Home
ဆောင်းပါး
သံတမန္မ်ားခန္႔အပ္ေရးဥပေဒအေပၚ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အျမင္ႏွင့္ ရွဥ့္လည္းေလၽွာက္သာ ပ်ားလည္းစဲြသာ စဥ္းစားခ်က္
DVB
·
May 23, 2017
တေလာက အန္ဒီအက္ဖ္ပါတီက အမတ္ေဟာင္း ဦးေအာင္ဇင္က ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာ ပို႔စ္တခုေရးတင္တယ္။ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ၿပီးခဲ့တဲ့ ပထမအႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္ကာလတုန္းက သံတမန္မ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒၾကမ္း၊ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကို ေရာက္လာၿပီး ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကရေပမယ့္ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းသာ ကုန္သြားတယ္၊ ဥပေဒက ထြက္မလာတဲ့ အေၾကာင္းကေလးပါ။ က်ေနာ္လည္း အဲဒီတုန္းက လႊတ္ေတာ္ျပင္ပမွာ ဥပေဒၾကမ္း ေကာ္မတီနဲ႔ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့သူေတြထဲ တေယာက္အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့သူဆိုေတာ့ အခ်က္အလက္ေတြ မွတ္မိေနေသးတယ္။ ဒါနဲ႔ သူ႔ပို႔စ္ေလး ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ အေဟာင္းက အသစ္ျဖစ္လာတာနဲ႔ ကြန္မင့္တခ်က္ ဝင္ေရးလုိက္ပါေသးတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔ကက်ေတာ့ ေက်ာင္းအားတာနဲ႔ ဆံသဆိုင္မွာ ဆံပင္သြားညႇပ္တဲ့ အခါ ယူနန္တကၠသိုလ္မွာ ျမန္မာစာသင္ေပးေနတဲ့  ဆရာေဒါက္တာမိ်ဳးၿငိမ္းမင္းက အေဖာ္လိုက္ေပးပါတယ္။ ဆံပင္ညႇပ္အၿပီး အေဆာင္နားက ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ ႏွစ္ေယာက္သား ထိုင္ၾကရင္း စကားစျမည္ ေျပာၾကေတာ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္အေၾကာင္း ေျပာရင္းက ခုန ဦးေအာင္ဇင္တင္တဲ့ ပို႔စ္ေလးအေၾကာင္း ေရာက္သြားတယ္။ က်ေနာ္ ရွင္းျပတာကို နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ေဒါက္တာမိ်ဳးက ဒီအေၾကာင္းအရာေလးကို ေဆာင္းပါးေရးသင့္တယ္လို႔ အႀကံျပဳပါတယ္။ က်ေနာ္ကလည္း ေရးသင့္တယ္လုိ႔ ယူဆမိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီဥပေဒနဲ႔ ပတ္သက္တာေလးေတြကို စာဖတ္ပရိသတ္မ်ား ဆဝါးႏိုင္ဖို႔ တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္။ သံအမတ္ေတြ ခန္႔အပ္တဲ့အလုပ္က အားလံုးသိၾကတဲ့အတိုင္း ႏိုင္ငံအႀကီးအကဲရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ပါ။ ဒါကို ၂၀၀၈ ဖဲြ႔စည္းပံုမွာ ဘယ္လုိ ျပ႒ာန္းထားသလဲ ဆိုေတာ့… ၂၀၇။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ ဥပေဒႏွင့္အညီ - (က) မိမိႏိုင္ငံ၏ သံတမန္မ်ားကို ခန္႔အပ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေခၚယူျခင္း ျပဳႏိုင္သည္။ (ခ) ႏိုင္ငံျခားသံတမန္မ်ားအား ခန္႔အပ္ရန္ သေဘာတူညီခ်က္ ေပးျခင္း၊ ႏုိင္ငံျခား သံတမန္မ်ားအား ျပန္လည္ေခၚယူရန္ အေၾကာင္းၾကားျခင္း ျပဳႏိုင္သည္။ (ဂ) ႏိုင္ငံျခားသံတမန္မ်ား၏ ခန္႔အပ္လႊာမ်ားကို လက္ခံျခင္း ျပဳသည္… လို႔ ဆိုထားပါတယ္။ ဒီေတာ့ သမၼတဦးသိန္းစိန္က သံအမတ္ခန္႔အပ္ဖို႔ စဥ္းစားတဲ့အခါ ဥပေဒနဲ႔အညီ ခန္႔အပ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒီမွာ ျပႆနာရိွတာက သံတမန္ေတြ ခန္႔အပ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေခၚယူျခင္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဥပေဒက အဆင္သင့္ ျပ႒ာန္းထားတာ မရိွေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အစိုးရဝန္ႀကီးဌာနတခု (ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနလို႔ ထင္ပါတယ္။) က ဥပေဒၾကမ္းေရးဆဲြၿပီး လႊတ္ေတာ္ကိုို ပို႔လာပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ ဒီဥပေဒၾကမ္းကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး ေကာ္မတီတို႔က အရင္ေဆြးေႏြးသံုးသပ္ၿပီး ျပင္သင့္၊ ျဖည့္စြက္သင့္တယ္လုိ႔ သူတို႔ယူဆတဲ့ အခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္းပါတယ္။ ဒီျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဇယားဆဲြၿပီး ႐ိုက္ႏွိပ္ထားတဲ့ ဥပေဒၾကမ္းကို လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ ျဖန္႔ေဝေပးၿပီး ေဆြးေႏြးလိုတဲ့သူေတြ ၃ ရက္အတြင္းမွာ မ္ိမိျပင္လိုတဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေဖာ္ျပၿပီး အမည္စာရင္း ေပးသြင္းရပါတယ္။ က်ေနာ့္အေနနဲ႔ ဒီဥပေဒၾကမ္းမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ သံတမန္တဦးရိွရမယ့္ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ဘာေတြကိုေတာ့ သိပ္စိတ္မဝင္စားပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မူလဥပေဒၾကမ္းကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး ေကာ္မတီတို႔က ျပင္လိုက္တဲ့ အခ်က္တခ်က္ကိုေတာ့ က်ေနာ္ စိတ္ဝင္စားမိတယ္။ အဲဒါက ဘာလဲဆိုေတာ့ သံတမန္ခန္႔အပ္တဲ့အခါ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရမည္လို႔ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္လုိက္တာပါ။ က်ေနာ္ ခ်က္ခ်င္း သိလိုက္ပါတယ္။ ဒီလို ျပင္လိုက္မယ္ဆိုရင္ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္သြားၿပီဆုိတာ။ ဒါကို က်ေနာ္ ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။ ဒါနဲ႔ က်ေနာ္လည္း ျပင္ခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေရးသားၿပီး စာရင္းသြားေပးလိုက္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္႐ံုးမွာ က်ေနာ္ စာရင္းသြားေပးတဲ့အခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အမည္စာရင္းေပးထားတာကိုလည္း ေတြ႔လိုက္ေတာ့ က်ေနာ္ အားတက္သြားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း က်ေနာ့္လိုပဲ ဒီဥပေဒၾကမ္းထဲက အေျခခံဥပေဒနဲ႔မညီတဲ့ အပိုဒ္ကို ေထာက္ျပလိမ့္မယ္လို႔ ေတြးလိုက္မိလို႔ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ အေျခခံဥပေဒကို အားလံုး သေဘာတူတာ၊ မတူတာ၊ ႀကိဳက္တာ၊ မႀကိဳက္တာက တပိုင္း၊ ဥပေဒျပဳသမား တာဝန္အရ မိမိပါဝင္တဲ့ လႊတ္ေတာ္က ျပ႒ာန္းတဲ့ ဥပေဒေတြကေတာ့ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ညီညြတ္ရမယ္၊ မညီညြတ္ဘူးထင္ရင္ ေထာက္ျပရမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာတရားကို နားလည္ထားလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒမွာ မိမိတို႔ သေဘာမတူတာကို ျပင္ဆင္ဖို႔ ႀကိဳးပမ္းတာက တပိုင္းျဖစ္တယ္ ဆိုတာလည္း နားလည္ထားရပါတယ္။ သံုးရက္ျပည့္ၿပိီးတဲ့အခါ ဥပေဒၾကမ္းကို ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္္လိုတဲ့ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီဝင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရး ေကာ္မတီဝင္ေတြဟာ ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီ႐ံုးခန္းမွာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ညေန ၄ နာရီထိုးမွာ ဆံုေတြ႔ၾကဖို႔ ခ်ိန္းထားေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔လည္း အခိ်န္မီ ေရာက္လာၾကပါတယ္။ က်ေနာ္ မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ အဲဒီတုန္းက ေဆြးေႏြးမယ့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ေတြထဲမွာ  ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က နံပါတ္ (၁)၊ က်ေနာ္က ဒုတိယ နံပါတ္ (၂)၊ ေနာက္ တတိယက ေရွ႕ေနႀကီးဦးသိန္းညြန္႔၊ ေနာက္စတုတၳတေယာက္က USDP က ဦးေအာင္စိုးလို႔ ထင္ပါတယ္။ (က်ေနာ္ မွားခ်င္ မွားႏိုင္ပါတယ္။) ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီဝင္ေတြထဲမွာေတာ့ ဦးတီခြန္ျမတ္နဲ႔ ဦးေစာလွထြန္းတို႔ ပါတာကို မွတ္မိပါတယ္။ ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီမွာ သူတုိ႔က အဓိကပဲေလ။ မပါလို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးေကာ္မတီမွာေတာ့ ဥကၠ႒ျဖစ္တဲ့ သံအမတ္ေဟာင္း ဦးလွျမင့္ဦး ပါပါတယ္။ အတြင္းေရးမႉးလုပ္တဲ့ ဦးကိုကိုထြန္း ပါ၊ မပါ က်ေနာ္ သတိမထားမိေတာ့ပါ။ ဦးလွျမင့္ဦးက အဖြင့္စကား နည္းနည္းက်ဥ္းက်ဥ္း ေျပာၿပီးတဲ့အခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ပထမဦးဆံုး ေဆြးေႏြးရပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာေလး ေျပာသြားပါတယ္။ ၁၀ မိနစ္၊ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ ရွိလိမ့္မယ္ ထင္ပါရဲ႕။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အဓိကေျပာတာကေတာ့- “သံတမန္ေတြ ခန္႔အပ္တဲ့ဥပေဒဆုိတာ ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမွ မရိွဘူး။ ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲျဖစ္တဲ့ သမၼတတို႔၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တုိ႔က သင့္ေတာ္မယ္လို႔ သူ ယူဆတဲ့သူကို ခန္႔တာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ဒီဥပေဒက ျပ႒ာန္းစရာ မလိုဘူး။” ဆုိတာပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာၿပီးေတာ့ က်ေနာ့္အလွည့္ပါ။  မူလက က်ေနာ္ ေဆြးေႏြးဖို႔ ျပင္ဆင္ထားတာက သံတမန္ေတြကို သမၼတက “ဥပေဒနဲ႔အညီ ခန္႔အပ္ရမည္” လို႔သာ အေျခခံဥပေဒမွာ ဆိုထားတဲ့အတြက္ “ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ခန္႔အပ္ရမည္” လို႔ ျဖည့္စြက္ထားတာဟာ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ဆန္႔က်င္ေနတယ္ ဆိုတာေလာက္ကို ေထာက္ျပဖို႔ပါ။ သို႔ေသာ္ ေမၽွာ္လင့္ထားသလို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဆြးေႏြးခ်က္က က်ေနာ္နဲ႔မတူဘဲ ကဲြလဲြေနေတာ့ ဒီဥပေဒကို ဘာေၾကာင့္ ျပ႒ာန္းဖို႔လိုသလဲဆုိတဲ့ က်ေနာ့္အျမင္ကိုပါ စတင္ေျပာဆို ေဆြးေႏြးရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္ ေဆြးေႏြးခဲ့တာကို ျပန္ေျပာပါ့မယ္။ “ဒီဥပေဒကို ဘာလို႔ ျပ႒ာန္းဖို႔လိုသလဲဆုိတာ က်ေနာ့္အျမင္ကို စေျပာပါ့မယ္။ ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ေနရာမွာ အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ႕ ကြာျခားခ်က္တခုက အာဏာရွင္စနစ္မွာ ျပႆနာတခုခ်င္းအလိုက္ အာဏာရွင္က စိတ္ကူးတည့္ရာ အမိန္႔၊ ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြထုတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေလ့ရိွတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာေတာ့ ျပႆနာေတြ မေပၚခင္က ႀကိဳတင္ၿပီး စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ဥပေဒေတြကို အမ်ားဆႏၵနဲ႔ ခ်မွတ္ထားေလ့ ရိွၾကပါတယ္။ ျပႆနာေပၚလာတဲ့အခါ ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒနဲ႔အညီသာ ဆံုးျဖတ္ လုပ္ကိုင္ပါတယ္။ ဒါမွသာ သူ႔က်ေတာ့ တမိ်ဳး၊ ငါ့က်ေတာ့ တဖံု ဆုိတာမ်ိဳး၊ မညီမမၽွ မျဖစ္ေတာ့ဘဲ စည္းမ်ဥ္း၊ ဥပေဒ တခုတည္းေအာက္မွာ အားလံုး တန္းတူညီမၽွ ရိွမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဥပေဒမရိွဘဲ ဆံုးျဖတ္ အုပ္ခ်ဳပ္တာထက္ ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္းခ်မွတ္ၿပီး ခ်မွတ္ထားတဲ့ ဥပေဒနဲ႔အညီ အုပ္ခ်ဳပ္တာက ပိုေကာင္းပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ပိုက်ပါတယ္။ ဒါက ဘာေၾကာင့္ ဒီဥပေဒ ျပ႒ာန္းသင့္တယ္ဆုိတဲ့ ပထမအခ်က္ပါ။ ဒုတိယအခ်က္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္တာကေတာ့… ‘၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၀၇ မွာ ႏိုိင္ငံေတာ္သမၼတသည္ ဥပေဒႏွင့္အညီ မိမိႏိုင္ငံ၏ သံတမန္မ်ားကို ခန္႔အပ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ ေခၚယူျခင္း ျပဳႏိုင္သည္’ လို႔ ျပ႒ာန္းထားတဲ့အတြက္ ျပ႒ာန္းထားၿပီးသား သံတမန္မ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒရိွခဲ့ရင္ အဲဒီဥပေဒနဲ႔အညီ ခန္႔အပ္ႏိုင္တယ္၊ ျပန္လည္ေခၚယူႏိုင္တယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ျဖစ္ၿပီး၊ အဲဒီဥပေဒ မရိွေသးရင္ ရိွလာေအာင္ အရင္ျပ႒ာန္းေပးရမယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလို အေျခခံဥပေဒက ဆိုထားတာေၾကာင့္ ဒီဥပေဒလည္း မရိွေသးတာေၾကာင့္၊ ဒါကို ျပ႒ာန္းဖို႔လုိတယ္ဆိုတာ ဒုတိယတခ်က္အေနနဲ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။” က်ေနာ္ အဲဒီလို ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ဦးလွျမင့္ဦးက ဝင္ေရာက္ေဆြးေႏြးတာကေတာ့… ‘အေျခခံဥပေဒမွာ လႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ခန္႔အပ္ရမည္လို႔ အတိအလင္း ဆိုမထားတဲ့အတြက္ ဥပေဒမွာ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ခန္႔အပ္ရမည္လို႔ ထည့္လိုက္တာဟာ အေျခခံဥပေဒကို ဆန္႔က်င္ရာ မေရာက္ပါဘူး’ လို႔ ေဆြးေႏြးပါတယ္။ အဲဒီအခါ က်ေနာ္က ဒီလို ရွင္းျပပါတယ္။ “က်ေနာ္တုိ႔ အေျခခံဥပေဒကို ဖတ္တဲ့အခါ ပုဒ္မတခုခ်င္း ကြက္ဖတ္ရင္ မွန္မွန္ကန္ကန္ ျပည့္ျပည့္စံုစံု နားလည္မွာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕ေနာက္ တည္ရိွတဲ့ ပုဒ္မေတြ၊ အဲဒီပုဒ္မ ပါဝင္တဲ့ ေခါင္းစဥ္ေတြ၊ ဒါေတြကိုပါ ၿခံဳၿပီးဖတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အဲဒီပုဒ္မ ၂၀၇ ဟာ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ႏွင့္တာဝန္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ပုဒ္မ ၂၀၂ ကေန၊ ၂၁၅ အတြင္း ပါဝင္တဲ့ ပုဒ္မတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဒ္မ ၂၀၂ မွာ ‘ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္’ လို႔ အစခ်ီၿပီး လုပ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ထို႔အတူ ပုဒ္မ ၂၀၆ မွာလည္း ‘ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္’ လို႔ အစခ်ီထားၿပီး လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္တဲ့ သံတမန္ဆက္သြယ္ေရးဆိုင္ရာ တာဝန္မ်ားကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ပုဒ္မ ၂၀၅၊ ၂၀၇ နဲ႔ ၂၀၉ မွာေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတသည္ ဥပေဒႏွင့္အညီ လို႔ အစခ်ီထားၿပီး သူ လုပ္ႏုိင္တဲ့တာဝန္ေတြကို ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပုဒ္မ ၂၀၇ မွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ သံတမန္မ်ားခန္႔အပ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေခၚယူျခင္း တာဝန္ေတြကို အေျခခံ ဥပေဒထဲ ျပ႒ာန္းရာမွာ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို ခ်န္ထားခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္လိုတာဝန္ကိုေတာ့ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ႕ သေဘာတူညိီခ်က္နဲ႔မွ လုပ္ႏိုင္မယ္၊ ဘယ္လို တာဝန္ေတြကိုေတာ့ျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ရဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ ေတာင္းခံစရာမလိုဘဲ ဥပေဒျပ႒ာန္းၿပီး ဥပေဒနဲ႔အညီ လုပ္ရမယ္ဆိုၿပီး အေျခခံဥပေဒက က႑ခဲြျခား သတ္မွတ္ေပးလိုက္တာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သံတမန္မ်ား ခန္႔အပ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေခၚယူျခင္းဆိုင္ရာ ဥပေဒကို ျပ႒ာန္းတဲ့အခါ မူလသတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ဥပေဒနဲ႔အညီ ဆိုတာကို ေဘးခ်ိတ္ၿပိီး ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ဆိုတာ ထည့္လိုက္ရင္ မူလက က႑ခဲြျခားထားတာနဲ႔ အမ်ားႀကီး လဲြေခ်ာ္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ခန္႔အပ္ရမည္ ဆိုတဲ့အပိုဒ္ကို ျဖဳတ္ပစ္မွသာ ယခု ေဆြးေႏြးေနတဲ့ ဥပေဒဟာ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ညီညြတ္မွာ ျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ရွင္းျပလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့အခါ ေရွ႕ေနႀကီးဦးသန္းညြန္႔နဲ႔ USDP က ဦးေအာင္စိုး (က်ေနာ္ အမွတ္မွားခ်င္ မွားႏိုင္) တုိ႔က ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ သူတို႔ ေျပာစရာ သိပ္မ်ားမ်ား မရိွၾကပါ။ ခုန ဦးရဲထြန္း ေဆြးေႏြးသြားတာ ျပည့္စံုပါတယ္။ အဲဒီအတိုင္း သေဘာတူပါတယ္လို႔ပဲ ေျပာၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ႏိုင္ငံျခားေရးဝန္ႀကီးဌာနက တက္ေရာက္လာတ့ဲ အရာထမ္းမ်ားကလည္း ဦးရဲထြန္း ေဆြးေႏြးသြားတဲ့အတုိင္းပါပဲ၊ ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ ရယူရန္ မလိုပါ ဆိုတာကိုပဲ ေဆြးေႏြးသြားၾကပါတယ္။ က်ေနာ့္ညာဘက္ေဘး တေယာက္ေက်ာ္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေကာ္မရွင္အဖဲြ႔ဝင္ တေယာက္ (နာမည္ မမွတ္မိေတာ့) ကေတာ့ ႏိုိင္ငံတကာမွာ သံတမန္ခန္႔ထားေရး၊ ျပန္လည္ေခၚယူေရးဆိုင္ရာ ဥပေဒေတြ ျပ႒ာန္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားစာရင္းကို ေျပာျပပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာေတာ့ သံတမန္ခန္႔အပ္တဲ့အခါ သမၼတက ဆီးနိတ္လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အတည္ျပဳခ်က္နဲ႔သာ ခန္႔အပ္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ သမၼတက မႀကိဳက္ေတာ့တဲ့အခါ အခိ်န္မေရြး ျပန္လည္ေခၚယူႏိုင္ေၾကာင္း ရွင္းလင္း ေဆြးေႏြးသြားပါတယ္။ ဥပေဒၾကမ္း ေဆြးေႏြးပဲြမွာ ေဆြးေႏြးမယ့္သူအားလံုးနီးပါး ေျပာဆိုၿပီးတဲ့အခိ်န္မွာ သေဘာထားက ၃ မ်ိဳး ျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ဥပေဒၾကမ္းေကာ္မတီနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးေကာ္မတီက ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ခန္႔အပ္ရန္ သေဘာထား ရိွၾကၿပီး ဦးသိန္းညြန္႔၊ ဦးေအာင္စိုး၊ ႏုိင္ငံျခားေရးဌာနက အရာထမ္းမ်ားနဲ႔ က်ေနာ္တို႔က ျပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္၏ အတည္ျပဳခ်က္ မလိုတဲ့အတြက္ ျဖဳတ္ရန္ ဆႏၵရိွၾကပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ သေဘာထားကေတာ့ ဒီဥပေဒကို ျပ႒ာန္းစရာ မလိုဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။ ေကာ္မတီတြင္း ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အျမင္မိ်ဳးရိွတာ သူတေယာက္တည္း ျဖစ္ေနေပမယ့္ အဲဒီအျမင္ပဲ အႏိုင္ရသြားပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ပထမအႀကိမ္ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းသာ ကုန္သြားတယ္။ ဒီဥပေဒက လႊတ္ေတာ္က ထြက္မလာေတာ့လို႔ပါ။ အဲဒီဥပေဒ ထြက္မလာတဲ့အတြက္ သမၼတဦးသိန္းစိန္အေနနဲ႔ သံအမတ္သစ္ေတြ ခန္႔အပ္ရာမွာ၊ ျပန္လည္ေခၚယူရာမွာ ဥပေဒနဲ႔အညီ ခန္႔အပ္ဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုိင္လို႔လား၊ အသစ္ခန္႔အပ္တာ၊ ျပန္လည္ေခၚယူတာ လုပ္ဖို႔ မလိုလို႔လားေတာ့ မသိပါ။ အသစ္ခန္႔အပ္ျခင္း၊ ျပန္လည္ေခၚယူျခင္း လုပ္တာကို မေတြ႔မိေတာ့ပါ။ ယခုလည္း ဒီဥပေဒ မရိွေသးတဲ့အတြက္ သမၼတဦးထင္ေက်ာ္အေနနဲ႔ သံတမန္ေတြကို ဘယ္လိုခန္႔အပ္မလဲ၊ ဘယ္လိုဥပေဒနဲ႔အညီ ျပန္လည္ေခၚယူမလဲဆိုတာ အခက္အခဲရိွမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သမၼတရဲ႕ အမိန္႔ညႊန္ၾကားခ်က္သက္သက္နဲ႔ ခန္႔အပ္တာ၊ ျပန္ေခၚတာ လုပ္ျပန္ရင္လည္း အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ညီညြတ္မွာ မဟုတ္ပါ။ ဒီျပႆနာကို ရွဥ့္လည္းေလၽွာက္သာ၊ ပ်ားလည္းစဲြသာ အေျခအေနမိ်ဳးျဖစ္ေအာင္ ေျဖရွင္းလို႔ရတဲ့နည္း ရိွပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ျပ႒ာန္းမယ့္ ဥပေဒမွာ၊ သံတမန္ေတြ ခန္႔အပ္တဲ့အခါ ရိွရမယ့္ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္ေတြထဲမွာ၊ အပုိဒ္ခဲြတခု ထပ္ထည့္လိုက္ဖို႔ပါပဲ။ အဲဒီအပိုဒ္ခဲြမွာ… (---) ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတက သံတမန္အရည္အခ်င္းႏွင့္ ျပည့္စံုသည္ဟု ယူဆသူ။ ဆိုတဲ့ အပိုဒ္ခဲြပါ။ ဒါကိုျဖည့္လိုက္ရင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ယူဆသလို သမၼတက ခန္႔အပ္ခ်င္တဲ့သူ၊ မည္သူ႔ကိုမဆို ခန္႔အပ္လို႔ရသြားမွာ ျဖစ္သလို၊ သံတမန္မ်ားဆိုင္ရာ ဥပေဒလည္း ေပၚထြက္လာမွာျဖစ္လို႔ သံတမန္ ခန္႔အပ္တာ၊ ျပန္လည္ေခၚယူတာမွာ သမၼတအေနနဲ႔ လုပ္ရ ကိုင္ရ လြယ္ကူ အဆင္ေျပသြားမွာ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။     ။ ရဲထြန္း (သီေပါ)
Live

About DVB

The Democratic Voice of Burma (DVB) publishes daily independent news and information across Myanmar and around the world by satellite TV and the internet. DVB was founded in 1992 and is registered as a non-profit association in Thailand.

Follow Us

© Democratic Voice of Burma 2024