အိပ္မက္ေတြရဲ ႔ လက္တကမ္းအလို

ဆယ္စုႏွစ္တခုၾကာ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရသူ တေယာက္အတြက္ကေတာ့ ဒီစိတ္ကူးဟာ အိမ္မက္တခုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လက္ရိွအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီစိတ္ကူးအိမ္မက္ေတြဟာ လက္ေတြ႔ဘဝထဲ ေရာက္ဖို႔ လက္တကမ္းအလိုမွာ ရိွေနပါၿပီ။

သူဟာ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ကတည္းက ႏိုင္ငံေရးပုဒ္မနဲ႔ အက်ဥ္းက်ခံခဲ့ရၿပီး ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွ အျပင္ေလာကကို ျပန္လည္ေရာက္ရိွလာသူ ကိုေက်ာ္သက္မင္းပါ။

“က်ေနာ္က အရင္ထဲက ပစၥည္းေဟာင္းေတြ စုရတာ ဝါသနာပါတယ္။ ပထမကေတာ့ မ်ိဳးစံုစုတာေပါ့။ ေနာက္ပိုင္းက် အဲဒီထဲကမွ ကင္မရာေတြကို ေရြးစုမယ္လို႔ ေရြးခ်ယ္လိုက္တာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက က်ေနာ္ သိသေလာက္ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံမွာေရာ တျခား အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြမွာပါ ကင္မရာအေဟာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သီျခားျပတိုက္လိုဟာမ်ိဳး မရိွေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္ ကင္မရာ အေဟာင္းေလး သံုးလံုးနဲ႔ စစုခဲ့တာ” လို႔ Yangon Camera Museum တည္ေထာင္ရန္ ႀကိဳးစားေနသူ ကိုေက်ာ္သက္မင္းက ေျပာပါတယ္။

အသက္ ၅၀ ေက်ာ္အရြယ္ရိွၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုေက်ာ္သက္မင္းဟာ အယ္ဒီတာ တဦးအျဖစ္ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္းေနသူတဦးလည္းျဖစ္ပါတယ္။  သူဟာ ကင္မရာအေဟာင္းေတြ စုေဆာင္းရတာ ဝါသနာပါၿပီး ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ကင္မရာအေဟာင္းျပတိုက္တခု ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းေနသူပါ။ လက္ရိွမွာေတာ့ သူ ဝယ္ယူစုေဆာင္းထားတဲ့ ကင္မရာအလံုးေပါင္း ၅၀၀ ေက်ာ္ရိွေနပါၿပီ။

“ကင္မရာအေဟာင္းေတြ အဓိကရႏိုင္တဲ့ ေနရာေတြကေတာ့ အရင္ မဂိုလ္လမ္းထဲက ဘိန္းစားတန္းလို ေနရာမ်ိဳးေတြ ေရွးေဟာင္းပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ ေနရာေတြကေပါ့။ တခ်ဳိ႕ဟာေတြက်ေတာ့လည္း ႏိုင္ငံျခားကအထိ မွာယူထားရတာေတြ ရိွတယ္။ ကင္မရာေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အၿမဲစဥ္းစားတယ္။ ဘယ္ကင္မရာက ဘယ္လို သမိုင္းေတြ ရိွလဲ။ ဘယ္ေနရာကေန ဘယ္လို ဝယ္ရမလဲဆိုတာ”လို ့ ကိုေက်ာ္သက္မင္းက သူ႔ရဲ႕ကင္မရာေတြနဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ေျပာဆိုပါတယ္။

ကိုေက်ာ္သက္မင္း စုေဆာင္းထားတဲ့ ကင္မရာေတြကေတာ့ ဖလင္တိတ္ကင္မရာေတြ အဓိကျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးအစားေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ရွိပါတယ္။ ဒီကင္မရာေတြထဲမွာမွ သက္တမ္း ၁၀၀ ေက်ာ္ရိွၿပီျဖစ္တဲ့ ကင္မရာေတြလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူ စုေဆာင္းထားတဲ့ ကင္မရာေတြထဲကမွ နာမည္ေက်ာ္ သတင္းစာဆရာႀကီး ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္ ကိုင္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ကင္မရာလည္း ပါဝင္ပါတယ္။

“ဟံသာဝတီဦးဝင္းတင္ ကိုင္ခဲ့တဲ့ ကင္မရာဆိုရင္ သူ နယ္သာလန္ ခရီးသြားမွတ္တမ္းေရးၿပီး ထုတ္ခဲ့တဲ့ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ဓာတ္ပံုေတြကို ႐ိုက္ခဲ့တဲ့ ကင္မရာ။ သူနဲ႔က အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ အတူေနခဲ့ေတာ့ သူ႔ကို ေျပာျပျဖစ္ေတာ့ သူ ကိုင္ခဲ့တဲ့ PENTAX အမ်ဳိးအစား ကင္မရာေလး ေပးခဲ့တာေပါ့။ ေနာက္တခုက ၁၉၃၀ ေလာက္က ျမန္မာဓာတ္ပံုဆရာတေယာက္အေၾကာင္း ႐ိုက္တဲ့ ကင္မရာေတြလည္း ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ေရွးေဟာင္းဖလင္တိတ္ေတြပဲ။ Digital ဆိုလို႔ ၃ လံုးေလာက္ပဲ ပါတယ္”လို ့ကိုေက်ာ္သက္မင္းက ဆိုပါတယ္။

စုေဆာင္းထားတဲ့ ကင္မရာေတြထဲက အမ်ားစုကေတာ့ အသံုးျပဳလို႔ မရေတာ့ဘဲ အနည္းအက်ဥ္းေလာက္သာ သံုးလို႔ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကင္မရာေတြ စုေဆာင္းခ်ိန္ အခက္အခဲကေတာ့ ျပည္ပကေန မွာယူရတဲ့အခါမွာ သယ္ယူစရိတ္က ကင္မရာ တန္ဖိုးထက္ ပိုၿပီးႀကီးမားတယ္လို ့ေျပာပါတယ္။

ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ ကင္မရာျပတိုက္ အမ်ားအျပား ရိွေနၿပီး ဒီျပတိုက္ေတြကေနတဆင့္ ကမာၻလွည့္ခရီးသြားေတြကို ဆြဲေဆာင္တဲ့ ေနရာေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ အာဆီယံမွာေတာ့ ကင္မရာနဲ႔ပတ္သက္ရင္ မေလးရွားႏိုင္ငံ ပီနံကြၽန္းက Penang Camera Museum ျပတိုက္တခုသာ ရိွပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ကိုေက်ာ္သက္မင္းဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပထမဦးဆံုး ကင္မရာျပတိုက္တခု ဖြင့္လွစ္ခ်င္ေနခဲ့တာပါ။

“တျခားေရွးေဟာင္းပစၥည္းေပါင္းမ်ားစြာကို လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက စုၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကင္မရာ စုေဆာင္းတဲ့သူကေတာ့ အေတာ္ရွားတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္က ဒီမွာ ကင္မရာျပတိုက္ေလးကို ဖြင့္ခ်င္တာ။ အစိုးရကေနသာ အခန္းနဲ႔ ေနရာေလးသာ ပံ့ပိုးရင္ က်ေနာ္ စုထားတာေလးေတြ ျပသေပးဖို႔ အသင့္ပါပဲ။ အဲဒီကေနလည္း တျခား ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တာေပါ့” လိုႊ ကိုေက်ာ္သက္မင္းက ေျပာပါတယ္။ 

လက္ရိွအခ်ိန္မွာ သူ စုေဆာင္းထားတဲ့ ကင္မရာအေဟာင္း ၅၀၀ ေက်ာ္ကုိေတာ့ သူ႔ရဲ႕ေနအိမ္ျဖစ္တဲ့ ကမာရြတ္ၿမိဳ႕နယ္ထဲရွိ စံရိပ္ၿငိမ္က ေနအိမ္မွာပဲ ထားရိွထားၿပီး Yangon Camera Museum ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ေနရာက အဓိက အခက္အခဲျဖစ္ေနပါၿပီ။

သူ႔အေနနဲ႔ ျပတိုက္တခု ျဖစ္လာခဲ့ရင္ ဒီကင္မရာအေဟာင္းေတြကို မူရင္း Camera Manual ေတြ၊ ႐ုပ္ပံုကားခ်ပ္ေတြနဲ႔ ျပကြက္ေတြြခြဲၿပီး ျပသႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္ထားပါတယ္။

“ဒါေတြ စုတာ က်ေနာ့္မိန္းမကေတာ့ သိပ္သေဘာမက်ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ သူ႔ဘဏ္စာရင္းထဲက ေငြေတြ ေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားလို႔ေလ” လို႔ ကိုေက်ာ္သက္မင္းက ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။