အေ၀းေရာက္ မေလး႐ွား ကြန္ျမူနစ္ ေျပာက္က်ား ကြယ္လြန္
DVB
·
October 2, 2013
မေလး႐ွား လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ၀င္ ေတာ္လွန္ေရးသမားနဲ့ ျပင္းထန္တဲ့ ကြန္ျမူနစ္ ခ်င္ပင္း ဟာ အသက္ ၉၀ အ႐ြယ္မွာ ကြယ္လြန္သြားခဲ့ပါျပီ။
လြတ္လပ္ေရးရျပီး မေလး႐ွားက နွစ္ ၅၀ ျပည့္အထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနား က်င္းပေနခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ထိုင္းနုိင္ငံနယ္စပ္က ႐ြာကေလးတ႐ြာမွာ ခ်င္ပင္းရဲ့ မိသားစုကေတာ့ ပူေဆြးေၾကကြဲေနခဲ့ၾကရပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ မေလး႐ွားမွာေတာ့ သူနဲ့ပတ္သက္တဲ့ ခံစားမႈေတြက နက္နက္႐ွိုင္း႐ွိုင္းကို ကြဲျပားေနၾကတယ္လို့ ထိုင္းနုိင္ငံက အျငိမ္းစား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး အခါနစ္ မူအန္စ၀ပ္ က ေျပာပါတယ္။
“ခ်င္ပင္းကို မၾကိုက္ၾကတဲ့သူေတြက ခ်င္ပင္းရဲ့လႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ ဒုကၡ ခံစားခဲ့ရသူေတြ ျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ို့ကေတာ့ ခ်င္ပင္းကို ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ သူရဲေကာင္း တေယာက္အျဖစ္ ေလးစားၾကပါတယ္။”
လူငယ္ဘ၀မွာ ခ်င္ပင္းဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလအတြင္း ဂ်ပန္ေတြကို ျဗိတိသွ်နဲ့တြဲျပီး ဆန့္က်င္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ သူဟာ ျဗိတိသွ်အင္ပိုင္ယာၾကီးက ဂုဏ္ျပု အပ္နွင္း ခဲ့တဲ့ OBE (Order of British Empire) ဘြဲ့ကို ရ႐ွိခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူက ၁၉၄၈ ခုနွစ္ကစျပီး လြတ္လပ္တဲ့ ကြန္ျမူနစ္နိုင္ငံ တည္ေထာင္ေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္နြွႊဲခဲ့ပါတယ္။ ပုန္ကန္ထၾကြမႈလို့သိၾကတဲ့ အေရးေပၚကာလမွာ လူ ၁ ေသာင္းလာက္ အသတ္ခံခဲ့ ရပါတယ္။ အဲဒါဟာ နွစ္ဘက္စလံုးက ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းခဲ့ၾကတယ္လို့ စြပ္စြဲေျပာဆို ခံခဲ့ရတဲ့ ေတာတြင္းစစ္ပြဲ တခုျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၈၉ ခုနွစ္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္တခု လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကျပီး ခ်င္ပင္းကေတာ့ သူ့ဘ၀ ရဲ့ က်န္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို နုိင္ငံရပ္ျခားမွာပဲ ေနထိုင္သြားခဲ့ပါတယ္။
သူ့ရဲ့ဈာပကို ဘန္ေကာက္မွာ က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူ့မိသားစု၊ သူ့မိတ္ေဆြေတြနဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ သူ့ကို လာေရာက္ အရိုအေသ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
သူ့ရဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ တဦး ျဖစ္ျပီး အမိနိုင္ငံကို ျပန္ခြင့္ ပိတ္ပင္ခံထားခဲ့ရတဲ့ ေလာင္ခ်ိုင္းက “အာဏာပိုင္ေတြက က်ေနာ့္ကို နွစ္အေတာ္ၾကာ လိုက္႐ွာခဲ့ၾကျပီး ၁၉၅၄ ခုနွစ္ မွာ က်ေနာ့္ကို တရား၀င္အလို႐ွိသူ စာရင္းထဲ ထည့္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ေဒသတခုလံုး က်ေနာ့္ကို အလို႐ွိတယ္ ဆိုတဲ့ ပိုစတာေတြခ်ည္းပါပဲဗ်ာ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေဒသကထြက္ ေတာေတာင္ေတြထဲ ၀င္ခဲ့ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
“က်ေနာ့္အေမ ဆံုးျပီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ မေလး႐ွားကို မျပန္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။ တကယ္လို့ က်ေနာ္ျပန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ လက္နက္ခ်ရမွာဗ်။ ၀န္ခံေျဖာင့္ခ်က္ ေရးရမွာေလ။ သူတို့က က်ေနာ့္မိသားစုဆီကို အလည္သြားဖို့ေတာင္ က်ေနာ္တို့ကို ခြင့္မျပုခဲ့ၾကဘူးဗ်။ က်ေနာ္က လက္နက္ မခ်သလို ျပန္လည္း မျပန္ပါဘူး။ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ဘ၀တခုလံုးကို ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ ျမႈပ္နွံထားခဲ့တာပဲဗ်ာ။”
ခ်င္ပင္း ေသဆံုးသြားခဲ့တာေတာင္မွ သူ့ကို ျပန္၀င္ခြင့္ မေပးခဲ့ပါဘူး။ မေလး႐ွား၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ နာဂ်စ္ အဗၺဒူလ္ ရာဇတ္က အခုလိုေျပာပါတယ္။
“ခင္ဗ်ားတို့ ကြန္ျမူနစ္ေတြရဲ့သားေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသူေတြကို ေမ့လို့ ဘယ္ျဖစ္မလဲဗ်ာ။ ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြ၊ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေသခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာနဲ့ ပတ္သက္ျပီး သူတို့က သိပ္ကို စိတ္လႈပ္႐ွားၾကတယ္ေလ။ ေနာက္ လူေတြအမ်ားၾကီး ဒဏ္ရာရခဲ့ၾကသလို အသက္ေမြးမႈ ဘ၀ေတြလည္း ဆံုး႐ွံုးခဲ့ၾကရတယ္ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ့ခနၶာကိုယ္ကို မေလး႐ွားမွာ ျမႈပ္နွံဖို့ ျပန္ယူလာမယ့္ကိစၥကို လူေတြက အၾကီးအက်ယ္ စိတ္လႈပ္႐ွားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။”
ဒါေပမယ့္ အဲဒါက လူတိုင္းရဲ့ အယူအဆေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အတိုက္အခံ လြွႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ့ အာဏာရညြန့္ေပါင္းအစိုးရထဲက လူတခ်ို့ကေတာ့ သူ့ရဲ့ ၾကြင္းက်န္ခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္ကုိ မေလး႐ွားနုိင္ငံ ျပန္ယူလာတာကို ခြင့္ျပုသင့္တယ္လို့ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။
သူ့ရဲ့ ဈာပန အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အတိုက္အခံလြွႊတ္ေတာ္အမတ္ ထ်န္းခ်ဴက “တိုင္းျပည္မွာ သူ့ရဲ့ အခန္းက႑ကို က်ေနာ္တို့ တန္ဖုိးျဖတ္ၾကတာက သူရဲ့ အေတြးအေခၚ ေပၚမွာ သေဘာတူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ျဖစ္ေစ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ့ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးပံုသဏၭာန္အေပၚ သေဘာတူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ျဖစ္ေစ သူဟာ မေလး႐ွားသမိုင္းရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို့ အသိအမွတ္ျပုရမွာပဲဗ်။ သူနဲ့ သူ့မ်ဳိးဆက္ဟာ အေ႐ွ့ေတာင္အာ႐ွ ရဲ့ တျခားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ့အတူ ဒီကေန့ က်ေနာ္တို့ ျဖစ္ေနတာေတြကို ပံုသြင္းခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို့က အေ႐ွ့ေတာင္အာ႐ွရဲ့ေျမပံုကို ပံုေဖာ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ” လုိ့ ေျပာပါတယ္။
ထိုင္းနိုင္ငံက အျငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တေယာက္ျဖစ္တဲ့ အခါနစ္ဟာ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ က ကြန္ျမူနစ္ပါတီကို တိုက္ခိုက္တဲ့ေနရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့သူ ျဖစ္ျပီး သူက ခ်င္ပင္းကို ခြင့္လြွႊတ္တ့ဲသူ အနည္းအက်ဥ္းထဲက တေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။
“က်ေနာ္က ကြန္ျမူနစ္ေတြကို ဆန့္က်င္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ တနွစ္မွာေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ လက္ေအာက္က စစ္သား ၅၀ ေလာက္ ဆံုး႐ွံုးခဲ့ပါတယ္။ ၃၀ က်ဆံုးျပီး ၂၀ က ဒဏ္္ရာရ ခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ သူ့ကို ခြင့္လြွႊတ္နိုင္ပါတယ္။”
ဒါေပမယ့္ ခြင့္လြွႊတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ခြင့္မလြွႊတ္သည္ျဖစ္ေစ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ခ်ျပီးျဖစ္တယ္လို့ ထင္ရပါတယ္။
ခ်င္ပင္းရဲ့ ၾကြင္းက်န္ခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ဘာေၾကာင့္ ျပန္သယ္ယူခြင့္ မျပုသလဲ ဆိုတာနဲ့ပတ္သက္ျပီး မၾကာခင္က လြွႊတ္ေတာ္ ျပန္စတဲ့အခ်ိန္မွာ မေလး႐ွား ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး ဇာဟစ္ ဟာမီဒီ က သူ့ရဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“က်ေနာ္တို့ရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ကေတာ့ အမ်ားၾကီး ခိုင္မာပါတယ္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ သူ့ရဲ့အရိုးျပာကို ျပန္သယ္ယူလို့ မရပါဘူး။ အရိုးျပာကေတာ့ ဒီေလာက္ၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္ တခ်ဳိ့အုပ္စုေတြက အထိမ္းအမွတ္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ တခ်ဳိ့ တျခား အသိအမွတ္ျပုမႈမ်ိုးေတြ လုပ္လာၾကလိမ့္မယ္ေလ။”
အဲဒါဟာ ေလာင္ခ်ီပင္း အပါအ၀င္ အခု ပ်က္သြားျပီျဖစ္တဲ့ ကြန္ျမူနစ္ပါတီ အဖြဲ့၀င္ေတြက တရားမွ်တမႈ မ႐ွိဘူးလို့ ယူဆၾကတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုျဖစ္ပါတယ္။
ေလာင္ခ်ီပင္းက “မေလး႐ွားအစိုးရက သူတို့စကားကို သူတို့ မေလးစားၾကဘူးလို့ က်ေနာ္ ထင္တယ္ဗ်။ သူတို့ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္မွာ ကတိေပးထားတဲ့ အတိတ္ကို ဖယ္႐ွား မပစ္ခဲ့ၾကဘူးေလ။ သူတို့ စာ႐ြက္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို့က စာခ်ဳပ္ကို ခ်ိုးေဖာက္ခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ က်ေနာ္တို့က မခ်ဳိးေဖာက္ပါဘူး။ အဲဒါကို ေလးစားတန္ဖုိးထားပါတယ္။”
ဒါေပမယ့္ မိသားစုအဖို့ေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ ေလးစားေနရတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ခ်င္ပင္းရဲ့ တူ ေတာ္စပ္သူက သူဟာ မိခင္နုိင္ငံကုိ ဒီထက္ ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိ႐ွိ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ျပန္ရမယ့္သူျဖစ္လို့ သတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပေျပာဆိုေနတာေတြလို မဟုတ္ဘဲ သူတို့က သူ့ရဲ့ အရိုးျပာကို နုိင္ငံထဲကို ခိုးသြင္းမွာ မဟုတ္ဘူးလို့ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
အာ႐ွေဒသ သတင္းေဆာင္းပါးအတြက္ သတင္းေထာက္ ဖိုက္ဒ္ဇယ္လ္ မိုတာက မေလး႐ွား ကီနီ ကေန သတင္းေပးပို့ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။
“ခ်င္ပင္းကို မၾကိုက္ၾကတဲ့သူေတြက ခ်င္ပင္းရဲ့လႈပ္႐ွားမႈေၾကာင့္ ဒုကၡ ခံစားခဲ့ရသူေတြ ျဖစ္နုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခ်ို့ကေတာ့ ခ်င္ပင္းကို ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ သူရဲေကာင္း တေယာက္အျဖစ္ ေလးစားၾကပါတယ္။”
လူငယ္ဘ၀မွာ ခ်င္ပင္းဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ကာလအတြင္း ဂ်ပန္ေတြကို ျဗိတိသွ်နဲ့တြဲျပီး ဆန့္က်င္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ သူဟာ ျဗိတိသွ်အင္ပိုင္ယာၾကီးက ဂုဏ္ျပု အပ္နွင္း ခဲ့တဲ့ OBE (Order of British Empire) ဘြဲ့ကို ရ႐ွိခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ သူက ၁၉၄၈ ခုနွစ္ကစျပီး လြတ္လပ္တဲ့ ကြန္ျမူနစ္နိုင္ငံ တည္ေထာင္ေရးအတြက္ ေတာ္လွန္ေရး ဆင္နြွႊဲခဲ့ပါတယ္။ ပုန္ကန္ထၾကြမႈလို့သိၾကတဲ့ အေရးေပၚကာလမွာ လူ ၁ ေသာင္းလာက္ အသတ္ခံခဲ့ ရပါတယ္။ အဲဒါဟာ နွစ္ဘက္စလံုးက ရက္စက္ၾကမ္းတမ္းခဲ့ၾကတယ္လို့ စြပ္စြဲေျပာဆို ခံခဲ့ရတဲ့ ေတာတြင္းစစ္ပြဲ တခုျဖစ္ပါတယ္။
၁၉၈၉ ခုနွစ္မွာ ျငိမ္းခ်မ္းေရး သေဘာတူညီခ်က္တခု လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကျပီး ခ်င္ပင္းကေတာ့ သူ့ဘ၀ ရဲ့ က်န္ေနတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို နုိင္ငံရပ္ျခားမွာပဲ ေနထိုင္သြားခဲ့ပါတယ္။
သူ့ရဲ့ဈာပကို ဘန္ေကာက္မွာ က်င္းပခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာ သူ့မိသားစု၊ သူ့မိတ္ေဆြေတြနဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြ သူ့ကို လာေရာက္ အရိုအေသ ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။
သူ့ရဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ တဦး ျဖစ္ျပီး အမိနိုင္ငံကို ျပန္ခြင့္ ပိတ္ပင္ခံထားခဲ့ရတဲ့ ေလာင္ခ်ိုင္းက “အာဏာပိုင္ေတြက က်ေနာ့္ကို နွစ္အေတာ္ၾကာ လိုက္႐ွာခဲ့ၾကျပီး ၁၉၅၄ ခုနွစ္ မွာ က်ေနာ့္ကို တရား၀င္အလို႐ွိသူ စာရင္းထဲ ထည့္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ ေဒသတခုလံုး က်ေနာ့္ကို အလို႐ွိတယ္ ဆိုတဲ့ ပိုစတာေတြခ်ည္းပါပဲဗ်ာ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း ေဒသကထြက္ ေတာေတာင္ေတြထဲ ၀င္ခဲ့ရေတာ့တာေပါ့ဗ်ာ။
“က်ေနာ့္အေမ ဆံုးျပီးေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္ မေလး႐ွားကို မျပန္နုိင္ေတာ့ပါဘူး။ တကယ္လို့ က်ေနာ္ျပန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ လက္နက္ခ်ရမွာဗ်။ ၀န္ခံေျဖာင့္ခ်က္ ေရးရမွာေလ။ သူတို့က က်ေနာ့္မိသားစုဆီကို အလည္သြားဖို့ေတာင္ က်ေနာ္တို့ကို ခြင့္မျပုခဲ့ၾကဘူးဗ်။ က်ေနာ္က လက္နက္ မခ်သလို ျပန္လည္း မျပန္ပါဘူး။ က်ေနာ္က က်ေနာ့္ဘ၀တခုလံုးကို ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ ျမႈပ္နွံထားခဲ့တာပဲဗ်ာ။”
ခ်င္ပင္း ေသဆံုးသြားခဲ့တာေတာင္မွ သူ့ကို ျပန္၀င္ခြင့္ မေပးခဲ့ပါဘူး။ မေလး႐ွား၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ နာဂ်စ္ အဗၺဒူလ္ ရာဇတ္က အခုလိုေျပာပါတယ္။
“ခင္ဗ်ားတို့ ကြန္ျမူနစ္ေတြရဲ့သားေကာင္ ျဖစ္ခဲ့ရသူေတြကို ေမ့လို့ ဘယ္ျဖစ္မလဲဗ်ာ။ ျဖစ္ခဲ့ရတာေတြ၊ လူေတြ ဘယ္ေလာက္ေသခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာနဲ့ ပတ္သက္ျပီး သူတို့က သိပ္ကို စိတ္လႈပ္႐ွားၾကတယ္ေလ။ ေနာက္ လူေတြအမ်ားၾကီး ဒဏ္ရာရခဲ့ၾကသလို အသက္ေမြးမႈ ဘ၀ေတြလည္း ဆံုး႐ွံုးခဲ့ၾကရတယ္ဗ်ာ။ ဒါေၾကာင့္ သူ့ခနၶာကိုယ္ကို မေလး႐ွားမွာ ျမႈပ္နွံဖို့ ျပန္ယူလာမယ့္ကိစၥကို လူေတြက အၾကီးအက်ယ္ စိတ္လႈပ္႐ွားၾကတာေပါ့ဗ်ာ။”
ဒါေပမယ့္ အဲဒါက လူတိုင္းရဲ့ အယူအဆေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အတိုက္အခံ လြွႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ားနဲ့ အာဏာရညြန့္ေပါင္းအစိုးရထဲက လူတခ်ို့ကေတာ့ သူ့ရဲ့ ၾကြင္းက်န္ခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္ကုိ မေလး႐ွားနုိင္ငံ ျပန္ယူလာတာကို ခြင့္ျပုသင့္တယ္လို့ ယံုၾကည္ၾကပါတယ္။
သူ့ရဲ့ ဈာပန အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ခဲ့တဲ့ အတိုက္အခံလြွႊတ္ေတာ္အမတ္ ထ်န္းခ်ဴက “တိုင္းျပည္မွာ သူ့ရဲ့ အခန္းက႑ကို က်ေနာ္တို့ တန္ဖုိးျဖတ္ၾကတာက သူရဲ့ အေတြးအေခၚ ေပၚမွာ သေဘာတူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ျဖစ္ေစ၊ ဒါမွမဟုတ္ သူ့ရဲ့ ေတာ္လွန္ေရးပံုသဏၭာန္အေပၚ သေဘာတူသည္ျဖစ္ေစ၊ မတူသည္ျဖစ္ေစ သူဟာ မေလး႐ွားသမိုင္းရဲ့ အစိတ္အပိုင္းတခု ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို့ အသိအမွတ္ျပုရမွာပဲဗ်။ သူနဲ့ သူ့မ်ဳိးဆက္ဟာ အေ႐ွ့ေတာင္အာ႐ွ ရဲ့ တျခားေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ့အတူ ဒီကေန့ က်ေနာ္တို့ ျဖစ္ေနတာေတြကို ပံုသြင္းခဲ့ၾကတာပါ။ သူတို့က အေ႐ွ့ေတာင္အာ႐ွရဲ့ေျမပံုကို ပံုေဖာ္ခဲ့ၾကတာပါပဲ” လုိ့ ေျပာပါတယ္။
ထိုင္းနိုင္ငံက အျငိမ္းစားဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး တေယာက္ျဖစ္တဲ့ အခါနစ္ဟာ နယ္စပ္တေလွ်ာက္ က ကြန္ျမူနစ္ပါတီကို တိုက္ခိုက္တဲ့ေနရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့သူ ျဖစ္ျပီး သူက ခ်င္ပင္းကို ခြင့္လြွႊတ္တ့ဲသူ အနည္းအက်ဥ္းထဲက တေယာက္ ျဖစ္ပါတယ္။
“က်ေနာ္က ကြန္ျမူနစ္ေတြကို ဆန့္က်င္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္။ တနွစ္မွာေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ့ လက္ေအာက္က စစ္သား ၅၀ ေလာက္ ဆံုး႐ွံုးခဲ့ပါတယ္။ ၃၀ က်ဆံုးျပီး ၂၀ က ဒဏ္္ရာရ ခဲ့တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ သူ့ကို ခြင့္လြွႊတ္နိုင္ပါတယ္။”
ဒါေပမယ့္ ခြင့္လြွႊတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ခြင့္မလြွႊတ္သည္ျဖစ္ေစ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ခ်ျပီးျဖစ္တယ္လို့ ထင္ရပါတယ္။
ခ်င္ပင္းရဲ့ ၾကြင္းက်န္ခဲ့တဲ့ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ဘာေၾကာင့္ ျပန္သယ္ယူခြင့္ မျပုသလဲ ဆိုတာနဲ့ပတ္သက္ျပီး မၾကာခင္က လြွႊတ္ေတာ္ ျပန္စတဲ့အခ်ိန္မွာ မေလး႐ွား ျပည္ထဲေရး၀န္ၾကီး ဇာဟစ္ ဟာမီဒီ က သူ့ရဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“က်ေနာ္တို့ရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္ကေတာ့ အမ်ားၾကီး ခိုင္မာပါတယ္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ သူ့ရဲ့အရိုးျပာကို ျပန္သယ္ယူလို့ မရပါဘူး။ အရိုးျပာကေတာ့ ဒီေလာက္ၾကီး မဟုတ္ေပမယ့္ တခ်ဳိ့အုပ္စုေတြက အထိမ္းအမွတ္ေတြ ဒါမွမဟုတ္ တခ်ဳိ့ တျခား အသိအမွတ္ျပုမႈမ်ိုးေတြ လုပ္လာၾကလိမ့္မယ္ေလ။”
အဲဒါဟာ ေလာင္ခ်ီပင္း အပါအ၀င္ အခု ပ်က္သြားျပီျဖစ္တဲ့ ကြန္ျမူနစ္ပါတီ အဖြဲ့၀င္ေတြက တရားမွ်တမႈ မ႐ွိဘူးလို့ ယူဆၾကတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခုျဖစ္ပါတယ္။
ေလာင္ခ်ီပင္းက “မေလး႐ွားအစိုးရက သူတို့စကားကို သူတို့ မေလးစားၾကဘူးလို့ က်ေနာ္ ထင္တယ္ဗ်။ သူတို့ဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးစာခ်ဳပ္မွာ ကတိေပးထားတဲ့ အတိတ္ကို ဖယ္႐ွား မပစ္ခဲ့ၾကဘူးေလ။ သူတို့ စာ႐ြက္ေပၚမွာ လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို့က စာခ်ဳပ္ကို ခ်ိုးေဖာက္ခဲ့ၾကတယ္ဗ်။ က်ေနာ္တို့က မခ်ဳိးေဖာက္ပါဘူး။ အဲဒါကို ေလးစားတန္ဖုိးထားပါတယ္။”
ဒါေပမယ့္ မိသားစုအဖို့ေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ ေလးစားေနရတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ခ်င္ပင္းရဲ့ တူ ေတာ္စပ္သူက သူဟာ မိခင္နုိင္ငံကုိ ဒီထက္ ဂုဏ္သိကၡာ႐ွိ႐ွိ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ျပန္ရမယ့္သူျဖစ္လို့ သတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပေျပာဆိုေနတာေတြလို မဟုတ္ဘဲ သူတို့က သူ့ရဲ့ အရိုးျပာကို နုိင္ငံထဲကို ခိုးသြင္းမွာ မဟုတ္ဘူးလို့ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
အာ႐ွေဒသ သတင္းေဆာင္းပါးအတြက္ သတင္းေထာက္ ဖိုက္ဒ္ဇယ္လ္ မိုတာက မေလး႐ွား ကီနီ ကေန သတင္းေပးပို့ထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။