ကိုယ့္လယ္မွာ ကိုယ္ေနရမယ္ဆိုရင္ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚမေရာက္ပါဘူး
ပီတာအောင်
·
September 23, 2014
“မေအေမြးကတည္းက လယ္ပဲလုပ္တာ၊ အခုလိုလည္း သိမ္းလည္းသိမ္းလိုက္ေရာ ေျခပစ္လက္ပစ္ ျဖစ္သြားေရာ ဘာမွလုပ္မစားတတ္ဘူး။ ဒီလိုပဲ ရွိတာေလးေတြ ေရာင္းရက္စား၊ ကေလးေတြလည္း ေက်ာင္းမထားႏိုင္၊ လူေတြမွာ အေထြေထြ အကုန္ ဒုကၡေရာက္ပါတယ္သားရယ္။ တခ်ိန္တုန္းကဆိုလို႔ရွိရင္ ေဒၚႀကီးတို႔ လယ္လုပ္ေနလို႔ရွိရင္ ဦးစီးတေယာက္တည္း လုပ္ေကၽြး၊ မိသားစု ၈ ေယာက္ ဘယ္လိုပဲ လုပ္စားစား စားလို႔ရတယ္။ အခု မိသားစု အစံုလုပ္တာေတာင္မွ မနည္း နပ္မွန္ေအာင္ ရုန္းကန္ေနရတယ္။ ဒုကၡေရာက္ တာေတာ့ ေျပာမေနပါနဲ႔ေတာ့ ေအာ္ေအာ္ၿပီးေတာ့ ေတာင္ငိုခ်င္တယ္။”
ဘိုးဘြားပိုင္လယ္ေျမ ၁၂ ဧက သိမ္းခံရၿပီး ကေလး ၆ ေယာက္နဲ႔ ဘ၀ကို ရုန္းကန္လႈပ္၇ွားေနရတဲ့ အသက္ ၆၀ ႏွစ္ေလာက္အရြယ္ လယ္သူမႀကီး ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္ ေျပာသြားတာပါ။
သူတို႔ မိသားစုပိုင္လယ္ေျမေတြဟာ ရန္ကုန္တိုင္း လွႈိင္သာယာၿမဳိ႕နယ္ထဲက အတြင္းပဒံလို႔ေခၚတဲ့ ေက်းရြာမွာ ရွိခဲ့တာျဖစ္ၿပီး နအဖစစ္အစိုးရလက္ထက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီႀကီးတခုက အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး သိမ္းယူခဲ့တာပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရအဆက္ဆက္လက္ထက္ ျမန္မာျပည္အနံတလ်ားမွာ ေဒသအႏွံ႔ အစိုးရ လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ၊ အစိုးရဌာဆိုင္ရာေတြ၊ အစိုးရနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ စီးပြားေရးသမားႀကီးငယ္ေတြက စီမံကိန္း အမည္အမ်ဳဳိးမ်ဳိးေခါင္းစဥ္တတ္လုိ႔ သိမ္းယူခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အတြင္းပဒံေက်းရြာကပဲ လယ္္ေျမ ၁၀ ဧက သိမ္းယူခံခဲ့ရတဲ့ အသက္ ၇၀ နီးပါးအရြယ္ မုဆိုးမ လယ္သူမႀကီး ေဒၚတင္ႏြဲ႔က ၉၇-၉၈ ခုႏွစ္ေတြေလာက္က သူတို႔ လယ္သိမ္းခံရစဥ္က အျဖစ္အပ်က္ကို ခုလို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါတယ္။
“ဘယ္လိုမွမေျပာပါဘူးကြယ္၊။ ကုမၸဏီကားႀကီးေတြ ရထားတြဲႀကီးလို ပစၥည္းေတြ ကြန္တိန္နာ ပံုးႀကီးေတြ လယ္ထဲကိုခ်တယ္။ ခ်ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေန႔လဲက်ေရာ အလံေတြစိုက္တာပဲ၊ ၀ါ၀ါ၀င္းဆိုၿပီးေတာ့ စိုက္ၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔ သူတို႔လမ္းေဖာ္တာပဲ၊ မိုးတြင္းဘက္လည္းက်ေရာ ငါတို႔က ျပန္လုပ္ခြင့္ လုပ္ခ်င္တယ္လို႔ဆိုေရာ လယ္ထဲကို အဆင္းမခံေတာ့ဘူး။ ကိုယ္လည္း ဟိုေခတ္တုန္းကေတာ့ မေျပာရဲ၊ မလုပ္ရဲဘူးေလ ေၾကာက္ေတာ့ အဲလိုပဲ ေနလိုက္ၾကတာေပါ့။”
လယ္သိမ္းခံရလို႔ မိသားစုဘ၀ကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပံုကိုလည္း အဘြားအို ေဒၚတင္ႏြဲ႔က ခုလိုေျပာပါတယ္။
“ထြန္တုံးတို႔၊ ထြန္တံတုိ႔၊ ႏြားတို႔ က်န္ခဲ့တာေပါ့။ သံုးႏွစ္ေလာက္ ေရာင္းၿပီး စားလိုက္တာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ လယ္လုပ္ေနတဲ့သူက လယ္သိမ္းသြားေတာ့ ဟိုဟာေလး ခူးေရာင္း၊ ဒီဟာေလးခူးေရာင္း သားအမိတေတြ ေနာက္ေတာ့ရွိတဲ့ဟာေလး ေရာင္းခ်ၿပီး ဆိုက္ကားေလး၀ယ္ၿပီး သားက ဆိုက္ကားနင္းတယ္၊ သမီးေလးက အရြယ္မေရာက္ေသးေတာ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေစ်းေရာင္းေပါ့။ သားက အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ သမီးေလးက အလုပ္ဆင္းၿပီး သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထုိးေစ်းေလး ေရာင္းစားေနရတာ။ အေမႀကီးတို႔ဘ၀က ရင္နာလြန္းလို႔ ငါတို႔လယ္ရွိတုန္းက ဘ၀မ်ဳိးနဲ႔ ခုဘ၀မ်ဳိးနဲ႔ မတူဘူး၊ ငါတို႔ေနရတာက ေသသြားတာနဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး။”
ဒီလယ္သူမႀကီးေတြ ေျပာျပခဲ့သလို ဒီရြာေက်းရြာေတြမွာ လယ္သိမ္းခံရသူေတြအမ်ားစုဟာ လယ္ပိုင္ေျမပိုင္ ဘ၀ကေန ေျမမဲ့ယာမဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့ၾကရၿပီး ၾကံဳရာက်ပန္းလုပ္ကိုင္ရင္း ဘ၀ကို ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနၾကရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ လယ္သိမ္းခံရသူေတြရဲ႕ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္ေတြဟာ ဒီဒဏ္ကို အလူးအလဲခံေနၾကရၿပီး သားသမီးသမီးေတြထဲက တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ အသက္မျပည့္ေသးလို႔ ေဆြးမ်ဳိးညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြဆီက မွတ္ပံုတင္ငွားေတြ ငွားရမ္းၿပီး လႈိင္သာယာစက္မႈဇုန္က အထည္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေမြေရခြံအိပ္စက္ရံု စတဲ့ စက္ရံုေတြမွ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရင္း မိသားစု ၀မ္းစာအတြက္ ကူညီေျဖရွင္းေပးေနရတာပါ။
အတြင္းပဒံ ေက်းရြာအုပ္စု က်ြန္းကေလးေက်းရြာက အသက္ ၄၅ ႏွစ္အရြယ္ လယ္သမား ဦးေပါက္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားပိုင္ လယ္ေျမဧက ၂၃ ဧက သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ထုိစဥ္က အသက္ ၇၀ အရြယ္ ဖခင္ျဖစ္သူဟာလည္း လယ္သိမ္းခံရၿပီးေနာက္ မၾကာခင္ႏွစ္ေတြ အတြင္းမွာပဲ စိတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရတာပါ။
မိဘအေမြအႏွစ္ လယ္ေျမေတြ သိမ္းခံရတဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ထက္မွာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ဆံုးရႈံးထိခိုက္ခဲ့ရေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အရက္ဆိုင္ဖြင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းရင္း သားေတြသမီးေတြအတြက္ သူ႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ဦးေပါက္က ခုလိုေျပာပါတယ္။
“ေနာက္သားသမီးေတြေတာ့ လယ္မလုပ္ရေအာင္ ပညာထူးခ်ြန္တဲ့ တိုင္းျပည္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ သူမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔က ႀကဳိးစားၿပီးထားခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ သားသမီးေတြ လယ္မလုပ္ရဘဲနဲ႔ ေဘာပင္ကုိင္ႏိုင္တဲ့အဆင့္မ်ဳိး ထားခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေပါ့။”
ဒီအတြင္းပဒံေက်းရြာမွာပဲ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေဒၚခင္ျမင့္ေ၀ကေတာ့ မဆလ၊ န၀တ စစ္အစိုးရလက္ထက္ သူႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဒီရြာက လယ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခုလိုေျပာျပပါတယ္။
“ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ လယ္သမားေတြဟာ မဆလေခတ္ကမွ ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ရေသးတယ္၊ သူတို႔ကို သီးစားေပးရတာက ေပးရတာပဲ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေရာင္းရတာေတြ ဘာေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ ပိုလွ်ံတဲ့စပါးကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အကုန္လံုးျပည့္၀စြာ သံုးရတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆင္ေျပေသးတယ္။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲၿပီး ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာက်ေတာ့ အားလံုးဒုကၡေရာက္တာ။”
ဆရာမေဟာင္း ေဒၚခင္ျမင့္ေ၀ေျပာသလို ဆင္းရဲ ဒုကၡအတိခံေနရတဲ့ လယ္သမားေတြက ရန္ကုန္မွာတင္မက ျပည္နယ္တုိင္းေဒသအႏွံ႔ ေတာေရာၿမဳိ႕႔ပါမက်န္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွိေနတာပါ။
ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ႕ လယ္ယာေျမနဲ႔ အျခားေျမမ်ား သိမ္းဆည္းခံရမႈ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာအရေတာ့ ျမန္မာျပည္တ၀န္းမွာ သိမ္းဆည္းခံရတဲ့ ေျမဧကေပါင္းက ၅ သိန္း ၁ ေသာင္းေက်ာ္ ေလာက္ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
လယ္ေျမသိမ္းခံရတဲ့ မူလပိုင္ရွွင္လယ္သမားေတြကေတာ့ လယ္ေျမေတြျပန္ရေရးနဲ႔ နစ္နာဆံုးရႈံးခဲ့ရမႈေတြအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးျပန္ေပးဖို႔ ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိတာေတြ၊ ထြန္တုန္းတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲ ေတာင္းဆိုတာေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုဆႏၵျပေတာင္းဆိုသူေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္ဆိုင္ရာ ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္မႈ ပုဒ္မ ၁၈၊ ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ယာမွာ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ေနထိုင္ စိုက္ပ်ဳိးၾကရာမွာလည္း ေျမျပန္မရတဲ့အျပင္ ပိုင္နက္ နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္မႈေတြနဲ႔ တရားစြဲခံရတဲ့အျဖစ္မ်ဳီး ေတြလည္း ရွိခဲ့တာပါ။
လယ္ယာေျမသိမ္းခံရသူေတြဘက္က ရပ္တည္ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေထာင္ခ်ခံရတဲ့ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ဦး၀င္းခ်ဳိကေတာ့ “တကယ္ေတာ့ ၀ါ၀ါ၀င္းကုမၸဏီနဲ႔ ပဒံလယ္သမားေတြရဲ႕ ၾကားထဲက ပဋိပကၡသက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္ စီမံကိန္းလို႔ အေၾကာင္းျပၿပီးေတာ့ ေျမသိမ္းထားတဲ့ ခရိုနီေတြနဲ႔ လယ္သိမ္းခံရတဲ့ လယ္သမားေတြရဲ႕ ၾကားထဲက ပဋိပကၡပါ” လို႕ ေထာင္မက်ခင္က ဒီဗြီဘီကို ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လူမ်ားစုႀကီးလည္းျဖစ္ ထမင္းရွင္လည္းျဖစ္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ အရင္က စပါးေပၚခ်ိန္၊ ေငြေပၚခ်ိန္ဆိုရင္ အလွဴအတန္းလက္နက္မကြာ ရွိခဲ့ၾကဖူးေပမယ့္ ခုဆိုရင္ေတာ့ အလွဴအတန္းလုပ္ဖို႔ ေ၀းစြ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေဘးတေနရာမွာ ေနစရာမဲ့ဘ၀ကို ေရာက္လို႔ ေနၾကရပါၿပီ။
“ကိုယ့္လယ္ေလးနဲ႕ကိုယ္ေနရမယ္ဆိုရင္ ဒီဘ၀မ်ဳိးလမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေပၚမေရာက္ဘူးလို႔ စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတာေပါ့ေနာ္၊ အခုေတာ့သိမ္းဆည္းသြားတဲ့အတြက္ ဒို႔ရဲ႕ဘ၀ေလးဟာ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေနၿပီးေတာ့ ခံစားရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ၀မ္းနည္းတာေပ့ါ” လို႔ လယ္သူမႀကီး ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္က ၀မ္းနည္းစိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေျပာသြားပါတယ္။
လက္ရွိသမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အရပ္သားတပိုင္းအစိုးရ လက္ထက္မွာေတာ့ အသံုးမျပဳတဲ့ လယ္ေျမေတြကို မူလပိုင္ရွင္ကို ျပန္ေပးဖို႔နဲ႔ လယ္ယာေျမသိမ္းခံရသူေတြရဲ႕ ျပႆ နာကို စတင္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ေပးမႈေတြကေတာ့ ရွိေနပါၿပီ။
တခ်ဳိ႕ ေဒသေတြမွာ လယ္သမားေတြ လယ္ေျမေတြျပန္ရတာရွိေနေပမယ့္ ျပန္မရေသးတဲ့ လယ္သမားေတြကလည္း အမ်ားအျပားက်န္ရွိေနလို႔ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲေနၾကဆဲပါ။
တကယ္တမ္းေတာ့ သိမ္းဆည္းခံခဲ့ရတဲ့ လယ္ယာေျမေတြအတြက္ လယ္နဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေတြ ျပန္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီလယ္ေျမအဓမၼသိမ္းမႈေတြနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ၿပီး ဆံုးရႈံးသြားတဲ့ အသက္ေတြ ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြ အတြက္ေတာ့ ဘယ္အရာနဲ႔မွ ျပန္လည္ အစားထိုးႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေၾကာင္းပါ။
အသံဖုိင္နားဆင္ရန္
သူတို႔ မိသားစုပိုင္လယ္ေျမေတြဟာ ရန္ကုန္တိုင္း လွႈိင္သာယာၿမဳိ႕နယ္ထဲက အတြင္းပဒံလို႔ေခၚတဲ့ ေက်းရြာမွာ ရွိခဲ့တာျဖစ္ၿပီး နအဖစစ္အစိုးရလက္ထက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၅ ႏွစ္ေလာက္က ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီႀကီးတခုက အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး သိမ္းယူခဲ့တာပါ။
ၿပီးခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရအဆက္ဆက္လက္ထက္ ျမန္မာျပည္အနံတလ်ားမွာ ေဒသအႏွံ႔ အစိုးရ လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔ေတြ၊ အစိုးရဌာဆိုင္ရာေတြ၊ အစိုးရနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ စီးပြားေရးသမားႀကီးငယ္ေတြက စီမံကိန္း အမည္အမ်ဳဳိးမ်ဳိးေခါင္းစဥ္တတ္လုိ႔ သိမ္းယူခဲ့ၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အတြင္းပဒံေက်းရြာကပဲ လယ္္ေျမ ၁၀ ဧက သိမ္းယူခံခဲ့ရတဲ့ အသက္ ၇၀ နီးပါးအရြယ္ မုဆိုးမ လယ္သူမႀကီး ေဒၚတင္ႏြဲ႔က ၉၇-၉၈ ခုႏွစ္ေတြေလာက္က သူတို႔ လယ္သိမ္းခံရစဥ္က အျဖစ္အပ်က္ကို ခုလို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပပါတယ္။
“ဘယ္လိုမွမေျပာပါဘူးကြယ္၊။ ကုမၸဏီကားႀကီးေတြ ရထားတြဲႀကီးလို ပစၥည္းေတြ ကြန္တိန္နာ ပံုးႀကီးေတြ လယ္ထဲကိုခ်တယ္။ ခ်ၿပီးေတာ့ ေနာက္ေန႔လဲက်ေရာ အလံေတြစိုက္တာပဲ၊ ၀ါ၀ါ၀င္းဆိုၿပီးေတာ့ စိုက္ၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔ သူတို႔လမ္းေဖာ္တာပဲ၊ မိုးတြင္းဘက္လည္းက်ေရာ ငါတို႔က ျပန္လုပ္ခြင့္ လုပ္ခ်င္တယ္လို႔ဆိုေရာ လယ္ထဲကို အဆင္းမခံေတာ့ဘူး။ ကိုယ္လည္း ဟိုေခတ္တုန္းကေတာ့ မေျပာရဲ၊ မလုပ္ရဲဘူးေလ ေၾကာက္ေတာ့ အဲလိုပဲ ေနလိုက္ၾကတာေပါ့။”
လယ္သိမ္းခံရလို႔ မိသားစုဘ၀ကို ခက္ခဲပင္ပန္းစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပံုကိုလည္း အဘြားအို ေဒၚတင္ႏြဲ႔က ခုလိုေျပာပါတယ္။
“ထြန္တုံးတို႔၊ ထြန္တံတုိ႔၊ ႏြားတို႔ က်န္ခဲ့တာေပါ့။ သံုးႏွစ္ေလာက္ ေရာင္းၿပီး စားလိုက္တာ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ လယ္လုပ္ေနတဲ့သူက လယ္သိမ္းသြားေတာ့ ဟိုဟာေလး ခူးေရာင္း၊ ဒီဟာေလးခူးေရာင္း သားအမိတေတြ ေနာက္ေတာ့ရွိတဲ့ဟာေလး ေရာင္းခ်ၿပီး ဆိုက္ကားေလး၀ယ္ၿပီး သားက ဆိုက္ကားနင္းတယ္၊ သမီးေလးက အရြယ္မေရာက္ေသးေတာ့ သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေစ်းေရာင္းေပါ့။ သားက အိမ္ေထာင္က်သြားေတာ့ သမီးေလးက အလုပ္ဆင္းၿပီး သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေခါင္းရြက္ဗ်ပ္ထုိးေစ်းေလး ေရာင္းစားေနရတာ။ အေမႀကီးတို႔ဘ၀က ရင္နာလြန္းလို႔ ငါတို႔လယ္ရွိတုန္းက ဘ၀မ်ဳိးနဲ႔ ခုဘ၀မ်ဳိးနဲ႔ မတူဘူး၊ ငါတို႔ေနရတာက ေသသြားတာနဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး။”
ဒီလယ္သူမႀကီးေတြ ေျပာျပခဲ့သလို ဒီရြာေက်းရြာေတြမွာ လယ္သိမ္းခံရသူေတြအမ်ားစုဟာ လယ္ပိုင္ေျမပိုင္ ဘ၀ကေန ေျမမဲ့ယာမဲ့ ဘ၀ကို ေရာက္ခဲ့ၾကရၿပီး ၾကံဳရာက်ပန္းလုပ္ကိုင္ရင္း ဘ၀ကို ဆင္းရဲပင္ပန္းစြာ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနၾကရတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ လယ္သိမ္းခံရသူေတြရဲ႕ ဒုတိယမ်ဳိးဆက္ေတြဟာ ဒီဒဏ္ကို အလူးအလဲခံေနၾကရၿပီး သားသမီးသမီးေတြထဲက တခ်ဳိ႕ဆိုရင္ အသက္မျပည့္ေသးလို႔ ေဆြးမ်ဳိးညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြဆီက မွတ္ပံုတင္ငွားေတြ ငွားရမ္းၿပီး လႈိင္သာယာစက္မႈဇုန္က အထည္ခ်ဳပ္နဲ႔ ေမြေရခြံအိပ္စက္ရံု စတဲ့ စက္ရံုေတြမွ သြားေရာက္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ရင္း မိသားစု ၀မ္းစာအတြက္ ကူညီေျဖရွင္းေပးေနရတာပါ။
အတြင္းပဒံ ေက်းရြာအုပ္စု က်ြန္းကေလးေက်းရြာက အသက္ ၄၅ ႏွစ္အရြယ္ လယ္သမား ဦးေပါက္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ဘိုးဘြားပိုင္ လယ္ေျမဧက ၂၃ ဧက သိမ္းခံခဲ့ရၿပီး ထုိစဥ္က အသက္ ၇၀ အရြယ္ ဖခင္ျဖစ္သူဟာလည္း လယ္သိမ္းခံရၿပီးေနာက္ မၾကာခင္ႏွစ္ေတြ အတြင္းမွာပဲ စိတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ရတာပါ။
မိဘအေမြအႏွစ္ လယ္ေျမေတြ သိမ္းခံရတဲ့အတြက္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ထက္မွာ ပညာသင္ၾကားခြင့္ ဆံုးရႈံးထိခိုက္ခဲ့ရေပမယ့္ ခုခ်ိန္မွာေတာ့ အရက္ဆိုင္ဖြင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းရင္း သားေတြသမီးေတြအတြက္ သူ႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကို ဦးေပါက္က ခုလိုေျပာပါတယ္။
“ေနာက္သားသမီးေတြေတာ့ လယ္မလုပ္ရေအာင္ ပညာထူးခ်ြန္တဲ့ တိုင္းျပည္တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ သူမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ က်ေနာ္တို႔က ႀကဳိးစားၿပီးထားခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ သားသမီးေတြ လယ္မလုပ္ရဘဲနဲ႔ ေဘာပင္ကုိင္ႏိုင္တဲ့အဆင့္မ်ဳိး ထားခ်င္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေပါ့။”
ဒီအတြင္းပဒံေက်းရြာမွာပဲ မူလတန္းေက်ာင္းအုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေဒၚခင္ျမင့္ေ၀ကေတာ့ မဆလ၊ န၀တ စစ္အစိုးရလက္ထက္ သူႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ဒီရြာက လယ္သမားေတြရဲ႕ ဘ၀အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခုလိုေျပာျပပါတယ္။
“ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ လယ္သမားေတြဟာ မဆလေခတ္ကမွ ေကာင္းေကာင္းေနခဲ့ရေသးတယ္၊ သူတို႔ကို သီးစားေပးရတာက ေပးရတာပဲ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေရာင္းရတာေတြ ဘာေတြရွိခဲ့ေပမယ့္ ပိုလွ်ံတဲ့စပါးကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ အကုန္လံုးျပည့္၀စြာ သံုးရတဲ့အတြက္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆင္ေျပေသးတယ္။ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲၿပီး ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ အခုအခ်ိန္မွာက်ေတာ့ အားလံုးဒုကၡေရာက္တာ။”
ဆရာမေဟာင္း ေဒၚခင္ျမင့္ေ၀ေျပာသလို ဆင္းရဲ ဒုကၡအတိခံေနရတဲ့ လယ္သမားေတြက ရန္ကုန္မွာတင္မက ျပည္နယ္တုိင္းေဒသအႏွံ႔ ေတာေရာၿမဳိ႕႔ပါမက်န္က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရွိေနတာပါ။
ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ႕ လယ္ယာေျမနဲ႔ အျခားေျမမ်ား သိမ္းဆည္းခံရမႈ စံုစမ္းေရးေကာ္မရွင္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာအရေတာ့ ျမန္မာျပည္တ၀န္းမွာ သိမ္းဆည္းခံရတဲ့ ေျမဧကေပါင္းက ၅ သိန္း ၁ ေသာင္းေက်ာ္ ေလာက္ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
လယ္ေျမသိမ္းခံရတဲ့ မူလပိုင္ရွွင္လယ္သမားေတြကေတာ့ လယ္ေျမေတြျပန္ရေရးနဲ႔ နစ္နာဆံုးရႈံးခဲ့ရမႈေတြအတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးျပန္ေပးဖို႔ ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ ဆႏၵျပေတာင္းဆုိတာေတြ၊ ထြန္တုန္းတုိက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲ ေတာင္းဆိုတာေတြလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
ဒီလိုဆႏၵျပေတာင္းဆိုသူေတြဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ စီတန္းလွည့္လည္ခြင့္ဆိုင္ရာ ဥပေဒကို ခ်ဳိးေဖာက္မႈ ပုဒ္မ ၁၈၊ ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ယာမွာ ျပန္လည္၀င္ေရာက္ေနထိုင္ စိုက္ပ်ဳိးၾကရာမွာလည္း ေျမျပန္မရတဲ့အျပင္ ပိုင္နက္ နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္မႈေတြနဲ႔ တရားစြဲခံရတဲ့အျဖစ္မ်ဳီး ေတြလည္း ရွိခဲ့တာပါ။
လယ္ယာေျမသိမ္းခံရသူေတြဘက္က ရပ္တည္ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့လို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေထာင္ခ်ခံရတဲ့ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ဦး၀င္းခ်ဳိကေတာ့ “တကယ္ေတာ့ ၀ါ၀ါ၀င္းကုမၸဏီနဲ႔ ပဒံလယ္သမားေတြရဲ႕ ၾကားထဲက ပဋိပကၡသက္သက္မဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္ စီမံကိန္းလို႔ အေၾကာင္းျပၿပီးေတာ့ ေျမသိမ္းထားတဲ့ ခရိုနီေတြနဲ႔ လယ္သိမ္းခံရတဲ့ လယ္သမားေတြရဲ႕ ၾကားထဲက ပဋိပကၡပါ” လို႕ ေထာင္မက်ခင္က ဒီဗြီဘီကို ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ လူမ်ားစုႀကီးလည္းျဖစ္ ထမင္းရွင္လည္းျဖစ္တဲ့ ေတာင္သူလယ္သမားေတြဟာ အရင္က စပါးေပၚခ်ိန္၊ ေငြေပၚခ်ိန္ဆိုရင္ အလွဴအတန္းလက္နက္မကြာ ရွိခဲ့ၾကဖူးေပမယ့္ ခုဆိုရင္ေတာ့ အလွဴအတန္းလုပ္ဖို႔ ေ၀းစြ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ရဲ႕ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေဘးတေနရာမွာ ေနစရာမဲ့ဘ၀ကို ေရာက္လို႔ ေနၾကရပါၿပီ။
“ကိုယ့္လယ္ေလးနဲ႕ကိုယ္ေနရမယ္ဆိုရင္ ဒီဘ၀မ်ဳိးလမ္းေဘး ပလက္ေဖာင္းေပၚမေရာက္ဘူးလို႔ စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတာေပါ့ေနာ္၊ အခုေတာ့သိမ္းဆည္းသြားတဲ့အတြက္ ဒို႔ရဲ႕ဘ၀ေလးဟာ လမ္းေဘးပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေနၿပီးေတာ့ ခံစားရတာေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို ၀မ္းနည္းတာေပ့ါ” လို႔ လယ္သူမႀကီး ေဒၚျမင့္ျမင့္ၾကည္က ၀မ္းနည္းစိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေျပာသြားပါတယ္။
လက္ရွိသမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ေခါင္းေဆာင္တဲ့ အရပ္သားတပိုင္းအစိုးရ လက္ထက္မွာေတာ့ အသံုးမျပဳတဲ့ လယ္ေျမေတြကို မူလပိုင္ရွင္ကို ျပန္ေပးဖို႔နဲ႔ လယ္ယာေျမသိမ္းခံရသူေတြရဲ႕ ျပႆ နာကို စတင္ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္း ေပးမႈေတြကေတာ့ ရွိေနပါၿပီ။
တခ်ဳိ႕ ေဒသေတြမွာ လယ္သမားေတြ လယ္ေျမေတြျပန္ရတာရွိေနေပမယ့္ ျပန္မရေသးတဲ့ လယ္သမားေတြကလည္း အမ်ားအျပားက်န္ရွိေနလို႔ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲေနၾကဆဲပါ။
တကယ္တမ္းေတာ့ သိမ္းဆည္းခံခဲ့ရတဲ့ လယ္ယာေျမေတြအတြက္ လယ္နဲ႔ ေလ်ာ္ေၾကးေတြ ျပန္ရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီလယ္ေျမအဓမၼသိမ္းမႈေတြနဲ႔ ဆက္ႏႊယ္ၿပီး ဆံုးရႈံးသြားတဲ့ အသက္ေတြ ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြ အတြက္ေတာ့ ဘယ္အရာနဲ႔မွ ျပန္လည္ အစားထိုးႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ေၾကာင္းပါ။
အသံဖုိင္နားဆင္ရန္
