အက်ဥ္းေထာင္ဟာ ငရဲလား၊ ျပဳျပင္ေရးစခန္းလား
DVB
·
February 15, 2017
ေထာင္က်အက်ဥ္းသားလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဝင္ေတြက အနည္းနဲ႔ အမ်ားေတာ့ ၾကဥ္လိုက္ၾကတာပါပဲ။ ေထာင္ထြက္ဆိုရင္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ေဘးဖယ္ ထုတ္လိုက္ၾကတယ္။ ေထာင္ျပင္ေရာက္ေတာ့လည္း ထပ္မံအဖယ္ခံလိုက္ရေတာ့ ဒီလို အၾကဥ္ခံလိုက္ရျခင္းသည္ပင္ ေနာက္တႀကိမ္ ျပစ္ဒဏ္ထပ္ေပးသလို ျဖစ္ေနျပန္တယ္။ တႀကိမ္ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္မိတာနဲ႔ ဘဝတေလွ်ာက္လုံး ဂုဏ္သိကၡာကို ျပန္လည္အဖတ္ဆယ္ခြင့္ မရွိရေတာ့ဘူးလား။ လူသားျဖစ္ျခင္းရဲ႕ တန္ဖိုးေတြကို အျပည့္အဝ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ မရႏိုင္ေတာ့ဘူးလား။ ဘဝရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲခြင့္ေတြ လက္လြတ္ဆံုးရႈံးလိုက္ရေတာ့မွာ လား။ စတဲ့အေမးေတြက ဒီေန႔ေခတ္သစ္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေမးစရာေတြ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
တကယ္ေတာ့ ဒီေန႔ကာလလို လူ႔အခြင့္အေရး ဦးစားေပး စဥ္းစားေနခ်ိန္မွာ အက်ဥ္းေထာင္လို ေနရာမ်ိဳးမွာလည္း လူ႔ငရဲခန္းဆိုတာထက္ ျပဳျပင္လို႔ရသမွ် ျပဳျပင္ေရးအျမင္နဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္တာဟာ ပိုလို႔သင့္ေလ်ာ္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒီလိုအျမင္နဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ပုံေဖာ္မယ္ဆိုရင္ အက်ဥ္းေထာင္ဌာနဟာ တရားေရးဌာန ေအာက္ကို မျဖစ္မေန ထားေပးရမွာပါ။ ေနာက္တခုကေတာ့ အရင္ေခတ္ေတြက ေပးခဲ့တဲ့ အက်ဥ္းလက္စြဲဥပေဒပါ အက်ဥ္းသားခံစားခြင့္ အျပည့္အဝ ေဖာ္ေဆာင္ေပးဖို႔လည္း လိုအပ္ေနပါတယ္။ ဒီအခ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး အက်ဥ္းေထာင္ဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ ေရးဆြဲဖို႔ လို၊ မလို ဆိုတဲ့အေၾကာင္းေတြကို ေဆြးေႏြးေဝဖန္အႀကံျပဳႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဒီဗီြဘီရဲ႕ ပိုင္းျခားစိတ္ျဖာဥပေဒေရးရာ (Law Lab) အစီအစဥ္မွာ တင္ျပေဆြးေႏြးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အစီအစဥ္အစမွာေတာ့ တင္ဆက္သူ ဦးခင္သန္းက ပါဝင္ေဆြးေႏြးသြားမယ့္ သူေတြနဲ႔ ဒီဗီြဘီရဲ႕ ပရိသတ္ေတြကို မိတ္ဆက္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အက်ဥ္းေထာင္ကို လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔အညီ ေျပာင္းလဲဖို႔ဆိုရင္ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြ လိုအပ္မလဲဆိုတဲ့ ဦးခင္သန္းရဲ႕အေမးကိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဦးေနမင္းက “အက်ဥ္းေထာင္ဌာနဟာ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကတည္းက တရားေရးဌာနေအာက္မွာ ရွိခဲ့တာပါ။ ေနာက္ပိုင္း မ.ဆ.လ အစိုးရ လက္ထက္ကစၿပီး လုံၿခံဳေရးအေၾကာင္းျပဳလို႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးဌာနေအာက္ ေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒါဟာ မွားယြင္းခ်က္တခုပဲ။ ဒါကို ျပဳျပင္ဖို႔ဆိုရင္ ၂၀၀၈ ေျခ/ဥက အဟန္႔အတား ျဖစ္ေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၂၀၀၈ ေျခ/ဥ က အရင္ျပင္မွ ျဖစ္မွာပါ”လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကိုေတာ့ ေဆြးေႏြၾကသူေတြအားလုံးက တညီတညြတ္တည္း ေထာက္ခံေဆြးေႏြး အႀကံျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။
ဆက္လက္ေဆြးေႏြးၾကရာမွာေတာ့ လက္ရွိလႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ေတြ တဝက္နီးပါး ပါရွိေနေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိ အက်ဥ္းေထာင္ဥပေဒတခု မေပၚေပါက္ႏိုင္ေသးတာဟာ ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္ျမင္ ယူဆပါသလဲ ဆိုတဲ့ အေမးကိုေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအဖြဲ႔ ဦးေဆာင္ေကာ္မတီဝင္ ဦးထြန္းၾကည္က “အဓိကကေတာ့ ႏိုင္က်ဥ္း ဆိုတဲ့ ေဝါဟာရကို အသုံးမျပဳလိုတာကေန စတာပဲ။ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ပညာရွင္ေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး ကြၽမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ေတြ၊ အက်ဥ္းေထာင္နဲ႔ ဆက္စပ္သူေတြ စတာေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေရးဆြဲသင့္တယ္။ အဲဒီလိုပူးေပါင္းမႈကို လက္ခံ မစဥ္းစားလို႔ ၾကန္႔ၾကာတာပါ။ ဥပေဒျပ႒ာန္းႏိုင္ဖို႔ မေျပာနဲ႔၊ အခုထိ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတာင္ မဖြင့္ဆိုႏိုင္ေသးပါဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။
အက်ဥ္းသားေတြကို တန္းတူအခြင့္အေရးေပးရမယ္လို႔ အက်ဥ္းေထာင္ဥပေဒမွာ ပါရွိတယ္။ ဒီေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ဆိုတဲ့ ဖြင့္ဆိုခ်က္နဲ႔ အခြင့္အေရးေတြဟာ ဘယ္လို ျဖစ္လာႏိုင္သလဲ ဆိုတာကိုေတာ့ တရားေရးလႊတ္ေတာ္ေရွ႕ေန ဦးေဌးက “ႏိုင္/က်ဥ္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္မရွိဘူးလို႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးက အေျဖေပးခ့ဲဖူးတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၁၈၉၄ ကတည္းက ရရွိထားတဲ့ အက်ဥ္သား အခြင့္အေရးပဲ။ ၂၀၀၈ ေျခ/ဥမွာ မပါေပမယ့္ ႏိုင္/က်ဥ္းေတြရဲ႕ အခြင့္အေရး ရသင့္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ မဲေပးေရြးခ်ယ္စဥ္ကတည္းက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးရရွိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ၾကတာပဲ”လို႔ ဆိုပါတယ္။
တဆက္တည္း ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတာေတြကေတာ့ “ျပစ္မႈေႂကြး ေခၽြးနဲ႔ဆပ္မယ္” ဆိုတဲ့ အသံနဲ႔ ရဲဘက္စခန္းေတြဖြင့္ၿပီး အဓမၼခိုင္းေစမႈေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးသာမက အက်ဥ္းသား အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္မႈေပါင္းမ်ားစြာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီစခန္းေတြမွာ အာဟာရျပတ္တဲ့ အက်ဥ္းသားေတြ၊ ခႏၶာကိုယ္ ခြၽတ္ယြင္းသြားၿပီး လူျဖစ္က်ိဳး ဆုံးရႈံးခဲ့သူေတြ၊ အသက္ဆုံးရႈံးခဲ့ၾကသူေတြဟာ အလြန္မ်ားျပားလွပါတယ္။ အခုထိ ေျခခ်င္းေတြ၊ ေဒါက္ေတြ ခတ္ၿပီး ေစခိုင္းေနၾကဆဲပါပဲ။ ဒါေတြဟာ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ မညီေတာ့တာေတြ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရဲဘက္စခန္းဟာ ဖ်က္သိမ္းသင့္ေၾကာင္းကို ေဆြးေႏြးသူ အားလုံးက တညီတညြတ္တည္း ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။
ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အားလုံးက ဥပေဒေရးဆြဲသူေတြဟာ လူသားဆန္တဲ့စိတ္နဲ႔ ေရးသလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တျခားေသာ လက္စားေခ်လိုစိတ္နဲ႔ ေရးသလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ။ တကယ္ေတာ့ အက်ဥ္းေထာင္ဥပေဒဆိုတာ စာရိတၱျမင့္မာေရးကို စာရိတၱ ျပဳျပင္လိုစိတ္နဲ႔ လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ ဒီလို လုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ အက်ဥ္းေထာင္ကို တရားေရးဌာနေအာက္ ထားရွိေပးဖို႔ လိုတယ္လို႔ ေဆြးေႏြးၾကပါတယ္။ ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကတဲ့ ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ၿပီးတာနဲ႔ အစီအစဥ္ရိုက္ကူးေရး ၿပီးဆုံးခဲ့ပါတယ္။
အစီအစဥ္ ၿပီးဆုံးသြားေပမယ့္ ေခတ္ေဆက္ဆက္က အက်ဥ္းသားေတြအေပၚမွာ ထားရွိတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အျမင္ေတြကို ဘယ္လို ေျပာင္းၾကမလဲ။ ျပစ္ဒဏ္က်ခံၿပီးေပမယ့္ လူဆိုး၊ လူမိုက္ ဆိုတဲ့အျမင္က ခိုင္က်ည္ေနဆဲပါ။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း မဝင္ဆံ့ေတာ့တဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေပၚ အျမင္မၾကည္ေတာ့သလို လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအျပင္ကို တေရြ႕ေရြ႕ခ်င္း ထြက္ခြာသြားၾကေတာ့တာပဲ။ ၾကာလာေတာ့ မေကာင္းမႈသံသရာထဲကေန ရုန္းမထြက္ႏိုင္ေတာ့သလို ပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း သူတို႔ ရုန္းထြက္ႏိုင္ေအာင္္ လုံေလာက္တဲ့ အေထာက္အပံ့ မရရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ အက်ဥ္းေထာင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကိုယ္၌လည္း ျပဳျပင္ေရးဆိုတာထက္ အက်ဥ္းေထာင္ဆိုတာ ႏွိပ္စက္ညွဥ္းပန္းရာ ငရဲခန္းတခုလို႔ ခံယူထားၾကဟန္ပါပဲ။ ျမန္မာတို႔ရဲ႕ အစဥ္အလာ အယူအဆမွာကိုက အက်ဥ္းေထာင္ဆိုတာ “တာပံတ ငရဲခန္း”ကုိ စံနမူနာထား ဖန္တီးခဲ့တယ္လို႔ ဆိုထားေလေတာ့ အက်ဥ္းသားဟာ လူ႔ငရဲခန္းထဲက ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ လြတ္ေျမာက္ႏိုင္ပါေတာ့မလဲလို႔ စဥ္းစားေနမိပါေတာ့တယ္။
ဒီဗီြဘီ
