အေဟာင္းကိုပစ္ အသစ္ကို ေျပာင္းရာဝယ္ သမိုင္းတပတ္ ျပန္မလည္ေစဖို႔
DVB
·
December 4, 2017
၁၉၈၀ ျပည့္နွစ္မွာ ၿဗိတိန္လက္ေအာက္ကေန လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးကတည္းက ႏွစ္ေပါင္း ၃၇ နွစ္တိုင္တိုင္ ရက္စက္စြာ ဖိနွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံရဲ႕ ကမာၻ႔သက္တမ္းအရွည္ဆံုး အာဏာရွင္ ေရာဘတ္ ေဂဘရီရဲလ္မူဂါဘီဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏိုဝင္ဘာ ၂၁ ရက္ေန႔့မွာ သမၼတရာထူးက ႏုတ္ထြက္ခဲ့ရၿပီး သူ႔ရဲ႕ အာဏာရွင္ေခတ္ကို အဆံုးသတ္ခဲ့ရပါတယ္။
မူဂါဘီလက္ထက္မွာ ဒုသမၼတေဟာင္း ျဖစ္ခဲ့ၿပီး သမၼတကေတာ္ ဂေရ႕စ္မူဂါဘီနဲ႔ အတိုက္အခံ ျပဳခဲ့တာေၾကာင့္ အာဏာရွင္ မူဂါဘီက ထုတ္ပယ္တာ ခံခဲ့ရလို႔ ျပည္ႏွင္ဒဏ္ ခံေနရတဲ့ အီမာဆင္ မနန္ဂါဂြါကို လက္ရွိအာဏာရ မူဂါဘီရဲ႕ ပါတီကေန သမၼတအေလာင္းအျဖစ္ အဆိုျပဳခဲ့ပါတယ္။ ႏိုဝင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔မွာ က်မ္းက်ိန္ၿပီးတာနဲ႔ အသစ္တက္လာတဲ့ ဇင္ဘာေဘြ ေခါင္းေဆာင္ကေတာ့ အက်င့္ပ်က္ ျခစားတဲ့ေခတ္ကို အဆံုးသတ္ၾကမယ္လို႔ ေျပာလာခဲ့ပါတယ္။
လက္ေတြ႔မွာ ေျပာတဲ့အတိုင္း လုပ္မွာလား၊ တကယ္ ေဆာင္ရြက္နိုင္မလား ဆိုတာကေတာ့ ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚမွာ ဆက္လက္႐ႈစားၾကရမွာပါ။ အာဏာရွင္ မူဂါဘီ အလြန္ေခတ္မွာ အဂတိလိုက္စားမႈ၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြ ကင္းစင္လို႔ ဒီမိုကေရစီခရီး ပန္းတိုင္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေရာက္ဖို႔ဆိုတာ ဇင္ဘာေဘြျပည္သူေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ေပၚ မူတည္ပါလိမ့္မယ္။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ဇင္ဘာေဘြႏိုင္ငံဟာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ပြင္လင္းျမင္သာေရးအဖြဲ႔ (Transparency International) ရဲ႕ ၂၀၁၆ ခုနွစ္ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ရမွတ္ ၂၂ နဲ႔ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈညႊန္ကိန္း ၁၅၄ အဆင့္မွာ ရွိေနပါတယ္။
ကဲ… အခု က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံဘက္ကို ျပန္ၾကည့္ရေအာင္။ ျမန္မာနိုင္ငံဟာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ပြင့္လင္းျမင္သာေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္ ထုတ္ျပန္ခ်က္အရ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၇၆ ႏိုင္ငံအနက္မွာ ရမွတ္ ၂၈ နဲ႔ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈညႊန္ကိန္း ၁၃၆ အဆင့္မွာ ရွိေနပါတယ္။ အရင္တံုးက ရခဲ့တဲ့ အဆင့္ေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာ့ တိုးတက္လာတယ္ ေျပာရမွာပါ။
၂၀၁၅ ခုနွစ္ ႏိုဝင္ဘာလထဲမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ အသည္းၾကားက မဲျပားေတြနဲ႔ NLD ပါတီ အျပတ္အသတ္ အႏိုင္ရခဲ့ၿပီး ျပည္သူ႔အစိုးရကို ၂၀၁၆ ခုႏွစ္မွာ စဖြဲ႔ႏိုင္ခဲ့ေတာ့ လူတခ်ိဳ႕က ထင္ၾကမယ္... ဒီမိုကေရစီ ရၿပီလို႔ေပါ့။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီးမွ အလြန္ခက္ခဲ သိမ္ေမြ႔တဲ့အပိုင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္း စိတ္ပိုင္း ၂ ရပ္လံုးနဲ႔ က႑အသီးသီးမွာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ယိုယြင္းေနတဲ့ ႏိုင္ငံကို ျပဳျပင္တည္ေဆာက္ ျမႇင့္တင္ေရးအပိုင္း ေရာက္လာတာလို႔ ေျပာရမွာပါ။ ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ထုတက္ေနၿပီး ဆင္းရဲ ခ်မ္းသာ ကြာဟမႈ အလြန္ႀကီးမားလွတဲ့ ႏိုင္ငံတနိုင္ငံကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမယ့္ အလုပ္ဟာ အေျပာလြယ္သေလာက္ အလုပ္ခက္မယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္႐ံုနဲ႔ သိႏိုင္ပါတယ္။ အခြင့္ထူးခံခြင့္ရၿပီး ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝေနသူေတြ၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာရွိသူေတြနဲ႔ နီးစပ္လို႔ အဆင္ေျပသူေတြ၊ တိုင္းျပည္ဘ႑ာ လူထုေငြေၾကးေတြကို တိုက္႐ိုက္ျဖစ္ေစ၊ သြယ္ဝိုက္လို႔ျဖစ္ေစ ခိုးဝွက္ၿပီး ဘဝအာမခံခ်က္ ရွိေနသူေတြ၊ မမွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ ဘဝ အေျခက်လာသူေတြ… စတဲ့ စတဲ့ အေျပာင္းအလဲကို မလိုလားသူေတြ ေႏွာင့္ယွက္ ေျခထိုးေနသူေတြ မိႈလိုေပါက္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္မွာ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔ဆိုတာ လြယ္လြယ္ကူကူ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိသားစုတစုျဖစ္ျဖစ္ ဆင္းရဲမြဲေတမႈက လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ဖို႔ စီးပြားေရးေကာင္းလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ဖို႔ ဘယ္လို အေျခအေနေတြရွိဖို႔ လိုသလဲ၊ ဘယ္လို အေျခအေနေတြက တိုင္းျပည္ စီးပြားမတက္ေအာင္ တားဆီးႏိုင္တဲ့ အဟန္႔အတားေတြ ျဖစ္ႏိုင္သလဲဆိုတာ ဉာဏ္မီသေလာက္ စဥ္းစားၾကည့္မိပါတယ္။
ကိုယ္တိုင္က စီးပြားေရး မလုပ္ဘူး၊ စီးပြားေရးပညာရွင္ မဟုတ္တာမို႔ စီးပြားတက္ေအာင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ လုပ္သင့္သလဲ ဆိုတာေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီကိစၥကို သာမန္ အရပ္သားတေယာက္ရဲ႕ အျမင္နဲ႔ ႐ိုး႐ိုးေလး စဥ္းစားၾကည့္ရင္း ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြးမိပါတယ္။
(၁) ေန႔စဥ္နဲ႔အမၽွ ေသြးထြက္သံယို သတ္ပုတ္ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္စုတစု - ျပည္တြင္းစစ္မီး ေတာက္ေလာင္ေနတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆုိရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၂) အိမ္တြင္းသူခိုးေတြ မ်ားေနတဲ့ အိမ္တအိမ္ - အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈ လိႈက္စားေနတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ်မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၃) အိမ္တြင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္ မမွန္ကန္တဲ့ ကေမာက္ကမ အိမ္တအိမ္ - တရားဥပေဒ မစိုးမိုးေစေအာင္ ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒ မမွန္ကန္တဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၄) ပညာအေျခခံ၊ စီးပြားေရးအျမင္ အေျခခံအားနည္းတဲ့ မိသားစု - ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္မႈ၊ စီးပြားေရးေပၚလစီ အားနည္းတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၅) အခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ မရွိ၊ ညီညြတ္မႈမရွိတဲ့ အိမ္တအိမ္ - တေယာက္ တေပါက္ ျငင္းခံု အျပစ္ရွာ ေခ်ာက္တြန္းေနတဲ့ တိုင္းျပည္ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၆) အေခ်ာင္ခိုသမားမ်ားတဲ့ အိမ္တအိမ္ - အခြင့္ထူးခံခ်င္သူ မ်ားတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၇) အတၱႀကီးၿပီး တကိုယ္ေကာင္းသာ ၾကည့္တတ္သူမ်ားတဲ့ အိမ္တအိမ္ - ဝိသမ ေလာဘသားေတြ၊ အစြန္းေရာက္ အစြဲႀကီးသူေပါတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆုိရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၈) အေျပာသမားမ်ားၿပီး လက္ေတြ႔သမား နည္းတဲ့ အိမ္တအိမ္ - ေဝဖန္ေရး ေလကန္ေရးသမား မ်ားၿပီး ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္သူ နည္းပါးတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၉) စည္းပ်က္ကမ္းပ်က္ ပရမ္းပတာ ေနထိုင္သူမ်ားတဲ့ အိမ္တအိမ္ - ဥပေဒကို မေလးစား မလိုက္နာသူမ်ားတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၁၀) အက်င့္မေကာင္းသူမ်ားတဲ့ အိမ္တအိမ္ - သီလပ်က္သူေပါတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၁၁) အရည္အခ်င္းရွိၿပီး စိတ္ဓာတ္မွန္သူေတြ ဦးေဆာင္ခြင့္မရတဲ့ အိမ္တအိမ္ - လူမွန္ ေနရာမွန္ မရွိတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ်မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
(၁၂) မ်က္ႏွာလိုက္တတ္ၿပီး မၽွမၽွတတ မအုပ္ခ်ဳပ္တတ္တဲ့ အိမ္ေထာင္ဦးစီးရွိတဲ့ အိမ္တအိမ္ - နာယကဂုဏ္ ၆ ပါး၊ မင္းက်င့္တရား ၁၀ ပါးကို မေစာင့္ထိန္းႏိုင္တဲ့ အစိုးရ မင္း အုပ္စိုးတဲ့ တိုင္းျပည္ ဆိုရင္လည္း စီးပြားေရးကို ေဇာက္ခ် မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။
အရပ္စကားနဲ႔ ထင္သာျမင္သာေအာင္ ျခံဳငံုေျပာရရင္ ကေသာင္းကနင္း ျဖစ္ေနတာမို႔ အိမ္မသာရင္ ဧည့္မလာဘူး ဆိုသလို လာဘ္တိတ္ေစတဲ့ အေျခခံဆိုးေတြ၊ စီးပြားပ်က္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြလို႔ ေျပာရမယ္ ထင္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံကို စီးပြားေရး ေဇာက္ခ်လုပ္ႏိုင္ေအာင္ အထက္မွာ ေရးထားတဲ့ အခ်က္ေတြ အနက္က ဘယ္ႏွခ်က္ေလာက္ လြတ္ကင္းေနၿပီလို႔ စာဖတ္သူေတြ ထင္ျမင္ပါသလဲ၊ အဲဒီလို ေျပာလို႔ စီးပြားေရးလုပ္လို႔ မရဘူးလားလို႔လည္း မဆိုလိုပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၊ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို ရႏိုင္သေလာက္ ေပးလာတဲ့ အေျခအေနအတြင္းကေန အေကာင္းဆံုး ႀကိဳးစားျပဳျပင္ ေဆာင္ရြက္ၾကရမွာပါပဲ။
ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးဗိသုကာႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ တႏွစ္အလို အခ်ိန္တိုတိုေလးအတြင္းမွာ အစိုးရ ဖြဲ႔ႏိုင္ဖို႔ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးနဲ႔ ျပည္သူ႔လြတ္ေျမာက္ေရး (ဖ.ဆ.ပ.လ) အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကို ႏိုင္ငံေရးပါတီအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းၿပီး ပါတီ အမတ္ေလာင္းေတြကို တက္သုတ္႐ိုက္ ေရြးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအမတ္ေတြ အားလံုးကို ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာ့ မွန္မွန္ကန္ကန္ ေရြးခ်ယ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့တာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ ဖ.ဆ.ပ.လ ဟာ ျပည္သူအမ်ားစုကို ကိုယ္စားျပဳထားတာကို ဘယ္သူမွ ျငင္းႏိုင္လိမ့္မယ္ မထင္ပါဘုး။ ဂဠဳန္ဦးေစာတို႔ ေထာင္ထားတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္ပါတီနဲ႔ တျခား လူနည္းစုပါတီေတြက အားနည္းခ်က္ကို ရွာမီးေမာင္းထိုးၿပီး ဖ.ဆ.ပ.လ ပါတီအေပၚ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေဝဖန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ၾကတာပါပဲ။ သို႔ေပေသာ္ျငားလည္း ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရကိုေတာ့ တိုက္ခိုက္လို႔ မရခဲ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္လည္း အာဏာရဖို႔ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္မရွိေတာ့တဲ့ ဂဠဳန္ဦးေစာဟာ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ႔ပက္ဖို႔ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အၾကမ္းဖက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ေတာ့တာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ မၿပိဳကြဲခဲ့တဲ့ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီေခတ္မွာ တည္ၿမဲ ဖ.ဆ.ပ.လ နဲ႔ သန္႔ရွင္း ဖ.ဆ.ပ.လ ရယ္လို႔ ႏွစ္ျခမ္းကြဲထြက္သြားတဲ့အျပင္ ႏိုင္ငံေရးကို ႏိုင္ငံေရး နည္းလမ္းေတြနဲ႔ မေျဖရွင္းၾကဘဲ အသာရသူေတြက အင္အားသံုး အၾကမ္းဖက္ ေျဖရွင္းခဲ့ၾကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးႀကီး ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ခဲ့ရာက စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေပၚထြန္းလို႔ တႏိုင္ငံလံုး အခုခ်ိန္ထိေအာင္ အၾကမ္းဖက္ ေျဖရွင္း ဗိုလ္က်တတ္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အသိုင္းအဝိုင္း သံကြန္ညႇပ္ေအာက္က ရွင္းရွင္းလင္းလင္း မလြတ္ေျမာက္ေသးပါဘုး။
အခုတခါ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ သမိုင္းတပတ္ ျပန္လည္ဖို႔ တာစူေနတဲ့ လကၡဏာေတြ ေတြ႔လာရပါတယ္။ ၈၈၈၈ အေရးေတာ္ပံုႀကီးနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဖ်က္သိမ္းဖို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကရာက ေပၚထြန္းလာခဲ့တဲ့ ျပည္သူလူထု အိပ္မက္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ေပၚထြန္းေရး အလံကို ကိုင္စဲြလာတဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ပါတီ NLD ဟာ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ သေဘာခ်င္း ဆင္ပါတယ္။
ခက္ထေရာ္ၾကမ္းတမ္းတဲ့ ရာသီဥတုေအာက္မွာ ေပါက္ေရာက္ခဲ့ရတဲ့ အပင္လို စစ္အာဏာရွင္ စစ္ဖိနပ္ေအာက္မွာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ႏွိပ္ကြပ္မႈေတြၾကား အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ လူးလြန္႔ရွင္သန္ခဲ့ရတဲ့ NLD ဟာ သန္စြမ္းစြာ ေပါက္ေရာက္ခြင့္ မရခဲ့တာမို႔ ေအာင္သီးေအာင္ႏွံေတြ သီးသလို အဖ်င္းအေမွာ္ အသီးအႏွံေတြလည္း ပါေနမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။
အခုခ်ိန္အခါမွာ အေျပာင္းအလဲကို မလိုက္ပါလိုသူေတြ၊ လူမ်ိဳးေရး၊ ဘာသာေရး မိႈင္းမိၿပီး အစြဲျပင္းထန္သူေတြ၊ မိမိအလိုမျပည့္မႈအတြက္ မေက်နပ္ေနသူေတြဟာ ျပည္သူ႔အစိုးရကို အကြက္ေခ်ာင္းၿပီး အခြင့္ေကာင္း ရတာနဲ႔ ထိုးနွက္လို႔ လူထုရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ က်ဆင္းေအာင္ ညီညြတ္မႈမရွိေအာင္ ကတံုးကတိုက္ျပဳေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။
တခ်ိန္တည္းမွာပဲ တိုင္းျပည္ကို အျမန္ဆန္ဆံုး ေျပာင္းလဲတိုးတက္ေစလိုၿပီး ခ်မ္းသာ ေအာင္ျမင္ေစခ်င္တဲ့ ျပည္သူတခ်ိဳ႕ကလည္း NLD အမတ္ေတြရဲ႕ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္ စြမ္းရည္အေပၚ အားမလိုအားမရ ျဖစ္ေနတာ ရွိသလို အစိုးရ ေပၚလစီေတြကို မိမိ သိထားတဲ့ အခ်က္ကို အေျခခံၿပီး သေဘာထား မတိုက္ဆိုင္မႈေတြ ရွိေနပါတယ္။ ႐ိုးသားစြာ ေဝဖန္မႈ၊ မ႐ိုးသားစြာ ေဝဖန္မႈ၊ အခ်ိန္မွား ေနရာမွား အေျခအေနအမွား အခ်က္အလက္ မျပည့္စံုဘဲ ေဝဖန္မႈ၊ အခ်ိန္အခါ ေဒသမွန္စြာ ေရြးခ်ယ္ေဝဖန္မႈေတြ ေရာေထြးၿပီး ႏိုင္ငံေရး ႏြား႐ိုင္းသြင္းခ်ိန္လို ျဖစ္ေနပါတယ္။
အဓိကနဲ႔ သာမည မခြဲတာ၊ ဆႏၵေရွ႕တန္းတင္တာ၊ ေဝဖန္ေထာက္ျပမႈနဲ႔ ႐ႈတ္ခ် အျပစ္တင္ ကဲ့ရဲ႕မႈ မခြဲတတ္ဘဲ ေျပာဆိုေရးသား လံႈ႔ေဆာ္တာေတြဟာ အေျပာင္းအလဲကို မလိုလားသူေတြနဲ႔ သေဘာထားခ်င္း တူလို႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္အိပ္မက္ျဖစ္တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈကင္းတဲ့၊ အခြင့္ထူးခံသူ မရွိတဲ့၊ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ဆီ အေရာက္လွမ္းေနရာမွာ ေႏွာင့္ေနွးေစ႐ံုမက ဖ.ဆ.ပ.လ ႏွစ္ျခမ္းကြဲၿပီး ျပည္တြင္းစစ္မီး ေတာက္ေလာင္ေစသလို NLD ျပည္သူ႔အစိုးရအေပၚ ယံုၾကည္ေထာက္ခံမႈေတြ ေလ်ာ့က်ၿပီး ညီညြတ္မႈေတြ ပ်က္ျပားလို႔ ျပည္တြင္းစစ္မီးေတာက္ကို ၿငိႇမ္းသတ္ရာမွာ ႀကီးစြာေသာ အခက္အခဲေတြ၊ အက်ိဳးဆက္ေတြ ျဖစ္တည္ေစႏိုင္ပါတယ္။
ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးသတ္ရရင္ ျပည္သူက ေရြးေကာက္ထားတဲ့ လက္ရွိအစိုးရဟာ အညတရ အာဇာနည္ အေထာင္ အေသာင္းရဲ႕ အသက္ေတြ၊ ဘဝေတြ ရင္းနွီးေပးဆပ္လို႔ ျပည္သူလူထု အေသြးအသားေတြနဲ႔ သြန္းေလာင္းစိုက္ပ်ိဳးထားတဲ့ ဒီမိုကေရစီသစ္ပင္ပါ။ ဒီအပင္ေပါက္ေလး မရွင္သန္ႏိုင္ရင္၊ မဖြံ႔ထြားခဲ့ရင္ တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူအမ်ားစုပဲ နစ္နာၾကရမွာပါ။ အနာေရာဂါ စြဲကပ္ေနတဲ့ လူမမာေတြဟာ ဘယ္ေလာက္ေတာ္တဲ့ ဆရာဝန္သမားေကာင္းေတြနဲ႔ ကုသ ကုသ၊ ကိုယ္တိုင္က ေရာဂါ ေပ်ာက္ရာေပ်ာက္ေၾကာင္း အားမထုတ္ဘူး၊ ေဆးမေသာက္ခ်င္ဘူး ဆိုရင္ ေရာဂါမေပ်ာက္ကင္းနိုင္ပါဘူး။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း ႏိုင္ငံအက်ိဳး၊ လူထုအက်ဳိးအတြက္ ရလဒ္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္သံုးပါး ကံတို႔ကို ထိထိေရာက္ေရာက္ ျပဳနိင္ၾကပါေစ။
မင္းေကာင္းခ်စ္
