လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြအၾကား လက္နက္မဲ့တဲ့ အရပ္သား အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕အသံဟာ ေလေသနတ္လို ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈရပ္စဲေရး ပူးတြဲေစာင့္ၾကည့္ေရး ေကာ္မတီမွာ ပါဝင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြက မွတ္ခ်က္ျပဳပါတယ္။ JMC လို႔ေခၚတဲ့ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ ပူးတြဲေစာင့္ၾကည့္ေရး ေကာ္မတီဟာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ JMC-U ကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္အဆင့္ JMC-S၊ ေဒသဆိုင္ရာအဆင့္ JMC-L ဆိုၿပီး အဆင့္ဆင့္ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ တိုင္းေဒသႀကီး/ျပည္နယ္အဆင့္မွာေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီး၊ ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္နဲ႔ တနသၤာရီတိုင္းတို႔မွာ ဖြဲ႔စည္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ JMC ရဲ႕ အဓိကလုပ္ေဆာင္ရမယ့္ တာဝန္ကေတာ့ NCA စာခ်ဳပ္ပါ တပ္ပိုင္းဆိုင္ရာကိစၥေတြ၊ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ က်င့္ဝတ္ေတြနဲ႔ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးဆုိင္ရာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို ထိန္းသိမ္းလိုက္နာဖို႔၊ ေပၚေပါက္လာတဲ့ အျငင္းပြားမႈေတြကို ေျဖရွင္းရာမွာ ဘက္လိုက္မႈကင္းၿပီး ပြင့္လင္းျမင္သာမႈရိွရိွနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ကို အေထာက္အကူျပဳဖို႔ဆိုတဲ့ တာဝန္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားပါတယ္။ ဒီလိုပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ ပူးတဲြေကာ္မတီေတြရဲ႕ တိုင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္အဆင့္၊ ေဒသဆိုင္ရာ အဆင့္တို႔မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြဟာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ေတြအေနနဲ႔ ပါဝင္လာသလို အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြ အေနနဲ႔လည္း ပါဝင္လာတာေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ JMC ဟာ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္၊ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္နဲ႔ အရပ္သားေတြ ပါဝင္ဖြဲ႔စည္းထားေပမယ့္ ေဆြးေႏြးပဲြေတြမွာေတာ့ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕အသံ၊ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ အသံဟာ လ်စ္လ်ဴ႐ႈထားခံေနရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ “သံုးပြင့္ဆိုင္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ JMC မွာ တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတြမွာက လက္နက္ရိွတယ္။ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္မွာက လက္နက္မရိွဘူး။ ကရင္ျပည္နယ္ရဲ႕ JMC-S မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ပါဝင္မႈက အားေကာင္းတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခါတေလက်ရင္ အမ်ိဳးသားေတြက သိပ္မေျပာဘူး။ အမ်ိဳးသမီးေတြက ပိုၿပီးေတာ့ အသံထြက္တယ္။ က်မတို႔ ကိုယ္တိုင္လည္း ေျပာတယ္။ က်မတို႔က ကိုယ္တိုင္ေျပာေပမယ့္ က်မတို႔မွာ ေလေသနတ္ပဲ ရိွတာပါ။ ကိုယ့္အေပၚမွာ နားလည္ၾကရင္ေတာ့ သိပ္ျပႆနာမရိွဘူး” လို႔ နန္းေစအြာက ေျပာပါတယ္။ နန္းေစအြာကေတာ့ ကရင္ျပည္နယ္၊ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ ပူးတြဲေကာ္မတီရဲ႕ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္တဦး ျဖစ္ပါတယ္။ NCA စာခ်ဳပ္အရ ႏွစ္ဖက္တပ္ေတြ လိုက္နာရမယ့္ အခ်က္ (၂၁) ခ်က္ရိွၿပီး ျပည္သူလူထုအေပၚ လိုက္နာရမယ့္ က်င့္ဝတ္၊ လုပ္ေဆာင္ေပးရမယ့္ က်င့္ဝတ္က (၁၇) ခ်က္ရွိတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ “ႏွစ္ဖက္တပ္မ်ား လိုက္နာရမယ့္ က်င့္ဝတ္ေတြရိွွသလို ျပည္သူလူထုအေပၚ လိုက္နာရမယ့္ က်င့္ဝတ္ေတြ၊ လုပ္ေဆာင္ေပးရမယ့္ က်င့္ဝတ္ေတြဆိုၿပီး ရွိတယ္။ အဲဒါေတြကို သူတို႔ေတြအားလံုး သိႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေက်းရြာလူထုေတြဆီကို က်မတို႔က ပံုမွန္ အနည္းဆံုး တလတႀကိမ္သြားၿပီး အသိေပး ေျပာၾကားတာေတြ လုပ္ရတယ္။ လူထုနဲ႔ေတြ႔ဆံုရတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ဖက္တပ္ေတြ၊ တပ္ပိုင္းဆိုင္ရာက်ေတာ့ ႏွစ္ဖက္စလံုးက အရာရွိေတြကို ေခၚၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ယံုၾကည္မႈ ပိုမိုတည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္ အားေကာင္းလာေအာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မွာ ေရရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲဖို႔အတြက္ တဖက္နဲ႔တဖက္ ယံုၾကည္မႈက အဓိကက်တာကိုး။ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ႏုိင္ဖို႔ အလုပ္႐ုံေဆြးေႏြးပြဲေတြ လုပ္ေပးတယ္” လို႔ နန္းေစအြာက JMC-S ရဲ႕ အဓိက တာဝန္ေတြကို ေျပာပါတယ္။ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြအေနနဲ႔ အရပ္သားေတြဆီ အသိပညာေပး ေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ရသလို ႏွစ္ဖက္တပ္အၾကား ေဆြးေႏြးသံုးသပ္မႈေတြကို လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ ျပည္သူေတြဆီက တိုင္တန္းလာတဲ့ စာေတြကို စိစစ္ၿပီး ကြင္းဆင္းေလ့လာ အတည္ျပဳေပးရပါတယ္။ JMC ကို တိုင္တန္းတဲ့ စာေတြထဲမွာေတာ့ လူသတ္မႈ၊ လူသစ္စုေဆာင္းမႈနဲ႔ ဆက္ေၾကးေကာက္တဲ့ အမႈေတြက အမ်ားဆံုးျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ JMC ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈေတြက ေႏွာင့္ေႏွးၿပီး ထိေရာက္မႈမရိွဘူးလို႔ ေဝဖန္မႈေတြ ရိွေနတဲ့အေပၚကိုေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္ JMC-S က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္း ကိုယ္စားလွယ္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ နန္းျဖဴျပာက အခုလို ျပန္လည္ေျပာဆိုပါတယ္။ “သတင္းေတြ ထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မီဒီယာေတြက တအားျမန္တယ္။ က်မတို႔က ဘာမွ မေျဖရွင္းရေသးဘူး။ ၿပီးရင္ သူတို႔က JMC ကိုပဲ ဝုိင္းၿပီး အျပစ္တင္ၾကတယ္။ JMC ကို ဖဲြ႔ထားၿပီး ဘာမွ မလုပ္ေပးႏိုင္ဘူးဆိုၿပီး ေျပာၾကတယ္။ ျဖစ္ၿပီဆိုရင္ က်မတို႔က တိုင္းမႉးကို အရင္ဆံုး ဆက္သြယ္ရတယ္။ ၿပီးရင္ စြပ္စြဲထားတဲ့အဖြဲ႔ကို ဖုန္းဆက္ၿပီး ညိႇရတယ္။ ျဖစ္ျဖစ္ခ်င္း အေရးေပၚအစည္းအေဝး ေခၚရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရာခိုင္ႏႈန္းျပည့္မွ အစည္းအေဝး ျဖစ္တာေလ။ က်မတို႔က မလုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ေျပာတယ္၊ ေခၚတယ္၊ ေဆာ္ၾသတယ္။ ဒါေပမယ့္ စြပ္စြဲခံရတဲ့ အဖဲြ႔ေတြက မလုပ္ခ်င္ၾကဘူး။ အျပစ္ရိွတယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေနေတာ့ ရက္ေတြေရႊ႕ေနရင္း ၾကန္႔ၾကာသြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္တဲ့သူကိုေတာ့ တကယ္ျပစ္ဒဏ္ေပးတယ္။ ေထာင္ခ်တယ္။ ဒါေပမယ့္ JMC-U က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မက်မခ်င္း က်မတို႔က ကိုယ့္သေဘာနဲ႔လည္း လုပ္လို႔မရဘူး” JMC-S အေနနဲ႔ ျပႆနာတစံုတရာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့အေပၚ သံုးပြင့္ဆိုင္ ေဆြးေႏြးေျဖရွင္းဖို႔ အစည္းေဝး ေခၚယူတဲ့အခါ ႏွစ္ဖက္တပ္ေတြရဲ႕ ပ်က္ကြက္မႈေတြေၾကာင့္ အခ်ိန္ေႏွာင့္ေႏွးတာေတြ ရိွသလို JMC-S မွာ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မေပးထားတာေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ JMC-U ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတိုင္းကို ေစာင့္ဆိုင္းၿပီးမွသာ လုပ္ေဆာင္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ NCA လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ကလည္း လက္ရိွသြားေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းေၾကာင္းဟာ အပစ္ရပ္လက္မွတ္ ေရးထုိးထား႐ုံသာရိွေနၿပီး စားပြဲဝုိင္းေပၚမွာသာ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္ေနရေသးတဲ့ အေျခအေနသာ ရိွေနပါေသးတယ္။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္ဆိုတာ ႏွစ္ပြင့္ပဲဆိုင္ဆိုင္၊ သံုးပြင့္ပဲဆိုင္ဆိုင္ သူေလ်ာ့မယ္၊ ကိုယ္ေလ်ာ့မယ္ဆိုမွ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္။ ဒီလိုပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ဆက္သြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။ သူတို႔လည္း ေျပာၾကတယ္။ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ယံုၾကည္မွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရမယ္ဆိုၿပီး၊ တကယ့္တကယ္ ေသခ်ာေလ့လာၾကည့္ရင္ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ မယံုၾကည္ဘူး။ တိတ္တခိုးလူစုတယ္။ လက္နက္ဝယ္တယ္။ ဒီလိုမယံုၾကည္မွေတာ့ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး  ၾကာရွည္ခံမွာလဲ” လို႔ နန္းျဖဴျပာကေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ က႑တခုျဖစ္တဲ့ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ ပူးတြဲေစာင့္ၾကည့္ေရးေကာ္မတီ (ျပည္နယ္အဆင့္) မွာ လုပ္ေဆာင္ေနတဲ့ ကာလတေလွ်ာက္ သူမ ေလ့လာခဲ့ရတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ေျပာပါတယ္။ NCA လက္မွတ္ေရးထိုးအၿပီး လုပ္ေဆာင္ေပးရမယ့္ နယ္ေျမပိုင္းျခား သတ္မွတ္မႈကိုလည္း အခုခ်ိန္ထိ စနစ္တက် မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ဒါဟာလည္း ႏွစ္ဖက္တပ္ေတြကို ထိေတြ႔မႈေတြ ျပန္လည္ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ အခ်က္တခုျဖစ္သလို အခုခ်ိန္ထိ နယ္ေျမသတ္မွတ္မႈ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ရာမွာ စိန္ေခၚမႈေတြ ရိွေနေသးတယ္လို႔ နန္းေစအြာက ေထာက္ျပ ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ “Ceasefire ရဲ႕ သေဘာတရားကုိ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ပ်က္လြယ္တယ္။ ထိရွလြယ္တယ္။ လိုက္နာရမယ့္ အခ်က္ေတြကို တကယ့္တကယ္ လုိက္နာဖို႔ရာ အခက္အခဲရိွတာကို ေတြ႔ရတယ္။ နယ္ေျမပိုင္းျခား သတ္မွတ္မႈေတြက တကယ္ေတာ့ NCA ထဲမွာ ပါရိွေပမယ့္ မလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ေသးဘူး။ ၂၀၁၅ ေအာက္တိုဘာကတည္းက လက္မွတ္ထိုးထားေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာ လုပ္ေဆာင္လို႔ မရေသးဘူး။ တကယ္လို႔သာ နယ္ေျမပိုင္းျခား သတ္မွတ္မႈကို ေသခ်ာ စနစ္တက် လုပ္မယ္ဆိုရင္ သူ႔ေနရာ ကိုယ့္ေနရာကေတာ့ ရွင္းသြားမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါက တအားကို ထိခိုက္လြယ္တယ္။ အခန္႔မသင့္ရင္ ခ်က္ခ်င္းထၿပီးေတာ့ ေပါက္ကြဲႏိုင္တယ္။ အစုိးရ၊ တပ္ဘက္ကလည္း ဒါ ငါတို႔ရဲ႕ တခုတည္းေသာတပ္မေတာ္၊ ငါတို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံမွာ ဒီ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ပဲ ရိွရမယ္၊ ဒါ ကိုယ့္ႏိုင္ငံအတြက္ဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ဳိး ခံယူထားသလို တဖက္ကက်ေတာ့လည္း တိုင္းရင္းသားေတြ ခံယူထားတာက ဥပမာ ကရင္ျပည္နယ္ဆိုရင္လည္း ဒါ KNU ရဲ႕နယ္ေျမ၊ အဲဒီေတာ့ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေလာက္ တိုက္လာ ခိုက္လာ ေတာ္လွန္လာခဲ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ ဒါကလည္း သူတို႔ရဲ႕နယ္ေျမဆိုၿပီး အျငင္းပြားမႈေတြ ျဖစ္လာႏိုင္တယ္။ အဲဒါကလည္း စိန္ေခၚမႈတခု ျဖစ္ေနတယ္။” JMC ရဲ႕ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြ အေနနဲ႔ အရပ္သားေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးရသလို တပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္ေတြကိုလည္း ႏွစ္ဖက္တပ္က ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးညိႇႏိႈင္းမႈေတြ လုပ္ေဆာင္ရပါတယ္။ အဲဒီလို လုပ္ေဆာင္ရတဲ့အခါ ႏွစ္ဖက္တပ္ေခါင္းေဆာင္ အမ်ိဳးသားေတြအၾကား အမ်ဳိးသမီးကိုယ္စားလွယ္ေတြရဲ႕ ေဆြးေႏြးတင္ျပမႈေတြက သိပ္အရာမေရာက္ဘူးလို႔ အမ်ဳိးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေရွး႐ုိးစြဲအျမင္ေတြအရ အမ်ိဳးသမီးဆိုတာ ႏိုင္ငံေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စတဲ့ တိုင္းျပည္ေရးရာေတြနဲ႔ တိုက္႐ုိက္မသက္ဆိုင္ဘူးလို႔ ယူဆထားၾကသလို အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးအသိအျမင္၊ အေတြးအေခၚ၊ အယူအဆပိုင္းေတြမွာလည္း အမ်ိဳးသားေတြေလာက္ နားမလည္ၾကဘူးလို႔ ယူဆေနၾကဆဲပါ။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ တင္ျပခ်က္၊ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြဟာ အစည္းအေဝးခန္းမရဲ႕ ေလထုထဲမွာပဲ လြင့္ပါး ေပ်ာက္ကြယ္သြားတတ္ပါတယ္။ “ေယာက်ာ္းေတြက အမ်ိဳးသမီးေတြ ပါလာၿပီဆိုရင္ ႐ႈပ္တယ္လို႔ ထင္ၾကတာ။ အလုပ္လုပ္ရတာ ေႏွာင့္ေႏွးတယ္လို႔ ထင္ေနၾကတယ္။ သူတို႔က အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕အသံကို စိ္တ္မဝင္စားဘူး။ အစည္းအေဝးမွာ ေျပာလိုက္တယ္။ ေျပာလိုက္တဲ့စကားက သူတို႔ဦးေႏွာက္ထဲ မဝင္ဘူး။ ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္လို႔ သူတို႔က ထင္ေနတယ္။ မွတ္တမ္းအေနနဲ႔ပဲ ထားတယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္အေနနဲ႔ မထားဘူး။ ေျပာစကားေတြက အရာမေရာက္ဘူး။ ပါဝင္ရတာပဲ ရိွေသးတယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြ ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ မရိွေသးဘူး” လို႔ နန္းျဖဴျပာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မွာ အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ပါဝင္မႈ အခန္းက႑နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မွာ အမ်ိဳးသမီး ပါဝင္မႈဟာ အရင္ထက္ ပုိမိုမ်ားျပားလာေပမယ့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ႏိုင္တဲ့ အဆင့္ေတြမွာေတာ့ အမ်ိဳးသမီးပါဝင္မႈ အားနည္းေနေသးသလို ၿပီးခဲ့တဲ့ တတိယအႀကိမ္ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံမွာလည္း ႏိုင္ငံေရးက႑မွာ အမ်ိဳးသမီး (၃၀) ရာခိုင္ႏႈန္း ပါဝင္ဖို႔ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကေပမယ့္ အမ်ိဳးသမီးေတြ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ရလဒ္ကိုေတာ့ မရရိွေသးပါဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံမွာ က်ားမက႑ကို ဦးစားေပးေဆြးေႏြးတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေဝဖန္မႈေတြလည္း ရိွေနခဲ့ပါေသးတယ္။ ႏိုင္ငံအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးရမယ့္ ညီလာခံမွာ က်ားမက႑ဟာ ဘယ္ေလာက္အထိ အေရးပါေနလို႔လဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြလည္း ထြက္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးတဲ့အခါ က်ားမက႑က အေရးမႀကီးဘူးဆိုတာ မဟုတ္ဘူး။ အေရးအႀကီးဆံုးလို႔လည္း မေျပာခ်င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေရးပါတဲ့ က႑တခုအျဖစ္ လက္ခံရမယ္။ ပဋိပကၡေတြျဖစ္ၿပီဆို အရင္ဆံုး ထိခိုက္ခံစားရတာက အမ်ိဳးသမီးနဲ႔ ေနာက္ဆက္တဲြက ကေလးသူငယ္ေတြ ျဖစ္တယ္။ သူတို႔ေတြက စစ္ပဲြပဋိပကၡဒဏ္ကို အခံရဆံုးသူေတြ ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္က အဆင္ေျပတယ္။ ေခ်ာေမြ႔တယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ အမ်ိဳးသမီးေတြအတြက္လည္း အင္မတန္မွ ဝမ္းသာစရာေကာင္းတဲ့ အရာတခုျဖစ္တယ္” လို႔ မြန္ျပည္နယ္ JMC-S က အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္ ေနာ္ဆာထူးက ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရးဆိုင္ရာ ပူးတြဲေစာင့္ၾကည့္ေရး ေကာ္မတီ JMC–U မွာ အမ်ဳိးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ပါဝင္တာ မေတြ႔ရေပမယ့္ ျပည္နယ္နဲ႔ တိုင္းေဒသႀကီးအဆင့္ JMC-S မွာေတာ့ တနသၤာရီတိုင္းနဲ႔ ပဲခူးတိုင္းေဒသႀကီးမွာဆိုရင္ အမ်ိဳးသမီးတဦးႏႈန္း၊ မြန္ျပည္နယ္မွာ အမ်ဳိးသမီး (၂) ဦး၊ ကရင္ျပည္နယ္မွာ အမ်ိဳးသမီး (၄) ဦးနဲ႔ ရွမ္းျပည္နယ္မွာ အမ်ိဳးသမီး (၅) ဦး စသျဖင့္ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အစုအဖဲြ႔မ်ားက ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္နဲ႔ အရပ္သား အမ်ိဳးသမီး ကိုယ္စားလွယ္ေတြအျဖစ္ ပါဝင္လာတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းတဲ့အခါ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ဟန္႔တားထားတဲ့ အတားအဆီးေတြ အမ်ားႀကီး ရိွေနေပမယ့္လည္း အမ်ိဳးသမီးေတြကေတာ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ က်ရာအခန္းက႑ကေန ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ဖို႔ အသင့္ရိွေနၾကပါတယ္။ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မွာ NCA ထိုးၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ NCA ကို တကယ္တမ္း လမ္းျပေျမပံုလို႔လည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ ဒီလမ္းေၾကာင္းကို ဆက္သြားမယ့္အခါ ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈေတြ ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ JMC တို႔၊ ႏိုင္ငံေရး ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပဲြ လုပ္ဖို႔ UPDJC တို႔၊ ရိွတဲ့အေပၚ ဘယ္ေနရာမွာ ပါဝင္ဖို႔ဆိုတာ အဓိကမဟုတ္ဘဲနဲ႔ လိုအပ္တဲ့ေနရာေတြမွာ ပါဝင္ဖို႔ အဆင္သင့္ရိွေနပါတယ္” လို႔ ေနာ္ဆာထူးက ေျပာလိုက္ပါတယ္။ ခင္စုၾကည္ (hiburma.net ဝက္ဘ္ဆုိက္မွ ျပန္လည္ေဖာ္ျပသည္။)