ျမန္မာ့လူ႔အခြင့္အေရးအေျခအေနကို ကုလသမဂၢ အေထြေထြညီလာခံ တတိယေကာ္မတီမွာ ႏွစ္စဥ္အဆိုတင္သြင္းေနမႈကို ရပ္ဆိုင္းေပးဖို႔ ျမန္မာသမၼတ ဦးသိန္းစိန္က ဥေရာပသမဂၢကို ေတာင္းဆိုလိုက္ပါတယ္။ အီတလီႏိုင္ငံ မီလန္ၿမိဳ႕မွာ ေအာက္တိုဘာ ၁၇ ရက္ေန႔က က်င္းပတဲ့ ၁၀ ႀကိမ္ေျမာက္ အာရွ-ဥေရာပထိပ္သီး အစည္းအေ၀းရဲ႕သီးသန္႔အစည္းအေ၀းမွာ သမၼတက ေတာင္းဆိုလိုက္တာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ လူ႔အခြင့္အေရးအေျခအေနနဲ႔ပတ္သက္လို႔ Equality Myanmar လူ႔အခြင့္အေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ ဒါရိုက္တာ ဦးေအာင္မ်ဳိးမင္းကို ဒီဗြီဘီသတင္းေထာက္ ကုိေအးႏိုင္က ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရဘက္က မလိုလားဘူးဆိုတဲ့ ဒီအဆိုကို အီးယူက ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဘာေၾကာင့္တင္ေနတာလဲဆိုတာ ရွင္းျပပါ။ [caption id="attachment_68241" align="alignleft" width="300"] ဦးေအာင္မ်ဳိးမင္း[/caption] “ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒီလိုမ်ဳိးလူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါးျဖစ္ေပၚေန တယ္ဆိုတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္အရ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ကတည္းက အခုလိုမ်ဳိး က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေပၚ သုံးသပ္မႈေတြ၊ ေနာက္ တခု ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အထူးစုံစမ္းစစ္ေဆးေရးလုပ္ငန္းစဥ္ထဲမွာ ထည့္သြင္းၿပီးလုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ အဲလိုလုပ္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကို ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သာမန္အေၾကာင္းအရာေၾကာင့္မဟုတ္ဘူးဗ်။ ျမန္မာျပည္မွာ ဒီလိုမ်ဳိး လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြရွိတယ္ဆိုတာ ကမာၻကလက္ခံထားလို႔ပါ။ အထူးသျဖင့္ တို္င္းရင္းသားလူမ်ဳိးေတြအေပၚမွာ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ကေလးေတြေပၚမွာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြရွိသလို လူ႔အခြင့္အေရးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူမ်ားအေပၚမွာ စနစ္တက်အျပစ္ေပး အေရးယူမႈေတြရွိခဲ့တယ္။ ဒါကို ကာကြယ္ႏိုင္တဲ့ ယႏၱရားေတြ မရွိသလို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ အားနည္းေနတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ေတြေၾကာင့္ အဲလိုမ်ဳိး လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ “အဲဒီေတာ့ စစခ်င္းမွာ အဲဒီလိုမ်ဳိးလုပ္ေဆာင္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း အဓၼမေစခိုင္းမႈေတြ၊ ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေဒသေတြမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈတြ ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနတယ္ဆိုတဲ့ ေထာက္ျပခ်က္ေတြေၾကာင့္မို႔လို႔ အခုလို ဆက္လက္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း တင္ျပအစီရင္ခံတဲ့ လုပ္ငန္းစဥ္ထဲမွာ ပါ၀င္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။” အီးယူက ႏွစ္စဥ္ အစီရင္ခံစာတင္ျပေနေတာ့ အက်ဳိးသက္ေရာက္မွဳက ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ။ “ပထမဦးဆုံး ျမန္မာႏိုင္ငံက ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအ၀ိုင္းကေန ကင္းကြာလို႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့အတြက္ ဒီလိုမ်ဳိး တင္ျပမႈေတြအေပၚမွာ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အေနအထားမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဒီလိုမ်ဳိး ႏိုင္ငံတကာ ဖိအားေပးမႈေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အနည္းငယ္သာရွိေပမယ့္ ဒီဟာႀကီးတခုလုံးကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ဖယ္ရွားဖို႔အတြက္ အဆင့္မေရာက္တာမ်ဳိး ရွိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ဒီထက္ပိုမို အားေကာင္းေအာင္လုပ္ေဆာင္ပါလို႔ တိုက္တြန္းစရာျဖစ္လာတယ္။ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔လည္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို တံခါးေတြအလုံပိတ္ၿပီးေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္တဲ့သူေတြကို ဖိႏွိပ္အေရးယူတဲ့ ပုံစံမဟုတ္ဘဲနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ငါတို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္ေနပါလားဆိုတဲ့ အားမ်ဳိးေတြ ရရွိလာတဲ့သေဘာမ်ဳိးေတာ့ သက္ေရာက္မွႈေတြရွိပါတယ္။” အဲဒီအဆိုကေန ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ၊ ျမန္မာျပည္နဲ႔ မဆက္စပ္တာမ်ဳိး၊ ကုန္သြယ္ေရး၊ သံတမန္ဆက္ဆံေရး အဲလိုမ်ဳိးေတြေပၚမွာေရာ သက္ေရာက္မႈေတြ ရွိလား။ “လူ႔အခြင့္အေရးအေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ခံရတဲ့ အေျခအေနျဖစ္တဲ့အတြက္ ပထမဦးဆုံးအေနနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ေဆြးေႏြးမႈအပိုင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥက မပါမျဖစ္ ပါလာတာျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆိုလို႔ရွိရင္ ကုလသမဂၢရဲ႕အေထြေထြညီလာခံမွာ ေဆြးေႏြး႐ုံတင္မကေတာ့ပဲနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီရဲ႕ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းအရ ေဆြးေႏြးမႈအပိုင္းမွာ ရွိလာတယ္။ ရလဒ္ေၾကာင့္မို႔လို႔ အထူးစုံစမ္းစစ္ေဆးေရးအရာရွိေတြ ရွိလာတယ္။ အဲဒီရွိလာတဲ့အေပၚမွာမူတည္ၿပီးေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕အေျခအေနက ကမာၻ႔ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အာ႐ုံစိုက္စရာျဖစ္လာတယ္။ အာ႐ုံစိုက္စရာတင္မကဘဲနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္တဲ့အတြက္ ႏိုင္ငံအလိုက္ အေရးယူမႈကိစၥေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။ စီးပြားေရးရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေတြ၊ သံတမန္နည္းအရ ဖိအားေပးမႈေတြ ဒါေတြျဖစ္လာျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ အခုဆိုလို႔ရွိရင္ အီးယူေရာ၊ အေမရိကန္ေရာ ျမန္မာႏုိင္ငံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ မူ၀ါဒေတြ ေဆြးေႏြးတဲ့အခ်ိန္မွာ ႏိုင္ငံတကာ လူ႔အခြင့္အေရးအရ ေျပာဆိုထားတဲ့အခ်က္ေတြ ကိုးကားၿပီးလုပ္ရတဲ့ ဟာမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံမွာ စီးပြားေရးက အဓိကမဟုတ္ဘူး။ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ တာ၀န္ယူမႈ၊ တာ၀န္ခံမႈရွိေသာ၊ လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြ ေလးစားေသာ အစိုးရျဖစ္မွ ကုန္သြယ္မႈ၊ စီးပြားျဖစ္မႈ၊ ေခ်းေငြေတြ ႏိုင္ငံတကာအကူအညီရရွိဖို႔အတြက္ ဒါေတြ သတ္မွတ္ထားတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကူညီလုပ္ေဆာင္မယ္ဆိုရင္ ဒီအခ်က္ေတြက အမ်ားႀကီး အေထာက္အကူျဖစ္တာေတြ ရွိပါတယ္။” သမၼတေျပာတာက လူ႔အခြင့္အေရးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို ျမန္မာျပည္မွာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ေဆာင္ရြက္ေနၿပီျဖစ္တယ္၊ အမ်ဳိးသားလူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ကို ျပန္ျပင္ဖြဲ႔ၿပီးၿပီလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီဟာက တကယ္ပဲ သက္ေရာက္မႈရွိပါသလား။ “သမၼတႀကီးေျပာတဲ့အတိုင္း က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္မွာ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ရွိတာ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ထိေရာက္မႈအပိုင္းမွာ အမ်ားၾကီးေဆြးေႏြးစရာရွိပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့တဲ့ သုံးႏွစ္တာကာလအတြင္းမွာ တိုင္ၾကားစာေပါင္း ၇ ေထာင္ေက်ာ္ ရရွိေပမယ့္ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ထိေရာက္စြာအေရးယူမႈ မရွိျခင္းက ဖြဲ႔စည္းျခင္းက တခု၊ ထိေရာက္မႈက တခု ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ ထိေရာက္တဲ့ ေကာ္မရွင္သာျဖစ္မယ္ဆိုရင္ တိုင္ၾကားလာတဲ့ အမႈေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထိေရာက္စြာ အေရးယူၿပီးေတာ့ ခံစားရတဲ့သူေတြကို ထိုက္သင့္ေသာကူ့ညီမႈေတြ၊ က်ဴးလြန္တဲ့သူကို ထိေရာက္ေသာ အေရးယူမႈေတြရွိလာမွာပါ။ ဒီအပိုင္းမွာ အားနည္းေနတုန္းပါပဲ။ “ေနာက္တခုက လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ကို မၾကာေသးခင္က သူတို႔ အသစ္ ျပန္လည္ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းလုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေရြးခ်ယ္ေရးေကာ္မတီက တဆင့္ သမတရဲ႕ခြင့္ျပဳခ်က္ယူၿပီးေတာ့ ခန္႔အပ္မယ္ဆိုတဲ့ ဥပေဒထဲမွာ ပါထားတဲ့အခ်က္ရွိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရြးခ်ယ္ေရးအဖြဲ႕ထဲမွာ ဘယ္သူေတြပါသလဲဆိုတာ မသိ၊ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ ဘယ္လိုေရြးခ်ယ္လိုက္တယ္ဆိုတာ မသိဆိုေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္က သူလုပ္ခ်င္တာ လုပ္ၿပီးေတာ့ ျပည္သူလူထုကို အသိေပးတဲ့သေဘာမ်ုဳိးပဲျဖစ္ေနတဲ့အရာမ်ဳိးကလည္း ဒီလူ႔အခြင့္အေရးေကာ္မရွင္ရဲ႕ လြတ္လပ္မွဳရယ္။ ထိေရာက္မွဳရယ္ကို ထပ္မံေထာက္ျပစရာအခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။ ျမန္မာက လူ႔အခြင့္အေရးေကာင္စီအဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ ရည္မွန္းထားတာေတြ၊ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ၊ အလုပ္သမားအဖဲြ႔အစည္းဆိုင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ကေလးသူငယ္မ်ားဆိုင္ရာ သေဘာတူညီခ်က္ေတြမွာလည္း လက္မွတ္ထိုးဖို႔ လုပ္ေနပါတယ္လို႔ သမၼတက ေျပာပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပစရာ ရွိမလား။ “က်ေနာ္တို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအား နည္းမ်ိဳးစံုျဖင့္ ခြဲျခားထားမႈ အားလံုး ပေပ်ာက္ေရး သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ (CEDAW)၊ ကေလးသူငယ္အခြင့္အေရးမ်ား ဆိုင္ရာ ကုလသမဂၢညီလာခံသေဘာတူစာခ်ဳပ္ CRC (Child Rights Convention)၊ ကုလသမဂၢ မသန္စြမ္းသူမ်ား အခြင့္အေရးဆိုင္ရာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (UN CRPD) စာခ်ဳပ္သုံးခုကို လက္မွတ္ထိုးထားပါတယ္။ အဲဒါကို က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳဆိုပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လက္မွတ္ထိုးတယ္ဆိုတာ နယူးေယာ့ခ္နဲ႔ ဂ်နီဗာမွာ လက္မွတ္ထိုးရုံတင္မကဘဲနဲ႔ အဲဒီစာခ်ဳပ္ေတြမွာ ပါ၀င္ေနတဲ့အခြင့္အေရးေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြအားလုံးသိေအာင္ ေၾကညာေပးဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္။ အဲဒီအခြင့္အေရးေတြ ခ်ဳိးေဖာက္ခံရမႈကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ကာကြယ္ဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္။ တိုင္ၾကားမႈေတြ လက္ခံဖို႔လည္း လိုအပ္တယ္။ ၿပီးလို႔ရွိရင္ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။ အခုက်ေနာ္တို႔ ျမင္ေနရတဲ့အခ်က္က ဒိလိုမ်ဳိး ပုံမွန္အစီရင္ခံဖို႔အတြက္ လုပ္ေဆာင္ရမယ့္အခ်က္ကိုေတာင္မွ ပုံမွန္အစီရင္ခံမႈ မရွိေသးပါဘူး။ ေနာက္တခါ ကေလးအခြင့္အေရးေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးေတြရွိေနေပမယ့္ အခုအခ်ိန္အထိ ကေလးအလုပ္သမားေတြ၊ ကေလးစစ္သားအသုံးျပဳမႈေတြရွိေနသလို အမ်ဳိးသမီးအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈကလည္း ေနရာတိုင္းရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ စာခ်ဳပ္တခုကို လက္မွတ္ေရးထိုးထားရုံနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တယ္လို႔ ေျပာလို႔မရပါဘူး။ ဒီစာခ်ဳပ္ေတြကိုသိေအာင္၊ ဒီစာခ်ဳပ္ေတြကို အသက္၀င္ေအာင္၊ ဒီစာခ်ဳပ္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ ျပည္တြင္းမွာ လွည္းေန ေလွေအာင္း ျမင္းေဇာင္းမက်န္ ေနရာတိုင္းမွာ ဒီစာခ်ဳပ္ရဲ႕အခ်က္ေတြ သက္ေရာက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ဖို႔က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လက္မွတ္ထိုးရုံးသက္သက္နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ လက္ခံေအာင္မလုပ္ပါနဲ႔။ လက္မွတ္ထိုးၿပီးတဲ့အခ်က္ေတြကို အမွန္တကယ္ေလးစားဖို႔အတြက္ ျပည္သူတရပ္လုံးက ယုံၾကည္ေသာ၊ ေလးစားေသာ၊ လက္ခံေသာ လုပ္ေဆာင္မႈေတြ လုပ္ျပပါ။ ဒီႏွစ္ခုက အရမ္းအေရးၾကီးပါတယ္။" လြန္ခဲ့တဲ့ သီတင္းပတ္ေတြတုန္းက ျမန္မာႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဦး၀ဏၰေမာင္လြင္က အခု သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ေတာင္းဆိုသလိုပဲ ကုလသမဂအေထြေထြညီလာခံမွာ ေတာင္းဆိုတယ္။ အီးယူက ျမန္မာ့လူ႔အခြင့္အေရး အစီရင္ခံစာမတင္ဖို႔။ ဒီေတာင္းဆိုမႈအတိုင္း အီးယူက ေဆာင္ရြက္လာေအာင္ ျမန္မာဘက္က ဘာေဆာင္ရြက္ဖို႔လိုလဲ။ “ပထမဦးဆုံး ျပည္တြင္းမွာ လူ႔အခြင့္အေရး ယဥ္ေက်းမႈ ထြန္းကားလာေအာင္ လုပ္ဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရးယဥ္ေက်းမႈ ဆိုတာကေတာ့ အခုဆိုရင္ ေျမယာသိမ္းဆည္းမႈေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတယ္။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပန္လည္ၿပီးေတာ့ ေျမယာေတြကို ပိုင္ရွင္လက္ထဲ ျပန္ရေအာင္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ လႊတ္ေပးတယ္ဆိုေပမယ့္ လြတ္လပ္စြာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပတဲ့သူေတြကို ဆက္လက္ဖမ္းဆီးထားမႈေတြ ရွိေနပါတယ္။ အဲဒါေတြကို အျမန္ဆုံးရပ္တန္႔ပါ။ ေနာက္တခုကေတာ့ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပဲြအတြင္းမွာ ဒုကၡ ခံေနရတဲ့ ျပည္သူလူထုေတြကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္ေသာ ယႏၱရားကို တည္ေဆာက္ေပးပါ။ ၿပီးလို႔ရွိရင္တိုင္ၾကားမႈေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တိုင္ၾကားႏိုင္ၿပီးေတာ့ တုိင္ၾကားမႈတိုင္းကို ထိေရာက္ေသာ အေရးယူမႈနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေပးပါ။ လူ႔အခြင့္အေရးပညာေပးမႈ ကေလးအခြင့္အေရး အမ်ဳိးသမီး၊ မသန္စြမ္းသူမ်ား အခြင့္အေရးေတြကို လူတိုင္းနားလည္ဖို႔အတြက္ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းကတဆင့္ ဒါေတြကို စနစ္တက်  ပို႔ခ်ေပးပါ။ လူထုအေျချပဳအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ လက္တြဲၿပီးေတာ့ လူ႔အခြင့္အေရးကို ဘယ္လိုကာကြယ္မလဲ၊ ျမႇင့္တင္မလဲဆိုတာကို အဓိပၸာယ္ရွိေသာ ေတြ႔ဆုံညိႇႏႈိင္းမႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္အမ်ဳိးသားစီမံခ်က္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္ေပးပါ။ ဒါဆိုလို႔ရွိရင္ က်ေနာ္တို႔ လက္ခံႏိုင္ပါမယ္။” ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရးေတြ သိသိသာသာ တိုးတက္ျဖစ္ထြန္းေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာက လုံေလာက္တဲ့ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ ပ်က္ကြက္တယ္လို႔ သမၼတက ျပစ္တင္ေ၀ဖန္သြားတာေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီအေပၚကို သုံးသပ္ျပပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ လူ႔အခြင့္အေရးတိုးတက္လာတယ္ဆိုေတာ့ ဘယ္အတို္င္းအတာနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး တိုင္းတာသလဲဆိုတဲ့အေပၚမွာ မူတည္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ ကမာၻမွာ လူ႔အခြင့္အေရးအခ်ဳိးေဖာက္ဆုံးႏိုင္ငံတခုလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့အေနအထားမ်ဳိးကေန အခုလိုမ်ဳိး တိုးတက္လာျခင္းက တိုးေတာ့ တိုးတက္တယ္ဗ်။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာလက္ခံထားတဲ့ စံခ်ိန္စံညႊန္းေတြ မမီေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔သာ လူ႔အခြင့္အေရးေလးစားမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္အိုး၊ ကိုယ့္အိမ္ကို လာေရာက္ၿပီး သိမ္းဆည္းမွာ ေၾကာက္ေနရတဲ့ လူထုမ်ဳိးမရွိရပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုမ်ဳိး အမုန္းတရားေတြ ေဟာေျပာမႈေၾကာင့္ ဘယ္သူကလာၿပီး ေႏွာင့္ယွက္မလဲဆိုတဲ့ ေၾကာက္ေနရတဲ့ လူမ်ဳိးေတြ မရွိရဘူး။ အၾကမ္းဖက္ခံရမယ့္လူမ်ဳိးေတြ မရွိရဘူး။ အဲဒါေတြက ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္ေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အဲဒီလိုမ်ဳိး စံခ်ိန္ေတြျဖစ္ဖို႔အတြက္ အမ်ားႀကီးလွမ္းဖို႔ လိုအပ္ေသးတယ္။ အစိုးရရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြလည္း လိုအပ္ေသးတယ္။ တကယ္ တိက်တဲ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈလည္း လိုအပ္သလို တရားစီရင္မႈလည္း လိုအပ္ပါေသးတယ္။ “အဲဒီေတာ့ တိုးတက္လာတာ လက္ခံပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာ စံခ်ိန္အရ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္ေသာ တိုးတက္မွဳေတြမ ရွိတဲ့အတြက္ ဆက္လက္ႀကိဳးပမ္းပါ။ ဒါဆိုလို႔ရွိရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ကလည္း က်ေနာ္တို႔ကိုယ္တိုင္လည္း ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ခံရတဲ့ႏိုင္ငံအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳတာ မခံခ်င္ပါဘူး။ အဲဒီေတာ့ အမွန္အတိုင္း တိုးတက္လာဖို႔အတြက္ အမွန္အတိုင္းလုပ္ျပဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိးတိုးတက္လာတာကို ေက်နပ္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္တိုးတက္ဖို႔ အမ်ားႀကီး လိုေသးတာကို လက္မခံလို႔ရွိရင္ေတာ့ တိုးတက္မႈလမ္းေၾကာင္းက ေရာက္ရွိလာမွာမဟုတ္ပါဘူး။ တကယ္စစ္မွန္ေသာ တိုးတက္မႈေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္မီေသာ လူ႔အခြင့္အေရးလုပ္ေဆာင္မႈေတြ လုပ္ေဆာင္ေပးပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။”