ဖ်ာပုံမွ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ၈ တန္းေက်ာင္းသူ ၅ ဦး လူကုန္ကူးခံရမည့္ေဘးမွ ကယ္တင္
အေးနိုင်
·
July 1, 2016
ဇြန္လ ၂၆ ရက္ေန႔က ဧရာ၀တီတိုင္း ဖ်ာပုံၿမိဳ႕ကေန တ႐ုတ္ႏိုင္ငံဘက္ကို သြားေရာက္ပို႔ေဆာင္ ေရာင္းစားခံရဖြယ္ရွိတဲ့ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ၈ တန္းေက်ာင္းသူ ၅ ဦးကို မႏၱေလးတိုင္း ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မွာ ဇြန္လ ၂၇ ရက္ေန႔က တစုတစည္းတည္း ေတြ႔ရွိၿပီး သက္ဆိုင္ရာက မိဘေတြလက္ထဲ ျပန္အပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
စစ္ေဆးခ်က္ေတြအရ ဖ်ာပုံ အထက ၁ မွာ တက္ေရာက္ေနၾကတဲ့ အသက္ ၁၄ ႏွစ္အရြယ္ ေက်ာင္းသူ ၄ ဦးကို အသက္ ၄၀ အရြယ္ ေဒၚေအးခိုင္ဆိုသူက တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာအလုပ္လုပ္ရင္ တလကိုက်ပ္ ငါးသိန္း၊ ေျခာက္သိန္းရမယ္လို႔ ကေလးေတြကို ျမဴဆြယ္သိမ္းသြင္းၿပီး ကေလးေတြကို လမ္းညႊန္သြားခိုင္းရာက ျပင္ဦးလြင္မွာ ေတြ႔ရွိတာျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးေတြနဲ႔ အတူ ခရီးစဥ္မွာ လိုက္ပါျခင္းမရွိတဲ့ ေဒၚေအးခုိင္ကိုေတာ့ ေဖာ္ထုတ္ဖမ္းဆီးႏိုင္ျခင္းမရွိေသးပါဘူး။
ဇြန္လ ၂၅ ရက္ေန႔က ကေလးငါးဦးက်ဴရွင္ကအျပန္မွာ အမ်ဳိးသမီးတဦးက အလုပ္လုပ္ရင္ေစာင့္ေနမယ္လို႔ ေျပာဆုိေၾကာင္း၊ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ အိမ္ကထြက္ေျပးၾကၿပီး ျပင္ဦးလြင္ကို ထြက္ခဲ့ၾကေၾကာင္း၊ ၂၇ ရက္ေန႔ ျပင္ဦးလြင္မွာ ေယာင္လည္လည္ျဖစ္ေနစဥ္ ေမးျမန္းထိန္းသိမ္းၿပီး မိဘထံအပ္ႏံွခဲ့တာျဖစ္ေၾကာင္း ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ လူကုန္ကူးမႈ တားဆီးကာကြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔ (ဆန္႔ထုတ္) မွ ဒုရဲအုပ္ ေအာင္မင္းဦးကေျပာပါတယ္။
ဒီလိုျပန္လည္အပ္ႏွံႏိုင္ေအာင္ ကေလးေတြ အိမ္ကေပ်ာက္ကတည္းက မိဘေတြက ဖ်ာပုံရဲစခန္းမွာ တိုင္ၾကားအမႈဖြင့္ခဲ့ၾကသလို၊ ေမာင္ေတာ္ကားဂိတ္၊ ကားသမား၊ ရဲတပ္ဖြဲ႔၊ လူကုန္ကူးမႈ တိုက္ဖ်က္ေရးရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔ အရပ္ဖက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ လူမႈမီဒီယာေတြက သတင္းအခ်က္အလက္ေတြကို မွ်ေ၀မႈ၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈအားေကာင္းတာေၾကာင့္ လမ္းခရီးတ၀က္ကေန ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္တာျဖစ္ပါတယ္။
(တရား၀င္စာရင္းအရ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကေန ၂၀၁၆ ခုႏွစ္အတြင္း ျမန္မာျပည္ကေန တ႐ုတ္ျပည္ဘက္ကို လူေပါင္း ၃ ေထာင္ေက်ာ္ လူကုန္ကူးခံရတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ရန္ကုန္အေျခစုိက္ လူကုန္ကူးမႈတားဆီးႏွိမ္နင္းေရးတပ္ဖြဲ႔က ရဲမႉးႀကီး ရဲ၀င္းေအာင္က“အဲဒီထဲက ၂ ေထာင္ဟာ အမ်ဳိးသမီးေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးေတြထဲကမွ ၁၈ ႏွစ္ေအာက္ အရြယ္မေရာက္ေသးသူေတြျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြကို တ႐ုတ္ႏိုင္ငံမွာ အလုပ္အကိုင္ရမယ္လို႔ ေခၚသြားၿပီး ဟိုေရာက္တဲ့အခါ တ႐ုတ္အမ်ဳိးသားေတြရဲ႔ ဇနီးမယားေတြအျဖစ္ေရာင္းစားေနၾကတာျဖစ္ေၾကာင္နဲ႔ အခုခ်ိန္ထိ အမႈေပါင္း ၈ ရာခန္႔ေဖာ္ထုတ္မွတ္တမ္းျပဳစုထားတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။)
ျပင္ဦးလြင္ကို ေရာက္ရွိလာတဲ့ကေလးေတြကို ေမးျမန္းထိန္းသိမ္းၿပီး ကေလးမိဘေတြလက္ထဲအေရာက္ အပ္ႏွံေပးခဲ့ရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့သူတဦးျဖစ္တဲ့ ဒုရဲအုပ္ ေအာင္မင္းဦးကို ဒီဗီြဘီက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခဲ့ပါတယ္။
ေမး) လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ပို္င္းက ဖ်ာပုံက ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ ၅ ဦးကို အကိုတို႔ ကယ္တင္ၿပီး မိဘေတြလက္ထဲ ျပန္ပို႔ခဲ့ၾကတယ္လို႔သိရပါတယ္။ ျဖစ္စဥ္ကို အေသးစိတ္ေလး ေျပာျပပါလား။
ေျဖ) က်ေနာ္က ဒီကေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ၂၇ ရက္ေန႔ ၅ နာရီ ၅ နာရီခြဲေလာက္မွာသိတယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔မႉးက ကေလးငါးေယာက္ ကားဂိတ္မွာေရာက္ေနတယ္ၾကားတယ္၊ မင္း ကေလးေတြကို သြားၾကည့္ဦး၊ ကေလးေတြေပ်ာက္ေနတယ္ၾကားတယ္လို႔ က်ေနာ့္ကို သတင္းေပးတယ္။ အဲဒါနဲ႔က်ေနာ္လည္း ၆ နာရီမတ္တင္းမွာ ကေလးငါးေယာက္ကို ဘယ္မွာေတြ႔လည္းဆိုေတာ့ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ စံျပထမင္းဆိုင္ေဘးနားက ျမတ္မႏၱလာထြန္းကားဂိတ္မွာေတြ႔ေတာ့ လူေတြကလည္း အုံေနတယ္၊ အုံေနေတာ့ ေတြ႔တဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က (လူကုန္တား) က က်ေနာ္ေရာ၊ ျပင္ဦးလြင္ခရိုင္ဒုစရိုက္ႏွိမ္နင္းေရးက ရဲအုပ္ေက်ာ္မိုးလြင္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ရပ္ကြက္ႀကီး ၁၀ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး သူတို႔အဖြဲ႔ရယ္ က်ေနာ္တို႔ သြားၿပီးစုံၾကတယ္။ ကေလးေတြက လူေတြတအုံးအုံးနဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔က ရပ္ကြက္ႀကီး ၁၀ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး႐ုံးကို ကေလးေတြကို ေခၚသြားတယ္။ ေခၚသြားၿပီးေတာ့ ဒီျဖစ္စဥ္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ကေလးေတြကို က်ေနာ္တို႔ ေမးျမန္းစုံစမ္းတာေပါ့ေနာ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ၿမိဳ႕နယ္အမ်ဳိးသမီးေရးရာအဖြဲ႔က ေရာက္လာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့အမ်ဳိးသမီးေရးရာအဖြဲ႔ေတြေရာ၊ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ေတြေရာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ ကေလးေတြကို စုံစမ္းေမးျမန္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ကေလးေတြက ဖ်ာပုံၿမိဳ႕ အမွတ္ (၁၇) ရပ္ကြက္နဲ႔ အမွတ္ (၁၂) ရပ္ကြက္မွာေနထိုင္ၾကတယ္။ ကေလးေတြက ဖ်ာပုံၿမိဳ႕ အထက (၁) မွာ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူေတြျဖစ္ၾကတယ္။ သူတို႔က ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဘယ္လိုေရာက္လာသလဲလို႔ ဆက္ၿပီးေမးျမန္းတဲ့အခါမွာ ကေလးငါးေယာက သူတို႔က အမွတ္ (၁၇) ရပ္ကြက္မွာရွိတဲ့ ေဒၚေအးသႏၲာခင္ဆရာမရဲ႕က်ဴရွင္မွာ က်ဴရွင္တက္ၾကတယ္။ က်ဴရွင္တက္ၾကရင္းနဲ႔ ၂၅ ရက္ေန႔ ၃ နာရီခြဲေလာက္မွာ က်ဴရွင္ကေန ဆင္းလာၾကတယ္။ က်ဴရွင္ကဆင္းလာၾကၿပီး သူတို႔ေတြ မုန္႔တီစားၿပီးလို႔ ျပန္အထြက္မွာ လမ္းမေပၚမွာ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ အမည္မသိအမ်ဳိးသမီးကေတာ့ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္လို႔ေျပာတယ္။ ေဒၚေအးခိုင္လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးက ကေလးငါးေယာက္ကို ‘အလုပ္လုပ္မလား၊ တလကို ေလးသိန္း၊ ငါးသိန္းရမယ္၊ အလုပ္ကလည္း သက္ေတာင့္သက္သာလုပ္ရမယ္’ လို႔ေျပာတယ္။ ကေလးေတြကလည္းေမးတာေပါ့ ဘာအလုပ္လုပ္ရမွာလဲ၊ ဘာအလုပ္လဲ၊ ဘယ္ကိုသြားရမွာလဲ ေမးတဲ့အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီးက ဘာမွ မေျပာဘူး။ မေျပာဘဲနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးက ကေလးေတြကို သမီးတို႔စိတ္၀င္စားလို႔ရွိရင္ ေက်ာင္းတက္မေနနဲ႔၊ အလုပ္လုပ္ဆိုၿပီးေတာ့ေျပာၿပီး အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္ အန္တီ့ဆီလာခဲ့၊ အန္တီက ဒလဆိပ္ကမ္းကေနေစာင့္ေနမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက အဲလိုေျပာသြားတယ္။ ေျပာသြားၿပီးေတာ့ ၂၅ ရက္ေန႔မွာ သူတို႔ကို စည္း႐ုံးၿပီးေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက ျပန္သြားတယ္လို႔ၾကားတယ္။ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ အဲဒီထဲမွာ မစုစုမြန္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးက အဲဒီ ရွစ္တန္းေက်ာင္းသူ ငါးေယာက္ထဲမွာ သူက နည္းနည္းထြားတာေပါ့ေနာ္။ အသက္ကေတာ့ အတူတူပါပဲ။ သူ႔မိဘေတြက သူ႔အေဖက ဆိုက္ကားနင္းတယ္၊ သူ႔အေမက ကုန္စုံဆိုင္ဖြင့္ထားတယ္။ သူ႔အေမထားတဲ့ ပိုက္ဆံေသတၱာထဲက တသိန္းေျခာက္ေသာင္း ထုတ္ယူလိုက္တယ္။ ကေလးငါးေယာက္က မသြားခင္ အဲဒီမွာ ၂၅ ရက္ေန႔ညေနမွာ တခါဆုံၾကတယ္၊ သြားဖို႔လာဖို႔တိုင္ပင္ၾကတယ္။ ၂၆ ရက္ေန႔ မနက္ ၁၁ နာရီေလာက္မွာ သူတို႔တေနရာမွာ စာက်က္မယ္ဆိုၿပီး မိဘေတြမသိေအာင္ ခ်ိန္းၾကတယ္။ ခ်ိန္းၿပီးေတာ့ ဖ်ာပုံကားဂိတ္ကေနၿပီးေတာ့ တကၠစီငွားၿပီးေတာ့ ဒလဆိပ္ကမ္းကို သူတို႔ငါးေယာက္စလုံး သြားၾကတယ္ေျပာတယ္။ ဖ်ာပုံတကၠစီခက ၂ ေသာင္းေပးရတယ္လို႔ၾကားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဖ်ာပုံကေန ဒလဆိပ္ကမ္းကိုေရာက္ေတာ့ ေန႔ခင္းတနာရီခြဲမွာ သူတို႔ ကားေပၚကဆင္းေတာ့ သူတို႔ကိုစည္း႐ုံးတဲ့အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ ျပန္ေတြ႔တယ္ေျပာတယ္။ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးက ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းဘက္ကို ဇက္စီးၿပီးသြားဖို႔ေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ကေလးေတြက ဇက္စီးသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီးက ဇက္သေဘာၤေပၚမွာလည္း သူက မပါျပန္ဘူး။ တျခားနည္းလမ္းနဲ႔သူက သြားတယ္ဟိုဘက္ကမ္းကို။ ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက ကေလးေတြကို ဘာဆက္ေျပာလဲဆိုေတာ့ ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပး (ကားဂိတ္) ကိုသြားဖို႔၊ ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပးကားဂိတ္ကိုသြားၿပီးလို႔ရွိရင္ ေဇယ်ာေရႊျပည္ ျပင္ဦးလြင္-ရန္ကုန္ အဲဒီကားကို လိုက္သြားဖို႔ေျပာတယ္။ အဲဒါေတာ့သူတို႔ တကၠစီခ ၇ ေထာင္ေပးၿပီးေတာ့ အဲဒီကေလးေတြက ေဇယ်ာေရႊ႔ျပည္ကားဂိတ္ကိုဆက္ၿပီးေတာ့ သြားတယ္။ ဆက္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာ စည္း႐ုံးတဲ့အမ်ဳိးသမီးကလည္း သူ႔ဟာသူ ကားတစီးနဲ႔ ေနာက္ကေန လိုက္သြားၿပီး အဲဒီကားဂိတ္နဲ႔ မလွမ္းမကမ္းမွာ သူတို႔ ျပန္ေတြ႔ၾကတယ္။ ျပန္ေတြ႔ၾကေတာ့ ဒီကေလးေတြ ပထမတုန္းက ဖ်ာပုံကေန ဒလဆိပ္ကမ္းကိုလာတဲ့ တကၠစီခ ၂ ေသာင္းရယ္၊ ရန္ကုန္ဆိပ္ကမ္းကေနၿပီးေတာ့ ေအာင္မဂၤလာအေ၀းေျပးကိုလာတဲ့ ၇ ေထာင္ရယ္၊ ၂ ေသာင္း ၇ ေထာင္ကို အဲဒီ မစုစုမြန္ဆိုတဲ့ေကာင္မေလးကို ျပန္ေပးတယ္။ ျပန္ေပးၿပီးေတာ့ သူကဘာေျပာလဲဆိုလို႔ရွိရင္ ‘သမီးတို႔ ဒါဆိုလို႔ရွိရင္ ျပင္ဦးလြင္ကို အဲဒီကားနဲ႔ပဲ လက္မွတ္ျဖတ္ၿပီးလိုက္ၾက၊ အန္တီကေတာ့ ေနာက္က ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ ကားႀကီး၀င္းမွာ ဆုံမယ္ဆိုၿပီး ကေလးေတြကို အဲလိုေျပာတယ္။ ေျပာတဲ့အခ်ိန္မွာ ‘သမီးတို႔ ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ပါလဲေပါ့ေနာ္။ ပါလို႔ရွိရင္ လမ္းမွာက်ေပ်ာက္မယ္၊ အန္တီကိုေပးထားဆုိလို႔ ကေလးေတြက ပိုက္ဆံ ငါးေသာင္း အဲဒီအမ်ဳိးသမီးကိုေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးက မွာၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္သြားတာေပါ့။ အဲဒီထဲမွာ မယမင္းေရႊစင္ဆိုတဲ့ မိန္းကေလးက သူတို႔ငါးေယာက္ ဂိတ္ထဲ၀င္ၿပီးေတာ့ လက္မွတ္ျဖတ္ၾကတယ္။ ဒီလက္မွတ္ကလည္း ေျခာက္ေသာင္းက်တယ္။ ဒီေျခာက္ေသာင္းကလည္း ဒီကေလးေတြက သူ႔ပိုက္ဆံနဲ႔သူ ၀ယ္ၾကရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ေဇယ်ာေရႊြျပည္ကားနဲ႔ပဲ သူတို႔ ၂၆ ရက္ေန႔ ညေန ၄ နာရီမွာထြက္တယ္ ျပင္ဦးလြင္ကိုေလ။ ျပင္ဦးလြင္ကို ၂၇ ရက္ေန႔မနက္ ၆ နာရီခြဲမွာ ကားႀကီး၀င္းကုိ သူတို႔ ေရာက္တယ္။ ကားႀကီး၀င္းေရာက္တဲ့အခါမွာ သူတို႔ခ်ိန္းဆိုထားတဲ့အမ်ဳိးသမီးကို သူတို႔ လိုက္ရွာၾကတယ္။ လိုက္ရွာၾကတဲ့အခါက်ေတာ့ ေနာက္ဆုံးေျပာရလို႔ရွိရင္ ဆယ္နာရီခြဲ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္နဲ႔ သူတို႔ငါးေယာက္တဖြဲ႔လုံး တပူးတြဲတြဲသြားေနေတာ့ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးရွာတာ။ ရွာလို႔ လုံး၀မေတြ႔ဘူး။ မေတြ႔ေတာ့ ေနာက္ဆုံးမွာ ကဲ မထူးေတာ့ဘူး၊ ျပန္ၾကရေအာင္ဆိုေတာ့ ကေလးေတြလက္ထဲမွာ ပိုက္ဆံ ေလးေသာင္းေလးေထာင့္ငါးရာရွိတယ္။ အဲဒါနဲ႔ မထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီး စံျပထမင္းဆိုင္ေလးနားက ျမတ္မႏၲလာထြန္းကာဂိတ္မွာ သူတို႔ ကားလက္မွတ္၀င္ျဖတ္ၾကတယ္။ ရန္ကုန္ကိုျပန္ဖို႔ေပ့ါေနာ္။ အဲေတာ့ ကားလက္မွတ္ျဖတ္တဲ့အခါမွာ ကေလးေတြက ပိုက္ဆံက၊ ကားလက္မွတ္က တေယာက္ကို တေသာင္း ၂ ေထာင္ဆိုေတာ့ ပိုက္ဆံက မေလာက္ဘူးျဖစ္သြားတယ္။ မေလာက္ေတာ့ မစုစုမြန္က ‘မထူးဘူး က်မနားကပ္ေလးကိုေရာင္းၿပီးေတာ့’ လို႔ သူ႔နားကပ္ေလးကို ခြ်တ္ေရာင္းမယ္ဆို လုပ္ေတာ့ ေနာက္ဆုံး ဂိတ္မွာ လက္မွတ္ေရာင္းတဲ့စာေရးမက သမီးတို႔သြားေရာင္းရင္ ေစ်းႏွိမ္လိမ့္မယ္၊ အန္တီလိုက္ေရာင္းေပးမယ္ဆိုၿပီး ကူညီတဲ့သေဘာနဲ႔သူက လိုက္ၿပီးေတာ့ နားကပ္လိုက္ေရာင္းေပးတယ္။ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မေစ်းႀကီးထဲမွာ နားကပ္လိုက္ေရာင္းေတာ့ နားကပ္က ေျခာက္ေသာင္း ႏွစ္ေထာင္ရတယ္။ အဲဒီက်မွ ကေလးေတြက ထမင္းေတြဘာေတြစားရတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ဟိုသြားဒီသြားမယ္လုပ္ေတာ့ ဂိတ္က စာေရးမက ‘သမီးတို႔ဘယ္မွမသြားနဲ႔၊ ဒီမွာ ေအးေအးေဆးေဆးေန၊ ညေန ၆ နာရီမွာ ကားထြက္မယ္၊ သမီးတို႔နားခ်င္နား၊ အေပ့ါအပါးသြားခ်င္သြား၊ အိပ္ခ်င္အိပ္ဆိုၿပီး ကူညီတဲ့သေဘာနဲ႔ ထိန္းထားတယ္ေျပာတယ္။ အဲဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္က ညေနမွာသိၿပီးေတာ့ ကယ္တင္ၿပီးေတာ့ သိရွိရတာျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ၂၇ ရက္ေန႔ညပဲ က်ေနာ္တို႔က ကေလးေတြကို ရဲစခန္း၊ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕မရဲစခန္းမွာ စခန္းမႉးထံျပန္ၿပီးအပ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာ ေစာင့္ေရွာက္ထားဖို႔ေျပာရင္းနဲ႔ သူတို႔၊ ကေလးေတြ မိဘေတြကို ဆက္သြယ္လိုက္တယ္။ ၂၈ ရက္ေန႔ ေန႔ခင္း ၂ နာရီ၊ေလာက္မွာ သူတို႔ ကေလးေတြမိဘေတြ အကုန္လုံးေရာက္လာတယ္။ အဲဒီ ၂၈ ရက္ေန႔ ေန႔ခင္း ၂ နာရီခြဲမွာပဲ က်ေနာ္၊ ျပင္ဦးလြင္ခရိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ဦးလွမ်ဳိးေပါ့ေနာ္၊ ခရိုင္ရဲတပ္ဖြဲ႔မႉးရယ္။ ၿမိဳ႕နယ္အေထြေထြ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးရယ္၊ ျမိဳ႔နယ္ရဲတပ္ဖြဲ႔မႉးရယ္၊ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖေတြေရွ႕မွာေပါ့ေနာ္ ဒီကေလးေတြကို မိဘရပ္ထံျပန္ၿပီးေတာ့ ေကာင္းမြန္စြာ အပ္ႏွံလိုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ ကေလးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔က သူတို႔ကိုေခၚလာတဲ့၊ စည္း႐ုံးတဲ့အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္စုံစမ္းေမးျမန္းတဲ့အခါက်ေတာ့ ကေလးေတြက ဂဃနဏ ေသေသခ်ာခ်ာ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးကို မသိၾကဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာေေလး ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ေမးတဲ့အခါက်ေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မေအးေအးခိုင္ (စည္း႐ုံးသူအမ်ဳိးသမီး) ဆိုတဲ့နာမည္ထြက္လာတယ္။ အဲဒီအမ်ဳိးသမီးကေျပာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ မ်က္ႏွာသြယ္တယ္၊ အရပ္အေမာင္းေကာင္းတယ္၊ ဆံပင္က ေက်ာလည္ေလာက္ရွိတယ္ေျပာတယ္။ ျမန္မာ၀တ္စုံပဲ၀တ္တယ္၊ စကားေျပာေအးတယ္ေပါ့။ ဒီေလာက္ပဲ က်ေနာ္တို႔က သိခြင့္ရလိုက္တယ္ဗ်။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး မသကၤာတဲ့အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ရန္ကုန္လူကုန္တားရဲတပ္ဖြဲ႔တို႔ ပုသိမ္လူကုန္တားရဲတပ္ဖြဲ႔တို႔၊ ဖ်ာပုံရဲစခန္းတို႔နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ၿပီးေတာ့ တရားခံကိုစုံစမ္းဖမ္းဆီးႏိုင္ဖို႔ က်ေနာ္တို႔လည္း အကူအညီေတာင္းထားတာရွိပါတယ္။
အခုလို အေသးစိတ္ရွင္းျပတာေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ကေလးေတြ အစုလိုက္ ခုလိုျဖစ္တာ မၾကားဖူးဘူး။ ခုဟာက ပိုက္ဆံေလာက္ပဲယူူသြားတဲ့အဆင့္ျဖစ္ေနတယ္။
(ေျဖ) က်ေနာ့္အေနနဲ႔ေတာ့ ျပင္ဦးလြင္မွာ ဒီကေလးေလးေတြ ကယ္တင္ခဲ့တာ ဒါပါနဲ႔ဆို ၃ - ၄ ေခါက္ရွိသြားၿပီ။ ပထမဆုံးၾကဳံရတာကေတာ့ ၉ တန္းေက်ာင္းသူေလး ၂ ေယာက္ေပါ့ေနာ္ အလုံ (ရန္ကုန္တိုင္း) မွာ ကိုယ္ပိုင္အထက္တန္းေက်ာင္းမွာေနရင္းနဲ႔ ဘယ္လိုေျပာမလဲ ပထမ လပတ္မွာ အမွတ္နည္းလို႔ဆိုၿပီး မိဘေတြမသိေအာင္ထြက္လာတာ ၂ ေယာက္၊ အဲဒီ ၂ ေယာက္ကိုလည္း ကယ္တင္ၿပီးေတာ့ ေနာက္ဆုံး မိဘဆီ ျပန္အပ္တယ္။ ေနာက္ၿပီးေတာ့ ၂၀၁၅ ဆယ္လပိုင္း ၈ ရက္ေန႔ကလည္း လွဳိင္သာယာ (ရန္ကုန္တိုင္း) အထက ၁ က ဆယ္တန္းေက်ာင္းသူ ၄ ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းသားတေယာက္ အဲလိုပဲ ထြက္လာၾကတယ္။ အဲဒါကိုလည္း လူေပ်ာက္ေတြဖြင့္ၿပီးေတာ့ သူတို႔မိဘေတြရွာတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ရဲတပ္ဖြဲ႔ကေနၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔လူကုန္ကူးမႈတားဆီးႏွိမ္နင္းေရးရဲတပ္ဖြဲ႔အေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ကို စုံစမ္းေပးဖို႔ ညြန္ၾကားလို႔ က်ေနာ္တို႔ လိုက္စုံစမ္းၿပီး သူတို႔ကိုလည္း ျပန္လည္ေတြ႔ရွိၿပီးေတာ့ မိဘရပ္ထံ အေသအခ်ာအခမ္းအနားနဲ႔ အပ္ေပးလိုက္တယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္း ၂ ပတ္ေလာက္မွာ က်ေနာ္တို႔ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္းၿမိဳ႕နယ္က ၉ တန္းေက်ာင္းသူ ၃ ေယာက္နဲ႔ ေက်ာင္းသား ၁ ေယာက္ ျပင္ဦးလြင္မွာ ေတြ႔လို႔ ကယ္လိုက္ရေသးတယ္။ အဲဒါကိုလည္း က်ေနာ္တို႔ ေသေသခ်ာခ်ာေလး ေမာ္လၿမိဳင္ကြ်န္းမွာလည္း သူတို႔လူေပ်ာက္မႈတိုင္တန္းဖြင့္သလုိ ဒီမွာ ျပင္ဦးလြင္မွာ ေတြ႔ရွိလို႔ မိဘေတြနဲ႔ဆက္သြယ္ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ အမ်ဳိးသမီးေရးရာအဖြဲ႔နဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာျပန္ၿပီး အပ္ႏွံေပးလိုက္ရတယ္။
ေမး) တ႐ုတ္ျပည္ကို ရန္ကုန္ကေနသြားမယ္ဆိုရင္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕က လမ္းေၾကာင္းသင့္ေနသလား ေျပာျပပါခင္ဗ်။
ေျဖ) ဟုတ္ကဲ့ပါခင္ဗ်။ တကယ္တမ္းေျပာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ဟာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ထြက္ေပါက္လည္းျဖစ္တယ္ခင္ဗ်။ တ႐ုတ္ျပည္ကို ဒီကေန ျပင္ဦးလြင္ၿပီးလို႔ရွိရင္ ေနာင္ခ်ဳိ၊ ေနာင္ခ်ဳိၿပီးရင္ ေက်ာက္မဲ၊ လား႐ႈိး၊ လား႐ႈိးၿပီးေတာ့ မူဆယ္၊ မူဆယ္ၿပီးေတာ့ တ႐ုတ္ျပည္ က်ယ္ေဂါင္ေရာက္မွာပဲ။ မိုင္ကလည္း ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာေလာက္ဘူးေလ။ မေ၀းေတာ့ဘူးေပါ့။ အဲဒီေတာ့ အေနအထားအရ ေျပာမယ္ဆို သုံးသပ္ၾကည့္တာကေတာ့ ကေလးေတြ ကံေကာင္းတဲ့အေနအထားရွိပါတယ္ဗ်။
