၂၀၁၁ခုနွစ္ နိုဘယ္လ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုကို အမ်ဳိးသမီးအခြင့္အေရးအတြက္ တုိက္ပြဲ၀င္ေနခဲ့တဲ့ အမ်ဳိးသမီးသံုးေယာက္ကို ခ်ီးျမွင့္လိုက္ပါတယ္။
လုိင္ေဘးရီးယားနိုင္ငံရဲ့ လက္႐ွိသမၼတ အယ္လင္ ႐ွာလိဖ္ (Ellen Johnson Sirleaf)၊ လုိင္ေဗးရီးယားနိုင္ငံရဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကို အဆံုးသတ္ေအာင္ ၾကိုးပမ္းခဲ့တဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္႐ွားမႈေခါင္းေဆာင္ ေလမားဂဗိုး၀ီး(Leymah Gbowee)၊ ယီမင္နိုင္ငံက လူ့အခြင့္အေရးတုိက္ပြဲ၀င္ သတင္းစာဆရာမ တ၀ါကူ ကာမင္း (Tawakkul Karman) တို့ကို ခ်ီးျမွင့္လိုက္တာပါ။
အမ်ဳိးသမီးမ်ားရဲ့ ဘ၀လံုျခံုေရးနဲ့ ျငိမး္ခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္အတြင္း အမ်ဳိးသမီးမ်ား ပါ၀င္ေဆာင္႐ြက္ခြင့္ ရ႐ွိေရးအတြက္ အၾကမ္းမဖက္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့မႈမ်ားေၾကာင့္ ဒီအမ်ဳိးသမီးသံုးေယာက္ကို နိုဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆု ခ်ီးျမွင့္တာ ျဖစ္တယ္လို့ ဆုေ႐ြးခ်ယ္တဲ့အဖြဲ ့က ဆိုပါတယ္။ ဒီအမ်ဳိးသမီး သံုးေယာက္ထဲက ယီမင္နိုင္ငံသူ သတင္းစာဆရာမ တ၀ါကူ ကာမင္းရဲ့ ဘ၀နဲ ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို တင္ျပပါမယ္။
သတင္းစာဆရာမ တ၀ါကူ ကာမင္းဟာ ယီမင္နိုင္ငံရဲ့ တခုတည္းေသာ အတိုက္အခံပါတီ အယ္လ္အစ္စ္လာပါတီမွာ ထိပ္တန္းက ပါ၀င္တဲ့သူျဖစ္ျပီး ယီမင္အစိုးရရဲ့ ဖိနွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြ၊ အက်င့္ပ်က္ ျခစားမႈေတြအေပၚ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဆန့္က်င္ေ၀ဖန္ေနတဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ လက္႐ွိျဖစ္ပြားေနတဲ့ ယီမင္ လူထုလႈပ္႐ွားမႈၾကီးအတြင္းမွာလည္း ေ႐ွ့တန္းက ပါ၀င္ေနတဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ သူ့ကို ယီမင္နိုင္ငံသားေတြက ‘သံမဏိအမ်ဳိးသမီး’လို့လည္း ေခၚသလို ‘ေတာ္လွန္ေရး မိခင္ၾကီး’လို့လည္း ေလးေလးစားစား ေခၚေ၀ၚၾကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ တ၀ါကူ ကာမင္းဟာ အသက္မၾကီးလွေသးပါဘူး။ ၁၉၇၉ ခုနွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၇ ရက္မွာ ေမြးဖြားသူျဖစ္တဲ့အတြက္ အခု ၂၀၁၁ နိုဘယ္ဆု လက္ခံရ႐ွိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အသက္ ၃၂ နွစ္ပဲ ရိွပါေသးတယ္။ သူဟာ နိုဘယ္ဆု လက္ခံရ႐ွိတဲ့ ပထမဆံုး အာရပ္အမ်ဳိးသမီးလည္းျဖစ္ျပီး ပထမဆံုးယီမင္နိုင္ငံသားလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးသံုးေယာက္မိခင္ အိမ္ေထာင္သည္ ျဖစ္ပါတယ္။
ဖခင္ျဖစ္သူဟာ ဥပေဒပညာ႐ွင္ျဖစ္ျပီး အစိုးရအဖြဲ့အတြင္းမွာ ဥပေဒေရးရာ၀န္ၾကီးအျဖစ္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အစိုးရ၀န္ၾကီးအျဖစ္က နုတ္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ ယီမင္နိုင္ငံရဲ့ နာမည္ေက်ာ္ ကဗ်ာဆရာမ တာရစ္ကာမင္းနဲ့ ညီအစ္မ ေတာ္စပ္သူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ကာမင္းဟာ အတိုက္အခံနိုင္ငံေရးပါတီမွာ ပါ၀င္ျပီး အစိုးရအေပၚေ၀ဖန္မႈေတြ ျပုလုပ္ခဲ့ေပမယ့္ သူ့ကို တကယ္လူသိမ်ားေအာင္ လုပ္ေပးတဲ့ လႈပ္႐ွားမႈကေတာ့ သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္ လႈပ္႐ွားမႈ ဆနၵျပပြဲမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလႈပ္႐ွားမႈေတြကို လုပ္နိုင္ဖို ့အတြက္ ကာမင္းဟာ တျခားသတင္းစာဆရာမ ၇ ဦးနဲ့ ့ ပူးေပါင္းျပီး ‘ေနွာင္ၾကိုးမဲ့ အမ်ဳိးသမီးသတင္းစာဆရာ အသင္း’ကို ၂၀၀၅ ခုနွစ္မွာ တည္ေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ သူတို့အသင္းဟာ ေရဒီယုိအသံလြွႊင့္ဌာနတခု တည္ေထာင္ခြင့္နဲ ့ သတင္းစာထုတ္ေ၀ခြင့္ကိုေရာ အစိုးရထံမွာ ေလွ်ာက္ထားေပမယ့္ ခြင့္ျပုခ်က္ မရခဲ့ပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ သူတို့အသင္းဟာ ၂၀၀၇ ခုနွစ္မွာ မုိဘုိင္းဖုန္းကေန သတင္းျဖန့္ခ်ိ ေပးပို့တဲ့ လႈပ္႐ွားမႈကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ျပီး သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္အတြက္ ဆနၵျပပြဲေတြကို ဦးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၉ ခုနွစ္ ေမလကစျပီး သတင္းစာလြတ္လပ္ခြင့္ ဆနၵျပပြဲေတြကို ယီမင္နိုင္ငံျမို့ေတာ္ ဆာနာရဲ့ ‘ေျပာင္းလဲမႈရင္ျပင္’မွာ အပတ္စဥ္ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကစျပီး ကာမင္းကို ယီမင္နိုင္ငံသားေတြက အာရံုစိုက္ခဲ့တာပါ။
ကာမင္းကို ေတာ္လွန္ေရးရဲ့ မိခင္လို့လည္း ေခၚထုိက္သလို သံမဏိ အမ်ဳိးသမီးလို့လည္း ေခၚထုိက္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ တင္းက်ပ္တဲ့ အစိုးရရဲ့အမိန္ ့အာဏာေတြကိုေရာ တင္းက်ပ္တဲ့ ဓေလ့ထံုးစံေတြကိုပါ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ အာခံ ဆန့္က်င္ေနခဲ့လို့ ျဖစ္ပါတယ္။
သူဟာ ယီမင္အစိုးရရဲ့ သတင္းလြတ္လပ္ခြင့္ ပိတ္ပင္မႈကိုလည္း ဆနၵျပပြဲေတြနဲ့ ဆန့္က်င္ျပပါတယ္။ အစိုးရရဲ့ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြကို ကန့္ကြက္ဆနၵျပတဲ့ ပြဲေတြကိုလည္း ဦးေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၀ ျပည့္နွစ္အတြင္းက ဆနၵျပပြဲတခုမွာဆိုရင္ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္က ဓားနဲ့ထိုးသတ္ဖုိ့ေတာင္ ၾကိုးစားခဲ့ ပါေသးတယ္။ ကာမင္းကုိ လူေတြက ကာကြယ္ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ အသက္ေဘးက လြတ္ေျမာက္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီလို လုပ္ၾကံမႈအျပင္ အစိုးရအာဏာပိုင္မ်ားဘက္ကလည္း ျခိမ္းေျခာက္မႈေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး ျဖားေယာင္း ေသြးေဆာင္မႈေတြ အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲကပဲ ကာမင္းဟာ လူ့အခြင့္အေရးလႈပ္႐ွားမႈေတြကို စဥ္ဆက္မျပတ္ ဦးေဆာင္ျပုလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ကာမင္းဟာ အသက္ ၁၇ နွစ္ေအာက္ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားကို ထိမ္းျမားလက္ထပ္ခြင့္ မျပုေရး ဥပေဒ ေပၚေပါက္ဖို့ ့ ၾကိုးပမ္းသူလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အာရပ္ကမၻာမွာ မူဆလင္အမ်ဳိးသမီးမ်ား လိုက္နာက်င့္သံုးတဲ့ မ်က္နွာတခုလံုး ပိတ္ဖံုးထားရတဲ့ ဓေလ့ကိုလည္း သူဟာ လက္သင့္မခံ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။ သူက မ်က္နွာကို မပိတ္ဖံုးတဲ့ ေရာင္စံုေခါင္းစည္းပု၀ါမ်ဳိးကိုပဲ ၀တ္ဆင္ေလ့ ႐ွိပါတယ္။ သူအၾကိုက္ဆံုး အေရာင္က ပန္းနုေရာင္လို ့ ဆိုပါတယ္။
၂၀၁၁ ခုနွစ္ နွစ္ဆန္းပိုင္းကစျပီး ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ယီမင္လူထုလႈပ္႐ွားမႈၾကီးအတြင္းမွာ ကာမင္းဟာ ေက်ာင္းသားေတြနဲ့အတူ ဆနၵျပပြဲေတြကို ဦးေဆာင္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ လူထုေသာင္းနဲ့ခ်ီတဲ့ ဆနၵျပပြဲေတြကို ဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့အတြက္ နွစ္ၾကိမ္တိုင္တိုင္ အဖမ္းခံခဲ့ရပါတယ္။ ကာမင္းကေတာ့ အစိုးရအဖြဲ ့ျပုတ္က်တဲ့အထိ ဒီလႈပ္႐ွားမႈၾကီးကို ဆက္လုပ္သြားမယ္လုိ ့ေျပာပါတယ္။သူဟာ ခင္ပြန္းသည္နဲ့အတူ ဆနၵျပပြဲလုပ္ရာ ရင္ျပင္ထဲမွာပဲ လေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ေနထုိင္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ နုိဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုကို ခ်ီးျမွင့္ခံရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
နိုဘယ္ဆုခ်ီးျမင့္ခံရတဲ့သတင္းကို ၾကားရတဲ့အခါ ကာမင္းက ဒီလို ေျပာပါတယ္။
“က်မဟာ ဒီနိုဘယ္ဆုၾကီးကို မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါဘူး။ က်မအတြက္ လံုး၀ အံ့ဩစရာပါ။ ဒီဆုဟာ ကမၻာအနွံ ့က အာရပ္လူမ်ဳိးေတြအတြက္ ေအာင္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။ အာရပ္အမ်ဳိးသမီးေတြအတြက္ ေအာင္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို့ ဆင္နြွႊဲေနတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးအတြက္ ေအာင္ပြဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဆုဟာ အာရပ္ကမၻာတခုလံုးက အီဂ်စ္တို့၊ တူနီး႐ွားတို့က လူငယ္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီး ေတြအတြက္ ဆုျဖစ္ပါတယ္။”
ကာမင္းက ဒီလိုဆက္ျပီး ေျပာပါေသးတယ္။
“ျငိမ္းခ်မ္းေရးမပါဘဲနဲ့ ဒီကမၻာၾကီးအတြင္းမွာ ဘယ္နိုင္ငံ၊ ဘယ္တိုင္းျပည္ တခုကိုမွ တည္ေဆာက္လို ့ မရနိုင္ပါဘူး”တဲ့။
