာခဲ့ရင္ အထက္ဗမာျပည္၊ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ဒီပဲယင္းၿမိဳ႕ ၾကည္ရြာအနီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ျပည္သူျပည္သားေတြကို လမိုက္ညတညရဲ႕ ညဦးမွာ တဖက္သတ္ ၿခံဳခိုတိုက္ခိုက္ ႐ုိက္ႏွက္သတ္ျဖတ္ လုပ္ႀကံခဲ့ၾကတဲ့ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္းကိုသာ ထုတ္ျပရပါမယ္။ သမိုင္းဟာ ေဖ်ာက္မရ ဖ်က္မရပါ။ ဒီအေၾကာင္းကို ကဗ်ာဆရာ ထိုက္သူႏိုင္က ေက်ာက္စာတခ်ပ္ ထြင္းသလိုပဲ ဒဂုန္တာရာ၊ သုခမိန္လိႈင္ကဗ်ာ၊ မဂၤလာေစ်းမီးနဲ႔ ၿဂိဳဟ္တုသတင္းမ်ား ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ကဗ်ာေရးခဲ့သူ ကြယ္လြန္သူ ရဲေဘာ္လွသန္း ေခၚ ကဗ်ာဆရာ ၾကည္ေမာင္သန္းကလည္း ဒီပဲယင္းကဗ်ာ (ဒီပရဂၤ)ကို ေမြးထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီပရဂၤ (ၾကည္ေမာင္သန္း) ပုံျပင္ထဲက ၿမိဳ႕လည္း မဟုတ္ ဒ႑ာရီထဲက ၿမိဳ႕လည္း မဟုတ္ ရာဇဝင္ထဲက ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ ပုဂံေခတ္ထဲက ရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀၀ ေက်ာ္တည္းကရွိတဲ့ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ သမိုင္းဝင္ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕။ ဒီၿမိဳ႕ကို ကတူးလူမ်ဳိးေတြ တည္ေထာင္ခဲ့တယ္ အေလာင္းစည္သူမင္း တိုင္းခန္းလွည့္လည္ရင္း ေျမာက္ဘက္အရပ္အေရာက္ အေရွ႕ဘက္က နတ္ေတြ ဆိတ္ေယာင္ေဆာင္ ေရေသာက္မယ့္ဟန္ ျမည္သံေပးတာကို အစြဲျပဳလို႔ ဒီၿမိဳ႕ ဒီနာမည္တြင္ခဲ့ရ။ အေရွ႕မွာ ဧရာဝတီ အေနာက္မွာ ခ်င္းတြင္း မနီးေဝးမွာ မူးျမစ္နဲ႔ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းေတြ ျဖစ္ထြန္းခဲ့တယ္။ သာသနိက အဆာက္အအုံေတြ ေပါမ်ား ရဟန္းပညာရွိ လူပညာရွိေတြ ထြန္းကား တျခားၿမိဳ႕ေတြနဲ႔ စီးပြားကူးသန္းသြားလာဖို႔ လြယ္ကူ ဘိုးေတာ္ဘုရား လက္ထက္ စစ္တမ္းေတြအရ အစည္ကားဆုံးၿမိဳ႕ ၁၂ ၿမိဳ႕ထဲက ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕။ အေလာင္းဘုရား လက္ထက္မွာ အိမ္ေရွ႕စံ ေနာင္ေတာ္ႀကီး ဒီၿမိဳ႕ကို စားရ ဘိုးေတာ္ဘုရားလက္ထက္မွာ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလ ေနမ်ဳိးသူရ ရဲေခါင္ဘြဲ႔နဲ႔ ဒီၿမိဳ႕ရဲ႕ ၿမိဳ႕ဝန္။ ဘုံခန္းပ်ဳိ႕ဆရာ အရွင္ အဂၢသမာဓိ စစ္သူႀကီး မဟာဗႏၶဳလ မုံတိုင္ပင္ ဆရာအရွင္ဝံသ အတုလဆရာေတာ္ အရွင္ယသ ျမသိန္းတန္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဇိန အယူေတာ္မဂၤလာ ဦးႏိုး လယ္တီဆရာေတာ္ ဒါ ဒီၿမိဳ႕သား ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ေတြ။ ဒီၿမိဳ႕မွာ မင္းတုန္းမင္းကို ပုန္ကန္ျခားနားတဲ့ ပတိမ္းမင္းသား ခိုလႈံခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ကေန ေကာက္က်စ္ ယုတ္မာတဲ့ ၿမိဳ႕ဝန္ ဦးမွန္း ေအာက္ျပည္ကို ထြက္ေျပးခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ဒီၿမိဳ႕မွာ သူရဲေကာင္းေတြ ေပ်ာက္ဆုံးခဲ့ရတယ္။ ဒီၿမိဳ႕မွာ သစၥာေဖာက္ေတြ အေတာင္ေပါက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီၿမိဳ႕မွာ လူငယ္ေလးတေယာက္ သူ႔ဆိုင္ကယ္ က်ေပ်ာက္ခဲ့ရတယ္။ ဒီၿမိဳ႕မွာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ ေသကံမေရာက္ သက္မေပ်ာက္ ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီၿမိဳ႕မွာ အံႀကိတ္ရ တက္ေခါက္ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။ တေန႔ေတာ့ မိုးနည္းတဲ့ ဒီေဒသ ေဆာင္းတြင္းအခါ သမယမွာ မိုးရြာဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ မိုးအုံ႔ဖို႔ေတာင္ အေၾကာင္းမရွိေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္ မိုးႀကီး႐ြာခ်လိုက္တယ္။ ဆင္ေျခရာေတြေတာင္ တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားေအာင္ ရြာတဲ့မိုးမို႔ အညာအေခၚ ဆင္ရာတိမ္မိုး တဲ့ေလ။ မုံရြာ-ေရဦး လမ္းကို ျဖတ္သန္းရင္း ဒီၿမိဳ႕ကို ကားေပၚက လွမ္းၾကည္မိတဲ့အခါ အတိတ္တေစၦက ငါ့ကို ေျခာက္လွန္႔ေနေလရဲ႕။ ။ ၾကည္ေမာင္သန္း ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဇြန္လထုတ္ ခ်ယ္ရီမဂၢဇင္း မွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ဒု-ဥကၠ႒ ဦးတင္ဦး၊ လူႀကီးလူငယ္တခ်ိဳ ့ အသက္ေဘး လက္မတင္ေလး လြတ္ေျမာက္ခဲ့တာက အဆိုးထဲက အေကာင္းပါ။ အျပစ္မဲ့ လက္နက္မဲ့ျပည္သူေတြ ေသပြဲဝင္ခဲ့ရတဲ့ ေသရာပါ ဒဏ္ရာေတြ ရခဲ့တဲ့ ေသြးစြန္းေန ့ ဒီပဲယင္းေန႔ ေမလ ၃၀ ေန႔ ေရာက္တိုင္း အမွတ္တရပြဲေတြ က်င္းပၾကပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ အညာေဒသ ရာဇ၀င္မွာလဲ ထင္ရွားတဲ့ ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕တိုးလာရတယ္ေပါ့။ အညာသမိုင္းထဲက ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ေက်ာက္စာတခု ကဗ်ာဆရာတဦ္း ထြင္းထုခဲ့တယ္။ + အဲဒီၿမိဳ႕မွာ သူရဲေကာင္းေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ၾက၊ သစၥာေဖာက္ေတြ အေတာင္ေပါက္ၾက၊ လူငယ္ေလးတေယာက္ သူ ့ဆိုင္ကယ္ က်ေပ်ာက္ခဲ့ရ၊ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ ေသကံမေရာက္၊ သက္မေပ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ရ၊ အံႀကိတ္ရ ေတာက္ေခါက္ရ အျဖစ္အပ်က္ေတြထဲ ကဗ်ာဆရာတေယာက္လည္း ေၾကကဲြထိရွ ေပါက္ကဲြခဲ့ရ။ ++ ေလးဆယ့္ငါးဖြား မိန္းမသားကို တရားေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တာကို။ ႏွစ္ေထာင့္သံုး ေမသံုးဆယ္ လြတ္ေတာ္မူခန္း။ ဇာတ္လမ္းအဆက္ ၾကည္ရြာထက္မွာ၊ တရက္႐ုံတင္ႏိုင္ေပလိမ့္။ ေမာင္လြမ္းဏီ ၆-၆-၀၉ + ထိုက္သူႏိုင္ရဲ႕ ဒီပဲယင္းေက်ာက္စာ ++ ၾကည္ေမာင္သန္းရဲ႕ ဒီပရဂၤ အခုဆိုရင္ ဒီပဲယင္း ေသြးေျမက်မႈႀကီး ျဖစ္ခဲ့တာ ၁၂ ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ တရားခံေတြကေတာ့ လြတ္ေနဆဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီးသန္းေရႊရဲ႕ န၀တစစ္အစိုးရလက္ခ်က္ျဖစ္တယ္လို႔ တိုးတိုးတမ်ိဳး က်ယ္က်ယ္တဖံု စြပ္စြဲေနၾကေပမယ့္ သက္ေသခိုင္လံုတာေတာ့ မရွိပါ။ ဒါဆို တရားခံ ရွာမရေတာ့ၿပီလား။ ေရစုန္ေျမာရေတာ့မွာလား။ ၀န္ခံသူကလည္း မရွိ။ ကိုယ္တိုင္ ခံခဲ့ရသူေတြကလည္း သတင္းဌာနေတြကို ရင္ဖြင့္ၾက၊ သတင္း၊ ေဆာင္းပါး၊ အင္တာဗ်ဴးေတြ ထုတ္လႊင့္ၾက။ ဒါေတြပဲ လုပ္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလို ဒီပဲယင္းသတင္းေတြအထဲမွာ ဒီပဲယင္း တရားခံကို ခန္႔မွန္းလို႔ ရႏိုင္ေခ်ရွိတဲ့ သတင္းတပုဒ္ ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီသတင္းကေတာ့ ဒီပဲယင္းလုပ္ႀကံမႈ စီစဥ္ညႊန္ၾကားသူကို ဦးခင္ညြန္႔ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း) ေျပာၿပီ ဆိုတဲ့သတင္းပါ။ ေစာင့္ၾကည့္သတင္းဂ်ာနယ္မွာ ေဖာ္ျပထားတာပါ။ ဒီပဲယင္းမွာ နအဖေခါင္းေဆာင္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း) ဦးခင္ညြန္႔က ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ အေထြေထြ စာအုပ္ကို ေရးသားထုတ္ေ၀ခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္အတြင္း ဒီပဲယင္းအေၾကာင္း သူ႔ အေတြ႔အႀကံဳအပိုင္းကို ကူးယူေဖာ္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။                                                               ဆ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဒီပဲယင္း အေရးအခင္း အခန္း အေၾကာင္းအရာ ၂၆။ ဒီပဲယင္းအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ အခန္း ၂၆ ဒီပဲယင္းအျဖစ္အပ်က္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီအျဖစ္အပ်က္နဲ႔ ပတ္သက္၍ ကၽြန္ေတာ္ မသိပါဟု ေျပာလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ လိမ္ရာ ေရာက္ပါမည္။ ကၽြန္ေတာ္က အတြင္းေရးမွဴး (၁) ဆိုေတာ့ ဒီကိစၥကလည္း ႏိုင္ငံေရးျဖစ္စဥ္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ မသိ၍မျဖစ္ သိပါသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း ယာဥ္တန္းရွည္ႀကီးျဖင့္ ေရွ႕ေျပး ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ အုပ္စုႀကီးျဖင့္ လွည့္လည္ကာ စည္း႐ုံးေရးတရားေတြ ေဟာေနသည့္အခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဒီလို အုတ္ေအာ္ေသာင္းနင္း ျဖစ္ေပၚေနသည့္အခ်ိန္ဆိုေတာ့ အစိုးရအဖြဲ႔အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္ ျဖစ္ေပၚေနတာကေတာ့ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ယာဥ္တန္းရွည္ႀကီးဟာ မႏၲေလးမွ ထြက္ခြာၿပီး လမ္းတေလွ်ာက္ စည္း႐ုံးေရးတရားေတြ ေဟာရင္းနဲ႔ မံုရြာၿမိဳ႕လည္းေရာက္ေရာ ဥကၠ႒က က်ေနာ္တို႔လူႀကီးပိုင္း ၅ ေယာက္၊ ၆ ေယာက္ကို သူ႔အခန္းသို႔ ေခၚလိုက္ပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ လူလည္းစံုေရာ ေဒၚေအာင္ဆန္္္္္းစုၾကည္ရဲ႕ ယာဥ္တန္းကို တားဆီးရမယ္၊ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ တားဆီး ရမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ေနာ္ကပဲ အၾကမ္းဖက္တားဆီးတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ ေၾကာင္း ေျပာေသာအခါ က်ေနာ္တင္ျပမႈကို လူႀကီးက သေဘာမတူပါ။ အဲ့ဒါကလည္း က်ေနာ္အတြက္ ေကာင္းသည္ဟု ျမင္ပါသည္။ ဒီမွာတင္ပဲ ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္၍ က်ေနာ္ကို လံုး၀ တာ၀န္မေပးေတာ့ပဲ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးစိုး၀င္းကို ဦးေဆာင္ေစကာ အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ ဒုတိယ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲျမင့္ကို လိုက္ပါေစလ်က္ ရဟတ္ယာဥ္ျဖင့္ မံုရြာၿမိဳ႕ကို လိုက္ပါေစပါသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း တာ၀န္ရွိပါသည္ ထိုအခ်ိန္က တိုင္းမွဴးကေတာ့ ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္စိုးႏိုင္ ျဖစ္ပါသည္။ အေသးစိတ္ စီစဥ္ညႊန္ၾကားမႈေတြေတာ့ မသိေတာ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြက တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္နယ္ေျမအတြင္းမွာ တိုင္းမွဴး၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွာ ရွိတာေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ျဖစ္စဥ္ေတြကို က်ေနာ္ သိေနရတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဒီျဖစ္စဥ္ႀကီး တခုလံုးမွာ က်ေနာ္ ဦးေဆာင္ပါ၀င္ရျခင္း မဟုတ္ေသာ္ျငားလည္း က်ေနာ္သည္ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္တေယာက္ ျဖစ္တာေၾကာင့္ က်ေနာ္မွာလည္း တာ၀န္ရွိသည္ဟု ခံယူပါသည္။ အစိုးရအဖြဲ႔ဆိုတာ အဖြဲ႔၀င္အားလံုး တိုင္ပင္ျခင္း၊ အသိေပးျခင္းျဖင့္ လုပ္ငန္းတခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရတာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဘယ္လို ကိစၥရပ္မ်ိဳးပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အေၾကာင္းတရားနဲ႔ အက်ိဳးဆက္မ်ားအေပၚမွာ အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ အားလံုးမွာ တာ၀န္ရွိၾကတာပါပဲ။ အားလံုးက တာ၀န္ခံၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္ဟူ၍ ေျပာလိုပါတယ္။ အထက္စာသားေတြကေတာ့ ေမွာ္၀န္းသား ဦးခင္ညြန္႔ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္း)ေရးတဲ့ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ အေထြေထြ စာအုပ္ပါ ဒီပဲယင္းအေၾကာင္း ကူးယူေဖာ္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၀ ရက္ ေသာၾကာေန႔က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ ဒီပဲယင္း အၾကမ္းဖက္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးကေတာ့ ၁၂ ႏွစ္ ေျမာက္ပါၿပီ။ ။