Email This Story :
ဟင်္သာတမြို့နဲ့ မနီးမဝေးမှာရှိတဲ့ နိဗ္ဗာန်ကျေးရွာအုပ်စုက အမျိုးသမီးအများစုဟာ နေ့စားအလုပ်တွေနဲ့ အဓိက အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုကြပါတယ်။
စက်မှုလယ်ယာစိုက်ပျိုးရေးစနစ် မထွန်းကားမီကာလကတော့ လယ်ယာပိုင်ဆိုင်မှုမရှိကြတဲ့ အမျိုးသမီးတွေဟာ ကောက်စိုက်ခြင်း၊ ကောက်ရိတ်ခြင်း စတဲ့ နေ့စားအလုပ်တွေနဲ့ ဝမ်းရေးကို ဖြေရှင်းကြရပါတယ်။
စက်မှုလယ်ယာစနစ် ထွန်းကားပြီးနောက်ပိုင်း ငွေကြေးတတ်နိုင်သူ လယ်ပိုင်ရှင်တွေအနေနဲ့ စက်ယန္တရားတွေကို ပိုမိုအသုံးပြုလာတဲ့အခါမှာတော့ နေ့စားအလုပ်နဲ့ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းပြုသူ အမျိုးသမီးတွေ ဟာ အလုပ်လက်မဲ့တွေ ဖြစ်လာကြပါတယ်။
အချို့က ဟင်္သာတမြို့အပါအဝင် အခြားမြို့နယ်တွေမှာ သွားရောက်လုပ်ကိုင်ကြသလို အချို့ကတော့ လယ် ကွင်းအနီးအနားက အလေ့ကျပေါက်တဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို ခူးရောင်းပြီး နေ့တဓူဝ စားဝတ်နေရေးကို ဖြေရှင်းကြပါတယ်။
မြွေဟောက်၊ မြွေပွေးတို့လို အဆိပ်ပြင်းတဲ့မြွေတွေ ပေါများတဲ့အတွက် ဟင်းသီး ဟင်းရွက်ရှာရင်း၊ လယ်တောထဲဆင်းရင်း ပိုးထိပြီး သေဆုံးသူတွေလည်း များတယ်လို့ ဒေသခံတွေက ဆိုပါတယ်။
ဒေသခံအမျိုးသမီးတွေကတော့ ရွာရဲ့မနီးမဝေးမှာ လုပ်ကိုင်စားသောက်နိုင်မယ့် အလုပ်အကိုင်၊ အခွင့် အလမ်းတွေကို အစိုးရက ဖန်တီးပေးဖို့ မျှော်လင့်နေကြပါတယ်။
“ဒီရွာမှာ အရှားပါးဆုံးက အလုပ်အကိုင်ပဲ” လို့ ဒေသခံ အမျိုးသမီးတွေက ပြောကြပါတယ်။
ဈေးရောင်းရန် ပြင်ဆင်နေသော ဒေသခံ အမျိုးသမီးတစ်ဦး
အလေ့ကျပေါက်တဲ့ ဖလန်တောင်ဝှေးပင်၊ ကညွှတ်ပင်နဲ့ ကန်စွန်း စတဲ့ ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေကို ခူးရောင်းကြပါတယ်။
ရွာတွင် စိုက်ထူထားသော ဆိုင်းဘုတ်
မနက်စာအတွက် ချက်ပြုတ်နေသော ဒေသခံ အမျိုးသမီး
“ဒီရွာမှာ အရှားပါးဆုံးက အလုပ်အကိုင်ပဲ” လို့ ဒေသခံအမျိုးသမီးတွေက ပြောပါတယ်။
အလေ့ကျပေါက်သော ဟင်းသီးဟင်းရွက်များခူးနေသော ဒေသခံ အမျိုးသမီးတဦး
အလေ့ကျပေါက်သော ဟင်းသီးဟင်းရွက်များခူးနေသော ဒေသခံ အမျိုးသမီးတဦး
(hiburma.net ဝက်ဘ်ဆိုက်မှ ပြန်လည်ဖော်ပြသည်။)
