ေနျပည္ေတာ္မွာ ေလးရက္တာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ၂၁ ရာစု ပင္လုံ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ ၿပီးဆုံးသြားပါၿပီ။  ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဆာ္ၾသဦးေဆာင္မႈနဲ႔ သမိုင္း၀င္ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံကို ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီညီလာခံဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ရဲ႕ နိဒါန္း အစိတ္အပိုင္းသာ ျဖစ္တယ္ဆိုေပမယ့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ပင္လံုညီလာခံ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ အတြင္းမွာ ပထမဆံုး ေခၚယူက်င္းပႏုိင္တဲ့ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး စံုညီစြာ ပါ၀င္တက္ေရာက္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံႀကီးတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ျမန္မာႏုိင္ငံသမိုင္းမွာ ကမၸည္းတင္သြားတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႀကိဳးပမ္းမႈ ေျခလွမ္းတရပ္ ျဖစ္သလို တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြ၊ အတိုက္အခံ ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ၊ အစိုးရနဲ႔ တပ္မေတာ္တို႔ မ်က္ႏွာစံုညီ ေတြ႔ဆုံၿပီး ျပည္သူလူထု ေရွ႕ေမွာက္မွာ အဖြဲ႔အစည္းတိုင္းဟာ မိမိတို႔သေဘာထားေတြကို တင္ျပခြင့္ရခဲ့ၾကတဲ့ ညီလာခံ ျဖစ္ပါတယ္။ ညီလာခံမွာ အစုအဖြဲ႔အသီးသီးက တင္ျပသြားခဲ့တာေတြကို ေလ့လာလိုက္ရင္ ဘံုတူညီတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္၊ သေဘာထားေတြရွိေပမယ့္ အဲ့ဒီရည္မွန္းခ်က္အေပၚ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုမႈေတြမွာ ကြဲျပားတဲ့ အျမင္ေတြ ရွိသလို အဲ့ဒီရည္မွန္းခ်က္ကို ဘယ္လိုနည္းလမ္းေတြနဲ႔ အေကာင္ထည္ေဖာ္မွာလဲ ဆိုတဲ့အေပၚမွာ ရပ္တည္ခ်က္ မတူညီတာ ေတြ႔ရမွာ ျဖစ္တယ္။ ဘံုတူညီတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ကေတာ့ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တည္ေဆာက္ရမယ္ ဆိုတာရယ္၊ စစ္မွန္ၿပီး ေရရွည္တည္တံ့မယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို႔ ဆိုတာက ဖက္ဒရယ္ ဒီမိုကေရစီျပည္ေထာင္စုႏိုင္ငံ တည္ေထာင္ရမယ္ ဆိုတာေတြပါပဲ။ မတူညီတဲ့ သေဘာထားအျမင္ ရပ္တည္ခ်က္ေတြကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအေပၚ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြမွာ ကြဲျပားၾကတာ ေတြ႔ရသလို ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို ဘယ္လိုဖြဲ႔စည္းမွာလဲ ဆိုတဲ့အေပၚမွာလည္း မတူညီၾကပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကို တည္ေဆာက္ရာမွာ လက္ရွိ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒနဲ႔ ကိုက္ညီတယ္ဆိုတဲ့ သေဘာထားနဲ႔ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုဟာ တျပည္ေထာင္စနစ္ကိုသာ ကိုယ္စားျပဳတယ္၊ ဖက္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ မကိုက္ညီဘူးလို႔ ျမင္တဲ့သေဘာထားေတြမွာ မတူညီၾကပါဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြ    ေဆြးေႏြးခ်ျပၾကတဲ့ ဖက္ဒရယ္မူေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္နဲ႔ ႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီတို႔ရဲ႕ သဘာထားအျမင္ေတြမွာ ကြဲလြဲေနတာပါပဲ။ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး မင္းေအာင္လႈိင္ရဲ႕ ညီလာခံ အဖြင့္မိန္႔ခြန္းထဲမွာလည္း ဖြဲ႔စည္းပုံကို လိုက္နာရမယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ ပါဝင္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္ရဲ႕ မူ ၆ ခ်က္ကို ထပ္ေလာင္း အတည္ျပဳ  ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ စက္တင္ဘာ ၁ ရက္ေန႔ အစည္းအေဝးအတြင္းမွာ တပ္မေတာ္သားေတြ ဖတ္ၾကားတဲ့ စာတမ္းဟာ လက္ရွိ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥေပဒထဲမွာလည္း ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဝိေသသလကၡဏာေတြလည္း ပါဝင္ေနတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို အဓိကထား ေျပာသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပုံထဲမွာ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသေတြ သတ္မွတ္ထားတာ၊ ႏိုင္ငံသားအခြင့္အေရးေတြ ေပးထားတာ အပါအဝင္ အမ်ိဳးသားလႊတ္ေတာ္ ဖြဲ႔စည္းထားပုံကို ကိုးကားၿပီးေတာ့ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို လက္ရွိဖြဲ႔စည္းပုံက အာမခံထားတယ္ဆိုၿပီး တပ္မေတာ္သား ကိုယ္စားလွယ္ေတြက ဖတ္ၾကားသြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုႀကံ့ခိုင္ေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးပါတီကလည္း အလားတူပဲ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ ျပည္ေထာင္စုလကၡဏာ အျပည့္ရွိေၾကာင္း၊ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ရင္ ျပည္သူ႔အားနဲ႔ ဆန္႔က်င္မယ့္ သေဘာမ်ိဳး သူတို႔ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္နဲ႔ ႀကံ့ခုိင္ေရးပါတီက ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားအမ်ားစု အလိုမတူဘဲ ဇြတ္အဓမၼ အတည္ျပဳခဲ့လို႔ ျပည္တြင္းသာမက ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ ယံုၾကည္ကိုးစားမႈကို မရရွိခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအမ်ားျပည္သူေတြ ေတာင့္တေနတဲ့ ဖက္ဒရယ္ဒီမိုကေရစီ ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္ေဆာက္လို႔ ရတယ္လို႔ အမ်ားျပည္သူေရွ႕ေမွာက္မွာ ထပ္မံေၾကညာသြားခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မြန္အမ်ိဳးသားပါတီက တင္ျပရာမွာေတာ့ အရင္စစ္အစိုးရ အတင္းအက်ပ္ အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ တျပည္ေထာင္စနစ္သာ ျဖစ္တာမို႔ လံုးဝ လက္မခံေၾကာင္းနဲ႔ ဖက္ဒရယ္အေျခခံမူမ်ားကို ရွင္းလင္းတင္ျပသြားပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြနဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြကေတာ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ႏိုင္မယ့္ ဖြဲ႔စည္းပုံတရပ္ လိုအပ္ေနတယ္လို႔ အၿမဲတေစ ေျပာဆိုခဲ့ၾကပါတယ္။ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အခ်ဳိ႕ ေျပာသြားရာမွာ တပ္မေတာ္ကို အရပ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္ ထားရွိဖို႔ ဒီမိုကေရစီသေဘာတရားေတြကို ေျပာသြားတာမ်ိဳးရွိသလို လူမ်ိဳးအေပၚ အေျခခံၿပီး ဗမာျပည္နယ္ အပါအ၀င္ ၈ ျပည္နယ္ဖြဲ႔ဖို႔ အဆိုကို တင္ခဲ့ပါတယ္။ ရခိုင္အမ်ိဳးသားပါတီ (ANP) ဥကၠ႒ ေဒါက္တာေအးေမာင္ စာတမ္းဖတ္ရာမွာေတာ့ လူမ်ိဳးကို အေျခခံတဲ့ ျပည္နယ္အစိုးရေတြနဲ႔ ေပါင္းစည္းထားတဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုလို႔ ေျပာသြားေပမယ့္ သူတင္ျပတဲ့စာတမ္းဟာ ဗဟိုအစိုးရမွာ အာဏာမရွိသေလာက္ျဖစ္ၿပီး  ျပည္နယ္အစိုးရက လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ အားလံုးလိုလို ယူနိုင္ဖို႔ ေတာင္းဆိုထားတာမို႔ ကြန္ဖက္ဒရိတ္စနစ္ကို ေျပာသြားတာပါ။ ကြန္ဖက္ဒရိတ္စနစ္ (Confederate System) မွာ ဗဟိုအစိုးရဟာ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ  အလြန္နည္းပါးၿပီး ျပည္နယ္၊ တုိင္းေဒသေတြမွာ အခြန္ေကာက္ခြင့္လည္း မရွိသလို တရားဥပေဒ စိုးမိုးလိုက္နာေအာင္  ေဆာင္ရြက္ဖို႔အတြက္ အခြင့္အာဏာေတာင္ မရွိပါဘူး။ (A federal system assigns more power to the central government, whereas a confederate system reserves most of the power for the states. In a confederation, the central government has no power to tax the people or enforce laws.) တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ ကြန္ဖက္ဒရိတ္စနစ္ဆိုတာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ သို႔မဟုတ္ ဗဟိုအစိုးရအာဏာရွင္ အစြန္းတပါးရဲ႕ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္တဲ့ ျပည္နယ္အာဏာရွင္ အစြန္းတပါးလို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။ (A confederate system sits at the other extreme in terms of centralization.) UNFC ညီၫြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား ဖက္ဒရယ္ေကာင္စီနဲ႔ တျခားအဖြဲ႔တင္သြင္းတဲ့ စာတမ္းထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ လုံၿခဳံေရးဆိုင္ရာကိစၥေတြ ပါဝင္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို အမည္ေျပာင္းဖို႔ ဆိုတာကေန တပ္မေတာ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္ဖို႔ ဆိုတာအထိ ပါဝင္တဲ့အတြက္ တျခားအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ မတူတဲ့ ကြဲျပားျခားနားခ်က္ေတြ ေတာ္ေတာ္ပါရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ စာတမ္းထဲမွာ တပ္မေတာ္ကို ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးလက္ေအာက္မွာ ထားဖို႔နဲ႔ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးကိုလည္း အရပ္သားထဲကသာ ခန္႔ဖို႔တို႔အျပင္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္နဲ႔ ဒုတိယတပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္၊ ၾကည္းေရေလဦးစီးခ်ဳပ္တို႔ကို တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး တေယာက္စီ ခန္႔ဖို႔တို႔လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္မွာ ေလးရက္တာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ၂၁ ရာစု ပင္လုံ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ ပထမ အစည္းအေ၀းကေတာ့ ၿပီးဆုံးသြားပါၿပီ။ ႏုိင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း တႏိုုင္ငံလံုုး ပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္မႈ ရပ္စဲေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္ (NCA) မွာ လက္မွတ္မထိုးရေသးတဲ့ အဖြဲ႔ေတြ လက္မွတ္ထိုးဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လို႔ လက္မွတ္မေရးထိုုးရင္ ေနာက္ပိုုင္းျပဳလုုပ္မယ့္ ၿငိမ္ခ်မ္းေရးလုုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာ ပါ၀င္ခြင့္ရမွာ မဟုုတ္ဘူးလိုု႔ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံ က်င္းပေရးေကာ္မတီရဲ႕ စက္တင္ဘာ ၂ ရက္ေန႔ ညေနပိုင္းက ျပဳလုုပ္တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ ညီလာခံက ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်က္ေတြကို အန္စီေအ လက္မွတ္ေရးထိုးထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကပဲ အမ်ိဳးသားအဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ ပါ၀င္ခြင့္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားအဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားမွာ ညီလာခံက တင္သြင္းလာတဲ့ စာတမ္းေတြကိုု တူတာေတြစုုၿပီး ၀ိုုင္း၀န္းေဆြးေႏြး ဆံုုးျဖတ္ၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ပေရာဂ်က္စီမံခန္႔ခြဲမႈ ပညာရပ္နဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပေရာဂ်က္အဖြဲ႔၀င္ သတ္မွတ္ျခင္းနဲ ့ဖြဲ႔စည္းျခင္းပါပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီပင္လံုညီလာခံဟာ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ သက္ဆိုင္ပတ္သက္ေနတဲ့ အစုအဖြဲ႔ အားလံုးနီးပါးရဲ႕ ခံစားခ်က္၊ သေဘာထား၊ ရပ္တည္ခ်က္၊ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ခ်ိန္ခြင္လွ်ာ၊ အဖြဲ႔အစည္းစြဲ အားသန္မႈ၊ လူမ်ိဳးစြဲ ေဒသစြဲစိတ္ဓာတ္၊ အမ်ားအက်ိဳးစီးပြား၊ တိုင္းျပည္အေပၚထားတဲ့ စိတ္ေစတနာ အနည္းအမ်ား၊ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျပည္သူေတြ ျမင္ခြင့္ရခဲ့ပါၿပီ။ အဲ့ဒီသေဘာထားေတြ၊ ျဖစ္ခ်င္ရခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြကို အမ်ိဳးသားအဆင့္ ေဆြးေႏြးပြဲေတြကေန အမ်ားျပည္သူေတြ လက္ခံႏိုင္တဲ့ ရလဒ္ေတြ ထြက္လာေအာင္ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးၾကရမွာပါ။ အဲ့ဒီလိုလုပ္ရာမွာ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပေရာဂ်က္ အစုအဖြဲ႔ေတြအတြင္းမွာ သေဘာမတူညီမႈေတြ၊ ပြတ္တိုက္မႈဆိုတဲ့ ပဋိပကၡသေဘာေဆာင္တဲ့ အျငင္းပြားမႈေတြ ရွိလာႏုိင္ပါတယ္။ “ပဋိပကၡမ်ား စီမံကိုင္တြယ္ျခင္းႏွင့္ ညႇိႏိႈင္းအေျဖရွာျခင္း အတတ္ပညာ" ပေရာဂ်က္စီမံခန္႔ခြဲမႈပညာရပ္မွာ ပဋိပကၡ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းနည္း (Conflict Management Techniques) ၅ နည္း ရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါေတြကေတာ့... ၁)  အေလ်ွာ့ေပးနည္း (Smoothing/Accommodating) ၂) ေရွာင္ထြက္နည္း/ဆိုင္းငံ့နည္း (Withdrawal/Avoidance) ၃) ဖိအားေပးနည္း (Forcing) ၄) အေပးအယူလုပ္နည္း (Compromising) ၅) အတူတကြျပႆႆ     နာအေျဖရွာနည္း (Confronting/Collaborating) အထက္ပါ ပဋိပကၡ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းနည္းေတြဟာ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသူေတြရဲ႕ အသိတရားေရခ်ိန္ အနိမ့္အျမင့္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါအလိုက္ သံုးစြဲရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပေရာဂ်က္စီမံခန္႔ခဲြမႈပညာရပ္အေနနဲ႔ အသင့္ေတာ္ဆံုးနည္းလမ္းကေတာ့ နံပါတ္ ၅ ျဖစ္တဲ့ အတူတကြ ျပႆနာအေျဖရွာနည္း (Confronting/Collaborating) ပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အဲ့ဒီနည္းဟာ ပဋိပကၡေတြက ေရွာင္ထြက္မေျပးဘဲ အတူတကြ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းတဲ့နည္းျဖစ္တဲ့အျပင္ ပါ၀င္တဲ့ အစုအဖြဲ႔အားလံုး ကိုယ္စီ ရသင့္တာေတြ ရရွိႏုိင္ေစတဲ့ (Win-Win) အေျခအေနကို ေရာက္ရွိေစႏုိင္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ျဖစ္ျဖစ္၊ တိုင္းရင္းသား ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြျဖစ္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္သူမဆို သတိခ်ပ္ရမွာက မိမိနဲ႔ မိမိအဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ လိုလားခ်က္ေတြဟာ လက္ေတြ႔အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီရဲ႕လား၊ မိဘျပည္သူ အမ်ားစုဆႏၵနဲ႔ ထပ္တူက်ရဲ႕လား၊ ျပည္ေထာင္စုအက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ သဟဇာတျဖစ္ရဲ႕လား ဆိုတာ အၿမဲတေစ သံုးသပ္ေနရမွာ ျဖစ္တယ္။  ေလာကမွာ  ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ျဖစ္ႏုိင္တာနဲ႔ ျဖစ္သင့္တာထဲမွာ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးၿပီးမွ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာဆီ ေရာက္ေအာင္ မွန္ကန္တဲ့နည္းလမ္းနဲ႔ ႀကိဳးပမ္းသြားသင့္ပါတယ္။ ဥပမာတခုေပးရရင္ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းအတြက္ မိသားစု၀င္ေတြထဲမွာ ၾကက္သားစားခ်င္တဲ့ ဆႏၵ၊ ပုဇြန္စားခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ၊ အသားငါး၊ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ စားခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ မတူကြဲျပားၾကမွာ အေသအခ်ာပါပဲ။ တခ်ဳိ႕မိသားစု၀င္ေတြက ေလာဘႀကီးတတ္မယ္၊ တခ်ဳိ႕က ေရာင့္ရဲတတ္မယ္၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ မိသားစုႀကီးတခုလံုးရဲ႕ ၀င္ေငြ၊ တတ္ႏုိင္မႈ၊ က်န္းမာေရးအတြက္ သင့္ေတာ္မႈ စတဲ့ အဘက္ဘက္နဲ႔ ကိုက္ညီမႈရွိေအာင္ စဥ္းစားၿပီး အမ်ားဆႏၵအတိုင္း ခ်က္ျပဳတ္လို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ သံုးေဆာင္ခံစားသင့္ပါတယ္။ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့ဟင္းခ်က္လို႔ ဆိုၿပီး ဟင္းအိုး ထမင္းအိုးေတြ ကန္ေက်ာက္ ဖ်က္ဆီးတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္သလို အင္အားႀကီးတဲ့သူကလည္း ဘယ္သူႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ခ်က္ခ်င္တာ ခ်က္တာမ်ိဳးလည္း မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂံုးသတ္ရင္ ၂၁ ရာစု ပင္လံုညီလာခံႀကီးကတဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတံခါးကို တြန္းဖြင့္ျခင္းနဲ႔အတူ ႏုိင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂၢိဳလ္၊ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း  ျမန္မာနိုင္ငံရဲ႕ သက္တမ္းရင့္ ျပည္တြင္းစစ္ကို အဆံုးသတ္ဖို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားတာ ထင္ရွားတဲ့အျပင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးမင္းေအာင္လိႈင္ကလည္း လက္ရွိအစိုးရနဲ႔အတူ လက္တြဲလို႔ ငါးႏွစ္အတြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရေအာင္ ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုတဲ့ ကတိစကားလည္း ေပးထားၿပီးၿပီမို႔ အစိုးရ၊ တပ္မေတာ္၊ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအားလံုးဟာ  ျမန္မာႏုိင္ငံသူ ႏုိင္ငံသားေတြ  ေမွ်ာ္လင့္ေတာင့္တေနၾကတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို အတူတကြ အရယူေပးၿပီး ကိုယ့္သမိုင္းေကာင္းကို ကိုယ္တိုင္ ကမၸည္းထိုးနိုင္ၾကပါေစလို ့ဆႏၵျပဳလ်က္။ မင္းေကာင္းခ်စ္