ႏုိင္ငံေရးကိစၥေဆာင္ရြက္ျခင္း (သို႔) ေလာကတၳစရိယ
DVB
·
June 9, 2016
သိပ္မေ၀းလွတဲ့ ကာလတခုမွာ ႏုိင္ငံေရးလို႔ ဆိုလိုက္တာနဲ႔ တီကို ဆားနဲ႔တို႔သလို တြန္႔သြားရေလာက္ေအာင္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ ေၾကာက္ခဲ့ရဖူးတယ္။ မေၾကာက္ခံႏုိင္႐ုိးလား၊ န၀တ၊ နအဖ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္တေလွ်ာက္လံုး လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ တိုင္းေရးျပည္ေရးအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးမိရင္ ေထာက္လွမ္းေရးကကုတ္တယ္၊ အရပ္ထဲမွာ ေရဒီယိုကလာတဲ့ ဘီဘီစီ၊ ဗြီအိုေအသတင္း နားေထာင္ရင္ သတင္းေပးေတြကတဆင့္ ဖမ္းတယ္၊ အာဇာနည္ေန႔ ဆြမ္းေကၽြးသြားရင္ ဖမ္းတယ္၊ ပင္နီ၀တ္ရင္ ဖမ္းမယ္၊ အန္အယ္လ္ဒီပါတီ၀င္ရင္ တခုခုအေၾကာင္းျပ ဖမ္းတယ္။ ႏုိင္ငံေရးသမားဆို မ်ိဳးကန္းေအာင္ ပညာေရးပ်က္၊ ဘ၀ပ်က္၊ စီးပြားပ်က္ေအာင္ ရက္ရက္စက္စက္ႏွိပ္ကြပ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးသားေၾကာ ျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြ ႏုိင္ငံေရး မပတ္သက္ရဲေအာင္၊ သူတို႔မတရားလုပ္တာကို ေခါင္းငံု႔လည္စင္းခံဖို႔ ပံုသြင္းခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။
႐ုိး႐ုိး သာမန္ျပည္သူေတြ၊ စီးပြားေရးသမားေတြဆိုတာ ႏုိင္ငံေရးသမားဆို လမ္းမွာ မႏႈတ္ဆက္ရဲေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ခဲ့ၾကရတာေလ။ မတရားလုပ္ေနတာမွန္းသိေပမယ့္ သူတို႔ကိုဆန္႔က်င္ရင္ ဘ၀ပ်က္မွာ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကရတာကိုး။ တခ်ိဳ႕မိဘေတြ၊ ေက်ာင္းဆရာ ဆရာမေတြဆို သူတို႔သားသမီးေတြ၊ တပည့္ေတြကို ႏုိင္ငံေရးမွာ မပတ္သက္ရဲေအာင္ တတြတ္တြတ္ ေျပာဆိုတားျမစ္တဲ့အထိ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ပံုစံ ၀င္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား။ သူတို႔သားသမီးနဲ႔ တပည့္ေတြကို အညြန္႔ခ်ိဳးမခံေစခ်င္တာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးကို မပတ္သက္ေကာင္းတဲ့ နယ္ပယ္လို သတ္မွတ္ခဲ့ၾကတာေၾကာင့္ တိုင္းျပည္လည္း အညြန္႔က်ိဳးခဲ့ရၿပီး ခုထက္ထိ ႏုိင္ငံေရး ခါးျပတ္ခဲ့ရတာ မဟုတ္လား။
"ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ က်ြႏု္ပ္တို႔ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမ်ွ လူ႔ေလာကတြင္ ႀကဳံေတြ႔ေနရေသာ အျခင္းအရာမ်ားပင္ျဖစ္တယ္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုေသာ္ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ လူသားမ်ားရဲ႕အေရးပင္ ျဖစ္တယ္။ လူတိုင္း မိမိတို႔ရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ရယူျခင္းဟာ ႏုိင္ငံေရးပင္ျဖစ္တယ္။ လြတ္လပ္ျခင္းကို ရယူျခင္းဟာလည္း ႏုိင္ငံေရးပင္ျဖစ္တယ္" လို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက မိန္႔ၾကားခဲ့ဖူူးပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္၊ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ က်ေနာ္တုိ႔၀န္းက်င္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေရးအရာ ကိစၥေတြအားလံုးပါပဲ။ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး၊ လူမႈေရး၊ စစ္ေရး၊ ဘာသာေရး၊ ပရဟိတ စတဲ့ကိစၥအားလံုးဟာ ႏုိင္ငံေရးပါပဲ။ ႏုိင္ငံေရးကို စိတ္မ၀င္စားသူမ်ားတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ ေရရွည္မွာ မတိုးတက္ႏိုင္ပါဘူး။ ျပည္သူတရပ္လံုးက ႏုိင္ငံေရးဆိုတာကို မွန္မွန္ကန္ကန္နားလည္ဖုိ႔ လိုသလို စိတ္၀င္စားဖို႔၊ ပါ၀င္ပတ္သက္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။
တခ်ိဳ႕က ႏုိင္ငံေရးဟာ ကုိယ္နဲ႔မဆုိင္ဘူး ထင္ၾကေပမယ့္ ႏိုင္ငံေရးဟာ ကုိယ့္ဆီေရာက္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒါကုိ ေရွာင္လုိ႔မရဘူး။ ဒါ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ၊ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ နိစၥဓူ၀ မိမိရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စား၀တ္ေနေရး၊ ႐ုန္းကန္ရွင္သန္ေရးကိစၥေတြ ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ မနက္မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္္ အိပ္ယာ၀င္ခ်ိန္ထိ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အဆင္မေျပမႈအားလံုးဟာ ႏုိင္ငံေရးပါပဲ။ လမ္းမေတြေပၚမွာ ယာဥ္ရထားေတြ က်ပ္တည္းပိတ္ဆို႔လို႔ ဒုကၡဆင္းရဲေရာက္တာ၊ ႏွလံုးေရာဂါ ႐ုတ္တရက္ျဖစ္ၿပီး လမ္းပိတ္ေနလို႔ျဖစ္ေစ၊ ေဆး႐ုံေတြမွာ ပစၥည္းကိရိယာ မစံုလို႔ျဖစ္ေစ အသက္ဆံုးပါးရတာကလည္း ႏုိင္ငံေရးပါပဲ။
တခ်ိဳ႕ကေျပာၾကမယ္၊ ကိုယ္တို႔က ႏုိင္ငံေရး၀ါသနာမပါဘူး၊ စိတ္မ၀င္စားဘူး၊ မပတ္သက္ခ်င္ဘူး ဆိုတဲ့စကားဟာ ပါတီႏုိင္ငံေရး၊ အာဏာႏုိင္ငံေရးမွာ မပတ္သက္ခ်င္တာဟာ တဦးခ်င္းစီရဲ႕ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မို႔ အျပစ္မဆိုသာေပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲမေပးဘဲေနတာတို႔၊ ႏုိင္ငံနဲ႔ခ်ီ အေရးပါတဲ့ ကိစၥရပ္ေတြ ဆံုးျဖတ္ရမယ့္ ဆႏၵခံယူပြဲမွာ ဆႏၵမျပဳတာ ဆိုရင္ေတာ့ တာ၀န္မဲ့ရာ ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို မွန္ကန္တဲ့သူေတြ ဦးေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ မဲေပးရမွာ၊ ဆႏၵျပဳရမွာ ႏုိင္ငံသားတေယာက္ရဲ႕ အနိမ့္ဆံုး တာ၀န္တရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ကာလ အဂၤလိပ္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ေခတ္ကေန ျမန္မာစစ္အာဏာရွင္ေခတ္ တေလွ်ာက္လံုးမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြကို ႏုိိင္ငံေရးမွာ မပတ္သက္ရဲေအာင္ ႏုိင္ငံေရးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ကို လြဲမွားစြာ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ဖြင့္ဆိုၿပီး လမ္းမွားပို႔ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ေခတ္ နယ္ခ်ဲ႕ကၽြန္ဘ၀က လြတ္ေျမာက္ဖို႔နဲ႔ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြကို သခင္ေပါက္စ ေထာင္ ၆ လဆိုၿပီး သမုတ္ၿပီး ႐ႈတ္ခ်ခဲ့ဲၾကတာပါ။ ႏုိင္ငံေရးလုပ္တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာ မစဥ္းစားတတ္တဲ့ လူသာမန္ေတြက ေျပာၾက ဆံုးမေလ့ရွိၾကတယ္။ မင္းတို႔ကြယ္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ရင္ ေထာင္က်မယ္၊ ဘ၀ေတြပ်က္တာသာ အဖတ္တင္မယ္။ ႏုိင္ငံေရးမလုပ္ဘဲ တကၠသိုလ္ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္တက္ၾကရင္ အဂၤလိပ္အစိုးရေအာက္မွာ ၀တ္လံုေတာ္ရမင္း လုပ္မလား၊ ၿမိဳ႕ပိုင္ နယ္ပိုင္၀န္ေထာက္ လုပ္မလား၊ စက္ရွင္တရားသူႀကီး လုပ္မလား၊ ရဲ၀န္ေထာက္ႀကီး လုပ္မလား၊ လူ႐ုိေသ ရွင္႐ုိေသျဖစ္ႏုိင္တာ သိရက္နဲ႔ မိုက္လို႔သာ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ၾကတာကိုးလို႔ ကဲ့ရဲ႕ ႐ႈတ္ခ်ၾကတာ မဟုတ္လား။
စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ တေလွ်ာက္လံုးမွာလည္း ႏုိင္ငံေရးမလုပ္ၿပီးေရာ၊ က်န္တာ အကုန္လုပ္ခြင့္ျပဳထားတယ္။ ဘိန္းျဖဴ၊ ေဆးေျခာက္၊ မူးယစ္ေဆး၀ါးလုပ္မလား၊ ေက်ာင္းေတြနား အကုန္ရွိတယ္။ ႏုိင္ငံေရးေတာ့ မပတ္သက္လိုက္နဲ႔၊ ဘ၀ပ်က္ေအာင္ ေဆာ္ခဲ့တာပဲေလ။ ေက်ာင္းကထုတ္ပစ္မယ္၊ ေထာင္ခ်မယ္၊ ေသနတ္နဲ႔ပစ္မယ္၊ ႐ုိက္ႏွက္ႏွိပ္စက္လို႔ ဦးေႏွာက္ပ်က္တဲ့အထိ ညႇဥ္းပန္းခဲ့ၾကတယ္ေလ။ ႏုိင္ငံေရးသမားဆိုရင္ ကြန္ျမဴနစ္တံဆိပ္တပ္ၿပီး တိုင္းျပည္ဖ်က္ဆီးတဲ့သူေတြ၊ ျပည္ပအားကိုး ပုဆိန္႐ုိးေတြလို႔ ႏုိင္ငံပိုင္သတင္းစာေတြကေန ျပည္သူေတြ အထင္လြဲေအာင္ ႏုိင္ငံေရးအေပၚ အေရာင္ဆိုးခဲ့ေတာ့ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ကိစၥလို႔ အထင္မွား အျမင္မွားေတြျဖစ္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးေၾကာက္ေရာဂါဟာ တႏုိင္ငံလံုး စြဲကပ္လို႔ ကိုယ္အေရး၊ ကိုယ့္ကိစၥကို တာ၀န္မဲ့ လ်စ္လ်ဴ႐ႈတဲ့အဆင့္ ေရာက္႐ုံတင္မက လုပ္တဲ့သူေတြကိုပါ တားျမစ္တဲ့အဆင့္ေရာက္ေအာင္ အသိေခါင္းပါးကုန္ၾကတာ။
အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားျဖစ္ျဖစ္၊ ေဆးေက်ာင္းသားျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္လို႔ အဖမ္းဆီးခံရၿပီး ေထာက္လွမ္းေရးေတြက ႐ုိက္ႏွက္ညႇဥ္းပန္းၿပီးလို႔ အားရရင္ ေထာင္ကိုမပို႔ခင္ ေမးတတ္တဲ့ ေမးခြန္းတခု ရွိပါတယ္။ မင္းတို႔ကြာ … မိုက္လည္းမိုက္တဲ့ေကာင္ေတြ … အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ရင္ သေဘၤာသားလုပ္မလား၊ အင္ဂ်င္နီယာစစ္ဗိုလ္လုပ္မလား၊ အစိုးရ၀န္ထမ္း အင္ဂ်င္နီယာလုပ္မလား .. လက္ဖ်ားေငြသီးတဲ့ ထိပ္တန္းရာထူးနဲ႔ အလုပ္ေတြ ႀကိဳက္တာလုပ္လို႔ ရရက္သားနဲ႔ မိုက္မဲလို႔သာ ေထာင္က် ဘ၀ပ်က္မယ့္ ႏုိင္ငံေရး၀င္အလုပ္လုပ္တာ။ အုတ္နံရံကို ဦးေခါင္းနဲ႔ ၀င္ေဆာင့္တဲ့ လူမိုက္ေတြလို႔ ေျပာၿပီး ဘာလို႔မ်ား ႏုိင္ငံေရးလုပ္ၾကရတာလဲလို႔ ေမးတတ္ၾကပါတယ္။ ေထာက္လွမ္းေရးေတြရဲ႕အျမင္မွာ အေတာ္ထူးဆန္းၿပီး သူတို႔နားမလည္ႏုိင္တဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့ ရတနာ့သုတ္ထဲမွာ ပါပါတယ္။
“ေလာကတၳစရိယံ၊ ဉာတတၳစရိယံ၊ ဗုဒၶတၳစရိယႏၱိ တိေႆာ စရိယာေယာ”... လုိ႔ ပါတယ္မဟုတ္လား။
ေလာကတၳစရိယ- ဆုိတာ
ခ်စ္သူ၊ မုန္းသူ၊ လူေကာင္း၊ လူဆုိး၊ ေ၀းသူ၊ နီးသူ၊ ျဖဴသူ၊ မည္းသူ၊ ကိုးကြယ္တဲ့ ဘာသာအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အသားအေရာင္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ လူမ်ဳိးအေထြေထြ ဘယ္မ်က္ႏွာမွ မၾကည့္ဘဲနဲ႔ အသက္ရွိ သတၱ၀ါအားလုံးရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိးကုိ ငါေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိတဲ့ ရည္ရြက္ခ်က္ကို ေလာကတၳစရိယလုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ဒီလူ႔အက်ဳိးေတာ့ ငါေဆာင္ရြက္မယ္၊ ဟုိလူ႔အက်ဳိးေတာ့ ငါမေဆာင္ရြက္ဘူး၊ ဒီလုိမဟုတ္ဘဲ အလြန္က်ယ္ျပန္႔တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ေဆာင္ရြက္တာဟာ ေလာကတၳစရိယပါပဲ။
ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရးဆိုတာ ေလာကတၳစရိယလို႔ ေခၚတဲ့ လူအမ်ားအက်ိဳးကို ႏွလံုးသားႀကီးႀကီးထားၿပီး ႐ုိးသားစြာ ေဆာင္ရြက္ရတဲ့ အလြန္ျဖဴစင္ျမင့္ျမတ္တဲ့ အေရးကိစၥႀကီးျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြ သိလာေအာင္ ျပန္လည္ရွင္းျပေပးၾကရမွာ သိျမင္သူ ႏုိင္ငံသားတိုင္းရဲ႕ တာ၀န္တရပ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားအားလုံးရဲ႕ ႏွလုံးသားထဲမွာ ႏုိင္ငံေရးကိစၥေဆာင္ရြက္ျခင္း (သို႔) ေလာကတၳစရိယရဲ႕ အဓိပၸာယ္ အစစ္အမွန္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သေဘာေပါက္ၿပီး ကိုယ့္အေရး၊ ကိုယ့္မိသားစုအေရး၊ ကိုယ့္ရပ္ကြက္ ၿမိဳ႕နယ္အေရး၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အေရး စတဲ့ ႏုိင္ငံေရးကိစၥေတြမွာ အားတက္သေရာ ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ နိုင္ရာ၀န္ ထမ္းက်ရင္ျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ႏုိင္ငံဟာ မေ၀းေတာ့တဲ့ ကာလတခုမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီး ကမာၻနဲ႔ ရင္ေပါင္တန္းလာႏုိင္မွာ ဧကန္မုခ် ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ။
မင္းေကာင္းခ်စ္
