လူ့အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲဝင္ပုဂၢိုလ္မ်ား အပိုင္း (၉)
DVB
·
September 26, 2011
ျမန္မာနိုင္ငံဟာ သဘာဝသယံဇာတအရင္းအျမစ္ေတြလည္း ေပါမ်ားျပီး လူသား အရင္းအျမစ္လည္း ၾကြယ္ဝပါလ်က္ ဘာေၾကာင့္ တိုးတက္ဖြံ့ျဖိုးမႈမ႐ွိဘဲ ဆုတ္ယုတ္ သထက္ ဆုတ္ယုတ္ေနရတာလဲဆိုတာကို ႐ု႐ွလူမ်ိုး လူ့အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲဝင္ ပုဂၢိုလ္္ၾကီး ဆက္ခေရာ့ဗ္ရဲ့ သေဘာတရားထဲမွာ အေျဖ႐ွာေတြ့နိုင္ပါတယ္။
ဆရာၾကီး ဆက္ခေရာ့ဗ္က “ျငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တိုးတက္ဖြံ့ျဖိုးေရးနဲ့ လူ့အခြင့္အေရး တို့ဟာ တခုနဲ့တခု ဆက္စပ္ေနတယ္၊ လူ့အခြင့္အေရးမ႐ွိရင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ့ တိုးတက္ ဖြံ့ျဖိုးေရး မ႐ွိနိုင္ဘူး” လို့ ေျပာခဲ့ပါတယ္။
တကယ္လည္း ျမန္မာနိုင္ငံဟာ လူ့အခြင့္အေရး ခ်ိုးေဖာက္တဲ့ေနရာမွာ ကမၻာ့အဆိုးဆံုးနိုင္ငံတခု ျဖစ္ေနခဲ့၊ ျဖစ္ေနဆဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာၾကီး ဆက္ခေရာ့ဖ္ရဲ့ ပံုေသနည္းအတိုင္း လူ့အခြင့္အေရး မ႐ွိေတာ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရးလည္းမ႐ွိ၊ တိုးတက္မႈလည္းမ႐ွိ၊ ဆုတ္ယုတ္သည္ထက္ ဆုတ္ယုတ္ေနရျခင္းပါပဲ။
လူ့အခြင့္အေရး႐ွိမွ တိုးတက္ျငိမ္းခ်မ္းမယ္လို့ ေျပာခဲ့တဲ့ ဆရာၾကီး ဆက္ခေရာ့ဗ္ကို ၁၉၂၁ ခုနွစ္ ေမလ ၂၁ ရက္မွာ ေမြးပါတယ္။ အေဖက ႐ူပေဗဒ သင္ၾကားေပးတဲ့ ေက်ာင္းဆရာပါ။ ဆက္ခေရာ့ဖ္ရဲ့ အသိုင္းအဝိုင္းဟာ ပညာတတ္ အသိုင္းအဝိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအသိုင္းအဝိုင္းကပဲ ဆက္ခေရာ့ဗ္ကို ထိပ္တန္းပညာ႐ွင္တေယာက္ ျဖစ္ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာထူးခၽြန္သူ ျဖစ္တဲ့အတြက္ အသက္ ၁၇ နွစ္ အ႐ြယ္မွာ တကၠသိုလ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ အသက္၂၆ နွစ္မွာ ပါရဂူဘြဲ့ ရပါတယ္၊၊
ဆက္ခေရာ့ဗ္ ပါရဂူဘြဲ့ရျပီးတဲ့အခ်ိန္ဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး ျပီးတဲ့အခ်ိန္ပါ။ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီးဟာ အေမရိကန္ကေန ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ့ ျမို့ၾကီး ၂ ျမို့ကို အဏုျမူဗံုး ၾကဲခ်လိုက္ျပီးေနာက္ ဆံုးခန္းတိုင္သြားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလို လက္နက္ဆန္းကို သံုးစြဲျပီး အနိုင္ယူလိုက္တဲ့အတြက္ ကမၻာ့နိုင္ငံတိုင္းမွာ အဏုျမူလက္နက္ကို ပိုင္ဆိုင္လိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ႐ွိလာပါတယ္။ အဏုျမူလက္နက္ကို ပိုင္ဆိုင္မွ ကိုယ့္နိုင္ငံကို လံုျခံုေအာင္ ထိန္းသိမ္းနိုင္မယ္ဆိုတဲ့ စိုးရိမ္မႈေတြ ျဖစ္ပြားခဲ့ပါတယ္။ ဒီအထဲမွာ ဆက္ခေရာ့ဗ္တို့ရဲ့ ဆိုဗီယက္႐ု႐ွနိုင္ငံေတာ္ ၾကီးလည္း ပါဝင္ပါတယ္၊၊
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး ျပီးဆံုးေပမယ့္ ကမၻာၾကီးဟာ အုပ္စု ၂ စု ကြဲသြားခဲ့ပါတယ္။ လက္ဝဲအုပ္စုနဲ့ လက္ယာအုပ္စုဆိုျပီး ကြဲျပားသြားရာမွာ လက္ဝဲအုပ္စုကို ဆိုဗီယက္က ေခါင္းေဆာင္ျပီး လက္ယာအုပ္စုကို အေမရိကန္က ေခါင္းေဆာင္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ အုပ္စုၾကီးနွစ္ခု အားျပိုင္တဲ့ စစ္ေအးေခတ္ၾကီးကို ေရာက္လာခဲ့တာပါ။
ဒီစစ္ေအးေခတ္ၾကီးမွာ အေမရိကန္ကို အန္တုနိုင္ဖို့အတြက္ ဆိုဗီယက္႐ု႐ွနိုင္ငံအေနနဲ့ အဏုျမူလက္နက္ကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ဖို့ အေရးတၾကီး လိုအပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ပဲ ႐ူပေဗဒပညာ႐ွင္ျဖစ္သူ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာလည္း ၁၉၄၈ ခုနွစ္အတြင္းမွာ အဏုျမူလက္နက္ထုတ္လုပ္ေရး စီမံကိန္းထဲကို ပါဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တနွစ္အၾကာမွာေတာ့ ဆိုဗီယက္နိုင္ငံဟာ သူ့ရဲ့ ပထမဆံုးအဏုျမူဗံုးကို စမ္းသပ္ေဖာက္ခြဲ ျပနိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီကတဆင့္ အဏုျမူဗံုးထက္ ပိုအားေကာင္းတဲ့ ဟိုက္ျဒိုဂ်င္ဗံုးကို ပိုင္ဆိုင္ဖို့အတြက္ ၾကိုးစားပါတယ္။
ဟိုက္ျဒိုဂ်င္ဗံုးစီမံကိန္းမွာေတာ့ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာ အဓိကေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာပါတယ္။ ဆက္ခေရာ့ဗ္ေရးဆြဲတဲ့ ဒီဇိုင္းပံုစံနဲ့ပဲ ၁၉၅၃ ခုနွစ္မွာ ဆိုဗီယက္နိုင္ငံဟာ ဟိုက္ျဒိုဂ်င္ဗံုးကို ပိုင္ဆိုင္နိုင္ခဲ့ျပီး အင္အားၾကီးနိုင္ငံတခုရဲ့ အဆင့္ကို တင္းျပည့္က်ပ္ျပည့္ေရာက္႐ွိ လာပါတယ္။ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာလည္း သူရဲေကာင္းတေယာက္လို ျဖစ္လာျပီး ဆိုဗီယက္ျပည္သူလူထုကသာမက နိုင္ငံ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ားကပါ ေလးစားလာၾကပါတယ္။ အဲဒီနွစ္ထဲမွာပဲ နိုင္ငံေတာ္ရဲ့ သုခမိန္အဖြဲ့အစည္းျဖစ္တဲ့ ဆိုဗီယက္သိပၸံ အကယ္ဒမီမွာ အဖြဲ့ဝင္ျဖစ္လာျပီး ဆို႐ွယ္လစ္လုပ္သားသူရဲေကာင္း ဆုတံဆိပ္ကိုလည္း ရ႐ွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာ သူလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္အေပၚ ဟုတ္မွဟုတ္ပါေလစလို့ သံသယ အျမဲဝင္ေနခဲ့ပါတယ္။ ဒီလို ကမၻာဖ်က္နိုင္တဲ့ လက္နက္ၾကီးေတြကို တီထြင္ဖန္တီးတဲ့အလုပ္ဟာ ကိုယ္က်င့္တရားနဲ့ ညီမွညီပါေလစလို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ျပန္ေမးေနခဲ့ပါတယ္။ ပညာ႐ွင္တေယာက္ဟာ နိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ့ ခိုင္းရာေစဘဝမွာ ေနရမွာမဟုတ္ဘူးလို့လည္း သေဘာေပါက္လာပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ သူဟာ ၁၉၆ဝ ျပည့္လြန္နွစ္မ်ားအတြင္းကို ေရာက္ေတာ့ န်ဴးကလီးယားလက္နက္ မျပန့္ပြားေရးအတြက္ လႈပ္႐ွားေဆာင္႐ြက္လာပါတယ္။ န်ဴးကလီယားလက္နက္ဟာ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျခိမ္းေျခာက္ေနတဲ့ အဓိကလက္နက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အယူအဆနဲ့ ေရးသားထားတဲ့ စာတမ္းတေစာင္ကို နိုင္ငံျပင္ပမွာ ၁၉၆၈ ခုနွစ္အတြင္း ထုတ္ေဝလိုက္ပါတယ္။ ဒီစာတမ္းမွာ နိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း ရန္မေစာင္ၾကဘဲ လူ့ေလာကၾကီး ျငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေအာင္ ပူးေပါင္း လုပ္ေဆာင္ဖို့လည္း တိုက္တြန္းခဲ့ပါတယ္။
စစ္ေအးေခတ္အတြင္း အုပ္စုဖြဲ့ျပီး ကမၻာကိုၾကီးစိုးဖို့ အိပ္မက္မက္ေနၾကတဲ့ နိုင္ငံေရးသမားမ်ားအတြက္ ဆက္ခေရာ့ဗ္ရဲ့စာတမ္းဟာ အလြန္ၾကီးမားတဲ့ အနၱရာယ္ တခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခ်ိန္ကစျပီး ဆက္ခေရာ့ဗ္ကို ဆိုဗီယက္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားက အေရးၾကီးတဲ့ေနရာကေန ဖယ္႐ွားလိုက္ပါတယ္။ စစ္လက္နက္ ထုတ္လုပ္ေရးနဲ့ မဆိုင္တဲ့ ေနရာကို ေျပာင္းေ႐ြွႊ့ပစ္လိုက္ပါတယ္။
သိပၸံပညာ႐ွင္ၾကီး ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာလည္း စစ္လက္နက္ဖန္တီးသူ အျဖစ္ကေန ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ထိန္းသိမ္းသူအျဖစ္ကို ကူးေျပာင္းသြားပါတယ္၊၊ အစပိုင္းမွာ ေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္းပဲ ဆက္ခေရာ့ဖ္က ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာဟာ လူ့အခြင့္အ ေရးနဲ့ ဒြန္တြဲေနတယ္လို့ သိျမင္ေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉ရဝ ျပည့္နွစ္မွာ ေမာ္စကို လူ့အခြင့္အေရးေကာ္မတီကို ဖြဲ့စည္းေတာ့ သူဟာလည္း အဖြဲ့ဝင္အျဖစ္ ဦးေဆာင္ပါဝင္လာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ကစျပီး လူ့အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲဝင္သူ ဆက္ခေရာ့ဗ္နဲ့ ကြန္ျမူနစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ထိပ္တိုက္ ေတြ့လာပါေတာ့တယ္။
တခ်ိန္တုန္းက ဆက္ခေရာ့ဗ္ကို နိုင္ငံေတာ္သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ခ်ီးေျမွာက္ခဲ့သူေတြဟာ အခုေတာ့ သူ့ကို နိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္အျဖစ္ စြပ္စြဲေရးသားလာၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆက္ခေရာ့ဗ္ကေတာ့ ဒီလို တိုက္ခိုက္မႈေတြကို ၾကံ့ၾကံ့ခံရင္း ဆိုဗီယက္ျပည္သူလူထုရဲ့ လူ့အခြင့္အေရးအတြက္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ပါတယ္။ ကြန္ျမူနစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္မွာ အခြင့္အေရးဆံုး႐ွံုးေနသူမ်ားဘက္က လိုက္ပါေဆာင္႐ြက္ေပးခဲ့ပါတယ္။
၁၉၇၄ ခုနွစ္မွာ ဆက္ခေရာ့ဗ္ကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးနိုဘယ္လ္ဆု ခ်ီးျမွင့္ပါတယ္။ နိုင္ငံအခ်င္းခ်င္း ပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္မႈ အဓြန့္႐ွည္ေရးအတြက္ တခုတည္းေသာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးအေျခခံအုတ္ျမစ္ကို လူ့အခြင့္အေရးကသာလ်ွင္ ဖန္တီးေပးနိုင္တယ္ ဆိုတဲ့ အသိအျမင္ကို အေလးအနက္ထားတဲ့အတြက္လည္းေကာင္း၊ တပါတီအာဏာ႐ွင္အစိုးရရဲ့ အာဏာအလြဲသံုးစားလုပ္မႈနဲ့ လူ့အခြင့္အေရး ခ်ိုးေဖာက္မႈမ်ားကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ေဝဖန္ဆန့္က်င္ခဲ့တဲ့အတြက္လည္းေကာင္း ဆက္ခေရာ့ဗ္ကို ျငိမ္းခ်မ္းေရးနိုဘယ္လ္ဆု ခ်ီးျမွင့္လိုက္ေၾကာင္း ဆုေ႐ြးခ်ယ္ေ႐ြးအဖြဲ့က ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဆက္ခေရာ့ဗ္ကို ေနာ္ေဝမွာ က်င္းပတဲ့ နိုဘယ္လ္ဆုခ်ီးျမွင့္ပြဲကို တက္ေရာက္ခြင့္မေပးခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နိုင္ငံျခားေရာက္ေနတဲ့ ဆက္ခေရာ့ဗ္ရဲ့ ဇနီးသည္ကပဲ သူ့ကိုယ္စား ဆုယူခဲ့ပါတယ္။ ဆုခ်ီးျမွင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာ တရားရံုးတခုကို ေရာက္ေနပါတယ္။ လူ့အခြင့္အေရးလႈပ္႐ွားသူတေယာက္ရဲ့ အမႈမွာ သက္ေသလိုက္ဖို့ သူေရာက္ေနခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္၊၊
၁၉၇၉ ခုနွစ္မွာ အာဖဂန္နစၥတန္ကို ဆိုဗီယက္တပ္ေတြ ဝင္ေရာက္က်ဴးေက်ာ္ပါတယ္။ ဒါကို ဆက္ခေရာ့ဗ္က တရားဝင္ ကန့္ကြက္လိုက္တဲ့ အခါ အစိုးရက နယ္နွင္ဒဏ္ေပးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဆက္ခေရာ့ဗ္ကို အစိုးရက ထိန္းခ်ဳပ္ခ်င္ေနတာ ၾကာပါျပီ။ ကမၻာၾကီးနဲ့ေရာ တိုင္းသူျပည္သားေတြနဲ့ပါ ေဝးတဲ့ေနရာကို ပို့ပစ္ခ်င္တာ ၾကာပါျပီ။ ဒီလိုနဲ့ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာ ေမာ္စကိုနဲ့ အလွမ္းကြာေဝးတဲ့ ေဂၚကီျမို့မွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ့ ၇ နွစ္ေလာက္ ေနထိုင္ခဲ့ရပါတယ္။
၁၉၈၅ ခုနွစ္မွာ ဆိုဗီယက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအတြင္း အလွည့္အေျပာင္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမား ဂိုဘာေခ်ာ့က ပါတီရဲ့ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ျဖစ္လာပါတယ္။ ဂိုဘာေခ်ာ့ရဲ့ အကူအညီနဲ့ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာ နယ္နွင္ဒဏ္ဘဝက လြတ္ေျမာက္ျပီး ေမာ္စကိုကို ၁၉၈၆ ခုနွစ္ကုန္ပိုင္းမွာ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာ ေမာ္စကိုကို ျပန္ေရာက္တာနဲ့ ပညာတတ္ ပညာ႐ွင္ေတြ ပါဝင္တဲ့ နိုင္ငံေရးအဖြဲ့အစည္းမ်ားကို တည္ေထာင္ဖြဲ့စည္းရင္း ဂိုဘာေခ်ာ့ရဲ့ ျပုျပင္ေျပာင္းလဲေရးထက္ ပိုျပီးအေျခခံက်တဲ့ နိုင္ငံေရးျပုျပင္ ေျပာင္းလဲေရးမ်ားအတြက္ ဆက္လက္လႈပ္႐ွားပါတယ္။
၁၉၈၉ ခုနွစ္ေရာက္ေတာ့ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စုရဲ့ လြွႊတ္ေတာ္အသစ္မွာ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အေ႐ြးခ်ယ္ခံရပါတယ္။ သူက လြွႊတ္ေတာ္မွာ အတိုက္အခံသမားအျဖစ္ ရပ္တည္ရင္း တပါတီအာဏာ႐ွင္စနစ္ကို အလ်င္အျမန္ ဖ်က္သိမ္းျပီး အေျခခံ ဥပေဒသစ္ကို ေရးဆြဲဖို့ တိုက္တြန္းပါတယ္၊၊ ဒီလို ဆိုဗီယက္ျပည္သူမ်ားရဲ့ လြတ္လပ္ေရး တိုးတက္ေရးအတြက္ အလြန္အာဏာျပင္းတဲ့ ကြန္ျမူနစ္ပါတီကို ရင္ဆိုင္ေနဆဲအခ်ိန္မွာပဲ ဆက္ခေရာ့ဗ္ဟာ နွလံုးေရာဂါနဲ့ ႐ုတ္တရက္ ေသဆံုးသြားပါတယ္။ ၁၉၈၉ ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၁၄ ရက္ေန့မွာ လြွႊတ္ေတာ္အတြင္း ေဆြးေနြးျငင္းခုန္အျပီး ေသဆံုးသြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဆရာၾကီးဆက္ခေရာ့ဗ္ ကြယ္လြန္သြားေပမယ့္ ဆိုဗီယက္႐ု႐ွျပည္သူလူထုဟာ သူဦးေဆာင္ခဲ့တဲ့ လမ္းအတိုင္း ဆက္လက္ခ်ီတက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ့ ၁၉၉ဝ ျပည့္လြန္နွစ္မ်ား အေစာပိုင္းမွာ လူထုဆနၵျပပြဲမ်ား ေပၚေပါက္လာခဲ့ျပီး နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အုပ္စိုးလာခဲ့တဲ့ တပါတီအာဏာ႐ွင္စနစ္ဟာ ျပုတ္က်သြားခဲ့ပါတယ္၊၊
ဆရာၾကီးဆက္ခေရာ့ဗ္ေျပာခဲ့တဲ့ စကားတခြန္းကို ေဝငွခ်င္ပါတယ္။ “အေတြးအေခၚ လြတ္လပ္မႈဟာ အမ်ားျပည္သူကို ဝါဒမွိုင္းမိတဲ့ေရာဂါ မျဖစ္ေအာင္ ကာကြယ္ေပးတဲ့ တခုတည္းေသာ မဟာဩသဓေဆးၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဝါဒမွိုင္းမိတဲ့ ေရာဂါဟာ မသူေတာ္ေတြရဲ့ လက္ထဲမွာဆိုရင္ အာဏာ႐ွင္ေရာဂါဆိုးၾကီးအျဖစ္ကို ေျပာင္းလဲသြားနိုင္ပါတယ္” တဲ့။