၂၀၀၇ ေ႐ြွႊ၀ါေရာင္သံဃာလႈပ္႐ွားမႈကို ဗီြဒီယိုနဲ့ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ျပီး  ဒီမိုကရက္တစ္ျမန္မာ့အသံ (ဒီဗြီဘီ)ကို ေပးပို့ခဲ့တဲ့  ဂီတသမား ေ႐ြွႊသံစဥ္ တီး၀ိုင္းေခါင္းေဆာင္ ကို၀င္းေမာ္ဟာ ေထာင္ဒဏ္ ၁၇ နွစ္ ျပစ္ဒဏ္က်ခံေနရာက   ျပီးခဲ့တဲ့ ဇန္န၀ါရီ ၁၃ ရက္မွာ ေက်ာက္ျဖူေထာင္က ျပန္လည္ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ့ရဲ့ ေထာင္တြင္း အေတြ့အၾကံုေတြ၊ ယံုၾကည္ခ်က္ ခံယူခ်က္ေတြနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားပါတယ္။ ပထမဆုံးအေနနဲ့ ကို၀င္းေမာ္ စအဖမ္းခံရတဲ့အခ်ိန္ ၂၀၀၇ နုိ၀င္ဘာ ၂၇ ရက္ေန့ ထင္တယ္။ အဲဒီေန့မွာ ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လို အဖမ္းခံရတယ္ဆုိတာကို ေျပာျပေပးပါလား။ “က်ေနာ္အဖမ္းခံရတာ Moon Bakery လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွာ အဖမ္းခံရတာပါ။ ျမို့ထဲက ဆူးေလဘုရားလမ္းမွာ စရဖ ကလူေတြ၊ နာမည္ေတြေတာ့ မသိေတာ့ဘူး။” ေနာက္ေတာ့ ဘယ္ကိုေခၚသြားလဲ။ “၉ မိုင္လို့ ၾကားတယ္။ ေသခ်ာ မသိရဘူး။ မ်က္စိေတြဘာေတြ ပိတ္ျပီးေတာ့ ေခၚသြားတာ။” အဲဒီမွာ စစ္ေၾကာေရး ႐ုိက္နွက္တာေတြ ညွဥ္းပန္းနွိပ္စက္တာေတြ ႐ွိပါသလား။ “ၾကီးၾကီးမားမားေတာ့ မ႐ွိဘူးဆုိေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ ႐ွိတယ္။ အဖဲြ့အစည္း ေပါင္းစုံ စစ္တာကို၊ က်ေနာ့္ကို အက္စ္ဘီက ထင္တယ္။ တခ်ို့အေျဖေလးေတြ သူတုိ့လုိခ်င္တာ မေပးလုိ့ဆုိျပီး ေခါင္းကို လက္သီးနဲ့ ထုိးတာေတာ့ ႐ွိတယ္။ တျခား က်ေနာ့္ထက္ ဆုိးတဲ့လူေတြေတာ့ ႐ွိေသးတယ္။ ဥပမာ ကိုမင္းကိုနုိင္ရဲ့ ညီ ကိုမ်ိုးေအာင္နုိ္င္တုိ့ ဘာတုိ့ဆုိရင္ လက္ေမာင္း နွစ္ဖက္လုံးျပုတ္ျပီး အင္းစိန္ေထာင္ကို ေရာက္လာတာ။ အဲလိုမ်ိုးေတြေတာ့ ႐ွိတယ္။” ေနာက္ေတာ့ သံတဲြေထာင္ကို ေရာက္သြားျပီးမွ ေက်ာက္ျဖူေထာင္ကို ေရာက္သြားလား။ “ဟုတ္တယ္။ အဲဒီမွာ အမိန့္ခ်ျပီးေတာ့ ေထာင္ကိုျပန္မပုိ့ဘဲ သံတဲြကိုပုိ့တယ္။ သံတဲြကေန ၀န္ထမ္းေတြ၊ အရာ႐ွိေတြ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ျပီး က်ေနာ္တုိ့ ၅ ေယာက္ အုပ္စုကို ေထာင္ေတြ ခဲြျပီး ပို့လုိက္တယ္။ တခ်ို့က ဘူးသီးေတာင္ေထာင္၊ တခ်ို့က စစ္ေတြ ေရာက္တယ္။ က်ေနာ္က ေက်ာက္ျဖူကို ေရာက္တယ္။” ဘယ္သူေတြနဲ့ အဓိက အနီးကပ္ေနခဲ့ရလဲ။ “သံတဲြမွာဆုိရင္ မ်ိုးရန္ေနာင္သိမ္း (အခုေဗဒါေဖာင္းေဒး႐ွင္း)နဲ့ တခန္းတည္း အတူေနခဲ့ရတယ္။ ဟုိဘက္ခန္းမွာဆုိရင္ စမ္းေခ်ာင္း ကိုကိုၾကီး၊ ေငြၾကာယံ ဆြမ္းစားေက်ာင္း ဆရာေတာ္ဦးဇာနိယနဲ့ ေနခဲ့ရတယ္။ ဒါက သံတဲြမွာေပါ့။ ေက်ာက္ျဖူေရာက္ေတာ့ ေဇာ္ထက္ကုိကို၊ ေဇာ္မင္း (ခ) ေဘာင္းေဘာင္း၊ ေနာက္ ဦးစိုိင္းလွေအာင္ (႐ွမ္းျပည္) က ၇၉ နွစ္ က်တဲ့ လူေပါ့။ သူတုိ့နဲ့ အတူတူ ေနခဲ့ရတယ္။ လြတ္ေတာ့လည္း အတူတူ လြတ္လာတယ္။” သူတုိ့နဲ့ အတူေနခဲ့ရတဲ့အခ်ိန္မွာ အစ္ကိုအေနနဲ့ အမွတ္တရ တခုေလာက္ ေပးလုိ့ရမလား။ “ေကာင္းတာ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သံတဲြေထာင္မွာ က်ေနာ္နဲ့ ဆရာၾကီး ဦးျမင္လြင္နဲ့က ၁၀ ရက္စခန္းေတြ စျပီးလုပ္ေပးခဲ့တယ္။ ေထာင္ပို္င္နဲ့ညွိျပီးေတာ့ ေထာင္ထဲမွာ တျခားအက်ဥ္းသား ရာဇ၀တ္မႈသမားမ်ားပါ ဖတ္လို့ရေအာင္ စာအုပ္ေတြ လႉေပးခဲ့တယ္။ တရားစခန္းေတြ စျပီးဖြင့္ေပးခဲ့တယ္။ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ္တုိ့ ေရာက္တုန္း က်ေနာ္တုိ့ထဲကေန ကိုေဇယ်ာဦးတုိ့ဆုိတာ ဗကသကုိ အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးမႈနဲ့ က်တဲ့ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ ႐ွိတယ္။ သူတုိ့ေတြနဲ့ က်ေနာ္တုိ့နဲ့ ညွိျပီးေတာ့ အက်ဥ္းသားေတြကုိ အဂၤလိပ္စာ သင္ေပးတာ၊ ကြန္ပ်ဴတာသင္ေပးတာ။ အဲဒါမ်ိုးေတြ ေနာက္ဆုံး ရာဇ၀တ္မႈနဲ့က်တဲ့ အက်ဥ္းသားေတြ အတြက္ဆုိ `အ´သုံးလုံး သင္ေပးဖုိ့ ေက်ာင္းေလးေတြ ဖြင့္ေပးဖုိ့ေတြ က်ေနာ္တုိ့နဲ့ ေထာင္ပုိင္ၾကီးနဲ့ အဲဒီေထာင္ပို္င္ တာ၀န္ခံအရာ႐ွိက ေကာင္းေတာ့ ညွိျပီးေတာ့ ေထာင္တြင္း တုိးတက္ေရးေတာ့ အမ်ားၾကီး လုပ္ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အဲဒါေတာ့ သံတဲြေထာင္ေပါ့။” ၉၆ ခု နုိ၀င္ဘာလက က်တုန္းက ထက္စာရင္ အခုတၾကိမ္ က်တာက ေတာ္ေတာ္ေျပာင္းလဲ ကြာျခားသြားျပီလုိ့ ေျပာလို့ရျပီေပါ့။ “ဒါကေတာ့ ေျပာလုိ့ရပါတယ္။ ေျပာလုိ့ရတယ္ဆုိတာက  အစိုးရဘက္က သူတုိ့ဘာသူတုိ့ ေျပာင္းလဲခ်င္လုိ့ ေျပာင္းလဲလာတာေတြ ဘာေတြလည္း ႐ွိေကာင္း႐ွိမယ္။ သို့ေသာ္ ၉၆ ခုနွစ္မွာ ေတာ္ေတာ္ ဆုိးေသးတယ္။ နုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသားက ေထာင္ထဲေတြမွာ အ႐ုိက္အနွက္ေတြ ခံေနရတယ္။ ညွဥ္းပန္း နွိပ္စက္ခံေနရတာ က်ေနာ္တုိ့ မ်က္စိေ႐ွ့တင္။ ၉၉ ခုနွစ္ေလာက္ကစျပီး အို္င္စီအာစီက ေထာင္ေတြထဲကို ၀င္ခြင့္ရျပီးေနာက္ပို္င္းမွာ တျဖည္းျဖည္း တုိးတက္လာတယ္။ ဥပမာ မိလႅာစနစ္၊ က်န္းမာေရးစနစ္၊ ေဆး၀ါးကုသမႈ စနစ္ အကုန္လုံးပါပဲ။ အစစအရာရာပဲ။ အရင္ ၉၆ တုန္းက က်ေနာ္တုိ့ ေထာင္ထဲ ေရာက္တုန္းက ဘုရားစာအုပ္ေတာင္ မဖတ္ရဘူး။ စာအုပ္နဲ့ ပတ္သက္ရင္ ဘာစာအုပ္မွ မဖတ္ရဘူး။ ဘာစာ႐ြက္၊ ဘာေဘာလ္ပင္မွ မကုိင္ရဘူး။ ဘာမွ႐ွိလို့ မရဘူး။” ကို၀င္းေမာ္ ပထမအၾကိမ္ ေထာင္က်တုန္းက ကိုမြန္းေအာင္ဆုိတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးတုိ္က္ပဲြ သီခ်င္းေခြမွာပါတဲ့ `ဧည့္ဆုိး´ သီခ်င္း၊ ေနာက္ ေအေအပီပီက ေနာက္ဆုံးထုတ္ခဲ့တဲ့ `ခ်ယ္ရီ´ သီခ်င္းတုိ့ ေထာင္ထဲမွာ ဖန္တီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ အခုေကာ အဲဒီလုိ သီခ်င္းမ်ိုးေကာ ေထာင္ထဲမွာ ေရးျဖစ္ခဲ့လား။ “ေရးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမ တေခါက္တုန္းကေတာ့ ဂစ္တာေတြ ဘာေတြ သိပ္အဆင္မေျပဘူး။ ကိုယ့္ဘာကုိယ္ လုပ္ရတာ။ ဒီတေခါက္ေတာ့ တာ၀န္ခံ အရာ႐ွိေတြကို တင္ျပျပီးေတာ့ သံတဲြမွာ ဂစ္တာေတြ ဘာေတြပါ ေတာင္းခြင့္ရတယ္။ ေထာင္ပုိင္ကိုယ္တုိင္က ဂစ္တာ၀ယ္ေပးတယ္။ ျပီးေတာ့ ကိုယ့္ရဲ့ ဘ၀တူ အက်ဥ္းသားေတြကို ျပန္သင္ေပးခြင့္ ရခဲ့တယ္။ အဲဒီမွာ ဂစ္တာေလး႐ွိေတာ့ ပိုေရးျဖစ္တာေပါ့။” ဘယ္သီခ်င္းလဲ။ နာမည္ေလး ေျပာျပေပးလုိ့ ရမလား။ “က်ေနာ္ ဒီတေခါက္ we shall over come ဆိုတာ မာတင္လူသာကင္းကုိ ဂုဏ္ျပုထားတဲ့ သီခ်င္းေလး႐ွိတယ္ မူရင္း။ အဲဒါေလးကို ဘာသာျပန္ျပီးေတာ့ ျမန္မာမႈျပုခဲ့တယ္။ ေနာက္ျပီးေတာ့ က်ေနာ္တုိ့ ေတာင္ငူမွာတုန္းက Freedom from Fear ဆိုတာကို ေက်ာင္းသားေလးေတြ ၂ ေယာက္၊ ၃ ေယာက္ေလာက္ ေပါင္းေရးထားတာ ႐ွိတယ္ အဂၤလိပ္လို။ အဲဒါကို ဒီတေခါက္ အထဲထဲ က်မွပဲ ျမန္မာမႈေလး ျပန္ျပုျပီးေတာ့ ေရးစပ္ခဲ့တယ္။ ဆုိလိုတာက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ Freedom from Fear ကို မွီျငမ္းထားတာ။ ႐ွင္သန္လြတ္ေျမာက္ျခင္းလို့ ေပးထားတယ္။ ဒီဗီြဘီက ၂၀၀၇ တုန္းက ေတာက္ေလွ်ာက္လြွႊင့္ေနတဲ့ ေကာ္နီ သီခ်င္းကလည္း ေတာင္ငူမွာ ေရးခဲ့တာ။ အဲဒါေတြအားလုံးက ျပန္ထြက္မွ အကုန္လုံး အေခ်ာလုပ္မွာေလ။ ပထမ ဒီမုိဗား႐ွင္းေတြပဲ ေပးထားတာေတြက တခ်ို့သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြက တင္ေပးတာ ေပး။ ေဖ့စ္ဘုတ္ေပၚ တင္ေပးတာတင္၊ သတင္းဌာနေတြ ပုိ့တာပို့၊ အဲလို လုပ္ေပးၾကတယ္။” ဂီတာသမား တေယာက္ကေန စစ္အာဏာ႐ွင္ ဆန့္က်င္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမားတေယာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ဗီြဒီယုိ သတင္းသမား အျဖစ္ ပတ္သက္ျပီး ေထာင္ေတြက်ခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလိုမ်ိုး အေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာလဲ ခင္ဗ်ာ။ “တုိတိုေလး ေျပာရင္ေတာ့ နုိင္ငံသားတုိင္းက ဒီမုိကေရစီမွာ တာ၀န္႐ွိၾကတာပဲေလ။ ဘယ္သူမဆုိေပါ့။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္တုိ့ ဂီတာသမား တေယာက္မွာလည္း တာ၀န္႐ွိတာပဲ။ က်ေနာ္တုိ့ဆုိ ဒီဟာၾကီးကို ရဖုိ့ေတာင္းဆုိမယ္၊ ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၾကမယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေတြလုပ္ၾက၊ အဲဒါေၾကာင့္ ဒီအသီးအပြင့္ေတြက  ေနာင္တခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ့ သားစဥ္ေျမးဆက္ ခံစားရမွာေလ။ လူတုိင္းမွာ တာ၀န္႐ွိတာေပါ့။ အဲဒီအတြက္ပါ။ ဒါကေတာ့ တုိုတိုေလး ေျပာလိုက္တာေပါ့။ က်ေနာ္တုိ့ ကိုးကြယ္တဲ့ ရတနာသုံးပါးကို ဦးထိပ္ထားတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို လမ္းမေပၚမွာ ရက္ရက္စက္စက္ လုပ္ေနတာေတြကို က်ေနာ္တုိ့ ျမင္ရတဲ့အခါမွာ ဒါေတြက်ေတာ့လည္း မခံစားနုိ္င္ဘူး။ ဒီအတြက္ က်ေနာ္တုိ့ မီဒီယာအေနနဲ့ ၀င္ေရာက္ ပါ၀င္ျပီးေတာ့ ဒီဗီြဘီကို သတင္းေတြေပးပုိ့တယ္။ ဒါက ကမၻာ့မိသားစုၾကီးကုိ သိေစခ်င္လို့ က်ေနာ္တို့ လုပ္ေနၾကတာ။ က်ေနာ္တုိ့ေတြက သတင္းေထာက္သက္သက္ လုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ့က နုိ္င္ငံအတြက္ တာ၀န္တခု ထမ္းေဆာင္ၾကမယ္လို့ လုပ္ၾကတာ။ ပုိဆုိးတာက ရတနာသုံးပါးထဲက တပါးကုိ ရက္ရက္စက္စက္ ေခ်မႈန္းတာၾကီးကို က်ေနာ္တုိ့ မၾကည့္ရက္ဘူး။ က်ေနာ္တုိ့ဆုိ ဗီြဒီယုိ တည္းျဖတ္လုပ္ရင္းနဲ့ မ်က္ရည္ေတာင္က်တယ္။ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ သမီးကို ေျပာျပေတာ့ သမီးရဲ့ သမၼတၾကီးထံ အိတ္ဖြင့္ေပးစာထဲမွာ အဲဒီအေၾကာင္းေလးေတြ ပါလာပါတယ္။” အစ္ကို ေပးပုိ့ခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းေတြနဲ့ပဲ ဘားမားဘီေဂ် ႐ုပ္႐ွင္မွတ္တမ္းဆုိျပီး ကမၻာမွာ ေတာ္ေတာ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ ေအာ္စကာ ေနာက္ဆုံးစကာတင္ အဆင့္ေတာင္မွ ပါခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အစ္ကိုအေနနဲ့ ေထာင္ဒဏ္ေတြပိုျပီး အျပစ္ေပးခံရတာလည္း ၾကားရတယ္။ ဒီအေပၚမွာ အစ္ကိုအေနနဲ့ ဘယ္လိုမ်ိုး ခံစားခဲ့ရလဲခင္ဗ်။ ဒီ႐ုပ္႐ွင္နဲ့ ပတ္သက္ျပီး အစ္ကုိရဲ့ ပါ၀င္ပတ္သက္ခဲ့တဲ့ အခန္းက႑။ “အဲဒီတုန္းက က်ေနာ္တုိ့က ဒီဗီြဘီအတြက္ ျပည္တြင္းမွာ႐ွိတဲ့ လူေတြ ႐ုိက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တုိ့လူငယ္ေတြ အုပ္စုေလးေတြ ႐ွိတယ္။ အကုန္ ႐ုိ္က္ၾကတယ္။ က်ေနာ္တုိ့ ကတ္ေတြက ရန္ကုန္မွာေတာ့ အမ်ားဆုံးေပါ့။ ေနရာေလးေတြ တာ၀န္ခဲြျပီး ယူၾကတယ္။ ျမို့ထဲဆူးေလမွာ ဂ်ပန္ၾကီး သတင္းေထာက္ အပစ္ခံရတဲ့ ကတ္က ကိုေအာင္ၾကီးတုိ့၊ အဲလိုမ်ိုးေပါ့။ က်ေနာ္က ဘုရားေပၚမွာ တာ၀န္ယူထားတယ္။ တခ်ို့ေတြက ေငြၾကာယံဘက္၊ အဲလိုေပါ့။ ျဖစ္ေနတဲ့ ေနရာေတြမွာ လူစုေတြခဲြျပီး လုပ္ၾကေတာ့ အစိတ္အပို္င္းေတြ အားလုံးက တနည္းတဖုံနဲ့ေတာ့ အဲဒီကတ္ေတြ အားလုံးကေတာ့ ျပန္သုံးထားၾကတယ္။ ဆုိလုိတာက အဲဒီအတြက္က တုိ္င္းျပည္အတြက္ လုပ္ၾကတာပဲေလ။ အဓိကေတာ့ စစ္အစိုးရေတြရဲ့ မတရား လုပ္ရပ္ေတြကို ကမၻာ့မိသားစုၾကီး သိေအာင္ လုပ္ၾကတာပဲ ဆုိေတာ့ ေကာင္းပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သြားတယ္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ့လည္း ေက်နပ္တာေပါ့။ က်ေနာ္တုိ့ကို နွစ္ ထပ္တုိးတာတို့၊ နုိင္ငံေတာ္အစိုးရကေန က်ေနာ္တုိ့ကို ပိုျပီိးအျငိုးေတြ ၾကီးသြားတာတုိ့ ဒါေတြကေတာ့ ျဖစ္လာလည္း မတတ္နုိ္င္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တုိ့ ဒီမွာ ဒီလို ရက္ရက္စက္စက္ က်ဴးလြန္မႈၾကီး တခုက ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ကမၻာ့မိသားစုၾကီး သိဖုိ့ေတာ့ အေရးၾကီးတယ္ေလ။ အဲဒါၾကီး သိသြားတယ္ဆုိရင္ က်ေနာ္တုိ့ တာ၀န္ေက်တယ္လို့ အဲလိုခံစားရတယ္။” ေနာက္ဆုံး က်ေနာ္ေမးခ်င္တာက ကို၀င္းေမာ္အေနနဲ့ ေ႐ွ့ဆက္ျပီးေတာ့ ဘာလုပ္သြားမလဲ။ ဂီတသမားအျဖစ္ပဲ ဆက္လက္ ရပ္တည္သြားမလား။ ေ႐ြွႊသံစဥ္ တီး၀ုိင္းကုိပဲ ျပန္ျပီးေတာ့ ထူေထာင္သြားမလား။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ဗီြဒီယုိ သတင္းေထာက္အျဖစ္ ရပ္သြားမလား။ “အဓိကေတာ့ က်ေနာ္တုိ့ ပေရာ္ဖက္႐ွင္နယ္က ဂီတပဲေလ။ ဂီတကို ဆက္လုပ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဟိုးကတည္းက ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ အလကၤာဆုိျပီးေတာ့ က်ေနာ္ တီးခဲ့ေသးတာကို၊ ပထမအၾကိမ္ ျပန္လြတ္လာေတာ့။ ေ႐ြွႊသံစဥ္နာမည္ကို သုံးခြင့္မေပးဘူး။ အဲဒီအတြက္ အလကၤာဆုိျပီး ေထာင္ခဲ့တာ။ ခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပြင့္လင္းလာျပီဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ့ ေ႐ြွႊသံစဥ္နာမည္နဲ့ ျပန္သုံးဖုိ့ နုိင္ငံေရးေလာကက သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြေကာ၊ ဂီတေလာကက မိတ္ေဆြေတြ အားလုံးက တုိက္တြန္းၾကတဲ့အတြက္ အခု ေ႐ြွႊသံစဥ္နာမည္နဲ့ လာမယ့္ ၂ ရက္ေန့လား၊ ၄ ရက္ေန့လား မသိဘူး။ ေမွ်ာ္စင္ကၽြန္းမွာ မျဖူျဖူသင္းရဲ့ ေအအုိင္ဒီအက္စ္ ရန္ပုံေငြပဲြကေနစျပီးေတာ့ ေ႐ြွႊသံစဥ္နာမည္နဲ့ ျပန္တီးဖုိ့ လုပ္ထားတယ္။ ဂီတေတာ့ အဓိက နံပါတ္တစ္ေပါ့။ က်န္တာေတာ့ ခဏနည္းနည္းေလး နားခ်င္ေသးတယ္။ မိသားစုနဲ့ နားခ်င္ေသးတယ္။ က်ေနာ့္အေဖဆုိရင္ အသက္ ၈၉ နွစ္႐ွိျပီ။ က်ေနာ့္မိဘေတြနဲ့ မိသားစုနဲ့ ခဏေနြးေနြးေထြးေထြး။ သားသမီးေတြနဲ့ ဆုိရင္လည္း ပထမအၾကိမ္၊ ဒုတိယအၾကိမ္ ၂ ၾကိမ္လုံးမွာ ၁၀ နွစ္ေလာက္ ခဲြခြာေနခဲ့ရတာဆုိေတာ့ သူတုိ့နားမွာ ခဏေလာက္ေတာ့ ေနေပးခ်င္တယ္။”