“ကြီးလား”  (ကိုႀကီးလား) “ဟု ဟု” (ဟုတ္ ဟုတ္) “စမီးပါ” (သမီးပါ) “ဟု ဟု” (ဟုတ္ ဟုတ္) “သူတို႔ စမီးကို စႏိုက္ေက်ာ္မတဲ့” (သူတို႔က သမီးကို ရီစားလုတဲ့ေကာင္မတဲ့) “ဂယ္ရီး” (တကယ္ႀကီး) “အာ့ ကြီးေၾကာင့္” (အဲဒါ အစ္ကိုႀကီးေၾကာင့္) “စမီးက ေခးပဲေလ” (သမီးက ကေလးပဲေလ) “လူေရွ႕မွာ လာဝုန္းေတာ့ စမီး ဂြမ္းတာေပါ့” (လူေရွ႕မွာ ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္ လာေျပာေတာ့ သမီး အရွက္ကြဲတာေပါ့) “စမီး ကြီးကို ဘေလာ့လိုက္ေတာ့မယ္၊ စမီးကို တက္မလုပ္ေတာ့နဲ႔” (သမီး အစ္ကိုႀကီးကို အဆက္ျဖတ္လိုက္ေတာ႔မယ္။ သမီးကို လာမေခၚနဲ႔။) လူမႈကြန္ရက္ေခၚ ဆိုရွယ္မီဒီယာေပၚမွာ ဒီေန႔ လူငယ္အခ်င္းခ်င္း ေျပာေနၾကတာပါ။ တခ်ိဳ႕က အသံထြက္ေပၚ အေျခခံထားတဲ့ ေဝါဟာရေတြ၊ တခ်ိဳ႕က စာ႐ိုက္ဖို႔ လြယ္ကူေခ်ာေမြ႔ ျမန္ဆန္တာကို အေျခခံထားၿပီး ေရးလိုက္တဲ့ စကားလံုးေတြ၊  အခ်ိဳ႕က ဗန္းစကားေတြပါ။ ၂၀၁၇ ဒီဇင္ဘာ ၁၃ ရက္ေန႔က က်င္းပသြားတဲ့ ျမန္မာစာေပညီလာခံမွာ ယေန႔ ဆိုရွယ္မီဒီယာ အေျခအေနဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဒီအေၾကာင္းေတြ က်ေနာ္တို႔ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲကို တက္ေရာက္လာသူေတြထဲက တခ်ိဳ႕ဟာ လူမႈကြန္ရက္ အသံုးအႏႈန္းေတြအေပၚ စိုးရိမ္မိတဲ့အေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ ေျပာပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ လက္ခံႀကိဳဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ထိန္းေက်ာင္းေပးတဲ့နည္း လူမႈကြန္ရက္ အသံုးအႏႈန္းေတြကို ျမန္မာေဝါဟာရ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ အင္အားတရပ္အျဖစ္ အသံုးျပဳဖို႔ အႀကံျပဳပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ လူမႈကြန္ရက္ေပၚက ျမန္မာစာ ျမန္မာစကား အသံုးအႏႈန္းေတြကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ခုလို အေရးေပး ေဆြးေႏြးေနမိၾကပါသလဲ။ လူငယ္ေတြအခ်င္းခ်င္း ေျပာေန ဆိုေနတာကို က်ေနာ္တို႔က ဘာေၾကာင့္မ်ား အေရးတယူ အထိတ္တလန္႔နဲ႔ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကပါသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ အေရးလုပ္ ေျပာဆိုေနပါသလဲ။ ဒီေန႔ လူမႈကြန္ရက္ ေခၚ ဆိုရွယ္မီဒီယာေပၚမွာ ျမန္မာဘာသာစကား အသံုးျပဳေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသား လူဦးေရဟာ သန္းနဲ႔ခ်ီ ရွိေနတာလည္း အေၾကာင္းတခုအေနနဲ႔ ပါဝင္ခဲ့သလို ဒီေန႔ သီခ်င္းေတြ၊ ႐ုပ္ရွင္ေတြ၊ ရသစာေပေတြထဲထိေအာင္ ဆိုရွယ္မီဒီယာ အသံုးအႏႈန္းေတြဟာ လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ ထိုးေဖာက္ ေရာက္ရွိေနလို႔ပါ။ အခ်ိဳ႕ ဆိုရွယ္မီဒီယာ စကားလံုး အသံုးအႏႈန္းေတြဆိုရင္ ေန႔စဥ္သံုး ေဝါဟာရေတြအျဖစ္ သံုးစြဲလာၾကတဲ့အထိ ေျခတံ လက္တံ ရွည္လာခဲ့လို႔ပါ။ ဗန္းစကားေတြ သံုးစြဲမႈ မ်ားလာတာဟာ အထူးအဆန္းမဟုတ္။ သဘာဝသာ ျဖစ္တယ္လို႔ အမ်ားက ခံယူထားေပမယ့္ ၾကမ္းတမ္း ညစ္ညမ္းတဲ့ ေရခံေျမခံေပၚက ေပၚေပါက္လာတဲ့ ဗန္းစကားနဲ႔ ဘာသာ စာေပဟာ လူမ်ိဳးတမ်ိဳးရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိခိုက္ေစတာ အမွန္ပါ။ ဒါကို စိုးရိမ္ၾကလို႔ပါ။ ဒီလိုဆို ဥပေဒေတြ ထုတ္၊ စည္းကမ္းေတြ သတ္မွတ္ၿပီး အျပတ္ တားျမစ္လိုက္ပါလား။ ဒီလိုဆိုျပန္ေတာ့လည္း ေရခံေျမခံေကာင္းေကာင္းမွာ ရွင္သန္လာမယ့္ ေဝါဟာရေတြ အသံုးအႏႈန္းေတြ၊ ဗန္းစကားေတြရဲ႕ ဖံြ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ပိတ္ပင္လိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး ဘာသာ စာေပဟာ ရပ္တန္႔ႀကံဳလွီသြားမွာကို စိုးရိမ္ၾကျပန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူမႈကြန္ရက္ အသံုးအႏႈန္းေတြကို ထိန္းေက်ာင္းတဲ့ နည္းလမ္းကို လူအမ်ား ပိုမိုႏွစ္သက္ လက္ခံလာတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါဟာ ငါနဲ႔မတူ ငါ႔ရန္သူ၊ ငါသာလၽွင္ အမွန္ျဖစ္တယ္၊ အျခားသူေတြရဲ႕ အျမင္ အယူအဆ အသံုးအႏႈန္းေတြဟာ မမွန္ဘူးဆိုတဲ့ အျမင္ေတြ က်ေနာ္တို႔လူမ်ိဳးမွာ တစ တစ ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿပီ ဆိုတာကို  ျပသေနတာပါ။ ဘာသာစကားတိုင္းမွာ ေတြ႔ရတဲ့ သတ္ပံုျပႆနာ၊ အသံုးအႏႈန္းျပႆနာ၊ ေဝါဟာရျပႆနာ၊ ဗန္းစကားျပႆနာေတြဟာ ေခတ္သစ္ဆိုရွယ္မီဒီယာေပၚအထိ ေရာက္လာတာပါ။ အသစ္အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ လူမႈကြန္ရက္ (ဆိုရွယ္မီဒီယာ) ေပၚမွာ ျမန္မာစာ ႐ိုက္ႏွိပ္တဲ့အခါ အခက္အခဲရွိတာ၊  ႐ိုက္ႏွိပ္ရတဲ႔ စာလံုးအေရအတြက္ကို ေလၽွာ့ခ်လိုတာေတြေၾကာင့္လည္း အခ်ိဳ႕သတ္ပံုေတြကို ဆိုရွယ္မီဒီယာ သံုးစြဲသူေတြက ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကတာပါ။ အခ်ိဳ႕ကို အသံထြက္အတိုင္း ေရးၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီလို ေရးသားရာမွာ လူတိုင္း လြယ္လြယ္ကူကူ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္လြယ္တဲ့ ေဝါဟာရနဲ႔ သတ္ပံုေတြကို သံုးစြဲသူေတြက ပိုမိုအသံုးျပဳမယ္ဆိုရင္ ျမန္မာဘာသာစာနဲ႔ စကားဟာ ပိုတင့္တယ္လာမွာပါ။ အဓိပၸာယ္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း လြယ္လြယ္ကူကူ ေျပာႏိုင္ နားလည္ႏိုင္မွသာ သံုးစြဲသူအခ်င္းခ်င္းၾကား ဆက္သြယ္တဲ့အခါ ပိုမိုထိေရာက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ လူမႈကြန္ရက္ (ဆိုရွယ္မီဒီယာ) ဟာ တဦးနဲ႔တဦး ဆက္သြယ္ရာမွာ လ်င္ျမန္တယ္၊ လြယ္ကူတယ္၊ ကုန္က်စရိတ္ သက္သာတယ္၊ လူတိုင္း အသံုးျပဳႏိုင္သည့္ အခြင့္အေရးလည္း ရွိတယ္၊ ခရီးအကြာအေဝးကို ၿခံဳႏိုင္တယ္၊ အဲဒါေတြေၾကာင့္ ျမန္မာရသစာေပနဲ႔ သုတစာေပေတြဟာ  ဒီေန႔ လူမႈကြန္ရက္ စႀကၤန္ပၚမွာ အရွိန္အဟုန္နဲ႕ ေလၽွာက္လွမ္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ အလ်င္အျမန္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မည္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။  ဥပမာ ဝါသနာတူ ကဗ်ာအုပ္စုေတြ၊ ဝတၳဳတိုအုပ္စုေတြ၊ သိပၸံ၊ တက္က်မ္း၊ ဘာသာေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာျပန္စာေပ စတဲ့ အုပ္စုငယ္ေတြဖြဲ႔ၿပီး အျပန္အလွန္ အသိပညာ ဖလွယ္မယ္၊ ေဝဖန္မယ္၊ အႀကံျပဳၾကမယ္ဆိုရင္ အတိုင္းထက္အလြန္ တံခြန္နဲ႔ကုကၠားပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ လူမႈအေဆာက္အဦကို ဖ်က္ဆီးမယ္႕ အမုန္းစကားေတြ၊ မမွန္စကားေတြ၊ ညစ္ညမ္းၾကမ္းတမ္းတဲ့ စကားေတြ၊ အေရးအသားမ်ားကို ေရွာင္ရွားဖို႔ သတိျပဳရမွာပါ။ လူမႈကြန္ရက္ေပၚမွာ တည္းျဖတ္သူမရွိ လြပ္လြပ္လပ္လပ္ ေရးသားခြင့္ ရၾကတာမို႔ သံုးစြဲသူေတြဟာ မိမိေရးသားတဲ့စာနဲ႔ စကားေတြကို မိမိကိုယ္တိုင္ အာမခံရမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိရဲ႕ ကိုယ္ေရးရာဇဝင္နဲ႔ မိမိ႐ုပ္ပံုကို အမွန္အတိုင္း တင္ျပဖို႔ တာဝန္ရွိပါတယ္။  အမွန္အတိုင္း မတင္ျပဘဲ အတုအေယာင္ေတြကို ေဖာ္ျပရင္ အမွန္အတိုင္း ေဖာ္ျပဖို႕ ပ်က္ကြက္သူကို အျခား သံုးစြဲသူေတြက မိတ္ေဆြစာရင္းက ပယ္ဖ်က္ၾကရေအာင္ပါ။ ဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားဟာ ဒုကၡ - (ဆိုရွယ္မီဒီယာ အသံုးအႏႈန္းတိုင္း သံုးရရင္)  “ဒိုးခ”  ေရာက္သြားပါလိမ့္မယ္။ သားႀကီးေမာင္ေဇယ်