က်ေနာ့္ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္ရင္ ရြဲ႕မ်ား ေရးသားထားသလား ထင္ျမင္ယူဆၾကမယ္ ထင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ မွန္ေသာစကားကို ဆိုျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တု႔ိ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြ အာဟာရရွိေသာ ဟင္းေတြ မ်ားမ်ားစားဖို႔ လိုအပ္လာပါၿပီ။ ထမင္းတနပ္ ေလၽွာ့စား၊ တမယ္ပဲစား ဆိုေသာသူမ်ားကို အသာေမ့ထားၾကပါ။ သူတို႔ေတြက အသက္ႀကီးပိုင္း ေရာက္လာကာ ဇရာအရ လၽွာအရသာ မေကာင္းေတာ့ ဟင္းတမယ္ တနပ္ေလၽွ့ာစားေနၾကရသူေတြပါ။ ဒါက အသက္ႀကီးလာတိုင္း ႀကံဳေတြ႔လာမယ့္ သဘာဝျဖစ္စဥ္ေတြပါပဲလို႔ ေျဖသိမ့္ေတြးလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသား အေတာ္မ်ားမ်ားက ဆင္းရဲခ်မ္းသာမေရြး ဟင္းကို ဆီျပန္ ခ်က္ျပဳတ္စားၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက အာဂ်ီႏိုမိုတိုေလးကလည္း ကဲလိုက္ပါေသးတယ္။ ေငြေၾကးအဆင္ေျပသူမ်ားက ဆီျပန္ဟင္း၊ ငါးပိ တို႔စရာမ်ားနဲ႔ စံုလင္လွသလို လူလတ္တန္းစားမ်ားနဲ႔ ဆင္းရဲသားအမ်ားစုက ဟင္းတခြက္ကို အားထားၿပီး ငါးပိရည္ တို႔စရာ အားကိုးစားၾကပါတယ္။ အာဟာရျပည့္ဝေသာ အစားအစာေတြ သိပ္မပါဘူး။ တေန႔တာစားရမယ့္ တြဲဖက္ အာဟာရျပည့္ဝတဲ့ အစားအစာေတြ စားၾကတာ နည္းပါတယ္။ တ႐ုတ္လူမ်ဳိးတို႔က ထမင္းစားၾကတဲ့အခါ ထမင္းကို ပန္းကန္လံုး ေသးေသးေလးထဲ ထည့္ၿပီး အနည္းငယ္သာ စားၾကသလို ဟင္းမ်ားမ်ား စားတတ္ၾကပါတယ္။ (ဒုတိယကမာၻစစ္အၿပီး တ႐ုတ္ျပည္သူေတြ ဆန္ျပဳတ္ေတာင္ မနည္းေသာက္ေနၾကရတာကို အသာထားေပါ့ေလ။ ဒါက ကမာၻစစ္အၿပီးမွာ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ား ႀကံဳေတြ႔ေနၾကရတာပါ။) ဟင္းေတြကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာလည္း ဆင္းရဲခ်မ္းသာအလိုက္ ဟင္းခြက္ အနည္းအမ်ား မတူၾကေပမယ့္ အာဟာရျပည့္ ပါဝင္တဲ့ ဟင္းအမယ္ေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ၾကက္၊ အမဲ၊ ငါး စတဲ့ အသားဓာတ္တမ်ဳိး၊ ဗီတာမင္ဓာတ္ပါတဲ့ အသီးအရြက္ေၾကာ္တမ်ဳိး၊ ၾကက္ဥ ႏို႔ထြက္ပစၥည္း စတဲ့ အားရွိေစမယ့္ ဟင္းတမ်ဳိးႏွင့္ ၾကက္၊ အမဲအ႐ိုးျပဳတ္ရည္ ဟင္းခ်ဳိတမ်ဳိး စုစုေပါင္း ဟင္းတမည္ တခြက္စီ ေန႔စဥ္ တြဲဖက္အာဟာရ စားသံုးရမယ့္ အစားအစာေတြ ပါတာကို ေတြ႔ျမင္ရပါတယ္။ ၾကက္ဥကို စားတဲ့ေနရာမွာေတာ့ သူတို႔က ျပဳတ္စားၾကတာ မ်ားၿပီး Half Fried ေလာက္ပဲ ေၾကာ္စားၾကပါတယ္။ ေခါက္ေၾကာ္ၿပီး စားတာထက္ အာနိသင္ အာဟာရ ပိုမိုရရွိေစတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ျမန္မာဘုရင္ေတြထဲမွာ ဟင္းခြက္သံုးရာနဲ႔ ပြဲေတာ္တည္တဲ့ နရသီဟပေတ့မင္း (တ႐ုတ္ေျပးမင္း) တို႔လို ဘုရင္ေတြ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ အစားႀကီးသူဘုရင္ ဆိုေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိစားလည္း အေတာ္စဥ္းစားရမယ္။ နည္းနည္းစီ နိႈက္စားရင္ေတာင္ လက္အေတာ္ေညာင္းလိုက္မယ္ ျဖစ္ျခင္း။ ဒီမင္းေတြက ဟင္းအစံု စားခ်င္တာရယ္၊ ႂကြားခ်င္တာရယ္ ပကာသနအတြက္ ခ်တ္ျပဳတ္ခိုင္းေစတယ္လို႔ပဲ သံုးသပ္မိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ နိုင္ငံ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာ ျပည္သူမ်ားက ထမင္းတနပ္ ေလၽွာ့စားဖို႔ ေနေနသာသာ၊ ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ မနည္း႐ုန္းကန္ လုပ္ကိုင္ရွာေဖြ စားေသာက္ရပါတယ္။ မနက္စာမ်ားဆို ငါးပိရည္တခြက္ အေၾကာင္းျပ ပဲေၾကာ္ ပဲေလွာ္ေလး ျဖဴးၿပီး ၾကက္သြန္ျဖဴေလး ကိုက္၊ တမနက္စာ ၿပီးသြားျပန္တာပဲ။ မိဘမ်ားက ျဖစ္သလို စားၾကေပမယ့္လည္း သားသမီးေတြ ၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္လာၿပီဆို မိုးရာသီဆို ဖားစာ၊ ငါးစာ အရွာထြက္ၾက၊ အျခားရာသီဆိုရင္ေတာ့ အိပ္တန္းေပၚကၾကက္ ေလာက္စာလံုးစာမိၿပီ မွတ္ပါ။ ဟင္းတမယ္ ေကာင္းေကာင္း မစားႏိုင္ၾကသူေတြ ၿမိဳ႕ျပဆင္ေျခဖုံးနဲ႔ ေက်းလက္ေတာင္ေပၚေတြမွာ ယေန႔ထိ ရွိေနဆဲပါ။ ၂၀၁၇ အထိ စစ္တမ္းမ်ားအရ ႏိုင္ငံသားတဦးခ်င္းစီရဲ႕ GDB ေဒၚလာ ၁၃၀၀ သာရွိၿပီး လာအိုႏိုင္ငံက ၂၁၃၅ ေဒၚလာ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အာရွမွာ ေနာက္ဆံုးအဆင့္နား ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ယခုအခါ အလုပ္သမား အဖြဲ႔အစည္းေတြက ရွစ္နာရီ တေန႔ အလုပ္လုပ္ခ်ိန္ကို ၅၆၀၀ ေတာင္းဆိုလာၾကပါတယ္။ အလုပ္ရွွင္အခ်ဳိ႕ဘက္ကလည္း ၃၆၀၀ သာ ေပးႏိုင္မယ္လို႔ ေျပာဆို စာတင္လာတာေၾကာင့္ အလုပ္သမားဝန္ႀကီးဌာနကလည္း ၄၈၀၀ ၾကားခ် သတ္မွတ္ေပးမယ္လို႔ ေျပာၾကားသံေတြ ၾကားေနရပါၿပီ။ ထိုင္း၊ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား၊ ကိုရီးယား၊ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမ်ား ထြက္ၿပီး မိသားစု စားဝတ္ေနေရး သြားလုပ္ေနၾကတဲ့သူမ်ား ရွိၾကသလို အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း နည္းေနေသးေပမယ့္ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာပဲ ရသမၽွ လစာေလးနဲ႔ ေက်နပ္႐ုန္းကန္ေနရသူမ်ား ရွိပါတယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္ ခႏၶာကိုယ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ ႀကီးပြားေစဖို႔ ဟင္းမ်ားမ်ားစားရန္ ဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္ဦးမလားဆိုရင္ ေနာက္ဆံုး ႏိုင္ငံေတာ္မွာပဲ တာဝန္ရွိလာပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးကားေတြ အေတာ္ၾကည့္ဖူးပါတယ္။ သီဟတင္စိုး ေခတ္ေပါ့ေလ။ အဲဒါမွာ ဂ်ပန္ငပုေတြကို ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ရမယ္ ဆိုတဲ့စကား အၿမဲပါပါတယ္။ တကယ္လည္း အဲဒီအခ်ိန္က ဂ်ပန္အမ်ားစုက ပုတက္တက္ေလးေတြလို႔ စာေတြထဲ ဖတ္ဖူးတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္မွာ က်ေနာ္ သေဘၤာတက္ရင္း ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ ေရာက္သြားေတာ့ လူငယ္ေတြဆို ဘယ့္ႏွယ္ ထြားက်ဳိင္းလိုက္ၾကတာဗ်ာ။ ေမာ့ၾကည့္ေနရတယ္။ သူတို႔ေတြ ဘယ္ေလာက္ အဲေလာက္ ခႏၶာေတြ ျဖစ္သြားၾကတာတုန္း။ ေလ့လာၾကည့္လိုက္ေတာ့.... ဒုတိယကမ႓ာစစ္အၿပီးမွာ စစ္ေလ်ာ္ေၾကးေတြနဲ႔ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံက အေတာ္ ေဒါင္္ခ်ာစိုင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ သို႔ေပမယ့္ သူတို႔ရဲ႕ mind set ပံုေသ အေတြးအေခၚ စိတ္ဓာတ္ေတြကို လံုးဝ ဆန္႔က်င္ဘက္ ေျပာင္းလဲပစ္ၿပီး စီးပြားေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးကို ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္လာပါတယ္။ ကမ႓ာ႔အလယ္မွာ ဂ်ပန္ငပုေတြ ေခၚခံရတဲ့ သူတို႔က  ဒုတိယကမ႓ာစစ္အၿပီး  ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုအေက်ာ္ေလာက္မွာ ခႏၶာကိုယ္ ထြားက်ဳိင္းလွေသာ ကေလးလူငယ္ေတြ ရွိေနပါၿပီ။ ဂ်ပန္အစိုးရ လုပ္ေဆာင္ပံုက စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပါတယ္။ ေမြးကင္းစ ကေလးေတြကို စၿပီး အာဟာရ ေကာင္းေကာင္းေကြၽး၊ အားေဆးေတြ တိုက္တာက စတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီကေလးကို ေမြးဖြားမယ့္ မိခင္ကစၿပီး ေျပာင္းလဲလိုက္တာပါ။ တႏိုင္ငံလံုးမွာရွိတဲ့ ကိုယ္ဝန္စလြယ္ၿပီဆိုတာ သိတဲ့ မိခင္တိုင္းကို မနက္ ေန႔ ည အာဟာရျဖစ္္ေသာ၊ ကေလးႀကီးထြားသန္မာေစေသာ အစားအစာ၊ ဘာေတြ စား၊ ဘာေတြ ေသာက္ တသမတ္တည္း အစိုးရက ညႊန္ၾကားၿပီး မျဖစ္မေန မလုပ္မေနရ စီမံကိန္းနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တခါတေလ ေတြးမိတာရွိတယ္။ တို႔ႏိုင္ငံႀကီး အေကာင္းဆံုး ေျပာင္းလဲဖို႔ ဘယ္ကစလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဆို အေပ်ာ္ေျပာၾကသူေတြက ၅ ႏွစ္အထက္ကစၿပီး အကုန္သတ္ပစ္လို႔ ဉာဏ္နည္းေျပာၾကတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံလို စဥ္စားတဲ့သူ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ယခင္က မရွိခဲ့ေလေတာ့ ျပည္ပအားကစားေတြမွာ ျမန္မာက ေခါင္းတလံုး ပုေနတာေပါ့။ အားကစားမွာ ကစားကြက္နည္းပညာ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းဆိုေသာ္ ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးထြားႀကံ့ခိုင္မႈက ၂၅ ရာခိုင္ႏႈနး္ေလာက္ အဓိကက်မယ္လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ တိုင္းတပါးမွ အတုယူသင့္တာမ်ားကိုလည္း အတုယူရမွာပါ။ သဘာဝကို ဒီအတိုင္းထားလို႔ ဘာမွ ျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲသင့္သေလာက္ ေျပာင္းေပးရမယ္။ ဒါေပမယ့္ သဘာဝလြန္ ေျပာင္းလဲမႈကလည္း ေဘးဥပဒ္ ျပန္ျဖစ္ေစပါတယ္။ ဥပမာ ငွက္ေပ်ာသီးအမွည့္ ျမန္ျမန္စားေစခ်င္ရင္ က်ေနာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကလို အိုးထဲ၊ ပံုးထဲ ေကာက္႐ိုးေတြနဲ႔ ထည့္အုပ္လိုက္တယ္။ သာမန္ ၁၀ ရက္မွ မွည့္မွာကို ၇ ရက္ေလာက္နဲ႔ စားလို႔ရပါတယ္။ အဲ အခုေခတ္မ်ားက်ေတာ့ တ႐ုတ္ကလာတဲ့ တို႔ေဆး၊ ထိုးေဆးေတြ အသံုးျပဳၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္နဲ႔ အမွည့္ျမန္ အက်က္ျမန္ေတြက်ျပန္ေတာ့ သဘာဝလြန္ ျဖစ္ေနတာမို႔ က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာေစပါတယ္။ သူမ်ားႏိုင္ငံက မေကာင္းတဲ့ျဖစ္စဥ္ စီမံကိန္းမ်ားရွိပါက ေရွာင္သင့္ ေရွာင္ရမယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ ေဟာၾကားဆံုးမထားသလို မဇၩိမပဋိပဒါ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္အတိုင္း ေကြၽးေမြးျပဳျပင္ၾကတာေပါ့။ ယခုအခါမွာေတာ့ က်န္းမာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ရပ္ေက်းသားဖြားဆရာမမ်ား၊ ဝန္ထမ္းမ်ားနဲ႔ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္မ်ားကို ဦးစားေပး ၾကယ္ေလးပြင့္ စီမံကိန္းေတြ လုပ္လာတာေတာ့ ေတြ႔ျမင္ေနရပါတယ္္။ ပထမၾကယ္ကေတာ့ ကစီဓာတ္ (starch) အင္အားကိုျဖစ္ေစတဲ့ အေျခခံအစားအစာ ဂ်ဳံ၊ ဆန္၊ အာလူး။ ဒုတိယၾကယ္ အသားဓာတ္ (protein) ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးထြားေစတဲ့ ပဲအမ်ဳိးမ်ဳိး။ တတိယၾကယ္ ဗီတာမင္ေအ (Vitamin A) ေရာဂါကာကြယ္ေစတဲ့ သစ္သီးနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္မ်ား။ စတုတၳၾကယ္ အသားဓာတ္ (protein) ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးထြားေစတဲ့ အသား၊ ငါး၊ ဥ၊ ႏို႔နဲ႔ ႏို႔ထြက္ပစၥည္းမ်ား။ ဆီႏွင့္ ဆီထြက္သီးႏွံ၊ ေထာပတ္ စသည္တို႔ကလည္း အခ်ဳိ႕ေသာ ဗီိတာမင္မ်ားကို စုပ္ယူမႈ အားေပးသည့္အျပင္ အင္အားဓာတ္ ပိုမိုရွိေစတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အင္အားျဖစ္ေစေသာ အစားအစာ၊ ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးထြားေစေသာ အစားအစာ၊ ေရာဂါကာကြယ္ေပးေသာ အစားအစာေတြကို ေန႔စဥ္ ျပင္ဆင္ေကြၽးပါလို႔လည္း အသိပညာေပး ေျပာၾကားတာေတြပဲ လုပ္ေနပါတယ္။ ျပည္သူမ်ားအေနနဲ႔ အသား၊ ငါး၊ အသီးအရြက္၊ ႏို႔ၾကက္ဥေတြရဲ႕ ပါဝင္တဲ့ ဓာတ္နဲ႔ အရည္အခ်င္းေတြကို သိလာရင္ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားမွ အာဟာရ ျဖစ္တာခ်ည္းပဲ မေတြးဘဲ သင့္တင့္ေသာ ေငြေၾကးနဲ႔ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရင္လည္း ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးထြား သန္မာေစပါတယ္။ လူမႈဝန္ထမ္း ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး ဝန္ႀကီးဌာနကေတာ့ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ကစၿပီး အသက္ ၆ လမွ ၃ ႏွစ္အထိ ေရွးဦးကေလးငယ္မ်ား ေစာင့္ေရွာက္မႈနွင့္ မိခင္စကားဝိုင္းေတြကို ပဲခူးတိုင္း ၿမိဳ႕နယ္အခ်ဳိ႕မွာ စတင္လုပ္ကိုင္ေနပါၿပီ။ ကေလးငယ္တေယာက္ကို တေန႔တာ စားေသာက္ဖို႔ ၃၅၀ က်ပ္လည္း စတင္ေထာက္ပံ့ေပးကာ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ မိခင္ဝိုင္း ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို တလ ၃ ေသာင္းႏႈန္းနဲ႔ စီမံခ်က္ စတင္ေနပါၿပီ။ ဒါေတြ ၿခံဳငံုေျပာရမယ္ဆိုရင္ ေန႔စဥ္ အာဟာရျဖစ္ေသာ အစားအစာေတြ၊ ဟင္းေတြ မ်ားမ်ားစားဖို႔ အစိုးရက တိုက္တြန္းေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရ ဌာနဆိုင္ရာအလိုက္မွလည္း လက္ေတြ႔က်က် ႏွစ္ကာလ သက္တမ္းတခု သက္မွတ္၍ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္ေလာင္းမ်ားႏွင့္ ကေလးငယ္မ်ားကို ဒီထက္ပိုၿပီး ဖိဖိစီးစီး  လုပ္ေဆာင္လာလိုက္ရင္ ဆယ္စုနွစ္ တခုေက်ာ္မွာပင္ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသား အနာဂတ္ မ်ဳိးဆက္မ်ား တိုးတက္ေျပာင္းလဲ ႀကီးထြားဖြံ႔ၿဖိဳးလာမယ္လို႔ ယံုၾကည္ ေမၽွာ္လင့္မိပါတယ္။ အာဟာရရွိေစေသာ ဟင္းေတြ မ်ားမ်ားစားၿပီိး က်ေနာ္တို႔ေတြထက္ ခႏၶာကိုယ္ဖြံ႔ထြား ဉာဏ္ရည္ျမင့္ေသာ အနာဂတ္ သားေကာင္း သမီးေကာင္း ရတနာမ်ား ေပၚထြန္းလာၾကပါေစ။ ဗိုလ္သူရိန္