ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ႏွစ္ ၃၀ အလြမ္း
DVB
·
November 2, 2018
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို စ၀င္၀င္ျခင္း တပ္က ဖြင့္တဲ့ဆိုင္မွာ မုန္႔လုပ္၊ လက္ဖက္ရည္ေဖ်ာ္၊ နံျပား႐ုိက္တယ္။ ေစာင့္ၾကည့္ကာလၿပီးေတာ့ ရဲေဘာ္ဘားတိုက္ေရာက္တယ္။ ဘားတိုက္မွာ ၾကက္စာေကြ်း၊ ၀က္စာေကြ်းလုပ္ရတယ္။ ေတာင္ကုန္းေပၚကျခံမွာေမြးတဲ့ ၀က္ေတြစားဖို႔ ေသာက္ဖို႔ ေတာင္ေအာက္က (နတ္အိမ္ေတာင္) ေရကို ထမ္းပိုးနဲ႔ ထမ္းတင္ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကိုယ္က မ်က္စိမေကာင္းေတာ့ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္တဲ့အခါ ေနာက္တန္းက ေဆး၀ါး၊ စာရြက္စာတမ္း၊ အိမ္ေထာင္သည္မိသားစုေတြကို ယူေဆာင္ကူညီရတဲ့ ရဲေဘာ္ျဖစ္လာတယ္။
မျမင္မစမ္းနဲ႔ ဖားရွာ၊ ငါးရွာ၊ ျမဳံးေထာင္တတ္လာတယ္။ ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးေတြကို ၾကက္ကေလးငွက္ကေလးလို အလြယ္တကူ ရွင္းတတ္လာတယ္။ ေခြးသားကို အေျခာက္လွမ္းတတ္လာတယ္။ ေမ်ာက္သားဆို အူႏုဖမ္းတတ္လာတယ္။ ေမ်ာက္ေခ်းခါးခ်က္တာ ကြ်မ္းက်င္လာတယ္။
ဒန္အိုးဖုံးနဲ႔ ထမင္းစားတတ္လာတယ္။ ေနာက္က်ိေနတဲ့ ေရကို ပိတ္စနဲ႔ စစ္ၿပီး အနယ္ထိုင္ေသာက္တတ္လာတယ္။ ဓာတ္စာနတၳိေပမယ့္ ငွက္ဖ်ားနဲ႔ အသားက်လာတယ္။ ပြတ္ခြ်န္းေဆးလိပ္တိုေတြကို တန္ဖိုးသတ္မွတ္တတ္လာတယ္။
ေရဒီယိုတလုံးကို ဘားတိုက္တလုံး တပတ္တစ္ရက္ နားေထာင္ရတာ ဇိမ္ယူတတ္လာတယ္။ ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ တပ္ရင္းကေမြးထားတဲ့ ဘဲေတြစားဖို႔ ဘဲစာရြက္လိုက္ခူးရတာ၊ ၀က္ေတြစားဖို႔ ဆန္ျပဳတ္ရတာေတြ စြန္းသတိရမိေတာ့တယ္။
ညဘက္က်ေတာ့ ေမ်ာက္အရိုးကို ေသြးၿပီး ေဆးတံလုပ္ထားတဲ့ ေျပာင္းထဲကို ယာစင္ေဆးထည့္ ရိႈက္ဖြာၿပီး အက္ဖ္အမ္ေရဒီယိုနားေထာင္ရတဲ့ အရသာက Song track အျပည့္နဲ႔ သမၼတရုံမွာ ရုပ္ရွင္ၾကည့္တာထက္သာတယ္။
မနက္က်ေတာ့ တပ္ထြက္ ၾကက္ဥ၊ ဘဲဥကို ထမ္းၿပီး နယ္စပ္က ကရင္ရြာေတြထဲ လိုက္ေရာင္းခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စစ္သင္တန္းတက္ေတာ့ က်န္တဲ့သင္ခန္းစာေတြ အကုန္ရေပမယ့္ ေသနတ္ပစ္ခိုင္းေတာ့ တေတာင့္မွ ပစ္ကြင္းထဲမမွန္ဘူး ( မ်က္စိမေကာင္းေတာ့ မျမင္ရဘူးေလ)။
ၾကဳံရာျဖတ္သန္း နစ္ျမဳပ္ရင္း ေရမကူးတတ္ပါဘဲ ပင္လယ္ျပင္မွာ တာ၀န္က်ခဲ့ဖူးတယ္။ ရြာစဥ္ပတ္သြားရင္း ခပ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္မေလးတေယာက္ကို ရည္ငံတယ္ (ကိုယ့္ဘက္က)။ သူ႔အမက ေက်ာင္းသားတပ္ကေနထြက္ရင္ ေပးစားမယ္ေျပာတာနဲ႔ ပ်က္သြားတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စခန္းသစ္ေတြ စခန္းသစ္ေတြ ေဆာက္ကာ ေဆာက္ကာနဲ႔ ေတာတြင္း လွည့္လည္ေနထိုင္တယ္။ ႏိုင္ငံျခားကို ကူးခ်ည္သန္းခ်ည္ဘ၀ ေရာက္ခဲ့ၿပီ။ တျခားမဟုတ္ဘူး ထိုင္းဘက္ကို နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ေတာင္တက္၊ ေခ်ာင္းကူး၊ ဆန္သြားထမ္းရတာ။ အသြား ၃ နာရီေလာက္၊ အျပန္ ၅ နာရီေလာက္ ေလွ်ာက္ရတယ္။ အျပန္ခရီးက ဆန္ႏွစ္ပုံး (၁၆ ျပည္) ထမ္းတက္ရတာေၾကာင့္ ၾကာတာ။
တပတ္ ၇ ရက္မွာ ႏွစ္ေခါက္ေတာ့ ႏိုင္ငံျခားသြားရတယ္။ သိပ္လိုအပ္ရင္ သုံးေခါက္သြားရတယ္ (ႏိုင္ငံျခားျပန္ႀကီး)။ ဒီလိုနဲ႔ ၿမိဳ႔ေပၚကို ေျပာင္းေရႊ႔တာ၀န္ခ်ခံရတယ္။ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ ေက်ာငး္သားတပ္မေတာ္ကေန ပင္စင္ယူ အၿပီးထြက္ခဲ့တယ္။
စကားမစပ္ ေတာထဲမွာ ပ်ိဳျမစ္မႈေတြကို စေတးခဲ့ၾကတဲ့ လူငယ္ေတြအဖို႔ ေတာထဲမွာ အမ်ိဳးသမီး ရွားလြန္းလို႔ ေမ်ာက္မေတြေတာင္ လွလွလာတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အားတဲ့အခါမ်ဳိး တစ္ေယာက္တည္း ခံစားရင္း ေက်နပ္မိတယ္။ ဟိုးဆယ္စုႏွစ္ သုံးခုေလာက္တုန္းကမ်ား အခုလို ဖုန္းကင္မရာေတြ ေပါမ်ားရင္ေကာင္းမွာလို႔ေတြးရင္း မ်က္ရည္လည္ (ကိုယ့္ပုံကုိယ္ရွာမေတြ႔)။
အလႊာေပါင္းစုံ၊ နစ္နာသူေပါင္းစုံ၊ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစုံကို အရင္က ေရာက္မယ္လို႔ တခါမွ မထင္မွတ္ထားတဲ့ ေနရာေတြ ေရာက္ရင္း ေတြ႔ဆုံရတယ္။ သူတို႔ ဖီလင္ေတြကို သိရတယ္။ သူတို႔ လိုလားခ်က္ေတြကို ၾကားနာမွတ္သားနာယူခြင့္ရတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ျမန္မာျပည္ျပန္၀င္ေတာ့ သတင္းေထာက္လုပ္ရင္း သီေပါမွာ စစ္တပ္က ဖမ္းတာခံရတယ္။ စစ္ေၾကာေရးလုပ္ေတာ့ အေပၚကျဖစ္စဥ္အတိုင္းေျပာျပခဲ့တယ္။ ဦးေအးႏိုင္ ေကာင္းေကာင္းေျဖပါတဲ့။ ဟာ ဘာျဖစ္လို႔ လိမ္ေနရမွာတုန္းဗ်ာလို႔။ ဒီစာတပုဒ္ရဖို႔ ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ၾကာခဲ့တယ္။
ေအာက္ေမ့သတိရ အေလးျပဳျခင္းအႀကီးႀကီးနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳပါတယ္။ စစ္၊ ဒီ၊ ျပည္၊ ဖက္ ရည္မွန္းခ်က္ ေအာင္ပါေစ။
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (မကဒတ)ရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ဦးတည္ခ်က္ (၄) ရပ္ကေတာ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစုံ ျပည္သူလုထုတရပ္လုံး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွ လႊတ္ေျမာက္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူအခြင့္အေရးရရွိေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေရးနဲ႔ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ေပၚထြန္းေရးတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
ရဲေဘာ္ဘ၀ ေပ်ာ္စရာပါ။ ။
ေအးႏိုင္
