အေမ့ရင္ခြင္ ခိုလႈံမိသူမ်ား
ပီတာအောင်
·
June 4, 2012
ထိုင္း နိုင္ငံေရာက္ ျမန္မာေ႐ြွႊ့ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြ သိန္းနဲ့ ခ်ီ လာေရာက္ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ ဘန္ေကာက္ျမို့ အနီး စမြန္စာခြန္ ခရိုင္က မဟာခ်ဳိင္ျမို့ေလးမွာ ေမ ၃၀ ရက္ ဗုဒၶဟူးေန့ မနက္ေစာေစာ ကတည္းက ကမၻာ့ စီးပြားေရးဖိုရမ္ တက္ရင္း နဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေရာက္လာမယ္ ဆိုတဲ့ သတင္းေတြေၾကာင့္ ခါတိုင္း ေန့ေတြနဲ့မတူ လႈပ္လႈပ္ခတ္ခတ္ ႐ွိေနပါတယ္။
ရာသီဥတုက မိုး႐ြာမလို ႐ြာမလို အံု့တုံ့တုံ့ နံနက္ခင္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလက ငါးပုစြန္ပုပ္နံ့သင္းသင္း၊ အျဖူေရာင္၀တ္စံု ၀မ္းဆက္နဲ့ အလုပ္သမားေတြက တက္တက္ၾကြၾကြ၊ ယူနီေဖာင္း၀တ္မထားတဲ့ အလုပ္သမားေတြကေတာ့ ကားမွတ္တိုင္ေတြမွာ၊ ဟိုတေကြ့ ဒီတေကြ့ လမ္းေဘး၀ဲယာ ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚ မွာ ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ဟိုတစ ဒီတစ။ အေမစု မိန့္ခြန္းေျပာဖို့ ႐ွိေနတဲ့ ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမား ကြန္ရက္ စာၾကည့္တိုက္႐ွိရာ ဗီလာ လမ္းသြယ္ကိုး (ထုိင္းအေခၚ ေ၀လ ဆြုိင္ေကာက္)ထဲ ခ်ဳိး၀င္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခရီးစဥ္ၾကိုဆိုေရးအဖြဲ့ ဆိုျပီး အစိမ္းေရာင္စာတမ္း ေနာက္ေက်ာမွာ ထိုးထားတဲ့ စပို့႐ွပ္အျဖူေရာင္ကို ၀တ္ထားတဲ့ လူငယ္လူ႐ြယ္ေတြက တာ၀န္ကိုယ္စီယူလို့ စနစ္တက် ေစာင့္ေနၾကေပါ့။
ထိုင္း႐ုပ္သံ ဌာနေပါင္းစံုနဲ့ နိုင္ငံတကာ မီဒီယာေပါင္းစံုက သတင္းေထာက္ေတြ ကလည္း စာၾကည့္တိုက္ အေဆာက္အဦေ႐ွ့ လမ္းေဘး၀ဲယာမွာေရာ အနီးအနားက တိုက္ေခါင္မိုးေပၚေတြမွာပါ ဗီြဒီယို ကင္မရာေတြ ႐ုပ္သံ တိုက္႐ုိက္ထုတ္လြွႊင့္တဲ့ စက္ေတြ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ကားေတြက ေထာင့္ေပါင္းစံု မွာ ေနရာယူထားရဲ့။ အလားတူ ထိုင္းလံုျခံုေရး ရဲတပ္ဖြဲ့၀င္ေတြကလည္း ဆိုင္ကယ္နဲ့ တမ်ဳိး လမ္းေလွ်ာက္လို့တဖံု ပတ္တေယာင္ လွည့္ေနျပီး တိုက္ေခါင္မိုးေတြေပၚမွာေရာ အနီးနား၀န္းက်င္မွာပါ လံုျခံုေရး အျပည့္ခ်ထားလ်က္။
နံနက္ေစာေစာ မိုး႐ြာမလိုနဲ့ မိုးစက္မႈန္စေလးေတြ ေလနဲ့အတူပ်ံ့လာလို ့ဗီြဒီယို ကင္မရာကုိင္တဲ့ သတင္းသမားေတြ မိုး႐ြာခ်လာမလား စိုးရိမ္မိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဏအၾကာမွာပဲ ေနစပြင့္လာျပီး အလုပ္သမားေတြလည္း တဖြဲဖြဲ လမ္းထဲ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ပထမ အေယာက္ ၅၀ ေလာက္၊ ေနာက္ ၁၀၀ ေလာက္၊ ေနာက္ ၂၀၀ နီးပါး၊ ေနာက္ ၃၀၀၊ ၄၀၀၊ ၅၀၀၊ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ ထိ လမ္းျပည့္လုနီးပါးျဖစ္လာပါတယ္။ သူတို့လက္ထဲမွာေတာ့ အေမစု ဓာတ္ပံု၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဓာတ္ပံု၊ တခ်ဳိ့က နွင္းဆီ၊ တခ်ဳိ့က ဂနၶမာပန္းေတြကိုင္ထားျပီး တခ်ဳိ့က ျမန္မာအလံ၊ တခ်ဳိ့က ထိုင္းအလံ၊ တခ်ဳိ့က ခြပ္ေဒါင္းအလံ၊ တခ်ဳိ့က ပိုစတာ မ်ဳိးစံုကိုင္စြဲလို့။
စာ႐ြက္ေတြနဲ့ ပိုစတာေတြမွာေတာ့ အေမ အသက္ရာေက်ာ္ ႐ွည္ပါေစ၊ အေမ လိုအင္ ဆနၵျပည့္ပါေစ၊ အေမက်န္းမာပါေစ၊ အေမ့ရင္ခြင္မွာ ခိုလံႈခ်င္လွပါျပီအေမ၊ အေမစုကို ခ်စ္တယ္၊ အေမ သားတို ့အိမ္ျပန္ခ်င္လွပါျပီ စသျဖင့္ေပါ့။ တခ်ဳိ့ကလည္း ကဗ်ာ ဆန္ဆန္ ေရာင္နီ ကိုၾကိုလင့္တဲ့ ပန္းကေလးေတြပါ အေမတဲ့။ ဒီထဲမွာမွ ရင္နင့္စရာ အေကာင္းဆံုး စာသားကေတာ့ သူ့ကၽြန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ခ်င္လွျပီအေမ ဆိုတဲ့ စာသားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တိုင္းတပါးမွာ လူမ်ဳိးျခား အလုပ္႐ွင္ရဲ့ ေပးသေလာက္ ယူ ေကၽြးသေလာက္စား ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခိုင္းေစခံေနရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ့ ရင္ထဲက ဆနၵကို ဖြင့္လွစ္ျပလိုက္တဲ့ အနက္႐ႈိင္းဆံုး ခံစားခ်က္ေတြဆိုတာ ယံုမွားသံသယျဖစ္စရာ ႐ွိမယ္မထင္ပါဘူး။
ခဏၾကာမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ကားတန္း မဟာခ်ဳိင္ေရာက္ေနျပီ၊ သလာကြန္ ့ ေခၚ ပုစြန္ေဈးကို ေရာက္ေနျပီိဆိုတဲ့ သတင္းေတြထြက္လာတာနဲ့ အမွ် ေထာင္နဲ့ခ်ီတဲ့ လူေတြဟာလည္း တလမ္းလံုး ျပည့္လွ်ံ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္သြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီပုစြန္ေဈးေနရာဟာ တခ်ိန္က နာမည္ဆိုးနဲ ့ေက်ာ္ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ ေဈးပါ။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအေပၚ မတရားေခါင္းပံုျဖတ္၊ နွိပ္စက္၊ အနိုင္က်င့္၊ အဓမၼခိုင္းေစမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ့ နာမည္ၾကီးခဲ့ဖူးတဲ့ အလုပ္ခြင္ေတြထဲက တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမ်ဳိးကို လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈဖို ့ေ႐ြးထားတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ထုိင္း႐ုပ္သံဌာနတခုက ရဟတ္ယာဥ္တစီးနဲ့ အေမစုကို ေစာင့္ၾကိုေနတဲ့ လူအုပ္ေပၚကေန ပတ္ျပီး သတင္းယူေနခ်ိန္မွာေတာ့ အလုပ္ သမားေတြဆီက အေမစု- အေမစု- အေမစု၊ ဖရီး-ဖရီး ဖရီး ဘားမား ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ အေမစု က်န္းမာပါေစ ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ လူေတြရဲ့ ၾသဘာေပးသံေတြ ရဟတ္ယာဥ္သံေတြနဲ့ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္သြားပါတယ္။
နံနက္ခင္းေနပူပူမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြေရာ ၾကိုဆိုမယ့္သူေတြပါ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေစာင့္ေနတုန္း နံနက္ ၁၀ နာရီေလာက္မွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တင္ေဆာင္လာတဲ့ ကားတန္း လမ္းသြယ္ ၉ ထဲကို ၀င္လာပါျပီ။ လူေတြလည္း ထိန္းမရ ၀႐ုန္းသုန္းကားနဲ့ ကင္မရာသမားေတြလည္း အေျပးအလြွႊား၊ ကားက စာၾကည့္တိုက္ အေဆာက္အဦ ေျခရင္းထိ ေမာင္း၀င္လာျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ကားတံခါးဖြင့္ အျပင္ထြက္လာကာ လံုျခံုေရးေတြၾကားကပဲ ႐ုတ္တရက္ စာၾကည့္တိုက္ အေဆာက္အဦထဲကို ၀င္သြားစဥ္မွာ ၀င္ေပါက္သံတခါးၾကီးလည္း ဂ်ိန္းကနဲ ပိတ္ခ်သြားပါေတာ့တယ္။
ခဏအၾကာမွာပဲ စာၾကည့္တိုက္ သံုးထပ္ ၀ရံတာေပၚကေန အျဖူေရာင္အေပၚမွာ အပြင့္ေလးေတြ ပါးပါးရိုက္ထားတဲ့ ရင္ဖုံးအက်ၤီ၀တ္ထားတဲ့ အေမစု ေအာက္ကေစာင့္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကို လက္ျပနႈတ္ဆက္ ထြက္လာျပီး အေမတို ့ျမန္မာေတြ စည္းကမ္း႐ွိတယ္ဆိုတာ ျပရမယ္ေနာ္။ အေမတို ့ျမန္မာေတြဟာ နိုင္ငံျခားမွာ ေရာက္ေနေပမယ့္ အားလံုးက အထင္ၾကီးေအာင္ ေနနိုင္ရမယ္ဆိုျပီး အလုပ္သမားေတြကို မိန့္ခြန္း စေျပာပါတယ္။
ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြ အခြင့္အေရးေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖုိ့ ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆုိတာ တတ္နိုင္သမွ် ေလ့လာျပီးေတာ့ ဒါေတြကိုျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိုးစားပါမယ္၊ က်မတို ့နိုင္ငံ သူနိုင္ငံသားေတြကလည္း ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ရပါမယ္။ တာ၀န္ဆိုတာဟာ ကိုယ့္ရဲ့အမိနိုင္ငံကိုလည္း တာ၀န္႐ွိတယ္။ ကိုယ့္ရဲ့အိမ္႐ွင္နိုင္ငံအေပၚမွာလည္း တာ၀န္႐ွိတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဟိုဘက္ဒီဘက္ျမင္တဲ့ အျမင္႐ွိမွ က်မတို့ဟာ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္နိုင္မွာပါ။ က်မတို့ မေမ့ထားဘူးဆုိတာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွသံသယ မ႐ွိပါနဲ့။ က်မတို့ရဲ့ ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ထားပါဘူးလို့ ေျပာပါရေစ လို ့ေျပာျပီး စာၾကည့္တိုက္ထဲ ျပန္၀င္သြားပါတယ္။
အဲဒီ့ေနာက္ မဟာခ်ဳိင္က အလုပ္သမားကိုယ္စားလွယ္ အေယာက္ ၃၀ ေလာက္နဲ့ ေတြ့ဆံုျပီး အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ခံရတဲ့ အလုပ္သမားေတြအေၾကာင္း၊ အလုပ္သမားေတြရဲ့ ့ နစ္နာခ်က္ေတြအေၾကာင္း၊ ယာယီနိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပတ္စပို ့လုပ္ရတဲ့ အခက္အခဲေတြအေၾကာင္း ေမးျမန္းေျပာဆို ေဆြးေနြးမႈေတြ ျပုလုပ္ေနပါတယ္။
လမ္းေပၚက ပရိသတ္ၾကီးကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ တိုးရင္းေ၀ွ့ရင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကဆဲ။ ေဘးနားက အလုပ္သမားတဦးကေတာ့ ဒီမွာ အေမစု မလာခင္ ရက္ပိုင္းကေလးမွာတင္ ရဲေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ထိုင္းေတြက ျမန္မာအလုုပ္သမ ၃ ေယာက္ကို အဓမၼျပုက်င့္တာ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဗ်။ သူတို့နဲ့ အေမကို ေပးေတြ့ခ်င္လိုက္တာ။ အေမက ထိုင္း အစိုးရကို ျပန္ေျပာျပရင္ ေနာက္ဆို ဒါမ်ဳိးအျဖစ္အပ်က္ေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္နိုင္ရင္ ကာကြယ္နိုင္မယ္ထင္တယ္ဗ်လို ့ေျပာပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ အလုပ္သမားတဦးကေတာ့ ဒီမွာက ထုိင္းေတြတင္ မဟုတ္ဘူး ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္ အနိုင္က်င့္ ျဖတ္စားတာေတြကလည္း အမ်ားၾကီးဗ်။ ခုထက္ထိ မဟာခ်ဳိင္ကို နယ္စပ္ခုိးလမ္းကေန ပြဲစားကို ပိုက္ဆံေပးျပီး တက္လာေနၾကတုန္း။ အဖမ္းခံရ၊ ဒုကၡေတြ့သူေတြ႐ွိတုန္းပဲ။ တကယ္ဆို နယ္စပ္မွာ ၇ ရက္ ေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္ထုတ္ျပီး ဒီကိုတက္လာ၊ ယာယီပတ္စ္ပို့နဲ့ အလုပ္လုပ္လို့ ရေနပါျပီ။ အလုပ္သမားေတြ က ေတာသူ ေတာင္သားေတြ၊ ဘာမွမသိတဲ့ အေပၚ အျမတ္ထုတ္ေနၾကတာေလတဲ့။
သတင္းသမား တေယာက္ေတာ့ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြဆိုတာ မဟာခ်ဳိင္က ထိုင္းရဲအတြက္ေတာ့ ေအတီအမ္ အလိုအေလ်ာက္ ေငြထုတ္စက္ပဲလို့ ေျပာပါတယ္။ သူေျပာသလိုပါပဲ လကုန္ရက္ လစာထုတ္ရင္ အလုပ္သမားေတြဟာ အိမ္ျပန္ေငြလြွႊဲဖို့ ့ ပြဲစားေတြဆီအသြား ပိုက္ဆံေတြ ဒီအတိုင္း ထည့္သြားမိလို့ ထိုင္းရဲက လမ္းမွာ ေတြ့တာနဲ့ ဖမ္းေမးျပီး ေတာင္းသေလာက္ ေပးခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေတြက ႐ွိေနဆဲပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ မဟာခ်ဳိင္က အလုပ္သမား ကိုယ္စားလွယ္ေတြ နဲ ့နာရီ၀က္ေလာက္ ေတြ့ဆံုေဆြးေနြးျပီး ၀ရံတာကိုျပန္ထြက္လာကာ ေစာင့္ေနတဲ့ လူအုပ္ကို ခုလို မိန့္ခြန္း ထပ္ေျပာပါတယ္။
“က်မတို့ရဲ့ ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ့ ျပဿနာေတြ အားလံုးကို သိျပီလို ့ေျပာနိုင္ေပ မယ့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိပါတယ္။ ဒီျပဿနာေတြထဲမွာ က်မတို ့ျမင္တာက တခ်ဳိ့အရာေတြက အလုပ္႐ွင္ေတြနဲ့ဆိုင္တယ္။ တခ်ဳိ့ကိစၥေတြက အစိုးရနဲ့ ဆိုင္တယ္။ တခ်ဳိ့ကိစၥေတြကေတာ့ က်မတို့ရဲ့ အလုပ္သမားေတြက ကိုယ့္ရဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန့္ျပန့္ မသိတာနဲ ့ဆိုင္တယ္။ က်မတို ့ရဲ့အလုပ္သမားေတြ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ရဲ့ရပိုင္ခြင့္ေတြဟာ ဘာလဲဆိုတာ သိေအာင္လို့ ပညာေပးအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ေပးဖို့ က်မက အလုပ္သမား ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို တိုက္တြန္းထားတယ္” လို ့ေျပာပါတယ္။
ဒါ့ျပင္ “က်မအေနနဲ့ ကတိေတြမေပးခ်င္ဘူး။ ကတိေတြ ေပးျပီးေတာ့ မတည္ရင္မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခုေသာ ကတိေတာ့ ေပးနိုင္ပါမယ္။ က်မ အတတ္နိုင္ဆံုး ၾကိုးစားေပးပါမယ္လို့၊ က်မတို့ ျမန္မာနိုင္ငံက ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္ သမားေတြ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေဘးအနၱရာယ္မွ ကင္းေ၀းပါေစ၊ နိုင္ငံ အျမန္ဆံုးျပန္လာနိုင္ၾကပါေစ” လို့ ေျပာၾကားျပီးေနာက္ လက္ျပနႈတ္ဆက္ ေအာက္ျပန္ဆင္းျပီး ကားနဲ့ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါတယ္။
အေမစုကိုျမင္ခြင့္ရဖို့ လာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မဟာခ်ဳိင္က ျမန္မာေ႐ြွႊ့ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြဆီက ပြင့္အံထြက္လာတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို နားေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “အေမလာတယ္ေလ၊ အဲဒီေတာ့ ဒီေန ့အလုပ္မဆင္းေတာ့ဘဲ လာေတြ ့ရတာေပ့ါ။” “စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းသာသလိုပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ၀မ္းသာတယ္။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ေျပာလဲမထိေတာ့ဘူး။ ေျပာမျပ တတ္ေတာ့ဘူး။” “အေမစုကိုအားေပးခ်င္တယ္။ အေမစုကိုကိုယ္တိုင္ ေတြ့ခ်င္လို့ ဒီေန့လာတာ အေမစုရဲ့ သတင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ ေန့တိုင္းပဲ၊ လာမယ္ဆုိေတာ့ ေရာက္ေအာင္လာရတယ္ မေန့ညကတည္းက အလုပ္လုပ္ေနတာ မအိပ္ရေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ လာရတယ္။ အေမစုကိုအားေပးတာေပါ့။” “လာေတြ ့ရတာ က်ေနာ္တို ့၀မ္းသာတယ္။ က်ေနာ္တို့ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ့ ့ မနားဘဲ ဒီမွာလာတယ္။ အေမစုေတြ ့ခ်င္လို့ အေမစုက်န္းမာပါေစ။” “စကား ေျပာရင္ၾကက္သီးထတယ္။ ေဒၚစုေတြ ့ရင္ေတာ့ တခုေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္။ ဓာတ္ပံု အတူတူရိုက္ခ်င္တယ္လို့။” “ဘာမွေမွ်ာ္လင့္မထားပါဘူး။ ေတြ ့ခ်င္တာ တခုတည္းပါ။”
ဒီခရီးစဥ္ဟာ နွစ္ေပါင္း ၂၄ နွစ္အၾကာမွာ ပထမဆံုး ျပည္ပကို ခရီးထြက္လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ သမိုင္း၀င္ ခရီးျဖစ္သလို ဒါဟာ တိုင္းတပါးမွာ အခက္အခဲမ်ဳိးစံုၾကားက လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္က နင္းျပား ျမန္မာေ႐ြွႊ့ျပာင္း အလုပ္သမားထုၾကီးကို ျမန္မာျပည္က နိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ့ ပထမဆံုး လာေရာက္ ေတြ့ဆံုမႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ နိုင္ငံကို အုပ္စိုးတာ၀န္ယူခဲ့သူေတြ ဘယ္သူမွ မလုပ္နိုင္တဲ့ မလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္တခုကို အေမစုက လုပ္ျပနိုင္လိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အလားတူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က ေသာင္းနဲ့ခ်ီတဲ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ေနထိုင္ရာ မယ္လဒုကၡသည္ စခန္းကိုလည္း စေနေန့မွာ သြားေရာက္ျပီး ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြနည္းတူ အေမ့ေလ်ာ့ခံ တိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ ဘ၀ေတြကို မ်က္ျမင္ ျမင္ေတြ့ရေအာင္ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈအားေပးမႈေတြ ျပုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ထိုင္းမီဒီယာေတြမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြနဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြနဲ့ လူထုၾကားမွာ ေျပာဆိုမႈေတြ ကိုးကားျပီး သူတို့ေခါင္းေဆာင္ေတြ အတုယူၾကဖို့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီက သင္ယူၾကဖုိ့ ေျပာဆို ေရးသားတာေတြ ျမင္ေတြ့ ဖတ္႐ႈရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ၆ ရက္တာ ထိုင္းနိုင္ငံခရီးစဥ္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ နွစ္ခြဲေက်ာ္ ကာလက ေနအိမ္ျခံ၀န္း ျပင္ပကိုေတာင္ ထြက္ခြင့္မရသူ တဦးအေနနဲ့ ျခံျပင္မက နိုင္ငံျပင္ပကိုပါ လာခြင့္ရတာဟာ လြတ္လပ္မႈေတြတိုးရတဲ့ လကၡဏာတခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ လြွႊတ္ေတာ္မွာ ဥပေဒေတြ အဆိုျပုနိုင္တဲ့ ေကာ့မႉးျမို့နယ္ ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္တဦး အေနနဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရယ္၊ ဆယ္စုနွစ္ ၂ ခုေလာက္ၾကာ စခန္းျပင္ပထြက္ခြင့္မရဘဲ အက်ယ္ခ်ဳပ္သဖြယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့စြာ ေနထိုင္ေနရတဲ့ တိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္ေတြရဲ့အေရးကို မ်က္ျမင္ၾကံုေတြခြင့္ ရလိုက္တာ မဟာအခြင့္အေရးပါ။ ဒါ့ထက္ပိုလို့ ဒီလူထုေတြရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ့ ေထာက္ခံမႈေတြကို ပံုသဏၭာန္မ်ဳိးစံုနဲ့ ျပသခဲ့ၾကတာေတြဟာ အေမစုအတြက္ လူထုက ေပးလုိက္တဲ့ အေကာင္းဆံံုးလက္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။
တဖက္မွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျမင္ခြင့္ရဖို့ အားတက္သေရာ လာေရာက္ေစာင့္စားခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ျမင္ခြင့္မရလိုက္သူေတြ၊ ဓာတ္ပံုရိုက္ခြင့္ မရလိုက္ၾကသူေတြ၊ လူတိုးမိလို့ ခုန္ေပၚက ျပုတ္က်တဲ့ ကင္မရာသမားေတြ၊ ေလဆိပ္မွာ ၄၊ ၅ နာရီၾကာ ရပ္ေစာင့္ေနျပီး အားခဲထားရာက ဘာပံုမွမရလိုက္လို့ လက္မိႈင္ခ်ျပီး လမ္းေဘးမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထုိင္ေနတဲ့ သတင္းသမားေတြ၊ အလုပ္သမားရံုးထဲက ဆြဲထုတ္ခံရသူေတြ၊ ေပးခ်င္တဲ့ နွင္းဆီပန္းေလးတပြင့္ ဂနၶမာပန္းေလးတပြင့္ အေမစုကို မေပးလိုက္ရလို့ မခ်င့္မရဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြလည္း အမ်ားအျပား ႐ွိခဲ့ၾကတာပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ ဘန္ေကာက္ ေလဆိပ္အ၀င္ကတည္းက သာမန္ခရီးသြား တေယာက္လို လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးမွာ တန္းစီ၀င္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္၊ မယ္လစခန္းမွာ အသံခ်ဲ့စက္ေတာင္ ကိုင္ခြင့္မရခဲ့တာ၊ ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္ရဲ့ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းကို အေရာက္ သြားခြင့္မရတဲ့ အေျခအေနနဲ့ ၾကံုခဲ့ရတာကိုၾကည့္ရင္ ေစာင့္ေနသူေတြအားလံုးဆီ ေရာက္မလာနိုင္တာ အားလံုးရဲ့ဆနၵကို ျဖည့္ဆည္းမေပးနိုင္တာကို နားလည္နိုင္လိမ့္မယ္လို ့ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အေမစုကေတာ့ သူ ့ရဲ့ သားသမီး ျပည္သူေတြျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကိုလည္း အားလံုးကိုေမ့မထားပါဘူး။ ၾကိုးစားျပီးေတာ့ လုပ္ေပးပါမယ္။ တေန့က် အားလံုး အိမ္ျပန္လာနိုင္ေအာင္လို့ ၾကိုးစားပါ့မယ္ဆိုတဲ့ စကားကို အသံေတြကြဲအက္သြားတဲ့အထိ သူ့ရဲ့အစြမ္း႐ွိသေလာက္ ေအာ္ျပီး ေျပာျပခဲ့ရတာပါ။
ထိုင္းအစိုးရအေနနဲ့လည္း တဖက္မွာ ျမန္မာအစိုးရနဲ ့မ်က္နွာမပ်က္ရေအာင္၊ တစ္ဖက္မွာလည္း ကမၻာသိ နိုဘယ္လ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆု႐ွင္ ေဘးကင္း လံုျခံုမႈ႐ွိေအာင္ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရတာေတြေၾကာင့္ အေမစုရဲ့ ခရီးစဥ္ အစီအစဥ္တက် မျဖစ္ခဲ့တာကိုလည္း ျမင္ေတြ့ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္နဲ့အမွ် ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အစီအစဥ္ေတြကို အခ်ိန္နဲ့တေျပးညီ အမ်ားျပည္သူသိေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္ဖို့ ခရီးစဥ္စီစဥ္သူေတြ ပ်က္ကြက္ခဲ့တာလည္း ႐ွိပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ့ခ်ဳပ္မွာ အေမစုကို ၀န္းရံကူညီေပးနိုင္မယ့္ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ လူငယ္လူလတ္ပိုင္းေတြ၊ ျပန္ၾကားေရးနဲ့ နိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးမွာသာမက တျခားေနရာေတြမွာပါ က႑အလိုက္ အဖြဲ့ေတြဖြဲ့ျပီး ကူညီေပးဖို့ လိုအပ္ေနျပီဆိုတာ ဒီခရီးစဥ္က အထင္အ႐ွားျပသလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ လံုျခံုေရးအရာ႐ွိ ဦးခြန္သာျမင့္ကေတာ့ `က်ေနာ္တို့ကို တဖက္က ဖိအားေပးတာေတြ ႐ွိေနတယ္လို ့ေျပာပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းတပါးမွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေမ့ေလ်ာ့ အပစ္ပယ္ခံ အဖိနွိပ္ခံေနခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာေ႐ြွႊ့ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြနဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ေတာ့ အေမစုရဲ့ မ်က္နွာကို ျမင္ေတြ ့ခြင့္ရလို့ ႐ြွႊင္လန္းၾကည္နူး၀မ္းေျမာက္ခဲ့ရတာ၊ အေမစုရဲ့စကားေတြကို ၾကားခြင့္ရလို့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားသစ္ေတြျဖစ္ေစခဲ့တာ၊ အေမစုရဲ့ ေမတၱာရင္ခြင္မွာ ေခတၱ ခိုလႈံခြင့္ရခဲ့လို့ ေနြးေထြးခဲ့ရတာ၊ ကမၻာ့အလယ္မွာ အေမစုဆိုတဲ့ ေတာက္ပ ထြန္းလင္းေနတဲ့ ၾကယ္စင္နဲ့အတူ ခဏ လင္းလက္ခြင့္ရခဲ့တာ၊ ဒါေတြအားလံုးဟာ ၂၄ နွစ္ၾကာ သမိုင္း၀င္ ျပည္ပခရီးစဥ္မွာ အေမစုေပးသြားတဲ့ အဖိုးထိုက္ျပီး တန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ့ ဆုလာဘ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။
ရာသီဥတုက မိုး႐ြာမလို ႐ြာမလို အံု့တုံ့တုံ့ နံနက္ခင္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ တိုက္ခတ္လာတဲ့ေလက ငါးပုစြန္ပုပ္နံ့သင္းသင္း၊ အျဖူေရာင္၀တ္စံု ၀မ္းဆက္နဲ့ အလုပ္သမားေတြက တက္တက္ၾကြၾကြ၊ ယူနီေဖာင္း၀တ္မထားတဲ့ အလုပ္သမားေတြကေတာ့ ကားမွတ္တိုင္ေတြမွာ၊ ဟိုတေကြ့ ဒီတေကြ့ လမ္းေဘး၀ဲယာ ပလက္ေဖာင္းေတြေပၚ မွာ ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ဟိုတစ ဒီတစ။ အေမစု မိန့္ခြန္းေျပာဖို့ ႐ွိေနတဲ့ ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမား ကြန္ရက္ စာၾကည့္တိုက္႐ွိရာ ဗီလာ လမ္းသြယ္ကိုး (ထုိင္းအေခၚ ေ၀လ ဆြုိင္ေကာက္)ထဲ ခ်ဳိး၀င္လိုက္တယ္ ဆိုရင္ပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခရီးစဥ္ၾကိုဆိုေရးအဖြဲ့ ဆိုျပီး အစိမ္းေရာင္စာတမ္း ေနာက္ေက်ာမွာ ထိုးထားတဲ့ စပို့႐ွပ္အျဖူေရာင္ကို ၀တ္ထားတဲ့ လူငယ္လူ႐ြယ္ေတြက တာ၀န္ကိုယ္စီယူလို့ စနစ္တက် ေစာင့္ေနၾကေပါ့။
ထိုင္း႐ုပ္သံ ဌာနေပါင္းစံုနဲ့ နိုင္ငံတကာ မီဒီယာေပါင္းစံုက သတင္းေထာက္ေတြ ကလည္း စာၾကည့္တိုက္ အေဆာက္အဦေ႐ွ့ လမ္းေဘး၀ဲယာမွာေရာ အနီးအနားက တိုက္ေခါင္မိုးေပၚေတြမွာပါ ဗီြဒီယို ကင္မရာေတြ ႐ုပ္သံ တိုက္႐ုိက္ထုတ္လြွႊင့္တဲ့ စက္ေတြ တပ္ဆင္ထားတဲ့ ကားေတြက ေထာင့္ေပါင္းစံု မွာ ေနရာယူထားရဲ့။ အလားတူ ထိုင္းလံုျခံုေရး ရဲတပ္ဖြဲ့၀င္ေတြကလည္း ဆိုင္ကယ္နဲ့ တမ်ဳိး လမ္းေလွ်ာက္လို့တဖံု ပတ္တေယာင္ လွည့္ေနျပီး တိုက္ေခါင္မိုးေတြေပၚမွာေရာ အနီးနား၀န္းက်င္မွာပါ လံုျခံုေရး အျပည့္ခ်ထားလ်က္။
နံနက္ေစာေစာ မိုး႐ြာမလိုနဲ့ မိုးစက္မႈန္စေလးေတြ ေလနဲ့အတူပ်ံ့လာလို ့ဗီြဒီယို ကင္မရာကုိင္တဲ့ သတင္းသမားေတြ မိုး႐ြာခ်လာမလား စိုးရိမ္မိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဏအၾကာမွာပဲ ေနစပြင့္လာျပီး အလုပ္သမားေတြလည္း တဖြဲဖြဲ လမ္းထဲ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ ပထမ အေယာက္ ၅၀ ေလာက္၊ ေနာက္ ၁၀၀ ေလာက္၊ ေနာက္ ၂၀၀ နီးပါး၊ ေနာက္ ၃၀၀၊ ၄၀၀၊ ၅၀၀၊ ၁၀၀၀ ေက်ာ္ ထိ လမ္းျပည့္လုနီးပါးျဖစ္လာပါတယ္။ သူတို့လက္ထဲမွာေတာ့ အေမစု ဓာတ္ပံု၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဓာတ္ပံု၊ တခ်ဳိ့က နွင္းဆီ၊ တခ်ဳိ့က ဂနၶမာပန္းေတြကိုင္ထားျပီး တခ်ဳိ့က ျမန္မာအလံ၊ တခ်ဳိ့က ထိုင္းအလံ၊ တခ်ဳိ့က ခြပ္ေဒါင္းအလံ၊ တခ်ဳိ့က ပိုစတာ မ်ဳိးစံုကိုင္စြဲလို့။
စာ႐ြက္ေတြနဲ့ ပိုစတာေတြမွာေတာ့ အေမ အသက္ရာေက်ာ္ ႐ွည္ပါေစ၊ အေမ လိုအင္ ဆနၵျပည့္ပါေစ၊ အေမက်န္းမာပါေစ၊ အေမ့ရင္ခြင္မွာ ခိုလံႈခ်င္လွပါျပီအေမ၊ အေမစုကို ခ်စ္တယ္၊ အေမ သားတို ့အိမ္ျပန္ခ်င္လွပါျပီ စသျဖင့္ေပါ့။ တခ်ဳိ့ကလည္း ကဗ်ာ ဆန္ဆန္ ေရာင္နီ ကိုၾကိုလင့္တဲ့ ပန္းကေလးေတြပါ အေမတဲ့။ ဒီထဲမွာမွ ရင္နင့္စရာ အေကာင္းဆံုး စာသားကေတာ့ သူ့ကၽြန္ဘ၀မွ လြတ္ေျမာက္ခ်င္လွျပီအေမ ဆိုတဲ့ စာသားျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ တိုင္းတပါးမွာ လူမ်ဳိးျခား အလုပ္႐ွင္ရဲ့ ေပးသေလာက္ ယူ ေကၽြးသေလာက္စား ေက်ာေကာ့ေအာင္ ခိုင္းေစခံေနရတဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရဲ့ ရင္ထဲက ဆနၵကို ဖြင့္လွစ္ျပလိုက္တဲ့ အနက္႐ႈိင္းဆံုး ခံစားခ်က္ေတြဆိုတာ ယံုမွားသံသယျဖစ္စရာ ႐ွိမယ္မထင္ပါဘူး။
ခဏၾကာမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ကားတန္း မဟာခ်ဳိင္ေရာက္ေနျပီ၊ သလာကြန္ ့ ေခၚ ပုစြန္ေဈးကို ေရာက္ေနျပီိဆိုတဲ့ သတင္းေတြထြက္လာတာနဲ့ အမွ် ေထာင္နဲ့ခ်ီတဲ့ လူေတြဟာလည္း တလမ္းလံုး ျပည့္လွ်ံ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြျဖစ္သြားပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီပုစြန္ေဈးေနရာဟာ တခ်ိန္က နာမည္ဆိုးနဲ ့ေက်ာ္ၾကားခဲ့ဖူးတဲ့ ေဈးပါ။ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြအေပၚ မတရားေခါင္းပံုျဖတ္၊ နွိပ္စက္၊ အနိုင္က်င့္၊ အဓမၼခိုင္းေစမႈ အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ့ နာမည္ၾကီးခဲ့ဖူးတဲ့ အလုပ္ခြင္ေတြထဲက တခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမ်ဳိးကို လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လာေရာက္ၾကည့္႐ႈဖို ့ေ႐ြးထားတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ထုိင္း႐ုပ္သံဌာနတခုက ရဟတ္ယာဥ္တစီးနဲ့ အေမစုကို ေစာင့္ၾကိုေနတဲ့ လူအုပ္ေပၚကေန ပတ္ျပီး သတင္းယူေနခ်ိန္မွာေတာ့ အလုပ္ သမားေတြဆီက အေမစု- အေမစု- အေမစု၊ ဖရီး-ဖရီး ဖရီး ဘားမား ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ ထြက္ေပၚလာပါတယ္။ အေမစု က်န္းမာပါေစ ဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ လူေတြရဲ့ ၾသဘာေပးသံေတြ ရဟတ္ယာဥ္သံေတြနဲ့ ဆူညံပြက္ေလာရိုက္သြားပါတယ္။
နံနက္ခင္းေနပူပူမွာ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြေရာ ၾကိုဆိုမယ့္သူေတြပါ ဇြဲေကာင္းေကာင္းနဲ ့ေစာင့္ေနတုန္း နံနက္ ၁၀ နာရီေလာက္မွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို တင္ေဆာင္လာတဲ့ ကားတန္း လမ္းသြယ္ ၉ ထဲကို ၀င္လာပါျပီ။ လူေတြလည္း ထိန္းမရ ၀႐ုန္းသုန္းကားနဲ့ ကင္မရာသမားေတြလည္း အေျပးအလြွႊား၊ ကားက စာၾကည့္တိုက္ အေဆာက္အဦ ေျခရင္းထိ ေမာင္း၀င္လာျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ကားတံခါးဖြင့္ အျပင္ထြက္လာကာ လံုျခံုေရးေတြၾကားကပဲ ႐ုတ္တရက္ စာၾကည့္တိုက္ အေဆာက္အဦထဲကို ၀င္သြားစဥ္မွာ ၀င္ေပါက္သံတခါးၾကီးလည္း ဂ်ိန္းကနဲ ပိတ္ခ်သြားပါေတာ့တယ္။
ခဏအၾကာမွာပဲ စာၾကည့္တိုက္ သံုးထပ္ ၀ရံတာေပၚကေန အျဖူေရာင္အေပၚမွာ အပြင့္ေလးေတြ ပါးပါးရိုက္ထားတဲ့ ရင္ဖုံးအက်ၤီ၀တ္ထားတဲ့ အေမစု ေအာက္ကေစာင့္ေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီးကို လက္ျပနႈတ္ဆက္ ထြက္လာျပီး အေမတို ့ျမန္မာေတြ စည္းကမ္း႐ွိတယ္ဆိုတာ ျပရမယ္ေနာ္။ အေမတို ့ျမန္မာေတြဟာ နိုင္ငံျခားမွာ ေရာက္ေနေပမယ့္ အားလံုးက အထင္ၾကီးေအာင္ ေနနိုင္ရမယ္ဆိုျပီး အလုပ္သမားေတြကို မိန့္ခြန္း စေျပာပါတယ္။
ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြ အခြင့္အေရးေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ဖုိ့ ့ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆုိတာ တတ္နိုင္သမွ် ေလ့လာျပီးေတာ့ ဒါေတြကိုျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ ၾကိုးစားပါမယ္၊ က်မတို ့နိုင္ငံ သူနိုင္ငံသားေတြကလည္း ကိုယ့္တာ၀န္ ကိုယ္ေက်ပြန္ေအာင္လုပ္ရပါမယ္။ တာ၀န္ဆိုတာဟာ ကိုယ့္ရဲ့အမိနိုင္ငံကိုလည္း တာ၀န္႐ွိတယ္။ ကိုယ့္ရဲ့အိမ္႐ွင္နိုင္ငံအေပၚမွာလည္း တာ၀န္႐ွိတယ္။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဟိုဘက္ဒီဘက္ျမင္တဲ့ အျမင္႐ွိမွ က်မတို့ဟာ အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္နိုင္မွာပါ။ က်မတို့ မေမ့ထားဘူးဆုိတာေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွသံသယ မ႐ွိပါနဲ့။ က်မတို့ရဲ့ ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ထားပါဘူးလို့ ေျပာပါရေစ လို ့ေျပာျပီး စာၾကည့္တိုက္ထဲ ျပန္၀င္သြားပါတယ္။
အဲဒီ့ေနာက္ မဟာခ်ဳိင္က အလုပ္သမားကိုယ္စားလွယ္ အေယာက္ ၃၀ ေလာက္နဲ့ ေတြ့ဆံုျပီး အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္ခံရတဲ့ အလုပ္သမားေတြအေၾကာင္း၊ အလုပ္သမားေတြရဲ့ ့ နစ္နာခ်က္ေတြအေၾကာင္း၊ ယာယီနိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ပတ္စပို ့လုပ္ရတဲ့ အခက္အခဲေတြအေၾကာင္း ေမးျမန္းေျပာဆို ေဆြးေနြးမႈေတြ ျပုလုပ္ေနပါတယ္။
လမ္းေပၚက ပရိသတ္ၾကီးကေတာ့ ေနပူက်ဲက်ဲမွာ တိုးရင္းေ၀ွ့ရင္း ေစာင့္ဆိုင္းေနၾကဆဲ။ ေဘးနားက အလုပ္သမားတဦးကေတာ့ ဒီမွာ အေမစု မလာခင္ ရက္ပိုင္းကေလးမွာတင္ ရဲေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ထိုင္းေတြက ျမန္မာအလုုပ္သမ ၃ ေယာက္ကို အဓမၼျပုက်င့္တာ ျဖစ္ခဲ့တယ္ဗ်။ သူတို့နဲ့ အေမကို ေပးေတြ့ခ်င္လိုက္တာ။ အေမက ထိုင္း အစိုးရကို ျပန္ေျပာျပရင္ ေနာက္ဆို ဒါမ်ဳိးအျဖစ္အပ်က္ေတြ ထပ္မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္နိုင္ရင္ ကာကြယ္နိုင္မယ္ထင္တယ္ဗ်လို ့ေျပာပါတယ္။
ေနာက္ထပ္ အလုပ္သမားတဦးကေတာ့ ဒီမွာက ထုိင္းေတြတင္ မဟုတ္ဘူး ျမန္မာ အခ်င္းခ်င္း ေခါင္းပံုျဖတ္ အနိုင္က်င့္ ျဖတ္စားတာေတြကလည္း အမ်ားၾကီးဗ်။ ခုထက္ထိ မဟာခ်ဳိင္ကို နယ္စပ္ခုိးလမ္းကေန ပြဲစားကို ပိုက္ဆံေပးျပီး တက္လာေနၾကတုန္း။ အဖမ္းခံရ၊ ဒုကၡေတြ့သူေတြ႐ွိတုန္းပဲ။ တကယ္ဆို နယ္စပ္မွာ ၇ ရက္ ေနထိုင္ခြင့္ လက္မွတ္ထုတ္ျပီး ဒီကိုတက္လာ၊ ယာယီပတ္စ္ပို့နဲ့ အလုပ္လုပ္လို့ ရေနပါျပီ။ အလုပ္သမားေတြ က ေတာသူ ေတာင္သားေတြ၊ ဘာမွမသိတဲ့ အေပၚ အျမတ္ထုတ္ေနၾကတာေလတဲ့။
သတင္းသမား တေယာက္ေတာ့ ျမန္မာ အလုပ္သမားေတြဆိုတာ မဟာခ်ဳိင္က ထိုင္းရဲအတြက္ေတာ့ ေအတီအမ္ အလိုအေလ်ာက္ ေငြထုတ္စက္ပဲလို့ ေျပာပါတယ္။ သူေျပာသလိုပါပဲ လကုန္ရက္ လစာထုတ္ရင္ အလုပ္သမားေတြဟာ အိမ္ျပန္ေငြလြွႊဲဖို့ ့ ပြဲစားေတြဆီအသြား ပိုက္ဆံေတြ ဒီအတိုင္း ထည့္သြားမိလို့ ထိုင္းရဲက လမ္းမွာ ေတြ့တာနဲ့ ဖမ္းေမးျပီး ေတာင္းသေလာက္ ေပးခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ေတြက ႐ွိေနဆဲပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ မဟာခ်ဳိင္က အလုပ္သမား ကိုယ္စားလွယ္ေတြ နဲ ့နာရီ၀က္ေလာက္ ေတြ့ဆံုေဆြးေနြးျပီး ၀ရံတာကိုျပန္ထြက္လာကာ ေစာင့္ေနတဲ့ လူအုပ္ကို ခုလို မိန့္ခြန္း ထပ္ေျပာပါတယ္။
“က်မတို့ရဲ့ ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြရဲ့ ျပဿနာေတြ အားလံုးကို သိျပီလို ့ေျပာနိုင္ေပ မယ့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို သိပါတယ္။ ဒီျပဿနာေတြထဲမွာ က်မတို ့ျမင္တာက တခ်ဳိ့အရာေတြက အလုပ္႐ွင္ေတြနဲ့ဆိုင္တယ္။ တခ်ဳိ့ကိစၥေတြက အစိုးရနဲ့ ဆိုင္တယ္။ တခ်ဳိ့ကိစၥေတြကေတာ့ က်မတို့ရဲ့ အလုပ္သမားေတြက ကိုယ့္ရဲ့ ရပိုင္ခြင့္ေတြကို က်ယ္က်ယ္ျပန့္ျပန့္ မသိတာနဲ ့ဆိုင္တယ္။ က်မတို ့ရဲ့အလုပ္သမားေတြ အားလံုးဟာ ကိုယ့္ရဲ့ရပိုင္ခြင့္ေတြဟာ ဘာလဲဆိုတာ သိေအာင္လို့ ပညာေပးအစီအစဥ္ေတြ လုပ္ေပးဖို့ က်မက အလုပ္သမား ကိုယ္စားလွယ္ေတြကို တိုက္တြန္းထားတယ္” လို ့ေျပာပါတယ္။
ဒါ့ျပင္ “က်မအေနနဲ့ ကတိေတြမေပးခ်င္ဘူး။ ကတိေတြ ေပးျပီးေတာ့ မတည္ရင္မေကာင္းဘူး။ ဒါေပမယ့္ တခုေသာ ကတိေတာ့ ေပးနိုင္ပါမယ္။ က်မ အတတ္နိုင္ဆံုး ၾကိုးစားေပးပါမယ္လို့၊ က်မတို့ ျမန္မာနိုင္ငံက ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္ သမားေတြ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ ေဘးအနၱရာယ္မွ ကင္းေ၀းပါေစ၊ နိုင္ငံ အျမန္ဆံုးျပန္လာနိုင္ၾကပါေစ” လို့ ေျပာၾကားျပီးေနာက္ လက္ျပနႈတ္ဆက္ ေအာက္ျပန္ဆင္းျပီး ကားနဲ့ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားပါတယ္။
အေမစုကိုျမင္ခြင့္ရဖို့ လာေရာက္ခဲ့ၾကတဲ့ မဟာခ်ဳိင္က ျမန္မာေ႐ြွႊ့ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြဆီက ပြင့္အံထြက္လာတဲ့ ရင္ခုန္သံေတြကို နားေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ “အေမလာတယ္ေလ၊ အဲဒီေတာ့ ဒီေန ့အလုပ္မဆင္းေတာ့ဘဲ လာေတြ ့ရတာေပ့ါ။” “စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းသာသလိုပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ၀မ္းသာတယ္။ ဘယ္လိုေျပာရမလဲ။ ေျပာလဲမထိေတာ့ဘူး။ ေျပာမျပ တတ္ေတာ့ဘူး။” “အေမစုကိုအားေပးခ်င္တယ္။ အေမစုကိုကိုယ္တိုင္ ေတြ့ခ်င္လို့ ဒီေန့လာတာ အေမစုရဲ့ သတင္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေနတယ္။ ေန့တိုင္းပဲ၊ လာမယ္ဆုိေတာ့ ေရာက္ေအာင္လာရတယ္ မေန့ညကတည္းက အလုပ္လုပ္ေနတာ မအိပ္ရေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ လာရတယ္။ အေမစုကိုအားေပးတာေပါ့။” “လာေတြ ့ရတာ က်ေနာ္တို ့၀မ္းသာတယ္။ က်ေနာ္တို့ အလုပ္လုပ္ရင္းနဲ့ ့ မနားဘဲ ဒီမွာလာတယ္။ အေမစုေတြ ့ခ်င္လို့ အေမစုက်န္းမာပါေစ။” “စကား ေျပာရင္ၾကက္သီးထတယ္။ ေဒၚစုေတြ ့ရင္ေတာ့ တခုေတာ့ ေတာင္းဆိုခ်င္တယ္။ ဓာတ္ပံု အတူတူရိုက္ခ်င္တယ္လို့။” “ဘာမွေမွ်ာ္လင့္မထားပါဘူး။ ေတြ ့ခ်င္တာ တခုတည္းပါ။”
ဒီခရီးစဥ္ဟာ နွစ္ေပါင္း ၂၄ နွစ္အၾကာမွာ ပထမဆံုး ျပည္ပကို ခရီးထြက္လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ သမိုင္း၀င္ ခရီးျဖစ္သလို ဒါဟာ တိုင္းတပါးမွာ အခက္အခဲမ်ဳိးစံုၾကားက လာေရာက္လုပ္ကိုင္ေနရတဲ့ ေနေရာင္ေအာက္က နင္းျပား ျမန္မာေ႐ြွႊ့ျပာင္း အလုပ္သမားထုၾကီးကို ျမန္မာျပည္က နိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္တဦးအေနနဲ့ ပထမဆံုး လာေရာက္ ေတြ့ဆံုမႈလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ နိုင္ငံကို အုပ္စိုးတာ၀န္ယူခဲ့သူေတြ ဘယ္သူမွ မလုပ္နိုင္တဲ့ မလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္တခုကို အေမစုက လုပ္ျပနိုင္လိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
အလားတူ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္က ေသာင္းနဲ့ခ်ီတဲ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ေနထိုင္ရာ မယ္လဒုကၡသည္ စခန္းကိုလည္း စေနေန့မွာ သြားေရာက္ျပီး ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြနည္းတူ အေမ့ေလ်ာ့ခံ တိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္ေတြရဲ့ ဘ၀ေတြကို မ်က္ျမင္ ျမင္ေတြ့ရေအာင္ သြားေရာက္ၾကည့္႐ႈအားေပးမႈေတြ ျပုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ထိုင္းမီဒီယာေတြမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြနဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ေဆာင္႐ြက္ခ်က္ေတြနဲ့ လူထုၾကားမွာ ေျပာဆိုမႈေတြ ကိုးကားျပီး သူတို့ေခါင္းေဆာင္ေတြ အတုယူၾကဖို့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီက သင္ယူၾကဖုိ့ ေျပာဆို ေရးသားတာေတြ ျမင္ေတြ့ ဖတ္႐ႈရပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ၆ ရက္တာ ထိုင္းနိုင္ငံခရီးစဥ္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁ နွစ္ခြဲေက်ာ္ ကာလက ေနအိမ္ျခံ၀န္း ျပင္ပကိုေတာင္ ထြက္ခြင့္မရသူ တဦးအေနနဲ့ ျခံျပင္မက နိုင္ငံျပင္ပကိုပါ လာခြင့္ရတာဟာ လြတ္လပ္မႈေတြတိုးရတဲ့ လကၡဏာတခုပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ျပင္ လြွႊတ္ေတာ္မွာ ဥပေဒေတြ အဆိုျပုနိုင္တဲ့ ေကာ့မႉးျမို့နယ္ ျပည္သူ့လြွႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္တဦး အေနနဲ့ ျမန္မာအလုပ္သမားေတြရယ္၊ ဆယ္စုနွစ္ ၂ ခုေလာက္ၾကာ စခန္းျပင္ပထြက္ခြင့္မရဘဲ အက်ယ္ခ်ဳပ္သဖြယ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းမဲ့စြာ ေနထိုင္ေနရတဲ့ တိုင္းရင္းသား ဒုကၡသည္ေတြရဲ့အေရးကို မ်က္ျမင္ၾကံုေတြခြင့္ ရလိုက္တာ မဟာအခြင့္အေရးပါ။ ဒါ့ထက္ပိုလို့ ဒီလူထုေတြရဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ့ ေထာက္ခံမႈေတြကို ပံုသဏၭာန္မ်ဳိးစံုနဲ့ ျပသခဲ့ၾကတာေတြဟာ အေမစုအတြက္ လူထုက ေပးလုိက္တဲ့ အေကာင္းဆံံုးလက္ေဆာင္ျဖစ္ပါတယ္။
တဖက္မွာလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျမင္ခြင့္ရဖို့ အားတက္သေရာ လာေရာက္ေစာင့္စားခဲ့ၾကသူေတြထဲမွာ ျမင္ခြင့္မရလိုက္သူေတြ၊ ဓာတ္ပံုရိုက္ခြင့္ မရလိုက္ၾကသူေတြ၊ လူတိုးမိလို့ ခုန္ေပၚက ျပုတ္က်တဲ့ ကင္မရာသမားေတြ၊ ေလဆိပ္မွာ ၄၊ ၅ နာရီၾကာ ရပ္ေစာင့္ေနျပီး အားခဲထားရာက ဘာပံုမွမရလိုက္လို့ လက္မိႈင္ခ်ျပီး လမ္းေဘးမွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ထုိင္ေနတဲ့ သတင္းသမားေတြ၊ အလုပ္သမားရံုးထဲက ဆြဲထုတ္ခံရသူေတြ၊ ေပးခ်င္တဲ့ နွင္းဆီပန္းေလးတပြင့္ ဂနၶမာပန္းေလးတပြင့္ အေမစုကို မေပးလိုက္ရလို့ မခ်င့္မရဲ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖစ္ခဲ့ၾကတဲ့ ေ႐ြွႊ့ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြလည္း အမ်ားအျပား ႐ွိခဲ့ၾကတာပါ။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ ဘန္ေကာက္ ေလဆိပ္အ၀င္ကတည္းက သာမန္ခရီးသြား တေယာက္လို လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးမွာ တန္းစီ၀င္ခဲ့ရတဲ့အျဖစ္၊ မယ္လစခန္းမွာ အသံခ်ဲ့စက္ေတာင္ ကိုင္ခြင့္မရခဲ့တာ၊ ေဒါက္တာ စင္သီယာေမာင္ရဲ့ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းကို အေရာက္ သြားခြင့္မရတဲ့ အေျခအေနနဲ့ ၾကံုခဲ့ရတာကိုၾကည့္ရင္ ေစာင့္ေနသူေတြအားလံုးဆီ ေရာက္မလာနိုင္တာ အားလံုးရဲ့ဆနၵကို ျဖည့္ဆည္းမေပးနိုင္တာကို နားလည္နိုင္လိမ့္မယ္လို ့ထင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အေမစုကေတာ့ သူ ့ရဲ့ သားသမီး ျပည္သူေတြျဖစ္တဲ့ ဒုကၡသည္ေတြကိုလည္း အားလံုးကိုေမ့မထားပါဘူး။ ၾကိုးစားျပီးေတာ့ လုပ္ေပးပါမယ္။ တေန့က် အားလံုး အိမ္ျပန္လာနိုင္ေအာင္လို့ ၾကိုးစားပါ့မယ္ဆိုတဲ့ စကားကို အသံေတြကြဲအက္သြားတဲ့အထိ သူ့ရဲ့အစြမ္း႐ွိသေလာက္ ေအာ္ျပီး ေျပာျပခဲ့ရတာပါ။
ထိုင္းအစိုးရအေနနဲ့လည္း တဖက္မွာ ျမန္မာအစိုးရနဲ ့မ်က္နွာမပ်က္ရေအာင္၊ တစ္ဖက္မွာလည္း ကမၻာသိ နိုဘယ္လ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆု႐ွင္ ေဘးကင္း လံုျခံုမႈ႐ွိေအာင္ စီစဥ္ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ရတာေတြေၾကာင့္ အေမစုရဲ့ ခရီးစဥ္ အစီအစဥ္တက် မျဖစ္ခဲ့တာကိုလည္း ျမင္ေတြ့ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီလို အခ်ိန္နဲ့အမွ် ေျပာင္းလဲေနတဲ့ အစီအစဥ္ေတြကို အခ်ိန္နဲ့တေျပးညီ အမ်ားျပည္သူသိေအာင္ လုပ္ေပးနိုင္ဖို့ ခရီးစဥ္စီစဥ္သူေတြ ပ်က္ကြက္ခဲ့တာလည္း ႐ွိပါတယ္။ ဒါဟာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ့ခ်ဳပ္မွာ အေမစုကို ၀န္းရံကူညီေပးနိုင္မယ့္ ထူးခၽြန္ထက္ျမက္တဲ့ လူငယ္လူလတ္ပိုင္းေတြ၊ ျပန္ၾကားေရးနဲ့ နိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးမွာသာမက တျခားေနရာေတြမွာပါ က႑အလိုက္ အဖြဲ့ေတြဖြဲ့ျပီး ကူညီေပးဖို့ လိုအပ္ေနျပီဆိုတာ ဒီခရီးစဥ္က အထင္အ႐ွားျပသလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ လံုျခံုေရးအရာ႐ွိ ဦးခြန္သာျမင့္ကေတာ့ `က်ေနာ္တို့ကို တဖက္က ဖိအားေပးတာေတြ ႐ွိေနတယ္လို ့ေျပာပါတယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းတပါးမွာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အေမ့ေလ်ာ့ အပစ္ပယ္ခံ အဖိနွိပ္ခံေနခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာေ႐ြွႊ့ေျပာင္း အလုပ္သမားေတြနဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ အတြက္ေတာ့ အေမစုရဲ့ မ်က္နွာကို ျမင္ေတြ ့ခြင့္ရလို့ ႐ြွႊင္လန္းၾကည္နူး၀မ္းေျမာက္ခဲ့ရတာ၊ အေမစုရဲ့စကားေတြကို ၾကားခြင့္ရလို့ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားသစ္ေတြျဖစ္ေစခဲ့တာ၊ အေမစုရဲ့ ေမတၱာရင္ခြင္မွာ ေခတၱ ခိုလႈံခြင့္ရခဲ့လို့ ေနြးေထြးခဲ့ရတာ၊ ကမၻာ့အလယ္မွာ အေမစုဆိုတဲ့ ေတာက္ပ ထြန္းလင္းေနတဲ့ ၾကယ္စင္နဲ့အတူ ခဏ လင္းလက္ခြင့္ရခဲ့တာ၊ ဒါေတြအားလံုးဟာ ၂၄ နွစ္ၾကာ သမိုင္း၀င္ ျပည္ပခရီးစဥ္မွာ အေမစုေပးသြားတဲ့ အဖိုးထိုက္ျပီး တန္ဖိုးျဖတ္မရတဲ့ ဆုလာဘ္ေတြပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။