ဇူလိုင္လ ၁၉ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းက အက္ဖ္ဘီအက္စ္ သတင္းဌာနက ေဖာ္ျပလိုက္တဲ့ သတင္းတခုကို ဖတ္လိုက္ရၿပီး သတင္းဓာတ္ပံုကို ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ က်ေနာ္ အေတာ္ထိတ္လန္႔ အံ့ၾသသြားခဲ့ရပါတယ္။ ကာရစ္ဘီယံ ပင္လယ္ျပင္ထဲက ဒီလႈိင္းႀကီးတခုကို ႐ုိက္ထားတဲ့ သတင္းဓာတ္ပံုမွာ ပင္လယ္ေရနဲ႔ ေရစက္ေတြကို လံုးဝမျမင္ရဘဲ ပလတ္စတစ္ျပင္ႀကီး လႈိင္းထေနတာကို ေတြ႔လိုက္ရတဲ့အတြက္ ကမၻာ့ပင္လယ္ျပင္ေတြနဲ႔ သမုဒၵရာေတြအထိ ပလတ္စတစ္ ညစ္ညမ္းမႈႀကီးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရၿပီ ဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္။ ကမၻာတဝွမ္းလံုးက ျပည္သူလူထုေတြ ေန႔စဥ္လူမႈဘဝမွာ အသံုးျပဳေနတဲ့ ပလတ္စတစ္ေတြဟာ ကမၻာႀကီးရဲ႕ က်န္းမာေရးကို အေသအခ်ာ ၿခိမ္းေျခာက္လာေနၿပီလို႔ ေျပာရင္ သတင္းအခ်က္အလက္ ျပည့္ျပည့္ဝဝ မရရွာတဲ့သူေတြ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံက သာမန္ျပည္သူလူထုေတြကေတာ့ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြ၊ ပလတ္စတစ္ဘူးခြက္ေတြက ဒီေလာက္ဒုကၡေပးႏုိင္တာ ဟုတ္ရဲ႕လား၊ မသံုးလို႔မွမျဖစ္တာ၊ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္မသံုးရင္ ဘာသံုးမွာလဲဆိုတဲ့ အသိပညာ အားနည္းခ်ိဳ႕ယြင္းမႈေၾကာင့္ ျဖစ္လာတဲ့ ျပႆနာေတြကေတာ့ မလႊဲမေရွာင္သာ ေတြ႔ရၾကားရေနအံုးမွာပါပဲ။ ႏုိင္ငံအစိုးရဆိုတဲ့သူေတြေတာင္ ႏုိင္ငံအနည္းအက်ဥ္းကလြဲလို႔ ဒီလို အႏၱရာယ္ႀကီးတဲ့ ညစ္ညမ္းမႈမ်ိဳးကို အျမန္ဆံုးတားမွ၊ ရပ္မွဆိုတာမ်ိဳးမွ မရွိေတာ့လည္း ဒီ ပလတ္စတစ္ ညစ္ညမ္းမႈမ်ိဳးက ခုမီးနီျပလာတဲ့ အဆင့္ထိ ေရာက္လာခဲ့တာဟာ အဆန္းမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ ဒီကိစၥကို သဘာဝဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရး ပညာရွင္ေတြ၊ ဓာတုပညာရွင္ေတြက ေထာက္ျပေျပာဆိုခဲ့ၾကတာ က်ေနာ္မွတ္မိသမွ် ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ဘာလို႔ ခု ကာရစ္ဘီယံ ပင္လယ္မွာ ျဖစ္လာခဲ့သလို အျဖစ္မ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့တာပါလဲ။ အေရးႀကီးတဲ့ ဦးစားေပး လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ကိစၥကို အေရးမႀကီး ဦးစားမေပးသင့္တဲ့ ကိစၥလို႔ အစိုးရေတြက သေဘာထားခဲ့လို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ စကားစပ္အရ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ႏုိင္ငံမ်ိဳးကေတာ့ ခုထိ အိုေကျပေနသလုိ ဆက္လက္ၿပီး ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္ေတြ၊ ပလတ္စတစ္အိတ္ေတြ၊ ဘူးခြံေတြကို စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ထင္သလို သံုးစြဲစြန္႔ပစ္ေနၾကဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ကာရစ္ဘီယံပင္လယ္က ဓာတ္ပံုဟာ ကမၻာ့ပ်က္ကိန္းကို ေဟာကိန္းထုတ္ ႐ုိက္ကူးလိုက္တဲ့ ႐ုပ္ရွင္္တခုထဲမွာ ကာရစ္ဘီယံပင္လယ္ထဲမွာ စီးေမ်ာေနတဲ့ အမႈိက္လႈိင္းႀကီးေတြကို ႐ုိက္ျပထားတဲ့ ျမင္ကြင္းတခုပါ။ အဲဒီ ဗီြဒီယို႐ုပ္ရွင္က ဒိုမီနီကန္သမၼတႏုိင္ငံရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္  ဆင္တိုဒိုမင္ဂို ကမ္း႐ုိးတန္းမွာ ႐ုိက္ထားတာျဖစ္ၿပီး ပလတ္စတစ္ညစ္ညမ္းမႈ ဘယ္ေလာက္ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ျဖစ္လာေနၿပီ ဆိုတာကို ျပသခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔စရာေကာင္းတဲ့ ဗီြဒီယို႐ုပ္ရွင္တခုပါပဲ။ ဒီဗီြဒီယို႐ုပ္ရွင္ကားကို သမုဒၵရာေတြအတြက္ ပါေလလို႔ေခၚတဲ့ အန္ဂ်ီအိုက ပလတ္စတစ္ညစ္ညမ္းမႈ ျပႆနာကို ကမၻာက အာ႐ုံထား ဂ႐ုျပဳလာၾကေအာင္ အြန္လိုင္းမွာတင္ၿပီး ျပသခဲ့တာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔က ညစ္ညမ္းမႈေတြကို ဖယ္ရွားရွင္းလင္းေရးမွာ ကူညီေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ အဖြဲ႔တခုျဖစ္ၿပီး သူတို႔အဖြဲ႔က ခုမွ အေပၚယံမ်က္ႏွာျပင္္ကို ကုတ္ျခစ္မိ႐ုံပဲ ရွိေသးတဲ့အေၾကာင္း ဝန္ခံေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ အဖြဲ႔က သူ႔ရဲ႕ အြန္လိုင္းစာမ်က္ႏွာမွာ “၃ ရက္ သန္႔စင္ရွင္းလင္းေရး လုပ္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔ ပလတ္စတစ္တန္ခ်ိန္ ၃၀ ကို သိမ္းဆည္းႏုိင္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြက တပံုတပင္ ရွိေနပါေသးတယ္” လို႔ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ပါတယ္။ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ ေလ့လာေတြ႔ရွိခ်က္ေတြအရ အေရွ႕ေတာင္အာရွတခြင္က ကမ္းေျခေတြဟာ ပိတ္ေနၿပီး ေဝလငါးေတြကို အစာအိမ္ေတြထဲမွာ ပလတ္စတစ္အျပည့္နဲ႔ ေသေနတာ ေတြ႔ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလဟာ ကမၻာမွာ ၂၀ ရာစုတစုလံုး ထုတ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ပလတ္စတစ္ထက္ ပုိၿပီး ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ေၾကာက္ခမန္းလိလိ ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါပဲ။ လူေတြအေနနဲ႔ အဲဒီအမႈိက္ေတြနဲ႔ ပလတ္စတစ္ေတြဟာ သမုဒၵရာေတြထဲမွာ ဘယ္လိုနိဂံုးခ်ဳပ္ၾကတယ္၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အတြက္ ဘယ္လို သက္ေရာက္မႈေတြ ျဖစ္ေစတယ္ ဆုိတာကို သတိထားၾကေစခ်င္တယ္လို႔လည္း သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးသမားေတြက သတိေပးထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေနထိုင္ရာ ကမၻာႀကီးဟာ မၾကာခင္အခ်ိန္မွာ အစုလိုက္အပံုလိုက္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဂီဇာေဒသမွာရွိေနတဲ့ ပိရမစ္ႀကီးေတြရဲ႕ ထုထက္ ၂၁ ဆေလာက္ရွိတဲ့ ပလတ္စတစ္ အမႈိက္ေတြကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရလိမ့္မယ္၊ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းရင္း ျပန္လည္အသံုးခ်ဖို႔ ရွင္းလင္းတဲ့ မဟာဗ်ဴဟာ ဆိုတာလည္း မရွိေသးဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ေလ့လာမႈအသစ္တခုက တ႐ုတ္ႏုိင္ငံက ကမၻာရဲ႕ ျပန္လည္အသံုးျပဳလို႔ရတဲ့ ပလတ္စတစ္ပမာဏရဲ႕ ထက္ဝက္နီးပါးေလာက္ကို လက္မခံေတာ့ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ ၂၀၃၀ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ ခန္႔မွန္းေျခ မက္ထရစ္တန္ ၁၁၁ သန္းေလာက္ ေနရာယူလာလိမ့္မယ္လိို႔ ျပဆိုုပါတယ္။ အဲဒီအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံေတြအဖို႔ သူတို႔ရဲ႕ ျပန္လည္အသံုးျပဳလို႔ရတဲ့ ပလတ္စတစ္ေတြကို စုပံုထားဖို႔၊ ထားစရာ ျပည္တြင္းမွာ ေနရာလုပ္ဖို႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏံွဖို႔ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ထပ္ သြင္းကုန္တင္သြင္းဖို႔ ကိုင္တြယ္စရာ အေျခခံမရွိေသးတဲ့ ဖြံ႔ၿဖိဳးဆဲႏုိင္ငံေတြကို သေဘၤာနဲ႔ တင္ပို႔ဖို႔ကလြဲၿပီး တျခားေရြးခ်ယ္စရာ မရွိသေလာက္ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒီေလ့လာမႈမွာ ပူးတြဲစာေရးသူျဖစ္တဲ့ ေဂ်ာ္ဂ်ီယာတကၠသိုလ္ အင္ဂ်င္နီယာဌာနက တြဲဘက္ပါေမာကၡ ဂ်င္နာ ဂ်န္းဘက္ခ္ကေတာ့ “ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြနဲ႔ စနစ္တခုလုံးအလိုက္ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အေျပာင္းအလဲေတြ မလုပ္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ခုေလာေလာဆယ္ နိမ့္ပါးတဲ့ ျပန္လည္အသံုးျပဳမႈႏႈန္းနဲ႔ေတာင္ ကုိက္ေအာင္လုပ္ႏုိင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး” လို႔ ေျပာၾကားခဲ့ပါတယ္။ သူက “က်မတို႔ အရင္တုန္းက ျပန္လည္အသံုးျပဳထားတဲ့ ပစၥည္းေတြေတာင္ ခုေတာ့ စုပံုေနတဲ့ အေျခအေန ေရာက္ေနပါၿပီ” လို႔လည္း သူက ျဖည့္စြက္ ေျပာဆိုခဲ့ပါေသးတယ္။ သိပၸံပညာရွင္ေတြနဲ႔ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သူေတြကေတာ့ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ထဲကေနၿပီး အဲဒီ မိုက္ခ႐ုိ ပလတ္စတစ္ေတြကို ဖယ္ရွားရွင္းလင္းဖို႔ေတာ့ သိထားသမွ် ဘာနည္းလမ္းမွ မရွိေသးပါဘူးလို႔ ေျပာထားခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ သတင္းအခ်က္အလက္အရ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆံုး ႏုိင္ငံေတြက သူတို႔ရဲ႕ ပလတ္စတစ္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္း အမ်ားစုကို တ႐ုတ္ႏုိင္ငံကို ေရာင္းခ်ခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္း အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဲဒါေတြကို တ႐ုတ္ႏုိင္ငံက သေဘၤာတင္ပို႔ခေတြ ေပးေခ်၊ သံုးလို႔မရေတာ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေရြးခ်ယ္ဖယ္ရွားၿပီး သူူ႔ႏုိင္ငံရဲ႕ ႀကီးမားတဲ့ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းႀကီးေတြမွာ လိုအပ္တာေတြ ျပန္လည္အသံုးျပဳဖို႔ လုပ္ခဲ့ရတာျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ေလ့လာမႈကို မွတ္တမ္းတင္ ေရးသားသူေတြကေတာ့ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံဟာ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ကတည္းက ပလတ္စတစ္ အမႈိက္တန္ခ်ိန္ သန္းေပါင္း ၁၀၅ သန္းကို လက္ခံခဲ့ၿပီးျဖစ္ၿပီး အဲဒီကာလ တေလွ်ာက္လံုးမွာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံနဲ႔ ေဟာင္ေကာင္ႏုိင္ငံဟာ ကမၻာ့ ပလတ္စတစ္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္း ပမာဏရဲ႕ ၇၂ ရာခုိင္ႏႈန္းကို လက္ခံခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္လို႔ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဟာင္ေကာင္ကၽြန္းရဲ႕ ပလတ္စတစ္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြဟာ တ႐ုတ္ႏုိင္ငံမွာပဲ နိဂံုးခ်ဳပ္သြားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တ႐ုတ္က အဲဒီ ပလတ္စတစ္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းေတြကို ဘယ္လိုမ်ား သူ႔ႏုိင္ငံအတြက္ အက်ိဳးရွိေအာင္ ျပန္လည္အသံုးျပဳခဲ့ပါသလဲ။ ျပန္လည္အသံုးျပဳလို႔ မရႏုိင္ေတာ့တဲ့ ပစၥည္းေတြကို ဘယ္လိုမ်ား စြန္႔ပစ္ႏုိင္ခဲ့ပါသလဲ ဆိုတာကေတာ့ ဒီကေန႔ ကမၻာႀကီးကို ၿခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ ပလတ္စတစ္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္း ျပႆနာအတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ အေျဖတခု ရႏုိင္မယ္ထင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပလတ္စတစ္ပစၥည္းေတြကို ဘယ္ကိုမွ စြန္႔ပစ္ေပးပို႔လို႔ မရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာႏုိင္ငံအေနနဲ႔ကေတာ့ အစိုးရအဖြဲ႔ ေခါင္းရွိမယ္ဆိုရင္ မလြဲမေသြ စဥ္းစားရေတာ့မယ့္ အႏၱရာယ္တခု ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ပါတယ္။     ။