ထားဝယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ ေျခလွမ္းအစ
DVB
·
October 26, 2011
၂၀၁၁ မတ္လကုန္မွာ ျမန္မာနိုင္ငံဟာ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အဆံုးသတ္လိုက္ျပီး စစ္ေခါင္း ေဆာင္ေတြဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲကတဆင့္ အရပ္သားအစိုးရအသြင္ကို ေျပာင္းလဲခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိန္ တည္းမွာပဲ စက္မႈလုပ္ငန္းနဲ့ နည္းပညာပိုင္းမွာ ေနာက္က်က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ကို အိမ္နီးခ်င္း နိုင္ငံေတြရဲ့ စီးပြားေရးေအာင္ျမင္မႈ လမ္းေၾကာင္းေနာက္ အမီလိုက္ဖို့ ေျခလွမ္း စျပင္လာပါတယ္။
သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ရဲ့ ပထမဆံုးေျပာၾကားတဲ့ မိန့္ခြန္းမွာ “စိုက္ပ်ိုးေရးနဲ့ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတဲ့နိုင္ငံ ျဖစ္မလာနိုင္တဲ့အတြက္ ေခတ္မီဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္တဲ့နိုင္ငံ၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝတဲ့နိုင္ငံ၊ အလုပ္အကိုင္ေတြ ေပါမ်ားျပီး လူတဦးခ်င္းဝင္ေငြ တိုးပြားတဲ့နိုင္ငံ ျဖစ္ေအာင္ စက္မႈနိုင္ငံထူေထာင္ရပါမယ္” လို့ ထည့္ သြင္းေျပာၾကားသြားခဲ့ပါတယ္။
နိုင္ငံတနိုင္ငံ ဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္ဖို့ စက္မႈက႑ဖြံ့ျဖိုးမႈဟာ အခရာက်ပါတယ္။ ကမၻာ့အေနာက္ျခမ္း နိုင္ငံေတြ ၾကီးပြားခ်မ္းသာလာျခင္းရဲ့ အဓိကအေၾကာင္းရင္းဟာ စက္မႈက႑ဖြံ့ျဖိုးေအာင္ လုပ္နိုင္ခဲ့လို့ ျဖစ္ပါတယ္။
အာ႐ွနိုင္ငံေတြဟာလည္း အေနာက္နိုင္ငံေတြကို အတုယူျပီး အထူးစက္မႈဇုန္ေတြကို အျပိုင္းအ ရိုင္း ထူေထာင္ပါတယ္။ သည္အခါမွာ အေနာက္နိုင္ငံမ်ားကလည္း အာ႐ွရဲ့ စက္မႈဇုန္စီမံကိန္းမ်ား အတြင္းကို အလံုးအရင္းနဲ့ ရင္းနွီးျမႈပ္နွံလာၾကပါတယ္။ သည္နည္းနဲ့ အာ႐ွနိုင္ငံတခ်ို့ဟာ စီးပြားေရး တိုးတက္ေအာင္ ေဆာင္႐ြက္နိုင္ခဲ့ၾကျပီး ၁၉၈၀ ျပည့္လြန္နွစ္မ်ား ေနွာင္းပိုင္းနဲ့ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ နွစ္မ်ား အေစာပိုင္း ၾကားကာလမွာ စီးပြားေရး စန္းထခဲ့ပါတယ္။
အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္နိုင္ငံနဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံတို့ဟာ သည္လိုနည္းနဲ့ ၾကီးပြားခ်မ္းသာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေဒသတြင္းနိုင္ငံေတြ စီးပြားေရးဖြံ့ျဖိုးတိုးတက္ေအာင္ သူ့ထက္ငါ အျပိုင္အဆိုင္ ၾကိုးပမ္းေန ခ်ိန္မွာ ျမန္မာနိုင္ငံဟာ ၁၉၈၈ ခုနွစ္မွာ နိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ အခြင့္ေကာင္းကို အမိအ ရ မဆုပ္ကိုင္နိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ျပည္တြင္းနိုင္ငံေရး ဝဲဂယက္ထဲက ႐ုန္းမထြက္နိုင္ဘဲ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္ မွာပဲ ေနခဲ့ရတဲ့ ျမန္မာနိုင္ငံဟာ ေဒသတြင္းစီးပြားေရးဖြံ့ျဖိုးမႈေနာက္မွာ နွစ္ေပါင္းအစိတ္ေလာက္ ေနာက္က်ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ဟာလည္း စက္မႈက႑ ဖြံ့ျဖိုးေအာင္လုပ္ဖို့အေရးၾကီးတယ္ဆိုျပီး သူ့မိန့္ခြန္းထဲမွာ ထည့္ေျပာသြားတာပါ။ သည္လိုထည့္ေျပာနိုင္ဖို့ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရမွာ စီမံကိန္း ၾကီးေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း တ႐ုတ္နိုင္ငံနဲ့ ထိုင္းနိုင္ငံမွာလို အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြ၊ စက္မႈဇုန္ေတြ တည္ေဆာက္ဖို့ စီမံကိန္းၾကီးမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
သည္လို စက္မႈနိုင္ငံအျဖစ္ ေျပာင္းလဲဖို့အတြက္ စီမံကိန္းေတြ ခ်ထားရာမွာ ထားဝယ္ အထူးစီး ပြားေရးဇုန္ စီမံကိန္းဟာလည္း တခုအပါအဝင္ျဖစ္ပါတယ္။ ေဒသတြင္းနဲ့ ကမၻာ့စီးပြားေရး အဝန္း အဝိုင္းထဲ ျပန္လည္ဝင္ဆန့္နိုင္ေရး၊ တိုင္းျပည္ရဲ့ ျပည္ပပို့ကုန္တန္ဖိုး ျမွင့္တင္နိုင္ေရးအတြက္ မဟာဗ်ဴ ဟာက်တဲ့ ေျခလွမ္းတရပ္အျဖစ္ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ထားဝယ္အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံကိန္းကို ျမန္မာ့စီးပြားေရး ျပန္လည္ဦးေမာ့လာေစမယ့္ ထြက္ရပ္လမ္းတခုအျဖစ္ သမၼတဦးသိန္းစိန္အစိုးရက ေမ်ွာ္လင့္ထားပံုရပါတယ္။
အရင္ စစ္အစိုးရလက္ထက္ကတည္းက ထိုင္းနိုင္ငံရဲ့အကူအညီနဲ့ ပထမဆံုး နိုင္ငံတကာအ ဆင့္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္နဲ့ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတခုကို တနသၤာရီကမ္းရိုးတန္းျမို့ေတာ္ ထားဝယ္ျမို့မွာ ထူေထာင္ဖို့ ၂၀၀၈ ခုနွစ္မွာ နွစ္နိုင္ငံ သေဘာတူညီခဲ့ပါတယ္။
[caption id="attachment_17170" align="alignright" width="300" caption="ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ့အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံကိန္းပံုစံငယ္ ထား႐ွိရာ အီတာလ်ွံ-ထိုင္းကုမၸဏီ၏ ရံုးခန္း"]
[/caption]
ေ႐ြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ရက္ပိုင္းအလို ၂၀၁၀ ျပည့္နွစ္ နိုဝင္ဘာ ၂ ရက္ေန့မွာ ျမန္မာစစ္အစိုးရ ဟာ ထိုင္းနိုင္ငံရဲ့အၾကီးဆံုး ေဆာက္လုပ္ေရး ကုမၸဏီလုပ္ငန္းစုၾကီးျဖစ္တဲ့ Italian-Thai Development Public Company Ltd. (ITD) ကို ထားဝယ္ျမို့အနီး ေမာင္းမကန္ကမ္းေျခတ ေလ်ွာက္ ေျမဧရိယာ စတုရန္းကီလိုမီတာ ၂၅၀ ကို နွစ္ ၆၀ ဂရမ္စာခ်ဳပ္နဲ့ ငွားရမ္းလိုက္ပါတယ္။
ျပည္တြင္းသတင္းဂ်ာနယ္တခ်ို့မွာလည္း ထားဝယ္ဟာ ဒုတိယစကၤာပူ ျဖစ္လာနိုင္တယ္လို့ ေရးသားလာၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ့ စက္မႈဇုန္တည္ေဆာက္မႈေတြေၾကာင့္ ထားဝယ္ရဲ့ သဘာဝ ပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးသြားမယ့္အေရး၊ ေရေျမသယံဇာတေတြ ကုန္ခန္းသြားမယ့္အေရးနဲ့ ရိုးရာယဥ္ ေက်းမႈေတြ တိမ္ေကာပေပ်ာက္သြားမယ့္ အေရးေတြဟာ အလြန္စိုးရိမ္စရာေကာင္းေနပါတယ္။
နိုင္ငံရဲ့စီးပြားေရးစီမံကိန္းေတြထဲမွာ အၾကီးဆံုးစီမံကိန္းၾကီးတခု ျဖစ္လာမယ့္ စတုရန္းကီလိုမီ တာ ၂၅၀ ႐ွိတဲ့ ထားဝယ္ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနဲ့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ဟာ ေမာင္းမကန္ ကမ္းေျခကေန ထားဝယ္ျမစ္ အေနာက္ျခမ္းအထိ က်ယ္ျပန့္ပါတယ္။
သည္ေဒသမွာ မိရိုးဖလာ စိုက္ပ်ိုးေရးလုပ္ငန္းေတြ၊ ငါးဖမ္းလုပ္ငန္းေတြနဲ့ အသက္ေမြးဝမ္း ေက်ာင္း ေနထိုင္ၾကတဲ့ လူဦးေရ ၃ ေသာင္းေက်ာ္႐ွိတဲ့ ေက်း႐ြာေပါင္း ၁၉ ႐ြာ ႐ွိပါတယ္။ စီမံကိန္း အေကာင္အထည္ေဖာ္မႈ အခ်ိန္ကာလ အပိုင္းအျခားအေပၚ မူတည္ျပီး အဲသည္႐ြာေတြအားလံုး ေျပာင္းေ႐ြွႊ့ေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
မက္ခရိုစီးပြားေရးအက်ိုးအျမတ္ (Macroeconomic Benefit) မ်ားအတြက္ ထားဝယ္ေဒသကို စိုက္ပ်ိုးေရး အေျခခံကေန စက္မႈအေျခခံ လူ့အဖြဲ့အစည္းအသြင္ လံုးဝေျပာင္းလဲေရး စီမံကိန္းဟာ ေဒသခံျပည္သူလူထုရဲ့ လူမႈစီးပြားဘဝတခုလံုးကို ေျပာင္းလဲပစ္လိုက္မွာ ဧကန္မုခ် ျဖစ္ပါတယ္။ သည္ အေျပာင္းအလဲဟာ ေကာင္းက်ိုးေပးမွာလား ဆိုးက်ိုးေပးမွာလား ဆိုတာကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ တြက္ဆဖို့လိုပါတယ္။
တိုင္းျပည္စီးပြားေရးတိုးတတ္ဖို့ အစိုးရေတြ ပထမဆံုးစဥ္းစားၾကေလ့႐ွိတဲ့အခ်က္က နိုင္ငံရဲ့ အမ်ိုးသား အသားတင္ထုတ္ကုန္ (GDP) တိုးတက္ျမင့္မားေရးျဖစ္ျပီး စက္မႈက႑ဟာ GDP တိုးတတ္ ေရးအတြက္ အဓိကအခန္းက႑ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ျမန္မာအစိုးရအေနနဲ့လည္း တိုင္းျပည္ရဲ့ စက္မႈက႑ဖြံ့ျဖိုးေရးကို အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ေဆာင္ တဲ့အေနနဲ့ ထားဝယ္ အထူးစက္မႈဇုန္မွာ နိုင္ငံတကာကုမၸဏီၾကီးေတြ လာေရာက္ရင္းနွီးျမႈပ္နွံျပီး စက္ရံု ၾကီးေတြ တည္ေဆာက္၊ ျပည္ပကို စက္မႈကုန္ပစၥည္းေတြတင္ပို့ျပီး GDP တိုးတတ္ေအာင္ေဆာင္႐ြက္ဖို့ ျပင္ဆင္လာတာ ေတြ့ရပါတယ္။
စီးပြားေရးသီအိုရီေတြအရလည္း စက္မႈက႑ဖြံ့ျဖိုးလာတာနဲ့အမ်ွ အလုပ္အကိုင္သစ္ေတြ ဖန္တီးေပးနိုင္တဲ့အတြက္ အလုပ္လက္မဲ့နႈန္း က်ဆင္းလာမွာျဖစ္သလို တဦးခ်င္းဝင္ေငြလည္း တိုးတက္လာျပီး ဆင္းရဲမြဲေတမႈကို ေလ်ွာ့ခ်နိုင္တယ္လို့ ယူဆခ်က္႐ွိပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ဝင္ေငြ ျမင့္တက္လာတဲ့အတြက္ လူလတ္တန္းစားအလြွႊာ တိုးပြားလာျခင္း၊ လူေနမႈအဆင့္ ျမင့္မားလာျခင္း စတဲ့ေကာင္းက်ိုးေတြ ဆက္တိုက္ ျဖစ္ေပၚနိုင္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကိုလည္း တြက္ဆၾကပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ ဖြံ့ျဖိုးမႈဆိုတာကို ဘယ္လိုနားလည္သလဲဆိုတဲ့အခ်က္က အေရးၾကီးလာပါတယ္။ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈ (Economic Growth) နဲ့ ဖြံ့ျဖိုးမႈ (Development) ကို မၾကာခဏ ေရာေထြးေန တတ္ပါတယ္။
ကုလသမဂၢဖြံ့ျဖိုးမႈအစီအစဥ္ (UNDP) က “လူသားဖြံ့ျဖိုးမႈသည္ ပန္းတိုင္ျဖစ္ျပီး စီးပြားေရး တိုးတက္မႈ ဆိုသည္မွာ ထိုပန္းတိုင္ကို ေရာက္ေအာင္ သြားရာတြင္ သံုးရမည့္ နည္းလမ္းျဖစ္တယ္” လို့ ဖြင့္ဆိုထားပါတယ္။
ကမၻာ့ဘဏ္ရဲ့ “Beyond Economic Growth: Meeting the Challenges of Global Development” အစီရင္ခံစာမွာ “စီးပြားေရးတိုးတက္မႈသည္ နိုင္ငံတခု၏ ဥစၥာဓနကို တိုးပြားေစျပီး ဆင္းရဲမြဲေတမႈ ေလ်ာ့က်ေရးအတြက္ အလားအလာေကာင္းတခုလည္း ျဖစ္သကဲ့သို့ အျခား လူမႈျပဿနာမ်ားကို ေျဖ႐ွင္းနိုင္မည့္ အေျခအေနေကာင္းတခုလည္း ျဖစ္ေသာ္လည္း လူသားဖြံ့ျဖိုးမႈအ တြက္ ျဖစ္မလာတတ္သည္ကို သမိုင္း၏သင္ခန္းစာမ်ားက ျပသေနသည္။ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈကို ရယူရာတြင္္ ၾကီးမားသည့္ မညီမ်ွမႈမ်ား၊ ျမင့္မားသည့္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္မႈမ်ား၊ ဒီမိုကေရစီ လြတ္လပ္မႈ အားနည္းသြားျခင္းမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈ အသြင္သ႑ာန္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားျခင္းမ်ားနွင့္ ေနာက္မ်ိုးဆက္ သစ္မ်ား ႐ွင္သန္ဖြံ့ျဖိုးရန္ လိုအပ္သည့္ သဘာဝသယံဇာတ အရင္းအျမစ္မ်ားကို အလြန္အကၽြံ ထုတ္ ယူသံုးစြဲပစ္ျခင္းမ်ားသာ ျဖစ္လာသည္” လို့ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ကမၻာ့ဘဏ္ရဲ့ သတိေပးခ်က္ေတြဟာ ျမန္မာနိုင္ငံအတြက္ အေလးအနက္ သတိျပုစရာပါ။ စစ္အစိုးရ အုပ္စိုးခဲ့တဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့နွစ္ေပါင္း ၂၀ ေက်ာ္ ကာလအတြင္းမွာ သယံဇာတ ထုတ္ယူမႈကို အေျခခံတဲ့ စီးပြားေရးပဲ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ နွစ္ေပါင္းရာနဲ့ခ်ီ ျပုစုထိန္းသိမ္းထားခဲ့တဲ့ နိုင္ငံရဲ့အ ဖိုးတန္ သစ္ေတာေတြ ျပုန္းတီးခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာေက်ာ္ ပတၱျမားနဲ့ ေက်ာက္စိမ္း ထြက္႐ွိရာေဒသေတြ၊ ႐ွားပါးသတၱုေတြ တူးေဖာ္ထုတ္လုပ္ရာ ေဒသေတြမွာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ပ်က္စီးမႈေတြကို ခံစားေန ရပါျပီ။ သဘာဝဓာတ္ေငြ့ ထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်မႈကေန နိုင္ငံျခားဝင္ေငြ အေျမာက္အျမား ရခဲ့ေပမယ့္ သည္ေငြဟာ ျပည္သူလူထုအတြက္ မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။
သည္လို သင္ခန္းစာေတြကို ယူျပီး အစိုးရသစ္အေနနဲ့ ထားဝယ္ အထူးစက္မႈဇုန္ကို စီးပြားေရး အက်ိုးအျမတ္ သက္သက္အတြက္ တည္ေဆာက္တာမ်ိုး မျဖစ္သင့္ပါဘူး။ ေရ႐ွည္တည္တံ့တဲ့ ဖြံ့ျဖိုး တိုးတက္ေရး (Sustainable Development) ရ႐ွိဖို့ ဘက္စံု စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။
ဒီစီမံကိန္းေၾကာင့္ ေဒသခံျပည္သူေတြအေပၚသက္ေရာက္လာနိုင္တဲ့ ေကာင္းက်ိုးဆိုးျပစ္ေတြ၊ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေတြေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာနိုင္တဲ့ လတ္တေလာနဲ့ ေရ႐ွည္ ေကာင္းက်ိုးဆိုးျပစ္ ေတြကို ေလ့လာသိ႐ွိထားဖို့ အလြန္အေရးၾကီးပါတယ္။
ထားဝယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ကို ထိုင္းနိုင္ငံရဲ့ ေငြေၾကးရင္းနွီးျမႈပ္နွံမႈ၊ နည္းပညာ အကူအညီနဲ့ တည္ေဆာက္မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ စက္မႈဇုန္ေတြေၾကာင့္ ထိုင္းျပည္သူေတြ ဘယ္လို အက်ိုးအျပစ္ ခံစားေနရသလဲဆိုတာကို ျမန္မာျပည္သူေတြ ေလ့လာသိ႐ွိထားဖို့ အေရးၾကီးပါတယ္။
တ႐ုတ္နိုင္ငံရဲ့ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ စီမံကိန္းေတြကေကာ ဘယ္လိုေကာင္းက်ိုးေတြကို ေပးျပီး ဘယ္လိုဆိုးက်ိုးေတြကို ဖန္တီးေနသလဲ စတဲ့အခ်က္ေတြကို သိထားဖို့အေရးၾကီးပါတယ္။
ေနာက္တပတ္မွာေတာ့ ထားဝယ္ အထူးစီးပြားေရးဇုန္ေၾကာင့္ အၾကီးအက်ယ္ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ရမယ့္ ထားဝယ္ ေမာင္းမကန္ ကမ္းေျခေဒသက လူမႈဘဝ႐ုပ္ပံုလြွႊာမ်ားအေၾကာင္း တင္ဆက္ေပးပါမယ္။
