တိုင္းရင္းသားေဒသေျမယာမ်ား ႐ုိးရာဓေလ့အတိုင္းသာ စီမံခန္႔ခြဲလို
နန်းမြနဒီ
·
July 5, 2016
အစိုးရရဲ႕ တသီးပုဂၢလ ေျမယာလူပ္ပိုင္ခြင့္လက္မွတ္ထုတ္ေပးျခင္းဟာ အဲဒီေျမမွာလုပ္ကိုင္စားေ သာက္ေနတဲ့ ရြာသားမ်ားရဲ႕ အမ်ားပိုင္ေျမယာဆံုး႐ႈံးေစၿပီး ရြာသားေတြရဲ႕ စည္းလံုးညီညြတ္ေရး ကိုပါ ပ်က္ျပားေစတဲ့အတြက္ အရင္ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္က်င့္သံုးခဲ့တဲ့ ႐ုိးရာဓေလ့ ေျမယာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္အတိုင္းသာ စီမံခန္႔ခြဲလိုတယ္လို႔ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား လူထုဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဆံုရပ္ ECDF (Ethnic Community Development Forum) က ေျပာပါတယ္။
သူတို႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ ကခ်င္၊ ကယား၊ ကရင္၊ ခ်င္း၊ မြန္၊ ရွမ္း စတဲ့ ျပည္နယ္ ၆ ခု က ရြာေပါင္း ၇ ရြာ၊ ၿမိဳ႕နယ္ေပါင္း ၂၆ ၿမိဳ႕နယ္ရွိ မိသားစု၀င္ေပါင္း ၁၂၀၀ နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေ ဆြးေႏြးေ မးျမန္းခဲ့ရာမွာ ေဒသခံေတြက သူတို႔ ႐ုိးရာဓေလ့စနစ္အတိုင္းသာ ေျမယာပိုင္ဆိုင္လိုေၾကာင္းေျပာၾကတယ္လို႔ ECDF အဖြဲ႔ေျပာခြင့္ရ မိခမြန္းက ဒီဗြီဘီ ကို ေျပာပါတယ္။
“က်မတို႔ သြားေရာက္ေတြ႔ရွိခ်က္အရ ေဒသခံေတြဟာ သူတို႔ေတြက်င့္သံုးေနတဲ့ ပံုစံကအမ်ား ပိုင္ေျမျဖစ္တယ္။ ဥပမာရြာမွာရွိတဲ့ေျမက တဦးတေယာက္အမည္ေပါက္ မဟုတ္ဘူး။ ရရွိလာတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္ကို မွ်ေ၀ခံစားၾကတယ္။ အစိုးရက ပံုစံ ၇ လုပ္ခိုင္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ေဒသခံေတြ ရဲ႕စည္းလံုးျခင္းကို ၿဖိဳခြဲလိုက္တယ္။ ေဒသခံေတြရဲ႕ေျမဆိုတာ သူတို႔ရဲ႕ အသက္တခုျဖစ္တယ္။ သူတို႔ မ်ိဳးဆက္သစ္အတြက္ လက္ဆင့္ကမ္းမယ့္အရာတခုလည္း ျဖစ္တယ္။ ေျမဆိုတာ သူတို႔ အတြက္ ေရာင္းကုန္မဟုတ္ဘူး။ ပံုစံ ၇ က သူတို႔စည္းလံုးမႈ ပ်က္ျပားေစသလို ေဒသခံေတြရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္း ထည့္ထားတာ မရွိဘူး။ ေဒသခံေတြရဲ႕ အမ်ားပိုင္ဆိုင္မႈပံုစံကို အသိအမွတ္ျပဳေပးရမယ္။”
တိုင္းရင္းသားေဒသမွာဆိုရင္ သူတို႔ကိုယ္ပိုင္ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ေျမယာစီမံခန္႔ခြဲမႈရွိၿပီး သားျဖစ္ေပ မယ့္ အစိုးရက ၂၀၁၃ ခုႏွစ္မွာ ရြာသားေတြကို ပံုစံ ၇ အတင္းလုပ္ခိုင္းခဲ့ေၾကာင္း၊ ဒါဟာ ေဒသခံေတြရဲ႕ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကို အေလးမထားတာ စြက္ဖက္တာျဖစ္ၿပီး အဆိုးဆံုးက သူတို႔ ပတ္၀န္းက်င္ရွိေျမယာေတြ သိမ္းဆည္းခံရတာလို႔ သူက ဆက္ေျပာပါတယ္။
ကယားျပည္နယ္မွ ေနာ္ေဖာမိုးကလည္း သူတို႔ဆီမွာ ေျမယာအသိမ္းခံရတဲ့ ျပႆနာေတြ အမ်ား ႀကီးျဖစ္ေနတယ္ လို႔ ေျပာပါတယ္။
“က်မတို႔ဆီမွာ တပ္ကေျမသိမ္းတာ အမ်ားဆံုးျဖစ္ေနတယ္၊ လြိဳင္ေကာ္ၿမိဳ႕နယ္ထဲမွာလည္း ရွိတယ္။ ဖရူဆို၊ ေဘာလခဲဘက္မွာလည္းရွိတယ္၊ ေနရာတိုင္းလိုဘဲ ဒါေပမယ့္ ဖရူဆိုၿမိဳ႕နယ္ထဲ မွာေတာ့ အႀကီးဆံုးျဖစ္ေနတယ္။ လြိဳင္ေကာ္မွာ ဘိလပ္ေျမစက္ရံုေဆာက္ဖို႔ဆိုၿပီးေတာ့လည္း ေျမေတြ အသိမ္းခံရတယ္။ အဲလိုဆိုေတာ့ က်မတို႔ရြာသားေတြ လုပ္ကိုင္စားေသာက္တဲ့ ေနရာေတြလည္း ဆံုး႐ႈံးသြားတယ္။ လူေနမႈဘ၀ကို ဖိသလိုျဖစ္တာေပါ့ေနာ္၊ က်မတို႔လုပ္ေနတဲ့ ေတာင္ယာ လုပ္ငန္းေတြလည္း လြတ္လြတ္ လပ္လပ္လုပ္လို႔မရသလို ျဖစ္သြားတယ္။”
႐ုိးရာဓေလ့ထံုးတမ္းေျမယာပိုင္ဆိုင္မႈစနစ္ကို ကာကြယ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ဖက္ဒရယ္အစိုးရေပၚ ထြန္း လာမႈက အမ်ားႀကီးမူတည္ေနတယ္လို႔ မိခမြန္းက ျဖည့္စြက္ေျပာျပ ပါတယ္။
“အခုလက္ရွိဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံမူနဲ႔ဆိုရင္ေပါ့ေနာ္ ဗဟိုကခ်ဳပ္ကိုင္ထားျခင္းျဖစ္တယ္။ ေဒသခံေတြရဲ႕ ပူးေပါင္းပါ၀င္မႈမရွိဘူး။ ဖက္ဒရယ္စနစ္မွာဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္နယ္အစိုးရ ရယ္၊ ဗဟိုအစိုးရရယ္က အာဏာခြဲေ၀မႈေတြရွိတယ္။ သဘာ၀အရင္းအျမစ္ စီမံခန္႔ခြဲမႈလည္းရွိတယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ဓေလ့ထံုးတမ္းေျမယာေတြဆိုတာက ေဒသခံေတြရဲ႕ ပိုင္ဆိုင္မႈျဖစ္ရမယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု ပုဒ္မ ၃၇ က ပိုင္ဆိုင္မႈဆိုတာ ႏိုင္ငံေတာ္က ေျမေပၚေျမေအာက္ပိုင္ဆိုင္ထားျခင္းျဖစ္တယ္ေပါ့ေနာ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အခုလက္ရွိ ရွိေနတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုက ဒီဓေလ့ထံုးတမ္းေျမယာနဲ႔ဆို လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး ေပါ့။”
သူတို႔အဖြဲ႔အစည္းဟာ တိုင္းရင္းသားေဒသတြင္း ၂ ႏွစ္တာ သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့တဲ့ ေျမယ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ေတြ႔ရွိခ်က္ေတြကို စုေဆာင္းၿပီး (ကၽြန္ပ္တို႔၏ဓေလ့ထံုးတမ္း) ဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အစီရင္ခံစာတစ္ေစာင္ ျမန္မာလိုေရာ အဂၤလိပ္လိုပါ ေရးသားထုတ္ေ၀လိုက္ပါတယ္။
အစီရင္ခံစာနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲတစ္ရပ္ကိုလည္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေအာ္ကစ္ဟို တယ္မွာ ဒီကေန႔မနက္ပိုင္းက က်င္းပခဲ့ပါတယ္။
တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား လူထုဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဆံုရပ္ ECDF (Ethnic Community Development Forum) မွာ လူထုဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္း ၇ ဖြဲ႔ ပူးေပါင္းပါ၀င္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္က စတင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။