ကေန႔ (၂-၄-၂၀၁၅) ရက္ေန႔မွာ က်င္းပတဲ့ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးမွာ အင္းေတာ္မဲဆႏၵနယ္က ဦးေက်ာ္နိုင္ေဌးနဲ႔ သကၤန္းကြ်န္းမဲဆႏၵနယ္က ဦးသိန္းညြန္႔တို႔ ႏွစ္ေယာက္က “မတရားသင္းမ်ားအက္ဥပေဒ (၁၉၀၈ ခုႏွစ္၊ အိႏိၵယ အက္ဥပေဒ-၁၄ )ကို ျပင္ဆင္တဲ့ ဥပေဒၾကမ္းကို သီးျခားစီ ျပဳစုၿပီး သီးျခားစီ လႊတ္ေတာ္က လက္ခံေဆြးေႏြးရန္ အဆို တင္သြင္းခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ ကိုလိုနီ အဂၤလိပ္အစိုးရေခတ္က ျပ႒ာန္း ထားတဲ့ အဲဒီဥပေဒထဲမွာ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ႏိုင္ငံေရးအေျခအေန၊ ေခတ္စနစ္နဲ႔ မေလ်ာ္ညီတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြ ပါေနလို႔ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ျပ႒ာန္းတာကို လုပ္ခ်င္တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးေက်ာ္ႏိုင္ေဌး တင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္ထဲမွာ တခ်ိဳ႕ေသာ ေက်းလက္တိုင္းရင္းသားမ်ားဟာ မတတ္သာတဲ့ အေျခအေနေအာက္မွာ လက္နက္ကိုင္ ေသာင္းက်န္းသူမ်ားနဲ႔ ဆက္သြယ္ ေဆာင္ရြက္ေပးရတဲ့ကိစၥမ်ိဳးေတြ ရိွေနတာေၾကာင့္ စိတ္မပါေသာ္လည္း မလဲႊမေရွာင္သာ ကူညီမိတာမိ်ဳးေတြ ရိွေနတဲ့အေၾကာင္း၊ ဒီအခါမွာ ဒီဥပေဒနဲ႔ အေရးယူ အျပစ္ေပးခံရၿပီး အလြန္ဝမ္းနည္း ေၾကကဲြစရာကိစၥေတြ ရိွေနတာေၾကာင့္ ဒီလိုမိ်ဳး မျဖစ္ရေလေအာင္ ဥပေဒကို ေျဖေလ်ာ့ေပးတဲ့အေနနဲ႔ ဥပေဒကို ထပ္မံ ျပင္ဆင္ ျဖည့္စြက္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပပါတယ္။ အလားတူ ဦးသိန္းညြန္႔ကလည္း အဆုိပါ ဥပေဒကို ပိုမိုေျဖေလ်ာ့သြားေစၿပီး ျပည့္စံုသြားဖို႔အတြက္ ျဖည့္စြက္ခ်က္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ျပဳစုတင္ျပကာ လႊတ္ေတာ္က လက္ခံ ေဆြးေႏြးဖို႔ တင္ျပပါတယ္။ သူတို႔ တင္ျပေဆြးေႏြးခ်က္ေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဒီျပင္ဆင္ခ်က္ ဥပေဒၾကမ္း ၂ ခုကို  တေပါင္းတည္း ျဖစ္ေအာင္ ေဆြးေႏြးႏုိင္ခဲ့ရင္ ကေန႔ မ်က္ေမွာက္ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီၿပီး ေက်းလက္ေန တိုင္းရင္းသား လူနည္းစု ျပည္သူေတြ အထိတ္ထိတ္အလန္႔လန္႔ ေနထိုင္လာခဲ့ရမႈေတြ သက္သာေလ်ာ့ပါးသြားမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏွစ္ခုစလံုးကို လက္ခံေဆြးေႏြးဖို႔ လႊတ္ေတာ္က ပယ္ခ်ခံရပါတယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ မူလ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ဟာ အဂၤလိပ္လို ေရးသားျပဌာန္းထားတာ ျဖစ္လို႔ ျပင္ဆင္ခ်က္တင္တဲ့အခါလည္း အဂၤလိပ္လိုသာ ေရးသားတင္ျပရမယ္ဆုိတဲ့ ေကာက္ခ်က္နဲ႔ပါ။ တကယ္ေတာ့ ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာေရာ၊ လႊတ္ေတာ္ဆိုင္ရာ ဥပေဒနဲ႔ နည္းဥပေဒမ်ားမွာပါ မူလဥပေဒသည္ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ ေရးသားျပ႒ာန္းထားပါက ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ခ်က္မ်ားကို အဂၤလိပ္လုိသာ ေရးသားတင္ျပရမည္လို႔ ျပဌာန္းမထားပါဘူး။ [caption id="attachment_88082" align="alignright" width="300"] ဦးရဲထြန္း[/caption] ေနာက္တခ်က္က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ တရားဝင္ရံုးသံုးစာ သည္ ျမန္မာစာျဖစ္သည္ ဆိုတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ကို အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၄၅၀ မွာ အတိအလင္း ျပဌာန္း ထားပါတယ္။ အဲဒီလို ျပ႒ာန္းထားခ်က္ ရွိေပမယ့္ အဂၤလိပ္လို ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒကို အဂၤလိပ္လို ျပင္ဆင္ခ်က္ မတင္လို႔ဆိုၿပီး လက္ခံေဆြးေႏြးရန္ မသင့္လို႔ ပယ္ခ်ပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ အဂၤလိပ္လို တင္လာခဲ့တဲ့ ျပင္ဆင္ခ်က္ဥပေဒၾကမ္းကို ေဆြးေႏြးတဲ့အခါမွာေရာ အဂၤလိပ္လို ေဆြးေႏြး ၾကရမွာလား။ အမွန္ကေတာ့ ျမန္မာလို ျပင္ဆင္ခ်က္တင္တာကို ျမန္မာလိုပဲ လက္ခံေဆြးေႏြးၿပီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳၿပီးတဲ့အခါမွသာလ်ွင္ အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ဆုိၿပီး ျမန္မာဘာသာနဲ႔ အဂၤလိပ္ဘာသာ ၂ မ်ိဳး တဲြၿပီး သမၼတဆီ ပို႔လိုက္ရင္လည္း ရတာပါပဲ။ အဲလို မလုပ္ရလို႔လည္း ဘယ္ဥပေဒကမွ ဟန္႔တားထားတာ မရိွပါဘူး။ ေစတနာသာ ပါရင္ လုပ္လို႔ ရပါတယ္။ အခု ဒီပံုအတိုင္းကေတာ့ ဥပေဒၾကမ္းအသစ္ ေရးဆဲြတင္ျပခ်င္တဲ့၊ ျပင္ဆင္ခ်င္တဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြက အဂၤလိပ္လုိ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ေရးတတ္၊ ေျပာဆုိ ေဆြးေႏြးတတ္မွ ျဖစ္မယ္ဆိုတဲ့ပံုပါပဲ။ ဒီျပႆနာဟာ ဒီဥပေဒၾကမ္းနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အရင္တႀကိမ္ ဦးသိန္းညႊန္႔ ျပင္ဆင္ခ်က္အဆို တင္ျပစဥ္တုန္းကတည္းက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဒုတိယဥကၠ႒ ဦးနႏၵေက်ာ္စြာက အဂၤလိပ္လို ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒကို အဂၤလိပ္လိုသာ ျပင္ဆင္ခ်က္အဆုိ တင္ရမယ္လို႔ သူ႔ထင္ျမင္ ယူဆခ်က္ကို လႊတ္ေတာ္ကို ေျပာလိုက္တာရဲ႕ အဆက္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒုဥကၠ႒ ဦးနႏၵေက်ာ္စြာရဲ႕ သေဘာထားကို ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီကလည္း ဒီတေခါက္မွာ ဆက္လက္ ေထာက္ခံ၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကလည္း ဆက္လက္မဲခဲြ အတည္ျပဳ ထားေလေတာ့ က်ေနာ္တို႔ လႊတ္ေတာ္ႀကီးထဲမွာ အဂၤလိပ္လို မူလျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒျပင္ဆင္ခ်က္ေတြကို ျပင္ဆင္မယ္ၾကံရင္ အဂၤလိပ္လုိ ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္တတ္မွ ၾကံၾကပါလို႔ ဆိုရမွာျဖစ္ေၾကာင္းပါ။ ဦးရဲထြန္း (သီေပါၿမိဳ႕နယ္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္)