ျမန္မာျပည္အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္းေဒသ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ စတင္ဝင္ေရာက္လာၿပီးေနာက္ အေျခအေန သိပ္မလွေတာ့သည့္အခါ တ႐ုတ္ျပည္မွ လက္ဝဲကူညီေရးတပ္ဖဲြ႔မ်ား ေစလႊတ္လိုက္ရပံုကို ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ဗမာျပည္ေတာ္လွန္ေရးကို အကူအညီေပးသည့္ အင္အားစုမ်ားထဲတြင္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္မေတာ္မွ စစ္ေရးအႀကံေပးမ်ား၊ လက္ဝဲကူညီေရး တပ္ဖဲြ႔မ်ားအျပင္ မိမိ၏ လြတ္လပ္ေသာ သေဘာဆႏၵအေလ်ာက္ ႏိုင္ငံတကာ ကူညီေရးစိတ္ဓာတ္ျဖင့္ လာေရာက္ကူညီၾကသည့္ လူငယ္မ်ားလည္း ရိွေသးသည္။ ထုိသူတို႔မွာ တပ္သားသစ္အျဖစ္ မွတ္ပံုတင္ရာတြင္ နယ္စပ္ရိွ မုံးကိုးေခ်ာင္းကို ျဖတ္ကူးၿပီး ဝင္လာၾကရေလရာ ေဘာင္းဘီေျခေထာက္ ေရမစိုေစရန္ လိပ္ေခါက္ၿပီးမွ ဝင္လာရသျဖင့္ သူတို႔ကို “ေဘာင္းဘီေျခလိပ္မ်ား” ဟုလည္း ေခၚၾကသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ မိမ္ိဆႏၵအေလ်ာက္လာသည့္ ေဗာ္လံတီယာမ်ားဆိုသည့္ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္သည္။    တ႐ုတ္ျပည္မွ လာေရာက္ကူညီၾကသူမ်ားထဲတြင္ ထိုသူတို႔မွာ အေရအတြက္အမ်ားဆံုး ျဖစ္၍ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ခန္႔ရိွသည္။ ထုိအထဲတြင္ ျမန္မာျပည္မွ တ႐ုတ္ျပည္သို႔ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ တ႐ုတ္အေရးအခင္းျဖစ္သည့္ ကာလက ျပန္သြားၾကေသာ ဟြာေခ်ာင္ ေခၚ ျမန္မာ Overseas Chinese မ်ားႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္သား တပ္နီပညာတတ္လူငယ္ ၆၀၀ ခန္႔လည္း ပါဝင္သည္။ သူတို႔မွာ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးကာလအတြင္း ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေတာ္လွန္ေရးတိုက္ပဲြ သတင္းမ်ားကို ၾကားသိရသျဖင့္ ေဒါက္တာေနာ္မန္ဗက္သြန္း (တ႐ုတ္ျပည္၏ ဂ်ပန္ခုခံဆန္႔က်င္ေရး စစ္ပဲြကာလအတြင္းက ကေနဒါ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက ေစလႊတ္လိုက္သည့္ ခဲြစိတ္ဆရာဝန္ႀကီး- ပိုင္ခ်ဴအင္) ႏွင့္ ဘိုလစ္ဗီးယား ေတာ္လွန္ေရးတြင္ က်ဆံုးသြားေသာ ခ်ီလီႏိုင္ငံသား ေတာ္လွန္ေရးသမား ဆရာဝန္ ေခ်ေဂြဗားရားတုိ႔ကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံတကာကူညီေရး စိတ္ဓာတ္ျဖင့္ လာေရာက္တိုက္ပဲြဝင္ခဲ့ၾကသည့္ လူငယ္မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္က ဝ နယ္သို႔ ဝင္ေရာက္ အေျခမခ်မီအထိ တပ္ထဲရိွ အမ်ားစုအင္အားမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသားမ်ားျဖစ္ၿပီး ဒုတိယအမ်ားစုမွာ ကိုးကန္႔ေဒသခံမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ တ႐ုတ္လူငယ္မ်ားက မိမိအသက္ကို ပဓာနမထားဘဲ ျမန္မာျပည္ ေတာ္လွန္ေရး တိုက္ပဲြတြင္ ဝင္ေရာက္ကူညီၾကျခင္းမွာ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး၏ ႀကီးမားေသာ လံႈ႔ေဆာ္မႈဂယက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အေရွ႕ေျမာက္ေဒသတြင္ စတင္အေျခခ်ႏိုင္ခဲ့ျခင္းေရာ၊   ေအာင္ျမင္ ႀကီးထြားလာျခင္းတို႔မွာပါ တ႐ုတ္ျပည္ယဥ္ေက်းမႈ ေတာ္လွန္ေရး၏ အက်ိဳးဆက္ေၾကာင့္ ျဖစ္ေလရာ ၁၉၆၆ ခုႏွစ္မွ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္အထိ ၾကာျမင့္ခဲ့သည့္ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးႀကီး အေၾကာင္းကို နားလည္ထားရန္ လိုေပလိမ့္မည္။ မဟာပစၥည္းမဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး အျပည့္အစံု အေခၚအေဝၚအားျဖင့္ မဟာပစၥည္းမဲ့ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး (Great Proletarian Cultural Revolution- တ႐ုတ္အသံထြက္ျဖင့္- ဝူးခ်န္ႀကဲက်ိ ဝင္ဟြာတာေက့မင္) ဟု ေခၚဆိုသည့္ လူထုထႂကြမႈႀကီးကို အာဏာလက္ရိွ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဥကၠ႒ ေမာ္စိီတုံးက ဦးေဆာင္ကာ လံႈ႕ေဆာ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရး၏ အဓိက ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တ႐ုတ္လူ႔အဖဲြ႔အစည္းအတြင္းရိွ အရင္းရွင္ လူတန္းစား အေတြးအေခၚကို ကိုယ္စားျပဳသူမ်ားအား ဖယ္ရွားပစ္ၿပီး စစ္မွန္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္အေတြးအေခၚကို ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းရန္ႏွင့္ ပါတီတြင္းတြင္ ေမာ္စီတံုး အေတြးအေခၚ လႊမ္းမိုးလာေစရန္ဟု ဆိုေလသည္။ ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရး၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေလးရပ္တြင္ (၁) ေမာ္စီတံုး အေတြးအေခၚအေပၚ သစၥာရိွသူမ်ားျဖင့္ သူ႔ကို ဆက္ခံမည့္သူမ်ားကို အစားထိုးရန္၊ (၂) တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရန္၊ (၃) တ႐ုတ္လူငယ္မ်ားကို ေတာ္လွန္ေရး အေတြ႔အႀကံဳမ်ား ရရိွလာေစရန္ႏွင့္ (၄) ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈနယ္ပယ္မ်ားတြင္ အထက္တန္းလႊာမ်ားထက္ ပစၥည္းမဲ့လူတန္းစားကို ပိုမိုအက်ိဳးျပဳေစသည့္ ေပၚလစီ အေျပာင္းအလဲမ်ား ျပဳလုပ္ရန္တို႔ ျဖစ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရး၏ အဓိကအင္အားအျဖစ္ ၿမိဳ႕ျပေနလူငယ္မ်ားကို ေက်ာ႐ုိးျပဳ စည္း႐ံုးၿပီး တပ္ဖဲြ႔နီ (Red Guard - ဟုန္ေဝပင္း) ဟု အမည္ေပးကာ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျပဳလုပ္သည္။ ၎တို႔၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို အေရးမယူ၊ မတားဆီးၾကရန္ ေမာ္စီတံုးက ပါတီႏွင့္ တပ္မေတာ္ကို ညႊန္ၾကားထားေလသည္။ မေအာင္ျမင္ေသာ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး ယဥ္ေက်းမႈေတာ္လွန္ေရးႀကီး ျဖစ္ပြားေအာင္ ေမာ္စီတံုးက လံႈ႔ေဆာ္ရျခင္းတြင္ ေနာက္ခံအေၾကာင္းရင္းမ်ား ရိွသည္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္က တ႐ုတ္ျပည္၏ ပထမ ၅ ႏွစ္ စီမံကိန္းတြင္ တိုင္းျပည္ကုိ ေခတ္မီစက္မႈႏိုင္ငံတခု ျဖစ္လာေစရန္ အရိွန္ျမႇင့္ ေဆာင္ရြက္မည့္ “ေအာက္ေျခက စသည့္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္” စီမံကိန္းမ်ား ပါဝင္သည္။ ထိုစိတ္ဓာတ္အရ ေမာ္က မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး ဆိုသည္ကို ခ်မွတ္ကာ ေက်းလက္ေဒသမ်ားတြင္ ျပည္သူ႔ဘံုအဖဲြ႔မ်ား တည္ေထာင္ေစသည္။ ဘံုအဖဲြ႔ အမ်ားအျပား၏ ရည္မွန္းခ်က္မွာ တခုတည္းေသာ ထုတ္ကုန္ျဖစ္သည့္ သံမဏိထုတ္လုပ္ရန္ျဖစ္ၿပီး ေမာ္က လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးက႑ ထုတ္လုပ္မႈကို ၁၉၅၇ ခုႏွစ္ အထြက္ထက္ ႏွစ္ဆ ျဖစ္လာေစရန္ သႏိၷ႒ာန္ခ်ထားသည္။ လက္ေတြ႔တြင္ကား မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး စီမံကိန္းေၾကာင့္ မဟာစီးပြားဆုတ္ကပ္ ဆိုက္ေလေတာ့သည္။ အတတ္ပညာမဲ့သည့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားက ေဒသခံ ေကဒါမ်ား သတ္မွတ္သည့္ သံမဏိတန္ခ်ိန္ကို ထုတ္လုပ္ရန္ အိမ္တြင္းမီးဖိုမ်ားကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ ထြက္ရိွလာေသာ သံမဏိမ်ားမွာ အရည္အေသြးနိမ့္ၿပီး သံုးမရသည္က မ်ားသည္။ စံမမီသည့္ သံ႐ိုင္းႏွင့္ သံမဏိမ်ားမွလဲြ၍ ေကာက္ပဲသီးႏွံထြက္ကုန္ အပါအဝင္ အျခားေသာ ထုတ္လုပ္ေရး အားလံုးက်ဆင္းခဲ့သည္။ ပို၍ဆိုးသည္မွာ ေဒသခံ အာဏာပုိင္မ်ားက ထုတ္လုပ္မႈအေရအတြက္ကို ပိုမိုခ်ဲ႔ကား စာရင္းျပၿပီး တကယ့္ျပႆနာ အစစ္အမွန္မ်ားကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဖံုးကြယ္ခဲ့ေလသည္။ သို႔ျဖစ္ေလရာ ထုတ္လုပ္ေရး တဟုန္ထိုး က်ဆင္းခဲ့ရၿပီး ႏိုင္ငံတဝန္းလံုး အစားအစာ မလံုမေလာက္ျဖစ္ကာ အငတ္ေဘး က်ေလေတာ့သည္။ ထိုအငတ္ေဘးေၾကာင့္ လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေသေက်ခဲ့ၾကရၿပီး ကုန္းတြင္းေခါင္ေခါင္ ေဒသမ်ားတြင္ ပိုမိုထိခိုက္ခံစားၾကရသည္။ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး စီမံကိန္း မေအာင္ျမင္မႈေၾကာင့္ ပါတီတြင္း ေမာ္စိီတံုုး ၾသဇာ က်ဆင္းခဲ့ကာ မေအာင္ျမင္မႈကို တာဝန္ယူရေသာအားျဖင့္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံ၏ ဥကၠ႒ (သမၼတ) ရာထူးကို လူေရွာက္ခ်ီကို လဲႊေျပာင္းေပးလုိက္ရသည္။ ထိုႏွစ္ ဇူလိုင္လတြင္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ားက က်န္းရီွးျပည္နယ္ လူစန္း (လူေတာင္တန္း) တြင္ လမ္းစဥ္ေပၚလစီဆိုင္ရာ အစည္းအေဝး က်င္းပသည့္အခါ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး မာရွယ္ ဖုန္တက္ဟိြဳင္က ေမာ္စီတံုးထံ ပုဂိၢဳလ္ေရးေပးစာတေစာင္ ေရးသား၍ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး စီမံကိန္း အားနည္းခ်က္မ်ားကို ေဝဖန္ေထာက္ျပေလသည္။ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး လုပ္ငန္းစဥ္မွာ စီမံခန္႔ခဲြမႈ အလဲြမ်ားႏွင့္ ေဘာဂေဗဒ ဥပေဒသမ်ားအေပၚ ႏိုင္ငံေရးအရ တရားေသ ႐ႈျမင္မႈမ်ားေၾကာင့္ ဒုကၡေရာက္ရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ဆိုထားေလသည္။ ဖုန္တက္ဟိြဳင္၏ ေပးစာက ေပ်ာ့ေပ်ာင္းညင္သာေသာ္လည္း သူ႔ေခါင္းေဆာင္မႈကို ပုဂိၢဳလ္ေရးအရ တုိက္ခိုက္သည္ဟု ေမာ္က ခံယူသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကြန္ဖရင့္အစည္းအေဝး ၿပီးေသာအခါ ေမာ္က ဖုန္တက္ဟိြဳင္ကို “လက္ယာအေခ်ာင္သမား” ဟု တံဆိပ္ကပ္ကာ ရာထူးတာဝန္မ်ားမွ ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး လင္ေျပာင္ကို အစားထုိးလိုက္ေလသည္။ လူစန္း ကြန္ဖရင့္က ဖုန္တက္ဟိြဳင္အတြက္ ေသမင္းတမန္ ေခါင္းေလာင္းထိုးသံ ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း လုပ္ပိုိင္ခြင့္အာဏာမွာ သေဘာထား ပိုမိုေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ လူေရွာက္ခ်ီႏွင့္ တိန္႔ေရွာက္ဖ်င္တို႔ဆီသို႔ လဲႊေျပာင္းေရာက္ရိွသြားေလေတာ့သည္။ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္းတြင္ လူေရွာက္ခ်ီ၊ တိန္႔ေရွာက္ဖ်င္ႏွင့္ ကိ်ဳးအင္လိုင္း (ခ်ဴအင္လိုင္း) တို႔က မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး၏ စီးပြားေရးေပၚလစီ အမွားမ်ားကို ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ဤလက္ေတြ႔က်ေသာ သေဘာထားေပ်ာ့ေပ်ာင္းသည့္ အုပ္စုက ေမာ္၏ စိတ္ကူးယဥ္ေလာကအျမင္မ်ားအေပၚ သိပ္စိတ္ပါလက္ပါ မရိွၾကေခ်။ ပါတီတြင္း ၾသဇာက်ဆင္းလာသည့္အတြက္ ေမာ္က တသီးတျခား အမ်ားႏွင့္ကင္းကြာစြာ ေနထိုင္သည္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ လူေရွာက္ခ်ီ၊ ကိ်ဳးအင္လိုင္း (ခ်ဴအင္လိုင္း) ႏွင့္ တိန္႔ေရွာက္ဖ်င္တုိ႔က ႏိုင္ငံ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ စီးပြားေရးကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေနသည့္အတြက္ ေမာ္က စီးပြားေရးကိစၥမ်ားကို ဆံုုးျဖတ္ခ်က္ေပးသည့္ေနရာမွ ေရွာင္ဖယ္ကာ မာ့က္စ္-လီနင္ ဝါဒ သေဘာတရားေရးရာမ်ား အေပၚကိုသာ အာ႐ံုစိုက္ခဲ့သည္။ သူ၏ “စဥ္ဆက္မျပတ္ ေတာ္လွန္ေရး-လုပ္ေရး” ဆိုသည့္ သေဘာတရားမွာ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒအေပၚ ေမာ္စီတံုး အေတြးအေခၚ ဆိုသည့္ တံဆိပ္ျပန္လည္ကပ္ႏိွပ္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ပါတီတြင္း က်ဆင္းခဲ့ေသာ သူ၏ ၾသဇာကို ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္အတြက္ ခင္းက်င္းသည့္ အဆင္အျပင္သာ ျဖစ္ေလသည္။ တ႐ုတ္-ဆိုဗီယက္ အကဲြအၿပဲႏွင့္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးဝါဒ ဆန္႔က်င္ေရး ၁၉၅၀ ျပည့္ႏွစ္မ်ားအတြင္းက တ႐ုတ္ျပည္သူ႔သမၼတႏိုင္ငံႏွင့္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတို႔သည္ ကမာၻ႔အႀကီးဆံုး ကြန္ျမဴနစ္ႏွစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ၾကသည္။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတြင္ ေခါင္းေဆာင္ ဂ်ိဳးဇက္စတာလင္ ကြယ္လြန္ၿပီးေနာက္ နိီကီတာ က႐ုရွက္ဖ္ တက္လာသည့္အခါ သေဘာကဲြလဲြမႈမ်ား လူသိရွင္ၾကား ေပၚထြက္လာေလသည္။ ၁၉၅၆ ခုႏွစ္တြင္ က႐ုရွက္ဖ္က စတာလင္၏ လမ္းစဥ္ေပၚလစီ အမွားမ်ားကို ေဝဖန္႐ႈတ္ခ်မႈမ်ား လုပ္လာသည္။ စတာလင္ကုိ ဒုတိယကမာၻစစ္ သူရဲေကာင္း တေယာက္အျဖစ္ ႐ႈျမင္ထားၾကေသာ ေမာ္စီတံုးႏွင့္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက က႐ုရွက္ဖ္၏ သေဘာထားကို ဆန္႔က်င္ၾကၿပီး က႐ုရွက္ဖ္၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္က ကမာၻလံုးဆိုင္ရာ မာ့က္စ္ဝါဒလႈပ္ရွားမႈအတြက္ မေကာင္းသည့္ ဂယက္႐ိုက္ခတ္မႈကိုသာ ျဖစ္ေပၚေစလိမ့္မည္ဟု ယံုၾကည္ၾကသည္။ ထုိ႔ျပင္ က႐ုရွက္ဖ္သည္ မာ့က္စ္-လီနင္ဝါဒကို ဦးထိပ္မထားသည့္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးဝါဒီ တေယာက္ျဖစ္သည္ဟု ေမာ္က ယံုၾကည္သည္။ က႐ုရွက္ဖ္အေနျဖင့္ မာ့က္စ္-လီနင္ဝါဒမွ ေသြဖည္လ်က္ အရင္းရွင္ လမ္းေၾကာင္းသို႔ ျပန္လည္ေလၽွာက္လွမ္းသြားေနသည္ဟု ယံုၾကည္ေလရာ တ႐ုတ္ျပည္တြင္လည္း တေန႔ေန႔တြင္ ထိုသို႔ အရင္းရွင္လူတန္းစားက အာဏာကို ျပန္လည္ခ်ဳပ္ကိုင္လာမည္ကို စိုးရိမ္ပူပန္ေလသည္။ တ႐ုတ္အစိုးရႏွင့္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံတို႔အၾကား ဆက္ဆံေရး အဆင္မေျပမႈမ်ား ႀကီးထြားလာေလရာ တ႐ုတ္ျပည္ ကုလသမဂၢဝင္ခြင့္ ရေရးကိစၥႏွင့္ တ႐ုတ္ျပည္အား ႏ်ဴကလီးယားလက္နက္ အကူအညီေပးေရးကိစၥတို႔ကို ဆိုဗီယက္တုိ႔က ျငင္းဆန္သည္အထိ ျဖစ္လာေလသည္။ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ဧၿပီလတြင္ ေမာ္က ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးဝါဒကို ႐ႈတ္ခ် တိုက္ခိုက္ေလသည္။ ဆိုဗီယက္ယူနီယံကို တည့္တည့္လက္ညိိႇဳးမထိုးဘဲ သူ၏ သေဘာတရားေရး မဟာမိတ္ျဖစ္သည့္ ယူဂုိဆလပ္ဗီးယား ကြန္ျမဴနစ္အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ကို ေဝဖန္ေလသည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ ဆိုဗီယက္ယူနီယံကလည္း တ႐ုတ္၏ မဟာမိတ္ျဖစ္ေသာ အယ္လ္ေဘးနီးယား အလုပ္သမားပါတီကို ေဝဖန္တိုက္ခိုက္ေလသည္။ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္ ဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ျပင္းထန္စြာ ေဝဖန္ေရးထားသည့္ စာတန္း ၉ ေစာင္ ထုတ္ျပန္၍ ေျဗာင္ေဝဖန္တိုက္ခိုက္ေလေတာ့သည္။ ထုိစာတန္းမ်ားထဲမွ “က႐ုရွက္ဖ္၏ အတုအေယာင္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒႏွင့္ ကမာၻ႔အတြက္ သမိုင္းသင္ခန္းစာမ်ား” ဆိုသည့္ စာတန္းတြင္ ေမာ္က က႐ုရွက္ဖ္သည္ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ေရးသမားတေယာက္ ျဖစ္သည္သာမက အရင္းရွင္စနစ္ ျပန္လည္လႊမ္းမိုးလာေရးအထိ အႏၲရာယ္ေပးႏိုင္သူ ျဖစ္ေၾကာင္း စြပ္စဲြထားေလသည္။ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္တြင္ ဆိုဗီယက္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္း အာဏာသိမ္းခံရမႈေၾကာင့္ က႐ုရွက္ဖ္ ျပဳတ္က်သြားေလရာ မဟာခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားေရး အမွားေၾကာင့္ ပါတီတြင္း ၾသဇာက်ေနေသာ ေမာ္စီတုံးအေနျဖင့္လည္း တ႐ုတ္ျပည္တြင္ အလားတူ ျဖစ္လာမည္ကို စိုးရိမ္လာသည္။ (ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။) ရဲထြန္း (သီေပါ)