Live
Home
ဆောင်းပါး
ခ်ိဳင့္ဆြဲကုလားႀကီးနဲ႔ ကေလးငယ္တို႔ အေၾကာက္တရား
DVB
·
June 7, 2017
အေၾကာက္တရားဆိုတာ အဟိတ္တိရစာၦန္ေတြသာမက ပုထုဇဥ္လူသားတိုင္းရဲ႕ စိတ္သႏၲာန္မွာ ရွိပါတယ္။ အနည္းနဲ႔ အမ်ားသာ ကြာျခားတတ္တာပါ။ ေၾကာက္စိတ္၊ စိုးရြံ႕စိတ္ဆိုတာ ေဒါမနႆျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူသားေတြ ေၾကာက္တယ္ဆိုတာ မသိတာကို ေၾကာက္တတ္ၾကတာပါ။ အသိဉာဏ္ ရင့္သန္လာၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္တတ္လာရင္ ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေလ်ာ့ပါးသြားတာပါပဲ။ ထင္ရွားေအာင္ ေျပာရရင္ေတာ့ စာေရးသူရဲ႕ ညီအငယ္ဆံုးေလး ခ်ိဳင့္ဆြဲကုလားႀကီးကို ေၾကာက္ခဲ့ရပံု အေၾကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အသိဉာဏ္ မႂကြယ္၊ ႏွလံုးသား ႏုနယ္တဲ့ ကေလးငယ္ေလးေတြဆိုတာ သူတို႔ မရင္းႏွီးတဲ့၊ ေတြ႔ေနမက် အျမင္မလွတဲ့ လူ သက္ရွိ သက္မဲ့ အရာေတြအားလံုးကို ေၾကာက္တတ္ၾကပါတယ္။ စာေရးသူတို႔ ငယ္စဥ္က ေနခဲ့ရတဲ့ ရပ္ကြက္ကေလးမွာ လက္လုပ္လက္စား ဆင္းရဲသူေတြ အမ်ားအျပား ေနထိုင္ၾကတဲ့အထဲမွာ လူမ်ိဳးျခားေတြလည္း ေနထိုင္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ အသက္အရြယ္ အေတာ္ႀကီးေနလို႔ ခါးကိုင္းကိုင္း၊ မုတ္ဆိတ္ ဖ႐ိုဖရဲရွိတဲ့ ကုလားအဘိုးႀကီးတေယာက္ ရွိပါတယ္။ အဲဒီအဘိုးႀကီးက ညေနခ်ိန္ဆိုရင္ ခ်ိဳင့္ကေလးတလံုးနဲ႔ ထြက္လာၿပီး လက္ဖက္ရည္ ထြက္ဝယ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ကို ခ်ိဳင့္ဆြဲကုလားႀကီးလို႔ အရပ္ထဲက လူေတြက ေခၚၾကၿပီး သူတို႔ကေလးငယ္ေလးေတြ ဂ်ီက်လို႔ အငိုမတိတ္တဲ့အခါ အဲ့ဒီကုလားႀကီးနဲ႔ ေျခာက္လွန္႔ၾကေတာ့ လမ္းထဲက ကေလးငယ္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ခ်ိဳင့္ဆြဲကုလားႀကီးကို ေၾကာက္ၾကပါတယ္။ ခ်ိဳင့္ဆြဲကုလားႀကီးကို ေၾကာက္တဲ့ ကေလးေတြအထဲမွာ စာေရးသူရဲ႕ ညီအငယ္ဆံုးလည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ငိုေနတဲ့ ကေလးေတြဆိုတာ.. ေဟာဒီမွာ ခ်ိဳင့္ဆြဲကုလားႀကီး လာေနၿပီ၊ နင့္ကို ေခၚသြားလိမ့္မယ္ေနာ္လို႔ ေျခာက္လိုက္တာနဲ႔ ကေလးေတြဆိုတာ ခ်က္ခ်င္း အငိုတိတ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ ဒီေတာ့ လူႀကီးေတြကလည္း ကေလးအငိုတိတ္ ၿပီးေရာဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ ကေလးေတြကို ခ်ိဳင့္ဆြဲကုလားႀကီးနဲ႔ ႀကံဳတိုင္း အၿမဲတမ္း ေျခာက္လွန္႔ၿပီး သူတို႔အဆင္ေျပဖို႔ အသံုးခ်လာခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒီကေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ၂ဝ၁၂ ခုဝန္းက်င္ေလာက္ကစၿပီး အလားတူပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္လိုသူေတြ၊ အာဏာ ဆက္ဆုပ္ကိုင္ထားလိုသူေတြ၊ ဘာသာေရး အစြန္းေရာက္ေတြက မသိ နားမလည္တဲ့ ႏိုင္ငံသားတခ်ိဳ႕ကို ဘဂၤါလီကုလားနဲ႔ မြတ္ဆလင္ လူမ်ိဳးျခားေတြနဲ႔ ေျခာက္လွန္႔လာခဲ့ၾကတာဟာ အခုဆို အေတာ္အရွိန္ရေနၾကပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕ ေျခာက္လံုး လွန္႔လံုးေတြကေတာ့ ဟိုး.. ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက လက္နက္အင္အားသံုးၿပီး ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း က်ဴးေက်ာ္သိမ္းပိုက္လို႔ရတဲ့ ေခတ္ေတြတုန္းက ဗုဒၶဘာသာကို ဝါးမ်ဳိၿပီး အစၥာလာမ္ႏိုင္ငံေတြ ထူေထာင္ခဲ့ၾကတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းေတြ၊ အရင္ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္ရာကေန အစၥလာမ္ဘာသာ ကိုးကြယ္တဲ့ႏိုင္ငံ ျဖစ္သြားရတာေတြ၊ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရတာေတြကို  ေျပာဆိုၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလူမ်ိဳးျခား၊ ဘာသာျခားေတြက ဂ်ီဟတ္လုပ္ေနၿပီ၊ ဘဂၤါလီေတြ မ်ဳိသြားမယ္၊ ဗုဒၶဘာသာ ကြယ္ေပ်ာက္သြားလိမ့္မယ္ဆိုၿပီး ေျခာက္လွန္႔စည္း႐ံုးလို႔ ဖယ္ဒရယ္ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို မွန္မွန္ကန္ကန္ တည္ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတဲ့ ျပည္သူအမ်ားစုဆႏၵမဲနဲ႔ တက္လာတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ အရပ္သားအစိုးရကို ေထာက္ခံမႈ ေလ်ာ့က်ေအာင္၊ အထင္လြဲေအာင္ ဗုဒၶဘာသာကို အားမေပးဘူး ဆိုၿပီး  တိုင္းျပည္ မၿငိမ္သက္ေအာင္ ရည္ရြယ္တိုက္ခိုက္လာေနတာ လူတိုင္း ျမင္ေတြ႔ေနၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အထက္က သူတို႔ ဥပမာေပး ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုတဲ့ ဘာသာေရးစစ္ က်ဴးေက်ာ္တဲ့ေခတ္နဲ႔ ဒီကေန႔ေခတ္ဟာ လံုးဝကြာျခားသြားပါၿပီ။ တႏိုင္ငံနဲ႔ တႏိုင္ငံ ဘာသာေရးကို အေၾကာင္းျပၿပီး က်ဴဳးေက်ာ္လို႔ မရေအာင္ ႏိုင္ငံတကာ လိုက္နာရမယ့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြ တိတိက်က် ရွိေနခဲ့ပါၿပီ။ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြလည္း အလြန္တိုးတက္လာတာမို႔ အႏိုင္က်င့္ ဗုိလ္က်မႈေတြကိုလည္း လိမ္ညာဖံုးကြယ္ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔လည္း မရေတာ့ပါဘူး။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေအာင္ လုပ္ႏိုင္မယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရၿပီး တိုင္းျပည္ စီးပြားေရး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ႏိုင္မယ္၊ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ အသိဉာဏ္ေတြ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာမယ္၊  စနစ္မွန္မယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူ မွန္မယ္ဆိုရင္ အထက္က စိုးရိမ္စိတ္ေတြ၊ ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ စိတ္ေတြ အလိုလိုေပ်ာက္သြားမွာပါပဲ။ အခုဆိုရင္ စာေရးသူရဲ႕ ညီအငယ္ဆံုးဟာ အရြယ္ေရာက္ၿပီး အသိဉာဏ္ ရင့္က်က္လာေတာ့ ခ်ိဳင့္ဆြဲကုလားႀကီးကို မေၾကာက္ေတာ့ပါဘူး။ လူသားေတြဟာ အမိဝမ္းက ကြၽတ္လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဟာဒီ ေလာကဒြႏၷရာႀကီးထဲကို ဝင္ေရာက္လာၿပီဆိုကတည္းက မိမိ ေမြးဖြားေရာက္ရွိတဲ့ အရပ္ေဒသ၊ တိုင္းႏိုင္ငံနဲ႔ မိဘမ်ိဳး႐ိုးက ကိုးကြယ္ေနတဲ့ ဘာသာတခုခုရဲ႕ ဘာသာဝင္တေယာက္အျဖစ္ အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္သြားခဲ့ၾကရပါတယ္။ ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလး ဘဝကစလို႔ မိဘဆရာသမားမ်ားရဲ႕ ေန႔စဥ္ သြန္သင္ဆံုးမမႈေတြ နာခံရင္း၊ ဘုရားေက်ာင္းကန္၊ ဗလီ၊ ခရစ္ယာန္ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းေတြ ေရာက္ခဲ့ရရင္း မိ႐ိုးဖလာဘာသာဝင္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္ မဟုတ္လား။ ဒီကမာၻၿဂိဳဟ္ျပာႀကီးမွာ ကိုးကြယ္မႈေတြ ဘယ္အခ်ိန္က၊ ဘယ္လို ေပၚေပါက္လာတယ္ ဆိုတာ ေျပာဖို႔ရာ တိက်တဲ့ အေထာက္အထားေတြ မရွိေပမယ့္၊ လူသားေတြရဲ႕ တေရြ႕ေရြ႕ ဆင့္ကဲဖြံ႕ၿဖိဳးလာတဲ့  ျဖစ္စဥ္ေတြနဲ႔ အတူ၊ ႀကီးထြားလာတဲ့ ဦးေႏွာက္အရြယ္ပမာဏနဲ႔၊ စည္ပင္ဖြံ႔ထြားလာတဲ့ အတၱနဲ႔ ေလာဘတရားရယ္၊ မဆံုးႏိုင္ေတာ့တဲ့ လိုအင္ဆႏၵေတြေၾကာင့္ ဘာသာတရားေတြ ေပၚေပါက္လာရတယ္လို႔ သိပၸံပညာရွင္မ်ားက ခန္႔မွန္းေျပာဆိုၾကတယ္ မဟုတ္လား။ သမုိင္းမတိုင္ခင္ ေခတ္ေတြမွာ မီးေတာင္ေတြေပါက္၊ မိုးႀကိဳးမုန္တိုင္းေတြေၾကာင့္ မီးလၽွံငရဲနဲ႔ ႀကံဳရရင္ မီးနတ္ကို ကိုးကြယ္ၾက၊ ေျမငလ်င္ေတြ ေတာ္လည္းၿပီး ေတာင္ေတြၿပိဳ၊ ကမ္းပါးေတြၿပိဳရင္၊  ေျမနတ္၊  ေတာင္ေစာင့္နတ္ေတြ ကိုးကြယ္ၾကမွာ ေၾကာက္တတ္တဲ့ လူသားေတြရဲ႕ ဓမၼတာပါပဲ။ အဲဒီအေၾကာက္တရားကို အေျခခံတဲ့ကိုးကြယ္မႈ၊ အက်ိဳးစီးပြားကို အေျခခံတဲ့ ကိုးကြယ္မႈေတြကတဆင့္ မိဘမ်ိဳး႐ိုးအစဥ္အဆက္ ကိုးကြယ္မႈနဲ႔ ႀကီးျပင္းလာရတဲ့ အသိဉာဏ္ မကြပ္ကဲတဲ့ လူသာမန္တေယာက္ဖို႔ ဆင္ျခင္တံုတရားမပါတဲ့ မ်က္ကန္းယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ျဖစ္တည္လာမွာ မလြဲပါဘူး။ အဲဒီကမွတဆင့္ အစြန္းေရာက္ ယံုၾကည္သူေတြအျဖစ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ ကုစားလို႔ မရႏိုင္ေတာ့တဲ့ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။ အဲဒီလို မိ႐ိုးဖလာ ယံုၾကည္သူေတြနဲ႔၊ အစြန္းေရာက္ယံုၾကည္သူေတြဟာ မိမိဘာသာကိုသာ ယံုၾကည္ဖို႔၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ တျခားဘာသာေတြရဲ႕ မေကာင္းေၾကာင္းကုိ တြင္တြင္ႀကီး က်ယ္ေလာင္စြာ  ေျပာဆိုတိုက္ခိုက္ စည္း႐ံုးေလ့ ရွိၾကပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္သႏၲာန္မွာေတာ့ သူတို႔ဟာ သာသနာေတာ္ႀကီးကို အသက္စြန္႔ ကာကြယ္ေနတယ္။  ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔ၿပီး သာသနာျပဳေနတယ္။ အာဇာနည္ အေလာင္းေတာ္ေတြရဲ႕ လမ္းစဥ္လိုက္ေနတယ္လို႔ ထင္မွတ္မွားေနၾကပါလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့ အမ်ားစုျဖစ္တဲ့ မိ႐ိုးဖလာ ယံုၾကည္သူေတြကို ဘာသာေရးမိႈင္း၊ လူမ်ဳိးေရး မိႈင္းတိုက္ၿပီး အေတြးအေခၚ အဆိပ္ခတ္ေတာ့တာပါပဲ။ သိၾကတဲ့အတိုင္း အသိဉာဏ္မကြပ္ကဲႏုိင္တဲ့ မ်က္ကန္းယံုၾကည္တတ္သူ လူတခ်ိဳ႕ဟာ အစပိုင္းမွာ အလြယ္တကူ သူတို႔ေနာက္ကို အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ လိုက္ပါတတ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအားနည္းခ်က္ကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး အစြန္းေရာက္ ယံုၾကည္သူေတြနဲ႔ ႏွလံုးသား မည္းညစ္လွတဲ့ အာဏာ႐ူးေတြ  ေပါင္းမိၿပီဆိုရင္ေတာ့ လူေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚကို အဆိပ္ခတ္႐ံုမက၊ လူမ်ိဳးတံုးသတ္ျဖတ္မႈ စတဲ့  ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အၾကမ္းဖက္မႈေတြထိ ျဖစ္ပြားေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ အျပစ္မဲ့သူေတြရဲ႕ အသက္ေသြးေတြကို ယဇ္ပူေဇာ္ၿပီးသူတို႔ရဲ႕ ေအာင္ေျမကို နင္းေလ့ရွိၾကတယ္။ တိုင္းျပည္ကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ အမ်ိဳး ဘာသာ သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ စတဲ့ အမ်ားသည္းေျခခိုက္ စကားလံုးေတြနဲ႔  ေရႊခ်ၿပီး အဆိပ္ခတ္ေတာ့တာပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕သမိုင္းမွာ အထင္ရွားဆံုး က်န္ရစ္တဲ့ အေတြးအေခၚ လိမ္ညာအဆိပ္ခတ္မႈႀကီးကေတာ့ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီပဲ ျဖစ္တယ္။ အခုေခတ္မ်ဳိးဆက္ လူငယ္အမ်ားစု သိခ်င္မွ သိလိမ့္မယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက အာဏာသိမ္းၿပီး စစ္တပ္က ဦးစီးတဲ့ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာဟန္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို တည္ေဆာက္မယ္လို ့ေၾကညာၿပီး သမိုင္းတြင္္မယ့္ လိမ္ညာမႈႀကီးကို စတင္က်ဴးလြန္ခဲ့ၾကပါတယ္။ “ယထာဘူတအျမင္“ “အညမညအျမင္“ စတဲ့ ဘာသာေရး စကားလံုးေတြသံုး၊ “သေဘာတရားဟူသည္ ဘဝေရွ႕ေဆာင္ မီးရွဴးေရာင္၊ ဘဝဟူသည္ သေဘာတရားအျမင္ မွတ္ေက်ာက္ပင္“ စတဲ့ စကားလံုး အူေၾကာင္က်ားေတြသံုး၊ “ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ရဲ႕ အသီးအပြင့္ေတြ လူတိုင္း အလၽွံပယ္ သံုးေဆာင္ခံစားရမယ္” စတဲ့ မက္လံုးေတြနဲ႔ အဆိပ္ခတ္လိမ္ညာခဲ့ရင္း တို႔တုိင္းျပည္လည္း ဒီကေန႔ အေျခအေန ေရာက္တဲ့အထိ ဆင္းရဲစုတ္ျပတ္ ႏံုခ်ာခဲ့ရတာပါပဲ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြက ႐ိုးသားတယ္၊ ယံုလြယ္တယ္၊ သနားတတ္တယ္။ မိ႐ိုးဖလာ ဓေလ့ေဟာင္းေတြနဲ႔  ေရာင့္ရဲေနလိုမႈေတြအေပၚ အခြင့္ေကာင္းယူ အျမတ္ထုတ္သြားခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ရွစ္ေလးလံုး လူထုအံုႂကြမႈႀကီးကို အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းၿပီး အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ နဝတ၊ နအဖ ေခတ္ေတြမွာလည္း အဲဒီလို စကားလံုးလွလွေလးေတြ သံုးခဲ့ၾကတာ လူတိုင္းအသိပါ။ တိုင္းျပည္ႀကီး ေခ်ာက္ထဲက်ဖို႔ လက္တလံုးျခား အလို တပ္မေတာ္က အာဏာသိမ္းၿပီး ကာကြယ္လိုက္ရတာတို႔၊ ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး အဓြန္႔ရွည္စြာ တည္တံ့ခိုင္ၿမဲဖို႔ စတဲ့ စကားလံုးေတြ အသံုးခ်ခဲ့တာပဲ မဟုတ္လား။ မဟုတ္တာ လုပ္ေနတဲ့၊ လုပ္ေတာ့မယ့္လူေတြဆိုရင္ အဲဒီလို စကားလံုး လွလွေလးေတြ မ်ားမ်ားသံုးတတ္ၾကတယ္။ ဘာသာေရးအသိ၊ ႏိုင္ငံေရးအသိ၊ အေထြေထြ အသိေနာက္က်တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ အဲဒီလို လိမ္ညာမႈကို ထပ္တလဲလဲ ခံရတတ္တယ္။ ဘာသာေရး ယံုၾကည္မႈအဆင့္ေတြကို အဆင့္သံုးမ်ိဳးနဲ႔ သတ္မွတ္ၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။ ပထမအမ်ိဳးအစားကေတာ့ မိ႐ိုးဖလာ သက္ဝင္ယံုၾကည္မႈပါ။ ဒုတိယအမ်ိဳးအစားက ေလ့လာဆည္းပူးၿပီး ရလာတဲ့ အသိပညာနဲ႔ ဆင္ျခင္ပိုင္းျခားလို႔ ဉာဏ္ဦးစီးတဲ့ ယံုၾကည္မႈပါ။ တတိယအမ်ိဳးအစားကေတာ့ ပညာဉာဏ္ကြပ္ကဲ႐ံုမက၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္မႈ စရဏနဲ႔ပါ ေပါင္းစပ္ၿပီး မွန္ကန္ေၾကာင္း ကုိယ္ေတြ႔အသိနဲ႔ ယံုၾကည္မႈပါ။ အင္မတန္ ရွားပါးတတ္ပါတယ္။ ဘာသာတိုင္းမွာ မိ႐ိုးဖလာအတိုင္း လိုက္စားၿပီး မ်က္ကန္းယံုၾကည္သူေတြပဲ မ်ားပါတယ္။ သူတို႔ဟာ သူတို႔ရဲ႕ ဘုရားရွင္ထံမွာ ဟိုဟာလိုခ်င္၊ ဒီဟာလိုခ်င္ အၿမဲတမ္း အပူကပ္ေလ့ရွိၿပီး သူတို႔ဆႏၵျပည့္တာနဲ႔ ဘုရားကို ေမ့ထားၾက၊ ဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမစကားေတြ ေမ့ပစ္လုိက္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ႏွလံုးသားထဲက တကယ္ မယံုၾကည္တဲ့ သူတို႔ရဲ႕ဘာသာကို ထိပါးေစာ္ကားလာတယ္လို႔ ယူဆရင္ သူတို႔ရဲ႕ ဘာသာကို ကာကြယ္ၾကဖို႔  ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ၾကေတာ့တာပါပဲ။ အမိန္႔အာဏာနဲ႔ ဥပေဒနဲ႔ သာသနာျပဳရင္၊ အေၾကာက္တရားကို ဖန္တီးၿပီး သာသနာျပဳရင္၊ ႐ုပ္ဝတၳဳ၊ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြနဲ႔ မက္လံုးျပၿပီး သာသနာျပဳရင္၊ ခပ္ည့ံညံံ့ မိ႐ိုးဖလာ မ်က္ကန္းယံုၾကည္သူေတြကိုပဲ စည္း႐ံုးလို႔ရမွာပါ။ အဲဒီမ်က္ကန္း ယုံၾကည္သူေတြထဲကပဲ တယူသန္အစြန္းေရာက္ေတြ ေမြးဖြားလာေစၿပီး  အဲဒီဘာသာကို သူတို႔ကပဲ ဖ်က္ဆီးပစ္ေတာ့တာပါပဲ။ အမ်ဳိးသားေရးဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ မက်င့္သံုးတတ္ရင္ အစားအစာနဲ႔ ေဆးဝါးကို အတိုင္းအဆမမွန္ဘဲ သံုးစြဲတဲ့အခါ အဆိပ္အေတာက္ျဖစ္ရသလို က်င့္သံုးသူေတြအတြက္ အဆိပ္ျဖစ္ရေတာ့တာပါပဲ။ အခုလည္း အမ်ဳိးသားေရးလို႔ ေျပာေနေပမယ့္ တျခားလူေတြကို ရန္လုပ္ေနတာဟာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္  ျဖစ္မလာဘဲ အက်ိဳးမဲ့တဲ့ မ်ဳိးနွစ္အဆိပ္ ျဖစ္သြားရတာပါ။ အေတြးအျမင္တရပ္၊ တရားဓမၼတရပ္ဟာ က်င့္သံုးသူရဲ႕ စိတ္သႏၲာန္ကို ေဒါသေတြ ျဖစ္တည္ေစမယ္ အမုန္းေတြ တိုးပြားေစမယ္ဆိုရင္ အဲဒီအျမင္နဲ႔ တရားဓမၼဟာ မွားေနၿပီ၊ မဟုတ္ေတာ့ဘူး ဆိုတာ သိႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ သာသနာကို အရွည္တည္တံ့ႏိုင္ေအာင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ပရိယတၱိသာသနာ၊ ပဋိပတၱိသာသနာ ဆိုတဲ့ ဘုရားရွင္ ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ တရားဓမၼမ်ားကို သင္ၾကားျဖန္႔ျဖဴး လိုက္နာက်င့္ႀကံပြားမ်ားျခင္းျဖင့္သာ  ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ အဆုံးအမေတြကို ကိုယ့္ႏွလုံးသားထဲမွာ တည္ေနတယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ကိုယ့္မွာ သာသနာရွိတယ္လို႔ ေခၚႏိုင္ပါတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ အဆံုးအမေတြဟာ ႏွလံုးသားထဲမွာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္မွာ သာသနာကြယ္ေနတယ္လို႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသူ၊ ႏိုင္ငံသားအားလံုး အစြန္းေရာက္ျခင္းမွ ကင္းလြတ္ၿပီး၊ ပညာဉာဏ္ ဆင္ျခင္တံုတရား  ေရွ႕ေဆာင္ေသာ ယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ရႏိုင္ၾကပါေစ၊ လူမ်ိဳးစံု၊ ဘာသာစံု ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အတူတကြ ယွဥ္တြဲေနထိုင္ႏိုင္ၾကပါေစ၊ ေမတၱာမၽွေဝ အးခ်မ္းႏုိင္ၾကပါေစ။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အနည္းစုဆႏၵကို  ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳရင္း အမ်ားစုဆႏၵနဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့စနစ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ေအာက္မွာ ႏိုင္ငံသားတိုင္း၊ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတိုင္း ရသင့္ရထိုက္တဲ့ အေစာင့္အေရွာက္ေတြရၿပီး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ လူ႔ေလာကကို အက်ိဳးျပဳႏိုင္ပါတယ္။   မင္းေကာင္းခ်စ္ ဇြန္လ (၁) ရက္ေန႔ ၂ဝ၁၇ ခုႏွစ္

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024