(တစ္) အမွာစာ။ ။ ေအာက္တြင္ ေဖာ္ျပလတၱံ႔ေသာ စာတန္းငယ္သည္၊ ကၽြႏု္ပ္၏အနီးေန လက္ရင္းတပည့္ တဦးျဖစ္သူ ေမာင္ကပၸလီ၏ ပြဲဦးထြက္လက္ရာ ျဖစ္၏။ သူသည္ ေက်ာင္းေနပညာအားျဖင့္ သင္ရုိးကုန္ေအာင္ဆည္းပူးႏုိင္ခဲ့သူ မဟုတ္ေသာ္ျငား၊ စာေရးစာဖတ္ျခင္းတုိ႔၌မူ ဝါသနာအေလ့ထံုသည္ကုိ ကၽြႏု္ပ္ေကာင္းစြာ သတိျပဳမိသည္။ တံငါနားနီးတံငါ၊ မုဆုိးနားနီးမုဆုိး၊ အတုျမင္အတတ္သင္ဟူေသာ ဆုိရုိးစကားတုိ႔အတုိင္း ေမာင္ကပၸလီသည္ ကၽြႏု္ပ္စာတုိေပစတခ်ဳိ႕ေရးသားေနသည္ကို အားက်အတုယူလ်က္ ကၽြႏု္ပ္ကုိ အဓိကဇာတ္ေကာင္အျဖစ္ စိတ္ကူးယဥ္ ဖန္တီးကာ ႀကီးစြာေသာလံု႔လျဖင့္ မည္သည့္စာအမ်ဳိးအစားဟူ၍ ခြဲျခားေဖာ္ျပရန္ခက္ခဲသည့္ စာတပုဒ္ကုိ အစမ္းသေဘာ ေရးသားကာ ကၽြႏု္ပ္အားဖတ္ေစခဲ့၏။ တဆက္တည္းမွာပင္၊ ၎စာမူ၏အက်အေပါက္နဲ႔ အျခား လိုအပ္ခ်က္တုိ႔ကို ျဖည့္စြက္ျပင္ဆင္ေပးပါရန္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ရာ၊ အာစရိယဂုိဏ္းဝင္ ကၽြႏု္ပ္အေနျဖင့္ တပည့္ေက်ာ္၏ ဝါသနာ ေကာင္းအား ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးရမည့္ ဝတၱရားရွိသည္နဲ႔ အညီ၊ လုိအပ္မည္ထင္ရေသာ၊ သဒၵါဝါက်အထားအသုိအနည္းငယ္ကုိ ေထာက္မျပင္ဆင္လ်က္ မူရင္းအာေဘာ္မပ်က္ေစပဲ အတန္ငယ္ တည္းျဖတ္သုတ္သင္ကာ သူ၏ လက္ရာကုိ စာဖတ္သူတုိ႔ ျမည္းစမ္းႏိုင္ရန္ မိတ္ဆက္ေပးလိုက္ရေပသည္။ ယင္းစာ၌ သူရခ်င္ေရာက္ခ်င္ေသာ ဘဝတခုကုိ စိတ္ကူးပံုေဖာ္လ်က္၊ ၾဆာသမား၏ဂုဏ္ကုိ ျမင္ေယာင္ၾကားေယာင္ျဖစ္လာေအာင္ ဖတ္ခ်င့္စဖြယ္စန္းတင္ဖြဲ႔ဆုိထားခ်က္ကုိ ေတြ႔ျမင္ႏုိင္သည္။ သူ၏စာတြင္၊ အခ်ဳိ႕ေနရာမ်ား၌ ကၽြႏု္ပ္၏ေရးဟန္မ်ား မသိမသာေရာစြက္လ်က္၊ ကၽြႏု္ပ္နည္းတူ ကေဘာက္တိကေဘာက္ခ်ာ ျဖစ္ေနသည္ကုိ သတိခ်ပ္မိေသာ၊ စာဖတ္သူတုိ႔အေနျဖင့္ လက္သင္တပည့္အား နားလည္ခြင့္လႊတ္ၾကေစလိုေၾကာင္းႏွင့္ သူသည္ ေနာင္တခ်ိန္ကၽြႏု္ပ္ကဲ့သုိ႔ပင္ အစုိးရလူႀကီးမင္းမ်ား အျမင္ကပ္သည့္ကေလာင္ရွင္တဦး ေသခ်ာေပါက္ျဖစ္လာမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ရပါ၏။ ၾဆာဒင္(ရြာျပင္) ေခတၱ၊ ဖူးခက္ကၽြန္း ထုိင္းႏုိင္ငံေတာင္ပိုင္း၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ မတ္ခ်္လ ၂၈ ရက္။ ။ (ႏွစ္) “ခ်စ္ေသာအာစရိ” (ေမာင္ကပၸလီေရးသည္) က်ေနာ္၏အမည္သည္ ကပၸလီ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္၏ဖခင္မွာ ဦးဘ၊ မိခင္မွာ ေဒၚကုလားမ ျဖစ္ပါသည္။ မြန္ျပည္နယ္၊ ဘီလူးကၽြန္းဇာတိျဖစ္ေသာ က်ေနာ္သည္ ၆ တန္း ေအာင္ခဲ့ၿပီး၊ မိဘမ်ား ဆင္းရဲေသာေၾကာင့္၊ ေက်ာင္းမွ ထြက္ခဲ့ရပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ စစ္ထဲသုိ႔ ဝင္ေရာက္ၿပီး၊ တပ္ၾကပ္အဆင့္အထိ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ပါသည္။ စစ္တပ္ထဲတြင္ က်ေနာ့္ဆရာ ဗုိလ္ႀကီးဒင္နဲ႔ စတင္သိကၽြမ္းခဲ့ပါ၏။ သူသည္ သူ၏ဖိနပ္ကုိ တုိက္ေပးရန္ က်ေနာ္အား တာဝန္စတင္ေပးခဲ့ရာ၊ အလြန္ေျပာင္သျဖင့္ က်ေနာ့္ကုိ သူသေဘာအလြန္တရာ က်သြားပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ က်ေနာ္သည္ သူ၏လက္စြဲေတာ္အနီးကပ္တပည့္ ျဖစ္လာပါေတာ့သည္။ က်ေနာ္၏ဆရာသည္ ဗိုလ္ေက်ာင္းဆင္းျဖစ္၍ ထုိဗုိလ္ဆရာနဲ႔ က်ေနာ္ ေရွ႕တန္းစစ္ေျမျပင္ တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ အႀကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာအတူ တုိက္ပြဲဝင္ဖူးရာ၊ ျပင္းထန္ေသာတုိက္ပြဲမ်ားျဖစ္ေလတုိင္း၊ က်ေနာ့္ဗုိလ္ဆရာသည္ လွစ္ကနဲလွစ္ကနဲ၊ ေပ်ာက္ျခင္းမလွ ေပ်ာက္သြားတတ္ေလရာ၊ က်ေနာ္ သူ႔ကုိ စုိးရိမ္တႀကီး လုိက္ရွာသည့္အခါ ကတုတ္က်င္းထဲတြင္ ေခါင္းပု ၍ ဝပ္ေနသည္ကုိ အျမဲလုိလုိ ေတြ႔ရေလ့ရွိပါ၏။ ထုိေၾကာင့္ က်ေနာ့္ဆရာအား၊ သူႏွင့္ ေက်ာင္းဆင္းဖက္ဗုိလ္မ်ားက ကတုတ္က်င္း ဗုိလ္ဟု၊ ကြယ္ရာတြင္ ေနာက္ေျပာင္ေခၚေဝၚၾကသျဖင့္ ကတုတ္က်င္းဗုိလ္ဟူေသာနာမည္တလံုး ရလာေလ၏။ ထုိနာမည္ေျပာင္ကုိ က်ေနာ္ဆရာ ဘယ္ကေနၾကားမွန္းမသိ။ ငါလုိဗုိလ္၊ လြယ္လြယ္က်လို႔ မျဖစ္၊ တပ္သားဆုိတာ ဘယ္လမ္းေဘးေလွ်ာက္ရွာရွာ အလြယ္ေလးဟု ဆင္ေျခ ေပးတတ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ သူသည္ အလြန္ရာထူး အတက္ျမန္ခဲ့ပါ၏။ စစ္သက္ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္အတြင္း၊ ဒုတိယဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအဆင့္သုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရာ၊ က်ေနာ္သည္လည္း မူလဒံုရင္းတပ္ၾကပ္ရာထူးျဖင့္ သူ၏အိမ္ေတာ္ပါတပည့္ ျဖစ္လာပါသည္။ သူသည္ ထိုစဥ္က ကာကြယ္ဦးစီးခ်ဳပ္၏ တူအရင္း ျဖစ္ေသာေၾကာင့္၊ ကတုတ္က်င္းအတြင္းမွသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျဖစ္ လာသည္ဟု၊ ေက်ာင္းဆင္းဘက္ အခ်င္းအခ်င္း သြားပုပ္ေလလြင့္ ေျပာၾကပါ၏။ က်ေနာ္၏အေနျဖင့္မူ၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးခ်င္းအတူတူ က်ေနာ့္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ႏွစ္မူးသာသည္ဟု ဆုိခ်င္ပါသည္။ (သံုး) ထုိမွသည္ ရန္ကုန္တုိင္းစစ္တုိင္းမွဴး ျဖစ္လာျပန္ပါသည္။ ထုိကာလက၊ တႏုိင္ငံလံုးတြင္၊ လမ္းတံတား၊ အေဆာက္အဦးအမ်ားအျပား တည္ေဆာက္ေနခ်ိန္ျဖစ္ရာ၊ က်ေနာ့္ဆရာသည္ အဆုိပါလမ္းသစ္၊ တံတားသစ္၊ အေဆာက္အဦ သစ္ဖြင့္ပြဲတုိ႔အျပင္၊ ေရေလာင္းအိမ္သာ အသစ္ဖြင့္ပြဲကုိပါမက်န္၊ ဝါသနာအရ မပ်က္မကြက္၍ ကတ္ေက်းတလက္ျဖင့္ တက္ေရာက္ေလ့ ရွိရာမွ၊ သူ၏အမည္သည္ ဗိုလ္ကတ္ေက်းဟူ၍ ထင္ရွားလာျပန္ပါသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တြင္ ဒီမုိကေရစီစနစ္သုိ႔ ကူးေျပာင္းလာခဲ့ရာ၊ အျခားဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အေနျဖင့္ အမတ္တေနရာအတြက္ မ်က္ကလဲဆံျပာ ျဖစ္ေနၾကရခ်ိန္တြင္၊ က်ေနာ္ဆရာကား၊ ေအာင္လံထူစစ္သူႀကီးပြဲဟူေသာစကားအတုိင္း ရန္ကုန္တုိင္းအစုိးရအဖြဲ႔တြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူး ရလာျပန္ပါသည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္လည္း ရန္ကုန္တုိင္းအတြင္းရွိ စည္ပင္သာယာေစ်းႀကီးတခ်ဳိ႕ မၾကာခဏမီးေလာင္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ရာ ထုိမီးသည္ က်ေနာ့္ဆရာ၏ လက္ခ်က္ဟု၊ အကင္းပါးသူမ်ားသူက ေထာက္ျပၾကရာမွာ ရိႈ႕မီးေမာင္ဒင္ဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္တခု တုိးလာျပန္ပါသည္။ က်ေနာ္ကမူ၊ လူႀကီးလူေကာင္းစာရင္းဝင္ဆရာသမားအား စုိးစဥ္းမွ် သံသယ မဝင္မိခဲ့ေၾကာင္း ရုိးသားစြာ ေျပာလိုပါ၏။ သူသည္ တိုင္းဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးရလာခါစက၊ က်င္းပခဲ့ေသာအခမ္းအနားတခုတြင္ ဒီမုိကေရစီ ေခါင္းေဆာင္အမ်ဳိးသမီးႀကီးနဲ႔ အတူ တက္ေရာက္ခဲ့ဖူးရာ၊ အခ်ဳိ႕ေသာသူမ်ားအေနျဖင့္ အလြန္တအံ့တၾသ ျဖစ္သြားၾကေသာ္လည္း တပည့္ရင္းျဖစ္သူ က်ေနာ္ကမူ၊ ဟန္ေဆာင္ ေကာင္းေသာ က်ေနာ့္ဆရာ၏အကြက္ကုိ ႀကိဳသိေနသျဖင့္၊ ရီခ်င္ပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ က်ေနာ္ဆရာသည္ လူတကိုယ္လံုး ဉာဏ္နီဥာဏ္နက္ ဖံုးေနသူျဖစ္ရာ၊ ထုိဆရာမ်ဳိးကုိ ဆရာေတာ္ရေသာ က်ေနာ္အဖုိ႔ အလြန္တရာကံထူးသည္ဟု ဆုိႏုိင္ပါ၏။ အခြင့္သာသည္ျဖစ္၍ က်ေနာ့္ဆရာ အလြန္ေျပာင္ေျမာက္ေသာရုိက္ခ်က္တခုအေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါေသးသည္။ အဆုိပါ ဧရာမခြင္၊ မဟာရုိက္ခ်က္မွာ ဒလတဖက္ ကမ္းတြင္ တည္ေဆာက္မည့္ ျမန္မာ့ေစတနာ ၿမိဳ႕သစ္စီမံကိန္းႀကီးပင္ ျဖစ္ပါသည္။ က်ေနာ္ဆရာက အဆုိပါ ခြင္ႀကီး အတြက္၊ အၿငိမ္းစားဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျဖင့္၊ သမၼတထံ ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ခ်ဥ္းကပ္ စည္းရံုးခဲ့ရာ၊ က်ေနာ္ဆရာ၏ ဇကုိ သိေနေသာသမၼတႀကီးခမ်ာ ျငင္းပယ္ရန္အင္အား မရွိခဲ့ေခ်။ (ေလး) က်ေနာ္ဆရာ၏ ရာဇဝင္ေျပာင္ပံုမွာ သမုိင္းဆရာအဆူဆူ ၾသခ်ေလာက္ပါ၏။ အေမရိကန္သန္းဘီလ်ံနဲ႔ ခ်ီ၍ ကုန္က်မည့္စီမံကိန္းႀကီးအတြက္၊ ေနာက္ဆံုး အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရန္၊ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေဝးသုိ႔၊ သူကိုယ္တုိင္ပင္မသြား၊ ၿမိဳ႕ေတာ္ဝန္ကို အငွားဗုိက္ျဖင့္ ဓားထုိးခံခုိင္းသည္အထိ ဇယားႏိုင္သူ ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထိုတခ်ီတြင္ က်ေနာ့္ဆရာ ကံမေကာင္းခဲ့ပါ။ အဆိုပါ စီမံကိန္းႀကီးတြင္၊ အၿငိမ္းစား ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး၏ သမီးမ်ားနဲ႔ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းရွင္ တ႐ုတ္ႏြယ္ဖြား ေရွာက္ပန္း၊ ေရွာက္စန္း ညီအကုိ ၂ ဦးတုိ႔ ပါဝင္ေနသည့္အျပင္၊ ေရႊျပည္သာစက္မႈဇုန္တြင္ မတည္ေငြ ျမန္မာ က်ပ္သိန္း ၇၀ ခန္႔ျဖင့္သာ၊ ဟန္ျပသေဘာ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ လွ်ဳိ႕ဝွက္ကိစၥမ်ား ေပါက္ၾကားသြားခဲ့ၿပီး၊ စားရခါနီးမွ၊ ပါးစပ္ဝတြင္ ျပဳတ္က်သြားခဲ့ပါသည္။ လူတကာ ထင္မွတ္မထားသည့္ အခ်ီႀကီးပြေပါက္ကုိ ဆင္ၾကံၾကံႏိုင္သည့္ က်ေနာ့္ဆရာ အား တႏိုင္ငံလံုး လန္႔ဖ်န္႔သြားရသည္ ျဖစ္ရာ၊ တပည့္တဦးျဖစ္ေသာ က်ေနာ္အေနျဖင့္၊ ဆရာ့အရွိန္အဝါေၾကာင့္ မ်ားစြာဂုဏ္တက္ရပါ၏။ ထုိမွ်မကေသးပါ။ ရန္ကုန္မွာ ျဖစ္ျဖစ္သမွွ် က်ေနာ္ဆရာ၏ လက္ရာခ်ည္း ျဖစ္ပါ၏။ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ားကုိ ဘူဒုိဇာျဖင့္ ထိုးေကာ္သည့္ကိစၥ၊ အလုပ္သမားလစာ တုိးေတာင္းသည့္သပိတ္၊ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈအပါအဝင္၊ လူထုနဲ႔ ထိပ္တုိက္ရင္ဆုိင္ရေသာကိစၥမ်ားကုိ ေသခ်ာက်နစြာ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္၊ ေထာင္ထြက္လူမိုက္ ကေလကေခ်မ်ားကုိ မိဘျပည္သူ အမည္ခံေစလ်က္၊ စြမ္းအားရွင္လက္ရံုးတပ္ဖြဲ႔ကုိ စစ္ေရးအျမင္ျဖင့္ ႀကိဳတင္ ဖြဲ႔စည္းထားကာ၊ လုိအပ္သလုိ လက္စြမ္းျပေစပါသည္။ သူကုိယ္တုိင္နံပါတ္တုတ္ကို ကိုင္လ်က္ “ေဟာဒီလုိ လက္ကုိ လႊဲၿပီး ျဖတ္ရုိက္ရ မယ္။ ၿပီးရင္ လက္ျပန္တခ်က္ ထပ္ရုိက္မယ္။ အားရွိသေလာက္ရုိက္။ နာနာရုိက္၊ ဆက္တိုက္သာ ရုိက္။ အသားကုန္ ရုိက္၊ မေသမခ်င္းရုိက္”ဟူေသာ သရုပ္ျပဟန္မ်ားမွာ က်ေနာ္၏အာရံုထဲတြင္ ဗီြဒီယုိရုိက္ထားသကဲ့သုိ႔ စြဲျမဲစြာ မွတ္မိေနပါသည္။ မၾကာေသးခင္က ျဖစ္ပြားခဲ့သည့္ ၿမိဳ႕ေတာ္ခန္းမေရွ႕ လူအုပ္ႀကီးအား ေအာင္ျမင္စြာ ႏွိမ္နင္းခဲ့ပံုကုိ အေၾကာင္းျပဳကာ ဝါးရင္းတုတ္ေမာင္ဒင္၊ လက္ပတ္နီေမာင္ဒင္ဟူေသာ အမည္ေကာင္း ဂုဏ္ပုဒ္တုိ႔ တုိးလာျပန္ပါသည္။ ဆရာ့လက္ စြမ္းကား၊ သမၼတရံုးမွပင္ မ်က္လံုး မ်က္ဆန္ျပဴးရသည္ အထိပင္ ျဖစ္ပါ၏။ အဆုိပါ ရုိက္ပြဲအေပၚ ပုဂၢလိကမီဒီယာအသီးသီးက ဆူညံစြာျပစ္တင္ ေရးသားခဲ့ၾကျခင္းအတြက္၊ သတင္းေထာက္တဦးအား ရုိက္ပြဲအတြက္ ၀န္ခ်ေတာင္းပန္ မေယာင္၊ သတင္းေပးမေယာင္ ျဖားေယာင္းေခၚေဆာင္ေစကာ၊ လက္ရံုးတပ္ဖြဲ႔ဝင္တုိ႔ကုိ ထပ္မံ ဝုိင္းဝန္းရုိက္ႏွိပ္ေစျခင္းျဖင့္၊ အေကာင္းဆံုးသင္ခန္းစာေပးႏုိင္ခဲ့သူမွာလည္း က်ေနာ္ဆရာ၏ သူမတူေသာ စြမ္ရည္ထူးပင္ ျဖစ္ပါေခ် သည္။ (ငါး) ယခုရက္ပုိင္းမ်ား၌ က်ေနာ္ဆရာသည္၊ ေျမနီကုန္းဂံုးေက်ာ္တံတားဖြင့္ပြဲတြင္ ခရီးသည္မ်ားအား၊ လက္ေဆာင္ ပစၥည္းမ်ား အခမဲ့ေပးေဝေနပံု၊ လမ္းေဘးေရေျမာင္းထဲမွ အမိႈက္မ်ားကို ကိုယ္တုိင္လုိက္လံ ေကာက္ယူေနပံုမ်ား အား ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္နဲ႔ ရုပ္ျမင္သံၾကားမီဒီယာအသီးသီးတြင္၊ ေဝဆာစြာတခမ္းတနား ေဖာ္ျပေန ၾကသည္ကုိ သင္တုိ႔ သတိျပဳမိၾကလိမ့္ဟု ထင္ပါသည္။ သူ၏ဂုုိက္ဆုိက္မွာ အမ်ားျပည္သူခရီးလမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအဆင္ေျပေစရန္ ဂံုးေက်ာ္ တံတားႀကီး တစင္း သူ႔ကုိယ္ပုိင္ေငြေၾကးျဖင့္ စုိက္ထုတ္တည္ေဆာက္ေပးေလဟန္ ကြယ္လြန္သူ စင္ကာပူဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ကဲ့သုိ႔ ၿမိဳ႕ရြာ သန္႔ရွင္းလွပေရးကုိ ဂရုဓမၼျပဳတတ္သည့္ အုိက္တင္တုိ႔ကို ျမင္ေတြ႔ႏုိင္ပါသည္။ ဤသည္ပင္ က်ေနာ့္ဆရာ၏ေရွ႕ေရးကို ႀကိဳတင္ေမွ်ာ္ျမင္ႏုိင္ေသာ အရည္အေသြးကုိ အထင္အရွား ျပဆုိေနျခင္းပင္ မဟုတ္တံုေလာ။ က်ေနာ့္ဆရာျဖစ္သူ၏ အရည္အခ်င္းအား သူ႔ဦးရီးေတာ္နဲ႔ တကြ ဇနီးသားသမီးမ်ားကပါ ႏွစ္ေထာင္းအားရရွိၾက ပါသည္။ သူနဲ႔ လက္ဝါးရုိက္ဖက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ကေလး၊ ဝန္ႀကီး၊ ဝန္ကေလး၊ ၿမိဳ႕ဝန္ႀကီး၊ ၿမိဳ႕ဝန္ကေလးတုိ႔က၊ အထူးအားကုိးၾကပါသည္။ ထုိ႔အတူ သူနဲ႔ စီးပြားဖက္တရုတ္လူမ်ဳိး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတုိ႔သည္လည္း သူတုိ႔၏ တာဏံေလဏံ မွီခုိ ပုန္းေအာင္းလဲေလ်ာင္းရာအျဖစ္ လြန္စြာတန္ဖုိးထားၾကပါ၏။ ထုိ႔ျပင္ တဝ က်ေနာ္အေနျဖင့္လည္း ဆရာသမား၏ ေကာင္းမႈေၾကာင့္ လိႈင္သာယာတြင္ ေပ ၂၀၊ ေပ ၆၀ အက်ယ္ ကိုယ္ပုိင္သစ္သားအိမ္တလံုး ပုိင္ဆုိင္ႏိုင္ၿပီး ျဖစ္ေလရာ၊ ဆရာသမားအား၊ ဘယ္ေခတ္ဘယ္စနစ္တြင္မဆုိ၊ မုိးဆန္းပန္းကဲ့သုိ႔ မညွဳိးတမ္းလန္းေစခ်င္ပါ၏။ ဇမၺဴတလူဟု တင္စားအပ္ေသာ က်ေနာ္၏ ဆရာသမားသည္ သူ႔အား ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကသူမ်ား၏ စူးရွေသာ ေမတၱာဓာတ္အရွိန္အေစာ္ အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္လြန္ကာလမ်ားတြင္လည္း၊ ပန္းပန္လ်က္ပါဟူသည့္ဘဝ မ်ဳိးတြင္ ဆက္လက္ တည္ျမဲ ႏိုင္ပါေစသတည္း။ ေဘးရန္ခပ္သိိမ္းကင္းၿငိမ္း၍ ႏွလံုးစိတ္ဝမ္း ေအးခ်မ္းပါေစသတည္း။ (ၿပီးပါၿပီ) မွတ္ခ်က္။။ ေမာင္ကပၸလီ၏ လက္စမ္းစာသည္ တစံုတဦးအား အာဃာတတရားျဖင့္ ေစာင္းပါးရိပ္ေျခ ထုိးႏွက္ရာ ေရာက္ေနသည္ဟု စာဖတ္သူထင္ျမင္သည္ရွိေသာ္၊ ဤစာ၏နိဒါန္းအစတြင္ ေဖာ္ျပထားသည့္ မိတ္ဆက္မွတ္ခ်က္ကို ျပန္လည္ဖတ္ရႈၾကျခင္းျဖင့္ သံသယကင္းၾကေစလုိပါ၏။