ဦးဝင္းတင္လို႔ ေျပာလိုက္တာနဲ႔ စာေရးဆရာဆိုတာထက္ ထင္ရွားတဲ့ ႏုိင္ငံေရးသမား သတင္းစာဆရာ အျဖစ္လူသိမ်ားၾကတာပါ။ ျမန္မာသတင္းစာေလာကမွာ ၾသဇာၾကီးမားတဲ့ သတင္းစာတစ္ေစာင္ျဖစ္တဲ့ ဟံသာဝတီသတင္းစာရဲ႕ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္အျဖစ္လည္း တာဝန္ယူခဲ့ဖူးသူျဖစ္တာေၾကာင့္ ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္ လုိ႕လည္း လူသိမ်ားပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္ဟာ ရန္ကုန္ တကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္ မဂၢဇင္း ေတြမွာ ဝင္းတင္ အမည္နဲ႕ ကဗ်ာနဲ႕ ဝတၴဳတို ေတြကို စတင္ ေရးသားရင္း ကေလာင္ေသြးခဲ့ပါတယ္။ အက်ဳိးေဆာင္ ဂ်ာနယ္မွာ လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာ အျဖစ္ ပထမဆံုး လုပ္ကိုင္ခဲ့ၿပီး AFP ႏိုင္ငံျခားသတင္းဌာနမွာ ည အယ္ဒီတာ၊ စာေပဗိမာန္မွာ လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာေတြ အျဖစ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဆရာႀကီးဟာ ေၾကးမံုသတင္းစာ စတင္တည္ေထာင္သူေတြထဲလည္း ပါဝင္ခဲ့သူပါ။ ဦးဝင္းတင္ ေရးသားခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြထဲက စာအုပ္တခ်ိဳ႕နဲ႕ မိတ္ဆက္ေပးလုိက္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္စာအုပ္ေတြထဲမွာ ကြိ လည္း တအုပ္အပါအဝင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဘာသာျပန္စာအုပ္ဟာ ဆရာႀကီးရဲ႕ သမၼာက်မ္းစာလုိစာအုပ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီး ဂ်ာနယ္ေက်ာ္ဦးခ်စ္ေမာင္တုိ႔လုိ ဆရာႀကီးေတြရဲ႕ ကုိးကြယ္ရာစာအုပ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းစာသမားတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ဒီစာအုပ္ကို ေခတ္သတင္းစာသမားေတြအေနနဲ႔ ဖတ္ၾကည့္ေစခ်င္တယ္လုိ႔ ဆရာႀကီးက တိုက္တြန္းထားပါတယ္။ ဥတၱရအလင္း စာအုပ္ကလည္း ဘာသာျပန္စာအုပ္ျဖစ္ၿပီး သတင္းစာေလာကအေၾကာင္းကို ေရးသားထားတာျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းစာဆရာေရာ ေလးနက္တဲ့စာေရးဆရာေတြဟာ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္ကို မ်က္ေျခမျပတ္ ေလ့လာၿပီး ျပန္ေရးတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သတင္းသမားေတြက လတ္တေလာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေနအထားေတြေပၚမူတည္ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္တုိင္းျပည္ရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး စီးပြားေရး လူမႈေရး ၾကည့္ၿပီးေတာ့ သံုးသပ္ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၿပီး သတင္းအခ်က္အလက္ တိအက် နဲ႕ သူ႕ရဲ႕အျမင္ကို ျပန္ေရးတာပါ။ စာေရးဆရာကေတာ့ ခံစားမႈနဲ႕ယွဥ္ၿပီး ျပန္လွန္သံုးသပ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ကြန္႕ျမဳးျပီး ျပန္ေရးၾကပါတယ္။ ဝတၳဳေရးသမား စာေရးဆရာနဲ႕ သတင္းသမားကေန စာေရးေကာင္းလုိ႕ စာအုပ္စာတမ္းေရးတဲ့သူေတြက မတူဘူး လုိ႕ ဆရာေဖျမင့္က ေျပာပါတယ္။ “ဆရာက စာေရးဆရာဆုိတာထက္ သတင္းစာဆရာလို႕ေျပာရမွာေပါ့။ ေနာက္ဆံုး ႏုိင္ငံေရးလုပ္ျပီးတဲ့အထိ သူ႕တစ္ဘဝလံုးျခံဳၿပီးေျပာမယ္ဆုိလည္း ဆရာဦးဝင္းတင္ဟာ သတင္းစာဆရာႀကီးျဖစ္တယ္။ ေနာင္တစ္ခ်ိန္ၾကေတာ့ ျမန္မာ့ဒီမုိကေရစီလႈပ္ရွားမႈမွာ ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့ ပါဝင္သြားတယ္။ ရြပ္ရြပ္ခၽြံခၽြံလုပ္သြားတယ္ေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ ဦးေႏွာက္ စိတ္ဓာတ္ အေတြးအေခၚ အျမင္ကေတာ့ သတင္းစာဆရာရဲ႕အျမင္ပဲ တသက္လံုးလႊမ္းမုိးခဲ့တယ္လုိ႕ ျမင္တယ္။” ဆရာႀကီးဟာ ခရီးသြားစာေပအမ်ိဳးအစားျဖစ္တဲ့ ခရီးသြားစာေပ စာအုပ္ကိုလည္း ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ဟာ ဆရာႀကီးရဲဲ႕ ခရီးသြားစာတမ္း ၂ ေစာင္ကို ထုတ္ေဝထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ဆုိဗီယက္နဲ႕အေရွ႕ဥေရာပႏုိင္ငံေတြကုိသြားတုန္းက အဲဒီမွာျမင္ေတြ႕ခဲ့ရတာေတြကို ေၾကးမံုသတင္းစာမွာ ေရးသားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေဆာင္းပါးေတြကို စုစည္းျပီးေတာ့လည္း ကမာၻနီတြင္ တဒၤဂ ဆုိတဲ့ စာအုပ္ကုိ ထုတ္ေဝထားပါေသးတယ္။ ဆရာႀကီးဆရာႀကီးေရးသားခဲ့တဲ့ စာေပပညာနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕စာတမ္း ၂ ေစာင္ကုိ စုစည္းၿပီး စာေပေမြ႕ေလ်ာ္မႈ ပ်ိဳးေထာင္ျခင္း ဆုိတဲ့စာအုပ္ကိုလည္းထုတ္ေဝထားပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ကရတဲ့အက်ိဳးအျမတ္ေတြကို ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္ေဖာင္ေဒးရွင္းကို လွဴဒါန္းသြားမယ္လုိ႕လည္း ထုတ္ေဝသူက ေျပာျပပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းေလးငါးဆယ္ေလာက္က ေရးသားထားတဲ့ေဆာင္းပါးေတြျဖစ္ေပမယ့္ ဒီေန႕ခတ္အျဖစ္အပ်က္ေတြနဲ႕အမ်ားႀကီးတူညီတယ္လုိ႕ ဆရာႀကီးေျပာခဲ့တာကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးဒ႑ာရီႏွင့္အေတြးအျမင္ေဆာင္းပါးမ်ားစာအုပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ လူ႔ငရဲစာအုပ္ကေတာ့ ဆရာႀကီးေထာင္ကထြက္လာၿပီး ေရးတဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ေလာက္ ေထာင္ထဲမွာၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္ခံရမႈေတြ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္ခံရမႈေတြကို ဆရာႀကီးရဲ႕ကိုယ္ေတြ႕မွတ္တမ္းေတြနဲ႕ေရးသားထားတာပါ။ ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္ဟာ တစ္ခ်ိန္တုန္းက စာေရးမ်ားတဲ့အခ်ိန္ ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္ရယ္လုိ႕ လူသိမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ၿပီး စာအုပ္ေတြထုတ္ဖုိ႕ရွိေပမယ့္ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ မထုတ္ျဖစ္ခဲ့ဘူးလုိ႕ ဆရာႀကီးမကြယ္လြန္မီက ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ “ကြ်န္ေတာ္လည္းအဲဒီအခ်ိန္မွာအသက္ေတာ္ေတာ္လည္းႀကီးသြားျပီ။ ၅၀ နားနီးသြားျပီေပါ့ဗ်ာ။ စာေတြလည္းေတာ္ေတာ္ေရးေနျပီ။ ဒါေပမယ့္ ျပသနာက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ထုတ္ေဝမယ့္သူမရွိဘူးေလ။ စာအုပ္ေတြက ထုတ္ခ်င္တုိင္းထုတ္လုိ႕မရဘူး။ စာေပစိစစ္ေရးကလည္းရွိေသးတယ္။ ဒီေခတ္မွာဆုိရင္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္စာအုပ္ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားထြက္တယ္။ ဥပမာ ကြ်န္ေတာ့္အင္တာဗ်ဴးေတြ စုထုတ္တာတုိ႕ ကြ်န္ေတာ့္ေဆာင္းပါးအေဟာင္းေတြစုထုတ္တာတုိ႕။ ဟုိေခတ္ကလုပ္လုိ႕မရဘူး။ စကၠဴကလည္းရွားတယ္ဗ်။” အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူ႕ေဆာင္းပါးပါရင္ ျဖတ္ ဆုိတာနဲ႕ အခုေခတ္လုိအလြယ္တကူမဟုတ္ပဲ စာရြက္ဆြဲဆုတ္တာမ်ိဳးလုပ္တဲ့အတြက္ ျပန္ျပီးျပင္ဆင္ရတာနဲ႕ သူ႕ေဆာင္းပါးေတြကို ေတာ္ရုံမသံုးရဲၾကဘူးလုိ႕လည္း ေျပာပါတယ္။ “ အဲေတာ့ ကြ်န္ေတာ္က Black List မဟုတ္တာတစ္ခုပဲ။ Black Name ေပါ့ဗ်ာ။” ဆရာႀကီးဟာ ႏုိင္ငံေရးစာေပအျပင္ အႏုပညာနဲ႕ပတ္သက္တဲ့စာအုပ္ေတြကိုလည္း ေရးသားခဲ့ပါေသးတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေျခမွာစကား လက္ဖ်ားကဗ်ာ မ်က္ႏွာဇာတ္လမ္း စာအုပ္ဟာ ေခါင္းစဥ္ၾကည့္ကတည္းက အႏုပညာျပည့္တဲ့ စာအုပ္ျဖစ္မယ္ဆုိတာ သိပါတယ္လုိ႕ ဦးမင္းကိုႏုိင္က ေျပာပါတယ္။ “ ဒီစာအုပ္မ်ိဳးက သူ႔လိုလူမ်ိဳးေရးတာ အေကာင္းဆံုးပဲဗ်။ ဘာျဖစ္လုိ႕လည္းဆုိေတာ့ သူ႔ရဲ႕အတၱအစြဲေတြကုိ ေတာ္ေတာ္ျဖဳတ္ျပီးေရးတယ္။ ပကတိအတုိင္းေရးတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရင့္က်က္မႈ တစ္စံုတစ္ရာပါတယ္။ သတိၱကအျမဲတမ္းအျပည့္ရွိေနတယ္..ဆုိေတာ့ မေကာင္းခံႏုိင္မလားဗ်ာ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အႀကိဳက္ဆံုးထဲမွာ ပါပါတယ္။” ဦးဝင္းတင္ငယ္စဥ္ကတည္းက ေပၚသစ္နာမည္နဲ႕ ပန္းခ်ီေဝဖန္ေရး ေရးတာကို အထဲေရာက္မွသိခဲ့ရၿပီး သူ႔ရဲ႕ဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္လုိ႕လည္း ဦးမင္းကိုႏုိင္က ေျပာပါတယ္။ “လူတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္ထုတ္လုိက္တဲ့လက္ရာတစ္ခုကုိ ျပီးကတတ္ဆန္းမဟုတ္ပဲနဲ႕ က်က်နန ဂရုတစိုက္နဲ႕နာမည္ေပးတယ္ဆုိကတည္းက အဲဒီနာမည္မွာ အႏုပညာကပါေနျပီ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ ဘဘဦးဝင္းတင္ကို အင္မတန္သိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးကို ထဲထဲဝင္ဝင္ကို ဝင္လုပ္ေနတဲ့ စာနယ္ဇင္းဆရာႀကီးတစ္ေယာက္လုိ႔ပဲ ကြ်န္ေတာ္ျမင္တာေပါ့။”