အေမွာင္ႀကီးစိုးေသာ ကာလမ်ားတြင္ ၾကယ္ကေလးမ်ားပမာ သူတို႔ အလင္းျပခဲ့ၾကသည္။ အေမွာင္ထုကို အံတုခဲ့ၾကသည္။ ေပးဆပ္ျခင္း အဘိဓမၼာကို လက္ေတြ႔ျပခဲ့ၾကသည္။ အလင္းမွိန္ျပျပကာလတြင္ သူတို႔ကို ေမ့ေလ်ာ့စ ျပဳလာၾကသည္။ ကိုယ္ပိုင္ အလင္းေရာင္ကေလးျဖင့္ ႐ိုးေအးစြာ ေနသူတို႔ကို အငွားအလင္းေရာင္ျဖင့္ ေတာက္ပသူတို႔က ျပက္ရယ္ျပဳၾကသည္။ ေရာင္ေတာ္ျပန္မ်ားက ေမးေငါ့ၾကသည္။ ထိုသို႔ ရင္ဆိုင္ေနရသူမ်ားထဲတြင္ စစ္အစိုးရ ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏွိပ္ကြပ္ခံရေသာ ႏိုင္က်ဥ္းမ်ား တစိတ္တပိုင္း ပါဝင္ခဲ့ၾကသည္။ ႏိုင္က်ဥ္းအမ်ားစုသည္ အစြန္႔ပစ္ခံ လူ႔အမိႈက္ပံုမ်ားၾကား ေၾကမြသြားေသာ ဘဝမ်ားကို တစစီ လိုက္ေကာက္ေနၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ိဳ႕က အေမွာင္ေခတ္၏ ဒဏ္ရာမ်ားကို ကုစားရင္း အခ်င္းခ်င္း လက္ခ်င္းခ်ိတ္ကာ ေပးဆပ္ျခင္း ေအာင္လံကို ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ထားၾကသည္။ စြန္႔လႊတ္သူမ်ား၏ ေရွ႕ေရးကို ႀကိဳျမင္ေသာ သတင္းစာဆရာႀကီး ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္က ဦးဝင္းတင္ေဖာင္ေဒးရွင္းကို ထူေထာင္က ႏိုင္က်ဥ္းမ်ား အေရးေတာ္ပံု တပ္သားေဟာင္းမ်ားကို ေထြးေပြ႔ခဲ့သည္။ ထူမခဲ့သည္။ အသက္ ၇၀ နားနီးေနေသာ ႏိုင္က်ဥ္း ဦးေဗဒါက “က်ေနာ့္ရဲ႕ ဆီးခ်ိဳေရာဂါနဲ႔ လက္တုန္တဲ့ အာ႐ုံေၾကာေရာဂါေတြရဲ႕ ေဆးဖိုးက တလ တသိန္းနီးပါးရွိတယ္။ အဲဒါကို ဦးဝင္းတင္ ေဖာင္ေဒးရွင္းက ေဆးကုေပးလို႔ အခုလို ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔ စကားဝုိင္းဖြဲ႔ႏုိင္တာေပါ႔ဗ်ာ” ဟု ဒီဗြီဘီကို ေျပာျပသည္။ “သူတို႔က မာနႀကီးတယ္။ သူတို႔ဟာ ျပည္သူေတြကို ေပးဆပ္ခ်င္လို႔ စစ္အစိုးရကို အာခံခဲ့တာ။ သူတို႔ရဲ႕ စြန္႔လႊတ္မႈ၊ အနစ္နာခံမႈေတြကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ေထာက္ပံ့ေငြေတြ ဘာေတြ လာေပးစရာမလိုဘူး။ တျခား လိုသူေတြကို သြားေထာက္ပံ့ပါလို႔ ခါးခါးသီသီး ျငင္းပယ္တာ ခံရတယ္" ဟု အေရးေတာ္ပံု တပ္သားေဟာင္းမ်ားကို တႏုိင္တပိုင္ လိုက္လံကူညီေနသည့္ ဆရာမေလး မျဖဴက ေျပာျပသည္။ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈသမိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားႏွင့္ ေက်ာင္းသားျပည္သူမ်ားကို ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်မႈမ်ားက ေခတ္အဆက္ဆက္ ရွိခဲ့သည္။ တပ္မေတာ္ေထာက္လွမ္းေရး ညႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဦးခင္ညြန္႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားမ်ားကို ညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ရန္ ခုိင္းေစခဲ့ျခင္းမရွိဟု ျငင္းဆိုခဲ့ဖူးသည္။ “ေထာင္ Manual အတိုင္း သူတို႔လုပ္ေနတာပဲကြ။ ငါတို႔ခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး။ ေထာင္အက်ဥ္းက်လာရင္ ေထာင္အက်ဥ္းထဲမွာ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္၊ ဘယ္လုိႏွိပ္စက္ရမယ္၊ ဘယ္လုိညႇဥ္းပန္းရမယ္ဆိုတာ မရွိဘူး။ ဘယ္လုိႏွိပ္စက္ပါ၊ ဘယ္လိုခုိင္းပါ၊ ဘယ္လိုလုပ္ပါဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာဘူးကြ။ ငါတို႔ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ အဲဒီလိုဟာမ်ဳိး အဲလိုစိတ္ဓာတ္မ်ဳိး မရွိဘူးကြ။ မရွိဘူး” ဟု ဦးခင္ညြန္႔က ဆိုခဲ့သည္။ သုိ႔ေသာ္ စစ္ေၾကာေရးစခန္းမ်ားတြင္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးတို႔၏ လက္ခ်က္ျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားသူတို႔ ဘဝပ်က္သူေတြ ပ်က္ၾကရ၊ အသက္ေတြ စေတးသူေတြ စေတးခဲ့ၾကရသည္။ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္မ်ား က်ခံခဲ့ရၿပီး အက်ဥ္းေထာင္မွ ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာခ်ိန္တြင္လည္း ဘဝရွင္သန္ ဆက္လက္ရပ္တည္ေရး၊ မိသားစုစားဝတ္ေနေရး ႀကီးမားသည့္ အခက္အခဲ အက်ပ္အတည္းမ်ားျဖင့္ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရ ႀကံဳေတြ႔ေနၾကရသည္။ ဦးဝင္းတင္ ေဖာင္ေဒးရွင္းတြင္ ေစတနာ့ဝန္ထမ္း လုပ္ကိုင္ေနသည့္ ႏိုင္က်ဥ္းေဟာင္း ကိုထင္ေအာင္ကေတာ့ “တကယ္ ထဲထဲဝင္ဝင္ တုိက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ အေရးေတာ္ပံု တပ္သားေဟာင္းေတြက အကူအညီ အေထာက္အပံ့ေပးတာကို ေတာ္႐ုံတန္႐ုံနဲ႔ လက္မခံခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ကို ေဆးဝါးကုသေရးမွာ ကူညီရင္ေတာ့ သူတို႔ မျငင္းၾကပါဘူး။ သူတို႔ မျငင္းႏုိင္ေအာင္ လိုအပ္ေနတယ္” ဟု ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ား၏ အေျခအေနကို ေျပာျပသည္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအတြက္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈစင္တာ တခုကိုေတာ့ ရန္ကုန္ ဒဂုံၿမဳိ႕သစ္အေရွ႕ပိုင္းၿမဳိ႕နယ္၌ ယမန္ႏွစ္က ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဒါ့အျပင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ေနထိုင္ႏိုင္မည့္ အိမ္ရာတခုကိုလည္း ရန္ကုန္တိုင္း၊ တိုက္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္ အုန္းႏွဲပင္ေက်းရြာအုပ္စုတြင္ ‘ႏိုင္က်ဥ္းတို႔၏နားခိုရာ’ အမည္ျဖင့္ တည္ေဆာက္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၿပီ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ လုံေလာက္မႈ မရွိေသးေပ။ ယေန႔ေခတ္လို ျပည္သူ႔အစိုးရလက္ထက္တြင္ ေခတ္အဆက္ဆက္ စြန္႔လႊတ္ေပးဆပ္ခဲ့ၾကသည့္ အေရးေတာ္ပံု တပ္သားေဟာင္းႀကီးမ်ားအတြက္ သက္ဆိုင္သူတို႔က ေပးဆပ္သူတို႔အတြက္ နားခိုရာရပ္ဝန္းမ်ား ဆက္လက္ထူေထာင္ရန္ ဒီဗြီဘီက အားေပး တိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။