ျမန္မာ့သမိုင္းရဲ႕ ျဖစ္ရပ္ေတြ၊ ရာဇဝင္ေတြ၊ မွန္နန္းေတြနဲ႔ အေရးေတာ္ပုံေတြဟာ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေပၚ ဘယ္အတိုင္းအတာထိ ႐ိုက္ခတ္ခဲ့သလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ျမန္မာတို႔ စဥ္းစားေတြးေခၚပုံေတြ၊ စံႏႈန္းေတြ၊ အယူေတြအေပၚ အနည္းနဲ႔အမ်ား လႊမ္းမိုးခဲ့တာ ျငင္းမရဘူး။ အဲဒီအခ်က္အလက္ေတြက ျမန္မာတို႔အတြက္ သင္႐ိုးတခုလို ျဖစ္ခဲ့တယ္။ တခါတခါ အစဥ္အဆက္ မွားယြင္းတဲ့ ေကာက္ခ်က္ေတြရဲ႕ ႐ိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ ေႏွာင္းလူေတြ ေရလိုက္မွားခဲ့တာလည္း ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္။ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းအစကို ၾကည့္ရင္ “အစကတည္းက ယဥ္သကို” ဆိုသလို လက္နက္ကိုင္ အားႀကီးသူတို႔ရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္မႈန႔ဲ စခဲ့တာ။ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ သမိုင္းအစကို ငယ္စဥ္က ဖတ္ခဲ့ရဖူးတာေလး တခုကို သတိရမိပါတယ္။ အဘိရာဇာရဲ႕ သားေတာ္ႏွစ္ေယာက္ ထီးနန္းလုၾကတဲ့ အေၾကာင္းပါ။ အစဥ္အလာအရ ဆိုရင္ ကံရာဇာႀကီးက ထီးနန္းဆက္ခံရမွာ။ ဒါေပမယ့္ အငယ္ေကာင္က အာဏာမက္ေလေတာ့ စစ္သည္ဗိုလ္ပါ စု႐ံုးၿပီး ပုန္ကန္ဖို႔ ျပင္ဆင္တာေတြ ရွိတယ္။ ဒီေတာ့ မႉးႀကီးမတ္ရာေတြက လက္႐ံုးစစ္မထိုးဘဲ ကုသိုလ္စစ္ထိုးၾကဖို႔ ညိႇႏိႈင္းေပးခဲ့တယ္။ ညတြင္းခ်င္း ဘုရားတည္၊ အရင္ၿပီးသူက တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ မင္းလုပ္ေပါ့။ အခ်ိဳ႕မွတ္တမ္းေတြကေတာ့ အလႉေပးမ႑ပ္ ေဆာက္ရတယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ေစတီတည္တာျဖစ္ျဖစ္၊ အလႉေပးမ႑ပ္ ေဆာက္တာပဲျဖစ္ျဖစ္ အားလုံး သိေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ကံရာဇာငယ္က ဝါးေတြနဲ႔ ပိတ္ျဖဴကာ ထုံးသုတ္လို႔ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း လုပ္လိုက္တာ အရင္ၿပီးသြားပါေရာလား။ ကံရာဇာႀကီးကေတာ့ တကယ္ အေသအခ်ာ အခိုင္အခံ့လုပ္ေတာ့ ေနာက္က်မွ ၿပီးသြားတယ္။ ဒီေတာ့ ကံရာဇာငယ္ ဘုရင္ျဖစ္သြားေရာ။ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဒါပါပဲ။ ျမန္မာသမိုင္းတေလၽွာက္လုံး ကံရာဇာငယ္ကို ခ်ီးက်ဴးလိုက္ၾကတာ။ ေတာ္ပါေပတယ္။ ဉာဏ္ပညာ ရွိပါေပတယ္။ လုပ္ႏိုင္စြမ္းပါေပတယ္ ဆိုၿပီး ေထာမနာျပဳလိုက္ၾကတာ။ အာဏာစက္နဲ႔ နီးသူေရာ ေဝးသူတို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ ခ်ီးပၾကေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ တေလၽွာက္လုံး ကံရာဇာငယ္ကို လူမႈေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ စစ္ေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ တရားဥပေဒအရေသာ္ လည္းေကာင္း စြပ္စြဲျပစ္တင္ဖို႔နဲ႔ Mutiny Act အရေသာ္လည္းေကာင္း တရားစြဲရရင္ ေကာင္းေလစြလို႔ ခံစားမိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကံရာဇာငယ္ဟာ လက္နက္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ အာဏာသိမ္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။ ဒါျဖင့္ ကံရာဇာငယ္ကို ေတာ္လွန္ေရးသမားတေယာက္အျဖစ္ ျမင္မလား။ ကံရာဇာငယ္ကို ေတာ္လွန္ေရးသမား တေယာက္လို႔လည္း ျမင္လို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုတာ ျပည္သူလူထုအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးမငဲ့ဘဲ ေခတ္စနစ္ေတြ ေျပာင္းေအာင္ လုပ္ကိုင္တာပါ။ ကံရာဇာငယ္ကေတာ့ သူ႔အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ယွဥ္ၿပီး သူ႔အတၱကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တာ။ သူ႔အသိုက္အဝန္း လက္တဆုပ္စာအတြက္ အာဏာရဖို႔ ႀကိဳးစားတာ။ ဒါေၾကာင့္ ကံရာဇာငယ္ဟာ ေတာ္လွန္ေရးသမား မဟုတ္တာ အေသအခ်ာပါ။ သူဟာ လူမႈေရးသာမက သူ႔ေခတ္ကာလရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေပၚမွာပါ ႏိုင္ငံေရးအရ အျပစ္က်ဴးလြန္သူပဲ ျဖစ္တယ္။ တခါ မႉးႀကီးမတ္ရာေတြကို ၾကည့္ျပန္ေတာ့ တရားမၽွတမႈ လိုလားသေယာင္နဲ႔ သူတို႔လည္း နီးရာဓား ေၾကာက္ၿပီး စစ္အင္အားႀကီးသူ ကံရာဇာငယ္ဘက္က ခပ္ပါပါ။ တကယ္ေတာ့ ဘုရားတည္တာဟာ ဘုရင္အလုပ္ မဟုတ္သလို ကံရာဇာငယ္ရဲ႕ ေဆာက္လုပ္ေရးဟာလည္း အရည္အေသြး မမီဘူးဆိုတာ သူတို႔ မသိမဟုတ္၊ သိေနမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္မႉးႀကီး မတ္ႀကီးကမွ ကံရာဇာငယ္ တည္တဲ့ဘုရားဟာ အရည္အေသြး မမီဘူးလို႔ မဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါဘူး။ အရည္အေသြး မမီမွန္းသိလ်က္ “ေတာ္ပါေပတယ္။ ဉာဏ္ပညာ ႀကီးပါေပတယ္” လို႔ေတာင္ ေထာမနာလိုက္ၾကေသးရဲ႕။ ေႏွာင္းလူေတြအတြက္ သင္႐ိုးအမွားကို ထည့္သြင္းၿပီး မွားယြင္းတဲ့ အေတြးအေခၚေတြကို ႐ိုက္သြင္းေပးခဲ့တဲ့ မႉးမတ္ေတြကေရာ အျပစ္မရွိေတာ့ဘူးလား။ တေကာင္း ျပည္သူတို႔ကေရာ ကံရာဇာငယ္ရဲ႕ လက္တလုံးျခား လိမ္လည္ခ်က္ကို ဘာေၾကာင့္ လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကသလဲ။ ျမန္မာ့သမိုင္း အစကတည္းက အာဏာကို လိမ္လည္လွည့္ျဖား ရယူခဲ့ျခင္းဟာ ဂုဏ္ပုဒ္တခု ျဖစ္ခဲ့သလား။ သာမန္ျပည္သူကို အသာထားဦး၊ ျမန္မာပညာရွိဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္မ်ားကေရာ လူလိမ္လူညာတေယာက္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ကို လူထု အမွတ္မွားေလာက္ေအာင္ ဘာလို႔ ခ်ီးမြမ္းေထာမနာျပဳ ေျမႇာက္စားခဲ့ပါသလဲ။ နီးရာဓားေၾကာက္တဲ့ သူ႔ေခတ္ သူ႔ကာလ ပညာရွိေတြကို အသာထား၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ ပညာရွိေတြက ဘာလို႔ အမွားကို လက္ခံခဲ့ၾကပါလဲ။ ဒီသင္႐ိုးအမွားက ေနာင္တခ်ိန္မွာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ၁၉၅၈ ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္တို႔ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြ။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ လက္နက္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္အာဏာသိမ္းမႈေတြ။ ၁၉၈၈ ရဲ႕ လက္နက္နဲ႔ အာဏာသိမ္းမႈေတြအတြက္ တြန္းအားတခု ျဖစ္ခဲ့သလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီက သူ႔ရဲ႕“သူတို႔ညီေနာင္နဲ႔ က်ေနာ္” ေဆာင္းပါးမွာေတာ့ … “ကံရာဇာငယ္၏ သစ္ငယ္ေဆာက္ ဝါးငယ္ေဆာက္၊ ဖ်င္ျဖဴပတ္၊ ထုံးျဖဴသုတ္မ႑ပ္ကို ကန္႔ကြက္ျခင္း၊ ပယ္ခ်ျခင္း၊ တိုက္ဖ်က္ျခင္း မျပဳဘဲ ေနခဲ့ၾကသည္မွာ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္နည္း။ မည္သည့္အေၾကာင္းေၾကာင့္မၽွ မဟုတ္ႏိုင္။ ကံရာဇာငယ္သည္ ကံရာဇာႀကီးအားလည္းေကာင္း၊ ကိုေရႊဝန္တို႔အားလည္းေကာင္း၊ တေကာင္းျပည္သူလူထုအားလည္းေကာင္း၊ တနည္းနည္းျဖင့္ ၿခိမ္းေျခာက္ေနေသာေၾကာင့္သာလၽွင္ ျဖစ္ႏိုင္သည္။ xxxxxx…။ လက္နက္ႏွင့္ တပည့္လက္သားတို႔ကို မ႑ပ္အတြင္း၌လည္းေကာင္း၊ အျပင္၌လည္းေကာင္း၊ ေျမေအာက္၌လည္းေကာင္း ေပၚေပၚထင္ထင္တခ်ိဳ႕ ပုန္းလၽွဳိးကြယ္လၽွဳိးတခ်ိဳ႕ ေနရာခ်ထားၿပီး ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာသည္။” လို႔ သူ႔ထင္ျမင္ခ်က္ကို သုံးသပ္ထားတယ္။ ဆရာ့ယူဆခ်က္အရ ဆိုရင္လည္း ကံရာဇာငယ္ဟာ အျပစ္မကင္းတာ ေသခ်ာေနတယ္။ ကံရာဇာငယ္ကို စြပ္စြဲျပစ္တင္ရာမွာေတာ့ ဆရာနဲ႔ က်ေနာ္ သေဘာထားမၽွခဲ့တယ္။ အဲဒီလုိ အာဏာကို လက္နက္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ အဓမၼျပဳက်င့္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ကံရာဇာငယ္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ဟာ ေပၚလြင္ေနတယ္။ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ အႏိုင္ယူ ၿခိမ္းေျခာက္ျပဳက်င့္ျခင္းဟာ မည္သူမဆို ရာဇဝတ္ေျမာက္ေစတယ္လို႔ Mutiny Act မွာ ျပ႒ာန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီဥပေဒက ဥေရာပမွာေတာ့ အလယ္ေခတ္ေလာက္က စတင္ျပ႒ာန္းခဲ့တာပါ။ Mutiny ဆိုတာ သေဘၤာတစီးရဲ႕ အမည္။ အဲဒီသေဘၤာမွာ သေဘၤာသားေတြ ပုန္ကန္တာကို အေၾကာင္းျပဳၿပီး ဒီဥပေဒကို Mutiny Act လို႔ ဝိၿဂိဳဟ္ျပဳခဲ့တာ။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ သို႔မဟုတ္ အာဏာပိုင္အဖြဲ႔အစည္းကို လက္နက္ကိုင္ ပုန္ကန္သူ မည္သူမဆို၊ မည္သည့္ အဖြဲ႔အစည္းကိုမဆို၊ ပူးေပါင္းပါဝင္သူ မည္သူကိုမဆို ရာဇဝတ္မႈအျဖစ္ သတ္မွတ္ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒပါ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ကံရာဇာငယ္ကို အားက်ၿပီး လက္နက္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ အာဏာသိမ္းယူမႈကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကတယ္။ လူထုတင္ေျမႇာက္ထားတဲ့ အစိုးရ၊ သို႔မဟုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူကို လက္နက္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာေတြ လုပ္ခဲ့ရင္ေတာင္ Mutiny Act နဲ႔ ၿငိတယ္။ တိုင္းျပည္ပ်က္ဖို႔ လက္တလုံးမကလို႔ ၁ စင္တီမီတာပဲလိုလို အဲဒါ အစိုးရက ဆုံးျဖတ္ရမယ့္ကိစၥသာ ျဖစ္တယ္။ အစိုးရနဲ႔ စစ္တပ္ဆိုတာ ေဆာင္တာခ်င္း မတူသလို တာဝန္ခ်င္းလည္း ကြာတယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရရဲ႕ အမိန္႔အေပၚ လိုက္နာတတ္တာဟာ စစ္သားေကာင္းတို႔ တာဝန္ပဲ။ ဒီလို အေျခအေနစုံကို စဥ္းစားမိၿပီးေနာက္၊ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းရဲ႕ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္ကာလ အစဦးကတည္းက သူ႔ေခတ္ သူ႔ကာလ၊ သူ႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေပၚမွာ က်ဴးလြန္ခဲ့တဲ့ ကံရာဇာငယ္အေပၚမွာ ဘယ္လို စြဲခ်က္တင္သင့္သလဲ။ သူ႔လိုမ်ိဳး ကိုယ့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေပၚမွာ လက္နက္နဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ အာဏာသိမ္းခဲ့သူေတြ အေပၚမွာေရာ ဘယ္လိုစြဲခ်က္တင္ၾကမလဲ။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ အာဏာသက္ေရာက္မႈ မရွိဘူး ဆိုေပမယ့္ လူ႔သမိုင္း လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကေတာ့ သမိုင္းဆိုင္ရာ ျပစ္မႈတခုအျဖစ္ သတ္မွတ္ေကာင္း သတ္မွတ္ၾကပါလိမ့္မယ္။ သမိုင္းဆိုင္ရာ ျပစ္ဒဏ္ခတ္ျခင္းကိုေတာ့ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရႏိုင္ပါဘူး။ ဒီေတာ့…. ကဲ… ကံရာဇာငယ္လို လူအႏၶေတြ ေပၚေပါက္လာခဲ့ရင္ က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို စြဲခ်က္တင္ၾကမလဲ….။ ကံရာဇာငယ္ကိုေရာ ဘယ္လို စြဲခ်က္တင္ၾကမလဲ….။ ထြန္းေဇာ္ေဌး