နန္းတြင္း ေပ်ာက္ေစဆရာႀကီး ဂရီဂိုရီဆိုသည္မွာ ၁၈၆၉ ခုႏွစ္မွ ၁၉၁၆ ခုႏွစ္အထိ အသက္ရွင္သန္ခဲ့ေသာ ႐ုရွားဇာဘုရင္၏ နန္းတြင္းေပ်ာက္ေစဆရာႀကီး ဂရီဂိုရီ ရပ္စ္ျပဴတင္ကို ဆိုျခင္းျဖစ္သည္။ ရပ္စ္ျပဴတင္အေၾကာင္းကို သတိရမိျခင္းမွာ ယခုတေလာ ရပ္စ္ျပဴတင္ကဲ့သို႔  ပေယာဂဆရာတဦး၏ သမီးျဖစ္သူက အစိုးရအဖဲြ႔ေခါင္းေဆာင္ သမၼတ၏ၾသဇာကို အသံုးျပဳ၍ အဂတိလိုက္စားခဲ့ရာမွ အ႐ႈပ္အေထြးမ်ား ေပၚလာၿပီး သမၼတပါ ျဖဳတ္ခ်ခံရေတာ့မည့္အေရး ေပၚေပါက္လာျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ သူမကား ေတာင္ကိုရီးယားသမၼတ ပတ္ဂြမ္ေဟး၏ လူယံုေတာ္၊ ပေယာဂဆရာ ခြၽဳိင္ေတမင္း၏သမီး ခြၽဳိင္ဆြန္ဆီပင္ ျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည့္ ႏိုဝင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔က တရားစဲြဆိုေရး အရာရိွမ်ားက သူမကို ႏိုင္ငံေတာ္ေရးရာကိစၥမ်ားတြင္ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္မႈႏွင့္ ေခ်ဘိုးလ္ ေခၚ ေတာင္ကိုရီးယား ကုမၸဏီႀကီးမ်ားထံမွ ေဒၚလာသန္းေပါင္းမ်ားစြာကို သူမ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားေသာ ေဖာင္ေဒးရွင္းမ်ား၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားသို႔ အလႉေငြမ်ား ဇြတ္အတင္း ထည့္ဝင္ေစမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ တရားစဲြဆိုခဲ့ၾကေလသည္။ ယခု ေတာင္ကိုရီးယား အ႐ႈပ္ေတာ္ပံုအေၾကာင္းကို မေျပာမီ သမိုင္းတြင္ ရိွခဲ့ဖူးသည့္ ေပ်ာက္ေစဆရာလိုလို၊ ပေယာဂဆရာလိုလို လူထူးလူဆန္း ရပ္စ္ျပဴတင္၏ နန္းတြင္းအ႐ႈပ္ေတာ္ပံုအေၾကာင္း ေျပာလိုပါသည္။ ရပ္စ္ျပဴတင္သည္ ၁၈၆၉ ခုႏွစ္တြင္ ႐ုရွားႏိုင္ငံ ဆိုက္ေဗးရီးယားနယ္တြင္ သာမန္ လယ္သမားမိသားစုမွ ေမြးဖြားလာသူ ျဖစ္သည္။ ရဟန္းျဖစ္ခြင့္ လဲြေခ်ာ္သြားၿပီးသည့္ေနာက္ပိုင္း နယ္တကာ လွည့္လည္သြားလာေနခဲ့ရာမွ ေနာက္ဆံုးတြင္ သူ၏ ေပ်ာက္ေစ၊ မန္းမႈတ္အစြမ္းျဖင့္ ဇာဘုရင္ နီကိုးလပ္စ္-၂ ၏ သားေတာ္ အလက္ဇီ၏ ေသြးမတိတ္သည့္ေရာဂါကို ကုသေပးႏိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယံုၾကည္မႈကိုရရိွကာ ႐ုရွားနန္းေတာ္တြင္းသို႔ ေရာက္ရိွလာခဲ့သည္။ သူ၏ ေပ်ာက္ေစေရာဂါကုအစြမ္းႏွင့္ အနာဂတ္နိမိတ္ဖတ္ခ်က္မ်ား မွန္ကန္မႈေၾကာင့္ ဇာဘုရင္၏ မိဖုရား အလက္ဇႁႏၵား ဖီယိုဒို႐ိုဗနာ၏ အသည္းစဲြျဖစ္လာခဲ့သည္။ ထုိသို႔ေသာ ယံုၾကည္မႈႏွင့္ အလြန္အကြ်ံ ရင္းႏွီးမႈမ်ားေၾကာင့္ အလက္ဇႁႏၵား မိဖုရားႏွင့္ ရပ္စ္ျပဴတင္တို႔အၾကား မရွင္းမရွင္း ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ဟုပင္ ေကာလာဟလမ်ား ပ်ံ႕ႏွံ႔လာသည္။ ရပ္စ္ျပဴတင္၏ ေသာက္ေသာက္စားစား ပါတီပဲြမ်ားအတြင္း မိဖုရား အလက္ဇျႏၵားကိုသာမက သူမ၏ သမီးေတာ္မ်ားအေပၚကိုပင္ ကိုယ္ထိလက္ေရာက္ အခြင့္အေရးယူခဲ့သည္ဟု ဆိုသည္။ ဇာဘုရင္ နီကိုးလပ္စ္သည္ပင္လွ်င္ သူ၏ၾသဇာေအာက္တြင္ ေရာက္ေနခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကေလသည္။ ထိုသို႔ အလက္ဇႁႏၵားမိဖုရားအေပၚ တေန႔တျခား ၾသဇာလႊမ္းမိုးလာေသာ ရပ္စ္ျပဴတင္သည္ ၁၉၁၁ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ အစိုးရ အထက္တန္းရာထူး ေနရာမ်ားတြင္ သူ႔လူမ်ားကို အစားထိုး ခန္႔ထားေစျခင္းျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အေရးအရာမ်ားကို ၾသဇာသက္ေရာက္ ျခယ္လွယ္ခြင့္ ရလာခဲ့သည္။ ဇာဘုရင္ႏွင့္ မိဖုရားတို႔၏ ထုိိသု႔ိေသာ အားနည္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ အမ်ားက ၎တို႔အေပၚ အ႐ိုအေသ တန္လာၾကေလသည္။ ၁၉၁၆ ခုႏွစ္တြင္ မင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္တစုက ရပ္စ္ျပဴတင္ကို လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ သူေသာက္မည့္ ဝိုင္ႏွင့္ အဆာသြတ္မုန္႔မ်ားတြင္ ဆိုင္ယႏိုက္ အဆိပ္ခတ္၍ လုပ္ႀကံခဲ့ေသာ္လည္း ရပ္စ္ျပဴတင္ကား မေသခဲ့။ သို႔ျဖစ္၍ လုပ္ႀကံသူမ်ားက ေသနတ္ျဖင့္ ပစ္႐ံုမက ဓားျဖင့္ အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ ထိုးခဲ့ေသာ္လည္း မေသႏိုင္ေသးသျဖင့္ အဝတ္မ်ားပတ္၍ နီဗားျမစ္ထဲသို႔ ပစ္ခ်ကာ ေရႏွစ္သတ္ခဲ့ၾကေလသည္။ ေနာက္ထပ္ သံုးရက္ၾကာေသာအခါ သူ႔အေလာင္းကို နီဗားျမစ္အတြင္း ရွာေဖြေတြ႔ရိွခဲ့ၾကသည္။ ရပ္စ္ျပဴတင္ ေသဆံုးသြားခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ဆံုး သူ႔နိမိတ္ဖတ္ခ်က္မ်ားမွာကား ေက်ပ်က္မသြားေခ်။ သူ မေသခင္အခိ်န္က နိီကိုးလပ္စ္ဘုရင္ထံ ေရးခဲ့သည့္စာထဲတြင္ သူ႔ကို အစိုးရအရာရိွမ်ားက သတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကပါက ေတာ္ဝင္မိသားစုအားလံုး ႐ုရွားျပည္သူလူထု၏ သတ္ျဖတ္မႈကို ခံရလိမ့္မည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ ေနာက္ထပ္ ၁၅ လ ၾကာၿပီးေနာက္ ဇာဘုရင္၊ မိဖုရားႏွင့္ သားသမီးမ်ားအားလံုး ၁၉၁၇ ခုႏွစ္ ႐ုရွားေတာ္လွန္ေရးအတြင္း လူသတ္သမားမ်ား၏ သတ္ျဖတ္ျခင္းကို ခံခဲ့ရေလသည္။ ဇာဘုရင္၏ ႐ုရွားေတာ္ဝင္မိသားစု အထင္ေသးအျမင္ေသးခံရၿပီး ရပ္စ္ျပဴတင္ လုပ္ႀကံခံရျခင္းမွာ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္အေနျဖင့္ ပုဂိၢဳလ္ေရး ယံုၾကည္ရင္းႏွီးမႈသက္သက္ျဖင့္ မသက္ဆိုင္သူတေယာက္ကို ထိပ္တန္းႏိုင္င့ံေရးရာမ်ားတြင္ ပါဝင္ၾသဇာေညာင္းခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္းမွ စတင္သည္ဟု ဆုိရေပမည္။ ယခုအခါ ထုိသို႔ေသာ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မိ်ဳး ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံတြင္ ျဖစ္ေပၚလ်က္ရိွေပသည္။ အေျခခံဥပေဒကို ခ်ိဳးေဖာက္သူ ဒီဇင္ဘာလ ၉ ရက္ေန႔က က်င္းပသည့္ ေတာင္ကိုရီးယားလႊတ္ေတာ္ အစည္းအေဝးက သမၼတ ပတ္ဂြမ္ေဟးကို စြပ္စဲြျပစ္တင္ခဲ့ၾကရာ ေထာက္ခံမဲ ၂၃၄ မဲ၊ ကန္႔ကြက္မဲ ၅၆ မဲျဖင့္ စြပ္စဲြျပစ္တင္မႈ ေအာင္ျမင္သြားပါသည္။ စြပ္စဲြျပစ္တင္ခ်က္ အၿပီးအျပတ္ျဖစ္ရန္ ရက္ေပါင္း ၁၈၀ အတြင္း အေျခခံဥပေဒဆုိင္ရာခံု႐ံုး၏ အတည္ျပဳခ်က္ရယူရန္ လိုအပ္ေသးေသာ္လည္း လႊတ္ေတာ္၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မွာ ခ်က္ခ်င္း အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈရိွသျဖင့္ သူ၏တာဝန္မ်ားကို ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အား ယာယီလဲႊေျပာင္းေပးလိုက္ရပါၿပီ။ လႊတ္ေတာ္အမတ္မ်ားက သူမကို ဆန္႔က်င္မဲေပးခဲ့ၾကမည္ဆိုလ်ွင္ သူမအေနျဖင့္ သမၼတတာဝန္မွ ႏုတ္ထြက္ပါမည္ဟု ေျပာဆိုထားခဲ့ရာ ကတိအတိုင္း ႏုတ္ထြက္ခဲ့မည္ဆုိလ်ွင္ သမၼတသစ္ ေရြးေကာက္ပဲြကို ရက္ေပါင္း ၆၀ အတြင္း က်င္းပျပဳလုပ္ရမည္ ျဖစ္သည္။ စြပ္စဲြျပစ္တင္ခ်က္ အဆိုတင္သြင္းစဥ္ အတုိက္အခံ ဥပေဒျပဳအမတ္ ကင္ကြမ္ယုန္က “သမၼတ ပတ္ဂြမ္ေဟးဟာ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္တေယာက္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အႀကီးအကဲ တေယာက္အေနနဲ႔ သူ႔တာဝန္ေတြကို ေမ့ေလ်ာ့ေနတာသာမကဘဲ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ျပည္သူ႔တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အျခားျပ႒ာန္းထားတဲ့ ဥပေဒေတြကိုပါ ခ်ိဳးေဖာက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္” ဟု ေျပာဆုိသြားေလသည္။ သမၼတ ပတ္ဂြမ္ေဟးမွာ အသက္ ၆၄ ႏွစ္ရိွၿပီျဖစ္ၿပီး ၁၉၇၀ ႏွင့္ ၈၀ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း အာရွအေရွ႕ပိုင္းရိွ ႏိုင္ငံကို စီးပြားေရး လွ်င္ျမန္စြာ တိုးတက္လာေစရန္ တြန္းတင္ႏိုင္ခဲ့မႈအေပၚ အသိအမွတ္ျပဳခံရသည့္ ယခင္စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္း ပတ္ခ်ံဳဟိီး၏သမီး ျဖစ္သည္။ သမၼတအေနျဖင့္ ႏွစ္ရွည္လမ်ား တိုးတိုးေဖာ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ခြၽဳိင္ဆြန္ဆီအား အေရးႀကီး ကန္႔သတ္စာရြက္စာတမ္းမ်ားကို မ်ွေဝဖတ္႐ႈခြင့္ျပဳခဲ့သည္ဟုလည္း စြပ္စဲြခံထားရေလသည္။ ခြၽဳိင္ဆြန္ဆီ၏ဖခင္မွာ ဘိုးေတာ္ေယာင္ေယာင္၊ ပေယာဂကုေယာင္ေယာင္ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္တဦးျဖစ္ၿပီး သမၼတပတ္ဂြမ္ေဟးႏွင့္ေရာ သူမ၏ဖခင္ႏွင့္ပါ ရင္းႏွီးကြ်မ္းဝင္သည္။ ခြၽဳိင္ကို သမၼတ၏အရိွန္အဝါကို အသံုးျပဳကာ LG၊ Hundai၊ Samsung စသည္တို႔ အပါအဝင္ ေတာင္ကိုရီးယားကုမၸဏီႀကီးမ်ားထံမွ အေမရိကန္ေဒၚလာ သန္း ၇၀ နီးပါး မေတာ္မတရား ေတာင္းခံရယူမႈ၊ ႏိုင္ငံေတာ္ ထိပ္တန္းေရးရာမ်ားတြင္ ပါဝင္စြက္ဖက္မႈျဖင့္ တရားစဲြထားေလသည္။ ထုိသို႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာ သီတင္းပတ္မ်ားအတြင္းက ကိုရီးယားျပည္သူ ၅၀၀,၀၀၀ မွ ၁ ဒသမ ၅ သန္းခန္႔သည္ ဆိုးလ္ၿမိဳ႕လယ္တြင္ စု႐ံုးကာ သမၼတ ႏုတ္ထြက္ေပးရန္ ေတာင္းဆုိဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။ သမၼတပတ္အေနျဖင့္ ခြၽဳိင္အေပၚ စြပ္စဲြထားသည့္ ေဘာင္ေက်ာ္လုပ္ေဆာင္ခဲ့မႈမ်ားအတြင္း ႀကီးႀကီးမားမား ပါဝင္ပတ္သက္ေနသည္ဟု တရားစဲြဆိုသူမ်ားက ေျပာဆိုေနၾကေသာ္လည္း ဖဲြ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒက ပုန္ကန္ျခင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈမွလဲြ၍ တရားစဲြဆိုခြင့္ မရိွေစရန္ သမၼတကို အကာအကြယ္ေပးထားေလသည္။ ပတ္အေနျဖင့္ ယခုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ၃ ႀကိမ္တိုင္တိုင္ ျပည္သူလူထုအား ေတာင္းပန္ခဲ့ေသာ္လည္း သူမ၏ ပုဂၢိဳလ္ေရးအက်ိဳးစီးပြား မပါဝင္ေၾကာင္း ျငင္းဆုိထားသည္။ သို႔ေသာ္ တဘက္တြင္ သူမ သမၼတရာထူးမွ ႏုတ္ထြက္သြားမွ တရားစဲြဆိုဖို႔ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေတာင္းဆိုမႈမ်ားလည္း ရိွေနသည္။ သမၼတ ပတ္ဂြမ္ေဟး၏ ျပႆနာမွာ အစိုးရအဖဲြ႔အတြင္း တာဝန္မရိွေသာ ရင္းႏွီးသည့္ သာမန္မိတ္ေဆြတေယာက္အား အစိုးရ၏ ထိပ္တန္းလိ်ွဳ႕ဝွက္ကိစၥမ်ားတြင္ ပါဝင္ပတ္သက္ခြင့္၊ သမၼတၾသဇာကို တလဲြအသံုးျပဳ အဂတိလိုက္စားခြင့္ျပဳခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုလ်ွင္ ဥပေဒစည္းေဘာင္မ်ားကို ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ မိမိယံုၾကည္ရာလူကို ႏိုင္ငံ့တာဝန္ဝတၱရားမ်ားတြင္ ေထြးေရာယွက္တင္ ပါဝင္ေစျခင္းျဖင့္ အလဲြသုံးစားလုပ္ေစျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ အရပ္စကားႏွင့္ ေျပာရလ်ွင္ ေလႏွင့္ဝမ္း မကဲြျခင္း သို႔မဟုတ္ တမင္တကာ မကဲြေအာင္လုပ္ျခင္းဟု ဆိုႏိုင္ေပလိမ့္မည္။ ေလႏွင့္ဝမ္း မကဲြၾကသူမ်ား ဤသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ တဆက္တည္း စဥ္းစားမိသည္မွာ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံတြင္ လက္ရိွ အစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္တို႔တြင္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေနေသာ ပုဂိၢဳလ္မ်ားကို အေရးယူ အျပစ္ေပးသည့္အခါ သက္ဆိုင္ရာ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒ ျပ႒ာန္းထားခ်က္မ်ားအတိုင္း တာဝန္ရိွပုဂိၢဳလ္ အဖဲြ႔အစည္းတို႔မွ အေရးယူျခင္းမျပဳလုပ္ဘဲ ပါတီက အရာရာကို ဦးေဆာင္သည္ဆိုသည့္မူျဖင့္ ေနရာတကာ ပါဝင္ေနသည္ကို စိတ္မသက္မသာ ေတြ႔ျမင္ေနရျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑၊ ဥပေဒျပဳေရးက႑၊ ပါတီစည္း႐ံုးေရးက႑ စသည့္ က႑အသီးသီးတြင္ ေဆာင္ရြက္ရန္ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒႏွင့္ အမ်ားသေဘာတူ ခ်မွတ္ထားသည့္ စည္းကမ္းမ်ားရိွၿပီး ျဖစ္ပါလ်က္ ေလႏွင့္ဝမ္း မကဲြဘဲ ေရာေထြးလ်က္ ေျပာဆိုေဆာင္ရြက္ေနၾကျခင္းမွာ လြန္စြာ ရင္ေလးဖြယ္ ေကာင္းလွသည္။ ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားအတြက္ မည္သို႔ေသာ စံနမူနာမ်ားကို ခ်န္ထားခဲ့ေလမည္နည္းဟု ေတြးေတာရင္ေမာမိပါသည္။ ဒီဇင္ဘာလ ၁၁ ရက္ေန႔က ဧရာဝတီသတင္းဌာန သတင္းတခုအရ မြန္ျပည္နယ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးတို႔မွ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၊ ဒု-ဥကၠ႒မ်ားကို အန္အယ္လ္ဒီပါတီမွ စတင္စံုစမ္းစစ္ေဆးေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ဖတ္လိုက္ရသည္။ တနသၤာရီတိုင္း လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒မ်ားကို တိုင္ၾကားခံရသည့္အမႈမွာ တိုင္းလႊတ္ေတာ္အေဆာက္အဥိီမ်ား ေဆာက္လုပ္ရန္ တင္ဒါေခၚရာတြင္ အဂတိလိုက္စားသည္ဆုိေသာ စြပ္စဲြခ်က္ ျဖစ္ပါသည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီတရပ္အေနျဖင့္ ပါတီတြင္း စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္မႈမ်ား၊ အက်င့္ပ်က္မႈမ်ားကို ပါတီမွ စံုစမ္းအေရးယူျခင္းမွာ မွန္ကန္ပါသည္။ စံုစမ္းစစ္ေဆးၿပီး အျပစ္က်ဴးလြန္ေၾကာင္း စစ္ေဆးေတြ႔ရိွရလ်ွင္ ပါတီတြင္း အျပစ္ေပး အေရးယူမႈကိုသာ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မည္ျဖစ္ၿပီး လက္ရိွ ထမ္းေဆာင္ေနသည့္ ဥပေဒျပဳေရးမ႑ိဳင္ တာဝန္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍မူ ႏုတ္ထြက္ေစသင့္ေၾကာင္း ယူဆပါက မိမိကိုယ္တိုင္ ႏုတ္ထြက္စာ တင္ခိုင္းရေပလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ မိမိကိုယ္တိုင္ ႏုတ္ထြက္စာမတင္ခဲ့လ်ွင္ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၁၆၅ တြင္ ျပ႒ာန္းထားသည့္အတိုင္း ဥပေဒႏွင့္အညီသာ ေဆာင္ရြက္ရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ အကယ္၍ ပါတီက စံုစမ္းစစ္ေဆးသည့္အခါ အဂတိလိုက္စားမႈမေတြ႔ဟု ဆံုးျဖတ္လ်ွင္လည္း တုိင္ၾကားသည့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ဆႏၵရိွလ်ွင္ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၁၆၅ အတိုင္း လႊတ္ေတာ္ဥကၠ႒၊ ဒု-ဥကၠ႒မ်ားအေပၚ အေရးယူေဆာင္ရြက္ရန္ ပါတီက ခြင့္ျပဳရမည္ ျဖစ္ေလသည္။ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရ ဒုတိယဝန္ႀကီး ေဒါက္တာထြန္းဝင္းကို အေရးယူရာတြင္လည္း ထုိသူသည္ အဂတိလိုက္စား၍ သို႔မဟုတ္ ပါတီစည္းကမ္း ေဖာက္ဖ်က္၍ မဟုတ္ေပ။ မည္သည့္ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္မႈကိုမ်ွ ရွာမေတြ႔ဟု ဆိုပါသည္။ မွားယြင္းသြားသည္ဟု ယူဆႏိုင္သည့္ကိစၥမွာ ဟဲဟိုးရိွ ပုဂၢလိကသို႔ ခ်ထားေပးၿပီးသား စိုက္ပိ်ဳးေရးသုေတသနၿခံကုိ မိမိတဦးတည္းသေဘာျဖင့္ ျပန္လည္သိမ္းယူသည့္ကိစၥသာလ်ွင္ ျဖစ္သည္။ ထုိကိစၥမွာ ပါတီစည္းကမ္းခ်ိဳးေဖာက္ျခင္းလည္း မဟုတ္၊ အက်င့္စာရိတၱ ပ်က္ျပားျခင္း၊ အဂတိလိုက္စားျခင္းလည္း မဟုတ္သျဖင့္ ပါတိီတြင္း တာဝန္ရိွပုဂၢိဳလ္တဦးက ေျဖရွင္းရန္မသင့္ေပ။ အစိုးရ၏ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း၊ ဥပေဒႏွင့္အညီ မေဆာင္ရြက္တတ္ျခင္းသာျဖစ္၍ ပါတီမွ ပါဝင္ပတ္သက္ရန္ အေၾကာင္းမျမင္ေပ။ အစိုးရအဖဲြ႔ ေခါင္းေဆာင္ သမၼတ သို႔မဟုတ္ သမၼတက တာဝန္ေပးအပ္ထားေသာ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ပုဂိၢဳလ္ (ဥပမာ- ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္) ကသာ ေခၚယူေဆြးေႏြးၿပီး မည္သို႔မည္ပံု မွားယြင္းေၾကာင္း ေထာက္ျပရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ အမွားကိုျမင္၍ လက္ခံလ်ွင္ ေနာင္မမွားေစရန္ ျမင္ခြင့္ ျပင္ခြင့္ေပးရမည္ ျဖစ္သည္။ လူေတာ္ လူေကာင္းတေယာက္ကို အလြယ္တကူ မစြန္႔ပစ္သင့္ေခ်။ ထိုနည္းတူစြာပင္ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္၏ ေရးရာေကာ္မတီဥကၠ႒တေယာက္ျဖစ္ေသာ မအူပင္ ဦးစိန္ဝင္းက ၎၏ မဲဆႏၵနယ္ေျမမွ အန္အယ္လ္ဒီပါတီဝင္မ်ား ျဖစ္ၾကေသာ တိုင္းေဒသႀကီး လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ႏွစ္ဦးႏွင့္ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးတေယာက္တုိ႔ကို စာရြက္စာတမ္း အတုျပဳလုပ္ကာ ၎၏ဂုဏ္သိကၡာ ထိပါးေစရန္ ျဖန္႔ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး တရားစဲြ တိုင္တန္းထားေလရာ ဤကိစၥတြင္လည္း ပါတီဝင္အခ်င္းခ်င္း တရားစဲြသည့္အတြက္ဆိုကာ ဦးစိန္ဝင္းကို လႊတ္ေတာ္တာဝန္မ်ားမွ ျဖဳတ္ပစ္ျခင္းမွာ လြန္စြာ အ႐ုပ္ဆုိးလွသည္။ အကယ္၍ တရား႐ံုးဆံုးျဖတ္ခ်က္က ဦးစိန္ဝင္း၏ တိုင္တန္းခ်က္ မွန္ကန္ေနသည္ဆိုလွွ်င္ ပါတီက ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္သူကို အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳရာ၊ အကာအကြယ္ေပးရာေရာက္မည္ ေနေပလိမ့္မည္။ အဆိုးဆံုးမွာကား ရွမ္းျပည္နယ္ရိွ ျပည္နယ္ႏွင့္ ခ႐ိုင္အဆင့္ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ ေကာ္မတီဝင္မ်ားကို တဦးတေယာက္တည္း၏ သေဘာထားဆႏၵျဖင့္ အေရးယူခဲ့သည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေရးယူခံရသူမ်ားက အယူခံဝင္သည့္အခါမွသာ စီအီးစီက ဖဲြ႔စည္းေပးေသာအဖဲြ႔ျဖင့္ ဒီမိုကေရစိီနည္းက် ဆံုးျဖတ္ေပးရျခင္း ျဖစ္ေလရာ ထြက္လာေသာရလဒ္မွာ တဦးတေယာက္တည္း ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္ခဲ့သည့္ အမွားကို မွန္ကန္ေၾကာင္း ျပန္လည္အတည္ျပဳသည့္ သေဘာသာ ျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ ျဖစ္သင့္သည္မွာ ဒီမိုကေရစီလုပ္ဟန္ကို ေဖာက္ဖ်က္၍ တဦးတည္း ဆံုးျဖတ္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သူကို အနည္းဆံုးအားျဖင့္ သတိေပးခ်က္ ထုတ္သင့္ေပသည္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားတြင္ ဒီမိုကေရစီနည္းက် စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈမွာ အသက္တမ်ွ အေရးႀကီးၿပီး စည္းလံုးညီညြတ္ေရးအတြက္ အဓိကလိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္သည္။ ဒီမိုကေရစီနည္းက် စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္မႈမရိွဘဲ တဦးတေယာက္တည္း၏ ဆႏၵအတိုင္းသာ လိုက္ေလ်ာ ေဆာင္ရြက္သြားၾကမည္ဆိုလ်ွင္ ထုိပါတီသည္ အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္မႈေအာက္တြင္ တည္ရိွေနသည္ႏွင့္ အတူတူပင္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာလိုသည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးက႑ႏွင့္ ဥပေဒျပဳေရးက႑တို႔တြင္ ရိွေနၿပီးျဖစ္သည့္ ဥပေဒ၊ နည္းဥပေဒမ်ားႏွင့္အညီ စစ္ေဆးျခင္း၊ အျပစ္ေပး အေရးယူျခင္းကို လုပ္ေဆာင္သြားသင့္သလို ပါတီ၏ ဦးေဆာင္မႈ က႑တြင္လည္း ပါတီတြင္း ခ်မွတ္ထားသည့္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားအတိုင္း ဒီမိုကေရစီနည္းက် စုေပါင္းေခါင္းေဆာင္သည့္ စနစ္ကို က်င့္သံုးျခင္းျဖင့္ အာဏာရွင္လုပ္ဟန္ကို ျငင္းပယ္ကာ ေလႏွင့္ ဝမ္း ကဲြေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါ၊  ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားတြက္ စံနမူနာေကာင္းမ်ား ထားခဲ့ၾကပါဟု တိုက္တြန္းလိုက္ရေပသည္။ ရဲထြန္း (သီေပါ) စာကိုး - HISTORY : Biographies ; Rasputin            - Wikipedia အြန္လိုင္းစြယ္စံုက်မ္း