ေရာမၿမိဳ႕မီးေလာင္ေနစဥ္ ေစာင္းတီးသူက က်မမ်ားလား
DVB
·
December 31, 2016
မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ၂၀၁၇ ဆိုတဲ့ ႏွစ္သစ္ကိုႀကိဳမယ့္ ေန႔ထူးေလးတေန႔ကို ေရာက္ရွိေတာ့မယ္။ ႏွစ္သစ္ကူးကို ဘယ္လိုခံယူခ်က္၊ ခံစားခ်က္ေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းမလဲ။ ခါတိုင္းလိုပဲ ႏွစ္သစ္ကူးဆိုတာ ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္မွန္ ဇယားတခုပဲျဖစ္ေတာ့ ထူးေထြ ခံစားခ်က္ေတြမပါဘဲ ျဖတ္သန္းမလား။ ၂၀၁၇ အတြက္ က်မမွာ ထူးျခားတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြမ်ား ထားရွိမိေနသလား။ ဒီလိုစဥ္းစားခ်က္ေတြ မ်ားစြာနဲ႔ က်မ ေန႔ေတြ ညေတြကို ျဖတ္သန္းေနတယ္။
၂၀၁၁ ကတည္းက ျပည္သူေတြဘဝ ေအးခ်မ္းလံုၿခံဳမႈကို သယ္ေဆာင္ေပးႏိုင္မယ့္ အေျပာင္းအလဲတခုကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ မယံုရဲခဲ့ဘူး။ က်မ ဘဝတေလွ်ာက္လံုးမွာ လူလိမ္၊ လူေကာက္ေတြနဲ႔ အမ်ားႀကီး မျဖတ္သန္းခဲ့ရဘူး။ ဘဝမွာ မေခ်ာေမြ႔ခဲ့တာက စစ္ပြဲေတြေၾကာင့္ ေအးခ်မ္းလံုၿခံဳမႈမရွိတဲ့ေနရာမွာ ေနခဲ့ရတာတခုပဲ။ က်မငယ္ဘဝ ေလယဥ္ပ်ံေတြနဲ႔ ဗံုးႀကဲလို႔ ခ်စ္ရတဲ့ ေမာင္ေလးကို ရွာမေတြ႔ေတာ့လို႔ ျဖဴစင္တဲ့ရင္ဘက္တစံု အပူေတြ စၿပီး ေလာင္ၿမိဳက္ခဲ့တယ္။ ဗံုးဆက္တိုက္ႀကဲခ်ေနလို႔ ဘုရားစာကို ေမ့တဲ့အထိ အေၾကာက္တရားေတြနဲ႔ ဘုရားစာရြတ္ေနတဲ့ အမိုးတေယာက္ကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ေမာခဲ့တယ္။ ျပင္းထန္တဲ့ ေျမျပင္တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ ေသြးေတြ တစက္စက္ယိုေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးရဲဘာ္ေတြကို ၾကည့္ၿပီး အေျခအေနေတြကို နားမလည္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး မီးပန္းေဖာက္တာေတာင္ ႏွလံုးခုန္ရပ္တဲ့အထိ က်မေၾကာက္ေနခဲ့တယ္။
ဒါေပမယ့္ က်မျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ငယ္ဘဝကို က်မႏွစ္ၿခိဳက္တယ္။ အသား၊ ငါး ပံုမွန္မစားခဲ့ရေပမယ့္ ထမင္းကို ဝဝလင္လင္စားခဲ့ရလို႔ က်မ အဆင္ေျပခဲ့တယ္။ မေၾကတေၾကေထာင္းထည့္ထားတဲ့ ျငဳပ္သီးနဲ႔ ငါးပိရည္က်ဲက်ဲ၊ ေတာထဲကရွာလို႔ရတဲ့ ငွက္ေပ်ာ႐ိုင္းအူ တို႔စရာေလးနဲ႔ စားလိုက္ရတဲ့ မနက္စာေလးကို က်မ မေမ့သလို ေအးခ်မ္းမႈေတြနဲ႔အတူ လသာသာေအာက္မွာ ခ်စ္ရတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ ထုပ္စည္းထိုးကစားခဲ့ရတာကိုလည္း က်မ မေမ့ဘူး။ ဒီိလိုပဲ ေဆာင္းတြင္းမွာ အေအးဒဏ္ကို မကာကြယ္ေပးႏိုင္တဲ့ အကာအရန္ရွိတဲ့အိမ္ေလးနဲ႔ ေနခဲ့ရေပမယ့္ က်မ မီးပံုရဲ႕ အကာအကြယ္ကိုယူၿပီး ေႏြးေထြးမႈကို ရယူႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားလႉထားတဲ့ ဒုကၡသည္ေစာင္ေလးနဲ႔ ေကြးလို႔မွ အ႐ိုးေတြကိုက္တဲ့အထိ ဆက္လက္ေအးလာလို႔ မီးပံုေလးဖိုၿပီး ထမင္းၾကမ္း မီးဖုတ္စားခဲ့ရတာကိုလည္း က်မကေလးသဘာဝ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ရတယ္။ ပန္ကာဆိုတာ ရွိတယ္လို႔ ၾကားဖူးထားမႈမရွိတဲ့ က်မ ေႏြရာသီမွာ ပူလြန္းလွတဲ့ အပူဒဏ္ကို အဝတ္ေရစြတ္ၿပီး ေအးေနေအာင္ က်မ ဖန္တီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ မိုးတြင္းမွာလည္း မိုးေရေတြနဲ႔အတူ အခ်ဳိ႕ ေျခာက္တဲ့ အဝတ္အစား၊ ေစာင္ေတြကို အေဖာ္ျပဳၿပီး အိပ္စက္ရတဲ့ အရသာကို က်မ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္ခဲ့တယ္။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေတာထဲမွာေနရတယ္ဆိုေပမယ့္ ျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး တေန႔ၿငိမ္းခ်မ္းရမယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ဘဝေတြကို တို႔ေတြ အားလံုးပိုင္ဆိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ ခိုင္မာတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္မိဘ၊ ေမာင္ႏွမေတြနဲ႔ ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ ဘဝကို က်မ ျမတ္ႏိုးခဲ့ရတယ္။ က်မ အၿမဲတမ္း မေမာတမ္း တိုင္တည္ေျပာေနတဲ့ စကားတခြန္းရွိတယ္။ က်မဟာ ေတာ္လွန္ေရးကေန ေပါက္ဖြားလာတဲ့ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈအတြက္ ေတာ္လွန္တိုက္ပြဲဝင္ေနတဲ့သူျဖစ္တယ္။ က်မရဲ႕တိုက္ပြဲဟာ လူ႔အသက္ေတြကို ဖဲ့ေႁခြမယ့္ အာဏာယစ္မူးတဲ့ သူေတြကိုင္တဲ့ လက္နက္ က်မဆီမွာမရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မဆီမွာ ပင္လယ္ျပင္လို အဆံုးအစမဲ့တဲ့ ၾကင္နာသနားမႈေတြရွိတယ္။ လူသားဆန္တဲ့ ႏွလံုးသားတစံုရွိတယ္။ ဒီ ႏွလံုးသားတစံုကို ေပးခဲ့တဲ့ မိခင္ (ေဒၚထြန္းသြင္ - ဘဝရဲ႕ ဆင္းရဲခါးသီးမႈေတြကို ေပြ႔ပိုက္ၿပီး ဘဝတပါးကို ကူးေျပာင္းသြားတဲ့ေက်းဇူးရွင္) ကို ေက်းဇူးတင္တယ္။ ဒီႏွလံုးသားတစံုကို ကိုင္စြဲၿပီး ကိုယ္လို ဒုကၡဆင္းရဲေတြနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ သူေတြကို အလုပ္အေက်ြးျပဳႏိုင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ အင္အားေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးတဲ့ သူေတြအားလံုး (ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးနဲ႔ ျမန္မာ့အမ်ဳိးသမီးသမဂၢ) ကို တန္ဖိုးထားတယ္။ အမွားအမွန္ လူေတြရဲ႕ ဘဝ အေကြ႔အေကာက္ေတြကို နားလည္သေဘာေပါက္ေအာင္ အၿမဲတမ္းေျပာျပေပးခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕ အေဖ (ဦးၾကည္၀င္း - ABSDF တပ္ရင္းမႉးေဟာင္း) ကုိ ေက်းဇူးတင္သလို အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အိပ္မက္အျဖစ္ေတာင္ မက္ဖို႔ အေနအထားမရွိတဲ့ အေျခအေနကို ေက်ာ္လြန္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ လက္ရွိဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ခြင့္ရွိေအာင္ တြန္းအားေပး တိုက္တြန္းၿပီး လမ္းျပေပးခဲ့တဲ့ က်မရဲ႕ဆရာ (ဦးသန္းေက်ာ္ေဌး) ကို ထာဝရ ေက်းဇူးတင္ေနမိတယ္။
ဒီလိုခံယူခ်က္ေတြ ခံစားခ်က္ေတြကို သယ္ေဆာင္လာတဲ့က်မ အခုအခ်ိန္မွာ ဘာေၾကာင့္ စိတ္ဓတ္ေတြ က်လာရသလဲ။ စစ္ေျပၿငိမ္းဖို႔ ၁ ႏွစ္အတြင္းျဖစ္ရမယ္လို႔ ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ တခ်ိန္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအက်ဳိးေဆာင္ ဝန္ႀကီး ဦးေအာင္မင္းေျပာသလို ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာကို ခံယူထားေပမယ့္၊ ဒီမိုကေရစီက ၃ လအတြင္းရရွိမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ေတာခိုလာတဲ့ ႐ိုးသားတဲ့ ေတာ္လွန္ေက်ာင္းသားေတြကို သနားမိခဲ့ေပမယ့္ စစ္ေျပၿငိမ္းဖို႔ စစ္ေတြရပ္ဖို႔ ဒီေလာက္ႏွစ္ေတြ ၾကာလာလိမ့္မယ္လို႔ က်မ မေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ဘူး။
လူထုအစိုးရ၊ ဒီမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္မွာ အခုေလာက္ထိ စစ္ပြဲေတြ ျပင္းထန္လာမယ္လို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္မွာ ပါေနတဲ့သူေတြ အဖမ္းခံလိုက္ရမယ္လို႔လည္း မထင္ထားခဲ့ဘူး။ စစ္တပ္ရဲ႕ ၾသဇာအာဏာ သက္ေရာက္မႈကို အၿမဲတမ္းသတိထားခဲ့ေပမယ့္ ယေန႔အခ်ိန္မွာ ဒီေလာက္အထိျဖစ္လာခဲ့တာဟာ က်မအတြက္ေတာ့ အိပ္မက္တခုလို သေဘာထားခ်င္ခဲ့မိတယ္။ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္အထိ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္အေပၚမွာ က်မ အမ်ားႀကီးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တယ္။ ၂၀၁၅ တိုင္းရင္းသားေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ တန္ဖိုးထား ႀကိဳးစားတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ စုစည္းညီညြတ္မႈ ၿပိဳပ်က္ခဲ့တဲ့ဲ့ ေန႔ေလးကို က်မတို႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတယ္။ ဒီေနာက္ပုိင္း ၿပိဳပ်က္ခဲ့တဲ့ စုစည္းညီညြတ္မႈတခုကို ျပန္လည္တည္ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားရင္းနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ခိုင္မာတဲ့ အာဃာတထုထည္ေတြအျဖစ္ ျဖစ္လာေနတဲ့ အေနအထားတခုကုိ ၾကည့္ၿပီး တိုးတိတ္စြာ ဝမ္းနည္းေၾကကြဲခဲ့ရတယ္။ တၿပိဳင္တည္းမွာပဲ က်န္တဲ့သူက်န္၊ ေသတဲ့သူေတြေသ၊ ဘာတခုမွ အျပစ္က်ဴးလြန္ထားမႈမရွိဘဲ မတန္တဆ နာက်င္မႈေတြ၊ ခါးသည္းမႈေတြ၊ အေၾကာက္တရားေတြကို သယ္ေဆာင္ၿပီး လက္နက္စက္ကြင္းလြတ္ရာ ဗလာေျခတစံုကို အေဖာ္ျပဳၿပီး ေျပးလႊားေနရတဲ့ ေထာင္ေသာင္းခ်ီ စစ္ေရွာင္ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ အေျခအေနကို ၾကားသိရေတာ့ ေအာင့္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ကုိ အသာဖိၿပီး ငါဘာမွလည္း မလုပ္ႏိုင္ပါလား။ ဒီလိုအေတြးေတြကို အခါခါၿမိဳခ်ၿပီး တျခားႏိုင္ငံရဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈေတြကိုၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ဖန္တီးေနမိတယ္။ စစ္ဆိုတဲ့ဇာတ္ကား တခ်က္ေလးေတာင္ လွည့္မၾကည့္ဘဲ ဟာသဇတ္လမ္းေတြကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ့္ရဲ႕ စိတ္အဆင္မေျပမႈေတြကို ေက်ာ္လြန္ႏိုင္တဲ့အထိ လူေတြ အိပ္တဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္က်တဲ့အထိ က်ယ္ေလာင္စြာ ရယ္ေမာမိတဲ့က်မ ရယ္စရာလည္း ဘာမွမရွိပါလားဆိုတဲ့ မွတ္ခ်က္ကိုခံယူရင္း ေန႔ေတြ ညေတြကို ပံုမွန္ျဖတ္သန္းေနမိတယ္။
ဒီေန႔ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာ မိတ္ေဆြတေယာက္ဖလွယ္ထားတဲ့ ေလးစားရတဲ့ ကဗ်ာဆရာ တင္မိုးရဲ႕ ကဗ်ာတပုဒ္ကို အႀကိမ္ႀကိမ္အခါဖတ္ေနမိတယ္။ ဘာတဲ့ “ေမာင္းတီးမဲ့လူသားကဗ်ာထဲက - ‘ေရာမၿမိဳ႕ႀကီး မိီးေလာင္ေနစဥ္ ေစာင္းတီးမပ်က္တဲ့ နီ႐ိုးဘုရင္’ တဲ့” တိုက္ပြဲေတြျဖစ္၊ က်မတို႔ ခ်စ္ခင္ရတဲ့ မိတ္ေဆြေတြ ေနထိုင္ထားတဲ့ ထိန္းခ်ဳပ္နယ္ေျမေတြ တခုၿပီးတခုက်၊ ေထာင္ေသာင္းခ်ီတဲ့ ဒုကၡသည္ေတြ လြတ္ရာကို ထြက္ေျပးေနရင္း လြတ္ေျမာက္ရာေနရာမရွိတဲ့ အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စစ္ေျပးေရွာင္ ညီရင္းေမာင္ႏွမေတြအတြက္ ေမာင္းေတာင္ မတီးႏိုင္တဲ့ အေျခအေနျဖစ္ေနၿပီးေတာ့ ဟာသကားေတြၾကည့္ရင္း နီ႐ိုးဘုရင္လိုမ်ား ေစာင္းတီးေနမိသလား။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မတို႔က ကြင္းျပင္က သူေတြပါ။ ကြင္းထဲမွာ ကန္ေနတဲ့သူေတြမဟုတ္ေတာ့ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္တာေတြကိုလည္း ေျပာခြင့္မသာေနေတာ့ ေျပာတိုင္းလည္း အရာမေရာက္ေနေတာ့ နီ႐ိုးဘုရင္ က်မ ျဖစ္သြားတာ ဆန္းသလား။ ဒါေပမယ့္ ေမာင္းတီးမယ့္လူသား က်မျဖစ္လိုက္ခ်င္ပါေသးေတာ့ ႏွစ္သစ္နဲ႔အတူ အားသစ္ေတြေမြးၿပီး ေမာင္းတီးျပလိုက္ခ်င္ပါေသး။
တင္တင္ညိဳ
