အနီးစပ္ဆံုးမွ လိုအပ္ခ်က္မ်ားအား ျဖည့္ဆည္းေပးပါ
DVB
·
July 28, 2017
စစ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ေဒသဖြ႔ံၿဖိဳးေရး အစရွိတဲ့ လိုအပ္ခ်က္ေတြ မ်ားေျမာင္လွတဲ့ ဒီတိုင္းျပည္ႀကီးထဲမွာ က်ေနာ္တို႔ေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကလည္း တခုတည္းမကပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးကိုလည္း ေကာင္းေစခ်င္၊ စီးပြားေရးကိုလည္း တက္ေစခ်င္၊ စစ္ေရးကိုလည္းပဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေစခ်င္သလို သတင္းစာေတြ ဖတ္လိုက္၊ ဂ်ာနယ္ေတြ ဖတ္လိုက္ တိုင္းျပည္အနာဂတ္ ေကာင္းလာမည္လို႔ ေမၽွာ္လင့္လိုက္နဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့ရတာလည္း မ်ားပါၿပီ။ ဒီလို ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ထားေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔သင့္ေတာ္တဲ့ အေရးကိစၥ၊ အနီးစပ္ဆံုး ကိစၥရပ္ေတြကိုေတာ့ ပိုၿပီး စိတ္ဝင္တစား ရွိတတ္ၾကပါတယ္။ ပိုၿပီးေတာ့လည္း ေကာင္းမြန္ေစခ်င္ပါတယ္။
ကမာၻေက်ာ္ ႐ုရွားစာေရးဆရာႀကီး လီယိုေတာ္စတြဳိင္းလ္ရဲ႕ စစ္ႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စာအုပ္မွာ ပါလာတဲ့ စကား ၃ ခြန္း ရွိပါတယ္။ အေရးႀကီးဆံုးအခ်ိန္က လက္ရွိအခ်ိန္၊ အေရးႀကီးဆံုးအလုပ္က လက္ရွိလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ အလုပ္၊ အေရးႀကီးဆံုးတာဝန္က လက္ရွိ အနီးစပ္ဆံုး ရွိတဲ့သူကို ကူညီေပးဖို႔ အလုပ္ပါတဲ့။ အနီးစပ္ဆံုးကို ကူညီေပးမယ့္အလုပ္ (တနည္းအားျဖင့္) လုပ္ငန္းတာဝန္ဆိုတဲ့ စကားဟာ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိသားစုထဲမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အလြန္အက်ိဳးရွိတဲ့စကား ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္း စဥ္းစားၾကည့္ရင္ က်ေနာ္တုိ႔ လူ႔အဖြဲ႔အစညး္ရဲ႕ တိုးတက္မႈဟာ ကူညီေပးႏိုင္တ့့ဲသူေတြက အနီးစပ္ဆံုးေတြကို ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ေပးတာ၊ ကူညီေပးတာေတြကို လိုအပ္လ်က္ ရွိေနပါတယ္။
ပညာေရးကိုပဲ ၾကည့္မလား၊ က်ေနာ္ေနထိုင္တဲ့ စစ္ေတြၿမိဳ႕မွာဆိုရင္ ရပ္ကြက္တိုင္းလိုလို စာမသင္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကုိ လမ္းတိုင္းမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ အသက္အရြယ္ကလည္း ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ အရြယ္ေတြ၊ သူတို႔ဟာ ေက်ာငး္ေနမယ့္အရြယ္မွာ ေငြရွာတဲ့အလုပ္ေတြကို လုပ္ကိုင္ေနၾကရတယ္။ ဒီလိုမ်ိဳး ကေလးငယ္ေတြဟာ စစ္ေတြၿမိဳ႕နည္းတူ ေက်းရြာေတြမွာလည္း ရွိၾကတာပါပဲ။ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာမွာလည္း ရွိေနၾကတာပါပဲ။ စာမတတ္သူ ပေပ်ာက္ေရးကို အစိုးရက ေဆာင္ရြက္ေနေပမယ့္ ေဆာင္ပုဒ္ရဲ႕ တဘက္ကမ္းမွာ ဒီကေလးငယ္ေတြ ေရာက္ရွိေနပါတယ္။
စာသင္ေက်ာင္း ၄၀၀၀ ေက်ာ္ရွိေနတဲ့ ျပည္နယ္မွာ ေက်ာင္းျပင္ပကို ေရာက္ေနတဲ့ ကေလးငယ္ေတြဟာ ၄၀၀၀ မကပါဘူး။ စာသင္ခန္းထဲမွာ ရွိေနရမယ့္ အရြယ္ေတြဟာ လမ္းေပၚေရာက္လာၾကတာဟာ စီးပြားေရး အဆင္မေျပၾကလို႔ပါ။ တခ်ဳိ႕မိဘေတြဆို လူမႈေရး အဆင္မေျပၾကတာလည္း ပါဝင္ၾကပါတယ္။ ဒီလို ကေလးငယ္မ်ိဳးေတြကို ပညာေရးဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္တဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးေတြ၊ အစိုးရ႐ံုးက ဝန္ႀကီးေတြလည္း ေတြ႔ေန၊ ျမင္ေနၾကပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အနီးစပ္ဆံုးကို ကူညီမယ့္ တာဝန္ထက္ ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ႕ တျခားတျခားေသာ အေရးႀကီးကိစၥမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ေနရတဲ့ အခါ နီးလ်က္နဲ႔ ေဝး ျဖစ္ေနၾကပါတယ္။
ရပ္ရြာဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကိစၥေတြ ဆိုရင္လည္း အိမ္ေရွ႕က ထြက္လိုက္ရင္ပဲ ေတြ႔ရပါၿပီ။ အိမ္ေရွ႕ကို ထြက္လိုက္ရင္ ေရေျမာင္းကိစၥ၊ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ ရပ္ကြက္ကိုလည္း စည္ပင္ေစခ်င္တယ္။ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေဈးဆိုင္္ဖြင့္တာကိုလည္း လမ္းဖယ္မေပးခ်င္တာေတြကိုလည္း ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အစိုးရက စီမံကိန္းႏွင့္ အေသအခ်ာလုပ္ရင္ ဘယ္သူမွလည္း မျငင္းသာ ဖယ္ေပးရၾကရတာပါပဲ။ ဒီလို စီမံေပမယ့္ စီမံၿပီး ပစ္ထားလိုက္တာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေနတဲ့ ရပ္ကြက္မွာဆိုရင္ တမိုးတြင္းမွာ ေရေျမာင္းကို လာတူးေပးတာ ႏွစ္ႀကိမ္ရွိပါၿပီ။ အိမ္တန္းတတန္းေလာက္ တူးေဖာ္လိုက္ ေမ့ေလာက္ၿပီရွိမွ ေနာက္တေခါက္ လာလိုက္၊ လာတဲ့အခ်ိန္ေတြကလည္း ညမိုးခ်ဳပ္တဲ့အခ်ိန္ေတြဆိုေတာ့ ရပ္ကြက္သားေတြက အလုပ္ပိုလည္း ျဖစ္သလို တူးၿပီး ျပန္မလာတာေၾကာင့္လည္း အပိုလုပ္ျပသလိုကုိ ခံစားၾကရပါတယ္။ ဒီထက္နည္းနည္း ေလၽွာက္လိုက္ရင္ေတာ့ ေတြ႔႔ရပါၿပီ။ အႏွစ္ႏွစ္အလလ ေတာင့္တခဲ့ရတဲ့ ရပ္ကြက္လမ္းမႀကီးကို ဆည္မယ္၊ ဖို႔မယ္၊ ကတၱရာခင္းမယ္ဆိုၿပီး ကြန္တိန္နာကားေတြနဲ႔ ေက်ာက္တံုးႀကီးႀကီးေတြကို စုပံုထားခဲ့တာ ၂ လတာခန္႔ရွိေနပါၿပီ။ လမ္းက တပိုင္းေလာက္လုပ္ၿပီး အဆက္ျပတ္ေနပါေတာ့တယ္။ စီမံကိန္းေတြ ဘာေတြအရ မလာႏိုင္ေသးတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ဒီလိုမ်ိဳး ေစတနာနဲ႔ အလကားလုပ္ကိုင္ေပးခဲ့တာက မရွိဘူးတဲ့အခါ ဘာပဲ လာလုပ္ေပးေပး ထီေပါက္သလို ဝမ္းသာရတဲ့အျဖစ္ပါ။ အခ်ိန္မွန္မွန္ လာလုပ္ေပးေစခ်င္တာ တခုပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္ကလည္း ကုမၸဏီတခုကေန ရပ္ကြက္အတြက္ ေရတြင္းတတြင္းလုပ္တာ မိုးတြင္းကလုပ္တဲ့ ေရကန္က ေဆာင္းရာသီထိ မၿပီးဘူး ျဖစ္ေနလို႔ ဟိုတိုင္ ဒီတိုင္ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေတြဟာ အလြန္တရာ ေဝးကြာေနတဲ့ ေဒသက အစိုးရမင္းမ်ား ေစညႊန္းေနသလား။ စည္ပင္ႏွင့္ပတ္သက္ရင္လည္း ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာပဲ စည္ပင္ဝန္ႀကီး ရွိေနတယ္။ ဒီၿမိဳ႕ထဲမွာပဲ စည္ပင္အရာရွိႀကီးေတြ ရွိေနပါတယ္။ မၾကာေသးမီက မိုရာ မုန္တိုင္းတိုက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕က ဓာတ္မီးတိုင္ဟာ လဲၿပိဳက်သြားပါေရာ။ ဒီမီးတိုင္ကို ထူမတ္ဖို႔အခ်ိန္ဟာ တလနီးနီး ၾကာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီတလလံုးလံုး မီးက တရပ္ကြက္လံုး ပ်က္ေပါ့။ စက္႐ုံ၊ အလုပ္႐ံုေတြ အပထား။ ေန႔စဥ္ ထမင္းခ်က္တာေတာင္ ေရက လၽွံ၊ လၽွပ္စစ္ကျပတ္နဲ႔ မိုးစိုစိုမွာ ထင္းနဲ႔ မီးေမႊးရတဲ့ ဒုကၡက မေသးလွပါဘူး။ အနီးစပ္ဆံုးသူကို ကူညီေပးႏိုင္မယ့္ လူႀကီးမင္းေတြဟာလည္း ဒီလိုရပ္ကြက္ေတြထဲမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အနီးစပ္ဆံုးလူကို ကူညီေပးမယ့္ စဥ္းစားလိုက္႐ံုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္လာႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑ရဲ႕ အေျခခံအုတ္ျမစ္ဟာ ရပ္ေက်း အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြပါ။ ဒီရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးရဲ႕ စီမံမႈေအာက္မွာပဲ ရပ္ရြာဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရး လုပ္ငန္းေတြ လည္ပတ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရပ္ကြက္နဲ႔ မေဝးတဲ့ေနရာမွာ ရွိေနတဲ့ ရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး႐ံုးေတြဟာ ရပ္ရြာေဒသခံေတြနဲ႔ အင္မတန္မွ အလွမ္းေဝးတဲ့ေနရာကို ေရာက္ေနၾကသလို၊ တခါ တခါ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြနဲ႔ အလွမ္းေဝးေနသလိုကို ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ ရဲစခန္းတို႔မွာ အမႈဖြင့္တာ၊ ရပ္ကြက္ေထာက္ခံခ်က္ေတြ ေတာင္းယူတဲ့ကိစၥေတြမွာ ပိုက္ဆံေပးစရာ မလိုအပ္ဘူး ေျပာေပမယ့္ က်ေနာ္သိသေလာက္ေတာ့ ေပးေနၾကရတာပါပဲ။ စစ္ေတြၿမိဳ႕ ၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္တခုမွာဆိုရင္ အိမ္တေဆာင္ေဆာက္ရင္ ေထာက္ခံခ်က္ တေစာင္အတြက္ သံုးေသာင္းခန္႔ ေပးေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီ သံုးေသာင္းတန္ ေထာက္ခံခ်က္ဟာ မၿပီးေသးပါဘူး။ စည္ပင္ဌာနကိုသြားၿပီး စာတင္ရပါတယ္။ စည္ပင္ကေန ႐ံုးရန္ပံုေငြဆိုၿပီး ေလၽွာက္လႊာအတြက္ ၁ ေသာင္းက်ပ္ ျဖတ္ထားလိုက္ပါေသးတယ္။ အိမ္အလႊာျမင့္ရင္ ျမင့္သေလာက္ အိမ္ကို စစ္ေဆးဖို႔ဆိုၿပီး အခြန္ေကာက္တာက ၁ သိန္းနဲ႔ ၁ သိန္းခြဲအထက္မွာ ရွိေနပါတယ္။ အရင္အစိုးရ ေျပာင္းလဲၿပီး ႐ံုးတိုင္း ႐ံုးတိုငး္မွာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ကငး္ရွင္းရမယ္ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ေတြ၊ ေနာက္ တိုင္ၾကားလို႔ရတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ေတြ ေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူလို႔ မယူဆတဲ့ အေပးအယူ၊ သိတတ္နားလည္မႈ၊ လက္ဖက္ရည္ဖိုး ဆိုတ့ဲ အရာေတြကေတာ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲမွာ အျမစ္တြယ္ေနတုန္းပါပဲ။ လက္ေဆာင္မပါ ဂါထာမစူး၊ ဆိုတဲ့စကားပံုလို လက္ေဆာင္ေလး ေပးလိုက္မွ၊ (ယခုအေခၚ) အလႉေငြေလး ေပးလိုက္မွ မိမိတို႔ရဲ႕ အလိုဆႏၵ ၿပီးေျမာက္သူမ်ားမွာလည္း ကိစၥၿပီးတဲ့အခါ သာသည္၊ နာသည္ သေဘာမထားၾကေတာ့ဘဲ ေစာဒကမတက္ၾကေတာ့ပါဘူး။
ရခိုင္ျပည္နယ္ရွိ တခ်ဳိ႕ေက်းရြာေတြမွာဆိုရင္ လင္မယား ကြာရွင္းမႈဟာ ၅ ေသာင္းကေန ၁ သိန္းထိ ရွိေနပါတယ္။ ဘယ္သူေတြက ယခုေလာက္ထိ ေတာင္းခံပိုင္ခြင့္ ရွိထားပါသလဲ။ တရားဥပေဒႏွင့္ပတ္သက္ရင္ စံျပျဖစ္ေနရမယ့္ ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ ကိုယ္တိုင္က မသမာမႈ ျပဳေနတာကလည္း ေနရာတိုင္းလိုလိုမွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရပါတယ္။ မိုရာမုန္တိုင္း တိုက္ခတ္မႈေၾကာင့္ မုန္တိုင္းဒဏ္ပါသြားတဲ့ တခ်ိဳ႕အိမ္ေတြကို ၿမိဳနယ္ေထြအုပ္ဆီ စာရင္းတင္ျပၾကေတာ့ တခ်ဳိ႕ ရပ္ကြက္လူႀကီးေတြ၊ တခ်ဳိ႕ ရပ္ေက်းအုပ္ခ်ုဳပ္ေရးမႉးေတြဟာ ယခင္ ဂီရိတိုက္ခဲ့တုန္းကလို မိမိနဲ႔ မကိုက္ညီသူကို စာရင္းမေပး၊ မိမိႏွင့္ ကိုက္ညီသူ၊ ေဆြမ်ဳးိသားခ်င္းေတြကို စာရင္းတင္ျပၿပီး ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥညး္ေတြကို ေဝစုခံခိုင္းေနတုန္းပါပဲ။ ဒါေတြဟာ သိပ္အေဝးႀကီးမွာ ရွိေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အမွန္တကယ္ ျပည္သူႏွင့္ အနီးစပ္ဆံုး နားစြင့္မိရင္ သိလာရမည့္ အေၾကာင္းေတြပါ။ ဂီရိတုန္းက ခံခဲ့ရတာဆိုရင္ ခုလက္ရိွ အစိုးရအဖြဲ႔ဝင္ လူႀကီးမ်ား၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားလည္း အဲဒီအေတြ႔အႀကံဳမ်ိဳးကို ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ၾကဖူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ သာယာေအးခ်မ္းေစဖို႔အတြက္ ျပည္သူထဲက ျပည္သူကိုယ္စားျပဳ ပုဂၢိဳလ္ေတြအေနနဲ႔ အနီးစပ္ဆံုးကို ကူညီမယ့္အလုပ္ဟာ အေရးႀကီးဆံုးတာဝန္ျဖစ္ေၾကာင္း အသိေပး တင္ျပအပ္ပါတယ္။
ေက်ာ္လင္း(ေရာင္စံု)
