ဆူညံသံအႏၱရာယ္အေၾကာင္း (Noise Hazard)
DVB
·
September 30, 2016
စက္တင္ဘာ ၂၄ ရက္ေန႔ ညပုိင္းက မႏၲေလးၿမိဳ႕ မဟာေအာင္ေျမၿမိဳ႕နယ္၊ တမာကုန္း ရပ္ကြက္ရွိ ရပ္ကြက္ဓမၼာ႐ုံမွာ ဓမၼစၾကာရြတ္ဖတ္ေနစဥ္ ဓမၼာ႐ုံအတြင္းရွိ အသံခ်ဲ႕စက္ကို နိုင္ငံျခားခရီးသြားတဦး ျဖစ္တဲ့ ေဟာ္လန္ ႏုိင္ငံသားတဦးက အသံခ်ဲ႕စက္ ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ႀကိဳးေတြကို ဆြဲယူျဖဳတ္ခဲ့တဲ့သတင္းကို အင္တာနက္သတင္း စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာ ဖတ္လိုက္ရပါ တယ္။
လူသားေတြ အပါအဝင္ သက္ရွိသတၱဝါတိုင္းဟာ ေမြးဖြားလာကတည္းကေန ေသဆံုးခ်ိန္ အထိ ေန႔စဥ္ မိုးလင္းက မိုးခ်ဳပ္ အသံမ်ိဳးစံုနဲ႔ နားေထာင္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ၊ နားမေထာင္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ အၿမဲတေစ ထိေတြ႔ၾကရပါတယ္။ ရယ္ေမာသံ၊ ငိုေႂကြးသံ၊ ႀကံဳးဝါးသံ၊ ညည္းညဴသံ၊ ဂီတသံ၊ မိုးၿခိမ္းသံ၊ ကားဟြန္းသံ၊ ဥဩတြန္သံ၊ ဝတ္ရြတ္သံ၊ ဘုရားရွိခိုးသံ အစရွိတဲ့ အသံဗလံမ်ိဳးစံုထဲမွာ သာယာသံ၊ ဆူညံသံ၊ နားခံသာတဲ့ အသံ၊ နားမခံသာတဲ့အသံ ဆိုၿပီး ခြဲျခားသတ္မွတ္ေလ့ ရွိၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို ခြဲျခားသတ္မွတ္ၾကရာမွာ လူသားတဦးနဲ႔တဦး တခါတရံ မတူညီတတ္ပါဘူး။ မိမိ ႏွစ္သက္ရာ၊ မႏွစ္သက္ရာအေပၚ မူတည္ၿပီး ကြဲျပားတတ္သလို၊ က်န္းမာေရးအေျခအေနနဲ႔ ခံႏိုင္ရည္ အေျခအေနခ်င္းလည္း မတူညီတတ္ပါဘူး။ ေနေကာင္းေနတဲ့ လူတဦးရဲ႕ နားခံႏိုင္ရည္အားနဲ႔ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့ လူမမာတဦးရဲ႕ နားခံႏိုင္ရည္အားဟာ လံုးဝ ကြာျခားပါတယ္။
သာမန္ လူေကာင္းတဦးအတြက္ေတာင္ သီခ်င္းသံ၊ ဂီတသံ စတဲ့ သာယာသံလို႔ အမ်ားစုက သတ္မွတ္ႏိုင္တဲ့ အသံေတြဟာ နားေထာင္သူအတြက္ အသံ အနိမ့္အျမင့္ ဘယ္ေလာက္ ခ်ဲ႕ထားသလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ျမႇင့္ၿပီး ဖြင့္ထားတာလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဖြင့္ထားတာလဲ၊ အသံဟာ ဘယ္ေလာက္ အကြာအေဝးက လာေနတာလဲ ဆိုတာအေပၚ မူတည္ၿပီး သာယာသံကေန ဆူညံသံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားႏိုင္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဆူညံသံလို႔ သတ္မွတ္ၾကရတဲ့ နားမခံသာတဲ့ အသံေတြဆိုတာ လူသားေတြမွ မဟုတ္ပါဘူး။ အဟိတ္တိရစၦာန္ေတြေတာင္ မႏွစ္ၿမိဳ႕ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဆာင္းပါးမွာ အသံနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆူညံသံအႏၲရာယ္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာမ်ားကို စာ႐ႈသူေတြအတြက္ ဗဟုသုတအလို႔ငွာ ေရးသားလိုက္ပါတယ္။
အသံ ဆိုတာဟာ ဖိအားတခုခုေၾကာင့္ ေလႏွင့္ ေရကဲ့သို႔ တုန္ခါမႈကို လက္ဆင့္ကမ္းႏုိင္ ေသာ ၾကားခံနယ္တို႔တြင္ရွိေသာ ေအာက္ဆီဂ်င္၊ ႏိုက္ထ႐ိုဂ်င္ စတဲဲ့ ဓာတ္ေငြ႔ေမာ္လီက်ဴးမ်ားနဲ႔ ေရေငြ႔ျပာစေလးမ်ား စတဲ့ ႐ုပ္၀တၳဳအမႈန္အစေလးေတြ မွ်ေျခအေနအထား ပ်က္ယြင္းၿပီး ေရြ႕လ်ားတုန္ခါမႈမွတဆင့္ တုန္ခါျပန္႔ထြက္လာေသာ လိႈင္းလႈပ္ရွားမႈကို ေခၚပါတယ္။
တုန္ခါမႈဟာ က်ံဳ့ႏိုင္ ကန္ႏိုင္တဲ့ သတၱိရွိမယ့္ ၾကားခံနယ္ပယ္ မရွိရင္ အသံလိႈင္း ပ်ံ႔ထြက္လႈပ္ရွားမႈ မရွိနိင္ေတာ့ပါဘူး။ ဆိုလိုတာကေတာ့ အာကာသထဲက ေလဟာနယ္မွာ အသံလိႈင္းဟာ လက္ဆင့္ကမ္း တုန္ခါစရာမရွိလို႔ ခရီးမႏွင္ႏိုင္ပါဘူး။ အဲဒါကို လက္ေတြ႔ စမ္းသပ္ႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းကေတာ့ ႏိႈးစက္သံေပးထားတဲ့ နာရီတလံုးကို ဖန္ေပါင္းေခ်ာင္တခုထဲမွာ ထည့္ထားရင္ ၾကားႏိုင္ေသးေပမယ့္ အဲဒီဖန္ေပါင္းေခ်ာင္ထဲက ေလကို စုပ္ထုတ္လိုက္တာနဲ႔ နာရီႏိႈးစက္သံဟာ တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသတဲ့။
အသံရဲ႕ ျမန္ႏႈန္းအလ်င္ဟာ အပူခ်ိန္ ၂၀ ဒီဂရီ စင္တီဂရိတ္ရွိတဲ့ ေလထုထဲမွာ တစကၠန္႔ကို ၁၁၂၆ ေပ သို႔မဟုတ္ တနာရီကို ၇၆၈ မိုင္ႏႈန္းနဲ႔ သြားႏိုင္ပါတယ္။ ေရထဲမွာဆိုရင္ အသံဟာ ေလထဲမွာထက္ ၄ ဆျမန္ေအာင္ သြားႏိုင္ပါတယ္။
အသံကို တိုင္းတာတဲ့အခါ အသံုးျပဳတဲ့ အတိုင္းအတာ ၂ မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ ႀကိမ္ႏႈန္း (Frequency) နဲ႔ က်ယ္ေလာင္မႈ အနိမ့္အျမင့္ (Intensity or loudness of noise) တို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
အသံတသံရဲ႕ တုန္ခါမႈ-ႀကိမ္ႏႈန္း (frequency) ကို hertz (Hz) နဲ႔ တိုင္းတာၾကပါတယ္။ ႀကိမ္ႏႈန္းဆိုတာ တစကၠန္႔အတြင္း သတ္မွတ္ထားတဲ့ အမွတ္အသားတခုကို ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ အသံလိႈင္းအေရအတြက္ကို ေျပာတာျဖစ္သလို တုန္ခါတဲ့ အေရအတြက္လို႔လည္း သတ္မွတ္ႏိုင္ပါ တယ္။
အမ်ားအားျဖင့္ လူသားေတြရဲ႕ နားဟာ တစကၠန္႔မွာ တုန္ခါတဲ့ အႀကိမ္ေပါင္း ၂၀ ႀကိမ္ (20 Hz) ကေန အႀကိမ္ေပါင္း ၂၀,၀၀၀ (20,000 Hz) အတြင္းရွိတဲ့ အသံေတြကိုသာ ၾကားႏိုင္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း တုန္ခါႏႈန္း ၁၀၀၀ ႀကိမ္ (1000 Hz) နဲ႔ ၄၀၀၀ ႀကိမ္ (4000 Hz) ရွိတဲ့အသံမွသာ သဲသဲကြဲကြဲ ၾကားႏိုင္ပါတယ္။ လူသားေတြရဲ႕ စကားေျပာသံဟာ တုန္ခါႏႈန္း ၁၀၀ ႀကိမ္ႏႈန္း (100 Hz) နဲ ့ ၂၀၀၀ ႀကိမ္ႏႈန္း (2000 Hz) အတြင္းမွာ ရွိပါတယ္။
အသံရဲ႕ က်ယ္ေလာင္မႈ အနိမ့္ အျမင့္ကိုေတာ့ ဒက္ဆီဘယ္ decibels (dB) နဲ႔ တိုင္းတာၾကပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ အသံလိႈင္းရဲ႕စြမ္းအား အတိမ္အနက္ကို တိုင္းတာျခင္းလို႔ ေျပာလို႔ရသလို ႐ုပ္၀တၳဳ အမႈန္အစေလးေတြရဲ႕ မူလေနရာကေန ဖိအားေၾကာင့္ အျမင့္ဆံုး တုန္ခါတဲ့ အကြာအေ၀းကို တိုင္းတာတာပါ။ ေရဟာ ေလထက္ ပိုမိုသိပ္သည္းတာမို႔ ေလထဲက အသံက်ယ္ေလာင္မႈ ဒက္ဆီဘယ္ decibels (dB) ကို ေရထဲမွာ ၾကားႏိုင္တဲ့ က်ယ္ေလာင္မႈကို တြက္ခ်က္ရာမွာ ၆၁.၅ ဒက္ဆီဘယ္ (61.5 dB’s) ကို ေပါင္းထည့္ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အသံက်ယ္ေလာင္မႈ အနိမ့္ အျမင့္ကို ျပတဲ့ ဒက္ဆီဘယ္ဟာ ေလာဂရစ္သမ္စေကး ျဖစ္တာေၾကာင့္ အသံက်ယ္ေလာင္မႈ ၃ ဒက္ဆီဘယ္ (dB) တိုးတိုင္း အသံဟာ ႏွစ္ဆ ပိုက်ယ္လာ တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဥပမာေပးရရင္ ၈၈ ဒက္ဆီဘယ္ (88 dB’s) ဟာ ၈၅ ဒက္ဆီဘယ္ (85 dB’s) ထက္ ႏွစ္ဆ အသံပိုက်ယ္ပါတယ္။
တိုင္းတာမႈမ်ားအရ အၾကမ္းဖ်င္းအားျဖင့္ စကားေျပာသံ (၆၀ dB’s)၊ ဖုန္စုပ္စက္ (၈၀ dB’s)၊ အဂၤေတေဖာက္စက္သံ (၉၀ dB’s)၊ လႊသြားျဖတ္သံ (၁၀၀ dB’s)၊ ေလာ္စပီကာသံ (၁၀၅ dB’s) ၊ ေရာ႔ခ္ဂီတသံ (၁၁၅ dB’s)၊ ဂ်က္အင္ဂ်င္သံ (၁၃၀ dB’s) အနီးကပ္ ေသနတ္ ဗံုးေပါက္ကြဲသံ ဆိုရင္ ၁၄၀ dB’s ေက်ာ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
အမ်ားအားျဖင့္ ဆိုၾကတာကေတာ့ ၇၅ dB’s ထက္ေက်ာ္တဲ့ အသံကို အၿမဲလိုလို ၾကားေန ရရင္ အၾကားအာ႐ံုကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ပါတယ္။ ေအာက္မွာေဖာ္ျပထားတဲ့ စကၤာပူႏိုင္ငံက ခြင့္ျပဳထားတဲ့ အသံက်ယ္ေလာင္မႈ အနိမ့္အျမင့္နဲ႔ ၾကာျမင့္ခ်ိန္ဇယားအရ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ အလုပ္သမားေတြကို ၈၅ dB’s ရွိတဲ့ အသံကို တေန႔မွာ ၈ နာရီထက္ ပိုၾကာျမင့္စြာ ၾကားေနရတဲ့ အေျခအေနဆိုရင္ ခြင့္မျပဳပါဘူး။
အဲဒီဇယားအတိုင္းဆိုရင္ ၁၀၅ dB’s က်ယ္ေလာင္မႈရွိတဲ့ ေလာ္စပီကာသံဆိုရင္ အခ်ိန္ ၅ မိနစ္ထက္ပိုၿပီး နားေထာင္ခြင့္မေပးတဲ့ သေဘာပါပဲ။ အားလံုး သိၾကတဲ့အတိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ေလာ္စပီကာေတြကို ဥပေဒရွိေနပါရက္နဲ႔ အကန္႔အသတ္မဲ့ သံုးစြဲေနၾကတာပါ။ ဒါကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အာဏာပိုင္ေတြအေနနဲ ့ေသခ်ာစြာ စိစစ္သင့္ပါတယ္။
ဆူညံသံ (Noise)
ဆူညံသံ (Noise) ဆိုတာ လက္ခံနားေထာင္မယ့္ လူပုဂၢိဳလ္ သက္ရွိသတၱ၀ါတို႔အတြက္ လက္မခံခ်င္ေလာက္ေအာင္ က်ယ္ေလာင္လြန္းတဲ့ အသံ၊ စကားေျပာဆို ဆက္သြယ္ရာမွာ အေႏွာင့္အယွက္ျပဳေနတဲ့ အသံ၊ အၾကားအာ႐ံု ထိခိုက္ေစေလာက္ေအာင္ ဆူညံလြန္းေနတဲ့ အသံ၊ အိပ္မေပ်ာ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆူညံေနတဲ့ အသံ၊ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ႏုိင္တဲ့ အသံ အစရွိတဲ့ မလိုလား၊ မလိုခ်င္တဲ့ အသံေတြလို႔ အၾကမ္းဖ်င္း ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ စာစကားနဲ႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ရရင္ ရစ္သမ္ေပ်ာက္ေနတဲ့ အသံ၊ ပံုပ်က္ေနတဲ့ အသံလို႔ ေျပာႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆူညံသံဆိုတာ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ကို ကိုယ္စိတ္ႏွလံုး ပင္ပန္းဆင္းရဲေစတာမို႔ အမ်ားျပည္သူ က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစၿပီး အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတဲ့ အသံပါပဲ။
ဆူညံသံမွေပးေသာ ဆိုးက်ိဳးမ်ား
ဆူညံသံဟာ ေအာက္ပါဆိုးက်ိဳးအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေပးႏိုင္တဲ့အျပင္ အသက္ဆံုး႐ံႈးေစႏိုင္တဲ့အထိ အႏၲရာယ္ႀကီးပါတယ္။
(က) စိတ္က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေစမႈမ်ား-
(၁) စိတ္႐ႈပ္ေထြးျခင္း၊ စိတ္ဖိစီးျခင္း
(၂) စိတ္ဂနာမၿငိမ္ျခင္း
(၃) အိပ္မေပ်ာ္ျခင္း
(၄) အစာမေျခနိုင္ျခင္း
(၅) စိတ္ဓာတ္က်ျခင္း
(၆) စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ျခင္း
(၇) စိတ္အာ႐ံု မစုစည္းႏိုင္ျခင္း
(ခ) ကိုယ္က်န္းမာေရး ထိခိုက္ေစမႈမ်ား-
(၁) ယာယီနားမၾကားႏိုင္ျခင္း
(၂) အၿမဲတမ္း နားမၾကားေတာ့ျခင္း
(၃) ေသြးတုိးျခင္း
(၄) အသက္ရွဴ ျမန္လာလ်က္ ေအာက္ဆီဂ်င္ ပိုမိုလိုအပ္ျခင္း
(၅) ေခ်ြးျပန္ျခင္း
(၆) ကိုယ္၀န္ေဆာင္ လမေစ့မီ ေမြးဖြားႏိုင္ျခင္း
(၇) ေပါင္မျပည့္ေသာကေလး ေမြးဖြားျခင္း
(၈) ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းျမန္ျခင္း
(၉) ေသြးေပါင္ခ်ိန္တက္ျခင္း
(၁၀) ကေလးငယ္ေတြမွာ စာဖတ္ၿပီး နားလည္ႏိုင္စြမ္းကို ပ်က္စီးေစျခင္း
(၁၁) ကေလးငယ္တို႔၏ မွတ္ဉာဏ္ကို ထိခုိက္ႏိုင္ျခင္း
(၁၂) ေရာဂါပိုးတို ့မွ ခံႏိုင္ရည္အား က်ဆင္းျခင္း
ဆူညံသံျမင့္တဲ့ လုပ္ငန္းခြင္ေတြမွာ အသံကို ေလ်ာ့ပါးအာင္ မထိန္းခ်ဳပ္ခဲ့ရင္ေသာ္ လည္းေကာင္း၊ အကာအကြယ္ နားဆို႔ နားၾကပ္ေတြ အသံုးမျပဳဘူးဆိုရင္ အလုပ္သမားေတြမွာ အလုပ္ကို အာ႐ံုမျပဳနိုင္၊ အာ႐ံုစုစည္းဖို႔ ခဲယဥ္းတာေၾကာင့္အျပင္ အလြယ္တကူ ေညာင္းညာ ပင္ပန္းေစတတ္တဲ့အျပင္ ေျပာဆိုဆက္ဆံရာမွာ နားလည္မႈေတြ လြဲေခ်ာ္တတ္ၿပီး ကုန္ထုတ္ စြမ္းအားနဲ ့စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြ က်ဆင္းတတ္ပါတယ္။
သတ္မွတ္ခ်က္တဲ့ ေက်ာ္လြန္တဲ့ ဆူညံသံကို သတ္မွတ္ခြင့္ျပဳခ်ိန္ထက္ ေက်ာ္လြန္ နားေထာင္ရသူဟာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း အၾကားအာ႐ံု ခ်ိဳ့တဲ့လာရာက ၾကာေလေလ ပိုဆိုးလာ ေလေလ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးမွာ နားပင္း နားထိုင္းရာကေန နားကန္းတဲ့အဆင့္ထိ ေရာက္ႏိုင္ပါတယ္။
ဆူညံသံေၾကာင့္ အၾကားအာ႐ံု ခ်ိဳ့တဲ့ရာမွာ အဆင့္ ၄ ဆင့္ ရွိပါတယ္။ ပထမအဆင့္ကေတာ့ နားထဲမွာ တစီစီနဲ႔ ျမည္သံေတြကို ခဏတျဖဳတ္ၾကားၿပီး ေပ်ာက္သြားတဲ့ အဆင့္ပါ။ ဒုတိယအဆင့္ကေတာ့ နားထဲမွာ တစီစီျမည္သံကို မၾကာခဏ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း ၾကားလာရတဲ့ အဆင့္ပါပဲ။ တတိယအဆင့္ကေတာ့ ပံုမွန္ ၾကားေနက်အသံေတြ မၾကားရတဲ့ အဆင့္ပါပဲ။ စတုတၳအဆင့္ကေတာ့ ေျပာတာ တျခား၊ ၾကားတာ တျခား ျဖစ္လာတဲ့အျပင္ အိပ္လို႔မေပ်ာ္တဲ့ အဆင့္ပါပဲ။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ေျပာရရင္ ဆူညံသံအႏၲရာယ္ဟာ လူသားေတြ သတိမမူမိဘဲ ဖံုးကြယ္ေနတဲ့ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အႏၲရာယ္ဘီလူးႀကီးတေကာင္ပါ။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ေနာက္က်က်န္ရစ္ၿပီး အသိပညာ ဆင္းရဲနိမ့္က်ရစ္တဲ့ တိုင္းျပည္မွာ လူနဲ႔ လူ႔၀န္းက်င္၊ လုပ္ငန္းခြင္မွာရွိတဲ့ ေဘးအႏၲရာယ္ေတြအေၾကာင္း သတိမျပဳမိၾကတာေၾကာင့္ ေလာ္စပီကာ၊ ေဆာင္းေဘာက္ေတြကို မိုင္ကုန္၊ မီးကုန္ယမ္းကုန္ အသံျမႇင့္ၿပီး တေပ်ာ္တပါး ဖြင့္ေလ့ရွိတဲ့ အေလ့အထေတြ စြဲလာေတာ့ မ်က္ကန္းတေစၦ မေၾကာက္သလို ျဖစ္ေနၾကတာ မဟုတ္လား။
အလွဴ၊ မဂၤလာေဆာင္ေတြ၊ ဗလီေက်ာင္းကန္ေတြ၊ ရပ္ရြာဓမၼာ႐ံုေတြ အနီးနားမွာ လူမမာေတြ၊ ကေလးသူငယ္ေတြ၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ ရွိရွိ၊ မရွိရွိ ဂ႐ုမစိုက္ၾကဘဲ အလိုက္ကန္းဆိုး မသိ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္မရွိ အားရပါးရ ကိုယ္ဖြင့္ခ်င္တာေတြကို နာရီေပါင္းမ်ားစြာ ဆက္တိုက္ဖြင့္ တာဟာ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က မိဘျပည္သူေတြကို ငရဲတြင္းထဲခ် ႏွိပ္စက္ေနသလို ျဖစ္ေနတာကို အသံခ်ဲ႔စက္ကိုင္သူေတြ သတိျပဳမိပံု မရၾကဘူး။
သာေရး နာေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ဘယ္လို အေၾကာင္းအမ်ိိဳးမ်ိဳးမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေလာ္စပီကာ အသံုးျပဳရမႈဟာ ေရွာင္ကြင္းလို႔ မရႏိုင္ေပမယ့္ အသိတရားရွိရွိ သံုးစြဲတတ္ဖို႔၊ အနီးနားက လူေတြကို က်န္းမာေရး အႏၲရာယ္ျပဳတဲ့အထိ မဆင္မျခင္ သံုးစြဲေနမႈေတြကို ထိန္းသိမ္းပညာေပး ျပဳဳျပင္တည့္မတ္ဖို႔ဆိုတာ ရပ္ရြာ၊ ၿမိဳ႕နယ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရမင္းေတြမွာသာ တာ၀န္ရွိတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သံဃာေတာ္၊ ဗလီဆရာ၊ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရး၊ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ရပ္မိ ရပ္ဖေတြ၊ ရပ္ကြက္သူ ရပ္ကြက္သားေတြ အပါအ၀င္ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
ေလာ္စပီကာ အပါအ၀င္၊ ေဆာင္းေဘာက္က စလို႔ စက္ယႏၲရားေတြ သံုးစြဲရာက ထြက္တဲ့ အသံ၊ ကားဟြန္းသံ၊ ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုသံ အစရွိတဲ့ ဆူညံသံေတြရဲ႕ အႏၲရာယ္ဟာ သတ္မွတ္ခြင့္ျပဳခ်ိန္ အတိုင္းအတာထက္ ေက်ာ္လြန္လာခဲ့ရင္ နားပင္း နားထိုင္း႐ံု အႏၲရာယ္တင္မကဘဲ ႐ုပ္ပိုင္း စိတ္ပိုင္း အေျခအေနေတြ ယိုယြင္းၿပီး လူ႔အသက္ကို ရန္ရွာနိုင္တဲ့ အဆင့္ထိ အႏၲရာယ္ႀကီးတယ္ ဆိုတာ သေဘာေပါက္ၿပီး သတိျပဳမိသူတိုင္းက မွန္ကန္တဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ ဥပေဒကို အသံုးျပဳလို႔ ၀ိုင္း၀န္းပညာေပး တားဆီးၾကဖို႔ အေလးအနက္ ေမတၱာရပ္ခံ တိုက္တြန္း လိုက္ပါတယ္။
မင္းေကာင္းခ်စ္
စက္တင္ဘာလ ၂၆ ရက္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္
