ဧရာ၀တီျမစ္ေရ ျမင့္တက္မႈေၾကာင့္ အမရပူရၿမိဳ႕နယ္မွာ ေက်းရြာေပါင္း ၆၀ ေလာက္ ေရနစ္ျမဳပ္ေနၿပီး လူေပါင္း ၈ ေသာင္းေလာက္ ေရေဘးႀကံဳေနရတဲ့အျပင္ အမရပူရၿမိဳ႕နယ္တြင္းက ရတနာပုံတကၠသုိလ္ေက်ာင္း ေခတၱပိတ္ထားရသလုိ ကမၻာလွည့္ခရီးသြားေတြ အသြားမ်ားတဲ့ ဦးပိန္တံတား ျဖတ္သန္းမႈကို ယာယီပိတ္ထားရတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းေဘး ၿမိဳ႕နယ္ေတြျဖစ္တဲ့ တံတားဦးၿမိဳ႕နယ္၊ အင္းဝၿမိဳ႕ေဟာင္း၊ မေကြးတိုင္းေဒသႀကီး မင္းဘူးၿမိဳ႕မွာ လည္း ၿမိဳ႕တ၀က္ေလာက္ ေရနစ္ေနေၾကာင္း သတင္းေတြ ဒီဗြီဘီ တီဗြီသတင္းမွာ ဒီကေန႔ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ခႏၲီးၿမိဳ႕နယ္မွာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရ ႀကီးျမင့္မႈေၾကာင့္ ၿမိဳ႕ေပၚရပ္ကြက္ႏွင့္ ေက်းရြာ ၂၅ ရြာက လူဦးေရ ၃၇၄၀ ဦး၊ အိမ္ေထာင္စု ၇၅၃ စုဟာ ကယ္ဆယ္ေရးစခန္းေတြဆီ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ေနရတာ ၁၀ ရက္ေက်ာ္ခန္႔ ရွိေနၿပီး စားနပ္ရိကၡာ အတြက္ အခက္အခဲရွိေနတယ္ဆိုတဲ့ သတင္းနဲ႔ စစ္ကိုင္းတိုင္း၊ ေဖာင္းျပင္ၿမိဳ႕ေပၚ ရပ္ကြက္ႏွင့္ ေက်းရြာမ်ားတြင္ ေရႀကီး၍ ေနအိမ္မ်ားေရျမဳပ္ကာ အိမ္ေထာင္စုအမ်ားအျပား ကယ္ဆယ္ေရး စခန္းမ်ား၊ ေရလြတ္ရာ ရပ္ကြက္မိတ္ေဆြမ်ားေနအိမ္၊ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၊ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားမွာ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ေနရေၾကာင္းကိုလည္း  ေဒၚခင္ၾကည္ေဖာင္ေဒးရွင္းရဲ႕ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ သစ္ပင္ေတြခုတ္၊ မီးခိုးေတြမႈတ္ စတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ ပေရာဂမ်ားစြာေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ ေနထိုင္ရတဲ့ တခုတည္းေသာၿဂိဳဟ္ျပာ ဒီေျမကမာၻႀကီးဟာ ဒဏ္ရာဗရပြနဲ႔ နာမက်န္းျဖစ္လို႔ ေနပါၿပီ။ ရာသီဥတုေတြ ေျပာင္းလဲလာလို႔ မိုးမေခါင္ဘူးတဲ့ အရပ္ေတြ မိုးေခါင္၊ မိုးမမ်ားတဲ့အရပ္ မုိးပိုမ်ားလာ၊ မိုးေရခ်ိန္လကၼေတြလည္း မႀကံဳဘူးေအာင္ တက္လာေတာ့ ေရႀကီးေရလႊမ္းတာေတြ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း အလြယ္တကူ ျဖစ္လာေနၿပီ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပိုဆိုးတာကေတာ့ အမ်ားသိၾကတဲ့အတိုင္း အရင္ စစ္အစိုးရ လက္ထက္တုန္းက ေပါက္လႊတ္ပဲစား သစ္ခုတ္ခြင့္ပါမစ္ေတြကို ပရမ္းပတာ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္ၿပီး ခ်ေပးတဲ့သူကေပး၊ ခုတ္တဲ့သူေတြက ေတာအုပ္လိုက္၊ ႀကိဳးဝိုင္းလိုက္ ေပ်ာက္ေအာင္ ႏွစ္ ၅၀ ေလာက္ ခုတ္ခဲ့ေတာ့ သစ္ပင္ေတြမရွိ၊ ေတာကတံုး ေတာင္ကတံုးေတြျဖစ္၊  ေျမသားကို ကုတ္ထိန္းမထားႏုိင္ေတာ့ သဲႏုန္းေျမေတြ ေခ်ာင္းတိုင္း ေျမာင္းတိုင္းမွာ ၿပိဳက်ပို႔ခ်လာေတာ့  ျမစ္ေတြေကာလာ၊ ေရေၾကာင္းေတြတိမ္၊ မိုးနည္းနည္းရြာရင္ကို ေခ်ာင္းေရျမစ္ေရလွ်ံ၊ ျမစ္ေကာေနတာေတြကို ေသာင္ေကာင္းေကာင္းမတူး၊ တူးတာကေရႊဆိုေတာ့ ပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့။ ဒီေတာ့ မိုးနည္းနည္းသဲရင္ကို  ျမန္မာျပည္ ေရႀကီးတာ မထူးဆန္းဘူး မဟုတ္လား။ ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ ဒီရာစုႏွစ္၀က္အတြင္းမွာ အဆုိး၀ါးဆုံး ေရႀကီးမႈေတြနဲ႔ ခဏခဏ ေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရတယ္။ အဲ့ဒီလို ေရႀကီးမႈေတြထဲမွာ အထင္အရွားဆံုးနဲ႔ အထိအခိုက္ အမ်ားဆံုး ေရေဘးဒဏ္က လူေပါင္း ၁၃၈,၀၀၀ ရဲ႕ အသက္ကို ဆြဲႏုတ္သြားတဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေမလမွာ ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ နာဂစ္မုန္တိုင္း (Cyclone Nargis) ေရလႊမ္းမႈႀကီးပါ။ ဒုတိယ ေရႀကီးမႈကေတာ့ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ မုိးရာသီအတြင္း ႏုိင္ငံတ၀န္း တုိင္းေဒသႀကီးနဲ႔ ျပည္နယ္ ၁၀ ခုမွာ မိုးသည္းထန္စြာ ရြာသြန္းမႈနဲ႔ ေရႀကီးေရလႊမ္းမႈပါပဲ။ အဲ့ဒီတုန္းက ေရေဘးဒဏ္ေၾကာင့္ ေသဆံုးသူ ၁၀၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ေရေဘးသင့္ဒုကၡသည္ ၁ ဒသမ ၅ သန္းေက်ာ္ရွိတယ္လို႔ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၁၅ ရက္ေန႔မွာ အရင္အစိုးရက ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒီျဖစ္စဥ္ေတြကို သံုးသပ္ရရင္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြသာမက ကၽြဲႏြားတိရစာၦန္ အားလံုးဟာ ဘာမွ ျပင္ဆင္ခ်ိန္မရဘဲ လည္စင္းခံခဲ့ရ၊ ခံေနရတာပါ။ ဆင္းရဲသား မိဘျပည္သူေတြ ဟာ ကံကိုသာပံုခ်ရင္း အားကိုးရာမဲ့၊ ကူသူကယ္သူမဲ့ ဒုကၡေဘးဆိုးေတြ ရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတာပါ။ ေသေက်ပ်က္ဆီး ဆံုး႐ႈံးၿပီးေနာက္မွ အကူအညီေလးတခ်ိဳ႕ ရခဲ့တာ မဟုတ္လား။ လက္လွမ္းမမီလို႔ လံုး၀ အကူအညီမရသူေတြေတာင္ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ အစိုးရက မုန္တိုင္းသတင္း ႀကိဳတင္အေၾကာင္းၾကား သတိေပးခဲ့ရင္၊ ဒီေရေရာက္ေတာေတြ မခုတ္ခဲ့ရင္ ၂၀၀၈ နာဂစ္မုန္တိုင္းမွာ လူသိန္းခ်ီ အသက္မဆံုးႏုိင္ပါဘူး။ သစ္ပါမစ္ေတြ ႏြားငတ္ေရက် ခ်မေပးခဲ့ဘူး၊ သစ္ေတာေတြ ပရမ္းပတာ မခုတ္ခဲ့ဘူး၊ ျမစ္ေတြ ေသာင္မွန္မွန္တူး ခဲ့ရင္ အခုျဖစ္ေနတဲ့ ေရလႊမ္း ေရႀကီးမႈဟာ ဒီေလာက္မျပင္းထန္ႏုိင္ဘူး၊ ဒုကၡမေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။ အြန္လိုင္းေပၚတက္လာတဲ့ ေရေဘးဒဏ္ ဆုိးဆိုး၀ါး၀ါး ခံေနရတဲ့ ၿမိဳ႕ရြာေတြ၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းေတြ၊ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ေတြ၊ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ၊ ကေလးသူငယ္ေတြရဲ႕ သနားစဖြယ္ အားကိုးရာမဲ့ မ်က္၀န္းမ်ားစြာကို ျပန္ျမင္ရတဲ့အခါ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္တုန္းက နာဂစ္မုန္တိုင္းေၾကာင့္ မိဘမဲ့ျဖစ္သြားရတဲ့ ကေလးေတြအေၾကာင္းကို ၂၀၁၀ ခုႏွစ္တုန္းက ယေန႔ျမန္မာ (Burma Today) အြန္လိုင္းမဂၢဇင္းကေန “အားကိုးရာမဲ့ မ်က္၀န္းေလးမ်ား” လို႔ အမည္ေပးၿပီး စာေရးသူ ေရးခဲ့တဲ့ ေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္ခံစားမိၿပီး သတိရလာမိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ တနံတလ်ားမွာရွိတဲ့ ဆင္းရဲသား မိဘျပည္သူေတြရဲ႕ အားကိုးရာမဲ့ မ်က္၀န္းေပါင္း မ်ားစြာကို ေတြ႔ရမွာျဖစ္တယ္။ ခိုကိုးရာမဲ့ေနတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြ၊ အိမ္ရာပစ္ေျပးေနရတဲ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ၊ ထမင္းမ၀လို႔ ဆာေလာင္ေနသူေတြ၊ မိဘမဲ့ကေလးသူငယ္ေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးေအာက္ ခါးသီးတဲ့ ဘ၀ဒဏ္ကို ႏွစ္ရွည္လမ်ား မခ်ိမဆန္႔ ခံစားေနရသူေတြ အစရွိတဲ့ သန္း ၅၀ ေက်ာ္ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ႕ အားကိုးရာမဲ့ မ်က္၀န္းမ်ားစြာဟာ အမွန္တကယ္ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူျပည္သားကို ရင္၀ယ္သားလို ခ်စ္ခင္ေစာင့္ေရွာက္ တတ္တဲ့ အစိုးရတရပ္ အမွန္တကယ္ရွိဖို႔ လိုအပ္သလို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရွိဖို႔လည္း မျဖစ္မေန လိုအပ္ပါေသးတယ္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေျခခံတဲ့ အမ်ားျပည္သူ အုပ္စိုးခြင့္ကို အျပည့္အ၀ အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္တရပ္ မုခ်ရွိမွသာ၊ ေစတနာမွန္ၿပီး အရည္အခ်င္း ျပည့္၀တဲ့ အစိုးရတရပ္ရွိမွသာ အထက္ပါ ကပ္ေဘးႀကီးမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔တဲ့အခါ ျပည္သူလူထုကို ထိေရာက္စြာ ကယ္တင္ေစာင့္ေရွာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံဟာ မမွန္ကန္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္ပံုစနစ္နဲ႔ မမွန္ကန္တဲ့သူေတြ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရခဲ့ရင္ အခုလို ေၾကာက္မက္ဖြယ္ လူ႔ပေရာဂမကင္းတဲ့ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ဆိုးႀကီးေတြကို ႀကံဳရတိုင္း ထပ္တလဲလဲ လည္စင္းခံၾကရတယ္ ဆုိတာပါပဲ။ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရ ေခတ္အဆက္ဆက္မွာ ထိေရာက္ၿပီး စနစ္တက် ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ သတိေပးမႈေတြမလုပ္၊ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရး စီမံခ်က္ဆိုတာကလည္း အျပသေဘာေလာက္ပဲ ရွိခဲ့ေတာ့ ျပည္သူေတြမွာ အခ်င္းခ်င္းသာ ကူညီကယ္တင္ခဲ့ၾကရတာ မဟုတ္လား။ အေရးအႀကီးဆံုးအပိုင္းက ေရရွည္လုပ္ေဆာင္ရမယ့္ ေရေဘးသင့္ျပည္သူရဲ႕ ထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ား ပ်က္ျပားခဲ့ရတဲ့ စိတ္ပိုင္း႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အနာတရေတြ ကုစားဖို႔နဲ႔ စား၀တ္ေနေရး အပါအ၀င္ ပုံမွန္ဘဝေတြ ျပန္လည္ရရွိေအာင္ ကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးရမယ့္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရး လုပ္ငန္းေတြကို ေရရွည္စီမံကိန္းေတြခ်ၿပီး ထိထိေရာက္ေရာက္ လုပ္ေဆာင္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ႏုိင္ငံေတာ္အဆင့္ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ အေရးေပၚကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဆိုင္ရာ စီမံကိန္းႀကီးေတြ ပီပီျပင္ျပင္ ေပၚထြန္းလည္ပတ္လာဖို႔၊ ေသာင္ေတြျပန္တူးဖို႔၊ ေျမာင္းေတြ ေန႔စဥ္ရွင္းဖို႔၊ အမႈိက္ေတြ စနစ္တက် စြန္႔ပစ္ႏုိင္ေအာင္ စနစ္တက်စီမံဖို႔၊ ေျမေအာက္ေရဆိုးေျမာင္းေတြ၊ ေရဆိုးသန္႔စင္စက္႐ုံေတြ တည္ေဆာက္ဖို႔၊ သစ္ပင္ေတြ တႏုိင္ငံလံုးမွာ ေရရွည္စီမံကိန္းေတြခ်ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးဖို႔ကို အစိုးရနဲ႔ ျပည္သူ လက္တြဲလို႔ ေစတနာအျပည့္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ျပည္သူလူထုက ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္လိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အစိုးရဟာ အေျပာင္းအလဲေတြကို ေဖာ္ေဆာင္ေနရတယ္ ဆုိေပမယ့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲရမွာေတြကို အသစ္ကစၿပီး  ေျပာင္းလဲခြင့္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္ ဂၽြတ္တက္ေအာင္ မွားယြင္းခဲ့တဲ့ ယိုယြင္းပ်က္စီးမႈ ႀကီးမားလွတဲ့ အိမ္အိုေဟာင္းႀကီးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ျပင္ဆင္တည္ေဆာက္ေနရတာျဖစ္လို႔ ပိုလို႔ ခက္ခဲမယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္႐ုံနဲ႔ သိႏုိင္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က အခုလုပ္ေဆာင္ေနၾကတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး  ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္ဟာ ေနာင္ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာၿပီးမွ သိသာထင္ရွား အက်ိဳးခံစားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြမွာ အခုေရတြင္းတူး အခုေရၾကည္ေသာက္လို႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ လတ္တေလာ ေရေဘးဒဏ္ခံေနရတဲ့ ျပည္သူေတြကို လိုအပ္တဲ့ အကူအညီ၊ အစားအစာ၊ ေသာက္ေရ၊ ေဆး၀ါးနဲ႔ ေနစရာ အေဆာက္အဦေတြ အလ်ွင္အျမန္ေပးရမွာ ျဖစ္သလို မ်က္ျခည္မျပတ္သင့္တဲ့ အခ်က္ကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးလၽွံႀကီးေအာက္မွာ ဆင္းရဲတြင္း ညြန္တြင္းက မတက္ႏုိင္ေသးတဲ့ ႏုိင္ငံတ၀ွမ္းလံုးက သန္း ၅၀ ေက်ာ္ေသာ တိုင္းရင္းသား မိဘျပည္သူအမ်ားစုရဲ႕ အားကိုးရာမဲ့ မ်က္ဝန္းမ်ားစြာကို ေရတိုကာလမွာတင္သာမက ေရရွည္မွာ ထာဝရ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ အလိုအပ္ဆံုးနဲ႔ အေရးႀကီးဆံုး ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ ကိစၥရပ္ဟာ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” ျဖစ္တယ္ ဆုိတာပါပဲ။ မင္းေကာင္းခ်စ္ ၾသဂုတ္လ (၁) ရက္၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္